Niet leuk

04-12-2023 08:39 34 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Drie weken geleden is mijn tweede kind geboren. De bevalling was heftig, de kraamweek was pittig, maar langzaam komen we nu in wat rustiger vaarwater. Ik ben echter fysiek nog slecht belastbaar en moet mijn man vragen om veel te doen en zelf regelmatig rusten. Onze baby doet het goed, maar het gedoe met krampjes en niet kunnen slapen begint nu te komen. De gebroken nachten helpen ook niet echt mee.

Kortom, ik ben een schim van mezelf, moet veel huilen en vindt er verdomd weinig aan. Het liefst zou ik willen dat de baby de hele dag sliep, zodat ik rust heb. Als hij wakker is, heb ik het gevoel dat ik iets met hem moet doen of minstens in de gaten moet houden wanneer hij wel moe wordt, zodat ik hem op tijd weg leg.

Spreek me moed in: Is dit herkenbaar en wanneer wordt het beter? Nog handige tips om minder neurotisch om te gaan met een wakkere baby?
Alle reacties Link kopieren Quote
:hug: Het zou gek zijn als je niet moe was hoor, echt heel normaal en dan ook nog midden in de donkere dagen. Geef je man een schop onder zijn hol ;)
Alle reacties Link kopieren Quote
Och lieverd, wat naar!

De een herkent dit, de ander heeft dit niet. Zoek hulp in je omgeving.
Zijn er mensen in je omgeving die de zorg een dagje of meerdere dagen van je over kunnen nemen zodat jij kunt bijkomen? Of dat ze bijv bij je komen en een nacht overnemen? Ik zou dat met alle liefde doen voor een vriendin of familielid die er doorheen zit.
Vraag alsjeblieft, dat is niet raar.

En bel je huisarts en vertel hoe je je voelt. Misschien kan je huisarts je ondersteunen met je mentale gevoel.

Sterkte! Het valt niet mee om kersverse mams te zijn! :heart:
Alle reacties Link kopieren Quote
Elke dag zal het in de grote lijn iets draaglijker worden, met wat vallen en opstaan. :heart:
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja natuurlijk wordt het beter, maar daar heb je NU niks aan.
Voor NU is het belangrijk, dat je hulp vraagt. Hulp waar je van op aan kunt, dus op Plek: je man. Die moet nu jou ontlasten.
Daarnaast (schoon)familie, vrienden, huisarts

Wees eerlijk in dat het niet goed gaat, en wees duidelijk in je hulpvraag.

Sterkte!
Alle reacties Link kopieren Quote
Dit is heel normaal, het kan echt heel zwaar zijn. Ik had het ook vooral met mijn tweede kind, overdag nauwelijks slapen en ‘s nachts eigenlijk ook niet, hele avonden bij mij liggen.

Eens met Lila-Linda: vraag hulp. Aan je partner, familie, vriendinnen, zodat je toch een beetje rust kan krijgen. Het wordt echt beter, maar dat kan nog wel een tijdje duren. Veel sterkte en nog gefeliciteerd met de geboorte van je baby!
Alle reacties Link kopieren Quote
Och dit herinner ik me nog zo goed. Hang in there mama, het wordt echt beter ❤️
En idd: vraag hulp! Het hoeft niet meteen heel groot te zijn. Een vriendin die beneden een uurtje of twee beneden met de baby zit zodat jij even niet de verantwoordelijkheid hebt en lekker in bed kan liggen/slapen/lezen. Liefst een die ook nog wat avondeten meebrengt.
Alle reacties Link kopieren Quote
:there:

Het komt goed. Echt. Maar zoals hier al geschreven: dat helpt je nu niet. Ik herken het heel erg van beide kids (loep maar). Wat een gedoe, dat kramen.

Wat mij hielp: wees je eigen beste vriendin. Wat zou je haar adviseren? Eindeloos wandelen en ‘spelen’ met een wakkere baby? Welnee. Bakkie koffie, lekker koekje erbij, Netflix en verwarming aan. Zorg dat jíj het fijn en comfortabel hebt, dan komt baby vanzelf.

En verder - wellicht niet een advies - heb vertrouwen in het verloop van tijd. Ik vond bij beide dochters een duidelijke omslag rond de 3 maanden. Toen begon zich een ritme te vormen en was ik wat meer on my feet. En hey, je hebt het geflikt! Twee mooie kids. Prestatie om trots op te zijn.
Dit is niet persé herkenbaar maar ik vond de kraamtijd afschuwelijk en het heeft heel lang geduurd voor ik een baby meer leuk dan zwaar vond.

In jouw geval zou ik vragen aan iemand om een dag voor de baby te komen zorgen zodat jij bij kunt tanken. En misschien nog een paar extra halve dagen.

In die tijd had ik niet kunnen bevatten dat dit een "normale" vraag was. Je bent vrij, het is jouw baby, jouw keus, en je moet toch heel veel moeite hebben om die af te geven? En missen als hij/zij er niet is? Maar eigenlijk is niks fijner dan een dag(deel)je baby-loos in die eerste paar weken. En er is geen moeder die dat niet begrijpt. Als jij mijn vriendin was, nam ik je baby met veel liefde een dagje over.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bedankt voor alle snelle reacties, die lieve woorden helpen echt.
Voor de goede orde: ik heb een heel lieve man, die me al zo goed mogelijk probeert te ontzorgen. Maar ik moet inderdaad zelf meer durven vragen en niet vinden dat ik pas een goede moeder ben als ik zelf zoveel mogelijk doe. Wij hebben echt wel mensen om ons heen die kunnen en willen bijspringen.
Het is me bij beide kinderen niet gelukt om deze periode niet-neurotisch door te komen. Achteraf had ik graag meer aandacht besteed aan zelf meer ontspannen zijn. Gewoon kind volgen en geen 'norm' over hoe de dag door te komen.

Wat ik nodig had: genoeg eten en drinken (dat schoot er bij in), ook uurtjes waarin ik niet verantwoordelijkheid voelde voor de baby (anders kon ik ook niet goed een mini-slaapje doen). En ik vond het ook fijn dat mijn vriend op een gegeven moment ging belonen dat ik "niks" deed. Behalve dan het ritme van de baby volgen, hem lekker masseren, liedjes zingen, in bad doen. En er naast liggen op het speelkleed.

Het ging beter toen baby in de draagzak paste en ik ook buiten rondjes kon gaan wandelen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik wil niet te voorbarig zijn, maar misschien is het een goed idee dit gevoel bij het CB of je huisarts te bespreken. Je wil niet verder afzakken en misschien mentaal ergens terecht komen waar je niet wil zijn. Op tijd aan de bel trekken!

Verder vind ik het al heel knap dat je dit zo aan durft te geven. En wil ik je heel veel liefde toewensen om te herstellen en te kunnen genieten van je kleintje!
Alle reacties Link kopieren Quote
Dikke knuffel voor jou!

Ik herken het erg van mijn eerste, had enorm veel ideeen over “hoe het hoort” en wat het juiste was. Man droeg daar (onbewust & onbedoeld) ook nog aan bij door weer aan het werk te gaan en te zeggen “hey als jij toch nog een paar weken vrij bent dan kun jij misschien de kozijnen van een nieuw laklaagje voorzien?” hahaha. Hij heeft het geweten.

Bij m’n tweede kindje was ik veel relaxter. Hele dagen op de bank, beetje baby voeden, baby verschonen, beetje Netflixen. Het enige wat moet is die baby in leven houden, alle rest is bijzaak en kunnen anderen doen.

Het wordt makkelijker!
Alle reacties Link kopieren Quote
Gele_Badjas schreef:
04-12-2023 09:18
Bedankt voor alle snelle reacties, die lieve woorden helpen echt.
Voor de goede orde: ik heb een heel lieve man, die me al zo goed mogelijk probeert te ontzorgen. Maar ik moet inderdaad zelf meer durven vragen en niet vinden dat ik pas een goede moeder ben als ik zelf zoveel mogelijk doe. Wij hebben echt wel mensen om ons heen die kunnen en willen bijspringen.
en wat ga je nu concreet anders doen dan?
Alle reacties Link kopieren Quote
Natuurlijk is het zwaar! Als je opeens alleen maar onderbroken mag slapen wordt niemand blij! En je hoeft niet te genieten hè. Als je deze fase stom vindt is dat ook prima.
Bij mij hielp het om lage verwachtingen te hebben: als jij en baby nog leven aan het einde van de dag en jullie allebei gegeten en gedronken hebben, was het een geslaagde dag. Niet het huishouden willen doen, niet even een wasje draaien, niet toch nog even het avondeten voorbereiden.
En vraag hulp! Dat hoeft niet een hele middag te zijn. Een uurtje zodat je ontspannen kunt douchen en niet steeds met een half uur naar baby luistert is ook al veel waard. Mensen willen graag helpen, maar je moet wel aangeven dat jij dat ook wil.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bedankt Zoggelia, Vlag en Montblanc. Wat jullie schrijven is herkenbaar/geeft houvast voor helpende gedachtes.
Man en ik hebben een lijstje van mensen gemaakt die we gaan vragen een paar uurtjes op te passen de komende tijd. En ik ga weer meer boven liggen rusten, echt even weg van de baby.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken het, het is ook gewoon zwaar. Een pasgeboren baby, zeker met onregelmatig en moeilijk slapen, krampjes en gebroken nachten, kan je fysiek en mentaal behoorlijk slopen. Hoe oud is je tweede en hoeveel ben je alleen met hen allebei? Want jij moet ook gewoon nog herstellen en de baby leren kennen, dus vindt niet van jezelf dat je daarnaast ook nog vol energie voor je andere kind moet zorgen, het huishouden moet doen, of wat je daarnaast nog van jezelf zou eisen. Voor jezelf en de baby zorgen is al een flinke taak en ook dat hoef je niet in je eentje te doen. In hoeverre heeft je partner vaderschapsverlof, kan hij dat niet nog meer inzetten? En helpt het je als je accepteert dat het niet leuk hoeft te zijn? Dat iedereen die 'geniet ervan!' roept ook maar wat zegt en het meer een wens is dan een plicht? Verder zou ik wel opletten dat als je het echt zo zwaar gaat vinden dat je heel veel moet huilen en het een heel zware last vindt je aan de bel trekt, bij de huisarts of het CB. En dat is niets om je voor te schamen, maar heel normaal en soms gewoon even nodig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gele_Badjas schreef:
04-12-2023 10:17
Bedankt Zoggelia, Vlag en Montblanc. Wat jullie schrijven is herkenbaar/geeft houvast voor helpende gedachtes.
Man en ik hebben een lijstje van mensen gemaakt die we gaan vragen een paar uurtjes op te passen de komende tijd. En ik ga weer meer boven liggen rusten, echt even weg van de baby.
Fijn!
Alle reacties Link kopieren Quote
Gele_Badjas schreef:
04-12-2023 10:17
Bedankt Zoggelia, Vlag en Montblanc. Wat jullie schrijven is herkenbaar/geeft houvast voor helpende gedachtes.
Man en ik hebben een lijstje van mensen gemaakt die we gaan vragen een paar uurtjes op te passen de komende tijd. En ik ga weer meer boven liggen rusten, echt even weg van de baby.

Goed zo, geregeld echt rust nemen, helemaal op jezelf. En als je weer vastloopt in oordelen: onderzoek ze, waar ze vandaan komen, of ze kloppen/belangrijk zijn en vraag hier even of ze kloppen als je er zelf niet uitkomt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gele_Badjas schreef:
04-12-2023 10:17
Bedankt Zoggelia, Vlag en Montblanc. Wat jullie schrijven is herkenbaar/geeft houvast voor helpende gedachtes.
Man en ik hebben een lijstje van mensen gemaakt die we gaan vragen een paar uurtjes op te passen de komende tijd. En ik ga weer meer boven liggen rusten, echt even weg van de baby.
Dit. Maak dan ook een planning. Bel je lijstje af, vraag wanneer zij kunnen langskomen. Als dat vaststaat zal dat je rust geven. En, ook al is je man op dat moment thuis, hij kan dan even een boodschapje of zo doen of met jullie andere kind even naar de speeltuin. Voel je niet schuldig. Je bent net bevallen, hebt al een kindje rondlopen, je hebt een baby; kortom het is allemaal even veel. Het gaat beter worden. Maar vergeet jezelf niet, niet kunnen slapen of rusten kan een mens zo erg opbreken. :hug:
Gefeliciteerd met jullie baby!
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ga ook even langs de huisarts om je ijzergehalte te laten checken. Dat is vaak te laag na een bevalling en daardoor voel je je nog vermoeider.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zo herkenbaar.
Ik heb er meer dan een jaar last van gehad en nooit hulp gevraagd. En achteraf heb ik daar spijt van.
Echt, Vraag hulp en ga evt. naar de huisarts.
En natuurlijk gefeliciteerd met de geboorte van je kindje.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gefeliciteerd met jullie baby!

Het is gewoon zwaar, een pasgeboren baby. Ik “mag” over 2-4 weken, dus lees graag in je topic mee, als het mag.

Bij mijn eerste had ik ook een hele zware bevalling en besloot direct na de bevalling dat ietwat uitgerust en relaxt de dag doorkomen prio 1 was. Dat wil ik over een paar weken weer gaan doen. Houdt ook in dat ik anderen om hulp vraag.

En heel duidelijk in het achterhoofd hebben dat het niet “genieten” etc hoeft te zijn. Leuk zo’n baby, maar ook heel pittig. Vanaf maand of 3-4 vond ik het makkelijker worden en ging ik inderdaad lekker wandelen etc. Maar man, eerste maanden was het van dag tot dag overleven en kijken wat haalbaar was. En m’n netwerk inzetten, voor rust.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vond het met de tweede zoveel zwaarder omdat je niet meer zoals met de eerste volledig in je baby bubbel kunt opgaan en mee slapen ect maar ook gewoon nog een ander kind hebt die je nodig heeft en aandacht vraagt.

Ik had daarna ook zoiets nooit meer een baby en als ik nu mensen hoor die de tweede of derde baby krijgen voel ik nog die druk op mijn borst van stress.

Maar idd het gaat voorbij ze is nu bijna vier en het is heerlijk met twee kinderen.

Geen idee hoe je minder neurotisch wordt met een wakkere baby maar probeer in elk geval om alle ontlasting die je kunt krijgen aan te nemen. En je daar niet schuldig over te voelen.
where ever you go, go with your heart
Alle reacties Link kopieren Quote
Vlag schreef:
04-12-2023 09:23
Dikke knuffel voor jou!

Ik herken het erg van mijn eerste, had enorm veel ideeen over “hoe het hoort” en wat het juiste was. Man droeg daar (onbewust & onbedoeld) ook nog aan bij door weer aan het werk te gaan en te zeggen “hey als jij toch nog een paar weken vrij bent dan kun jij misschien de kozijnen van een nieuw laklaagje voorzien?” hahaha. Hij heeft het geweten.

Bij m’n tweede kindje was ik veel relaxter. Hele dagen op de bank, beetje baby voeden, baby verschonen, beetje Netflixen. Het enige wat moet is die baby in leven houden, alle rest is bijzaak en kunnen anderen doen.

Het wordt makkelijker!
Dit wilde ik ook zeggen. Er hoeft niet zoveel. Zorgen dat de baby gevoed en verschoond wordt en doe vooral alle slaapjes met hem mee. Gaat de oudste naar de kinderopvang? Anders zou ik hier dingen voor regelen of papa moet gebruik gaan maken van zijn verlofmogelijkheden. Die zijn er volop tegenwoordig.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven