Peuter weigert al meer dan een half jaar avondeten; help!!

Hier ook zo eentje. Mijn dochter is nog maar 20 maanden en eet al sinds dat ze een jaar is geen avondeten. Ze begon pas een beetje avondeten te eten met 10 maanden. Dus maar 2 maanden normaal avondeten gegeten en daarna niet meer.



Ze probeert het ook niet eens, gaat hard huilen.



Het is altijd al een zeer matige eter geweest.



Ik maak me er wel druk over, maar daarmee neemt ze nog steeds geen hap



Tja, dan eet ze maar niet. Ze krijgt wel een toetje, yoghurt met fruit en een vitaminebeertje.

Ze eet wel overdag brood, soms geef ik haar ook maar brood als avondeten. Of een plakje worst en een plakje komkommer.... tja. Daar sta je dan met je voedzame uitgebalanceerde biologische maaltijden....



Ze is vrij tenger en klein (20 maanden 9100 gram en 76 cm) en ik maak me bij vlagen erg druk en bezorgd maar probeer mezelf maar voor te houden dat het een fase is, een lange lange fase.....



Ikzelf was ook een mevrouw Muizehap vroeger, en mijn dochter is actief, gezond, speelt de hele dag, is ontzettend vrolijk, dus het gaat vast wel goed met haar... CB en kinderarts hebben ook geen verdere tips dan hopen dat ze ooit wel beter eet. Vooral niet aandringen. Gewoon weghalen als ze niet eet en een toetje geven.



Als ze gewoon vrolijk is en zich goed ontwikkelt en geen afbuiging in de groeicurve heeft is het over het algemeen wel goed. Wel heel erg frustrerend... Zowel mijn man als ik hebben wel eens jankend op de gang gestaan omdat ze weeeeeeer niet at.



En hallelujah voor de vitaminebeertjes

Mijn zoon was ook zo, en toevallig zat ik gisteren nog met Tilalia te jubelen over hoe fantastisch hij tegenwoordig eet. Dus de enige tip die ik heb, en hij is heeeeeeeel moeilijk want hier was het ook een rote bron van frustratie, woede, bezorgdheid, verdriet enzo, is: loslaten.



Mijn zoon at gewoon niet. Ik kon op mijn kop gaan staan, maar als het er niet in wilde, dan wilde het niet. En inééns zien ze dan het licht, gaat er ineens wel een hapje in, proeft hij eens wat, en voor je het weet Eet! het kind.



Zoon eet nu echt goed, zegt zelfs dat hij broccoli en sperciebonen en weet ik veel wat 'Heeeeeeerlijk mamma" vindt, dus bottom line:



Er Is Hoop.



Sterkte ermee en probeer niet al te veel strijd en gedoe ervan te maken. Als ze 18 is eet ze echt wel.

Oh ja, mijn zoon is nu precies 3,5 en heeft tot ongeveer 2,5 jaar eigenlijk vooral op borstvoeding als avondeten geleefd, de verbeteringen zijn dus echt in de loop van dit jaar pas gekomen. Begon heel onpedagogisch met patat ( ik was al lang blij dat hij íets at), maar heeft in die tijd eigenlijk of brood als avondeten of patat als avondeten gegeten. Of helemaal geen avondeten en wel zijn toetje ( fruithapjes gaf ik als toetje, en soms ook gewoon 2 of 3 zodat hij in ieder geval gevuld was).



En nu eet hij dus gewoon braaf met de pot mee en vindt vooral vlees en ook verschillende soorten groenten echt lekker.

Bij twee en een half kan je toch gaan omkopen?



Mijn dochter is een hele tijd een vreselijk kieskeurige eter geweest, maar dat wat ze wel lustte, dat ging er wel heel goed in. Maar na een jaar van doperwten, gebakken uien en spaghetti bolognese hebben we de knoop doorgehakt en zijn we gaan omkopen en chanteren. Ze was een aantal weekenden bij opa en oma geweest en daar heel erg verpest met snoep en wilde dat eenmaal thuis ook weer.



Dat mocht, snoep, maar eerst je bord leegeten. (Nou hadden wij het grootste gezeik over het ontbijt, ik kan me voorstellen dat je s avonds geen snoep meer wilt geven.). Na een weekje had ze het door en hebben we het gewone snoep vervangen door een vitaminesnoepje (kindermultivitamine van het kruidvat). Voila, als een trein.



Bij het avond eten hebben we het zo gedaan: eerst dit helemaal opeten, en dan mag je weer extra (doperwten/gebakken uien/ etc). Op een gegeven moment begon ze zelf te vragen hoeveel ze nog moest eten voor dit of dat, en nu bepaalt ze het zelf, en doet dat heel erg goed: ze moet van zichzelf meer eten dan van ons, haha.



Wat ook werkte was uitleggen dat ze van goed borden leegeten gaat groeien. Ze heeft een zwembroekje met Minnie Mouse erop, en dat vindt ze helemaal geweldig. Helaas voor haar zakt ie die al die tijd van haar kont af: dus wij telkens het riedeltje: als je goed eet, kun je je zwebroek aaan, want dan worden je billen wat dikker. Nu roept ze luideels door de supermarkt dat je van broccoli dikke billen krijgt, haha.

En verdomd, nu past ze die zwembroek.



Volgende doel voor haar: dat leuke shirtje dat nu nog te groot is...

Haha, Fash, crosspost!

Een vriendin van mij heeft dat ook gehad met haar dochter. Die begon tijdens het koken al te roepen dat ze het eten niet lustte.

Mijn vriendin heeft toen heel demonstratief aan tafel niet meer voor haar dochter een bordje neergezet. "Als jij mijn eten niet lust, dan hoef je ook niet meer bij ons aan tafel te komen". Dat was natuurlijk niet de bedoeling van de kleine meid en na twee dagen zat dochterlief weer aan tafel en at haar bordje leeg.

Als je het nu loskoppelt van eten als 'cadeautje?

Ik denk dat het omkopen bij onze dochter zo goed werkte, omdat ze doorkreeg dat ze eet voor zichzelf: als je niet eet, groei je niet veel, en duurt het nog heel erg lang voordat je op dat spannende klimrek kan. Die leuke zwembroek past, dat mooie shirtje, je haren gaan groeien zodat je leuke staartjes kan, voordat je snotneus overgaat, etc.



Niet eten, dan ook geen toetje, vind ik op zich een beetje tegenstrijdig. Want ja, ze vinden toetje lekker, maar het is een gewoon onderdeel van hun voedingspatroon. Snoep is extra, dus met snoep kan je belonen, maar met gewone voeding belonen vind ik wat lastig. Ik doe het niet...

Hova,



Ik heb precies hetzelfde gehad met onze oudste. Die at elke avond geen hap tijdens de maaltijd. Inderdaad wel gewoon brood en fruit.

Hopelijk/waarschijnlijk is dit helemaal niet op jullie kindje van toepassing, maar wilde ook even een "ander" verhaal kwijt dan gewoon eigenwijze eters die vanzelf een keer een hap nemen.

Mijn zoontje heeft al van jongs af aan last van zijn oren en is vaak verkouden. Voor zijn tweede verjaardag had hij al 4 keer buisjes gekregen en zijn zijn neusamandeltjes verwijderd. Toen hij twee en een half was hij weer continu verkouden. Weer naar de KNO-arts. Daar hebben ze toen besloten zijn keelamandeltjes er ook uit te halen. Ik heb een totaal ander kind! Na twee weken hangerig, huilerig en ziekjes te zijn geweest is hij eindelijk begonnen met gewoon meeëten tijdens de avondmaaltijd en dat doet hij nu nog steeds! Het niet warm willen eten kan dus best een andere oorzaak hebben dan alleen maar eigenwijs zijn.

Liefs Mondy

hova schreef op 13 augustus 2007 @ 13:23:

Tilalia, omkopen werkt op de een of andere manier (nog) niet bij ons eigenwijze dondertje! We hebben het met het toetje geprobeerd (Dat ze erg lekker vindt). Dus van; je moet in ieder geval een paar hapjes eten, eet je niets; geen toetje. Maar dat lijkt haar eigenlijk helemaal niets te doen; ze gaat gewoon vrolijk verder met niets eten... Misschien dat ik het over een tijdje nog een keer ga proberen.

Bij mij werkten al dat soort dingen ook niet hoor, omkopen, straffen, daar snapte hij geen hout van of het maakte geen indruk. Nu daarentegen wel, dat is denk ik ook gewoon de leeftjd. Ik vond hemzelf met 2,5 ook nog gewoon te jong om echt heel erg te gaan onderhandelen of te straffen, nu doe ik dat wel. Niet proeven is direct naar de gang of naar bed. En dan proeft hij wel, en meestal vindt hij het dan ook lekker tegenwoordig. Dus dat is ook iets wat met leeftijd makkelijker wordt.



Overigens zat er ook bij mijn zoon een medische oorzaak achter het niet eten, hij heeft allergieën. Maar wat begon als medisch, eindigde met een soort "wat de boer niet kent dat vreet hij niet" gedrag, hij begon al te roepen dat hij het vies vond voordat hij zelfs gezíen had wat er op zijn bord lag. Dat is nu dus wel over, want dat accepteer ik nu niet meer.

Even wat ik ervan weet:

- Veel ouders denken dat hun kind te weinig eet, terwijl dit in de praktijk niet zo is. Kindere krijgen vaak meer binnen dan ouders in eerste instantie denken.

- dwingen, omkopen, belonen etc verstoren het natuurlijke honger- en verzadigingspatroon van een kind (lees: het kind gaat om andere redenen eten dan dat het honger heeft of leert niet meer te luisteren naar het signaal dat het verzadigd is)

- 2 uur voor de maaltijd geen tussendoortjes en geen suikerhoudende dranken stimuleren het hongergevoel

- alle smaken behalve zoet zijn aangeleerd. Een kind heeft aangeboren een voorkeur voor zoete dingen (smaak moedermelk), maar andere smaken kunnen aangeleerd worden door te proeven.

- hoe prettiger de sfeer aan tafel, hoe beter een kind eet

- het is altijd verstandig even contact op te nemen met de huisarts om een medische oorzaak uit te sluiten

- als een kind tijdens de maaltijd niet eet maar daarna wel klaagt over honger, is het niet handig om een boterham of suikerhoudend toetje te geven.

- door overdag gezonde tussendoortjes aan te bieden (tomaatjes, worteltjes etc) krijgt een kind ook heel veel binnen.

- hele kleine en overzichtelijke porties maken het beter behapbaar. Liever 2 keer een muizenbeetje opscheppen dan een half bord weg moeten gooien .



Hier staan ook nog goede tips:

http://www.ouders.nl/mopv2001-eten-10tips.htm

Bij 2 jaar en 3 maanden snapte MK het fenomeen echt wel, ze begreep het volledig. Ze had toen ook feilloos door dat eten onze zwakke plek was en dat ze ons zo kon 'manipuleren'.

Ze heeft geen eetprobleem, geen noemenswaardige allergie (ja, koemelk, maar we eten dus koemelkvrij), she just knew which buttons to push...



(Dit klinkt wat gemeen, maar hee, het is een peuter en peuters zijn nou eenmaal narcistisch)



Kijk, ze mag -redelijkerwijs - zelf bepalen hoeveel ze eet, maar wij bepalen wat er gegeten wordt en dus ook dat ze daarvan moet proeven. Toen ze net een uitnodiging had gekregen om op school te komen kijken (in Belgie gaan kindjes vanaf 2 1/2 naar school) en ik s avonds uit arren moede, omdat mevrouw vertikte te eten wat we gemaakt hadden, weer een olvarit-sperzieboontjes-met-varkensvlees-voor-12 maanden stond open te maken, had ik echt iets van 'Ik ben gekke henkie toch niet? De volgende dag ben ik eens gaan kijken wat ze nou de hele dag at, en eigenlijk graasde ze zichzelf een slag door de dag heen. Boterhammen niet opeten, maar wel rijstewafels, halve banaan, halve appel, halve zus, halve zo, en ik maar gewoon goed eten wegmikken omdat mevrouw het niet meer bliefde?

Daar had ik geen zin in. En opeens had ze het door: als ik mijn brood opeet, krijg ik zo'n vitaminesnoepje!



En nu eet ze haar brood zelf op. Hoef ik niet heel veel meer aan te doen :-)

Tja, mijn ervaring is niet zo heel pedagogisch ben ik bang......

Onze zoon ( over 3 weken 2) Gaat iedere avond met veel plezier aan tafel zitten, maar zodra het eten er staat roept ie al nee. Op een avond was ik het zo zat. Ben me iedere avond aan het haasten om op tijd uit mŽn werk te komen en een verantwoorde maaltijd op tafel te zetten. dus toen hij op een avond alweer nee riep voordat hj uberhaupt had gezien wat we aten, heb ik 1 hapje naar binnen gepropt..... ( jaja, ik weet het...) maar het had wel effect. Hij bleef eten en vond het echt lekker. Nu hoef ik alleen maat zeggen: moet ik je een hapje geven? en dan proeft hij tenminste 1 hapje. Als het daarbij blijft, prima, maar wel proeven.



Do not try this at home....

Ha! been there, done that, en dat werkte ongeveer 3 weken. Daarna ging ze zo over de zeik dat ze helemaal niet meer at. En bovendien was het ook niet echt de manier die ik voor ogen hads: ik heb het liever leuk aan tafel...

Hoi



Ik denk niet dat er een gouden tip te geven is want ieder kind reageert anders.



Hoe moeilijk het ook is,loslaten is het sleutelwoord,vooral voor jezelf.



Ik zal je vertellen hoe ik het gedaan heb,misschien heb je er wat aan.



Mijn zoontje(nu 2,5) stopte na ongeveer een jaar met avondeten.

We hebben toen alle truukjes uit de kast gehaald om hem te laten eten.Met spelletjes,liedjes,voor de tv, hapjes voeren,zelf laten eten,vaak waren we met zijn tweeen ermee bezig,met weinig resultaat.

Toen ben ik daar mee gestopt en dacht , nouja,dan eet je maar niet.

Ik lette er wel goed op(nog steeds) dat hij veel variatie kreeg op zijn boterhammetjes en tussendoortjes.



Maar na ongeveer een jaar ging ik mij toch ook echt zorgen maken.

Dus begon de ellende weer.

Zachte aanpak,harde aanpak(op de gang) afleiding,noem maar op.Het werkte niet en het werd er niet echt gezellig op aan tafel. hele drama's! en verliezen doe je het toch.



Nu doen we het al een paar weken anders en het begint te werken!!



Ik maak een bordje eten klaar met dingetjes waarvan ik weet dat hij het wel lust.

In zijn geval weinig maar goed.

Ik heb zo'n vakjes bordje voor hem en deze vul ik met:



Twee gebakken aardappeltjes of twee stukjes gekookte aardappel of twee aardappelwafeltjes.

Een half vegetarisch knakworstje(a.h) of twee kleine gewone knakworstjes.

Twee lepels olvaritpotje voor 6 maanden(mijnheer blieft geen klontjes)

Lepel appelmoes.



Ik zet het op tafel,en de rest van het gezin gaat ook aan tafel.

Zeg gewoon "wij gaan eten kom je er ook gezellig bij zitten"

In het begin kwam hij niet en hebben we dat gewoon genegeerd.Gingen gewoon gezellig eten.Als wij klaar waren ruimde ik het gewoon weer op en gaf hem een toetje.



Op een gegeven moment kwam hij toch aan tafel,en zei ik: He..gezellig! en besteedde er verder geen aandacht aan,gewoon gezellig doen.Soms zei ik"hmm, jij hebt lekkere dingetjes op je bordje,of zoiets"

Langzaam begon hij af en toe wat te eten.We gaven hem een complimentje of een applausje en dat vond hij erg leuk.



Nu zijn we zover dat hij gelijk gezellig aan tafel gaat zitten en ook gaat eten!!

We kletsen gezellig met zijn allen en betrekken hem bij het gesprek,gaat super.

Aplausje vind hij nog steeds erg leuk,na een hapje(zucht...nu hij best goed eet klap ik mij suf!)



Ik ben allang blij dat hij in ieder geval aan tafel gaat zitten en we het gezellig hebben,en hij eet!! wel altijd hetzelfde en nog niet zijn bordje leeg,maar variatie is de volgende stap.



Dit gaat over mijn derde kind,dus ik kende de fase maar al te goed! En toch maak je je weer zorgen,en ga je de strijd aan terwijl je weet dat je het toch verliest.



Probeer je niet druk te maken.Kinderen kunnen van lucht , water en brood groot worden.



Zolang ze niet altijd ziek zijn ,vrolijk en levendig zit het met de gezondheid wel goed.



Lang verhaal geworden. Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Onthoud dat van je druk maken,nog geen een kind is gaan eten.Je hebt alleen jezelf ermee.



Overigens let ik er wel op dat hij 1,5 voor het eten niets meer drinkt of eet.

Ik denk dat op deze manier hij ook leert naar zijn eigen lijfje te luisteren.Hij bepaalt zelf wat hij eet en hoeveel.



Nu nog wat aan zijn smaakontwikkeling gaan doen.Ik ben van plan om af en toe iets anders erbij te leggen.



Succes meid!!

Oja nog even ter verduidelijking.



Toen hij in het begin niet aan tafel kwam zitten en hij ging aandacht vragen,zei ik hem iedere keer,"nee wij zijn aan het eten,als je iets wilt vertellen kom je er maar bij zitten. Hij ging dan weleens dwars doen,maar daar gaf ik dan verder geen aandacht .



Geen t.v aan,speelgoed ruimde ik op voor het eten,zo werd het niet aan tafel zitten wel een beetje saai,en ik denk dat hij er toch graag bij wilde horen,dus....zat er niets anders op dan ook aan tafel te komen!

Hehe, na 3 keer door de lijst scrollen heb ik dit topic gevonden. Las het een paar dagen terug al maar had toen geen tijd om te reageren.



Maar goed, hier eenzelfde verhaal. Mijn zoon at tot hij ruim een jaar was redelijk. Hij kreeg toen gelukkig ook nog borstvoeding, dus ik maakte me er nooit zo druk om. Maar op een gegeven moment begon hij het avondeten te weigeren. Hij at dus echt niets 's avonds. Brood enzo ging wel goed.



Nu is hij bijna 3 en eet nu af en toe wat. Het begint te komen zeg maar. Vanavond heeft hij bijvoorbeeld het runderlapje dat om een rundervink zit opgegeten, en een halve maiskolf (o wat ben ik blij dat er wat groente inzit!!). De gebakken aardappels liet hij liggen (hoe kan een kind wel patat lusten maar geen gebakken aardappels?).

Echt, een paar maanden geleden had ik je uitgelachen als je had gezegd dat hij dit zou eten.



Onze aanpak: we hebben ons er niet druk om gemaakt. Natuurlijk hadden we weleens een zwak moment, zeker omdat zoon door een fructose intollerantie ook geen fruit at. Ik maakte me weleens zorgen of hij niet iets te kort kwam, maar die zorgen werden weggenomen door de dietiste die ons adviseerde om voor ons eigen gemoedsrust elke dat een vitaminebeertje te geven.



Ik zou toch echt willen zeggen: maak je niet te druk, het komt echt (vanzelf) goed!! Wij zijn er ook nog niet hoor, maar ik krijg er wel steeds meer vertrouwen in nu zoon in ieder geval wát eet na maanden, bijna jaren, niets eten 's avonds.

Die beertjes die wij geven zijn van Optimax en ik koop ze bij de C1000 maar de apotheek en de drogist hebben ze ook.



Ik heb nog wel een tip om wat groente in je dochter te krijgen. Ze moet wel van pannenkoeken houden ;). Ik bakte regelmatig een groente pannenkoek voor mijn zoon, als ik merkte dat ik me weer zorgen begon te maken. Ik kocht dan een klein blikje van bonduelle met bijvoorbeeld bietjes. Goed uit laten lekken en in de blender. Daar een paar scheppen pannenkoekenbeslag doorheen en van dat beslag uit de blender bakte ik pannenkoeken voor zoon. Hij at het op en had zo dus gelijk weer wat groente binnen.



Wat hier ook helpt is zoon alvast voor het eten als hij mij helpt wat stukjes tomaat te geven, of wat stukjes vlees wat ik al gebakken heb. Misschien kun je dat ook eens proberen.

Morrie schreef op 18 augustus 2007 @ 15:23:

Die beertjes die wij geven zijn van Optimax en ik koop ze bij de C1000 maar de apotheek en de drogist hebben ze ook.



Ik heb nog wel een tip om wat groente in je dochter te krijgen. Ze moet wel van pannenkoeken houden ;). Ik bakte regelmatig een groente pannenkoek voor mijn zoon, als ik merkte dat ik me weer zorgen begon te maken. Ik kocht dan een klein blikje van bonduelle met bijvoorbeeld bietjes. Goed uit laten lekken en in de blender. Daar een paar scheppen pannenkoekenbeslag doorheen en van dat beslag uit de blender bakte ik pannenkoeken voor zoon. Hij at het op en had zo dus gelijk weer wat groente binnen.



Wat hier ook helpt is zoon alvast voor het eten als hij mij helpt wat stukjes tomaat te geven, of wat stukjes vlees wat ik al gebakken heb. Misschien kun je dat ook eens proberen.

Ja ,dat van de pannekoeken is een goede tip.Die gebruik ik ook af en toe kan je van alles doorheen blenderen (niet te veel,want dan bakken ze niet meer zo goed) Plakje spek erop en kaas.Maar...dan moet hij dat wel lusten.



Over iedere keer hetzelfde geven.Die tip kreeg ik dus van het cb.

Daar vroegen ze wat hij wel at,ik zei: pannekoeken.Zie ze ,nou dan geef je hem dat elke avond,zitten lekker calorieen in(mijn ventje is nogal een spinnetje),nou ja .



En ja ,dat loslaten is heel moeilijk,ik weet het.



Maar mijn mening is ,dat je al heel wat gewonnen hebt om hem aan tafel te laten zitten zodat hij in ieder geval ziet dat jullie ook gewoon eten. Hopelijk gaat hij het dan ook eens proberen.



Wat ik ook wel eens deed is er een boterhammetje bij leggen.

bordje maken met losse dingetjes: gekookte macaronie,,plakje worst,blokjes kaas,stukjes appel,stukje banaan enz.(je krijgt wel de meest vreselijke combi op zijn bord)



Nooit teveel op zijn bordje doen,dat overziet een kind niet.



Ja meid en je moet heel veel geduld hebben.

Misschien helpt het je om op te schrijven wat hij op een dag eet,waarschijnlijk ziet dat er best oke uit.Alleen dan geen groente.,nou jammer dan!



Pff,ik maak er weer een lang warrig verhaal van.



Maar het komt hier op neer:

Stoppen met je druk maken,helpt toch niet.

Maak een vast avond ritueel,met aan tafel zitten,bordje met eten klaar zetten. Jullie klaar met eten,bordje weer opruimen,gemiste kans dus.Stop met je schuldig voelen,en zorgen maken,je biedt hem het eten toch aan?,meer kan je niet doen.



Echt,er komt een tijd dat hij gaat eten.

Ik had trouwens ook die optimax beertjes gekocht,maar die hoeft mijnheer ook niet.



Nogmaal,veel sterkte met dit alles!!.



P.s,wat je zegt dat jouw draakje niets lust. dat was bij mij ook zo,het heeft zeker een jaar geduurd voor hij tot deze spectaculaire avondvariatie is gekomen!!!



Let op:

Aardappelwafeltjes

frietjes

knakworstje/vegetarisch worstje

gebakken aardappeltjes

appelmoes

olvaritpotje voor 6 maanden(zonder klontjes en het moet er groen uit zien)

Pannekoekjes met spek en kaas.

Thats it!!!

Misschien kun je ook eens zo'n flesje Knorr Vie proberen? Dat dronk mijn zoon wel. Tot we erachter kwamen dat hij niet tegen fruitsuikers kon, toen mocht dat dus niet meer. Maar daar zitten ook groente in, en dat zorgt er misschien weer voor dat je je iets minder zorgen maakt?

Ze eet wel wat vlees toch?

Ik zag dat ze bij de Albert Heijn tegenwoordig een magere gehakt soort hebben waar een kwart groente in zit en een kwart tarwe. Misschien lust ze dat?