Kinderen
alle pijlers
nieuw huwelijk nieuwe kinderwens
dinsdag 9 oktober 2007 om 09:16
Na aanleiding van een topic over sterilisatie weer ongedaan laten maken en een gesprek hierover met BlijFGewoonBiancad'rMan open ik hier maar een topic .
BGBM heeft zich dus laten helpen....héél bewust ..terwijl ik nog aanhaalde dat er ooit , misschien , je weet maar nooit een nieuwe jongere vrouw zou zijn die van hem kinderen wil , want dat gaat kennelijk zo in nieuwe relaties ; dan wil men graag ook weer een kindje van sámen .
Mijn man is daar héél stellig in ; "ik héb er al twee , ik wil er niet meer "
- ja, maar schat , als zo'n vrouw dat dan graag wil ?
" ja, dag ...dan heb ik er drie .. en ik wilde er maar twee "
-en als zij nou nog geen kinderen heeft ?
"ik heb er toch al twee , mag ze daar over moederen "
-ahhhh , kom op , effe normaal , daar zijn die van ons te groot voor . Wat zou je doen dan .
" Nee, ik zou er niet aan beginnen . Eens geholpen blijft geholpen , ik heb me toch niet voor niets laten helpen ? Ik wilde geen kinderen meer. Niet van jou , niet van de buurvrouw , niet van iemand anders , IK heb kinderen genoeg .Toen ik niet meer aan baby's / luiers/ spenen / geslopen nachten moest dénken toen heb ik me laten helpen , weet je nog ? Ik zou niet weten waarom ik dáár ineens allemaal weer zin in zou hebben "
-eh............een nieuwe liefde ?
" Nee! "
Duidelijk............
De reden dat IK me toen niet heb laten steriliseren was dat IK me nog wel voor kon stellen dat ik , als partner een geel ding van de NS in zijn oog mocht heben gekregen , nog drie koters zou hebben gebaard bij een eventuele nieuwe - halfzoleukniet - liefde .
Met welk idee laten mensen zich steriliseren ? Dat ze in de huidige relatie geen kinderen meer willen ? Of met het idee dat ze aan hun eigen kinderwens voldaan hebben om daar later op terug te komen ( Al dan niet voor de nieuwe partner ) ?
Ik heb iemand weleens héél mooi horen zeggen dat zo'n "nieuwe leg " ervoor zorgde dat alle stiefbroertjes/zusjes familie van elkaar werden .... mooi .
Maar hoe wérkt het nou eigenlijk ; krijg je bij een nieuwe partner ineens weer aandrang tot het scheppen van nieuw leven ? OOK /ZELFS als je voor die tijd dacht aan je kinderwens te hebben voldaan ?
Enlighten me .
BGBM heeft zich dus laten helpen....héél bewust ..terwijl ik nog aanhaalde dat er ooit , misschien , je weet maar nooit een nieuwe jongere vrouw zou zijn die van hem kinderen wil , want dat gaat kennelijk zo in nieuwe relaties ; dan wil men graag ook weer een kindje van sámen .
Mijn man is daar héél stellig in ; "ik héb er al twee , ik wil er niet meer "
- ja, maar schat , als zo'n vrouw dat dan graag wil ?
" ja, dag ...dan heb ik er drie .. en ik wilde er maar twee "
-en als zij nou nog geen kinderen heeft ?
"ik heb er toch al twee , mag ze daar over moederen "
-ahhhh , kom op , effe normaal , daar zijn die van ons te groot voor . Wat zou je doen dan .
" Nee, ik zou er niet aan beginnen . Eens geholpen blijft geholpen , ik heb me toch niet voor niets laten helpen ? Ik wilde geen kinderen meer. Niet van jou , niet van de buurvrouw , niet van iemand anders , IK heb kinderen genoeg .Toen ik niet meer aan baby's / luiers/ spenen / geslopen nachten moest dénken toen heb ik me laten helpen , weet je nog ? Ik zou niet weten waarom ik dáár ineens allemaal weer zin in zou hebben "
-eh............een nieuwe liefde ?
" Nee! "
Duidelijk............
De reden dat IK me toen niet heb laten steriliseren was dat IK me nog wel voor kon stellen dat ik , als partner een geel ding van de NS in zijn oog mocht heben gekregen , nog drie koters zou hebben gebaard bij een eventuele nieuwe - halfzoleukniet - liefde .
Met welk idee laten mensen zich steriliseren ? Dat ze in de huidige relatie geen kinderen meer willen ? Of met het idee dat ze aan hun eigen kinderwens voldaan hebben om daar later op terug te komen ( Al dan niet voor de nieuwe partner ) ?
Ik heb iemand weleens héél mooi horen zeggen dat zo'n "nieuwe leg " ervoor zorgde dat alle stiefbroertjes/zusjes familie van elkaar werden .... mooi .
Maar hoe wérkt het nou eigenlijk ; krijg je bij een nieuwe partner ineens weer aandrang tot het scheppen van nieuw leven ? OOK /ZELFS als je voor die tijd dacht aan je kinderwens te hebben voldaan ?
Enlighten me .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 9 oktober 2007 om 09:31
Haha die trein mijn zoon vond hem ook erg grappig.
Ik weet het niet hoor hoe het werkt. Wij hebben geen kinderwens meer maar we laten ons ook niet sterilliseren juist omdat het zo definitief is. Maar van de week hadden we het er toevallig wel over. Eigenlijk ben ik het ook wel zat om de pil te slikken en ik heb ook nog heel wat jaartjes voor de boeg qua vruchtbaarheid. Plus dat onze seksfrequentie heeeeeeeeeeeeeeeel laag is en ik het eigenlijk zonde vind om hormonen te slikken voor niks zeg maar. Maar mijn man stond er niet echt open voor.
Aan de ene kant is jou denkwijze wel realiteit aan de andere kant ga ik er eigenlijk wel vanuit dat wij, ondanks ons seksleven haha, toch wel voor altijd bij elkaar blijven en mocht er iets gebeuren met een trein dan kan ik me daar nog helemaal geen beeld bij vormen. Dus enerzijds snap ik het wel dat je je niet laat sterilliseren voor eventueel in de toekomst.... Aan de andere kant vind ik het ook weer een beetje raar dat je nu al incalculeert dat je ooit misschien nog eens met iemand anders een kind wil ontvangen.
Ik weet het niet hoor hoe het werkt. Wij hebben geen kinderwens meer maar we laten ons ook niet sterilliseren juist omdat het zo definitief is. Maar van de week hadden we het er toevallig wel over. Eigenlijk ben ik het ook wel zat om de pil te slikken en ik heb ook nog heel wat jaartjes voor de boeg qua vruchtbaarheid. Plus dat onze seksfrequentie heeeeeeeeeeeeeeeel laag is en ik het eigenlijk zonde vind om hormonen te slikken voor niks zeg maar. Maar mijn man stond er niet echt open voor.
Aan de ene kant is jou denkwijze wel realiteit aan de andere kant ga ik er eigenlijk wel vanuit dat wij, ondanks ons seksleven haha, toch wel voor altijd bij elkaar blijven en mocht er iets gebeuren met een trein dan kan ik me daar nog helemaal geen beeld bij vormen. Dus enerzijds snap ik het wel dat je je niet laat sterilliseren voor eventueel in de toekomst.... Aan de andere kant vind ik het ook weer een beetje raar dat je nu al incalculeert dat je ooit misschien nog eens met iemand anders een kind wil ontvangen.
dinsdag 9 oktober 2007 om 09:40
dinsdag 9 oktober 2007 om 09:41
Als ik zie hoeveel huwelijken er op de klippen lopen en hoevaak er daarna wéér een nieuw gezin wordt gestart vind ik dat geen doemdenken maar realistisch zijn .
Nu heeft mijn man zich jaren terug al laten helpen en ben ik inmiddels de leeftijd van onbezorg baren voorbij .......maar tóen wij ons beraadden wie van ons tweeën eventueel de boel moest laten dichtkitten/afknippen/oid speelde die gedachte wél mee, ja .
Nu heeft mijn man zich jaren terug al laten helpen en ben ik inmiddels de leeftijd van onbezorg baren voorbij .......maar tóen wij ons beraadden wie van ons tweeën eventueel de boel moest laten dichtkitten/afknippen/oid speelde die gedachte wél mee, ja .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 9 oktober 2007 om 09:48
Ik heb altijd gezegd; als ik veertig ben.
Dan is het er toch niet meer bij om een ongecompliceerde zwangerschap te hebben, onbezorgd te genieten en zonder consequenties een kind eruit te duwen. Mijn eerste bevalling heeft me fysiek al geen goed gegdaan, na mijn veertigste zal dat er niet beter op worden. Ik heb altijd geroepen dat ik maar één kind wilde, en ik ben er heel gelukkig mee, hij is mijn grote liefde en ik kan me niet voorstellen dat er plek is voor nog een kind in mijn leven. Geen stress, geen drukte, geen gedoe. Alles in harmonie. Nu ik de veertig nader twijfel ik enorm aan het idee van een sterilisatie.
Waarom? Omdat ik bang ben spijt te krijgen en opeens op 42-jarige leeftijd enorm naar nóg een kind ga verlangen ofzo. Gek he? ik weet dat ik er niet meer aan zou gaan, fysiek is het waarschijnlijk een genadeslag, mentaal ben ik niet toe aan een tweede, maar toch. Bang om spijt te krijgen.
Dan is het er toch niet meer bij om een ongecompliceerde zwangerschap te hebben, onbezorgd te genieten en zonder consequenties een kind eruit te duwen. Mijn eerste bevalling heeft me fysiek al geen goed gegdaan, na mijn veertigste zal dat er niet beter op worden. Ik heb altijd geroepen dat ik maar één kind wilde, en ik ben er heel gelukkig mee, hij is mijn grote liefde en ik kan me niet voorstellen dat er plek is voor nog een kind in mijn leven. Geen stress, geen drukte, geen gedoe. Alles in harmonie. Nu ik de veertig nader twijfel ik enorm aan het idee van een sterilisatie.
Waarom? Omdat ik bang ben spijt te krijgen en opeens op 42-jarige leeftijd enorm naar nóg een kind ga verlangen ofzo. Gek he? ik weet dat ik er niet meer aan zou gaan, fysiek is het waarschijnlijk een genadeslag, mentaal ben ik niet toe aan een tweede, maar toch. Bang om spijt te krijgen.
dinsdag 9 oktober 2007 om 09:48
Hoi BGB, zowel ikzelf als mijn man hebben ons in ons vorige huwelijk laten 'helpen'. Reden was dat we allebei dachten (zeker wisten) nooit meer kinderen te willen. Ik had inderdaad genoeg van de luiers enz. ; dat gold ook voor mijn huidige man.
Maar... waar we nooit rekening mee gehouden hadden, was inderdaad die nieuwe kinderwens bij een nieuwe relatie. Ik weet niet hoe het komt (een evolutionair bepaald instinct??), maar in mijn huidige relatie heb ik de eerste jaren ook wel dat verlangen gekend om een kindje van ons samen te hebben. Daar was, door onze leeftijd, eigenlijk geen sprake van (ik was 45), dus had ik er geen spijt van dat ik me ooit had laten steriliseren. Maar wat als ik jonger geweest was, bijvoorbeeld begin 30?? Dan zou ik het wel jammer gevonden hebben.
Intussen zijn we acht jaar verder en heb ik die kinderwens niet meer, ik moet er niet meer aan denken om nu nog het hele opvoedingsproces opnieuw mee te maken, zeker na alles wat ik met mijn drie kinderen heb meegemaakt... En bovendien ben ik oma geworden en dat is ook heel erg leuk![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
Maar... waar we nooit rekening mee gehouden hadden, was inderdaad die nieuwe kinderwens bij een nieuwe relatie. Ik weet niet hoe het komt (een evolutionair bepaald instinct??), maar in mijn huidige relatie heb ik de eerste jaren ook wel dat verlangen gekend om een kindje van ons samen te hebben. Daar was, door onze leeftijd, eigenlijk geen sprake van (ik was 45), dus had ik er geen spijt van dat ik me ooit had laten steriliseren. Maar wat als ik jonger geweest was, bijvoorbeeld begin 30?? Dan zou ik het wel jammer gevonden hebben.
Intussen zijn we acht jaar verder en heb ik die kinderwens niet meer, ik moet er niet meer aan denken om nu nog het hele opvoedingsproces opnieuw mee te maken, zeker na alles wat ik met mijn drie kinderen heb meegemaakt... En bovendien ben ik oma geworden en dat is ook heel erg leuk
dinsdag 9 oktober 2007 om 09:49
dinsdag 9 oktober 2007 om 09:56
Bij sommigen kan dat, maar je kunt het niet zo algemeen stellen. Bij mij was dat zeker niet het geval, want bindmiddeltjes of zoethoudertjes zijn voor ons totaal overbodig. Zoiets lijkt me meer aan de orde als er problemen zijn in het stel, ongeacht of het een eerste of tweede huwelijk is.
Het was bij mij gewoon een nieuwe kinderwens.
dinsdag 9 oktober 2007 om 10:03
Reiger, ik zie dat toch anders. Je wilde geen kinderen meer, aan de kinderwens was voldaan, en je zegt zelf al dat je een kindje van van deze specifieke man wilde. Een kind van júllie samen. Dan heeft dat met een algemene kinderwens toch niks te maken? Daar was toch al aan voldaan?
Dat heeft volgens mij meer te maken met de ultieme bekroning van jullie liefde ofzo, of met de dingen die ik eerder noemde, dan met een kinderwens.
Dat heeft volgens mij meer te maken met de ultieme bekroning van jullie liefde ofzo, of met de dingen die ik eerder noemde, dan met een kinderwens.
dinsdag 9 oktober 2007 om 10:04
Tsja een vroegtijdige dood is ook heel realistisch maar daar wil ik gewoon niet over nadenken, struisvogelpolitiek. En wat dit betreft hoef ik er ook helemaal niet over na te denken. Maar als je sterillisatie overweegt moet je hier wel rekenig mee houden. Ik weet niet hoeveel herstel operaties er per jaar zijn maar volgens mij best wel heel wat. Zijn dat nou allemaal mensen die er niet goed over nagedacht hebben? Wordt er te snel naar deze mogelijkheid gegrepen? Worden deze argumenten ook gebruikt door een arts om er mensen goed over na te laten denken?
dinsdag 9 oktober 2007 om 10:16
Mijn man laat zich steriliseren zodra onze (!) kinderwens compleet is. Of dat bij 2, 3 of misschien wel 4 kinderen is, weten we nog niet. Mocht er iets tussenkomen, scheiding oid, dan laat hij zich sowieso helpen omdat hij zich daarna te oud vind voor "een nieuwe ronde".
Ik ben echter 9 jaar jonger en zou me best voor kunnen stellen bij een nieuwe man nog een kind (of 2?) te krijgen. Ik wil best wel meer dan 2 kinderen. Maar voor mijn man hoeft dat niet zo nodig, dus vooralsnog houden we het bij 2 en zien wel verder.
Ik ben echter 9 jaar jonger en zou me best voor kunnen stellen bij een nieuwe man nog een kind (of 2?) te krijgen. Ik wil best wel meer dan 2 kinderen. Maar voor mijn man hoeft dat niet zo nodig, dus vooralsnog houden we het bij 2 en zien wel verder.
dinsdag 9 oktober 2007 om 10:37
Mijn man heeft zich 2 jaar geleden laten sterliseren
We hebben 2 kids en dat vind hij genoeg.
Dit verhaal komt me wel bekent voor en heb dit dus ook gezegt van weet je het zeker als we nou uit elkaar gaan en je hebt een andere vriendin en die heeft geen kinderen maar die wil er wel 1 wil hebben wat dan??? Zijn antwoordt was dus ook ja daaag dan heeft ze pech gehad.
Zijn stelling blijft ik heb 2 kinderen en ik wil niet meer.
We hebben 2 kids en dat vind hij genoeg.
Dit verhaal komt me wel bekent voor en heb dit dus ook gezegt van weet je het zeker als we nou uit elkaar gaan en je hebt een andere vriendin en die heeft geen kinderen maar die wil er wel 1 wil hebben wat dan??? Zijn antwoordt was dus ook ja daaag dan heeft ze pech gehad.
Zijn stelling blijft ik heb 2 kinderen en ik wil niet meer.
dinsdag 9 oktober 2007 om 10:58
dinsdag 9 oktober 2007 om 11:04
Kijk, dàt vind ik nou eens een voordeel aan onze situatie: ik hoef me niet te laten steriliseren, hoef zelfs nooit de pil te slikken... mijn man is niet vruchtbaar en hoeveel problemen dat ook met zich meebrengt, ik vind het fijn om eens iets positiefs eraan te ontdekken 
Ik kan me ook wel voorstellen dat je met een 'nieuwe liefde' ook opnieuw een kinderwens kan krijgen. Wij kunnen geen kinderen krijgen, maar zelfs al zou dat wel kunnen, dan zou ik me (op de 'jonge' leeftijd van 29j) zeker niet laten steriliseren, want je weet immers nooit wat de toekomst brengt...
Ik kan me ook wel voorstellen dat je met een 'nieuwe liefde' ook opnieuw een kinderwens kan krijgen. Wij kunnen geen kinderen krijgen, maar zelfs al zou dat wel kunnen, dan zou ik me (op de 'jonge' leeftijd van 29j) zeker niet laten steriliseren, want je weet immers nooit wat de toekomst brengt...
dinsdag 9 oktober 2007 om 11:08
Ik begrijp nu wat je bedoelt, Evidenza. Je hebt in zekere zin gelijk. (Maar ik vind 'de ultieme bekroning van jullie liefde' toch iets heel anders dan een 'zoethoudertje' om een problematische relatie te verbeteren.)
Anderzijds vind ik dat 'een kind van deze specifieke man' ook een kinderwens is. Alleen een wat specifiekere kinderwens.
Vergelijk het bijvoorbeeld met een huis. Je hebt een mooi huis waar je heel gelukkig mee bent, dus aan je basisbehoefte om te wonen is voldaan. Maar dan ben je met vakantie op een prachtige plek, in de natuur, bij een prachtig bergmeer, dan denk je: wat zou ik het leuk vinden om hier ook een huis te hebben, want het is zo'n mooie plek.
Die mooie plek is in de vergelijking mijn huidige huwelijk.
Ik heb nu een veel beter huwelijk dan mijn eerste huwelijk, het zou voor een kind veel beter zijn om op te groeien in dit huwelijk, dan in mijn vorige. En ook voor mij zou het een ervaring zijn die ik nog niet eerder gehad heb (een zwangerschap en een kind waar de vader echt bij betrokken is). Vandaar misschien die wens (die ik even had in het begin van de relatie) om nog een kindje te hebben van deze specifieke man.
dinsdag 9 oktober 2007 om 11:40
Hij wil 2 kinderen, ik misschien 4. Aangezien we samen kinderen "nemen" heeft hij deze beslissing niet alleen te nemen. (Zijn zijn eigen woorden hoor) Vooralsnog is 2 kinderen voor ons beiden genoeg. Maar wie weet over een paar jaar....daarom nemen we wat dit betreft nog geen ingrijpende beslissingen en seksen gewoon lekker met condoom.
dinsdag 9 oktober 2007 om 11:47
Hallo Bianca,
Ik denk dat iedereen zijn eigen reden heeft. Omdat jij het je zo serieus afvraagt, wil de onze wel proberen te beantwoorden.
Ook mijn man heeft de sterilisatie kort geleden ongedaan laten maken. Zelf heb ik 3 kinderen, had er altijd liever 4 gewild maar mijn ex partner vond 3 genoeg.
Mijn huidige man had ook 3 kinderen. Snel daarna is zijn relatie met zijn ex- vrouw helemaal verkeerd gelopen. De derde zwangerschap bij haar was niet gepland en omdat hij bang was voor nog een ongeplande zwangerschap terwijl de relalatie zo slecht was, heeft hij zich laten seriliseren. Het contact met zijn ex was zo slecht dat hij lange tijd zijn kinderen niet heeft gezien en nu heel sporadisch. Hij mist vrijwel alles van hoe ze opgroeien.
Wij zijn getrouwd en mijn kinderen wonen bij ons. Hij behandeld ze als zijn eigen kinderen. Maar toch is het anders omdat zij ook nog een vader hebben die ze heel vaak zien en die hun vader is en blijft.
De reden waarom wij graag nog een kind willen, is dat wij allebei gek zijn op kinderen. Mijn kinderwens is nog niet weg wist en die van hem eigenlijk ook niet alleen niet meer met die vrouw. Voor hem zou ik het ook fijn vinden dat hij zijn eigen kind kan zien opgroeien en dingen mee kan doen (wat hij nu mist met zijn eigen kinderen) en dat er papa tegen hem gezegd wordt. Ook al is de reden van sterilisatie weloverwogen geweest, dat was omdat hij niet meer met die partner verder kon.
Maar nogmaals, voor iedereen een andere reden....
Ik denk dat iedereen zijn eigen reden heeft. Omdat jij het je zo serieus afvraagt, wil de onze wel proberen te beantwoorden.
Ook mijn man heeft de sterilisatie kort geleden ongedaan laten maken. Zelf heb ik 3 kinderen, had er altijd liever 4 gewild maar mijn ex partner vond 3 genoeg.
Mijn huidige man had ook 3 kinderen. Snel daarna is zijn relatie met zijn ex- vrouw helemaal verkeerd gelopen. De derde zwangerschap bij haar was niet gepland en omdat hij bang was voor nog een ongeplande zwangerschap terwijl de relalatie zo slecht was, heeft hij zich laten seriliseren. Het contact met zijn ex was zo slecht dat hij lange tijd zijn kinderen niet heeft gezien en nu heel sporadisch. Hij mist vrijwel alles van hoe ze opgroeien.
Wij zijn getrouwd en mijn kinderen wonen bij ons. Hij behandeld ze als zijn eigen kinderen. Maar toch is het anders omdat zij ook nog een vader hebben die ze heel vaak zien en die hun vader is en blijft.
De reden waarom wij graag nog een kind willen, is dat wij allebei gek zijn op kinderen. Mijn kinderwens is nog niet weg wist en die van hem eigenlijk ook niet alleen niet meer met die vrouw. Voor hem zou ik het ook fijn vinden dat hij zijn eigen kind kan zien opgroeien en dingen mee kan doen (wat hij nu mist met zijn eigen kinderen) en dat er papa tegen hem gezegd wordt. Ook al is de reden van sterilisatie weloverwogen geweest, dat was omdat hij niet meer met die partner verder kon.
Maar nogmaals, voor iedereen een andere reden....
dinsdag 9 oktober 2007 om 11:48
dinsdag 9 oktober 2007 om 14:13
Een logische reden voor een man om weer een tweede gezin te stichten met een nieuwe vriendin, zou ook kunnen zijn omdat hij het gezinsleven mist, lijkt me zo. Hij ziet de kinderen uit zijn vorige huwelijk misschien maar 1 x per 14 dagen, niet meer dagelijks.
Mocht hij voor de scheiding hebben gedacht; mooi zat hoor, 2 kinderen * KNIP!* is het huis zonder die 2 ook wel erg stil. Dus laat hij de boel weer repareren en gaat voor de 2de ronde.
Mocht hij voor de scheiding hebben gedacht; mooi zat hoor, 2 kinderen * KNIP!* is het huis zonder die 2 ook wel erg stil. Dus laat hij de boel weer repareren en gaat voor de 2de ronde.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 9 oktober 2007 om 14:28
Ik heb een tijd geleden een voorbeeld gehoord en heb daar toen lang over nagedacht wat ik in zo'n situatie zou voelen en doen. En dat heeft dus niks te maken met scheiding of verlies van partners. Maar met het verlies van een kind (ok, pijnlijk onderwerp, maar toch even de moeite van vemelden).
Ik las dat een stel -na het krijgen van hun kind- absoluut zeker wist dat ze klaar waren met hun kinderwens. Ik geloof dat de man toen een sterilisatie heeft gehad, maar enkele jaren later hebben ze die toch ongdedaan laten maken. Hun kindje was nl. overleden en daardoor waren ze dus in hun dagelijkse leven kinderloos geworden. Tuurlijk waren ze nog altijd papa en mama van hun overleden kindje. Maar alle fysieke en geestelijke zorg en liefde die ze aan hun kind konden en wilden geven, konden ze niet meer kwijt. Er was geen kind meer om voor te zorgen, er was geen meer in huis die lachtte etc.
Toen ik dit las dacht ik in eerste instantie, ja maar, je kunt een kind toch niet vervangen voor een ander? Maar toen ik er echt een voorstelling van probeerde te maken en het gevoel kon inleven van de dagelijkse pijn als je in je stille huis zit met een hart die overloopt van liefde om weg te geven, maar je kunt het niet weggeven. Toen kon ik me voorstellen dat je tóch samen zou willen proberen om weer te kunnen genieten van een kindje in je gezin om voor te mogen zorgen. Dus, hele andere reden, maar voor mij wel erg invoelbaar.
Ik las dat een stel -na het krijgen van hun kind- absoluut zeker wist dat ze klaar waren met hun kinderwens. Ik geloof dat de man toen een sterilisatie heeft gehad, maar enkele jaren later hebben ze die toch ongdedaan laten maken. Hun kindje was nl. overleden en daardoor waren ze dus in hun dagelijkse leven kinderloos geworden. Tuurlijk waren ze nog altijd papa en mama van hun overleden kindje. Maar alle fysieke en geestelijke zorg en liefde die ze aan hun kind konden en wilden geven, konden ze niet meer kwijt. Er was geen kind meer om voor te zorgen, er was geen meer in huis die lachtte etc.
Toen ik dit las dacht ik in eerste instantie, ja maar, je kunt een kind toch niet vervangen voor een ander? Maar toen ik er echt een voorstelling van probeerde te maken en het gevoel kon inleven van de dagelijkse pijn als je in je stille huis zit met een hart die overloopt van liefde om weg te geven, maar je kunt het niet weggeven. Toen kon ik me voorstellen dat je tóch samen zou willen proberen om weer te kunnen genieten van een kindje in je gezin om voor te mogen zorgen. Dus, hele andere reden, maar voor mij wel erg invoelbaar.
