Kinderen
alle pijlers
moeilijkheden en jaloezie
dinsdag 1 januari 2008 om 14:33
hallo,
even een korte inleiding: sinds een half jaar proberen mijn vriend en ik zwanger te worden. Inmiddels is mijn beste vriendin bevallen, een andere goede vriendin zwanger (5 maanden) en mijn nichtje (we zijn heel close) was al na 3 maanden zwanger (zit nu in de 3e maand)
ik begin me nu zorgen te maken. Manlief en ik doen het regelmatig, mijn cyclus is regelmatig, en in de vruchtbare week hebben we het de afgelopen maanden steeds om de dag gedaan. Maar het lukt niet!!!! Was vorige maand een week overtijd, maar werd toch ongesteld.
En ondertussen merk ik dat ik het heel moeilijk vind om blij te blijven reageren op elke kramp / echo / babykamerinrichting / kinderwagen / scheet die de zwangeren om me heen hebben.
Ben ik de enige? Ik misgun het niemand, maar ik vind het heel moeilijk om geinteresseerd en vrolijk te blijven als het bij ons niet zo makkelijk gaat. Bovendien vind ik het ook heel bot van de meiden dat ze het er zoveel over hebben (snap het wel, maar zij snappen niet dat t voor mij moeilijk is, lijkt het)
En dan zie ik hier op het forum een overzicht van zwangeren, die tegelijk met ons gestopt zijn en waar het wel lukt.
Ben ik de enige b*tch die hier moeite mee heeft?
Ik heb geprobeerd hierover te praten met ze
En dan komt het ergste: de 2 opmerkingen
1) Jouw tijd komt ook wel
2) "Als het bij jou zover is dan snap je het wel, maar nu kun je het niet begrijpen"
Ik word er zo kwaad om dat ik ze op dat moment wel kan slaan!!!
zo, sorry hoor ik wilde het even van me af schrijven
Maar goed: herkennen mensen dit of ben ik zo raar?
even een korte inleiding: sinds een half jaar proberen mijn vriend en ik zwanger te worden. Inmiddels is mijn beste vriendin bevallen, een andere goede vriendin zwanger (5 maanden) en mijn nichtje (we zijn heel close) was al na 3 maanden zwanger (zit nu in de 3e maand)
ik begin me nu zorgen te maken. Manlief en ik doen het regelmatig, mijn cyclus is regelmatig, en in de vruchtbare week hebben we het de afgelopen maanden steeds om de dag gedaan. Maar het lukt niet!!!! Was vorige maand een week overtijd, maar werd toch ongesteld.
En ondertussen merk ik dat ik het heel moeilijk vind om blij te blijven reageren op elke kramp / echo / babykamerinrichting / kinderwagen / scheet die de zwangeren om me heen hebben.
Ben ik de enige? Ik misgun het niemand, maar ik vind het heel moeilijk om geinteresseerd en vrolijk te blijven als het bij ons niet zo makkelijk gaat. Bovendien vind ik het ook heel bot van de meiden dat ze het er zoveel over hebben (snap het wel, maar zij snappen niet dat t voor mij moeilijk is, lijkt het)
En dan zie ik hier op het forum een overzicht van zwangeren, die tegelijk met ons gestopt zijn en waar het wel lukt.
Ben ik de enige b*tch die hier moeite mee heeft?
Ik heb geprobeerd hierover te praten met ze
En dan komt het ergste: de 2 opmerkingen
1) Jouw tijd komt ook wel
2) "Als het bij jou zover is dan snap je het wel, maar nu kun je het niet begrijpen"
Ik word er zo kwaad om dat ik ze op dat moment wel kan slaan!!!
zo, sorry hoor ik wilde het even van me af schrijven
Maar goed: herkennen mensen dit of ben ik zo raar?
donderdag 3 januari 2008 om 22:58
Hoi,
Ik snap je gevoelens heel erg goed, wij zijn bijna 2 jaar bezig dus ik weet waar je over praat. Ook in onze omgeving wordt iedereen maar 'gewoon' zwanger.... Ik werd daar in het begin ook altijd boos om, nu altijd verdrietig... Een half jaar is nog niet zo lang..... :D Positief blijven dan komt het vanzelf goed :D
Ik snap je gevoelens heel erg goed, wij zijn bijna 2 jaar bezig dus ik weet waar je over praat. Ook in onze omgeving wordt iedereen maar 'gewoon' zwanger.... Ik werd daar in het begin ook altijd boos om, nu altijd verdrietig... Een half jaar is nog niet zo lang..... :D Positief blijven dan komt het vanzelf goed :D
