Kinderen
alle pijlers
Onregelmatige werktijden partner & tropenjaren
dinsdag 2 januari 2024 om 20:14
Misschien wil ik inzicht, misschien gewoon even spuien. Maar het zit me weer eens hoog en we komen er niet uit.
De situatie is dat mijn man en ik twee kinderen hebben, van 3 en 1 jaar oud. Mijn man werkt onregelmatig in zijn droombaan, hij heeft het ontzettend naar mijn zin. Maar ik merk dat het mij steeds zwaarder valt en dat het tussen ons in gaat staan. Ik werk regelmatig en er komt veel op mijn schouders neer. Ik ben ofwel de ochtend, avond en/of het weekend alleen met de kinderen. In de praktijk betekent dit dat ik vrijwel altijd werk of met de kinderen ben. Ook in de weekenden dat we samen vrij zijn neem ik weinig eigen tijd en mijn man is niet zo pro-actief in het aanbieden om bijvoorbeeld de kinderen even mee te nemen. Terwijl als ik iets voor mezelf ga doen dit echt nooit een probleem is. Mijn man heeft relatief veel tijd voor zichzelf omdat hij vaak de ochtend of zelfs de hele dag vrij is op de opvangdag van de kinderen. Opvangdagen ruilen is bijna onmogelijk vanwege de grote tekorten, anders hadden we dat vaker gedaan.
Uiteindelijk zitten we nu in een cirkeltje, ik voel me overvraagd op alle vlakken, ben jaloers op mijn man zijn eigen tijd. Ik word daardoor nukkig, verwijt hem van alles en door dit alles ervaar ik het nog zwaarder. Ik zou willen dat hij regelmatig gaat werken en dat snapt hij echt. Tegelijkertijd wil hij niet van baan wisselen en wil ik hem niet dwingen.
Hoe komen we hier uit? Want het gaat tussen ons in staan en dat wil ik absoluut niet.
De situatie is dat mijn man en ik twee kinderen hebben, van 3 en 1 jaar oud. Mijn man werkt onregelmatig in zijn droombaan, hij heeft het ontzettend naar mijn zin. Maar ik merk dat het mij steeds zwaarder valt en dat het tussen ons in gaat staan. Ik werk regelmatig en er komt veel op mijn schouders neer. Ik ben ofwel de ochtend, avond en/of het weekend alleen met de kinderen. In de praktijk betekent dit dat ik vrijwel altijd werk of met de kinderen ben. Ook in de weekenden dat we samen vrij zijn neem ik weinig eigen tijd en mijn man is niet zo pro-actief in het aanbieden om bijvoorbeeld de kinderen even mee te nemen. Terwijl als ik iets voor mezelf ga doen dit echt nooit een probleem is. Mijn man heeft relatief veel tijd voor zichzelf omdat hij vaak de ochtend of zelfs de hele dag vrij is op de opvangdag van de kinderen. Opvangdagen ruilen is bijna onmogelijk vanwege de grote tekorten, anders hadden we dat vaker gedaan.
Uiteindelijk zitten we nu in een cirkeltje, ik voel me overvraagd op alle vlakken, ben jaloers op mijn man zijn eigen tijd. Ik word daardoor nukkig, verwijt hem van alles en door dit alles ervaar ik het nog zwaarder. Ik zou willen dat hij regelmatig gaat werken en dat snapt hij echt. Tegelijkertijd wil hij niet van baan wisselen en wil ik hem niet dwingen.
Hoe komen we hier uit? Want het gaat tussen ons in staan en dat wil ik absoluut niet.
dinsdag 2 januari 2024 om 21:21
Waarom doen jullie dat niet samen dan? Ieder individu heeft focus op andere zaken. Ga samen zitten, bespreken wie wat voor zijn/haar rekening neemt ipv dat jij opdrachten geeft. En een onderdeel is dus ook dat jij tijd voor jezelf hebt. Dan kan het dus zijn (afhankelijk van hoe de onregelmatige diensten lopen) dat jij ergens op een donderdagavond wat wilt gaan doen. Neem dit mee in het overleg, want je man kan niet van tevoren ruiken. En dan krijg je weer frustraties van: waarom ziet hij dat niet en moet ik alles regelen?LaCasa11 schreef: ↑02-01-2024 20:56Ik lees jou vaker (ben vooral een lezer en geen actieve meeschrijver) en je schrijft zo ontzettend grappig!
Qua praktische dingen doet mijn man veel. Hoewel zijn variant van een 'gespreid bedje' wel anders is dan die van mij... Maar ik ben wel echt een soort 'chef huis'. Ik denk, organiseer en beleg taken. En ondanks dat ik mezelf echt een feminist noem (dit komt niet echt lekker naar voren in dit topic maar hé, je kan niet alle nuances in een topic brengen) blijft dit toch een punt waar we niet uitkomen. En dat vind ik vermoeiend, want leuk dat hij ervoor zorgt dat ik thuis kom in een schoon en opgeruimd huis met gekookt eten en een volle koelkast. Maar als ik dat dan van te voren moet bedenken en uitkauwen? Laat dan maar.
(we gaan een relatie coach traject doen, want er gaan wat dingen scheef op het moment)
dinsdag 2 januari 2024 om 21:26
Mijn man heeft niet perse een góede baan, vooral een leuke
En hoe weet je nou echt van te voren hoe het is om kind(eren) te hebben?
dinsdag 2 januari 2024 om 21:30
Heb je hier concrete voorbeelden van? Want dit is wat ik eigenlijk zou willen, ik wil niet 'chef thuis' zijn. Ik wil het samen doen. Maar die is lastig.Klapstoel schreef: ↑02-01-2024 21:17Je kunt ook uitspreken dat je dingen niet van te voren wilt regelen en uitkauwen.
Dat is even wennen en gaat vast ook wel eens mis, maar uiteindelijk went dat en gaat ook dat z’n gangetje.
Zo te lezen heb jij het nodig dat je dingen écht aan je partner kunt overlaten, niet half. Of dat aan hem ligt, aan jou of aan jullie beide maakt niet zo veel uit. Werk toe naar de oplossing die jullie allemaal recht doet.
En aan wie het ligt, tsja dat maakt inderdaad niet zo veel uit. We zijn samen, we houden van elkaar en vinden elkaar af en toe erg lastig en irritant.
dinsdag 2 januari 2024 om 21:35
Bedankt voor alle input! Ik kan niet op iedereen individueel reageren, maar er zitten veel waardevolle reacties tussen.
Ik heb al wat momenten geblokt de komende twee maanden om wat voor mezelf te doen en me voorgenomen om hem ook concreet soms te vragen de deur uit te gaan met de kinderen. Want ik wil niet altijd weg moeten, soms wil ik alleen in stilte thuis zijn. Dat lost het niet op, maar is een mooie eerste stap.
Ik heb al wat momenten geblokt de komende twee maanden om wat voor mezelf te doen en me voorgenomen om hem ook concreet soms te vragen de deur uit te gaan met de kinderen. Want ik wil niet altijd weg moeten, soms wil ik alleen in stilte thuis zijn. Dat lost het niet op, maar is een mooie eerste stap.
dinsdag 2 januari 2024 om 21:37
Hmm hier is de mentale last nog niet helemaal lekker verdeeld maar al wel stukken beter. Wat heeft geholpen is echt een taak compleet bij de een of de ander laten. En dan ook niet steeds kritiek hebben en het los laten. Dat vond ik erg moeilijk, maar heel veel dingen zijn echt niet zo belangrijk. Hier hebben we recent wat gewisseld van verantwoordelijkheden omdat dat beter uitkomt en ik kan zeggen dat de badmat nog nooit zo lang niet gewassen is, maar ik vind dat dus niet de negatieve energie waard. Niet meer in ieder geval.LaCasa11 schreef: ↑02-01-2024 21:30Heb je hier concrete voorbeelden van? Want dit is wat ik eigenlijk zou willen, ik wil niet 'chef thuis' zijn. Ik wil het samen doen. Maar die is lastig.
En aan wie het ligt, tsja dat maakt inderdaad niet zo veel uit. We zijn samen, we houden van elkaar en vinden elkaar af en toe erg lastig en irritant.
Concreet: als man weer gaat koken zorgt hij ook voor het menu, de boodschappen, en dat het binnen het budget past.
Of hij dan dagelijks of wekelijks boodschappen doet, of hij met restjes kookt of weggooit, of jij alles even lekker vind en of er elke dag genoeg groenten zijn moet je dan dus loslaten. Zijn ding.
dinsdag 2 januari 2024 om 21:38
En dit, hier kan ik het alleen maar mee eens zijn.Timetraveler schreef: ↑02-01-2024 21:12Welja waar het ook om gaat, in relaties en kinderzaken zijn vrouwen blijkbaar altijd de eindverantwoordelijken voor alles en iedereen.
Man in kwestie had ook, voor hij aan kinderen begon, na kunnen denken over welke invloed zijn baan zou gaan hebben op de verdeling van o.a. de beruchte 3e shift?
We zitten samen in deze situatie en moeten dat samen fixen. En ik zet stap één door proactiever te zijn.
dinsdag 2 januari 2024 om 21:39
Mijn man werkt niet in onregelmatige diensten, maar werkt 40+ uur in zijn eigen bedrijf en ik herken dus wel dat ik het lastig vind om, als hij vrij is, tijd voor mezelf te claimen, omdat ik dan juist ook graag dingen met ons gezin samen doe. Maar mijn kinderen zitten inmiddels op de basisschool waardoor ik de vrijdagochtend voor mezelf heb onder schooltijd dus dat scheelt al veel.
dinsdag 2 januari 2024 om 22:00
Ja en dan begint de ellende pas echtMrsDuck schreef: ↑02-01-2024 20:20Maar dat wist je toch al voor de jongste kwam? En je vraagt niet aan man of hij bij de kinderen blijft. Je gaat zaterdagmiddag, als je weet dat hij niet hoeft te werken, met vriendinnen winkelen, naar de sauna etc. Deel het hem gewoon mee ipv te wachten tot hij proactief wordt. Plan je quality time in en doe het dan ook. Ze overleven het echt wel. 3 jaar op die manier doorbijten en ze zitten beide op school.
TO, mijn man heeft geen onregelmatige werktijden, maar is wel 2 a 3 dagen per week van huis met overnachting waardoor ik de ochtend en avond draai met 2 kleintjes van 2 en 4 naast een drukke fulltime baan (36 uur).
Ik heb gekeken wat ik nodig had om dat relaxt te doen en dat is er gekomen: oppas aan huis die kookt zodat ik alleen hoef aan te schuiven. De overige 2 dagen is man chef kinderen qua halen en brengen/alle planbare afspraken zoals cb, tandarts etc. Ook alles regelen voor de basisschool is zijn ding. Ik ga 4x per jaar een weekend weg zonder man en kinderen om op te laden en man gaat 1x per 2 weken een ochtend naar zijn ouders met de kinderen zodat ik relax tijd heb alleen thuis ben.
Dit werkt voor ons, bedenk wat jij nodig heb en regel het
dinsdag 2 januari 2024 om 22:06
LaCasa11 schreef: ↑02-01-2024 21:30Heb je hier concrete voorbeelden van? Want dit is wat ik eigenlijk zou willen, ik wil niet 'chef thuis' zijn. Ik wil het samen doen. Maar die is lastig.
En aan wie het ligt, tsja dat maakt inderdaad niet zo veel uit. We zijn samen, we houden van elkaar en vinden elkaar af en toe erg lastig en irritant.
Het lijkt me een hele goede start als je dat heel duidelijk naar hem uit zou spreken, inclusief voorbeelden over hoe en waarom jij je 'chef thuis' voelt.
Dat jij niet de hoofdverantwoordelijkee over al het denkwerk wil zijn en dat jij bijv. niet uit wil hoeven leggen dat hij ook verantwoordelijk is voor eten op tafel.
dinsdag 2 januari 2024 om 22:09
Klinkt lekker verwijtend. Zou toch de route opgaan om samen dingen te regelen.S-Groot schreef: ↑02-01-2024 22:06Het lijkt me een hele goede start als je dat heel duidelijk naar hem uit zou spreken, inclusief voorbeelden over hoe en waarom jij je 'chef thuis' voelt.
Dat jij niet de hoofdverantwoordelijkee over al het denkwerk wil zijn en dat jij bijv. niet uit wil hoeven leggen dat hij ook verantwoordelijk is voor eten op tafel.
dinsdag 2 januari 2024 om 22:20
Mijn man heeft een tijd in ploegendienst gewerkt, waarbij hij of ‘s ochtends heel vroeg begon, of juist in de middag en dan ‘s avonds weg was.
Wij hadden toen de volgende verdeling:
Als man vroeg begon:
- Hij dekte ‘s ochtends alvast de ontbijttafel voor mij en de kinderen.
- Ik zorgde dat kinderen aangekleed en met ontbijt in hun maag op tijd op school/opvang waren.
- Hij kookte na zijn werk het avondeten.
- Hij haalde daarna kinderen op van de opvang.
- Samen eten en kinderen naar bed brengen
Als man laat begon:
- Samen kinderen aankleden en ontbijten
- Hij bracht kinderen naar school/opvang
- Hij kookte ‘s ochtends alvast het avondeten en deed wat huishoudelijke klussen.
- Ik haalde kinderen op en deed het eten en naar bed brengen.
Daarnaast had ik een vast sportmoment in het weekend en bleef hij bij de kinderen, waardoor ik dan eventjes tijd voor mezelf had.
Onregelmatige werktijden hebben is geen vrijbrief om niets aan gezinstaken te hoeven doen.
Wij hadden toen de volgende verdeling:
Als man vroeg begon:
- Hij dekte ‘s ochtends alvast de ontbijttafel voor mij en de kinderen.
- Ik zorgde dat kinderen aangekleed en met ontbijt in hun maag op tijd op school/opvang waren.
- Hij kookte na zijn werk het avondeten.
- Hij haalde daarna kinderen op van de opvang.
- Samen eten en kinderen naar bed brengen
Als man laat begon:
- Samen kinderen aankleden en ontbijten
- Hij bracht kinderen naar school/opvang
- Hij kookte ‘s ochtends alvast het avondeten en deed wat huishoudelijke klussen.
- Ik haalde kinderen op en deed het eten en naar bed brengen.
Daarnaast had ik een vast sportmoment in het weekend en bleef hij bij de kinderen, waardoor ik dan eventjes tijd voor mezelf had.
Onregelmatige werktijden hebben is geen vrijbrief om niets aan gezinstaken te hoeven doen.
dinsdag 2 januari 2024 om 22:27
Ik denk dat jij met een bijzondere bril leest. Bijzonder dat aangeven hoe je je voelt, waarom en wat je graag wel en niet zou willen zou uitsluiten dat je samen dingen kunt gaan regelen.
dinsdag 2 januari 2024 om 22:43
Ervaring hier.
2 onder 2 met beide onregelmatige tijden.
Zie mezelf nog huilend naast het bad van de kinderen zitten 's avonds omdat ik zo moe was.
Pakte ik de vroege dienst en man de middag zodat kinderen ook zo min mogelijk naar de opvang hoefde. Zelfs wel eens met af en toe de kinderen in de "wissel" overgegeven aan elkaar van de ene in de andere auto op een midden gelegen parkeerplaats.
Als ik er nu nog aan denk... pffff liep op m'n tandvlees. Dus voel met je mee.
Ik had gelukkig op huishoudelijk gebied een hele goeie aan mijn man die ook gewoon de was/stofzuiger/
bedden verschonen deed op z'n "vrije" ochtenden.
Het was bij ons niet nodig maar als het bij bij jullie wel zo is maak echt goede afspraken! Maak desnoods een planning schema met terug kerende klusjes. Of neem een hulp thuisof toch meer opvang.
En eigenlijk het aller belangrijkste.... Maak buiten de kinderen tijd voor elkaar!
Ga uit eten, naar de bios, kook thuis samen zonder kinderen en tv/telefoon met een wijntje of ga een nachtje weg. Als je zo langs elkaar heen leeft en alles om de kinderen en de planning draait is het zo makkelijk om elkaar niet meer te zien.
Nu dikke 10 jaar verder en zo dankbaar voor het gezin wat we nu hebben. Geluk in je werk doet ook echt veel met je geluk in het algemeen ben ik van mening.
2 onder 2 met beide onregelmatige tijden.
Zie mezelf nog huilend naast het bad van de kinderen zitten 's avonds omdat ik zo moe was.
Pakte ik de vroege dienst en man de middag zodat kinderen ook zo min mogelijk naar de opvang hoefde. Zelfs wel eens met af en toe de kinderen in de "wissel" overgegeven aan elkaar van de ene in de andere auto op een midden gelegen parkeerplaats.
Als ik er nu nog aan denk... pffff liep op m'n tandvlees. Dus voel met je mee.
Ik had gelukkig op huishoudelijk gebied een hele goeie aan mijn man die ook gewoon de was/stofzuiger/
bedden verschonen deed op z'n "vrije" ochtenden.
Het was bij ons niet nodig maar als het bij bij jullie wel zo is maak echt goede afspraken! Maak desnoods een planning schema met terug kerende klusjes. Of neem een hulp thuisof toch meer opvang.
En eigenlijk het aller belangrijkste.... Maak buiten de kinderen tijd voor elkaar!
Ga uit eten, naar de bios, kook thuis samen zonder kinderen en tv/telefoon met een wijntje of ga een nachtje weg. Als je zo langs elkaar heen leeft en alles om de kinderen en de planning draait is het zo makkelijk om elkaar niet meer te zien.
Nu dikke 10 jaar verder en zo dankbaar voor het gezin wat we nu hebben. Geluk in je werk doet ook echt veel met je geluk in het algemeen ben ik van mening.
woensdag 3 januari 2024 om 09:25
Wat hier wel goed werkt is op zondag samen aan tafel de agenda doornemen voor de komende week. Dan schrijven we dus op wie wanneer wat doet qua kinderen en ook qua tijd voor onszelf. Zeker nu de kinderen op school zitten, sporten, feestjes hebben, wil ik dat niet allemaal zelf bedenken en uitvoeren. En omdat we op dat moment de hele week doornemen is ook zichtbaar hoeveel tijd we die week leuke dingen hebben voor onszelf. Dat is dus ook het moment om te zeggen: als jij zaterdagochtend wil sporten, wil ik graag zaterdagmiddag alleen de stad in, boven in bed een film kijken oid.
woensdag 3 januari 2024 om 09:42
Wij werkten allebei onregelmatig en dat was gewoon zoals het was.
Maar als jij regelmatig werkt, dan is hij er (vaak)toch ook voor de kinderen en het huishouden op tijden waarop jij werkt? Hoef je niet naar de opvang te racen, niet in de ochtend voor dag en dauw de kinderen uit bed halen als jij moet werken en hij avonddienst heeft gehad etc.
En als hij nachtdienst heeft, dan kun jij toch voor je werk de kinderen naar de opvang brengen en afspreken dat hij ze haalt na het slapen, zorgt voor de boodschappen en het avondeten kookt?
En de weekenden... tja, stonden we er om en om ook vaak alleen voor.
Het was zoals het was.
Als eens aan een flexibele gastouder gedacht? Als opvang een probleem is? Onze gastouder was goud waard....
Maar als jij regelmatig werkt, dan is hij er (vaak)toch ook voor de kinderen en het huishouden op tijden waarop jij werkt? Hoef je niet naar de opvang te racen, niet in de ochtend voor dag en dauw de kinderen uit bed halen als jij moet werken en hij avonddienst heeft gehad etc.
En als hij nachtdienst heeft, dan kun jij toch voor je werk de kinderen naar de opvang brengen en afspreken dat hij ze haalt na het slapen, zorgt voor de boodschappen en het avondeten kookt?
En de weekenden... tja, stonden we er om en om ook vaak alleen voor.
Het was zoals het was.
Als eens aan een flexibele gastouder gedacht? Als opvang een probleem is? Onze gastouder was goud waard....
woensdag 3 januari 2024 om 10:35
Het probleem is hier toch vooral dat TO gewoon eens af en toe alleen thuis wil zijn. Want haar man heeft dan ook en zij wil dat ook graag. Dat lijkt mij inderdaad een kwestie van plannen.
Verder zou je inderdaad geen chef thuis moeten zijn. Dus doe vooral niet aan gedeelde verantwoordelijkheid, maar geeft hem ergens de totale verantwoordelijkheid over. Dat hij die pet op heeft. Dus alles omtrent de opvang van de kinderen is zijn pet of alles omtrent de boodschappen of hij verzint wat jullie eten op ma tm woe.
Verder zou je inderdaad geen chef thuis moeten zijn. Dus doe vooral niet aan gedeelde verantwoordelijkheid, maar geeft hem ergens de totale verantwoordelijkheid over. Dat hij die pet op heeft. Dus alles omtrent de opvang van de kinderen is zijn pet of alles omtrent de boodschappen of hij verzint wat jullie eten op ma tm woe.
anything that is unrelated to elephants = Irrelephant
woensdag 3 januari 2024 om 12:20
Ik denk dat de beste tip al gegeven is: verdeel bepaalde taken volledig. Dus zorgen voor het avondeten is niet alleen koken, maar ook bedenken wat we eten en het boodschappenlijstje maken.LaCasa11 schreef: ↑02-01-2024 21:30Heb je hier concrete voorbeelden van? Want dit is wat ik eigenlijk zou willen, ik wil niet 'chef thuis' zijn. Ik wil het samen doen. Maar die is lastig.
En aan wie het ligt, tsja dat maakt inderdaad niet zo veel uit. We zijn samen, we houden van elkaar en vinden elkaar af en toe erg lastig en irritant.
‘Ik wil het samen doen’ is één van de grootste valkuilen, omdat je dan over zo veel dingen moet overleggen. Het denkwerk is vaak nogal belastend, omdat je je dan ook verantwoordelijk voelt.
Ik heb ooit een vriendje die regelmatig kookte en daarbij heel lief steeds kwam overleggen gevraagd of ik bij het doen van de was ook over elke sok zou komen vragen of ik die bij de donkere of bonte was zou stoppen. Of toch maar even wachten tot een volle trommel bij dit shirt? En zou ik deze broek in de droogtrommel stoppen of aan de lijn hangen? En is dit kledingstukken snel nodig dat ik deze was gelijk moet doen, of kan het nog twee dagen wachten? Enz enz.
Imagine
woensdag 3 januari 2024 om 20:57
Ik ben heel blij dat ik dit topic heb geopend. Want zeker de mede onregelmatige werktijden ervaringsdeskundigen hebben weer inzicht gegeven in wat het oplevert. Inderdaad de deur achter me dicht kunnen trekken in de ochtend als hij late dienst heeft etc. Ik was zo gefrustreerd dat ik dat niet meer zag.
Ik denk dat het hem vooral zit in meer tijd voor mezelf nemen en weer kritisch kijken naar de taakverdeling en hoe we die vorm geven. En dat beide regelmatig evalueren.
Ik denk dat ik gewoon heb onderschat hoe pittig het is twee kinderen,nog steeds gebroken nachten en allebei ambities hebben. Dus in de actie, schouders eronder en af en toe even balen maar dat niet meer zien als alleen zijn schuld.
Bedankt voor de waardevolle reacties!
Ik denk dat het hem vooral zit in meer tijd voor mezelf nemen en weer kritisch kijken naar de taakverdeling en hoe we die vorm geven. En dat beide regelmatig evalueren.
Ik denk dat ik gewoon heb onderschat hoe pittig het is twee kinderen,nog steeds gebroken nachten en allebei ambities hebben. Dus in de actie, schouders eronder en af en toe even balen maar dat niet meer zien als alleen zijn schuld.
Bedankt voor de waardevolle reacties!
donderdag 4 januari 2024 om 12:35
Maak iemand chef-taak. Als bijvoorbeeld zijn taak de badkamer is, is dat zijn taak. In overleg beslissen jullie wat er gedaan moet worden en wanneer. En de chef-taak doet het. Als bijvoorbeeld een keer per week alles gestoft moet worden, dan kan dit bv op dag A of B en de taak is voor X.LaCasa11 schreef: ↑02-01-2024 21:30Heb je hier concrete voorbeelden van? Want dit is wat ik eigenlijk zou willen, ik wil niet 'chef thuis' zijn. Ik wil het samen doen. Maar die is lastig.
En aan wie het ligt, tsja dat maakt inderdaad niet zo veel uit. We zijn samen, we houden van elkaar en vinden elkaar af en toe erg lastig en irritant.
Wel is het belangrijk dat je niet de mentale workload er alsnog bij gaat nemen. En tegen hem gaat zeggen dat hij dit moet doen of gaat controleren of hij het doet.
Handiger is dan om een schema te maken en dit op te hangen of dat jullie dit in een gezamenlijke agenda zetten.
De tip van: schema voor vroege/late diensten is natuurlijk ook handig.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 4 januari 2024 om 13:42
Ik ben stewardess en moeder van 5 kinderen die in een kleine 4 jaar tijd geboren zijn. En God wat was het heftig!
Een goede planning maken scheelt maar vooral praten; wat is goed en steunend partnerschap? Hoe ziet dat eruit in emotionele en praktische zin?
Ik weet niet of het mogelijk is maar plan een vast moment samen. Mijn dag voor vertrek en dag van thuiskomst zijn we altijd de avond samen. Even inchecken bijelkaar, even vragen stellen of de ander zich ook oké voelt. En ja, dat doen we zelfs voor een driedaagse ( mijn kortste reisvariant), een fijne traditie inmiddels.
Een goede planning maken scheelt maar vooral praten; wat is goed en steunend partnerschap? Hoe ziet dat eruit in emotionele en praktische zin?
Ik weet niet of het mogelijk is maar plan een vast moment samen. Mijn dag voor vertrek en dag van thuiskomst zijn we altijd de avond samen. Even inchecken bijelkaar, even vragen stellen of de ander zich ook oké voelt. En ja, dat doen we zelfs voor een driedaagse ( mijn kortste reisvariant), een fijne traditie inmiddels.
donderdag 4 januari 2024 om 14:04
Ach nee, dit is zoiets wat er ongemerkt insluipt, ik had het ook nooit verwacht van mijn vriend want ik ging er vanuit dat wij modern waren.
Maar ineens zaten we in een ouderwets rollenpatroon.
donderdag 4 januari 2024 om 14:30
Klinkt echt fijn. Ik hoop dat jullie snel weer voornamelijk genieten. Van jezelf, elkaar en jullie leven.LaCasa11 schreef: ↑03-01-2024 20:57Ik ben heel blij dat ik dit topic heb geopend. Want zeker de mede onregelmatige werktijden ervaringsdeskundigen hebben weer inzicht gegeven in wat het oplevert. Inderdaad de deur achter me dicht kunnen trekken in de ochtend als hij late dienst heeft etc. Ik was zo gefrustreerd dat ik dat niet meer zag.
Ik denk dat het hem vooral zit in meer tijd voor mezelf nemen en weer kritisch kijken naar de taakverdeling en hoe we die vorm geven. En dat beide regelmatig evalueren.
Ik denk dat ik gewoon heb onderschat hoe pittig het is twee kinderen,nog steeds gebroken nachten en allebei ambities hebben. Dus in de actie, schouders eronder en af en toe even balen maar dat niet meer zien als alleen zijn schuld.
Bedankt voor de waardevolle reacties!
Imagine
donderdag 4 januari 2024 om 14:49
Ik herken wat je schrijft heel goed en refereer ook graag naar dit filmpje waarin ik echt moest lachen: "Oh you're golfing?????"
https://www.tiktok.com/@mybestmomfriend ... 9711329582
Het filmpje heeft me ook doen inzien dat je de "blaam" wel bij de juiste persoon moet neerleggen. Het komt namelijk niet allemaal door je man: het komt door je kinderen. En dat is niet erg, want ze zijn lief, wil/kan nooit meer zonder, etc., maar de reden dat je geen tijd voor jezelf hebt is niet je man, maar je kinderen.
Ik herken je gevoel heel goed. Mijn man heeft het afgelopen half jaar thuis gezeten met een burn out en ik kon tegen het einde echt wel eens jaloers zijn op de vrije tijd die dit hem opleverde. Uiteraard, ziek, hersteltijd etc., maar hij was gewoon 3 dagen per week alleen thuis. Ondenkbaar voor mij. Het inplannen van een afspraak bij de kapper voelt soms al als iets wat totaal niet uit komt, laat staan gewoon "iets leuks". En ook wil ik niet altijd weg: ik wil dat hij af en toe weg gaat.
Maar, ik denk inderdaad dat jij gewoon je leven beter moet plannen. En je verwachtingen richting hem qua huishouden moeten mogelijk omlaag (neem een schoonmaakster indien financieel mogelijk, scheelt enorm veel stress vind ik). En tijd voor jezelf nemen. Maar volgens mij zit je al wel op de goeie richting. Nog een tip: boek een nachtje weg, niet alleen een dag(deel). Het ontbreken van een avond- en ochtendspits voelt zoooo goed.
https://www.tiktok.com/@mybestmomfriend ... 9711329582
Het filmpje heeft me ook doen inzien dat je de "blaam" wel bij de juiste persoon moet neerleggen. Het komt namelijk niet allemaal door je man: het komt door je kinderen. En dat is niet erg, want ze zijn lief, wil/kan nooit meer zonder, etc., maar de reden dat je geen tijd voor jezelf hebt is niet je man, maar je kinderen.
Ik herken je gevoel heel goed. Mijn man heeft het afgelopen half jaar thuis gezeten met een burn out en ik kon tegen het einde echt wel eens jaloers zijn op de vrije tijd die dit hem opleverde. Uiteraard, ziek, hersteltijd etc., maar hij was gewoon 3 dagen per week alleen thuis. Ondenkbaar voor mij. Het inplannen van een afspraak bij de kapper voelt soms al als iets wat totaal niet uit komt, laat staan gewoon "iets leuks". En ook wil ik niet altijd weg: ik wil dat hij af en toe weg gaat.
Maar, ik denk inderdaad dat jij gewoon je leven beter moet plannen. En je verwachtingen richting hem qua huishouden moeten mogelijk omlaag (neem een schoonmaakster indien financieel mogelijk, scheelt enorm veel stress vind ik). En tijd voor jezelf nemen. Maar volgens mij zit je al wel op de goeie richting. Nog een tip: boek een nachtje weg, niet alleen een dag(deel). Het ontbreken van een avond- en ochtendspits voelt zoooo goed.
donderdag 4 januari 2024 om 15:10
LaCasa11 schreef: ↑02-01-2024 21:30Heb je hier concrete voorbeelden van? Want dit is wat ik eigenlijk zou willen, ik wil niet 'chef thuis' zijn. Ik wil het samen doen. Maar die is lastig.
En aan wie het ligt, tsja dat maakt inderdaad niet zo veel uit. We zijn samen, we houden van elkaar en vinden elkaar af en toe erg lastig en irritant.
Wij hadden hetzelfde. Het heeft een aantal jaar gekost en mijn man heeft een andere baan gezocht, maar het gaat inmiddels een stuk beter. Ik ben nog steeds chef thuis, want in tegenstelling tot in andere gezinnen voelt mijn man zich gewoon niet verantwoordelijk voor de zorg voor de kinderen zolang ik niet dood ben, maar ik heb wel strategisch dingen afgestoten. Ik regel niks meer voor hem: kleren enzo deed ik al nooit, maar ik doe ook niets meer in het contact met zijn familie, ook geen reminders. Dat scheelt een hoop tijd. Hij doet het overigens zelf ook maar beperkt, dus nu zien we ze eigenlijk niet echt meer, maar goed, dat is dan jammer. Man doet de beugel van de puber, dat scheelt best wat werk. Omdat ik chef thuis ben delegeer ik mijn eigen vrije tijd. Ik meld gewoon dat ik er op tijden niet ben en dat werkt best goed. En ik betaal mezelf: omdat ik meer werk, zorg ik dat mijn spaarpot groter is. Mocht het ooit misgaan, dan lijd ik er in ieder geval financieel niet onder.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
