Kinderen
alle pijlers
Nachtangst peuter
dinsdag 16 maart 2021 om 13:42
Hoi
Wie heeft er ervaring met nachtangst door verandering in het gezin door geboorte van de de baby ?
Ik weet dat er voor en na de geboorte van haar zusje het heel erg rommelig is geweest ik heb voor en na de geboorte dagen in het ziekenhuis door gebracht terwijl ze niet langs mocht komen. Waardoor ze nu heel erg aan het controleren is of ik er nog ben.
Wij hebben geen veranderingen aangebracht in haar ritme ( ze gaat normaal na het kdv en word om en om door papa of mama na bed gebracht ) maar overdag als ze thuis moet ze natuurlijk wel mijn aandacht verdelen met haar zusje.
Hebben hier meer mensen last gehad van nacht angsten bij hun peuters en gaat dit snel over ? vind het pittig en vooral heel erg zielig voor haar omdat je echt helemaal niks kan.
Wie heeft er ervaring met nachtangst door verandering in het gezin door geboorte van de de baby ?
Ik weet dat er voor en na de geboorte van haar zusje het heel erg rommelig is geweest ik heb voor en na de geboorte dagen in het ziekenhuis door gebracht terwijl ze niet langs mocht komen. Waardoor ze nu heel erg aan het controleren is of ik er nog ben.
Wij hebben geen veranderingen aangebracht in haar ritme ( ze gaat normaal na het kdv en word om en om door papa of mama na bed gebracht ) maar overdag als ze thuis moet ze natuurlijk wel mijn aandacht verdelen met haar zusje.
Hebben hier meer mensen last gehad van nacht angsten bij hun peuters en gaat dit snel over ? vind het pittig en vooral heel erg zielig voor haar omdat je echt helemaal niks kan.
dinsdag 16 maart 2021 om 13:56
dinsdag 16 maart 2021 om 14:04
Bedoel je ‘s nachts heel hard huilen maar dat je eigenlijk geen contact kunt maken met je kind? Dat hebben wij ook gehad maar wat ik er toen over las heeft dat meer te maken met de ontwikkeling van de hersenen dan met veranderingen in het leven van je kind. Bij ons heeft het wel lang geduurd, totdat hij ongeveer 4 was. Toen was hij erover heen gegroeid.
Omdat we op die momenten geen contact konden maken hebben we hem vooral geaaid maar het had weinig effect. Het was meer dat we zelf iets wilden doen. De volgende dag wist hij er niks meer van.
Omdat we op die momenten geen contact konden maken hebben we hem vooral geaaid maar het had weinig effect. Het was meer dat we zelf iets wilden doen. De volgende dag wist hij er niks meer van.
dinsdag 16 maart 2021 om 14:25
Ja heel erg hard huilen en schreeuwen maar totaal niet wakker te krijgen.alouette schreef: ↑16-03-2021 14:04Bedoel je ‘s nachts heel hard huilen maar dat je eigenlijk geen contact kunt maken met je kind? Dat hebben wij ook gehad maar wat ik er toen over las heeft dat meer te maken met de ontwikkeling van de hersenen dan met veranderingen in het leven van je kind. Bij ons heeft het wel lang geduurd, totdat hij ongeveer 4 was. Toen was hij erover heen gegroeid.
Omdat we op die momenten geen contact konden maken hebben we hem vooral geaaid maar het had weinig effect. Het was meer dat we zelf iets wilden doen. De volgende dag wist hij er niks meer van.
Wat ik van het kdv begreep kan het leeftijd gebonden zijn maar ook grote veranderingen kunnen van invloed zijn.
Maar het is ook erfelijk bepaald ( als ik hele erge stress heb dan ga ik slaap wandelen)
Maar tips hadden ze niet echt behalve bij haar blijven en rustig praten en als ze wilt knuffelen maar dat wil ze afgelopen nachten niet. En op het internet las ik als het elke keer op de zelfde tijd gebeurd haar een half uur er voor wakker maken maar tot nu toe is het elke keer op een andere tijd gebeurd tussen 23 en 3 uur en het kan echt een kwartier tot een uur aanhouden.
dinsdag 16 maart 2021 om 14:34
Mijn dochter is nu 7, heeft het nu heel soms nog wel eens. Maar wat ik altijd doe is haar meenemen naar de badkamer en dan een slokje water laten nemen, maar wel zelf laten staan. En altijd even laten plassen. Dan werd ze vaak zo halverwege een beetje weer aanspreekbaar en kon ik haar zonder te veel gedoe zo terug leggen. Als ik haar troostte en gewoon liet liggen kwam ze vaak na een half uur weer. Als ik haar nu hoor nu ze 7 is, roep ik gewoon dat ze naar de wc moet gaan. Dan doet ze dat helemaal zelf en slaapt daarna zo weer verder, andere dag weet ze er niks meer van.
dinsdag 16 maart 2021 om 14:54
Hou even bij hoe laat het gebeurt. Waarschijnlijk zal je zien dat het elke keer rond dezelfde tijd is. Maak haar dan een half uurtje voor die tijd even wakker, even knuffelen, kletsen, slokje drinken, hou het heel positief en gezellig. Dit een dag of 10 volhouden. Dikke kans dat je het hiermee 'tackelt'.
Bij ons was dit de oplossing (twee kinderen met nachtangst gehad)
Bij ons was dit de oplossing (twee kinderen met nachtangst gehad)
dinsdag 16 maart 2021 om 14:55
Kan je naast hem slapen? Hier helpt het om bij de eerste onrust (het begint vaak met wat kreunen) dicht tegen zoon aan te gaan liggen. Lepeltje lepeltje en armen om hem heen.
Ook lijkt het te helpen om te voorkomen dat hij het koud krijgt, dus goede pyjama aan en af en toe weer onder de deken stoppen.
Ook lijkt het te helpen om te voorkomen dat hij het koud krijgt, dus goede pyjama aan en af en toe weer onder de deken stoppen.
•
dinsdag 16 maart 2021 om 14:57
Als ik dit deed bij mijn peuter deed werd het alleen maar erger en duurde het nóg langer.
In hele uitzonderlijke gevallen nam ik peuter mee naar badkamer zoals hierboven ook al iemand noemde.
Bijblijven zodat peuter zich niet kan bezeren, zachtjes en rustig blijven praten om enigszins nog wat te kunnen doen. Verder, hoe moeilijk ook, uitzitten.
Naarmate peuter ouder wordt, neemt het hier af qua intensiteit en hoeveelheid.
dinsdag 16 maart 2021 om 15:05
Oh en als het eenmaal echt begonnen is helpt nou eenmaal niets. Ik heb er ook in tranen naast gezeten, vooral toen ik nog niet doorhad dat het night terrors waren. Zoon weet er de volgende dag echt iets meer van, en dat hou ik mezelf voor. Het is een staat van de hersenen die het gedrag veroorzaakt, verder betekent het niets.
•
dinsdag 16 maart 2021 om 15:44
Dit inderdaad, vasthouden maakt het hier nog 1000x erger. Ik moet niet in de buurt komen van dochter als ze nacht angst heeft. Ik ga in haar kamer zitten en zeg heel af en toe zachtjes wat, op hele rustige zachte toon. Maar absoluut niet aanraken dus.Sierkussentje schreef: ↑16-03-2021 14:57Als ik dit deed bij mijn peuter deed werd het alleen maar erger en duurde het nóg langer.
In hele uitzonderlijke gevallen nam ik peuter mee naar badkamer zoals hierboven ook al iemand noemde.
Bijblijven zodat peuter zich niet kan bezeren, zachtjes en rustig blijven praten om enigszins nog wat te kunnen doen. Verder, hoe moeilijk ook, uitzitten.
Naarmate peuter ouder wordt, neemt het hier af qua intensiteit en hoeveelheid.
Het is hier een heel stuk minder geworden, een tijdje wel vaak geweest.
We wisten dat het meestal rond 23 uur begon. Als we net voor die tijd in haar kamer gingen en haar opnieuw instopten of een aai over de bol gaven, gebeurde het vaak niet. Het was echter geen garantie dat het niet gebeurde.
dinsdag 16 maart 2021 om 16:59
Hier sinds kort ook nachtangsten bij een peuter van bijna 3. Geen echte veranderingen in huis, bij haar is het waarschijnlijk een combinatie van de leeftijd en erfelijke aanleg.
Ik las in dit topic ergens de tip om vast te houden en te wiegen. Als het om angst gaat van een nachtmerrie o.i.d. dan is dat natuurlijk prima, maar uit jouw verhaal begrijp ik dat het echt een 'nachtangst' is. Dan moet je vooral niet aanraken, of veel zeggen. Hoe meer ik doe hoe erger overstuur ze raakt. 1x in onze onwetendheid geprobeerd echt wakker te maken en uit bed te nemen, zijn er uiteindelijk bijna 4 uur mee zoet geweest. Dat was het slechtste plan ooit. Ze leek af en toe wel wakker, maar was dat toch niet écht of viel zodra ze weer in slaap viel weer terug in de night terror.
Ik ga nu aan de andere kant van haar kamer op een stoel zitten en probeer in de gaten te houden dat ze zich niet bezeert. Af en toe zeg ik zachtjes iets, vooral voor mijn eigen gemoedsrust dat als ze plots toch echt wakker zou zijn dat ze dan wel weet dat ik er voor haar ben. Het helpt haar niets
Uitzitten en veel geduld hebben, veel meer kun je niet doen. Het kan helpen om te zorgen dat het ritme overdag zo rustig en duidelijk mogelijk blijft. Of als het steeds op hetzelfde moment is even van tevoren wakker maken (daar heb ik nog geen ervaring mee), dat schijnt te helpen.
Ik las in dit topic ergens de tip om vast te houden en te wiegen. Als het om angst gaat van een nachtmerrie o.i.d. dan is dat natuurlijk prima, maar uit jouw verhaal begrijp ik dat het echt een 'nachtangst' is. Dan moet je vooral niet aanraken, of veel zeggen. Hoe meer ik doe hoe erger overstuur ze raakt. 1x in onze onwetendheid geprobeerd echt wakker te maken en uit bed te nemen, zijn er uiteindelijk bijna 4 uur mee zoet geweest. Dat was het slechtste plan ooit. Ze leek af en toe wel wakker, maar was dat toch niet écht of viel zodra ze weer in slaap viel weer terug in de night terror.
Ik ga nu aan de andere kant van haar kamer op een stoel zitten en probeer in de gaten te houden dat ze zich niet bezeert. Af en toe zeg ik zachtjes iets, vooral voor mijn eigen gemoedsrust dat als ze plots toch echt wakker zou zijn dat ze dan wel weet dat ik er voor haar ben. Het helpt haar niets
Uitzitten en veel geduld hebben, veel meer kun je niet doen. Het kan helpen om te zorgen dat het ritme overdag zo rustig en duidelijk mogelijk blijft. Of als het steeds op hetzelfde moment is even van tevoren wakker maken (daar heb ik nog geen ervaring mee), dat schijnt te helpen.
dinsdag 16 maart 2021 om 17:43
Hier dus precies hetzelfde.Loes23 schreef: ↑16-03-2021 16:59Hier sinds kort ook nachtangsten bij een peuter van bijna 3. Geen echte veranderingen in huis, bij haar is het waarschijnlijk een combinatie van de leeftijd en erfelijke aanleg.
Ik las in dit topic ergens de tip om vast te houden en te wiegen. Als het om angst gaat van een nachtmerrie o.i.d. dan is dat natuurlijk prima, maar uit jouw verhaal begrijp ik dat het echt een 'nachtangst' is. Dan moet je vooral niet aanraken, of veel zeggen. Hoe meer ik doe hoe erger overstuur ze raakt. 1x in onze onwetendheid geprobeerd echt wakker te maken en uit bed te nemen, zijn er uiteindelijk bijna 4 uur mee zoet geweest. Dat was het slechtste plan ooit. Ze leek af en toe wel wakker, maar was dat toch niet écht of viel zodra ze weer in slaap viel weer terug in de night terror.
Ik ga nu aan de andere kant van haar kamer op een stoel zitten en probeer in de gaten te houden dat ze zich niet bezeert. Af en toe zeg ik zachtjes iets, vooral voor mijn eigen gemoedsrust dat als ze plots toch echt wakker zou zijn dat ze dan wel weet dat ik er voor haar ben. Het helpt haar niets
Uitzitten en veel geduld hebben, veel meer kun je niet doen. Het kan helpen om te zorgen dat het ritme overdag zo rustig en duidelijk mogelijk blijft. Of als het steeds op hetzelfde moment is even van tevoren wakker maken (daar heb ik nog geen ervaring mee), dat schijnt te helpen.
Wat bij ons hielp was dus niet helemaal wakker maken maar een kleine beweging, deken goed leggen, aai over de bol. Dan was ze niet wakker maar wel uit die diepste slaap.
dinsdag 16 maart 2021 om 18:44
Tot nu toe kruip ik naast haar in bed en komt ze na een tijdje wel tegen mij aan liggen en valt weer in slaap.
Ze heeft haar ogen ook open maar reageerd totaal niet ook niet als je het grote licht aan maakt ofzo.
Maar ik begrijp dat het gewoon uitzitten gaat worden en hopen dat er of een ritme in gaat zitten zodat je haar kan wekken en dan hopen dat dit helpt of dat ze erover heen groeit
Ze heeft haar ogen ook open maar reageerd totaal niet ook niet als je het grote licht aan maakt ofzo.
Maar ik begrijp dat het gewoon uitzitten gaat worden en hopen dat er of een ritme in gaat zitten zodat je haar kan wekken en dan hopen dat dit helpt of dat ze erover heen groeit
dinsdag 16 maart 2021 om 19:57
Oh wat fijn dat dat werkt! Als ik wat voor beweging dan ook maak dan breekt de hel dus los. Maar binnen een paar minuten valt ze altijd weer in slaap (soms gebeurt het dan in een half uur nog 3x, maar goed).Hastadepasta18 schreef: ↑16-03-2021 17:43Hier dus precies hetzelfde.
Wat bij ons hielp was dus niet helemaal wakker maken maar een kleine beweging, deken goed leggen, aai over de bol. Dan was ze niet wakker maar wel uit die diepste slaap.
dinsdag 16 maart 2021 om 20:32
De eerste keer dat ik het meemaakte, dacht ik in de film The Exorsist tercht te zijn gekomen. Het was vreselijk en dat blijft het elke keer weer. Juist omdat je zó graag iets wil doen maar het beste is juist níets doen.
Wij zagen op een gegeven moment ook een patroon. Ca. 3 uur nadat peuter naar bed was gegaan, begon het. Het begon ook altijd op dezelfde manier dus herkenning wanneer het een nachtangst betrof of 'gewoon' vervelend dromen o.i.d.
Peuter is nu 3 en het komt bijna niet meer voor. Tussen de leeftijd van 22 maanden en 30 maanden was het het hevigst. Soms wel meerdere malen per week.
Wij zagen op een gegeven moment ook een patroon. Ca. 3 uur nadat peuter naar bed was gegaan, begon het. Het begon ook altijd op dezelfde manier dus herkenning wanneer het een nachtangst betrof of 'gewoon' vervelend dromen o.i.d.
Peuter is nu 3 en het komt bijna niet meer voor. Tussen de leeftijd van 22 maanden en 30 maanden was het het hevigst. Soms wel meerdere malen per week.
dinsdag 16 maart 2021 om 22:05
Dit idd. Het is vooral voor jezelf killing als het heel vaak voorkomt. Bij ons gebeurde het een periode bijna elke nacht (en er speelde verder niks bijzonders in ons leven). Wij spraken daarom af om de nachten af te wisselen en dus om en om ‘dienst’ te hebben s nachts.Frizz schreef: ↑16-03-2021 15:05Oh en als het eenmaal echt begonnen is helpt nou eenmaal niets. Ik heb er ook in tranen naast gezeten, vooral toen ik nog niet doorhad dat het night terrors waren. Zoon weet er de volgende dag echt iets meer van, en dat hou ik mezelf voor. Het is een staat van de hersenen die het gedrag veroorzaakt, verder betekent het niets.
dinsdag 16 maart 2021 om 22:21
The exorcist is inderdaad een goede omschrijving. Ze leek bezeten als ik in haar buurt kwam. Schreeuwen, krijsen...Sierkussentje schreef: ↑16-03-2021 20:32De eerste keer dat ik het meemaakte, dacht ik in de film The Exorsist tercht te zijn gekomen. Het was vreselijk en dat blijft het elke keer weer. Juist omdat je zó graag iets wil doen maar het beste is juist níets doen.
Wij zagen op een gegeven moment ook een patroon. Ca. 3 uur nadat peuter naar bed was gegaan, begon het. Het begon ook altijd op dezelfde manier dus herkenning wanneer het een nachtangst betrof of 'gewoon' vervelend dromen o.i.d.
Peuter is nu 3 en het komt bijna niet meer voor. Tussen de leeftijd van 22 maanden en 30 maanden was het het hevigst. Soms wel meerdere malen per week.
In het begin echt in tranen er bij gezeten.
