Peuter wil niet slapen ‘s avonds

08-04-2021 20:05 55 berichten
Alle reacties Link kopieren
De titel zegt het al...
Ik weet dat peuters rete-eigenwijs zijn, maar we weten even niet meer hoe we dit het beste kunnen aanpakken.
Zoontje is ruim 3,5 en trekt werkelijk alle smoesjes uit de kast wanneer hij in bed is.

“Je moet bij me zitten. Toch niet bij me zitten. Ik moet poepen. M’n deken is niet goed. Lampje moet aan. Lampje moet uit. Pyjama is te warm. Ik ben niet moe” en ga zo maar door.

We hebben van alles al geprobeerd. Negeren (dan schreeuwt hij alles bij elkaar en dat gaat uiteindelijk over in huilen). Erbij zitten wil hij het liefst, dit doen we nu ook zodat hij zijn zus niet wakker gilt, maar dan blijft hij nieuwe smoesjes verzinnen. Totdat hij het opgeeft na 3 kwartier ofzo en gaat slapen. Dit is niet ons ideale bedritueel, dat lijkt me logisch.

Standaard tips zoals rustige avond, geen schermpjes, vast ritueel etc. doen we al.

Wie heeft er tips?

P.s. Bij oma gaat hij meestal gewoon slapen :|
Alle reacties Link kopieren
Waarom zou je hard moeten zijn? Het is een peutertje van 3.5.
Gewoon lekker bij je gevoel blijven.
Op deze leeftijd gaan kinderen hun eigen ik ontdekken en dat is knap lastig. De wereld is groot voor een 3.5 jarige. Niets fijner dan een papa en mama die altijd veiligheid bieden.
Alle reacties Link kopieren
Vesvalli schreef:
09-04-2021 09:21

Iemand zei hierboven, terecht, dat het voor ons niet duidelijk lijkt te zijn hoe we het willen aanpakken. Dat is idd wel vaker ons probleem. Ik wil niet laten huilen, ik wil er zijn als dat nodig is. Maar soms.. is gewoon echt mijn geduld op en denk ik ‘aarghh hadden we niet wat harder moeten zijn’.
Zijn wij daar de enigen in?
Nee hoor. Hebben we hier ook wel eens. En dan wisselen we even een paar keer wie welk kind in bed legt. Bij kleuter gaat het gewoon sneller dus heb je eerder tijd voor jezelf, en dan gaat het wel weer.
Alle reacties Link kopieren
Vesvalli schreef:
09-04-2021 09:21

Iemand zei hierboven, terecht, dat het voor ons niet duidelijk lijkt te zijn hoe we het willen aanpakken. Dat is idd wel vaker ons probleem. Ik wil niet laten huilen, ik wil er zijn als dat nodig is. Maar soms.. is gewoon echt mijn geduld op en denk ik ‘aarghh hadden we niet wat harder moeten zijn’.
Zijn wij daar de enigen in?
Ik denk dat je op mijn reactie doelt en ik wil er nog wat aan toevoegen, vanuit mijn eigen ervaring. Onze kinderen zijn inmiddels tieners (maar ach, het geldt eigenlijk nog steeds wel) en ik kan een paar fases aanwijzen waarin ik achteraf weet 'ja, op het moment dat we Een Plan hadden, samen hadden besloten wat we wilden bereiken en hoe, toen ging het lekker' en ik geloof daar dus echt heel erg in.

Als jij van binnen voelt dat wat jij doet goed is, en de manier waarop je met je kind wil omgaan, dan geloof ik oprecht dat je kind dat ook voelt en het (uiteindelijk, ik zeg niet a la minute ;-) Iedere verandering kost tijd) gaat accepteren.

Dus, accepteer dat je kind nog een tijdje aan het huilen is bij het naar bed gaan zodat je je geduld daar op aan kunt passen, maar maak daarbij wel een plan voor hoe je gaat zorgen dat het in de toekomst anders gaat.
Alle reacties Link kopieren
Due-scimmie schreef:
08-04-2021 22:38
Deze methode moet wel bij je passen als ouder. Wij zijn meer van de weg van de minste weerstand dus blijven er lekker bij. Gaat vanzelf keer over.
Oh nee hij schopt je helemaal wakker

Volgens mij vind hij het fijn als ik streng en duidelijk ben en dat ben ik dan ook. Op bed leggen kost gelukkig dan ook maar 5 minuten.
Tis (ook) een fase. Hier was dat tussen 2 en 4 jaar. Toen konden we gewoon met een kusje weglopen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven