Opfoedvauten (of; wat doe je anders dan je gedacht had?)

28-07-2007 13:04 35 berichten
Opvoedfouten is misschien het woord niet (maar ik vond de spelfouten in dat woord zo leuk) maar wat heb je anders gedaan bij de opvoeding (tot nu toe) dan je gedacht had te zullen doen?



Mijn dochter is nu drie en ik had me heilig voorgenomen alleen TV met haar te kijken als er écht niks anders te doen zou zijn maar nu dank ik de omroepen op mijn blote knieën voor Kabouter Plop, Piet Pieraat en de Teletubbies (volgens Fien heten ze de Teletelubbies trouwens). Ik moet soms thuis nog weleens iets voor mijn werk doen en dan is Dora the Explorer of Het Zandkasteel echt een uitkomst. Ik kijk nooit volwassen mensen dingen met haar, daar had ik van te voren dan weer niet over nagedacht maar dat doe ik dus gewoon niet.



Speelgoed zou bij mij uit de Wereldwinkel gaan komen en van hout zijn. Dus niet in de praktijk. Ik heb o.a. het hele arsenaal Little People van Fisher Price ™ in huis en alles maakt geluid en heeft extreem lang haar om te kammen en glitters in te doen.



K3 zou er bij mij niet inkomen. Ik heb alle CD's



Ik zou nooit mijn stem verheffen of zeggen dat ik haar niet lief vind als ze stout is. Tot mijn schaamte ben ik weleens (gelukkig een paar keer maar) tegen haar uitgevallen en roep ik weleens heel onpedagogisch dat ik klaar met haar ben.



Eten zou bij ons nooit een issue worden, dat is het ook niet geworden maar ik heb het nu waarschijnlijk te veel losgelaten, zodat haar smaakpalet erg beperkt is tot nu toe.



Ik zou al vroeg met het pottytrainen beginnen, zodat ze met anderhalf zonder luier zou kunnen (o, hoogmoed, o, zelfoverschatting!). Ze doet nog steeds alles in haar luier en al hebben we de mooiste potten, de fraaiste brilverkleiners, al maken we muziek als ze iets op het potje doet of mag ze een heel papier vol met foamstickers plakken, ze verrekt het in alle talen om naar de plee te gaan. Wel wil ze graag doortrekken wat weer niet mag als je niks op de wc gedaan hebt. Daar ben ik dan weer wel heel concequent in.



Ik zou me niet laten verleiden in leuke winkels om altijd iets te kopen voor mijn dochter. Dat doe ik wel. Ik ben verschrikkelijk in winkels en in kinderwinkels helemaal, ik kan me helemaal verliezen in knutselspullen, boeken en Barbiezaken. Fien wijst me soms zelf terecht.:$



Er zijn vast nog veel meer dingen maar ik laat het hier even bij.



Ik ben vast niet de enige met een wat anders uitgevoerd opvoedplan dan gedacht, toch?
Alle reacties Link kopieren
Wij hadden van te voren bedacht dat we geen strijd gingen maken van: eten, zindelijk worden en slapen. Want als we daar een strijd van zouden maken zouden we dat toch verliezen.......dat is waarheid geworden:) we hebben er nooit strijd over en ze eet en slaapt goed, alleen....zindelijk worden lukt ABSOLUUT niet. En dat terwijl ik ook van te voren had voorgenomen dat ze met 1 1/2 wel zindelijk zou zijn...not. Het televisie kijken is ook bij ons wat uit de hand gelopen.......'s morgens kijkt ze ook bij ons in bed tv en draaien wij ons ook om zonder schaamte......nu ze tussen de middag niet meer slaapt maar ze dat eigenlijk net niet redt mag ze een uur met speen op de bank tv kijken en tussendoor, als het me uitkomt (unk) ook nog. Nu hebben we afgesproken dat ze max. een uur tv mocht kijken, en 's morgens even.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het commentaar van anderen niet eens de kans geef, ik ben lang onzeker over de opvoeding geweest, maar nu zie ik wat een leuk, spontaan en lief kind ze is die best goed luistert en dan denk ik; ik kan goed onderbouwen waarom ik bepaalde dingen doe en bij elk kind is het ook wel weer anders. Daarnaast krijg ik meer complimenten over mijn dochter dan commentaar.


Maar, even nog over dat hout/plastic: 

 ik heb mijn dochter laatst héél blij gemaakt met mijn kinderspeelgoed van vroegah. Mijn ouders hadden nog een doos op zolder staan vol barbies en dufty-huizen (kennen jullie dat nog?) waar 25 jaar geleden fanatiek meegespeeld is door mij, allemaal plastic wat de klok staat en behalve her en der een beetje vergeeld door de tand des tijds, nog in zeer goede staat!

(in tegenstelling tot de houten blokkenkar waar de schimmel opstond, hout in een vochtig schuurtje is dan ook geen goede combi..)



Het is dan ook een tussen de óren ding Bam, het is gewoon een aangepraat verhaal wat ik (en met mij blijkbaar anderen) als waarheid zijn gaan aanvaarden. In mijn tijd - en ik ben al heel oud - was het onder de Montessori kinderen in ieder geval not done om plastic speelgoed aan je kinderen te geven. :D



Herkenbaar inderdaad, Marianne.

Ik dacht vroegah ook dat ik mijn kinderen nóóóit zo'n stompzinnig antwoord zou geven als 'omdat IK dat zeg!!' als ze iets moeten doen wat ze niet willen. Ik dacht dat ik altijd zou uitleggen waaróm. Want dat vond ik zelf zo irritant toen ik klein was, 'omdat IK dat zeg!'.

Jammer dan, na 2 keer vragen gaat het gewoon gebeuren, 'omdat IK dat zeg'.  :D



Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa die van dat ik het zeg! Dat vond ik altijd dooddoeners van heb ik jou daar, ménnnn, wat heb ik me daaraan geërgerd en nu roep ik het zelf ook regelmatig als ik een paar dingen tegelijk aan het doen ben.
Moppetoet koopt "verantwoord" ;) plastic speelgoed bij de kringloop of neemt dingen over van mensen met oudere kinderen.



Een maxi-curver-krat vol met Duplo, inmiddels, allemaal overgenomen van vriendinnen. In totaal zijn we misschien 20 euro daaraan kwijt.

Loopauto's, traptractoren e.d. allemaal tweedehands, hebben ook maximaal een tientje gekost. Houten garage mét verdieping, twee euro. Inmiddels twee fietsen, in totaal dertien euro gekost.





Aan de andere kant, je kunt je geld ook maar één keer uitgeven. Ik koop liever biologisch voedsel dan splinternieuw speelgoed. En biologisch is helaas (?) eerlijker aan de prijs, dus betaal ik 85 cent voor mijn karnemelk, ipv 39 cent. (Hoewel ik bij karnemelk echt wel kwaliteitsverschil proef, bij gewone  melk niet). Biologische vla, nepkoffie (vind ik lekkerder dan gewone), het meeste ís nou eenmaal duurder.



Iedereen moet toch zijn of haar keuze maken. Voedsel staat bij ons dan hoger op de ladder dan het nieuwste SpongeBob-gevalletje.
Alle reacties Link kopieren
*
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!
MDF: vraagtekens bij een klein kind dat lullie zegt in plaats van lolly? Dat snap ik dus niet. Kindjes leren praten op hun eigen manier, en horen niet dat ze iets fout uitspreken. Totdat zedat horen, kun je corrigeren tot je groen ziet, maar zal het kind het niet snappen: Het zegt het toch goedEen voorbeeldje: mijn dochter heeft me heel lang 'Tilaajaa' genoemd. (ja, dat lijkt eng veel op mijn nick, die weer zijdelings op mijn eigen naam lijkt). Hoe heet mama? Tilaajaa! Heet ik Tilaajaa? Nee, mama heet Tilaajaa!!Heet ik dan XXXXXX?Jaaaaa! Tilaajaa! En opeens had ze het door, en heet ik dus opeens mijn echte naam.
En qua opvoeddingenL het gaat niet zo heel erg anders dan we gepland hadden. Okee, ze krijgt iets vaker snoep dan ik voor ogen had, maar ook weer niet bizar veel, en ze is nog steeds ook erg blij met rijstewafels en riozijntjes. Allees niet als ik chips of snoepjes neem, maar dat snap ik wel. Consequent zijn gaat ook nog heel goed, ik vind kinderen met driftbuien gewoon zo bloedirritant dat ik ze helemaal niet wil geven wat ze willen. Dan brullen ze maar, interesseert me helemaal niks. Wat ik wel doe: omkopen. Nu het kan omdat ze het snapt (2 jaar, 10 maanden), weet ze dat ze pas een vitaminesnoepje krijgt als haar brood op is. Na een tijdje veel bij opa en oma geweest te zijn wilde ze dan ook nog 'gewonige sloepjes', maar dat hebben we er wel weer uitgekregen. Bij treuzelen zeg ik nu rustig dat als ze zo doorgaat, er geen tijd meer is voor X, Y of Z, en voila, dan kan ze het opeens wel snel.Wat we wel een tijd hebben gedaan, wat ik vantevoren nooit zou doen - want ik zou mijn kind wel eventjes opvoeden tot bourgondier, die met 2 jaar gewoon mee zou kunnen naar een michelinsterrenrestaurant, hahaha - is dat dochter tot vrij lang nog haar eigen prakjes of prujtes kreeg als ze niet luste of wilde eten wat wijaten. En ja, tot ruim 2 en een half zat daar dus af en toe (en soms meer af dan toe)eern olavritpotje tussen. Terwijl ik altijd had gezegd dat mijn kind dat niet zou krijgen, en zekr niet tot zo oud. Wel leuk: ik was altijd van plan om niet te gaan 'bulderen' zoals mijn ouders. En dat lukt. En ik kreeg laatst een enorm compliment van mijn ouders, nadat ze een wek bij ons in huis hadden gezeten ter hulp: ze vonden het zo ontzettend knap dat ik zo geduldig was, niet schreeuwde en tijd nam om dingen uit te leggen, terwijl dochter die week optima forma bloed onder de nagels vandaan was. En dat vond ik echt heel leuk om te horen :-)
Alle reacties Link kopieren
Een verhaal uit de oude doos.......

Toen mijn vriendin en ik 20 jaar geleden eens samen in de supermarkt waren werden we geconfronteerd met een een peuter in de buggy die zat te schreeuwen dat hij aardbeien wilde. Aanvankelijk legde de moeder heel geduldig uit dat hij nu geen aardbeien kreeg, maar moest wachten tot ze thuis waren. Affijn, peuter zette alles in om NU aardbeien te eten en kreeg uiteindelijk in de winkel aardbeien.



Wij hadden nog geen kinderen, wilden ze wel en hadden onze eigen ideeën over opvoeding en deze situatie. Zou ons nooit gebeuren.



Zij kreeg 3 zonen, ik 2 zonen, we waren bij elkaars bevallingen.

Nog steeds, als we onze ervaringen met onze jongens delen is het meest relativerende zinnetje ; "wil jij nog aardbeien?'

Meestal stond dan bij een van ons het schaamrood op de kaken



Kortom, inmiddels lachen wij ook weer minzaam naar krijsende peuters en hun wanhopige moeders. Wacht maar jullie tijd komt ook dat je met plezier die situaties aanschouwt....



Onze zonen zijn inmiddels prachtkerels geworden, ondanks al onze inconcequenties....(en dat waren er een heleboel!)
Je zult inderdaad wel veel opvoedkundig gebeuren aanschouwen als je in zoiets als een snoepwinkel werkt, dat geloof ik meteen. Ik hoop zelf bij de hele concequente moeders te horen als in duidelijk maar ook ik maak weleens een lelijke schuivert, poeh!



Mooi Ours, je aardbeien verhaal. Ik heb ook wel van die zinnen met mijn vriendinnen, niet met betrekking tot kinderen maar dan tot mannen maar dat is weer een heel ander verhaal, voor een heel andere pijler. :P
Alle reacties Link kopieren
Mijn kind zou maar heel weinig speelgoed krijgen en zeker geen merchandising ellende. Nu heeft ze natuurlijk Bumba en alle Teletubbies (kabouter Plop komt er hier onder geen beding in, maar haar tweede verjaardag komt eraan dus ik vrees het ergste)

Ze heeft ook meer speelgoed dan ik van te voren had bedacht, maar ik relativeer dat door te vergelijken met speelgoedwinkels die ik bij anderen thuis zie en dat helpt;) Elke keer als we op vakantie gaan naar Marokko nemen we een grote zak speelgoed voor daar mee.



Verder had ik niet heel veel ideeen van te voren, alleen wel een aantal dingen die ik 'nooooooooit zou doen' :P Kind heeft bijna de krijs in supermarkt leeftijd dus dat moet ik nog even afwachten. Toen ik zwanger van haar was en in een winkel liep waren er ouders met twee kleine kindjes. Die kindjes moesten de hele tijd met de handjes op de rug lopen. Op een gegeven moment liet het meisje haar handjes even naar voren komen. Ouders meteen boos. Toen zei het meisje: maar ik heb zo'n pijn in m'n armen! ;( Ik roep nu dus nog 'leer ze dan gewoon dat ze nergens aan moeten komen, ipv perse fysiek met handen op rug'. Mijn dochter wil ik ook alles aanraken, maar dan zeg ik (nog;)) gewoon dat dat niet mag.



Ik ben ook soepeler dan ik van te voren dacht met tv kijken (de Teletubbies staan nu aan en dochter zit met de merchandiseknuffels op de bank te kijken), het kan ook gewoon een rustpunt in het spel zijn (leuk excuus:$) en met af en toe snoep of iets anders lekkers (koekje, ijsje). En ze hoeft avondeten niet op te eten als ze er echt overduidelijk van gruwelt. Dan krijgt ze soms soep of een boterham (komt echt zelden voor want ze lust (nog:P) bijna alles.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook :)
Alle reacties Link kopieren
Mijn zoontje is pas 1 jaar geworden, dus qua opvoeden kom ik net pas kijken;), maar er zijn hier in zijn eerste levensjaar al 3 dingen in huis waar ik eerder van gruwelde;



- een fopspeen ( maar alleen in bed en in uiterste nood)



- een electrisch schommelstoeltje (KERMISDING riep ik altijd.....gekregen op ons kraamfeest...zoonlief was er als baby dol op, viel er altijd in in slaap. Nu is hij er te oud en te zwaar voor)



- een loopstoeltje (altijd falikant tegen....maar zoon loopt nog niet en doet ook geen poging tot staan e.d. CB vond zijn beentjes te slap, dus toen van een vriendin dat stoeltje geleend in de hoop dat zijn beentjes iets sterker worden.)



Er staat me nog heel wat te wachten.... zullen ook wel heel wat andere principes over boord gegooid worden vrees ik...

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven