Kinderen
alle pijlers
Naar bed gaan is een drama
zaterdag 19 juni 2021 om 13:08
Goeiemiddag!
Onze dochter van bijna drie, maakt er sinds kort een sport van om het slapen zo lang mogelijk uit te stellen.
We hebben vorige week met een -door haar zelf bedacht- ritueel, afscheid genomen van haar speentjes. De eerste avonden kwam ze moeilijk in slaap en huilde en schreeuwde ze om die speentjes. Superzielig, maar we wilden echt doorzetten. We hebben haar toen dus extra veel aandacht gegeven: meer verhaaltjes voorlezen, liedjes zingen, bij haar zitten, naast haar liggen... in de hoop dat ze niet overstuur zou raken maar rustig in slaap zou vallen. Alles met de gedachte dat dit tijdelijk was en kwam door het moeten wennen aan slapen zonder speentjes.
Nu zijn we een week verder en denk ik dat ze inmiddels prima zonder speentjes kan. Ze vraagt er namelijk niet meer naar. Maar het naar bed gaan is ellende. Het maakt daarbij niet uit of ze wat later (moe) of juist 'op tijd' naar bed gaat. Ze blijft uit bed klimmen, hard roepen en huilen. We proberen haar rustig te krijgen maar als ze gaat slaan en schoppen, gaat ze bij ons de grens ver over. Uiteindelijk worden we dus boos en, omdat ze door blijft gaan, vervolgens heel erg boos. Dan pas lijkt ze te accepteren dat het écht klaar is en slaapt ze binnen twee minuten.
We denken dat het nu gaat om het rekken van bedtijd en het uitlokken van een reactie: 'wat gebeurt er als ik nóg een keer uit bed ga?'.
Dit is natuurlijk niet hoe we het willen. Het geeft man en mij een rotgevoel steeds zo ontzettend kwaad te moeten worden. Maar we weten echt niet hoe we dit nu anders kunnen doen. We hebben overdag met haar erover gepraat. Dat wij het niet fijn vinden en zij vast ook niet, en of ze misschien een idee heeft om het naar bed gaan weer fijn te laten worden. Haar oplossing was een beker water bij haar bed (
) en ze zei dat ze héél goed zou luisteren. Maar 's avonds was het toch weer ellende.
Wat we nu doen werkt duidelijk niet, maar wat dan wel? Hebben jullie tips of ideeën hoe we deze ontzettend negatieve spiraal kunnen doorbreken?
Onze dochter van bijna drie, maakt er sinds kort een sport van om het slapen zo lang mogelijk uit te stellen.
We hebben vorige week met een -door haar zelf bedacht- ritueel, afscheid genomen van haar speentjes. De eerste avonden kwam ze moeilijk in slaap en huilde en schreeuwde ze om die speentjes. Superzielig, maar we wilden echt doorzetten. We hebben haar toen dus extra veel aandacht gegeven: meer verhaaltjes voorlezen, liedjes zingen, bij haar zitten, naast haar liggen... in de hoop dat ze niet overstuur zou raken maar rustig in slaap zou vallen. Alles met de gedachte dat dit tijdelijk was en kwam door het moeten wennen aan slapen zonder speentjes.
Nu zijn we een week verder en denk ik dat ze inmiddels prima zonder speentjes kan. Ze vraagt er namelijk niet meer naar. Maar het naar bed gaan is ellende. Het maakt daarbij niet uit of ze wat later (moe) of juist 'op tijd' naar bed gaat. Ze blijft uit bed klimmen, hard roepen en huilen. We proberen haar rustig te krijgen maar als ze gaat slaan en schoppen, gaat ze bij ons de grens ver over. Uiteindelijk worden we dus boos en, omdat ze door blijft gaan, vervolgens heel erg boos. Dan pas lijkt ze te accepteren dat het écht klaar is en slaapt ze binnen twee minuten.
We denken dat het nu gaat om het rekken van bedtijd en het uitlokken van een reactie: 'wat gebeurt er als ik nóg een keer uit bed ga?'.
Dit is natuurlijk niet hoe we het willen. Het geeft man en mij een rotgevoel steeds zo ontzettend kwaad te moeten worden. Maar we weten echt niet hoe we dit nu anders kunnen doen. We hebben overdag met haar erover gepraat. Dat wij het niet fijn vinden en zij vast ook niet, en of ze misschien een idee heeft om het naar bed gaan weer fijn te laten worden. Haar oplossing was een beker water bij haar bed (
) en ze zei dat ze héél goed zou luisteren. Maar 's avonds was het toch weer ellende. Wat we nu doen werkt duidelijk niet, maar wat dan wel? Hebben jullie tips of ideeën hoe we deze ontzettend negatieve spiraal kunnen doorbreken?
zaterdag 19 juni 2021 om 21:57
Energie over hebben heeft er natuurlijk best wat mee te maken.Dropdrop schreef: ↑19-06-2021 20:03Energie over hebben heeft er echt absoluut niks mee te maken.
Waar het wel mee te maken heeft is dat niet alle kinderen hetzelfde reageren en sommige kinderen dus niet vanzelf in bed gaan liggen slapen na een paar minuten jengelen.
En het heeft er ook mee te maken dat sommige ouders liefdevol reageren op de behoeften van hun kind, belangrijker vinden dan hun eigen vermoeidheid.
Je kunt nog zo liefdevol willen reageren na een lange, vermoeiende dag, maar dat lukt lang niet iedereen. Ik ben op dat moment al zo vol met prikkels van de dag, dat ik lang niet altijd dat geduld heb.
Fijn dat het jou wel lukt hoor, maar oordeel niet te simpel over anderen.
Zoals ik zei, wij blijven bij haar zitten tot ze slaapt. Ik soms, maar meestal mijn man. En dat om bovenstaande reden.
zondag 20 juni 2021 om 00:20
Het eerste deel had ik zo kunnen schrijven! Hier 2 weken terug alle speentjes samen met onze peuter van 2,5 “weggegeven” aan een baby bij de gastouder. Na een week brullen vroeg ze er gelukkig niet meer om, maar ook hier is het slaapritueel erg onrustig geworden.
Middagslaapje slaat ze ineens soms over en in de avond heeft ze oprecht moeite met in slaap vallen (ook zonder middagtuk). Lijkt vooral een stukje veiligheid te zijn dat is weggevallen met het stoppen met de speentjes, want ze wil inderdaad niet alleen zijn.
Dus wat ik al in andere reacties gezien heb, doen wij ook: naast haar blijven zitten totdat ze in slaap is gevallen. Met als voorwaarde dat ze wel echt probeert te slapen, dus niet kletsen, klieren etc. En ach, het kost man of mij 10 minuten extra in de avond, maar liever zo dan ellenlang luisteren naar een brullende peuter en/of 20 keer naar boven lopen. Voordat ze 18 is valt ze vast wel weer alleen in slaap!
Succes in ieder geval met het slapen, hopelijk zitten er tussen de reacties tips die voor jullie werken!
Middagslaapje slaat ze ineens soms over en in de avond heeft ze oprecht moeite met in slaap vallen (ook zonder middagtuk). Lijkt vooral een stukje veiligheid te zijn dat is weggevallen met het stoppen met de speentjes, want ze wil inderdaad niet alleen zijn.
Dus wat ik al in andere reacties gezien heb, doen wij ook: naast haar blijven zitten totdat ze in slaap is gevallen. Met als voorwaarde dat ze wel echt probeert te slapen, dus niet kletsen, klieren etc. En ach, het kost man of mij 10 minuten extra in de avond, maar liever zo dan ellenlang luisteren naar een brullende peuter en/of 20 keer naar boven lopen. Voordat ze 18 is valt ze vast wel weer alleen in slaap!
Succes in ieder geval met het slapen, hopelijk zitten er tussen de reacties tips die voor jullie werken!
zondag 20 juni 2021 om 13:20
Allemaal heel erg bedankt voor jullie ideeën en ervaringen! De reacties gaan een beetje twee kanten op: ze heeft jullie nodig vs afkappen en laat het haar uitzoeken. En dat is denk ik ook precies wat het voor ons zo ontzettend moeilijk maakte om zelf een oplossing te bedenken. Want overdag lukt het prima om duidelijk en consequent te zijn, zonder boos worden.
De boosheid is inderdaad duidelijk machteloosheid. Die uitte zich in boosheid door oa vermoeidheid (jaja babyzusje). Terwijl wij natuurlijk ook wel wisten dat dit niet okee was.
Dus... ik heb door jullie reacties de bevestiging gekregen om het anders te doen. Dat heb ik gisteravond ook tegen dochter gezegd: 'we gaan het anders doen, we gaan een boekje lezen en daarna ga ik naar beneden. Jij blijft op je kamer, want de dag is voorbij. Maar ik ga niet meer boos worden want dat vind ik helemaal niet leuk.'
Ik heb haar gevraagd of ze wilde dat ik haar in bed legde en of ze een knuffel en een kus wilde. Dat wilde ze niet, dus ik ging weg. Ze snapte echt helemaal niks van wat er gebeurde. Nog even roepen, maar ze bleef op haar kamer. Wel keek ze me met zo'n ondeugende lach aan: 'kijk eens, ik ben niet in bed, wat ga jij nu doen?' Ik heb herhaald dat de dag voorbij was en het tijd was om te gaan slapen dus dat ze op haar kamer moest blijven en dat ik naar beneden ging.
Het leek echt heel makkelijk te gaan, we zagen via de camera zelfs dat ze in bed ging liggen. Maar toen begon het huilen. Eerst heel nep, maar toen er geen reactie van ons kwam, ging ze totaal over de zeik. ik heb haar getroost en ging weer. Uiteindelijk werd ze hysterisch, echt zó zielig! Dat was moeilijk, want mijn man vond dat ik nu niet toe moest geven, terwijl ik vond dat ze getroost moest worden en ze zo overstuur echt nooit in slaap zou vallen. Toen is man naar haar toegegaan en toch met boze stem hard gezegd dat ze op moest houden, ik vervolgens boos op man omdat we niet boos zouden worden
pfff haha
Ik heb haar getroost en ze wilde haar zusje (
), die zat inmiddels wakker beneden. Ze snapte dat dat kwam door haar en ze zei dat ze hard moest huilen en ik zei dat het helemaal niet erg was dat baby wakker geworden was en dat er niemand boos was. 'maar papa wel!' 'neee, papa wilde iets tegen jou zeggen maar omdat jij hard huilde, moest dat met een harde stem'(yess redding)
Ze klampte zich echt zo aan mij vast, hartverscheurend om dan te gaan. Ze wilde dat ik bij haar in bed kwam liggen, maar dat wilde ik echt niet. Ik heb dat eerder gedaan en dan een hoop gekeet en een half uur verder, slaapt ze nog niet en begint het riedeltje opnieuw. Dus ze mocht kiezen: ik ging naar beneden of op de gang zitten. Maar dan moest ze wel in bed gaan liggen. Dat wilde ze wel en binnen twee minuten sliep ze en zat ik eindelijk beneden.
Samenvatting (sorry
) : het duurde alsnog heel lang, maar grote winst is dat ik niet boos ben geworden en dat dat ook heel makkelijk lukte omdat ik een plan had en door jullie overtuigd genoeg was om daar ook bij te blijven. En dat voelt als heel veel winst! Want net voor het slapen zo boos worden, voelt zó rot. Ben heel benieuwd hoe het vanavond gaat, want dit ging alsnog van 'in je eigen sop gaar koken', naar 'ik blijf als jij in bed gaat liggen'.
De boosheid is inderdaad duidelijk machteloosheid. Die uitte zich in boosheid door oa vermoeidheid (jaja babyzusje
). Terwijl wij natuurlijk ook wel wisten dat dit niet okee was. Dus... ik heb door jullie reacties de bevestiging gekregen om het anders te doen. Dat heb ik gisteravond ook tegen dochter gezegd: 'we gaan het anders doen, we gaan een boekje lezen en daarna ga ik naar beneden. Jij blijft op je kamer, want de dag is voorbij. Maar ik ga niet meer boos worden want dat vind ik helemaal niet leuk.'
Ik heb haar gevraagd of ze wilde dat ik haar in bed legde en of ze een knuffel en een kus wilde. Dat wilde ze niet, dus ik ging weg. Ze snapte echt helemaal niks van wat er gebeurde. Nog even roepen, maar ze bleef op haar kamer. Wel keek ze me met zo'n ondeugende lach aan: 'kijk eens, ik ben niet in bed, wat ga jij nu doen?' Ik heb herhaald dat de dag voorbij was en het tijd was om te gaan slapen dus dat ze op haar kamer moest blijven en dat ik naar beneden ging.
Het leek echt heel makkelijk te gaan, we zagen via de camera zelfs dat ze in bed ging liggen. Maar toen begon het huilen. Eerst heel nep, maar toen er geen reactie van ons kwam, ging ze totaal over de zeik. ik heb haar getroost en ging weer. Uiteindelijk werd ze hysterisch, echt zó zielig! Dat was moeilijk, want mijn man vond dat ik nu niet toe moest geven, terwijl ik vond dat ze getroost moest worden en ze zo overstuur echt nooit in slaap zou vallen. Toen is man naar haar toegegaan en toch met boze stem hard gezegd dat ze op moest houden, ik vervolgens boos op man omdat we niet boos zouden worden
pfff hahaIk heb haar getroost en ze wilde haar zusje (
), die zat inmiddels wakker beneden. Ze snapte dat dat kwam door haar en ze zei dat ze hard moest huilen en ik zei dat het helemaal niet erg was dat baby wakker geworden was en dat er niemand boos was. 'maar papa wel!' 'neee, papa wilde iets tegen jou zeggen maar omdat jij hard huilde, moest dat met een harde stem'(yess redding) Ze klampte zich echt zo aan mij vast, hartverscheurend om dan te gaan. Ze wilde dat ik bij haar in bed kwam liggen, maar dat wilde ik echt niet. Ik heb dat eerder gedaan en dan een hoop gekeet en een half uur verder, slaapt ze nog niet en begint het riedeltje opnieuw. Dus ze mocht kiezen: ik ging naar beneden of op de gang zitten. Maar dan moest ze wel in bed gaan liggen. Dat wilde ze wel en binnen twee minuten sliep ze en zat ik eindelijk beneden.
Samenvatting (sorry
) : het duurde alsnog heel lang, maar grote winst is dat ik niet boos ben geworden en dat dat ook heel makkelijk lukte omdat ik een plan had en door jullie overtuigd genoeg was om daar ook bij te blijven. En dat voelt als heel veel winst! Want net voor het slapen zo boos worden, voelt zó rot. Ben heel benieuwd hoe het vanavond gaat, want dit ging alsnog van 'in je eigen sop gaar koken', naar 'ik blijf als jij in bed gaat liggen'.
zondag 20 juni 2021 om 13:47
Het is soms ook gewoon even uitproberen wat werkt hoor! Ik ben groot voorstander van in eigen sop gaar laten koken, maar ik weet ook dat als mijn kind écht volledig hysterisch wordt, ze zeker niet meer gaat slapen. En dat de hele nacht dan een compleet drama wordt, met hard huilend wakker worden. Dat wacht ik dus niet af, voor die tijd moet ik gewoon ingrijpen. Ook als dat betekent dat ik wel aandacht moet geven oid.
Op een bepaald punt is zo’n peuter gewoon de controle over zichzelf kwijt, en dan kunnen ze niet eens meer rustig gaan liggen slapen, zelfs als ze het uit alle macht proberen.
Op een bepaald punt is zo’n peuter gewoon de controle over zichzelf kwijt, en dan kunnen ze niet eens meer rustig gaan liggen slapen, zelfs als ze het uit alle macht proberen.
zondag 20 juni 2021 om 13:57
Zeker waar, 'uitproberen wat werkt', doen we vanaf de geboorte. Maar dit was echt even anders, voelde mij er heel rot over. En nu dus niet meer, ook al werkte het nog nietnausicaa schreef: ↑20-06-2021 13:47Het is soms ook gewoon even uitproberen wat werkt hoor! Ik ben groot voorstander van in eigen sop gaar laten koken, maar ik weet ook dat als mijn kind écht volledig hysterisch wordt, ze zeker niet meer gaat slapen. En dat de hele nacht dan een compleet drama wordt, met hard huilend wakker worden. Dat wacht ik dus niet af, voor die tijd moet ik gewoon ingrijpen. Ook als dat betekent dat ik wel aandacht moet geven oid.
Op een bepaald punt is zo’n peuter gewoon de controle over zichzelf kwijt, en dan kunnen ze niet eens meer rustig gaan liggen slapen, zelfs als ze het uit alle macht proberen.
zondag 20 juni 2021 om 14:35
wat Celaena schrijft, zie ik bij mijn dochter ook. De rust is weg. Voorheen lag ze soms nog wel een half uur met haar speentjes in bed te spelen, maar daar kunnen we geen vervangring voor vinden. Ze heeft heel lieve knuffels in bed, waaronder een favoriet, maar daar kan ze helemaal niks mee. Ze gooit ze uit bed of laat ze gewoon liggen. Ermee knuffelen of er iets van geborgenheid bij vinden, lukt haar tot nu toe niet. Iemand misschien een idee wat we hier eventueel mee zouden kunnen?
zondag 20 juni 2021 om 23:03
Ik heb voor mijn dochter een bijtketting gekocht. Kan ze ook op sabbelen.
Ik zie ook vaak veel onrust bij mijn dochter, altijd bezig moeten zijn en friemelen enzo.
Het is een object van een aardig formaat, aan een touwtje. Touwtje is natuurlijk niet handig voor in bed, maar je kunt de hanger er af halen.
Mijn dochter vindt hem vooral heel mooi en gebruikt hem daarom niet voor hetgeen wij hij voor bedoeld is
.
Maar wellicht is zoiets het proberen waard?
Ik zie ook vaak veel onrust bij mijn dochter, altijd bezig moeten zijn en friemelen enzo.
Het is een object van een aardig formaat, aan een touwtje. Touwtje is natuurlijk niet handig voor in bed, maar je kunt de hanger er af halen.
Mijn dochter vindt hem vooral heel mooi en gebruikt hem daarom niet voor hetgeen wij hij voor bedoeld is
.Maar wellicht is zoiets het proberen waard?
zondag 20 juni 2021 om 23:12
Lastig hè, ik ben ook benieuwd naar eventuele tips. Moet zeggen dat het blijven zitten voor nu goed werkt en ik heb vanavond in die 10 minuten vast wat online boodschappen gedaan-Janna- schreef: ↑20-06-2021 14:35wat Celaena schrijft, zie ik bij mijn dochter ook. De rust is weg. Voorheen lag ze soms nog wel een half uur met haar speentjes in bed te spelen, maar daar kunnen we geen vervangring voor vinden. Ze heeft heel lieve knuffels in bed, waaronder een favoriet, maar daar kan ze helemaal niks mee. Ze gooit ze uit bed of laat ze gewoon liggen. Ermee knuffelen of er iets van geborgenheid bij vinden, lukt haar tot nu toe niet. Iemand misschien een idee wat we hier eventueel mee zouden kunnen?
, maar het is wel fijn als dat uiteindelijk niet meer nodig is.
woensdag 23 juni 2021 om 10:32
10 minuten is zo kort, daar zou ik geen moeite mee hebben. Makkelijk gezegd wel, door iemand die 2 uur met haar kind bezig was.
WAS ja, want het gaat goed nu!
Twee nachten ging dochter slapen zonder dat ik boos werd, maar dat duurde alsnog 1,5-2 uur. Geen idee hoe pedagogisch verantwoord het is, maar de derde avond heb ik een mooie stickerkaart boven haar bed gehangen. Een sticker als ze in haar bed blijft en bij een volle kaart een cadeautje. Ik bleef ondertussen boven wat rommelen en haar zo nu en dan aanmoedigen. Een half uur nadat ze naar bed ging, sliep ze. 's Ochtends het eerste dat ze zei: 'mag ik nu een sticker?' en supertrots op zichzelf dat het zo goed gelukt was.
Gisteren sliep ze zelfs binnen een kwartier. Zo ontzettend fijn, kind niet meer oververmoeid, geen frustratie bij haar of bij ons, en we hebben onze avond weer terug. Wat niet onbelangrijk is, want op de niet-kdv-dagen was ik van 6-22 met de kinderen bezig.
woensdag 23 juni 2021 om 14:09
woensdag 23 juni 2021 om 15:04
ahh shit zeg! Dat wel of niet 's middags slapen is hier ook een dingetje. Als ze 's middags niet slaapt, is ze vaak aan het eind van de dag zo moe. En die vermoeidheid bouwt dan op, zie de kringen onder haar ogen iedere dag donkerder worden. Als ze 's middags wel slaapt, slaapt ze 's avonds pas heel erg laat en is de dag erna ook nog moe. Dus niks is goed nu hahaCelaena1 schreef: ↑23-06-2021 14:09Ja, wat fijn! Hier helaas andersom, het slapen gaat weer steeds lastiger en inmiddels ben ik een paar dagen tot 21.30 uur bezig geweest. Zitten nu ook middenin het wel/niet slapen in de middag, dus dat zal er ook wel mee te maken hebben.
Misschien dat ik binnenkort de stickerkaart ook maar inzet
woensdag 23 juni 2021 om 18:30
Ook dat gaat voorbij.
Ik heb die van mij vaak gewoon naar bed gebracht met de melding: het is tijd om een uurtje uit te rusten. Je kunt een boekje 'lezen' of gaan slapen, maar je blijft in elk geval een uurtje in bed.
Toen ik haar een middagje een vol uur hoorde spelen (knuffels voorlezen) ben ik overgestapt op: wil je vandaag naar bed om te slapen, of zullen we samen op de bank een boekje lezen.
Gek genoeg koos ze niet pertinent voor samen lezen, als ze moe was wilde ze gewoon naar bed.
En als blijkt dat het niet werkt, dan gewoon een stapje terug; Vandaag ga je lekker een uurtje slapen.
Op die manier ging die van mij van elke middag naar om de dag naar 2x per week.
Ik heb die van mij vaak gewoon naar bed gebracht met de melding: het is tijd om een uurtje uit te rusten. Je kunt een boekje 'lezen' of gaan slapen, maar je blijft in elk geval een uurtje in bed.
Toen ik haar een middagje een vol uur hoorde spelen (knuffels voorlezen) ben ik overgestapt op: wil je vandaag naar bed om te slapen, of zullen we samen op de bank een boekje lezen.
Gek genoeg koos ze niet pertinent voor samen lezen, als ze moe was wilde ze gewoon naar bed.
En als blijkt dat het niet werkt, dan gewoon een stapje terug; Vandaag ga je lekker een uurtje slapen.
Op die manier ging die van mij van elke middag naar om de dag naar 2x per week.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
woensdag 23 juni 2021 om 22:56
Ja, herkenbaar! Ik probeer steeds te denken: “het is een faaaaase.”. Hopelijk een die niet te lang duurt, haha. Maar die vermoeidheid aan het einde van de dag is ook geen feestje inderdaad, ze zijn er nog net niet helemaal aan toe.-Janna- schreef: ↑23-06-2021 15:04ahh shit zeg! Dat wel of niet 's middags slapen is hier ook een dingetje. Als ze 's middags niet slaapt, is ze vaak aan het eind van de dag zo moe. En die vermoeidheid bouwt dan op, zie de kringen onder haar ogen iedere dag donkerder worden. Als ze 's middags wel slaapt, slaapt ze 's avonds pas heel erg laat en is de dag erna ook nog moe. Dus niks is goed nu haha
