Kinderen
alle pijlers
Peuterpuber 1e klas
donderdag 15 mei 2008 om 12:18
In juli wordt mijn oudste zoon 2 en mijn hemel wat heb ik mn handen vol aan hem!!
Driftbuien, schoppen, slaan, noem het maar op en hij probeerd het. Alles doen wat niet mag en waarvan hij ook weet dat het niet mag, kortom de peuterpuber.
Ik heb heel sterk het gevoel dat als ik nu geen korte metten maak met hem dat het uit de hand kan lopen. Het is een charmeur 1e klas en windt iedereen om zn kleine vingertjes maar ondertussen.
Een strafplek heeft geen effect, stemverheffen ook niet, een tik op zn vingers nog minder want zo geef ik hem alleen maar het verkeerde voorbeeld.
Bij bovengenoemde "straffen" kijkt hij me aan en begind gewoon te lachen, hij maakt echt van alles een grapje. Het met een 'grapje' oplossen om op zijn denkniveau te blijven helpt ook niet dan wordt hij (logisch) heel baldadig en daarbij heeft hij gewoon leiding nodig.
Wat is bijvoorbeeld een geschikt boek om eens te lezen over opvoeden? op welke manieren ben jij door de peuterpubertijd heen gekomen??
Driftbuien, schoppen, slaan, noem het maar op en hij probeerd het. Alles doen wat niet mag en waarvan hij ook weet dat het niet mag, kortom de peuterpuber.
Ik heb heel sterk het gevoel dat als ik nu geen korte metten maak met hem dat het uit de hand kan lopen. Het is een charmeur 1e klas en windt iedereen om zn kleine vingertjes maar ondertussen.
Een strafplek heeft geen effect, stemverheffen ook niet, een tik op zn vingers nog minder want zo geef ik hem alleen maar het verkeerde voorbeeld.
Bij bovengenoemde "straffen" kijkt hij me aan en begind gewoon te lachen, hij maakt echt van alles een grapje. Het met een 'grapje' oplossen om op zijn denkniveau te blijven helpt ook niet dan wordt hij (logisch) heel baldadig en daarbij heeft hij gewoon leiding nodig.
Wat is bijvoorbeeld een geschikt boek om eens te lezen over opvoeden? op welke manieren ben jij door de peuterpubertijd heen gekomen??
donderdag 15 mei 2008 om 12:26
Hoi Rammelkont,
Heel herkenbaar, hehe. Heb op dit ogenblik ook een peuterpubertje van net 2 in huis.
Wat ik erover heb gelezen is dat je kinderen van die leeftijd wel kunt vertellen dat iets niet mag, maar in de volgende situatie moet je ze dat weer vertellen. dat verband schijnen ze nog niet te kunnen leggen. Dus zeggen: hij weet wel dat dat niet mag, klopt dus niet, want dat weet hij niet.
Op deze leeftijd zijn ze bezig grenzen te ontdekken en kijken hoever ze kunnen gaan. Niets mis mee, maar juist heel gezond.
Maar daarom moet je wel elke keer weer vertellen dat iets niet mag en waarom niet.
heel vermoeiend, ik weet het.
heb zelf een heel leuk boek: "Gek van je kind", is de titel, staan heel veel herkenbare situaties in en hoe ermee om te gaan.
Sterkte
Heel herkenbaar, hehe. Heb op dit ogenblik ook een peuterpubertje van net 2 in huis.
Wat ik erover heb gelezen is dat je kinderen van die leeftijd wel kunt vertellen dat iets niet mag, maar in de volgende situatie moet je ze dat weer vertellen. dat verband schijnen ze nog niet te kunnen leggen. Dus zeggen: hij weet wel dat dat niet mag, klopt dus niet, want dat weet hij niet.
Op deze leeftijd zijn ze bezig grenzen te ontdekken en kijken hoever ze kunnen gaan. Niets mis mee, maar juist heel gezond.
Maar daarom moet je wel elke keer weer vertellen dat iets niet mag en waarom niet.
heel vermoeiend, ik weet het.
heb zelf een heel leuk boek: "Gek van je kind", is de titel, staan heel veel herkenbare situaties in en hoe ermee om te gaan.
Sterkte
donderdag 15 mei 2008 om 13:13
Bij mij thuis begint het ook nu. Dochter wordt 2 in september, maar het woordje Nee werkt als een ontsteker bij een gastank: een boze huil- en stampbui ontstaat als bij toverslag. Als ik zeg: 'op de stoep' rent ze de straat op, ondertussen met ondeugende blik naar mij kijkend of ik wel zie wat ze uithaalt. Ik krijg eerlijk gezegd af en toe de neiging haar op haar vingers te tikken, maar dat toont haar alleen maar dat ze me inderdaad tot wanhoop weet te drijven.
Tegenwoordig zeg ik wel duidelijk (of boos) Nee, maar negeer haar daarna direct. Ik ga wat anders doen of 'sleur' haar aan een hand mee de stoep op en zeg niets meer, maar geef een vrolijke/aardige reactie zodra ze weer stopt of gewoon doet. Ik zeg niks meer over de bui, maar ga gewoon verder alsof er niets gebeurd is.
Ze is soms erg gefrustreerd wanneer ze iets niet begrijpt (zoals waarom ze geen appelsap mag drinken uit een theekopvormige koelkastmagneet), en dan troost ik haar (ookal doet ze boos) en probeer haar af te leiden. Maar PFFFFF hoe lang gaat dit nog duren?!
Tegenwoordig zeg ik wel duidelijk (of boos) Nee, maar negeer haar daarna direct. Ik ga wat anders doen of 'sleur' haar aan een hand mee de stoep op en zeg niets meer, maar geef een vrolijke/aardige reactie zodra ze weer stopt of gewoon doet. Ik zeg niks meer over de bui, maar ga gewoon verder alsof er niets gebeurd is.
Ze is soms erg gefrustreerd wanneer ze iets niet begrijpt (zoals waarom ze geen appelsap mag drinken uit een theekopvormige koelkastmagneet), en dan troost ik haar (ookal doet ze boos) en probeer haar af te leiden. Maar PFFFFF hoe lang gaat dit nog duren?!
donderdag 15 mei 2008 om 13:42
Been there, done that... sterker nog, still doing it...
Het enige wat werkt, is consequent zijn. Strafplek mag nu dan grappig zijn, na twintig keer begint de lol er van af te gaan. Dus al gaat hij nu lachend op die strafplek zitten, volhouden is het enige devies. Idem voor driftbuien, 't gaat over (en anders gaan ze te zijner tijd het huis uit en leven zich uit op vriend/vriendin). Zolang je maar consequent blijft. In het begin vreselijk vermoeiend, omdat ze ECHT grenzen zoeken, met alles, maar vervolgens pluk je er de vruchten van. Nu heeft ze af en toe weer zo'n grensverkennende fase, maar ze weet nu wat daar de consequenties van kunnen zijn, en die fases duren nu veel minder lang (hooguit paar dagen) dan die eerste grensverkennende weken.... ow, wat was dat vermoeiend....
Hier ook een spookje die de gang (strafplek) in het begin een feestje vond om naartoe gestuurd te worden. Inmiddels niet meer, het is echt een straf om naartoe gestuurd te worden. Sterkter nog, als ze zich misdraagt, oppert ze zelf al of ze misschien niet de gang 'verdiend'
, dus ze weet bij misdragen dat dat er aan zit te komen.
En leer tot tien tellen in verschillende talen, want alleen de Nederlandse versie wordt HEEL saai na de verhonderdmiljoenste keer....
Het enige wat werkt, is consequent zijn. Strafplek mag nu dan grappig zijn, na twintig keer begint de lol er van af te gaan. Dus al gaat hij nu lachend op die strafplek zitten, volhouden is het enige devies. Idem voor driftbuien, 't gaat over (en anders gaan ze te zijner tijd het huis uit en leven zich uit op vriend/vriendin). Zolang je maar consequent blijft. In het begin vreselijk vermoeiend, omdat ze ECHT grenzen zoeken, met alles, maar vervolgens pluk je er de vruchten van. Nu heeft ze af en toe weer zo'n grensverkennende fase, maar ze weet nu wat daar de consequenties van kunnen zijn, en die fases duren nu veel minder lang (hooguit paar dagen) dan die eerste grensverkennende weken.... ow, wat was dat vermoeiend....
Hier ook een spookje die de gang (strafplek) in het begin een feestje vond om naartoe gestuurd te worden. Inmiddels niet meer, het is echt een straf om naartoe gestuurd te worden. Sterkter nog, als ze zich misdraagt, oppert ze zelf al of ze misschien niet de gang 'verdiend'
, dus ze weet bij misdragen dat dat er aan zit te komen. En leer tot tien tellen in verschillende talen, want alleen de Nederlandse versie wordt HEEL saai na de verhonderdmiljoenste keer....
Om een kort verhaal lang te maken...
donderdag 15 mei 2008 om 13:44
@miesteph: Ik ga er ook vanuit dat ik hem elke keer moet vertellen dat iets niet mag, en doe dat dus ook trouw maar bij sommige dingen kijkt hij me baldadig aan en vervolgens vreet hij het uit, ik denk dat hij dan toch wel in meer of mindere maten weet dat het niet mag, waarom anders die baldadige blik en bijv wegrennen als hij het heeft gedaan?
Bedankt voor de boekentip!! ga meteen ff kijken!
@elev, herkenning herkenning, een boze stem lacht meneer helaas om en hij gaat het nog na doen ook, heel lachwekkend vind hij zelf en mama dus ook en die vlucht dan dus naar de keuken
Bedankt voor de boekentip!! ga meteen ff kijken!
@elev, herkenning herkenning, een boze stem lacht meneer helaas om en hij gaat het nog na doen ook, heel lachwekkend vind hij zelf
en mama dus ook en die vlucht dan dus naar de keuken
donderdag 15 mei 2008 om 13:49
weatherwax, inderdaad consequent zijn, en ... nog aan toe ik doe zo stinkend mn best maar die strafplek is nu na 100.000 keer nóg een feest. Inmiddels is de gang geen strafplek meer, meneer bleef stoute dingen doen, riep dan 'tout' en ging zelf de gang al op zo'n 50x per dag (kan toch ook de bedoeling niet zijn). Dus nu een stoeltje in een hoek, en hij weet het best want als mn stiefzoon wat flikt en die spreek ik streng toe, dan roept hij heel hard: jij tout, tittuh!!
donderdag 15 mei 2008 om 14:04
Consequent zijn. Weten dat je niet de enige bent. "Wat je dreumes vertelt" van Tracey Hogg lezen. En beseffen dat je een langere adem moet hebben dan je kind.
Wat bij mij hielp was "choose your battles". Maar dan wel zeker weten dat de gevechten die ik koos, door mij gewonnen moesten worden. Dus niet halverwege toegeven, of een compromis sluiten, want dan win je niet. Als ik zeg nee is het nee, en blijft het nee, en de volgende keer ook. En als je dan een paar dingen onder de knie hebt, kun je het vanzelf uitbreiden.
Wat bij mij hielp was "choose your battles". Maar dan wel zeker weten dat de gevechten die ik koos, door mij gewonnen moesten worden. Dus niet halverwege toegeven, of een compromis sluiten, want dan win je niet. Als ik zeg nee is het nee, en blijft het nee, en de volgende keer ook. En als je dan een paar dingen onder de knie hebt, kun je het vanzelf uitbreiden.
donderdag 15 mei 2008 om 14:20
Thanx! tracy hogg heb ik al meerdere goeie verhalen over gehoord, en ik geloof dat ik nu best wel behoefte heb aan een boek.
Mijn mannetje was altijd de liefste en de leukste, kon zichzelf prima vermaken en soms wilde hij heel de dag alleen spelen en kwam mama alleen maar wat laten zien, op de vragen of hij wilde knutselen of kleuren kwam er dan een steevast nee, en nu... pffffffffffff
Toch heb ik altijd geweten dat we nog best wat met hem te stellen zouden krijgen, iedereen riep altijd dat ik gek was want dat ventje is zooooo lief en iedereen bleef maar lachen om zn grapjes, inmiddels schrikken sommigen behoorlijk als hij driftig wordt.
Soms negeer ik m maar even als ik de moed niet op kan brengen voor de 10.000ste keer uit te leggen waarom iets niet mag en om inderdaad de strijd niet te verliezen omdat ik zo rond 17.00 na zo'n dag gewoon op ben. Ook niet goed maar beter dan een driftbui van mams
![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif){kind=small}
donderdag 15 mei 2008 om 14:24
Maar je hoeft toch niet elke keer uitgebreid uit te leggen waarom iets niet mag? Als je al maanden lang vertelt dat ie niet op de trap mag klimmen omdat dat gevaarlijk is, hoef je dat echt niet elke keer weer te vertellen. Of het gewoon kort houden "Blijf maar uit de keuken, want ik ben aan het koken' 'Blijf maar op de grond, op de trap is het gevaarlijk' is zo gedaan.
Enneh: heb je je box nog?
Na 2 keer waarschuwen in de box zetten. En niet omdat ie stout is,maar gewoon "Als je niet op de grond kunt blijven spelen, dan moet je in de box" Het is om de actie dat je hem uit de situatie verwijdert, niet om wie hij is.
Enneh: heb je je box nog?
Na 2 keer waarschuwen in de box zetten. En niet omdat ie stout is,maar gewoon "Als je niet op de grond kunt blijven spelen, dan moet je in de box" Het is om de actie dat je hem uit de situatie verwijdert, niet om wie hij is.
donderdag 15 mei 2008 om 14:39
Zo'n korte uitleg hanteer ik altijd, uitgebreider heeft nog geen zin bij hem, maar voor de 10x die dag hetzelfde 'uitleggen' breekt me wel eens op, zeker omdat ik ook nog een zoontje van 13 weken heb, en als ik eens lekker met hem zit te tutten probeer ik óf de oudste erbij te betrekken óf als hij daar geen zin in heeft en rottigheid uit gaat vreten dan negeer ik hem.
Box is dus helaas in gebruik van de jongste.
Deze zin begrijp ik niet helemaal: "Het is om de actie dat je hem uit de situatie verwijdert, niet om wie hij is"
Ik probeer hem ook zo vaak mogenlijk uit de situatie te verwijderen maar soms leverd dat heel veel strijd op, hij is dan zo gericht op wat hij aan het doen is, dat als ik hem dan iets anders aanbied hij meteen driftig wordt. En nee is zeker nee dus wat dat betrefd buig ik niet, gelukkig. Maar goed als hij dus door blijft gaan met wat hij niet mag doen en hij reageerd niet op mijn poging hem tot iets anders te verleiden tja dan ga ik niet op mn knieen of hij er aub mee op wil houden, dan is het nee met alle gevolgen van dien.
Na zoiets voel ik me altijd mega lullig, ik ben heel bang dat ik het fout doe en mn kind verknip ofzo, ik wil hem juist omdat hij zo'n sterke eigen wil heeft en veel temperament daar wel zo goed mogenlijk in begeleiden.
Box is dus helaas in gebruik van de jongste.
Deze zin begrijp ik niet helemaal: "Het is om de actie dat je hem uit de situatie verwijdert, niet om wie hij is"
Ik probeer hem ook zo vaak mogenlijk uit de situatie te verwijderen maar soms leverd dat heel veel strijd op, hij is dan zo gericht op wat hij aan het doen is, dat als ik hem dan iets anders aanbied hij meteen driftig wordt. En nee is zeker nee dus wat dat betrefd buig ik niet, gelukkig. Maar goed als hij dus door blijft gaan met wat hij niet mag doen en hij reageerd niet op mijn poging hem tot iets anders te verleiden tja dan ga ik niet op mn knieen of hij er aub mee op wil houden, dan is het nee met alle gevolgen van dien.
Na zoiets voel ik me altijd mega lullig, ik ben heel bang dat ik het fout doe en mn kind verknip ofzo, ik wil hem juist omdat hij zo'n sterke eigen wil heeft en veel temperament daar wel zo goed mogenlijk in begeleiden.
donderdag 15 mei 2008 om 15:00
Wat ik met die zin bedoel is het volgende:
Je kan een situatie op een aanatl manieren benaderen:
" Je moet in de box (op de strafplek, whatever) omdat het stout is dat je niet luistert naar mama als ze zegt dat je niet op de trap mag"
(ik chargeer, maar goed, je snapt me. Verkorte versie "Je bent stout en dus moet je in de box"))
of
"Als je op de trap blijft klimmen, moet ik je in de box zetten"
Ik ga voor die laatste optie,
Ik denk niet dat je je kind verkipt met een duidelijke consequente nee. Ik denk dat je het heel goed doet. Het is alleen zo verrekte lastig, zo'n kind met een eigen wil. En die eigen wil is goed, want die gaan ze later nog genoeg nodig hebben, maar die kunnen ze m.i. het beste ontwikkelen in een veilige, duidelijke omgeving.
Je kan een situatie op een aanatl manieren benaderen:
" Je moet in de box (op de strafplek, whatever) omdat het stout is dat je niet luistert naar mama als ze zegt dat je niet op de trap mag"
(ik chargeer, maar goed, je snapt me. Verkorte versie "Je bent stout en dus moet je in de box"))
of
"Als je op de trap blijft klimmen, moet ik je in de box zetten"
Ik ga voor die laatste optie,
Ik denk niet dat je je kind verkipt met een duidelijke consequente nee. Ik denk dat je het heel goed doet. Het is alleen zo verrekte lastig, zo'n kind met een eigen wil. En die eigen wil is goed, want die gaan ze later nog genoeg nodig hebben, maar die kunnen ze m.i. het beste ontwikkelen in een veilige, duidelijke omgeving.
donderdag 15 mei 2008 om 15:00
Mijn zoon is ook zo'n grenzenzoeker. Wat hier het beste helpt is inderdaad ook 'pick your battles'. Dat houdt in dat ik slechts op een paar, voor mij belangrijke punten, corrigeer. Voor de overige zaken laat ik hem gewoon zijn gang gaan. Dit voorkomt dat je de hele dag aan het corrigeren bent.
Mijn belangrijke punten zijn bijvoorbeeld:
- alles wat echt gevaarlijk is mag niet óf onder zeer strenge controle (zoon vindt koken mega-interessant: hij mag dus in de pan roeren, maar alleen als ik er met mijn neus bovenop sta)
- niet wild doen met baby-zus
- geen zaken afpakken van oudere zus (en vice versa)
- niet met spullen gooien
- niet schoppen, duwen of slaan
- niet met eten gooien of eten uitspugen
Voor de rest ben ik dus vrij soepel en mag zoon heel veel. Over het algemeen is het een fase en gaat het vanzelf weer over zonder dat je echt wat verandert in je aanpak. Succes ermee!
Mijn belangrijke punten zijn bijvoorbeeld:
- alles wat echt gevaarlijk is mag niet óf onder zeer strenge controle (zoon vindt koken mega-interessant: hij mag dus in de pan roeren, maar alleen als ik er met mijn neus bovenop sta)
- niet wild doen met baby-zus
- geen zaken afpakken van oudere zus (en vice versa)
- niet met spullen gooien
- niet schoppen, duwen of slaan
- niet met eten gooien of eten uitspugen
Voor de rest ben ik dus vrij soepel en mag zoon heel veel. Over het algemeen is het een fase en gaat het vanzelf weer over zonder dat je echt wat verandert in je aanpak. Succes ermee!
donderdag 15 mei 2008 om 15:08
Afleiden werkt hier trouwens ook goed. Als ik een driftbui aan voel komen, dan kun je de boel in een zeer vroeg stadium nog weleens ombuigen (werkt niet altijd jammer genoeg).
En een enkele keer word ik ECHT BOOS. Vast niet helemaal verantwoord, maar werkt wel, want dat maakt dan echt indruk.
Overigens moet je ook uitkijken dat je een tweejarige niet overschat. Zo zie ik aan mijn zoon dat hij best wel weet dat sommige dingen niet mogen, maar dat zijn impulsen gewoon te sterk zijn. En op het moment dat ik er niet bij ben, dan vergeet hij ook dat dingen niet mogen. Dit houdt dus bijvoorbeeld in dat ik hem nooit met de baby alleen laat, omdat ik hem daarmee echt nog niet kan vertrouwen.
En een enkele keer word ik ECHT BOOS. Vast niet helemaal verantwoord, maar werkt wel, want dat maakt dan echt indruk.
Overigens moet je ook uitkijken dat je een tweejarige niet overschat. Zo zie ik aan mijn zoon dat hij best wel weet dat sommige dingen niet mogen, maar dat zijn impulsen gewoon te sterk zijn. En op het moment dat ik er niet bij ben, dan vergeet hij ook dat dingen niet mogen. Dit houdt dus bijvoorbeeld in dat ik hem nooit met de baby alleen laat, omdat ik hem daarmee echt nog niet kan vertrouwen.
donderdag 15 mei 2008 om 15:41
:
Wat ik met die zin bedoel is het volgende:
Je kan een situatie op een aanatl manieren benaderen:
" Je moet in de box (op de strafplek, whatever) omdat het stout is dat je niet luistert naar mama als ze zegt dat je niet op de trap mag"
(ik chargeer, maar goed, je snapt me. Verkorte versie "Je bent stout en dus moet je in de box"))
of
"Als je op de trap blijft klimmen, moet ik je in de box zetten"
Ik ga voor die laatste optie,
Ik denk niet dat je je kind verkipt met een duidelijke consequente nee. Ik denk dat je het heel goed doet. Het is alleen zo verrekte lastig, zo'n kind met een eigen wil. En die eigen wil is goed, want die gaan ze later nog genoeg nodig hebben, maar die kunnen ze m.i. het beste ontwikkelen in een veilige, duidelijke omgeving.
Ik snap je nu! Hier ga ik dus wel de 'mist' in, ik zeg inderdaad: je moet hier zitten want je bent stout, ipv je moet hier zitten want je mag niet op de trap klimmen/ je mag niet op de trap klimmen dus moet je hier zitten. Ga ik dus veranderen, kijken of het duidelijker wordt voor hem!
thanx voor het inzicht!
En ja het is zeker verrekte moeilijk, die eigen wil heeft hij overigens niet van een vreemde
Wat dus ook wel eens flink botst, laatst hadden we echt ons eerste mini-ruzie echt belachelijk hahahaha
donderdag 15 mei 2008 om 15:48
Dat overschatten herken ik! Mijn zoontje praat voor zn leeftijd best heel aardig, begrijpt ook heel veel. Als ik ga opruimen helpt hij mee, dat leer ik m ook, het foute van mij is dat als ik tegen hem zeg: ruim dit maar op, ik ook nog verwacht dat het vlekkeloos gaat en dat terwijl hij pas 21 maanden is. Hier ben ik een tijd geleden achter gekomen en heb dit toen al aangepast bij mezelf, ik verwachtte dingen van hem die ik nog niet mocht verwachten van een kleine dreumes. Dit scheeld al een hoop frustratie aan beide kanten.
en misschien moet ik ook maar eens bedenken hoe ver hij mag gaan, hij is mega ondernemend en klimmerig, hij zit binnen 30 sec. op de eettafel bijvoorbeeld. Klimmen mag van mij dus niet, hij lag laatst bij baby-broer in de box, ik draaide me om en weer terug en toen was het al gebeurd
hem alleen al weerhouden van ergens op te klimmen is al bijna een dagtaak
donderdag 15 mei 2008 om 16:38
wauw tila nog zo'n waardevolle tip!!:
[...]
Ik ben voor Jom al op zoek naar van die Ouderwetsche Loden Ballen die gevangenen vroeger aan hun been hadden
(En Jom is pas 13 maanden)
sjissus 13 mnd pas en dan al klimmen?? nou rammelzoon liep pas met 14/15 mnd maar haalt alles nu dubbel en dwars in geloof ik Ik heb m net weer van de rugleuning van de bank geplukt en even daarvoor van mn toetsenbord 
donderdag 15 mei 2008 om 20:38
Pick your battles is inderdaad een goeie, soms vergeet ik dat gewoon en maak overal een punt van. Eerlijk gezegd zijn de minste dagen ook wanneer ik zelf gewoon moe of gestressd ben, en ik vast gewoon een minder leuke en geduldige moeder ben. Maarja, >zucht<, we kunnen niet elke dag perfect zijn. Dat zo weinig mogelijk aandacht er aan besteden helpt wel trouwens. Klieren is gewoon maar half zo leuk als het je moeder niks interesseert. En de wereld is soms gewoon oneerlijk en onbegrijpelijk als je peuter bent. Nog zo'n leuk voorbeeld: nijntje moest zitten, net als een ander konijntje. maar nijntje is van plastic, en kan alleen staan of liggen. Oooooover de rooie, nijntje moest zitten!
donderdag 15 mei 2008 om 20:42
Pick your battles moet je echt doen, anders blijf je politieagent zijn en dan is de lol er snel af. En het is ook wel garppig als ie er achter komt waarom je sommige dingen niet goed vindt... Zo kreeg MK een keer een lading boeken op haar kop (niet al te zwaar hoor, geen echte schade ) omdat ze weer aan de boekenkast stond te trekken. Die keek me toch een partij beteuterd 
) omdat ze weer aan de boekenkast stond te trekken. Die keek me toch een partij beteuterd
donderdag 15 mei 2008 om 20:49
Mijn jongste van nu 19 maanden is daar ook een kei in. Niks is meer veilig, alles moet achteraan op het aanrecht worden neergelegd, anders heeft hij het te pakken. Een maand geleden kwam vent van de wc, toen meneer het deurtje van de oven had opengedaan, erop was geklommen en de gaspitten aan het aandraaien was.:
Hij klimt al heel lang, al voor ie kon lopen, maar heeft nu ook verzonnen dat je dingen kan verschuiven, daarop kan klimmen en daardoor bij voorheen onbereikbare plaatsen kunt komen.
Handenbindertje, zou mijn oma zeggen...
donderdag 15 mei 2008 om 21:13
Pas maar op tot hij door heeft dat hij via een stoel op het aanrecht kan klimmen en dan met scherpe messen kan gaan spelen. Of dat je via een opstapje heel makkelijk over het traphekje klimt.
Tegenwoordig is zoon ruim 2 jaar en iets minder 'high maintenance', maar ik heb hem zeker een half jaar lang mee moeten nemen naar de WC als ik ging plassen, omdat alleen laten echt niet verantwoord is
.
donderdag 15 mei 2008 om 22:07
oooww anky aarrggghhhhh nog zo een hier, vreselijk!! gelukkig weegt die van mij maar 12 kilo
vandaag begonnen met 1 battle, niet klimmen (en dan dus vooral niet de box in waar babybroer ligt)... nou weet waar je aan begind zeg, maar na 10 keer strafplek viel het kwartje geloof ik. Waar ik overigens bij moet blijven staan omdat meneer er vanaf spurt, ik sta dus op afstand met mn armen over elkaar de andere kant op te kijken, zie ik meneertje met zn armpjes over elkaar ook de ander kant op kijken, owww man soms is niet lachen zooo moeilijk whahahaha
hier wordt ook met van alles geschoven zodat er of ergens iets te halen valt of er een prachtig klim en onderdoorduik parcours ontstaat.
vandaag begonnen met 1 battle, niet klimmen (en dan dus vooral niet de box in waar babybroer ligt)... nou weet waar je aan begind zeg, maar na 10 keer strafplek viel het kwartje geloof ik. Waar ik overigens bij moet blijven staan omdat meneer er vanaf spurt, ik sta dus op afstand met mn armen over elkaar de andere kant op te kijken, zie ik meneertje met zn armpjes over elkaar ook de ander kant op kijken, owww man soms is niet lachen zooo moeilijk whahahaha
hier wordt ook met van alles geschoven zodat er of ergens iets te halen valt of er een prachtig klim en onderdoorduik parcours ontstaat.
