Peuter 3 jaar eet tergend langzaam

15-07-2021 22:49 60 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allen,
Hier op de valreep nog een vraag waar jullie hopelijk raad mee weten.
Onze dochter van ruim 3,5 is een fantastische eter. Ze vindt alles heerlijk, proeft nieuwe dingen zonder gedoe... Maar... ze eet verschrikkelijk langzaam. Over 1 broodje met simpel beleg kan ze met gemak een halfuur doen. En dan ben je haar al de hele tijd aan het aansporen tot het nemen van een volgende hap. Haar bord weghalen vindt ze heel erg. Daar wordt ze heel verdrietig van. Maar het helpt haar ook niet om een volgende keer sneller te eten. Hetzelfde geldt voor het avondeten. Daar kan ze gerust een uur of langer over doen. Nu wil ik echt niet dat ze het eten als een soort bootwerker naar binnen propt, maar we hebben ook niet het geduld om elke dag zoveel uren aan tafel te zitten en elke keer maar weer te herhalen dat er wel weer een nieuwe hap genomen kan worden. Haar voeren zou nog wel enigszins werken, maar ze is over een paar maanden 4 en ze moet toch ook leren om zelf te kunnen eten? Het is inmiddels gewoon niet meer zo gezellig aan tafel, want als we met haar gaan kletsen vergeet ze al helemaal te eten. We weten niet zo goed meer wat te doen. We willen graag de gezelligheid aan tafel terug, maar ook een beetje meer tempo. Wie heeft de gouden tip?
Alle reacties Link kopieren
Hallo,

Ik zou een goeden tip willen geven, maar helaas. Mijn dochter (ze is nu 17) had het ook. Achteraf bleek dat ze ADD heeft. Ze werd steeds afgeleid en daarom deed ze zo lang over om te eten. Ik hoop dat iemand anders wel een gouden tip voor je heeft.
Tenzij je naam Google is, hou op met te doen alsof je alles weet
Alle reacties Link kopieren
Wij gaven hapjes tussendoor.
Minder eten op het bord werkte, omdat hij dan niet afgeleid was door alles op zn bord. En bij kon pakken.
Wedstrijdjes snel eten.
Wij gingen gewoon door met alles, toetjes afruimen etc

Beetje van dit alles door elkaar. Inmidda is hij 4,5 en eet hij normaal.
Alle reacties Link kopieren
Ik was me er niet van bewust dat dit bijzonder is! :)
Mijn beide kinderen (2&5) doen dit ook. Iedere hap moet verteld worden, continu gewezen op: vergeet niet te eten, enz.
Wij wisselen een beetje af: de ene keer stoppen wij ze een hap in de mond, de volgende keer tik ik ze aan, weer een volgende keer sturen we ze verbaal aan, enz. Zo voorkomen we dat t gemopper wordt en kunnen we het gezellig houden aan tafel.
We hebben ons er bij neergelegd dat de maaltijden ellenlang duren nu even.
Alle reacties Link kopieren
Het zou me niet verbazen als zij ook ooit die diagnose krijgt, maar... ADD of niet, er moet toch een keer gegeten worden. Ging het bij jouw dochter uiteindelijk vanzelf beter?
Alle reacties Link kopieren
driehoeraatjes schreef:
15-07-2021 23:05
Het zou me niet verbazen als zij ook ooit die diagnose krijgt, maar... ADD of niet, er moet toch een keer gegeten worden. Ging het bij jouw dochter uiteindelijk vanzelf beter?
Nee, maar mijn situatie is vast anders. Mijn ex zorgde voor een onveilige omgeving. Ze ging steeds minder eten en pas jaren later, na de scheiding ging beter.
Tenzij je naam Google is, hou op met te doen alsof je alles weet
Alle reacties Link kopieren
Goed om te lezen Suykerspin dat jullie er zo ontspannen mee omgaan. Vooral mijn man ergert zich er behoorlijk aan en begint dan snel te dreigen met dingen als ‘als je nu niet dooreet, haal ik je bord weg’. Dat is niet bevorderlijk voor de sfeer en het helpt ook niet. Als wij zelf het eten op hebben blijven we meestal nog wel even zitten, maar daarna gaan we ook door met opruimen, voor de baby zorgen, etc. Dochter is niet gevoelig voor dingen als ‘als je snel door eet, kun je straks nog even buiten spelen’ Ze heeft daarvoor nog te weinig tijdsbesef. Ik denk ook vooral dat mijn man zich er meer moet bij gaan neerleggen. Maar het is logistiek gewoon zo lastig. Hoe krijg je zo’n langzaam etertje op tijd op de opvang of in bed?
Door op tijd met eten te beginnen. Ik eet nog steeds langzaam, kind at enorm langzaam. Kookwekker hielp wel, maakte de tijd wat inzichtelijk. En positief belonen ipv straffen natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren
Die wedstrijdjes proberen we soms ook. Maar ze kan niet tegen haar verlies. En ik doe echt mijn best om haar ook af en toe te laten winnen. Maar rijstkorrels per stuk opeten heeft ook zijn grenzen.
Alle reacties Link kopieren
Idealiter zouden we inderdaad wat eerder moeten beginnen met eten. Maar dat lukt vaak niet i.m werk en daarna nog koken. Meestal zitten we rond 6 uur/ half 7 aan tafel. We eten wel heel lekker en gevarieerd, en dus ook regelmatig gerechten die wat langere bereidingstijd nodig hebben. Dat kan dan weer wel, omdat ze alles lust. En klagen over honger doet ze nauwelijks.
Alle reacties Link kopieren
Door te zorgen dat we op tijd aan tafel zitten. In de ochtend een kwestie van op tijd uit bed, direct aankleden en dan in alle rust aan tafel. In de avonden uiterlijk om 6 uur aan tafel en door de week meestal direct na het eten naar boven en naar bed.
Alle reacties Link kopieren
Hier een ADDer die eet als een bootwerker (ben ik zelf 🤣)
En een ADHDer waar het eten echt zomaar anderhalf uur kan duren.
Wat wél helpt: crackers, rijstwafels, yoghurt met cruesli, groente rauw. Alle harde dingen zorgen voor prikkels in de mond waardoor kind beter bij de les blijft.

En waarom zou je blijven zitten? Ik ruim ondertussen de tafel af, ruim de keuken op, daarna ga ik de was opvouwen. Ik blijf dus wel in de buurt. En kind eet rustig eens een keer een hapje en vertelt over de dag. Tussendoor roep ik soms ‘hapje!’
Alle reacties Link kopieren
Sorry hoor maar ik begrijp jullie niet. Ze eet toch goed? Is ze te veel afgeleid? Doet ze ondertussen andere dingen? Zo niet, laat haar. Mijn ouders dachten ook altijd dat ik dat express deed.
Ik kon en kan nog steeds niet rap eten. Als ik te rap eet voel ik dat mijn eten blijft steken in mijn slokdarm.
Alle reacties Link kopieren
Oh en die ergernissen herken ik wel hoor! Ik heb een enorme hekel aan 'gedoe' aan tafel en het kan me enorm irriteren. Wat mij helpt is me realiseren dat ze het niet doen om ons te pesten en dat ze nog geen tijdsbesef hebben. Als ik dat voor ogen houd kan ik het gezellig houden en wordt t niet een aaneenschakeling van waarschuwingen, schiet nou eens op, eet nou eens door. Waardoor je in een negatieve spiraal komt en de kinderen eten gaan associëren met boosheid, spanning en gemopper.
Alle reacties Link kopieren
Wat is nu precies het probleem? Wat maakt het uit dat ze langzaam eet? Ze is nog maar vier! Als jullie gewoon afruimen enz als ze klaar is en jullie je dingen doen en haar tijdens jullie bezigheden af en toe aansporen.

Van meer druk zetten gaat ze blijkbaar ook niet sneller eten. En het wordt er blijkbaar ook niet gezellig van.

Hoe meer je pusht dat ze moet eten, hoe negatiever het wordt. Op school komt dat vast vanzelf goed.

Ik eet ook langzaam vinden sommigen. De enige personen die er problemen mee hebben zijn de mensen die zelf in 5 min alles naar binnen werken.
louti wijzigde dit bericht op 15-07-2021 23:34
Reden: Aanvulling
17.47% gewijzigd
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou even bij de huisarts laten checken of haar keelamandelen vergroot zijn.
Alle reacties Link kopieren
Kookwekker?

Iedereen in stilte eten en zeggen dat het gepraat voor na het eten is?
Ik zou het zelf ongezellig vinden, maar als het kan werken zodat ze niet steeds afgeleid wordt ...
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ook een langzame eter, met avondeten zit ik ook vaak een uur aan tafel. Kopje thee erbij en ik laat haar rustig eten. Ze mag best een grapje maken, wat kletsen aan tafel maar we eten wel gewoon. Ik was vroeger ook langzaam, iedereen zat me te pushen en vervelende opmerkingen te maken wat het niet beter maakte. Durfde in m'n puberteit en m'n begin jaren 20 amper in gezelschap te eten, ik at dus niet of heel weinig zodat ik tegelijk met anderen klaar was.

We zitten soms om 16.30 al aan tafel, ontbijt duurt ook 40 minuten. Ik blijf altijd bij haar zitten tot ze klaar is. M'n jongste mag inmiddels wel van tafel af als hij zit te springen op z'n stoel.
Alle reacties Link kopieren
Misschien kun je het begrenzen met een vaste structuur?
Ik denk dan aan:
- We zitten een half uur met zijn allen aan tafel
- Daarna heb jij nog 20 minuten om verder te eten terwijl wij opruimen.
- Na de 20 min wisselen we je bord in voor een toetje. Na 10 min ruimen we dan af en gaan we naar kdv / bed.

Je zou een time-timer kunnen gebruiken om de tijd inzichtelijk te maken. En de structuur eerst goed met haar doornemen zodat het haar niet overvalt en daardoor als straf voelt?


Verder zou ik benieuwd zijn naar wat maakt dat ze zo langzaam eet. Als het prikkels lijken te zijn, zou je kunnen experimenteren met haar plek aan tafel. Bijvoorbeeld rug naar het raam. Zijn het juist te weinig prikkels, dan kun je dingen proberen als een wiebelkussen of van te voren even flink stoeien.
Is ze veel aan het kletsen, dan kun je stilte tijd uitproberen.
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar! Mijn zoon is ook 3,5 en de eerste paar happen gaan meestal goed (want hongerrrr) maar daarna…zucht! Omgedraaid zitten, vliegtuig spelen en kletsen, kletsen, kletsen. Maar eten, ho maar.

Uiteindelijk voer ik hem met enige regelmaat. Hij vraagt soms ook of ik dat wil doen en ik doe er niet zo moeilijk over. Hij heeft er kennelijk aan het eind van de dag de focus niet meer voor. Jammer dan, komt wel voordat hij 12 is.
Alle reacties Link kopieren
Het probleem is dat ze zonder aansporing gewoon nog langzamer gaat eten. Dan zit ze gerust een uur aan tafel achter dat plak brood, dat s middags bij de lunch nog eens, en s avonds met het avondeten kan het zomaar 1,5 tot 2 uur duren. We houden allemaal erg van eten, maar doen daarnaast ook graag andere dingen. Dus moeten we in de buurt blijven om haar steeds aan te sporen. In die tijd ruimen we inderdaad ook de tafel af, maar moet ook de baby gevoed worden en naar bed, andere klussen in huis moeten ook gebeuren. Het kost ons gewoon te veel tijd om steeds zo op die volgende hap te moeten focussen. Ook omdat in die tijd haast geen gezellig gesprekje mogelijk is. Het liefst zou ik voor bijvoorbeeld het avondeten max 45 minuten aanhouden, waarin in ongeveer 30 minuten gewoon lekker gekletst kan worden en daarna nog een kwartiertje waarin wij opruimen en zij zelf wat eet. Ik mis nu gewoon een beetje de gezelligheid. Het is steeds maar haasten. Volgende hap, volgende hap om het in ieder geval nog binnen een uur weg te werken. En daarna is het hup snel naar bed. Waar blijft dan de tijd om samen wat te kletsen?
Alle reacties Link kopieren
Als ik het allemaal zo teruglees is het ook zeker geen wereldprobleem hoor. Ach, ik wil gewoon weer wat meer ongedwongen gezelligheid aan tafel. Dat zij zich de maaltijden later niet herinnert als een eindeloos gepush om door te eten.
Alle reacties Link kopieren
Is het trouwens ook een optie om haar broodje letterlijk in "hapbare" stukken te snijden? En te beginnen met een halve boterham.

Zelfde met warm eten ... Beginnen met bijvoorbeeld een kwart of een halve portie en als dat al binnen is op pakweg een half uur sta je toch al ergens ...

Ze kan meer krijgen als het eerste deel op is, maar daar ga je dan niet eindeloos op wachten.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Alle reacties Link kopieren
Kleinere porties is een optie. Maar krijgt ze dan niet te weinig? Ze eet nu op 1 dag 2 boterhammen en 1 kinderportie avondeten en een klein bakje yoghurt. Verder 1 stuk fruit en 1 ander tussendoortje.
Zij zal het denk ik prima vinden hoor. Ze klaagt zoals gezegd niet snel over honger. Maar ik wil natuurlijk wel dat ze genoeg binnenkrijgt.
Damascusrose schreef:
15-07-2021 23:38
Ik heb ook een langzame eter, met avondeten zit ik ook vaak een uur aan tafel. Kopje thee erbij en ik laat haar rustig eten. Ze mag best een grapje maken, wat kletsen aan tafel maar we eten wel gewoon. Ik was vroeger ook langzaam, iedereen zat me te pushen en vervelende opmerkingen te maken wat het niet beter maakte. Durfde in m'n puberteit en m'n begin jaren 20 amper in gezelschap te eten, ik at dus niet of heel weinig zodat ik tegelijk met anderen klaar was.

We zitten soms om 16.30 al aan tafel, ontbijt duurt ook 40 minuten. Ik blijf altijd bij haar zitten tot ze klaar is. M'n jongste mag inmiddels wel van tafel af als hij zit te springen op z'n stoel.
Ik had precies hetzelfde. Ik at heel langzaam, nu nog steeds niet snel maar sneller dan vroeger. Het maakte mij ook niet uit als ik daarna alleen verder moest eten, maar pushen werkte echt niet. Dan stopte ik maar gewoon met eten.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven