Problematisch schermgebruik brugklasser

Ik vermoed dat wij met het zelfde probleem worstelen als 90% van de ouders, maar wie weet kunnen wel elkaar steunen.

Op onze VO school is twee jaar geleden het bezit van een laptop voor iedere leerling verplicht geworden. Als reden is aangevoerd dat veel van de leermethodes digitaal beschikbaar zijn en dat dat voordelen oplevert.

Wij zijn als ouders niet al te blij met deze maatregel (en van de docenten hoor ik ook veel bedenkingen).

Mijn brugklasser had voor het naar het VO ging een telefoon, maar kon zijn telefoongebruik redelijk reguleren en was ook daarnaast actief met sporten, buitenspelen e.d. Sinds hij in de brugklas zit is dit totaal veranderd: hij lijkt het gebruik van zijn laptop niet te kunnen reguleren, ondanks afspraken.

De brugklas valt hem zwaar en natuurlijk verandert veel op deze leeftijd (hallo puberteit) we hebben hem dus een beetje geprobeerd te ontzien en begrip te tonen voor zijn situatie, veel erover gepraat et cetera. Maar ik maak mij toch ook wat zorgen: in zijn hobby's lijkt hij geen lol meer te hebben: we hebben hem al laten stoppen met zijn sport. Dat was hij heel kwaad over, maar het was elke keer opnieuw een drama om naar de trainingen en wedstrijden te krijgen, hij leek er, i.t.t. voorheen geen enkele lol meer in te hebben. Het is een prijzige sport, dus na bijna een jaar tobben hebben we hem afgemeld.

Hij sport nu nog 1 keer in de week 1 uurtje, maar zelfs dat lijkt hem al te veel. Hij heeft in de meivakantie niets anders gedaan dan youtube kijken in bed en wilde ook niets anders. Na heel veel gezeur wilde hij op mijn vrije dag mee met een uitstapje. Dat was uiteindelijk heel leuk, maar het gemekker vooraf, vond ik heel vermoeiend.

Elk vrij moment duikt hij in bed met zijn laptop. Die laptop laat hij ook continu vallen, waardoor hij al meerdere keren kapot is geweest ( we hebben een servicecontract, maar ik baal er ook van dit elke keer weer te moeten regelen). Elke avond als we thuiskomen blijkt dat hij alleen maar met zijn laptop youtube heeft gekeken. Huiswerk, spullen opruimen is dan nog niet gebeurd.

Kortom, ik herken in veel dingen de puberteit, maar ik vind zijn schermgebruik te veel en het gaat ten koste van zaken waar hij voorheen veel plezier in had.

Ik wil graag afspraken met hem maken, waarop ik in ieder geval op middagen dat ik thuis ben hem telefoon en laptop wil laten inleveren, hij kan deze dan terugkrijgen als huiswerk en oefenen (hij zit op iets toneelachtigs) gedaan is.

Dit gaat volstrekt tegen mijn ideeën over opvoeding in, maar ik vind het vreselijk dat hij zo gefixeerd is op zijn laptop en geen interesse meer heeft voor andere dingen (het is ook het enige waarover hij nog kan praten). Nadeel is natuurlijk dat wij er ook op veel momenten niet zijn. Het liefste zou ik heel die laptop achter slot en grendel doen, maar ja het kreng moet mee naar school en huiswerk moet ook vaak op de laptop gedaan worden.

Wie heeft nog ideeën? Alvast bedankt!

Browniedoc schreef: ↑

23-05-2024 09:00

Mijn referentie naar de thuisblijfmoeder was niet iets waarmee ik een standaard aanhaalde: ze is gewoon thuisblijfmoeder . Ik benoemde ook specifiek in mijn eerste post om naar de mogelijkheid te kijken of jullie meer thuis kunnen zijn.

Ik voel je allergie helemaal. Bij ons thuis is mijn man meer thuis dan ik en ik gruwel altijd van de vanzelfsprekendheid waarmee vrouwen inleveren op werk/eigen ontwikkeling ten behoeve van het gezin. Hoewel het ook moet kunnen als vrouwen daar bewust voor kiezen natuurlijk.

Je geeft aan dat regels bij jullie niet werken. Dat lijkt me een grote uitdaging en ik hoop dat het traject wat jullie met hem aangaan jullie hierbij kan helpen. Maar ik merk ook een beetje in je berichten een houding van : "pffff dat óók nog erbij". Die extra begeleiding die je zoon nodig heeft is vooral hinderlijk in combinatie met hobby's, werk, mantelzorg, andere kinderen, stigma van vrouw zijn, thuiswerken waar je zelf ook niet goed in bent, etc.. En ik begrijp de praktische bezwaren wel (de "pff geen zin"- bezwaren ook wel trouwens), maar praktische problemen kun je vaak oplossen. Het is een beetje terugschakelen naar een stand waar je weer in moet leveren op je eigen vrijheid als ouder, net zoals bij jonge kinderen.

Maar ik denk dat je moet kiezen dat je het OF laat gaan en er vanuit gaat dat het goed komt OF dat je er regels aan wilt verbinden en dan ook aanwezig moet zijn om erop te sturen.

Misschien kunnen jullie (!) kijken hoe jullie die mantelzorg tijdelijk kunnen beleggen bij een familielid omdat jullie nu even wat meer thuis moeten zijn, misschien wat minder uren werken (waarom is ouderschapsverlof er alleen voor <8 jaar eigenlijk??), toch thuiswerken, etc..

Fijn om te horen dat het met het mooie weer beter gaat! Hopelijk blijft het zo

Klopt: we hebben nu al jaren mantelzorg erbij. En werk waarin meer van ons gevraagd wordt. En ik heb veel last van de overgang. En een paar kinderen die niet helemaal lekker gaan.

Beperkte tijd en energie dus en vooral veel kanten/partijen die aan mij trekken. Tijd en energie zijn beperkt, daar moet ik gewoon reëel in zijn.

Jubelien schreef: ↑

23-05-2024 09:54

Zo voelt het voor mij idd ook echt: weer vrijheid inleveren, met een eerste klasser nu. Dat had ik echt niet voorzien en daar baalde ik soms ook gewoon van. Ook niet handig ivm m'n werk, terwijl ik juist dacht dat het makkelijker te combineren zou zijn!

Nu, na m'n baalfase, geeft het vooral veel meer rust: ik ben er voor hem, fysiek en ook ondersteunend / coachend. Ik denk / hoop dat het een investering is, dat hierdoor het thuis straks ook soepeler blijft lopen en hij steeds ietsje meer zelfstandig wordt, al ligt dat tempo lager dan ik eerst dacht. Nu ik me dat heb gerealiseerd, denk ik ook minder 'pppffff'.

En het scheelt TO, jij en je partner kunnen dit samen zo afspreken toch? Kun je dit samen iets anders verdelen? Als je allebei een middag extra thuiswerkt, moet je kijken hoeveel meer tijd je beschikbaar kunt zijn voor zoon!

Het scheelt dat dit mijn vierde brugklasser is: ik kon mij er al twee jaar mentaal op voorbereiden (en keek er niet naar uit!).