Kinderen
alle pijlers
positieve zwangerschaps- en bevallingsverhalen
dinsdag 14 augustus 2007 om 16:25
Ik ben een vrouw van 30 en heb nooit gedacht dat ik kinderen zou willen, maar vanaf het moment dat ik mijn huidige vriend ken, dendert steeds het gevoel van "ik wil een kindje met jou" door mijn lijf. Ik krijg er zelfs vlinders van mijn in buik.
Maar ik moet heel eerlijk bekennen dat ik doodsbang ben voor de bevalling. Ik weet dat ik soms teveel nadenk (ook bijvoorbeeld over de verantwoordelijkheid ed) en ik praat daar veel met mijn vriend over. Hij zegt dat het allemaal wel goedkomt, maar ik denk dan "jij hoeft geen kindje uit dat gaatje van jou te persen".
Aangezien ik veel dingen lees over dingen die niet zo fijn zijn, zou ik het fijn vinden als er meiden zijn die juist positieve dingen willen plaatsen. Niet om mij een té rooskleurig beeld te geven, maar wel om niet alleen de negatieve dingen te lezen.
Maar ik moet heel eerlijk bekennen dat ik doodsbang ben voor de bevalling. Ik weet dat ik soms teveel nadenk (ook bijvoorbeeld over de verantwoordelijkheid ed) en ik praat daar veel met mijn vriend over. Hij zegt dat het allemaal wel goedkomt, maar ik denk dan "jij hoeft geen kindje uit dat gaatje van jou te persen".
Aangezien ik veel dingen lees over dingen die niet zo fijn zijn, zou ik het fijn vinden als er meiden zijn die juist positieve dingen willen plaatsen. Niet om mij een té rooskleurig beeld te geven, maar wel om niet alleen de negatieve dingen te lezen.
dinsdag 14 augustus 2007 om 16:34
Een positief ding is dat alle negatieve dingen verwaarloosbaar worden 
Ik zag zelf best op tegen de bevalling, borstvoeding, slaapgebrek enzovoorts. En achteraf, als ik erop terugkijk zie ik eigenlijk alleen de mooie momenten. Die herinner je je veel beter.
Ik vind zwangerschap en bevalling echt iets wat je gewoon over je heen moet laten komen, waar je niet teveel gedachten aan vuil moet maken van tevoren, want je weet nooit wat je te wachten staat. En het is het altijd allemaal waard, zelfs als het niet vlekkeloos verloopt.
Ik zag zelf best op tegen de bevalling, borstvoeding, slaapgebrek enzovoorts. En achteraf, als ik erop terugkijk zie ik eigenlijk alleen de mooie momenten. Die herinner je je veel beter.
Ik vind zwangerschap en bevalling echt iets wat je gewoon over je heen moet laten komen, waar je niet teveel gedachten aan vuil moet maken van tevoren, want je weet nooit wat je te wachten staat. En het is het altijd allemaal waard, zelfs als het niet vlekkeloos verloopt.
dinsdag 14 augustus 2007 om 18:29
Helemaal eens met bovenstaande van Eowynn!
Daarnaast een complicatieloze thuisbevalling van 4,5 uur en een zwangerschap zonder al teveel kwaaltjes (alleen erg moe en meer hoofdpijn, wat sowieso een gezondheidsklacht is van mij).
Probeer er vooraf inderdaad niet al teveel bij stil te zijn, je weet gewoon niet hoe het loopt.
Daarnaast een complicatieloze thuisbevalling van 4,5 uur en een zwangerschap zonder al teveel kwaaltjes (alleen erg moe en meer hoofdpijn, wat sowieso een gezondheidsklacht is van mij).
Probeer er vooraf inderdaad niet al teveel bij stil te zijn, je weet gewoon niet hoe het loopt.
dinsdag 14 augustus 2007 om 18:37
Tadaa, als je al voorbereid bent op de negatieve dingen, dan kan het alleen nog maar meevallen.
Ik wist precies wat er allemaal kon voorvallen tijdens een zwangerschap en een bevalling, en daardoor was ik blij met iedere klacht of complicatie die mij bespaard bleef.
En je voorbereiden op de bevalling is goed, maar als de weeën beginnen is het gewoon: Verstand op nul en gaan met die banaan. Je kunt er toch weinig tot niets aan beïnvloeden.
Al had ik in theorie een zware bevalling, met allerlei dingen die ik van te voren ab-so-luut niet wilde, nu resten slechts warme herinneringen. En ik zou het zó weer doen (dat dacht ik zelfs al tijdens en direct erna!). Het is zo oerrrr, en iedere vrouw kan het dus jij ook!
Ik wist precies wat er allemaal kon voorvallen tijdens een zwangerschap en een bevalling, en daardoor was ik blij met iedere klacht of complicatie die mij bespaard bleef.
En je voorbereiden op de bevalling is goed, maar als de weeën beginnen is het gewoon: Verstand op nul en gaan met die banaan. Je kunt er toch weinig tot niets aan beïnvloeden.
Al had ik in theorie een zware bevalling, met allerlei dingen die ik van te voren ab-so-luut niet wilde, nu resten slechts warme herinneringen. En ik zou het zó weer doen (dat dacht ik zelfs al tijdens en direct erna!). Het is zo oerrrr, en iedere vrouw kan het dus jij ook!
dinsdag 14 augustus 2007 om 19:06
Mijn verhaal is positief.
Jouw post is zoals ik erover praatte voor ik zwanger werd. De uitspraak van Daphne (muts) Deckers is me altijd bijgebleven. Alsof je een tennisbal uit je neusgat moet persen....... dat stemde me niet positief. Ik ben ongepland zwanger geraakt. Gelukkig, achteraf, anders had ik de keuze voor kinderen steeds voor me uitgeschoven uit angst voor de bevalling. En geloof me, dat is oneindig zonde!
Bij mij ging alles van een leien dakje. Tijdens zwangerschap wat last gehad van mijn bekken, maar was prima te doen allemaal.
Bevalling was er ook een uit het boekje dus ging allemaal prima. En achteraf viel het me heel erg mee.
Lees je een beetje in over zwangerschap een bevalling. Zorg dat je weet wat er zoal mis kan gaan en ga vooral uit van het beste. Probeer er nuchter in te staan en laat het idd allemaal over je heen komen. De keuze om er voor te gaan is waarschijnlijk moeilijker dan de hele bevalling. Bij de bevalling kan je namelijk niet meer terug en zal je dat ook niet willen. Laat je er in ieder geval niet door tegen houden!
Jouw post is zoals ik erover praatte voor ik zwanger werd. De uitspraak van Daphne (muts) Deckers is me altijd bijgebleven. Alsof je een tennisbal uit je neusgat moet persen....... dat stemde me niet positief. Ik ben ongepland zwanger geraakt. Gelukkig, achteraf, anders had ik de keuze voor kinderen steeds voor me uitgeschoven uit angst voor de bevalling. En geloof me, dat is oneindig zonde!
Bij mij ging alles van een leien dakje. Tijdens zwangerschap wat last gehad van mijn bekken, maar was prima te doen allemaal.
Bevalling was er ook een uit het boekje dus ging allemaal prima. En achteraf viel het me heel erg mee.
Lees je een beetje in over zwangerschap een bevalling. Zorg dat je weet wat er zoal mis kan gaan en ga vooral uit van het beste. Probeer er nuchter in te staan en laat het idd allemaal over je heen komen. De keuze om er voor te gaan is waarschijnlijk moeilijker dan de hele bevalling. Bij de bevalling kan je namelijk niet meer terug en zal je dat ook niet willen. Laat je er in ieder geval niet door tegen houden!
dinsdag 14 augustus 2007 om 20:00
Hoi tadaa,
Hier nog een positief verhaal. De bevalling heb ik maandenlang vakkundig weggestopt. Ja het kind moest er wel een keer uit maar hoe of wat, nee dank u. Dat kwam vooral door de bevallingen die ik op tv had gezien. Veel geschreeuw, gegil en gekrijs.
Ongeveer een week voor de bevalling kreeg ik ineens echt zin om te bevallen. Ik ging er van alles over lezen en plaatjes kijken. Dat had ik niet gedacht, dat ik daar zonder afschuw naar zou kunnen kijken maar ik vond het echt interessant. TV-programma's over zwangerschap/bevalling heb ik tijdens zwangerschap bewust niet meer gekeken.
Toen de weeen begonnen was ik echt opgewonden en vol goede moed. Ik luisterde naar mijn lijf, het enige wat je op dat moment kunt doen. Alles ging voorspoedig en ik wachtte nog steeds op dat gil en krijsmoment van tv. Toen ik mocht persen werd ik heel even bang, want dit zou dan wel dat hele erge worden.
Het deed wel pijn, maar mijn teen stoten doet ook pijn.
Uiteindelijk lag mijn zoon al op mijn borst toen ik besefte dat dit het dus was.
Na de bevalling kreeg ik een prik in mijn dijbeen en die deed pas zeeeeer!!!!
Ik hoop dat er nog veel positieve verhalen komen hier, want een kindje krijgen is echt prachtig!!!
Denk je er hier en daar een smilie bij?. ;)
Hier nog een positief verhaal. De bevalling heb ik maandenlang vakkundig weggestopt. Ja het kind moest er wel een keer uit maar hoe of wat, nee dank u. Dat kwam vooral door de bevallingen die ik op tv had gezien. Veel geschreeuw, gegil en gekrijs.
Ongeveer een week voor de bevalling kreeg ik ineens echt zin om te bevallen. Ik ging er van alles over lezen en plaatjes kijken. Dat had ik niet gedacht, dat ik daar zonder afschuw naar zou kunnen kijken maar ik vond het echt interessant. TV-programma's over zwangerschap/bevalling heb ik tijdens zwangerschap bewust niet meer gekeken.
Toen de weeen begonnen was ik echt opgewonden en vol goede moed. Ik luisterde naar mijn lijf, het enige wat je op dat moment kunt doen. Alles ging voorspoedig en ik wachtte nog steeds op dat gil en krijsmoment van tv. Toen ik mocht persen werd ik heel even bang, want dit zou dan wel dat hele erge worden.
Het deed wel pijn, maar mijn teen stoten doet ook pijn.
Uiteindelijk lag mijn zoon al op mijn borst toen ik besefte dat dit het dus was.
Na de bevalling kreeg ik een prik in mijn dijbeen en die deed pas zeeeeer!!!!
Ik hoop dat er nog veel positieve verhalen komen hier, want een kindje krijgen is echt prachtig!!!
Denk je er hier en daar een smilie bij?. ;)
Als je loslaat, heb je twee handen vrij.
dinsdag 14 augustus 2007 om 20:34
Ook hier een makkelijke eerste zwangerschap en bevalling. Ik had aan het einde zelfs geen last van maagzuur, kuitkramp, aambeien, opgezwollen ledematen enz. Ik was daarom des te banger voor de bevalling, want er MOEST toch iets niet goed gaan zou je zeggen. Het kon toch niet rooskleurig blijven?
Maar de bevalling is me 100% meegevallen. Tuurlijk het deed pijn, maar het is echt waar, ik was het zo vergeten. Ik ging op het laatst zelf van 5 cm ontsluiting naar een hele baby eruit en wel in 3 kwartier tijd! Oke, dat moest ik bekopen met een subtotaalruptuur. En ook dat is niet fijn. Maar echt dat hersteld! Het ergste van de hele bevalling vond ik het hechten van de ruptuur.
Maar nee ik zou er zo voor tekenen om het nog een keer te doen. Sterker nog, ik ben zwanger van de tweede
Maar de bevalling is me 100% meegevallen. Tuurlijk het deed pijn, maar het is echt waar, ik was het zo vergeten. Ik ging op het laatst zelf van 5 cm ontsluiting naar een hele baby eruit en wel in 3 kwartier tijd! Oke, dat moest ik bekopen met een subtotaalruptuur. En ook dat is niet fijn. Maar echt dat hersteld! Het ergste van de hele bevalling vond ik het hechten van de ruptuur.
Maar nee ik zou er zo voor tekenen om het nog een keer te doen. Sterker nog, ik ben zwanger van de tweede
woensdag 15 augustus 2007 om 08:03
Bedankt weer voor de fijne verhalen! En Phoenix: van harte gefeliciteerd! Wanneer ben je uitgerekend? Heb je het al tegen mensen verteld?
Mijn vriend en ik hebben het er nu soms al over hoe we het tegen onze ouders gaan vertellen. Ja, ik weet het....da's een beetje te vroeg. Ik weet niet wat een totaalruptuur is, maar ik vermoed dat het uitscheuren ofzo is (vanwege dat hechten). Dat is inderdaad ook mijn angst. Ik heb hier op het forum zitten lezen over meiden die een jaar na de bevalling er nog last van hebben en niet genieten van seks. En ehm....ik geniet nu wèl van seks. En een jaar ofzo geen seks lijkt me toch een klap in je relatie. Niet dat het daar alleen omdraait. Mijn vriend zei gister weer superlief: "Maar er zijn andere manieren om intiem te zijn."
Geloof me...ik heb volgens mij de liefste man uit die miljoenen gepikt (al zullen meer meiden dat beweren)!
Biaha, ik heb ook een beetje het idee van "laat me maar gewoon per ongeluk zwanger worden". Dan kan en wil ik namelijk niet terug. Dat weet ik zeker.
Vishnu, ik heb nog nooit bevallingen op tv gekeken. Ik moet er niet aan denken! Volgens mij wil ik dan helemaal niet meer...
En wil juist wèl zo graag! Ik wil graag samen met mijn vriend papa en mama worden. Het is een of ander oergevoel dat zegt "ik wil dat met jou en met niemand anders; en ik wil het NU!"
Helaas heb ik geen vriendinnen om erover te praten. Mijn ene vriendin is daar nog helemaal niet mee bezig. Mijn andere vriendin heeft geen kinderwens (net als ik tot 1,5 jaar terug). Gelukkig kan ik het wel aan mijn moeder vragen, maarja...voor haar is het natuurlijk ook al bijna 31 jaar geleden.
In ieder geval bedankt voor jullie reacties en ik hoop dat er nog velen volgen.
Liefs en dikke kus van Tadaa
Mijn vriend en ik hebben het er nu soms al over hoe we het tegen onze ouders gaan vertellen. Ja, ik weet het....da's een beetje te vroeg.
Ik weet niet wat een totaalruptuur is, maar ik vermoed dat het uitscheuren ofzo is (vanwege dat hechten). Dat is inderdaad ook mijn angst. Ik heb hier op het forum zitten lezen over meiden die een jaar na de bevalling er nog last van hebben en niet genieten van seks. En ehm....ik geniet nu wèl van seks. En een jaar ofzo geen seks lijkt me toch een klap in je relatie. Niet dat het daar alleen omdraait. Mijn vriend zei gister weer superlief: "Maar er zijn andere manieren om intiem te zijn."Geloof me...ik heb volgens mij de liefste man uit die miljoenen gepikt (al zullen meer meiden dat beweren)!
Biaha, ik heb ook een beetje het idee van "laat me maar gewoon per ongeluk zwanger worden". Dan kan en wil ik namelijk niet terug. Dat weet ik zeker.
Vishnu, ik heb nog nooit bevallingen op tv gekeken. Ik moet er niet aan denken! Volgens mij wil ik dan helemaal niet meer...
En wil juist wèl zo graag! Ik wil graag samen met mijn vriend papa en mama worden. Het is een of ander oergevoel dat zegt "ik wil dat met jou en met niemand anders; en ik wil het NU!"
Helaas heb ik geen vriendinnen om erover te praten. Mijn ene vriendin is daar nog helemaal niet mee bezig. Mijn andere vriendin heeft geen kinderwens (net als ik tot 1,5 jaar terug). Gelukkig kan ik het wel aan mijn moeder vragen, maarja...voor haar is het natuurlijk ook al bijna 31 jaar geleden.
In ieder geval bedankt voor jullie reacties en ik hoop dat er nog velen volgen.
Liefs en dikke kus van Tadaa
woensdag 15 augustus 2007 om 08:38
Hier nog een positief verhaal! Tijdens de zwangerschap had ik wel wat kwaaltjes (in het begin vermoeidheid, later bekkenproblemen en brandend maagzuur), maar ach, dat hoort er gewoon bij. De gedachte 'ik word mama!' en het vrolijke getrappel van mijn kindje maakte alles goed. Ook ik had die quote van Daphne Deckers in mijn achterhoofd, evenals het gegil en gekrijs wat je op tv ziet. Maar ik had me voorgenomen om alles maar over me heen te laten komen: 't kind moet er toch uit tenslotte, of ik me nou druk maak of niet. De bevalling zelf is heel goed verlopen; een probleemloze thuisbevalling van 14,5 uur. Dat klinkt lang, maar het grote voordeel was dat de ontsluiting prima gefaseerd verliep, dat ik tussendoor de weeën goed kon opvangen en dat ik na afloop slechts twee ienemienie hechtinkjes 'voor de sier' had. Natuurlijk deed het zeer, maar aan gegil en gekrijs had ik totaal geen behoefte en die uitdrukking over die tennisbal en die neus herken ik nog steeds niet.
Verder had ik nogal opgezien tegen de gebroken nachten en het gehuil van de baby. Dochter is nu bijna 13 weken, slaapt al weeeeeeeeeken door en huilt nooit zonder reden. En als ik dan naar dat heerlijke poppie kijk, kan ik bijna niet wachten tot ik weer 'mag'!
Verder had ik nogal opgezien tegen de gebroken nachten en het gehuil van de baby. Dochter is nu bijna 13 weken, slaapt al weeeeeeeeeken door en huilt nooit zonder reden. En als ik dan naar dat heerlijke poppie kijk, kan ik bijna niet wachten tot ik weer 'mag'!
woensdag 15 augustus 2007 om 09:09
nou en dan hier degene die na en half jaar nog steeds niet hersteld is van haar knip. Leuk is anders, maar het is te doen hoor. Inderdaad, genoeg andere manieren die wel kunnen. Al baal ik natuurlijk ook wel eens! En hoe afgezaagd het ook klinkt..... als ik naar mijn zoon kijk denk ik, geeft niet, als dit alles is, er zijn ergere dingen op de wereld en hij is het helemaal waard.
Verder heb ik een hele goede zwangerschap gehad. Ik had zwangerschapssuiker,waardoor ik op het laatste wel insuline moest spuiten en ik ben in het begin behoorlijk misselijk geweest. Maar dit zijn allemaal zaken die van voorbijgaande aard zijn. Op dat moment zijn ze soms wat vervelend, maar tja, kan niet zeggen dat ik het gevoel heb een zware zwangerschap te hebben gehad. Terwijl andere mensen dat wel vaker tegen me zeggen. Ik denk dat je houding hierin ook heel erg meespeelt.
Verder de bevalling: ik zou het zo weer over doen. Ik vond het zooooo meevallen! Ik had me ingesteld op 48 uur pure horror, inderdaad afgaande op de verhalen etc. Maar in 5 uurtjes was hij er, perfect verlopen, wel pijnlijk, maar goed te doen. Enne, ik had zo n hekel aan al die schreeuwende vrouwen die ik op tv zag, dat ik de hele bevalling heb gedacht: en ik schreeuw niet. En dat heb ik dus ook niet gedaan, ook geen behoefte aangehad.
Verder heb ik een hele goede zwangerschap gehad. Ik had zwangerschapssuiker,waardoor ik op het laatste wel insuline moest spuiten en ik ben in het begin behoorlijk misselijk geweest. Maar dit zijn allemaal zaken die van voorbijgaande aard zijn. Op dat moment zijn ze soms wat vervelend, maar tja, kan niet zeggen dat ik het gevoel heb een zware zwangerschap te hebben gehad. Terwijl andere mensen dat wel vaker tegen me zeggen. Ik denk dat je houding hierin ook heel erg meespeelt.
Verder de bevalling: ik zou het zo weer over doen. Ik vond het zooooo meevallen! Ik had me ingesteld op 48 uur pure horror, inderdaad afgaande op de verhalen etc. Maar in 5 uurtjes was hij er, perfect verlopen, wel pijnlijk, maar goed te doen. Enne, ik had zo n hekel aan al die schreeuwende vrouwen die ik op tv zag, dat ik de hele bevalling heb gedacht: en ik schreeuw niet. En dat heb ik dus ook niet gedaan, ook geen behoefte aangehad.
woensdag 15 augustus 2007 om 09:13
Nog ff verder: waarschijnlijk maak ik me veel te druk. Ik zie al beren in de lucht voordat ik überhaupt zo ver ben. Ik heb gewoon ff wat positieve verhalen nodig, maar hoe dan ook: we gaan ervoor! Het idee dat we geen kindje kunnen krijgen, lijkt me verschrikkelijk. En om heel eerlijk te zijn: ik ben liever vandaag dan morgen zwanger.
Hoe gaat het met je dochter, poekie? Is ze helemaal gezond? En geniet je er volop van? Het lijkt mij echt super om mama te worden! (ik lees nu zelf met verbazing die zin: "Hè?! Typ ik dat??")
Hoe gaat het met je dochter, poekie? Is ze helemaal gezond? En geniet je er volop van? Het lijkt mij echt super om mama te worden! (ik lees nu zelf met verbazing die zin: "Hè?! Typ ik dat??")
woensdag 15 augustus 2007 om 09:16
[quote]:
nou en dan hier degene die na en half jaar nog steeds niet hersteld is van haar knip. Leuk is anders, maar het is te doen hoor. Inderdaad, genoeg andere manieren die wel kunnen. Al baal ik natuurlijk ook wel eens! En hoe afgezaagd het ook klinkt..... als ik naar mijn zoon kijk denk ik, geeft niet, als dit alles is, er zijn ergere dingen op de wereld en hij is het helemaal waard. [quote]
Stomme vraag misschien: maar denkt jouw man/vriend er ook zo over?
nou en dan hier degene die na en half jaar nog steeds niet hersteld is van haar knip. Leuk is anders, maar het is te doen hoor. Inderdaad, genoeg andere manieren die wel kunnen. Al baal ik natuurlijk ook wel eens! En hoe afgezaagd het ook klinkt..... als ik naar mijn zoon kijk denk ik, geeft niet, als dit alles is, er zijn ergere dingen op de wereld en hij is het helemaal waard. [quote]
Stomme vraag misschien: maar denkt jouw man/vriend er ook zo over?
woensdag 15 augustus 2007 om 09:37
woensdag 15 augustus 2007 om 12:24
Tadaa, met mijn dochter gaat het uitstekend. 't Is een echte slaapkop, net als d'r moeder. En áls ze wakker is, doet ze niks anders dan lachen, kraaien en lekker spartelen. En wat ook mooi is: ik heb lekker zeven maanden vrij om ervan te genieten (lang leve werken bij de overheid: drie maanden doorbetaald ouderschapsverlof!). Tot nu toe ervaar ik het ouderschap als één groot feest. 't Is gek, maar al die vervelende dingetjes tijdens de zwangerschap, de bevalling, de problemen met de borstvoeding in het begin (tepelkloven, borstontsteking, dochter die niet groeide, inmiddels krijgt ze flesje)... ik ben het allemaal vergeten. Mijn moeder heeft vijf bevallingen gehad en toen ik zwanger was vroeg ik haar hoe die waren verlopen en hoeveel pijn ze had gehad. Dat laatste wist ze niet meer... maar dat heb ik nu ook. De natuur heeft heel mooi geregeld dat je dat gewoon weer vergeet. Ik denk dat ik me het wel weer herinner bij een volgende bevalling... .
.
woensdag 15 augustus 2007 om 13:22
De natuur heeft heel mooi geregeld dat je dat gewoon weer vergeet. Ik denk dat ik me het wel weer herinner bij een volgende bevalling... .
M'n moeder zei dat ze de pijn vergeten was, maar dat ze het op het moment van de bevalling weer wist. Ze had tegen de dokter gezegd: "Ik hoef het niet meer." Ik voel me echt gewenst. Hahaha!
Fijn dat het goed gaat met je dochter.Genieten joh dat je zoveel maanden vrij hebt! Ik werk in het onderwijs, maar heb echt geen idee hoe het bij ons geregeld is. Dat zie ik dan wel. Net voor de zomervakantie bevallen zou wel ideaal zijn: lekker 7 weken extra vrij!
Maar zo ver is het nog helemaal niet...helaas... (denk ik)
. M'n moeder zei dat ze de pijn vergeten was, maar dat ze het op het moment van de bevalling weer wist. Ze had tegen de dokter gezegd: "Ik hoef het niet meer."
Ik voel me echt gewenst. Hahaha!Fijn dat het goed gaat met je dochter.Genieten joh dat je zoveel maanden vrij hebt! Ik werk in het onderwijs, maar heb echt geen idee hoe het bij ons geregeld is. Dat zie ik dan wel. Net voor de zomervakantie bevallen zou wel ideaal zijn: lekker 7 weken extra vrij!
Maar zo ver is het nog helemaal niet...helaas... (denk ik)
woensdag 15 augustus 2007 om 20:28
Hoi,
Hier nog een positief verhaal. Ik heb een hele goede zwangerschap gehad bij de 1e. Een beetje misselijk aan het begin, maar dat hoort erbij. Verder geen enkel kwaaltje. De dag van mijn bevalling lag ik 's ochtends om 7 uur nog in het zwembad, daarna door naar de zadelmaker en daarna langs mijn werk, waar een feest was.
De bevalling liep wel anders dan ik had gedacht. Mijn vruchtwater brak en het was erg troebel. Het bleek dat mijn dochter in stuit lag. Ik ben wel gewoon bevallen, maar wel in het ziekenhuis. Drie uur en een half uur na de eerste wee was mijn dochter geboren. Helemaal gezond. Het was wel heel heftig. Vooral de laatste ontsluiting, maar tijdens het persen was die pijn al weg. De laatste ontsluitingswee was geweest en het deed geen pijn meer. Terwijl ik gedacht had dat het persen pijn zou doen.
Omdat mijn dochter snel moest komen als de billen er eenmaal waren heb ik ook een knip gehad. Maar daar heb ik nooit last van gehad. En seks hebben we na de bevalling echt nog wel gehad. Nummer 2 is nu onderweg.
De eerste maanden na de bevalling was het best zwaar. Je moet nog herstellen, ik had veel last van hormonen en natuurlijk 's nachts die voedingen en het huilen. Maar daar krijg je dan wel de liefde van je leven voor terug.
Ik kan me niet eens meer voorstellen dat er ooit een tijd was dat mijn dochter er nog niet was. Ze hoort zo bij ons.
Groetjes
Hier nog een positief verhaal. Ik heb een hele goede zwangerschap gehad bij de 1e. Een beetje misselijk aan het begin, maar dat hoort erbij. Verder geen enkel kwaaltje. De dag van mijn bevalling lag ik 's ochtends om 7 uur nog in het zwembad, daarna door naar de zadelmaker en daarna langs mijn werk, waar een feest was.
De bevalling liep wel anders dan ik had gedacht. Mijn vruchtwater brak en het was erg troebel. Het bleek dat mijn dochter in stuit lag. Ik ben wel gewoon bevallen, maar wel in het ziekenhuis. Drie uur en een half uur na de eerste wee was mijn dochter geboren. Helemaal gezond. Het was wel heel heftig. Vooral de laatste ontsluiting, maar tijdens het persen was die pijn al weg. De laatste ontsluitingswee was geweest en het deed geen pijn meer. Terwijl ik gedacht had dat het persen pijn zou doen.
Omdat mijn dochter snel moest komen als de billen er eenmaal waren heb ik ook een knip gehad. Maar daar heb ik nooit last van gehad. En seks hebben we na de bevalling echt nog wel gehad. Nummer 2 is nu onderweg.
De eerste maanden na de bevalling was het best zwaar. Je moet nog herstellen, ik had veel last van hormonen en natuurlijk 's nachts die voedingen en het huilen. Maar daar krijg je dan wel de liefde van je leven voor terug.
Ik kan me niet eens meer voorstellen dat er ooit een tijd was dat mijn dochter er nog niet was. Ze hoort zo bij ons.
Groetjes
woensdag 15 augustus 2007 om 21:32
Reisa, gefeliciteerd met je zwangerschap!! Hoe ver ben je nu? Hoe loopt de zwangerschap op dit moment? En hoe gaat het met je dochtertje? Hoe oud is nu?
Ik zit nu samen met mijn vriend alle verhalen nog eens na te lezen en we praten over wat we gelezen hebben.
Volgens mij heb ik al eerder gehoord dat de ontsluitingsweeën pijn doen, maar de persweeën niet. Is dat bij iedereen zo?
Liefs xx
Ik zit nu samen met mijn vriend alle verhalen nog eens na te lezen en we praten over wat we gelezen hebben.
Volgens mij heb ik al eerder gehoord dat de ontsluitingsweeën pijn doen, maar de persweeën niet. Is dat bij iedereen zo?
Liefs xx
woensdag 15 augustus 2007 om 21:36
Ik heb drie kids gehad, dus dan weet je genoeg, toch?
Bij mijn eerste ben ik bevallen met behulp van een vacuümpomp, (totaal 10 uur en dat is heel netjes)
De tweede was veel sneller, die was er in drie uur en 1 kwartier. Het persen ging niet zo vlot dus de gyn hielp een handje mee door te duwen op mijn buik.
De derde heb ik fijn thuis gekregen, maar het ging heel erg snel. Zo snel dat ik niet goed kon zuchten en inderdaad (bloos) erbij ging gillen.Dat vond ik nog het ergste van alles, dat ik ging gillen. Heb me duizendmaal verontschuldigd, maar de vlos vond dat ik het allemaal goed deed. Na 2 uur en 10 minuten persen was mijn derde kindje er. Ze is nu bijna een half jaar.
En nu? Ik wil nog wel meer kindjes hebben. ja, op het moment van bevallen dacht ik "waarom wilde in in godsnaam nog een kindje?" Maar wat je ervoor krijgt is zoveel mooier, echt het geweldigste wat er is op aarde (maar dat vind ik)
Bij sommige dingen moet je het gewoon doen, zonder erbij na te denken, En kindjes krijgen is daar een van. Wil je graag een kindje? Gewoon doen dus!
Bij mijn eerste ben ik bevallen met behulp van een vacuümpomp, (totaal 10 uur en dat is heel netjes)
De tweede was veel sneller, die was er in drie uur en 1 kwartier. Het persen ging niet zo vlot dus de gyn hielp een handje mee door te duwen op mijn buik.
De derde heb ik fijn thuis gekregen, maar het ging heel erg snel. Zo snel dat ik niet goed kon zuchten en inderdaad (bloos) erbij ging gillen.Dat vond ik nog het ergste van alles, dat ik ging gillen. Heb me duizendmaal verontschuldigd, maar de vlos vond dat ik het allemaal goed deed. Na 2 uur en 10 minuten persen was mijn derde kindje er. Ze is nu bijna een half jaar.
En nu? Ik wil nog wel meer kindjes hebben. ja, op het moment van bevallen dacht ik "waarom wilde in in godsnaam nog een kindje?" Maar wat je ervoor krijgt is zoveel mooier, echt het geweldigste wat er is op aarde (maar dat vind ik)
Bij sommige dingen moet je het gewoon doen, zonder erbij na te denken, En kindjes krijgen is daar een van. Wil je graag een kindje? Gewoon doen dus!
donderdag 16 augustus 2007 om 09:00
:
Ik heb drie kids gehad, dus dan weet je genoeg, toch?
Bij sommige dingen moet je het gewoon doen, zonder erbij na te denken, En kindjes krijgen is daar een van. Wil je graag een kindje? Gewoon doen dus!
Heel erg graag!! Ik denk er momenteel 24 uur per dag aan. Da's niet goed; ik weet het.
Gelukkig ga ik maandag weer werken (klinkt wel raar, maar ik heb 7 weken vakantie gehad en ik heb nu gewoon weer zin om er tegenaan te gaan) en dan heb ik dus weer andere dingen aan mijn hoofd.
Ga je nog voor een vierde kindje, Swinta? Hoe oud zijn je kindjes nu? Lijkt me wel leuk een groot gezin, maar ik heb altijd geroepen dat ik wel kinderen (tijdelijk) wilde opvangen. Mijn vriend denkt er ook zo over, maar helaas is mijn huis momenteel te klein. Wie weet in de toekomst...
Bedankt voor je verhaal! Liefs xx
donderdag 16 augustus 2007 om 11:14
Hier ook een positief verhaal. De bevalling gewoon verdrongen en net als Vishnu pas in laatste week een bevallingsboek gekocht en gelezen. En ik werd er niet eens meer bang van, zoals ik had gedacht. Toen de bevalling zich aankondigde was ik niet eens zenuwachtig en zelfs zo vol vertrouwen dat ik ineens zeker wist dat ik thuis wilde bevallen.
De bevalling deed pijn, maar de tandarts vind ik erger. Daar krijg je er bovendien niet iets zo ontzettend onbeschrijfelijk moois voor terug.
En ik heb mij tijdens de bevalling vastgehouden aan het idee dat je gewoon geen herinnering van pijn hebt. Zodra het over is, kun je het niet meer voor je halen.
Toen ik zwanger was van de tweede was ik gek genoeg weer zenuwachtig. Ik heb helemaal geen boek gelezen en ook deze keer had ik weer een superbevalling.
Je moet je volgens mij ook bedenken dat goed nieuws over het algemeen niet in de krant komt. De horrorverhalen worden uitgemeten, maar tegenover het aantal vrouwen dat een jaar na de bevalling nog last heeft staat een veeeeeeeeel groter aantal dat geen last (meer) heeft (of ooit gehad). En daar hoor je nooit iets over omdat het geen nieuwswaarde heeft.
O ja, ook zo'n dooddoener, maar voor mij effectief: als al die vrouwen, miljarden!, die je voor gingen, het ook konden, waarom jij dan niet?
De bevalling deed pijn, maar de tandarts vind ik erger. Daar krijg je er bovendien niet iets zo ontzettend onbeschrijfelijk moois voor terug.
En ik heb mij tijdens de bevalling vastgehouden aan het idee dat je gewoon geen herinnering van pijn hebt. Zodra het over is, kun je het niet meer voor je halen.
Toen ik zwanger was van de tweede was ik gek genoeg weer zenuwachtig. Ik heb helemaal geen boek gelezen en ook deze keer had ik weer een superbevalling.
Je moet je volgens mij ook bedenken dat goed nieuws over het algemeen niet in de krant komt. De horrorverhalen worden uitgemeten, maar tegenover het aantal vrouwen dat een jaar na de bevalling nog last heeft staat een veeeeeeeeel groter aantal dat geen last (meer) heeft (of ooit gehad). En daar hoor je nooit iets over omdat het geen nieuwswaarde heeft.
O ja, ook zo'n dooddoener, maar voor mij effectief: als al die vrouwen, miljarden!, die je voor gingen, het ook konden, waarom jij dan niet?
