Kinderen
alle pijlers
Peutermeisje 3,5 jaar, zindelijk worden lukt niet
maandag 27 juli 2020 om 11:56
Hallo mede forummers,
Ik heb een hele lieve dochter van 3,5 jaar. We zijn al een hele tijd bezig met het zindelijk worden, maar het wilt niet lukken.
We zijn al vroeg begonnen met af en toe het potje laten zien, maar ze moest er al snel niets van hebben. Ze is gek op tv dus we hebben haar wel geregeld voor de tv gezet op het potje, dan wilde ze het wel. Dat resulteerde een paar keer in toevallig een plasje doen. En twee keer heeft ze gepoept, waarvan ze helemaal van slag van was. We hebben toen uiteraard getroost en gezegd dat het juist goed is en wij helemaal blij doen. Sindsdien moet ze echter helemaal niets meer van het potje hebben. We hebben het ook geregeld helemaal gelaten en niet meer over gehad, maar dat helpt ook niet. Ik heb alles al geprobeerd; stickers/kadootjes, zeggen dat andere kindjes op de psz en peutergym ook naar de wc gaan, boekjes gelezen erover, op de grote wc met een verkleiner, zeggen dat prinsessen ook op de wc gaan (is ze fan van), met mij geregeld mee op de wc, oma die het probeert. Maar steevast: nee, ik ga niet.
Nu hebben we een tijdje geleden gezegd dat het toch veel fijner is zonder luier, dat anderen wel kunnen ruiken als je gepoept hebt (ik had nml gelezen dat kinderen het zelf ook vies moeten gaan vinden). Sindsdien is het een drama aan het worden. Ze houdt haar poep op, met als gevolg obstipatie. Ze laat alleen wel elke keer kleine beetjes poep gaan, waardoor we haar toch elke keer verschonen waardoor ook haar billen weer rood worden en opengaan. Stap naar kinderarts gemaakt die aan haar buik voelde en aangaf dat ze echt flink verstopt zit. Plan : zakjes laxeermiddel (2 in de ochtend) zodat het loskomt en dat ze met de diarree ook niet kan ophouden. En moet overgeven aan gewoon weer poepen. Vanuit daar zouden we gaan kijken hoe we haar op het potje toch kunnen krijgen. De kinderarts zou dit bespreken met de psychologen in het team en dit hoor ik woensdag.
Maar inmiddels na 3 weken gebruik van de zakjes blijkt dat mijn dochter geen diarree ervan krijgt, Hele dagen zit ze nu op de grond het tegen te houden, het is zo zielig om te zien. Met als resultaat dat ze het niet helemaal kan ophouden, dus elke keer zitten er weer kleine beetjes poep in haar luier en zijn we zo'n beetje elk uur 3x haar luier aan het doen. En haar billen raken weer helemaal rood en open van het vele verschonen. Waar ze ook erg om moet huilen.
Uiteraard ga ik dit woensdag allemaal bespreken met de kinderarts, maar ik ben benieuwd of er forummers zijn die dit hebben meegemaakt in deze mate. En wat de oplossing was..
Nog even wat achtergrond informatie over mijn dochter: het is een heel lief meisje, zacht van karakter, maar wel een sterke eigen wil (autonomie), en heel verlegen bij anderen (ook kinderen). Ze zegt dan vrijwel niets.. Met lopen was ze ook later (hypermobiel) maar ze wilde toen ook niets weten van lopen. Uiteindelijk heefty de kinderfysio het spelenderwijs voor elkaar gekregen ( ook een beetje vreemde ogen dwingen af en zij kon haar heel goed afleiden waardoor ze het niet door had, bij ons is ze meer op haar hoede).
Iemand nog tips?
Dank in ieder geval voor het lezen!
Ik heb een hele lieve dochter van 3,5 jaar. We zijn al een hele tijd bezig met het zindelijk worden, maar het wilt niet lukken.
We zijn al vroeg begonnen met af en toe het potje laten zien, maar ze moest er al snel niets van hebben. Ze is gek op tv dus we hebben haar wel geregeld voor de tv gezet op het potje, dan wilde ze het wel. Dat resulteerde een paar keer in toevallig een plasje doen. En twee keer heeft ze gepoept, waarvan ze helemaal van slag van was. We hebben toen uiteraard getroost en gezegd dat het juist goed is en wij helemaal blij doen. Sindsdien moet ze echter helemaal niets meer van het potje hebben. We hebben het ook geregeld helemaal gelaten en niet meer over gehad, maar dat helpt ook niet. Ik heb alles al geprobeerd; stickers/kadootjes, zeggen dat andere kindjes op de psz en peutergym ook naar de wc gaan, boekjes gelezen erover, op de grote wc met een verkleiner, zeggen dat prinsessen ook op de wc gaan (is ze fan van), met mij geregeld mee op de wc, oma die het probeert. Maar steevast: nee, ik ga niet.
Nu hebben we een tijdje geleden gezegd dat het toch veel fijner is zonder luier, dat anderen wel kunnen ruiken als je gepoept hebt (ik had nml gelezen dat kinderen het zelf ook vies moeten gaan vinden). Sindsdien is het een drama aan het worden. Ze houdt haar poep op, met als gevolg obstipatie. Ze laat alleen wel elke keer kleine beetjes poep gaan, waardoor we haar toch elke keer verschonen waardoor ook haar billen weer rood worden en opengaan. Stap naar kinderarts gemaakt die aan haar buik voelde en aangaf dat ze echt flink verstopt zit. Plan : zakjes laxeermiddel (2 in de ochtend) zodat het loskomt en dat ze met de diarree ook niet kan ophouden. En moet overgeven aan gewoon weer poepen. Vanuit daar zouden we gaan kijken hoe we haar op het potje toch kunnen krijgen. De kinderarts zou dit bespreken met de psychologen in het team en dit hoor ik woensdag.
Maar inmiddels na 3 weken gebruik van de zakjes blijkt dat mijn dochter geen diarree ervan krijgt, Hele dagen zit ze nu op de grond het tegen te houden, het is zo zielig om te zien. Met als resultaat dat ze het niet helemaal kan ophouden, dus elke keer zitten er weer kleine beetjes poep in haar luier en zijn we zo'n beetje elk uur 3x haar luier aan het doen. En haar billen raken weer helemaal rood en open van het vele verschonen. Waar ze ook erg om moet huilen.
Uiteraard ga ik dit woensdag allemaal bespreken met de kinderarts, maar ik ben benieuwd of er forummers zijn die dit hebben meegemaakt in deze mate. En wat de oplossing was..
Nog even wat achtergrond informatie over mijn dochter: het is een heel lief meisje, zacht van karakter, maar wel een sterke eigen wil (autonomie), en heel verlegen bij anderen (ook kinderen). Ze zegt dan vrijwel niets.. Met lopen was ze ook later (hypermobiel) maar ze wilde toen ook niets weten van lopen. Uiteindelijk heefty de kinderfysio het spelenderwijs voor elkaar gekregen ( ook een beetje vreemde ogen dwingen af en zij kon haar heel goed afleiden waardoor ze het niet door had, bij ons is ze meer op haar hoede).
Iemand nog tips?
Dank in ieder geval voor het lezen!
lilly1980 wijzigde dit bericht op 27-07-2020 12:14
2.97% gewijzigd
maandag 27 juli 2020 om 14:09
Ja ik denk dat we het daar echt van moeten hebben. Ze moet het zelf willen en misschien gebeurt dat echt als ze andere kindjes het ziet doen elke keer... Mijn dochtertje heeft altijd al een sterke wil gehad (wat op zich een goede eigenschap is) , dus door ons laat ze zich het niet vertellensneeuwwitje80 schreef: ↑27-07-2020 13:39Ik zou dan de komende tijd gebruiken om het met rust te laten en zo te zien of ze in ieder geval weer normaal gaat poepen en niet meer verstopt zit. Dat er weer een regelmaat komt in haar stoelgang en niet meer de hele dag kleine beetjes. Dan in september als psz weer begint kijken of ze daar dan mee kan met wc rondes.
maandag 27 juli 2020 om 14:30
Jeetje wat enorm vervelend.
Wat je nog kunt proberen is je dochter te laten spelen met andere kinderen waarmee ze een goede klik heeft en die al zindelijk zijn . Dan kan ze zonder druk zien hoe dat het is om op het potje/de wc te gaan. En goed voorbeeld van leeftijdsgenoten wil nog weleens volgen.
Wat je nog kunt proberen is je dochter te laten spelen met andere kinderen waarmee ze een goede klik heeft en die al zindelijk zijn . Dan kan ze zonder druk zien hoe dat het is om op het potje/de wc te gaan. En goed voorbeeld van leeftijdsgenoten wil nog weleens volgen.
chiao wijzigde dit bericht op 27-07-2020 14:35
11.69% gewijzigd
Herinner je gisteren, droom van morgen, maar leef vandaag
maandag 24 mei 2021 om 11:08
Inmiddels zijn we een jaar verder en is er heel wat gebeurd.
We zijn van 2 zakjes Forlax naar 2x 2 zakjes gegaan. Ook toen wist ze haar poep nog op te houden. We zijn door de kinderarts doorverwezen naar kinderpsycholoog. Het was toen einde vh jaar (okt/nov) en ze werd ook grieperig. Dat ging beter, maar bleef wel heel witjes zien en moe en lamlendig. Ik had er geen goed gevoel over, omdat ik haar toch niet zo kende. Toen haar luiers in de ochtend sterk begon te ruiken heb ik haar urine ingeleverd en bleek dat ze blaasontsteking had. Inmiddels was haar temperatuur ook weer aan het stijgen. Antibiotica gekregen en urine ging op kweek. Uitslag zou 5 dgn duren. Die dagen ging het steeds slechter met haar. Koorts ging ruim over de 40 graden en ik heb de huisarts weer gebeld of de huisarts haar toch niet wilt zien omdat het niet goed voelt. Zij bleven zeggen dat ik 72 uur de kuur moest afwachten. De tweede nacht (36 uur na start kuur) heb ik geen oog dicht gedaan. Ze zag er zo slecht uit en ze was zo heet. Volgende ochtend weer gebeld met huisarts en gezegd dat ik het echt niet meer trek. Dat ik heel graag wilde dat de huisarts haar zou zien. Als hij dan zou zeggen dat we het nog konden aankijken 24 uur dan zou ik daar helemaal op vertrouwen.
Bij de huisarts meette hij 41 graden koorts. Hij heeft haar onderzocht en tikte op haar rug ter hoogte van haar nieren en ze krimpte in elkaar. De huisarts schrok toen heel erg en gaf aan dat ze heel erg ziek was, nierbekkenontsteking. Ze moest met spoed naar het zkh.. De grond zakte onder mijn voeten vandaan. De huisarts heeft de kinderafdeling gebeld en gezorgd dat we gelijk daarheen konden (vanwege Covid lag het zkh vol en kon er niemand naar de SEH meer hier). Wat volgde was heel naar. We moesten PCR test doen bij haar terwijl ze zo ziek was en maar wachten. Uiteindelijk was de uitslag negatief. Ze heeft toen een infuus gekregen met sterke antibiotica gekregen. Het aanprikken van het infuus was de hell, ik dacht dat haar hart het zou begeven, zo gestresst was ze. En het prikken lukte niet bij de arts assistent
Uiteindelijk heeft ze 4 dagen in het zkh gelegen. De artsen hebben snel naar het laboratorium kunnen bellen voor de uitslag vd kweek van de huisarts. Uit de kweek kwam n naar voren dat het een E coli bacterie was. Dat heeft kunnen gebeuren door alle toestanden met haar ontlasting. De dokters waren erg bezorgd of ze bloedvergiftiging had, ook naar bloed is onderzocht. Gelukkig was dat nog niet zover! Gelukkig had ze wel het goede infuus gekregen, want deze bacterie was gevoelig voor deze antibiotica en dus niet voor de eerste kuur van de antibiotica. Ze bleef wel heel ziek en als ze de dag haar temperatuur niet zou zakken zou ze een scan krijgen. Gelukkig begon toen eindelijk haar temperatuur te zakken! Dag erna mocht ze naar huis om verder uit te zieken. Zo fijn dat ze naar huis mocht!
In het zkh samen met de artsen een plan gemaakt dat als ze 2 dgn geen ontlasting heeft gehad goed, dat ze een Bisocadyl zetpil krijgt. Dat maakt haar hele darmen leeg in 1x. Ze vond het echt vreselijk. Uiteindelijk doorgezet en bij de volgende zetpil haar ook op potje gezet. Ze wilde het eerst echt niet en moest erg huilen. Ik heb haar gezegd dat ze van het potje af mag als ze echt niet wilt, maar dat het echt beter is om op potje te doen. Dan kan ze niet meer ziek worden. Dat heeft ze uiteindelijk gedaan en sindsdien poept ze op potje
en nog een paar keer "dreigen" met een zetpil poept ze nu ook sinds 4 maanden zelf elke dag uit zichzelf op de wc 
Zo'n opluchting! En zeker voor haar, sindsdien is ze zo'n ander kind. Ze is weer bezig met leuke dingen en kind zijn i.p.v. hele dagen op de grond zitten en haar poep ophouden.
Uiteindelijk is ze sinds deze week helemaal zindelijk! Ze doet nu alles netjes op de wc. Na paar keer een ongelukje is ze nu elke keer helemaal droog, zelfs in de nacht.
Dus, hoe uitzichtloos het soms ook voelt, het komt goed! We hebben een jaar echt getobd en ben zo blij voor haar dat het zo is. En zo trots!
En wat ik iedereen wil meegeven: volg je gevoel! Ik riep al een tijdje dat het niet goed ging met haar maar voelde me een roepende in de woestijn. Volg je gevoel en zet door, liever een keer teveel. Ik had echt kunnen voorkomen dat ze zo ziek werd, want ik had echt het gevoel dat het niet goed ging. Maar als je dan hoort dat het niet zo is en dat ik het veel erger maak dan het is, dan ga je aan jezelf twijfelen. Dat ga ik nooit meer doen!
Woensdag krijgt ze een echo om te kijken hoe haar nieren en blaas zijn en of er evt nog schade is. Hopelijk kunnen we het dan helemaal afsluiten.
We zijn van 2 zakjes Forlax naar 2x 2 zakjes gegaan. Ook toen wist ze haar poep nog op te houden. We zijn door de kinderarts doorverwezen naar kinderpsycholoog. Het was toen einde vh jaar (okt/nov) en ze werd ook grieperig. Dat ging beter, maar bleef wel heel witjes zien en moe en lamlendig. Ik had er geen goed gevoel over, omdat ik haar toch niet zo kende. Toen haar luiers in de ochtend sterk begon te ruiken heb ik haar urine ingeleverd en bleek dat ze blaasontsteking had. Inmiddels was haar temperatuur ook weer aan het stijgen. Antibiotica gekregen en urine ging op kweek. Uitslag zou 5 dgn duren. Die dagen ging het steeds slechter met haar. Koorts ging ruim over de 40 graden en ik heb de huisarts weer gebeld of de huisarts haar toch niet wilt zien omdat het niet goed voelt. Zij bleven zeggen dat ik 72 uur de kuur moest afwachten. De tweede nacht (36 uur na start kuur) heb ik geen oog dicht gedaan. Ze zag er zo slecht uit en ze was zo heet. Volgende ochtend weer gebeld met huisarts en gezegd dat ik het echt niet meer trek. Dat ik heel graag wilde dat de huisarts haar zou zien. Als hij dan zou zeggen dat we het nog konden aankijken 24 uur dan zou ik daar helemaal op vertrouwen.
Bij de huisarts meette hij 41 graden koorts. Hij heeft haar onderzocht en tikte op haar rug ter hoogte van haar nieren en ze krimpte in elkaar. De huisarts schrok toen heel erg en gaf aan dat ze heel erg ziek was, nierbekkenontsteking. Ze moest met spoed naar het zkh.. De grond zakte onder mijn voeten vandaan. De huisarts heeft de kinderafdeling gebeld en gezorgd dat we gelijk daarheen konden (vanwege Covid lag het zkh vol en kon er niemand naar de SEH meer hier). Wat volgde was heel naar. We moesten PCR test doen bij haar terwijl ze zo ziek was en maar wachten. Uiteindelijk was de uitslag negatief. Ze heeft toen een infuus gekregen met sterke antibiotica gekregen. Het aanprikken van het infuus was de hell, ik dacht dat haar hart het zou begeven, zo gestresst was ze. En het prikken lukte niet bij de arts assistent
Uiteindelijk heeft ze 4 dagen in het zkh gelegen. De artsen hebben snel naar het laboratorium kunnen bellen voor de uitslag vd kweek van de huisarts. Uit de kweek kwam n naar voren dat het een E coli bacterie was. Dat heeft kunnen gebeuren door alle toestanden met haar ontlasting. De dokters waren erg bezorgd of ze bloedvergiftiging had, ook naar bloed is onderzocht. Gelukkig was dat nog niet zover! Gelukkig had ze wel het goede infuus gekregen, want deze bacterie was gevoelig voor deze antibiotica en dus niet voor de eerste kuur van de antibiotica. Ze bleef wel heel ziek en als ze de dag haar temperatuur niet zou zakken zou ze een scan krijgen. Gelukkig begon toen eindelijk haar temperatuur te zakken! Dag erna mocht ze naar huis om verder uit te zieken. Zo fijn dat ze naar huis mocht!
In het zkh samen met de artsen een plan gemaakt dat als ze 2 dgn geen ontlasting heeft gehad goed, dat ze een Bisocadyl zetpil krijgt. Dat maakt haar hele darmen leeg in 1x. Ze vond het echt vreselijk. Uiteindelijk doorgezet en bij de volgende zetpil haar ook op potje gezet. Ze wilde het eerst echt niet en moest erg huilen. Ik heb haar gezegd dat ze van het potje af mag als ze echt niet wilt, maar dat het echt beter is om op potje te doen. Dan kan ze niet meer ziek worden. Dat heeft ze uiteindelijk gedaan en sindsdien poept ze op potje
en nog een paar keer "dreigen" met een zetpil poept ze nu ook sinds 4 maanden zelf elke dag uit zichzelf op de wc Zo'n opluchting! En zeker voor haar, sindsdien is ze zo'n ander kind. Ze is weer bezig met leuke dingen en kind zijn i.p.v. hele dagen op de grond zitten en haar poep ophouden. Uiteindelijk is ze sinds deze week helemaal zindelijk! Ze doet nu alles netjes op de wc. Na paar keer een ongelukje is ze nu elke keer helemaal droog, zelfs in de nacht.
Dus, hoe uitzichtloos het soms ook voelt, het komt goed! We hebben een jaar echt getobd en ben zo blij voor haar dat het zo is. En zo trots!
En wat ik iedereen wil meegeven: volg je gevoel! Ik riep al een tijdje dat het niet goed ging met haar maar voelde me een roepende in de woestijn. Volg je gevoel en zet door, liever een keer teveel. Ik had echt kunnen voorkomen dat ze zo ziek werd, want ik had echt het gevoel dat het niet goed ging. Maar als je dan hoort dat het niet zo is en dat ik het veel erger maak dan het is, dan ga je aan jezelf twijfelen. Dat ga ik nooit meer doen!
Woensdag krijgt ze een echo om te kijken hoe haar nieren en blaas zijn en of er evt nog schade is. Hopelijk kunnen we het dan helemaal afsluiten.
maandag 24 mei 2021 om 14:16
Wat een heftige weg hebben jullie moeten afleggen.. ik word er stil van. Mijn zoon van 2 zit met hetzelfde probleem. Het beeld van heel de dag op de grond zitten om stoelgang op te houden is bekend voor mij. Hij doet nog geen zindelijkheidstraining maar houd mijn hart hier al voor vast. Blij om te horen dat alles is goed gekomen met jullie dochter!
maandag 24 mei 2021 om 20:24
Hier was het enige dat hielp; de druk eraf halen. Opmerkingen als andere kinderen poepen wél op de wc, andere kinderen ruiken jou, niet doen.
Wat ik zou doen; even een paar weken compleet laten rusten. Geen één opmerking meer maken over wc of zindelijkheid.
Daarna de lade luiers leegmaken en héél verbaasd zeggen, oh kijk eens, de luiers zijn op. Nou dan hoef je er geen een aan.
En dan gewoon kijken wat er gebeurt, heeft ze een ongelukje heel relaxed reageren van kan gebeuren hoor. Ga jij je zelf maar uitkleden.
Laat haar vooral niet merken dat jij graag wil dat zij zindelijk word. Maak het helemaal haar verantwoordelijkheid. Ook niet elke 5 minuten vragen of ze al moet plassen, geen kadootjes en zéker geen frustratie als ze alles vies heeft gemaakt. Alle druk vd ketel. Dat hielp hier enorm goed.
Edit; ik lees nu je update. Wat een ellende zeg, sterkte!!
Wat ik zou doen; even een paar weken compleet laten rusten. Geen één opmerking meer maken over wc of zindelijkheid.
Daarna de lade luiers leegmaken en héél verbaasd zeggen, oh kijk eens, de luiers zijn op. Nou dan hoef je er geen een aan.
En dan gewoon kijken wat er gebeurt, heeft ze een ongelukje heel relaxed reageren van kan gebeuren hoor. Ga jij je zelf maar uitkleden.
Laat haar vooral niet merken dat jij graag wil dat zij zindelijk word. Maak het helemaal haar verantwoordelijkheid. Ook niet elke 5 minuten vragen of ze al moet plassen, geen kadootjes en zéker geen frustratie als ze alles vies heeft gemaakt. Alle druk vd ketel. Dat hielp hier enorm goed.
Edit; ik lees nu je update. Wat een ellende zeg, sterkte!!
dinsdag 25 mei 2021 om 10:14
Mijn zoontje is nu 4,5 en poept sinds 2 weken pas op de wc. Plassen op de wc doet hij sinds hij 3 is, ik kan dus alleen iets zeggen over het poepen. Ik kreeg van allerlei mensen om ons heen te horen dat hij toch echt nu wel op de wc moest poepen, want hij zit op school etc. En ik geloof er juist in dat kinderen zoiets gaan doen als ze er klaar voor zijn. Ik vind het altijd zo stom dat ouders gaan bepalen wanneer een kind op de wc iets moet doen en daar allerlei plannen voor bedenken. Mijn kind was met geen mogelijkheid op de wc te krijgen om te poepen, hij zei dat hij het spannend vond en dat het pijn deed. 100x uitgelegd dat het geen pijn doet, poepen in de luier is veel vervelender want rode billen, maar hij bleef overtuigd. Een collega van mij die veel met jonge kinderen heeft gewerkt zei dat hij op deze leeftijd toch echt op de wc kon poepen en ik ging toen voor het eerst twijfelen aan onze aanpak om het af te wachten. We hebben 2x een poging gedaan om hem gewoon geen luier om te doen, dan werd hij heel boos en verdrietig en het enige resultaat was dat hij zn poep ging ophouden en daar enorme obstipatie en dus buikpijn van kreeg. Ik vond dat zo sneu en heb toen bepaald dat ik gewoon mn eigen gevoel volg, dat het wel goed zou komen en het moment zelf zou komen dat hij het uit zichzelf ging doen. Hij mocht gewoon weer een luier om, die druk hebben we eraf gehaald en we hebben als tussenoplossing gekozen dat hij met luier op de wc gin zitten. We hebben hem wel altijd gezegd dat hij het kan en dat het hem echt wel zou lukken. En 2 weken geleden zo ineens zei hij dat hij op de wc wilde poepen, we hebben hem de hemel in geprezen en hij was zo trots
Kortom, het komt vanzelf goed. Mijn oudste was overdag volledig zindelijk toen ze 2,5 was, maar de nachten pas net voor haar 6e verjaardag. Ook dat was van de 1 op andere dag zo, toen ze zelf vroeg of ze nu zonder luier mocht slapen.
Kortom, het komt vanzelf goed. Mijn oudste was overdag volledig zindelijk toen ze 2,5 was, maar de nachten pas net voor haar 6e verjaardag. Ook dat was van de 1 op andere dag zo, toen ze zelf vroeg of ze nu zonder luier mocht slapen.
