Kinderen
alle pijlers
Ouders van LGBTQI kinderen verzamelen
maandag 24 augustus 2020 om 23:05
dinsdag 17 november 2020 om 16:57
Welkom Fifty,
Wat een dappere zoon heb jij. Die komt er wel.
@Yilz, die zet ik op mijn lijstje, bedankt.
@Zeepdoos, mijn kind wist het al op zijn 9e ofzo. Vertelde het op zijn 10e.
Hij wilde het heel graag op school vertellen, maar dit hebben wij toen afgeraden. Vooral omdat de meeste kinderen op die leeftijd gewoon nog niet zo ver zijn.
Kind heeft het er heel erg moelijk mee gehad, maar vooral omdat er geen aansluiting was. Meeste mensen komen pas in de puberteit er achter wat ze nu voelen en willen. Er is ook echt niets voor kinderen die het al eerder helemaal weten.
14 jaar lijkt mij eigenlijk een prima leeftijd, waarom denk je dat ze het niet met haar vriendinnen zou kunnen delen?
Ik zou haar in ieder geval de site/app Jong en out aanraden.
Wat een dappere zoon heb jij. Die komt er wel.
@Yilz, die zet ik op mijn lijstje, bedankt.
@Zeepdoos, mijn kind wist het al op zijn 9e ofzo. Vertelde het op zijn 10e.
Hij wilde het heel graag op school vertellen, maar dit hebben wij toen afgeraden. Vooral omdat de meeste kinderen op die leeftijd gewoon nog niet zo ver zijn.
Kind heeft het er heel erg moelijk mee gehad, maar vooral omdat er geen aansluiting was. Meeste mensen komen pas in de puberteit er achter wat ze nu voelen en willen. Er is ook echt niets voor kinderen die het al eerder helemaal weten.
14 jaar lijkt mij eigenlijk een prima leeftijd, waarom denk je dat ze het niet met haar vriendinnen zou kunnen delen?
Ik zou haar in ieder geval de site/app Jong en out aanraden.
donderdag 19 november 2020 om 11:00
Ahhh wat een lieve reacties!!
Ze is echt zo blij dat ze het aan ons verteld had, voelde zich zoveel beter.
Inmiddels weten haar ouders het ook (natuurlijk reageerden die ook goed, dat had ik niet anders verwacht).
Ze wilde dit niet bij de vertrouwensarts neerleggen (ik ken die vrouw niet... puber he)
Ze heeft het haar beste vriend verteld en die maakte er niets van...
Ik vind het vooral fijn dat ze zich nu fijner voelt!
Ze is echt zo blij dat ze het aan ons verteld had, voelde zich zoveel beter.
Inmiddels weten haar ouders het ook (natuurlijk reageerden die ook goed, dat had ik niet anders verwacht).
Ze wilde dit niet bij de vertrouwensarts neerleggen (ik ken die vrouw niet... puber he)
Ze heeft het haar beste vriend verteld en die maakte er niets van...
Ik vind het vooral fijn dat ze zich nu fijner voelt!
donderdag 19 november 2020 om 11:40
Ik ben het helemaal met je eens, je hoeft het niet te vertellen. Maar als je dat wel wil doen, dan kan dat natuurlijk wel. Ben je er in 1x vanaf.
En anderen posten misschien wel plaatjes van een cute boy/girl. Zou je dat je dochter ook afraden? Is echt een vraag zonder oordeel, ik ben gewoon benieuwd. Ieder heeft zijn eigen pad, afhankelijk van omgeving, karakter etc. Geen idee wat ik gedaan zou hebben als ik nu puber was. Vond het toen niet eens zo heel ingewikkeld, ondanks de christelijke omgeving en een school die homoseksualiteit openlijk afkeurde. Beetje a la Slob, maar niet eens gereformeerd. "gewoon" protestants christelijk. Ik werd daar vorige week zo boos van: Superveilig klimaat kun je natuurlijk waarborgen als je homoseksualiteit afkeurt, toch gek dat het zelfmoordcijfer onder niet-heteroseksuele pubers zoveel hoger ligt
Heb zelf geen kinderen en lees met een glimlach dit draadje. Want ik hoor wel bij de LGBTQI club. En met alle "nieuwe" labels, weet ik zelf niet eens meer of ik bi-pan-sapio of een ander labeltje wil
En het is heerlijk om me er ook niet druk om te maken Fijn om te zien hoe jullie hiermee open mee omgaan <3
donderdag 19 november 2020 om 12:50
Zeepdoos, op wat voor soort school zit je nichtje?
Met mijn leerlingen die uit de kast kwamen en het wilden vertellen in de klas deden we het meestal eerst in een kleiner groepje betrouwbare leerlingen uit de klas. Niet per se vrienden maar kinderen die niet zo snel vooroordelen hebben.
Maar dan moet je wel eerst met een docent praten, gewoon een docent die je vertouwt, je mentor, een andere docent. Maakt niet uit.
Met mijn leerlingen die uit de kast kwamen en het wilden vertellen in de klas deden we het meestal eerst in een kleiner groepje betrouwbare leerlingen uit de klas. Niet per se vrienden maar kinderen die niet zo snel vooroordelen hebben.
Maar dan moet je wel eerst met een docent praten, gewoon een docent die je vertouwt, je mentor, een andere docent. Maakt niet uit.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
donderdag 19 november 2020 om 21:39
Merrick schreef: ↑19-11-2020 11:40Ik ben het helemaal met je eens, je hoeft het niet te vertellen. Maar als je dat wel wil doen, dan kan dat natuurlijk wel. Ben je er in 1x vanaf.
Is echt een vraag zonder oordeel, ik ben gewoon benieuwd. Ieder heeft zijn eigen pad, afhankelijk van omgeving, karakter etc. Geen idee wat ik gedaan zou hebben als ik nu puber was. Vond het toen niet eens zo heel ingewikkeld, ondanks de christelijke omgeving en een school die homoseksualiteit openlijk afkeurde. Beetje a la Slob, maar niet eens gereformeerd. "gewoon" protestants christelijk. Ik werd daar vorige week zo boos van: Superveilig klimaat kun je natuurlijk waarborgen als je homoseksualiteit afkeurt, toch gek dat het zelfmoordcijfer onder niet-heteroseksuele pubers zoveel hoger ligt
Heb zelf geen kinderen en lees met een glimlach dit draadje. Want ik hoor wel bij de LGBTQI club. En met alle "nieuwe" labels, weet ik zelf niet eens meer of ik bi-pan-sapio of een ander labeltje wil
Nee, waarom? Het hoeft toch geen geheim te zijn?
Volgens mij deden ze dat verder niet, maar veel meisjes hebben een 'girlcrush'. En het is een meer logische manier om uit de kast te komen, misschien dan te beginnen met 'ik moet jullie wat vertellen'. Iedereen deelt zijn/haar crush, en dan kun je gelijk zien wie waarop valt
![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
Toen ze trouwens naar een familiefeest ging en en vriendin meenam, was het al snel duidelijk.
Overigens: je hebt de rest van m'n stukje eraf geknipt, volgens mij, waarin ik schrijf dat (inmiddels) hij wel op facebook heeft gezet dat hij non-binary is en dat ik dat wél een logische stap vond, ivm naamsverandering enzo.
Het is geen angst of schaamte, het is gewoon de vraag of met toeters en bellen uit de kast komen nou echt nodig is. Nonchalant met je vlam aan komen zetten is net zo duidelijk
Later is nu
vrijdag 20 november 2020 om 08:51
Ze zit op een hele diverse school, waarin je eigenlijk behoorlijk jezelf kan zijn. (wat ze me erover vertelt).
Vroeger was dat toch anders..
Ik heb vandaag eindelijk even de tijd gekregen om dit hele topic te lezen ipv de laatste 2 pagina's!
Er gaan een wereld voor mij open... Gelukkig hebben we google (schaam).
Lientje; Ik las wel ergens dat adopteren geen optie is als transgender, zou pleegkind dat wel iets zijn? Of noodopvang? weekend opvang?
Ik weet niet de regels daaromtrent maar wellicht kan dat wel?
vrijdag 20 november 2020 om 09:07
Nog meer oneerbiedig geknipt (tegen scrollduim
) maar dank voor je uitgebreide antwoord. Was echt interesse naar hoe dat is gegaan, absoluut geen oordeel, ook geen uitgesteld oordeel, gewoon benieuwd. Fijn dat dat zo kon en kan. Dit draadje geeft me toch wat extra hoop voor de toekomst.
maandag 23 november 2020 om 18:55
Ik heb het één en ander doorgelezen....
Dochter heeft anderhalve maand geleden laten weten dat zij zich meer jongen dan meisje voelt.
Dit bleek al een tijd zo te zijn maar durfde het niet te vertellen.
Ondertussen een gesprek met de huisarts gehad en een afspraak gemaakt voor een intake met een psycholoog. Want hoe nu verder? Ik weet de weg ook niet perse?
Wel al wezen shoppen voor kleding (ja natuurlijk mag je herenmodellen passen) en nieuw ondergoed.
Het is nogal wat, het komt vast allemaal wel in orde hoor, als ze maar gelukkig is. Maakt mij niet uit hoe. Ik ben alleen nog niet klaar voor hij/hem en andere naam.
Eerst maar eens gesprekken voeren.
Dochter heeft anderhalve maand geleden laten weten dat zij zich meer jongen dan meisje voelt.
Dit bleek al een tijd zo te zijn maar durfde het niet te vertellen.
Ondertussen een gesprek met de huisarts gehad en een afspraak gemaakt voor een intake met een psycholoog. Want hoe nu verder? Ik weet de weg ook niet perse?
Wel al wezen shoppen voor kleding (ja natuurlijk mag je herenmodellen passen) en nieuw ondergoed.
Het is nogal wat, het komt vast allemaal wel in orde hoor, als ze maar gelukkig is. Maakt mij niet uit hoe. Ik ben alleen nog niet klaar voor hij/hem en andere naam.
Eerst maar eens gesprekken voeren.
maandag 23 november 2020 om 19:06
Meestal wijst zich dat vanzelf crepe de fromage. Kind is hier is ook via de huisarts eerst bij een gewone psycholoog terecht gekomen. En deze kennen de weg. Bij ons had hij ( nu zij) het geluk dat deze psycholoog iets kortere wegen kende, bij het VU zou ze nu nog steeds voor een intake op de wachtlijst staan.
Kind is hier via T-cedent redelijk snel op weg geholpen. Inmiddels gestart met hormonen via een ziekenhuis in België.
Wat betreft naam , dat heeft hier ook ruim een jaar geduurd. De naam is dan ook wel erg veranderd. Zeg maar het verschil tussen Ton en Pauline ofzo. Wij vergissen ons dan ook nog regelmatig. Het kost tijd.
Kind is hier via T-cedent redelijk snel op weg geholpen. Inmiddels gestart met hormonen via een ziekenhuis in België.
Wat betreft naam , dat heeft hier ook ruim een jaar geduurd. De naam is dan ook wel erg veranderd. Zeg maar het verschil tussen Ton en Pauline ofzo. Wij vergissen ons dan ook nog regelmatig. Het kost tijd.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
maandag 23 november 2020 om 19:32
Dat zeg ik hoofd. In haar hoofd is ze al 15 jaar een meisje/ vrouw, wij moeten die schakeling nog maken. Dat gaat niet zo een twee drie. Maar als we het maar in elk geval serieus proberen , vindt ze het al fijn.
Dus soms is het nog steeds , ja maar Ton, uh oh ik bedoel Pauline...
Maar het is best lastig en ongemakkelijk soms.
Dus soms is het nog steeds , ja maar Ton, uh oh ik bedoel Pauline...
Maar het is best lastig en ongemakkelijk soms.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
maandag 23 november 2020 om 20:14
Wat bijzonder..Zeepdoos25 schreef: ↑19-11-2020 11:01Helaas moet je hiervoor je id kaart scannen, dat heb ik afgewezen, dat mag namelijk helemaal niet.
Ik denk dat ze er zo ook wel komt <3
Mijn kind zit er al voor dat de app er was.
Toen moest hij video-bellen om te 'bewijzen' dat het geen vies oud mannetje was ofzo.
Ik vond dat juist hartstikke veilig.
Ik heb net gevraagd of hij ook iets heeft moeten scannen, maar dat is niet het geval.
maandag 23 november 2020 om 20:18
Ik heb toen nog hem , vroeger 2 maal betrapt in kleding van zus. Eenmaal op 8 jarige leeftijd en eenmaal op 11 jarige leeftijd. Toen zei hij al dat hij zich daar fijn in voelde.CrepeDeFromage schreef: ↑23-11-2020 19:37Wanneer wisten jullie het Lientje69? Al een poosje of ook nog maar pas? En was dat ook een donderslag bij heldere hemel?
Ik hoopte dat het een ontdekkingsfase naar de puberteit was en negeerde de rode vlag.
Net als de depressies in de puberteit.
Struisvogelpolitiek...
Op 21 jarige leeftijd vertelde hij liever vrouw te willen zijn. Voor man kwam het idd als een donderslag, ook bij mij kwam het best hard binnen maar ik kon het makkelijker accepteren dan man. Dat is nu ongeveer 1,5 jaar geleden dat kind het vertelde.
Ik vind het soms nog best moeilijk.
Moest erg wennen aan zoon in een jurk. Als mensen me vragen heb je kinderen? Jongens of meisjes? Moet ik nu 2 meisjes zeggen. Ook dat is een schakeling in je hoofd.
Het gaat me ook allemaal véél te snel de hele transitie. Voor haar dus véél te langzaam. Maar ik heb meer tijd nodig.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
maandag 23 november 2020 om 20:29
@lientje69 dat gevoel heb ik nu al, te snel maar voor dochter te traag.
Terwijl we hebben nog maar 1 stapje gezet.
Zij wil het ook al heel graag bespreken met de mentor maar ik wil er nog eventjes de rem op. Ga nou eerst maar eens naar de psycholoog. Zet je gedachtes en gevoelens op een rij en dan grotere stappen zetten.
Hormonen mogen de komende jaren sowieso nog niet zei de huisarts en dat wist dochter al. Ze had zich ingelezen.
Man vindt het ook lastiger dan ik. Ik ben vooral heel erg bezig met de juiste dingen zeggen en doen. Niet onnodig verkeerde dingen zeggen
Terwijl we hebben nog maar 1 stapje gezet.
Zij wil het ook al heel graag bespreken met de mentor maar ik wil er nog eventjes de rem op. Ga nou eerst maar eens naar de psycholoog. Zet je gedachtes en gevoelens op een rij en dan grotere stappen zetten.
Hormonen mogen de komende jaren sowieso nog niet zei de huisarts en dat wist dochter al. Ze had zich ingelezen.
Man vindt het ook lastiger dan ik. Ik ben vooral heel erg bezig met de juiste dingen zeggen en doen. Niet onnodig verkeerde dingen zeggen
maandag 23 november 2020 om 21:04
Als ze het graag met haar mentor wil bespreken zou ik dat niet tegenhouden. Ze voelt zich bij hem/haar vertrouwd genoeg om dat te doen. Bovendien is het over drie weken paarse vrijdag (11 dec) en zal er dan ook aandacht zijn voor transseksualiteit. Voor jullie voelt het misschien nog vroeg, voor haar, hem, is dat niet zo.CrepeDeFromage schreef: ↑23-11-2020 20:29@lientje69 dat gevoel heb ik nu al, te snel maar voor dochter te traag.
Terwijl we hebben nog maar 1 stapje gezet.
Zij wil het ook al heel graag bespreken met de mentor maar ik wil er nog eventjes de rem op. Ga nou eerst maar eens naar de psycholoog. Zet je gedachtes en gevoelens op een rij en dan grotere stappen zetten.
Hormonen mogen de komende jaren sowieso nog niet zei de huisarts en dat wist dochter al. Ze had zich ingelezen.
Man vindt het ook lastiger dan ik. Ik ben vooral heel erg bezig met de juiste dingen zeggen en doen. Niet onnodig verkeerde dingen zeggen
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 23 november 2020 om 21:51
CrepeDeFromage schreef: ↑23-11-2020 19:21Dat heb ik ook gezegd "jij bent in je hoofd al zo veel verder dan wij, dit kost ons echt even wat meer tijd"
Daarentegen wel een chocoladeletter gekocht van de gewenste nieuwe naam. Die gaat morgen in de schoen
Daar zul je je kind heel blij mee maken
Later is nu
maandag 23 november 2020 om 21:56
suzyqfive schreef: ↑23-11-2020 21:04Als ze het graag met haar mentor wil bespreken zou ik dat niet tegenhouden. Ze voelt zich bij hem/haar vertrouwd genoeg om dat te doen. Bovendien is het over drie weken paarse vrijdag (11 dec) en zal er dan ook aandacht zijn voor transseksualiteit. Voor jullie voelt het misschien nog vroeg, voor haar, hem, is dat niet zo.
Zoiets wilde ik ook zeggen. Juist fijn dat ze op school iemand heeft om hierover te praten. Mogelijk dat de mentor nog meer mensen kent op school. Of tips heeft hoe hier op school mee om te gaan. Het kan ook invloed hebben op de schoolprestaties.
Later is nu
maandag 23 november 2020 om 21:56
Dreamer schreef: ↑19-11-2020 21:39Nee, waarom? Het hoeft toch geen geheim te zijn?
Volgens mij deden ze dat verder niet, maar veel meisjes hebben een 'girlcrush'. En het is een meer logische manier om uit de kast te komen, misschien dan te beginnen met 'ik moet jullie wat vertellen'. Iedereen deelt zijn/haar crush, en dan kun je gelijk zien wie waarop valt
Toen ze trouwens naar een familiefeest ging en en vriendin meenam, was het al snel duidelijk.
Overigens: je hebt de rest van m'n stukje eraf geknipt, volgens mij, waarin ik schrijf dat (inmiddels) hij wel op facebook heeft gezet dat hij non-binary is en dat ik dat wél een logische stap vond, ivm naamsverandering enzo.
Het is geen angst of schaamte, het is gewoon de vraag of met toeters en bellen uit de kast komen nou echt nodig is. Nonchalant met je vlam aan komen zetten is net zo duidelijk
Mooi geschreven, mooi topic dit.
Wat ik mij afvraag bij mensen die non-binair zijn, hoe die persoon dan wil worden aangesproken. Want als je je noch man voelt, noch vrouw, hoe wil je dan dat mensen je aanspreken ?
Want jij hebt het nu over 'hij', maar als je je geen man voelt, is het dan niet moeilijk dat iemand het over je heeft als zijnde man?
maandag 23 november 2020 om 21:59
Georgia19zoveel schreef: ↑23-11-2020 21:56Mooi geschreven, mooi topic dit.
Wat ik mij afvraag bij mensen die non-binair zijn, hoe die persoon dan wil worden aangesproken. Want als je je noch man voelt, noch vrouw, hoe wil je dan dat mensen je aanspreken ?
Want jij hebt het nu over 'hij', maar als je je geen man voelt, is het dan niet moeilijk dat iemand het over je heeft als zijnde man?
ja, dat is een heel ding. In het Engels heb je dan they/them. Een soort meervoud, die wel vaker voor personen gebruikt wordt, waarvan je nog niet weet of het een hij of een zij is. Maar in het Nederlands komt dit niet van de grond. Het zou 'hen' zijn dan. Mijn oudste voelt zich non-binary maar meer man dan vrouw, vandaar. Anders hoefde hij ook geen hormonen, denk ik.
Later is nu
maandag 23 november 2020 om 22:04
Sommigen kiezen voor hen/hun, maar dat klinkt voor in het Nederlands heel gek.Dreamer schreef: ↑23-11-2020 21:59ja, dat is een heel ding. In het Engels heb je dan they/them. Een soort meervoud, die wel vaker voor personen gebruikt wordt, waarvan je nog niet weet of het een hij of een zij is. Maar in het Nederlands komt dit niet van de grond. Het zou 'hen' zijn dan. Mijn oudste voelt zich non-binary maar meer man dan vrouw, vandaar. Anders hoefde hij ook geen hormonen, denk ik.
Overigens bestaat er weldegelijk in het Nederlands een genderneutrale aanspreekvorm. Een vrij oude ook, die en diens.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
