Kinderen
alle pijlers
Peuter wil niet slapen ‘s avonds
donderdag 8 april 2021 om 20:05
De titel zegt het al...
Ik weet dat peuters rete-eigenwijs zijn, maar we weten even niet meer hoe we dit het beste kunnen aanpakken.
Zoontje is ruim 3,5 en trekt werkelijk alle smoesjes uit de kast wanneer hij in bed is.
“Je moet bij me zitten. Toch niet bij me zitten. Ik moet poepen. M’n deken is niet goed. Lampje moet aan. Lampje moet uit. Pyjama is te warm. Ik ben niet moe” en ga zo maar door.
We hebben van alles al geprobeerd. Negeren (dan schreeuwt hij alles bij elkaar en dat gaat uiteindelijk over in huilen). Erbij zitten wil hij het liefst, dit doen we nu ook zodat hij zijn zus niet wakker gilt, maar dan blijft hij nieuwe smoesjes verzinnen. Totdat hij het opgeeft na 3 kwartier ofzo en gaat slapen. Dit is niet ons ideale bedritueel, dat lijkt me logisch.
Standaard tips zoals rustige avond, geen schermpjes, vast ritueel etc. doen we al.
Wie heeft er tips?
P.s. Bij oma gaat hij meestal gewoon slapen
Ik weet dat peuters rete-eigenwijs zijn, maar we weten even niet meer hoe we dit het beste kunnen aanpakken.
Zoontje is ruim 3,5 en trekt werkelijk alle smoesjes uit de kast wanneer hij in bed is.
“Je moet bij me zitten. Toch niet bij me zitten. Ik moet poepen. M’n deken is niet goed. Lampje moet aan. Lampje moet uit. Pyjama is te warm. Ik ben niet moe” en ga zo maar door.
We hebben van alles al geprobeerd. Negeren (dan schreeuwt hij alles bij elkaar en dat gaat uiteindelijk over in huilen). Erbij zitten wil hij het liefst, dit doen we nu ook zodat hij zijn zus niet wakker gilt, maar dan blijft hij nieuwe smoesjes verzinnen. Totdat hij het opgeeft na 3 kwartier ofzo en gaat slapen. Dit is niet ons ideale bedritueel, dat lijkt me logisch.
Standaard tips zoals rustige avond, geen schermpjes, vast ritueel etc. doen we al.
Wie heeft er tips?
P.s. Bij oma gaat hij meestal gewoon slapen
donderdag 8 april 2021 om 21:33
Zou hij over zijn slaap heen kunnen zijn? Wij hebben dochter ook wel eens gewoon om 18u in bed gelegd, dan sliep ze beter dan om 19.30u. Wat soms ook een tijdje hielp was zo min mogelijk op haar kamer doen. Dus pyjama aan en tandenpoetsen op de badkamer, boekje op ons bed en dan op haar eigen kamer niet eens een lichtje aan maar gewoon hup, in bed.
En een kalender naast haar bed hielp ook. Gewoon een simpele papieren met vakjes waar ik dan in grote lijnen haar week (maand) planning op zette. School, opvang, verjaardagen, opa en oma, speciale afspraken, etc. Dat hielp haar om de boel een beetje te ordenen in haar hoofd. Daar plakte ze dan ook in de ochtend een sticker op als ze goed was gaan slapen en niet meer uit bed was gekomen.
donderdag 8 april 2021 om 21:40
Oprechte vraag zonder waarde oordeel; zijn jullie (of in ieder geval één) overdag "gewoon" thuis, of gaat je zoontje naar de/een opvang?
Zou het kunnen dat, als hij jullie inderdaad overdag niet gezien heeft, het een fijn idee vindt dat hij even één op één aandacht heeft? Dat hij het idee heeft dat jullie écht niet weg gaan?
Of ook als jullie er wel overdag zijn, één op één aandacht heeft?
Ik merkte het vaak aan oppaskindjes; als ze hun moeder (in dit geval was er maar één ouder) de hele dag (ruim 10 uur) niet gezien hadden, waren ze 's avonds laat en 's nachts altijd aan het spoken (bij die ouder). Op andere dagen was dat minder. Ze wilden echt haar aanwezigheid dus voelen.
Maar ik merk het ook aan m'n zoontje; hij is nu bijna negen maanden, en papa kan de hele dag heel goed voor hem zorgen, en hij gaat overdag ook echt prima slapen bij papa (hij slaapt gewoon in z'n eigen bedje hoor, zonder wiegen en eindeloos gedoe) maar als het een lange dag is, merk ik dat hij 's avonds, als ik al weer lang thuis ben, en 's nachts wil plakken aan mij. En papa is dan écht niet de bedoeling, haha
(terwijl hij op dagen dat ik gewoon thuis ben de hele dag, makkelijk 13 uur slaapt zonder onrust en gepiep).
Ik vind het advies van Kaaaaaatje ook een hele goede!! Daarnaast zou ik zeggen; geef hem dat half uur/drie kwartier lekker die één op één aandacht (als dat kan met je andere kinderen); als die investering zorgt voor een prettige avond en slaap voor je kind, lijkt me dat het waard
En als je dat langzaam steeds met een paar minuutjes afbouwt (zonder dat te zeggen natuurlijk) komt het vast goed met een paar weken
Zou het kunnen dat, als hij jullie inderdaad overdag niet gezien heeft, het een fijn idee vindt dat hij even één op één aandacht heeft? Dat hij het idee heeft dat jullie écht niet weg gaan?
Of ook als jullie er wel overdag zijn, één op één aandacht heeft?
Ik merkte het vaak aan oppaskindjes; als ze hun moeder (in dit geval was er maar één ouder) de hele dag (ruim 10 uur) niet gezien hadden, waren ze 's avonds laat en 's nachts altijd aan het spoken (bij die ouder). Op andere dagen was dat minder. Ze wilden echt haar aanwezigheid dus voelen.
Maar ik merk het ook aan m'n zoontje; hij is nu bijna negen maanden, en papa kan de hele dag heel goed voor hem zorgen, en hij gaat overdag ook echt prima slapen bij papa (hij slaapt gewoon in z'n eigen bedje hoor, zonder wiegen en eindeloos gedoe) maar als het een lange dag is, merk ik dat hij 's avonds, als ik al weer lang thuis ben, en 's nachts wil plakken aan mij. En papa is dan écht niet de bedoeling, haha
(terwijl hij op dagen dat ik gewoon thuis ben de hele dag, makkelijk 13 uur slaapt zonder onrust en gepiep).Ik vind het advies van Kaaaaaatje ook een hele goede!! Daarnaast zou ik zeggen; geef hem dat half uur/drie kwartier lekker die één op één aandacht (als dat kan met je andere kinderen); als die investering zorgt voor een prettige avond en slaap voor je kind, lijkt me dat het waard
En als je dat langzaam steeds met een paar minuutjes afbouwt (zonder dat te zeggen natuurlijk) komt het vast goed met een paar weken
donderdag 8 april 2021 om 21:45
Misschien heeft hij wel een verstoord bioritme. Of ja, verstoord, misschien is zijn bioritme gewoon heel anders dan hij eigenlijk zou moeten zijn.
Ik denk verder dat negeren de beste methode is, want smoesjes zijn tot dusver lonend geweest. Ik had vroeger als kind ook zo'n hekel aan naar bed gaan en ik stelde ook uit en had ook smoesjes. Het gaf geen prettig gevoel als mijn vader of moeder dan de deur uit liep en mij alleen liet.
Ik denk verder dat negeren de beste methode is, want smoesjes zijn tot dusver lonend geweest. Ik had vroeger als kind ook zo'n hekel aan naar bed gaan en ik stelde ook uit en had ook smoesjes. Het gaf geen prettig gevoel als mijn vader of moeder dan de deur uit liep en mij alleen liet.
donderdag 8 april 2021 om 21:45
Slaapwekker werkte hier heel fijn. Ook in de ochtend. Altijd extreem vroeg wakker. Na een tijdje bleef kind ondanks wakker zijn liggen tot het lichtje aan ging. Dan wist het dat we er aan kwamen. Voorheen werd het per direct op een schreeuwen gezet.
In de avond vast ritueel. Na 1,5 uur werd kind steevast wakker en moesten we weer een kijkje nemen. Deden we dat niet schreeuwde kind alles bij elkaar.
Ook een tijd gehad dat kind midden in de nacht gillend wakker werd. Kijkje nemen, troosten.
Het is vermoeiend en geestdodend. Slaap maakt een mens kregel.
Het zijn wel echt fases.
In de avond vast ritueel. Na 1,5 uur werd kind steevast wakker en moesten we weer een kijkje nemen. Deden we dat niet schreeuwde kind alles bij elkaar.
Ook een tijd gehad dat kind midden in de nacht gillend wakker werd. Kijkje nemen, troosten.
Het is vermoeiend en geestdodend. Slaap maakt een mens kregel.
Het zijn wel echt fases.
donderdag 8 april 2021 om 22:06
Mijn peuter is ook dramatisch met inslapen maar we hebben nu een evenwicht gevonden waarbij ze gewoon wakker is in bed en nog boekjes bladert ofzo en af en toe naar beneden roept ‘mama, ben je er nog? Papa, ben je er nog?’ en we een enkele keer even naar boven moeten om te ‘komen kijken’. Dan zit ik twee minuutjes op haar voeteneind en dan kan ik weer gaan.
Ik herken het enorm van mezelf. Ik slaap ook niet direct als ik in bed lig, moet gewoon eerst nog tot rust komen. Dochter heeft dat ook, gaat haar hele dag nog vertellen aan haar knuffels enzo. Het duurt soms wel 2,5 uur hier, 3 kwartier is hier supersnel!
Ik zou dus vooral laten merken dat je er bent. Aangeven dat je inderdaad even x gaat doen en daarna weer even komt kijken. Alleen consequent zijn in het niet meer uit bed halen, behalve om te plassen bijvoorbeeld. Maar plassen doen we hier ook maar 1 keer en daarna is het klaar. Je hoeft echt niet direct een kind te laten huilen, maar je kunt wel consequent zijn in het bedritueel. Ik vermijd ook het woord slapen. Ik zeg dat ze naar bed gaat om uit te rusten en even een boekje te lezen. Dat slapen komt dan vanzelf wel.
Ik herken het enorm van mezelf. Ik slaap ook niet direct als ik in bed lig, moet gewoon eerst nog tot rust komen. Dochter heeft dat ook, gaat haar hele dag nog vertellen aan haar knuffels enzo. Het duurt soms wel 2,5 uur hier, 3 kwartier is hier supersnel!
Ik zou dus vooral laten merken dat je er bent. Aangeven dat je inderdaad even x gaat doen en daarna weer even komt kijken. Alleen consequent zijn in het niet meer uit bed halen, behalve om te plassen bijvoorbeeld. Maar plassen doen we hier ook maar 1 keer en daarna is het klaar. Je hoeft echt niet direct een kind te laten huilen, maar je kunt wel consequent zijn in het bedritueel. Ik vermijd ook het woord slapen. Ik zeg dat ze naar bed gaat om uit te rusten en even een boekje te lezen. Dat slapen komt dan vanzelf wel.
donderdag 8 april 2021 om 22:09
In het kader van baat het niet, schaadt het niet: Wat bij mijn eigenwijze peuter helpt is haar laten kiezen in wat voor 'vorm' ze ingestopt wil worden. (ja 
)
Ik maakte al wel eens een wormpje, of rupsje (dekens rondom kind vouwen), maar mijn vriend is op een gegeven moment helemaal de creatieve kant op gegaan, en blijkbaar werkt het. Bracht ik haar een keer naar bed, moest ik een paard maken. Wut?
Maar nu snap ik dat je dan wat op de deken moet kloppen: een staart, vier poten, hier de buik... de rug.. manen... zo paardje, slaap lekker!
Vanavond moest ik een koekje maken. Heb ik extra slagroom op gedaan, en peuter niet meer gehoord.
)Ik maakte al wel eens een wormpje, of rupsje (dekens rondom kind vouwen), maar mijn vriend is op een gegeven moment helemaal de creatieve kant op gegaan, en blijkbaar werkt het. Bracht ik haar een keer naar bed, moest ik een paard maken. Wut?
Maar nu snap ik dat je dan wat op de deken moet kloppen: een staart, vier poten, hier de buik... de rug.. manen... zo paardje, slaap lekker!
Vanavond moest ik een koekje maken. Heb ik extra slagroom op gedaan, en peuter niet meer gehoord.
donderdag 8 april 2021 om 22:14
Haha prachtig dit! Ik moet ook blaaskusjes op haar buik geven en op den duur zijn daar stofzuigerkusjes, kippenkusjes en patatjeskusjes bij gekomen. Maakt ook niet zoveel uit wat je er dan van maakt, als t maar weer net anders iselein schreef: ↑08-04-2021 22:09In het kader van baat het niet, schaadt het niet: Wat bij mijn eigenwijze peuter helpt is haar laten kiezen in wat voor 'vorm' ze ingestopt wil worden. (ja
Ik maakte al wel eens een wormpje, of rupsje (dekens rondom kind vouwen), maar mijn vriend is op een gegeven moment helemaal de creatieve kant op gegaan, en blijkbaar werkt het. Bracht ik haar een keer naar bed, moest ik een paard maken. Wut?
Maar nu snap ik dat je dan wat op de deken moet kloppen: een staart, vier poten, hier de buik... de rug.. manen... zo paardje, slaap lekker!
Vanavond moest ik een koekje maken. Heb ik extra slagroom op gedaan, en peuter niet meer gehoord.
En hier moet van de deken ook altijd een ‘holletje’ gemaakt worden. Dat soort ritueeltjes helpen wel echt!
donderdag 8 april 2021 om 22:17
Haha, heerlijk! Moest hier echt om lachen, zelf ook een (eigenwijs) kindje van 2,5 jaar dus ik kan me heel goed voorstellen hoe dit tot stand komt. En dat met name het idee van partner haha! Hier ook een partner die allerlei ‘leuke’ trucjes bedenkt, waar ik dan later mee loop te knoeien om het weer af te leren haha!!elein schreef: ↑08-04-2021 22:09In het kader van baat het niet, schaadt het niet: Wat bij mijn eigenwijze peuter helpt is haar laten kiezen in wat voor 'vorm' ze ingestopt wil worden. (ja
Ik maakte al wel eens een wormpje, of rupsje (dekens rondom kind vouwen), maar mijn vriend is op een gegeven moment helemaal de creatieve kant op gegaan, en blijkbaar werkt het. Bracht ik haar een keer naar bed, moest ik een paard maken. Wut?
Maar nu snap ik dat je dan wat op de deken moet kloppen: een staart, vier poten, hier de buik... de rug.. manen... zo paardje, slaap lekker!
Vanavond moest ik een koekje maken. Heb ik extra slagroom op gedaan, en peuter niet meer gehoord.
donderdag 8 april 2021 om 22:22
Als jij denkt dat dit zo is, dan mag dat he? Maar kies er dan niet voor om hem 'het te leren'. Mijn ervaring tijdens dit soort fases is de volgende. Zodra ik van binnen weet wat ik ECHT wil voor mijn kind, lukt dat. Ik lees hier nog twijfel uit. De ene methode inzetten, en dan overstappen op iets anders. Dat werkt voor niemand.
Wanneer je het niet erg vindt om er een tijdje bij te blijven zitten, zou ik tegen hem zeggen, dat je alleen bij hem blijft zitten als hij gaat stil blijft liggen en gaat slapen. Als dat een paar avonden goed gaat, ga je in de deur zitten zodat hij je nog wel kan zien. Weer een paar avonden later op de gang, met de deur open. Daarna even naar zolder, de was ophangen (of wat dan ook) maar met de belofte dat je na 5 minuten even komt kijken.
Dit kun je natuurlijk aanpassen naar jullie wensen, maar bij ons werkte dit altijd. Je weet dat je er een week of vier zoet mee bent, maar je hebt Een Plan en dat gaf ons altijd veel rust. En daarmee kind blijkbaar ook!
Sterkte, het zijn klotefases.
donderdag 8 april 2021 om 22:35
Dit heeft denk ik meer met het gevoel van veiligheid hebben.
Ik voelde me als kind soms best alleen als ik in bed lag. En dan voel je je ook niet helemaal veilig. Ik denk dat dit ook de reden is waarom veel kinderen het naar bed gaan uit stellen, afgezien dus van wel of niet in slaap kunnen komen.
Ik denk dat het dan inderdaad helpt om te bevestigen dat je in de buurt bent, dat geeft een gevoel van veiligheid en rust.
donderdag 8 april 2021 om 22:36
Zeker! En het is een kleine moeite om even ja te roepen of heel eventjes je gezicht te laten zien en dan voelt zij zich weer veilig om te gaan slapen.iones schreef: ↑08-04-2021 22:35Dit heeft denk ik meer met het gevoel van veiligheid hebben.
Ik voelde me als kind soms best alleen als ik in bed lag. En dan voel je je ook niet helemaal veilig. Ik denk dat dit ook de reden is waarom veel kinderen het naar bed gaan uit stellen, afgezien dus van wel of niet in slaap kunnen komen.
Ik denk dat het dan inderdaad helpt om te bevestigen dat je in de buurt bent, dat geeft een gevoel van veiligheid en rust.
donderdag 8 april 2021 om 22:36
Zeker! En het is een kleine moeite om even ja te roepen of heel eventjes je gezicht te laten zien en dan voelt zij zich weer veilig om te gaan slapen.iones schreef: ↑08-04-2021 22:35Dit heeft denk ik meer met het gevoel van veiligheid hebben.
Ik voelde me als kind soms best alleen als ik in bed lag. En dan voel je je ook niet helemaal veilig. Ik denk dat dit ook de reden is waarom veel kinderen het naar bed gaan uit stellen, afgezien dus van wel of niet in slaap kunnen komen.
Ik denk dat het dan inderdaad helpt om te bevestigen dat je in de buurt bent, dat geeft een gevoel van veiligheid en rust.
donderdag 8 april 2021 om 22:38
Deze methode moet wel bij je passen als ouder. Wij zijn meer van de weg van de minste weerstand dus blijven er lekker bij. Gaat vanzelf keer over.Westerpaviljoen schreef: ↑08-04-2021 22:29Net verhuisd en kind mocht bij ons in bed slapen
Maar hoe krijg ik hem weer normaal naar bed?
Gewoon streng zijn. Je gaat nu naar bed en huilen jammer dan
donderdag 8 april 2021 om 22:54
Is natuurlijk nogal een verandering in z'n jonge leventje. Dus ik snap dat hij even bij jullie mocht slapen. Misschien nu toch even bij hem in bed gaan liggen een klein tijdje? Benadrukken wat een fijn kamertje/huis/tuin het is?Westerpaviljoen schreef: ↑08-04-2021 22:29Net verhuisd en kind mocht bij ons in bed slapen
Maar hoe krijg ik hem weer normaal naar bed?
Gewoon streng zijn. Je gaat nu naar bed en huilen jammer dan
Of misschien gewoon kletsen wat hij er nu van vind.
Begreep dat er bijna een kindje bij komt? Ook een hele verandering.
Ik zou hem nu proberen om hem erg op zn gemak te stellen in z'n nieuwe omgeving/kamertje. En hem ook wat "groter" maken, dit is een echte kamer voor een grote broer, zoiets?
Hier moest kind 1 het "veld ruimen" voor kind 2 naar nieuwe kamer toen ze nog geen 2 was.
Maar wat voor het ene kind werkt werkt niet voor de andere.
donderdag 8 april 2021 om 23:02
Mijn dochter komt ook moeilijk in slaap. Wij zitten al meer als een jaar bij haar als ze inslaapt. Inderdaad met boodschap geen geklets geen vragen je probeert in slaap te vallen door rustig te liggen anders ga ik weg. Dat ook wel eens gedaan na 1 waarschuwing. Toen was t brullen maar dit wel volgehouden omdat ik wel consequent wil zijn al bloede mijn hart.
Nu idd steeds vaker mamma doet even de was of dit of dat en dat verlengen gaat eigenlijk prima
Nu idd steeds vaker mamma doet even de was of dit of dat en dat verlengen gaat eigenlijk prima
where ever you go, go with your heart
vrijdag 9 april 2021 om 05:09
Ha, ik wilde precies hetzelfde adviseren.krullen-bol schreef: ↑08-04-2021 21:00https://www.bol.com/nl/p/kidsleep-moon- ... oductTitle
Wij hebben goede ervaringen met deze.
Eerst dus voor het naar bed gaan, nu tegenwoordig ook echt nodig om tot 6.30 op kamer te blijven.
Balen dat het dan wel invloed gaat hebben op zus, dan is het echt totaal negeren en hem heen laten doen als het gillen en krijsen wordt niet echt een optie.
Wel zou ik toch echt echt echt proberen consequent te zijn.
Ook hier heeft het ooit wel eens een uur geduurd maar dat is een zure appel waar je doorheen moet. Echt korte boodschap, duidelijk zijn en niet mee gaan in allerlei wensen die er op dat moment niet toe doen....
Hier is t niet elke avond heibel, het konijntje is voor onze dochter wel een heel helder referentiepunt. We laten haar niet huilen of roepen ivm baby die daar wakker van wordt en sowieso al slecht slaapt. Ik blijf er soms even bij tot ze rustig genoeg is om niet meteen te gaan krijsen en dan spreek ik met haar af dat ik even ga plassen en opruimen en dan weer terugkom. Dat laatste doe ik altijd braaf, maar ze slaapt dan in minder dan 5 minuten al.
vrijdag 9 april 2021 om 07:14
Ik begrijp nooit zo goed dat kinderen gedwongen worden om te gaan slapen. Want het is 19.00 uur en dus bedtijd.
Heb je zelf weleens in bed gelegen terwijl je de slaap niet kon vatten? Stel je voor dat dat elke avond zo is.
Ik lees 2 dingen. Kind is al over de slaap heen en heeft verlatingsangst. De tijd die ze overdag missen met papa en/of mama willen ze 's avonds inhalen.
Wat ik zou doen is op tijd eten, na het eten lekker de boel de boel laten en je puur richten op de kinderen. Niet bezig zijn met afwas, keuken, was, stofzuiger etc. Lekker 1 op 1 aandacht.
Heb je zelf weleens in bed gelegen terwijl je de slaap niet kon vatten? Stel je voor dat dat elke avond zo is.
Ik lees 2 dingen. Kind is al over de slaap heen en heeft verlatingsangst. De tijd die ze overdag missen met papa en/of mama willen ze 's avonds inhalen.
Wat ik zou doen is op tijd eten, na het eten lekker de boel de boel laten en je puur richten op de kinderen. Niet bezig zijn met afwas, keuken, was, stofzuiger etc. Lekker 1 op 1 aandacht.
vrijdag 9 april 2021 om 08:29
Wij zitten er ook altijd even bij s avonds. We zaten op ongeveer 15 minuten of max 30 tot ze sliepen. Bij kleuter is dat nog steeds zo, maar bij peuter duurt dat sinds de zomertijd helaas weer vaak 45 minuten tot een uur. En sinds peuter zindelijk aan het worden is, moet peuter er helaas ook nogal eens uit om te plassen s avonds voor het slapen. En laten huilen vind ik ook geen optie ivm kleuter die dan niet kan slapen. Dus uitzitten maar weer tot t beter wordt 
vrijdag 9 april 2021 om 09:21
Heel wat tips waar ik wel wat mee kan, bedankt daarvoor!
Even nog een paar antwoorden: ik denk niet dat hij echt over z’n slaap heen zal zijn. Dan nog eerder niet moe genoeg? Maar ik denk dat de verlatingsangst meer het ‘probleem’ is.
Tijd inhalen gaat het niet om lijkt me, hij gaat 2 ochtenden naar de peuterspeelzaal, en 1 keer een middag naar oma. Verder is hij thuis bij mij, en mijn man is ook veel thuis. Maar hij heeft ook momenteel veel moeite met afscheid bij de psz en hij checkt overdag ook regelmatig of ik in de buurt ben.
Het erbij zitten vind ik niet erg, tot een tijdje terug zat ik daar lekker te lezen tot hij sliep. Alleen nu zijn het al die smoesjes die het lastig maken. Dan heeft hij elke minuut iets anders wat er aan de hand is. We moeten daar duidelijker in gaan worden denk ik: erbij zitten wanneer hij stil is (of een liedje zingt, fluistert tegen zijn knuffels. Dat deed hij eerder om in slaap te vallen en vind ik prima) en anders weg gaan.
Iemand zei hierboven, terecht, dat het voor ons niet duidelijk lijkt te zijn hoe we het willen aanpakken. Dat is idd wel vaker ons probleem. Ik wil niet laten huilen, ik wil er zijn als dat nodig is. Maar soms.. is gewoon echt mijn geduld op en denk ik ‘aarghh hadden we niet wat harder moeten zijn’.
Zijn wij daar de enigen in?
Even nog een paar antwoorden: ik denk niet dat hij echt over z’n slaap heen zal zijn. Dan nog eerder niet moe genoeg? Maar ik denk dat de verlatingsangst meer het ‘probleem’ is.
Tijd inhalen gaat het niet om lijkt me, hij gaat 2 ochtenden naar de peuterspeelzaal, en 1 keer een middag naar oma. Verder is hij thuis bij mij, en mijn man is ook veel thuis. Maar hij heeft ook momenteel veel moeite met afscheid bij de psz en hij checkt overdag ook regelmatig of ik in de buurt ben.
Het erbij zitten vind ik niet erg, tot een tijdje terug zat ik daar lekker te lezen tot hij sliep. Alleen nu zijn het al die smoesjes die het lastig maken. Dan heeft hij elke minuut iets anders wat er aan de hand is. We moeten daar duidelijker in gaan worden denk ik: erbij zitten wanneer hij stil is (of een liedje zingt, fluistert tegen zijn knuffels. Dat deed hij eerder om in slaap te vallen en vind ik prima) en anders weg gaan.
Iemand zei hierboven, terecht, dat het voor ons niet duidelijk lijkt te zijn hoe we het willen aanpakken. Dat is idd wel vaker ons probleem. Ik wil niet laten huilen, ik wil er zijn als dat nodig is. Maar soms.. is gewoon echt mijn geduld op en denk ik ‘aarghh hadden we niet wat harder moeten zijn’.
Zijn wij daar de enigen in?
