Kinderen
alle pijlers
Psychische problemen en omgangsregeling
maandag 3 januari 2022 om 11:56
Ik zit vreselijk in de knoop met mijzelf maar mijn ex, team jeugd en gezin en de kinderen willen dat er weer omgang komt met de kinderen. Mijn hulpverleners zijn wisselend, de 1 dringt aan op contact en omgang terwijl anderen aangeven dat het momenteel niet gaat.
Beetje toelichting: In het afgelopen jaar is er regelmatig heftige kortsluiting geweest waardoor ik suïcidaal was en meerdere malen een ziekenhuisopname en crisisopname heb gehad. Het contact met de kinderen is daarom eerder ook verboden door veilig thuis. Ik ben nu niet echt suïcidaal maar heb vreselijk veel moeite mijzelf mentaal en fysiek te verzorgen en beheersen, het liefst zou ik opgenomen of in een beschermde woonvorm geplaatst worden maar daar krijg ik geen indicatie voor. Zorg voor de kinderen erbij overzie ik niet en kan het ook niet verdragen dat de kinderen mij in deze situatie zien. Ik ben man mocht dat uitmaken.
Wie kan mij advies geven?
Beetje toelichting: In het afgelopen jaar is er regelmatig heftige kortsluiting geweest waardoor ik suïcidaal was en meerdere malen een ziekenhuisopname en crisisopname heb gehad. Het contact met de kinderen is daarom eerder ook verboden door veilig thuis. Ik ben nu niet echt suïcidaal maar heb vreselijk veel moeite mijzelf mentaal en fysiek te verzorgen en beheersen, het liefst zou ik opgenomen of in een beschermde woonvorm geplaatst worden maar daar krijg ik geen indicatie voor. Zorg voor de kinderen erbij overzie ik niet en kan het ook niet verdragen dat de kinderen mij in deze situatie zien. Ik ben man mocht dat uitmaken.
Wie kan mij advies geven?
dinsdag 4 januari 2022 om 00:25
Ik wil mijn ex niet als heks wegzetten maar dat is moeilijk met hoe ze nu handelt door geen hulp aan te willen nemen, al jarenlang in de opvoeding geen rekening met mij te houden, nu ineens mij wel te willen betrekken bij een omgangsregeling en niet mee te willen werken aan de verkoop van het huis.
Ik betwijfel of de kinderen mij zouden missen als ex er minder dramatisch over zou doen, vroeger was ik ook nauwelijks thuis en betrokken bij ze. Ik denk dat ze allang beschadigd zijn en door het getouwtrek meer beschadigd worden.
Ik wil geen valse verwachtingen wekken, in overleg met mijn huisarts ben ik opgegeven voor nog één intensieve therapie en als die ook niet werkt heeft zij mij beloofd mee te werken aan euthanasie. Dit zorgt ook voor botsingen met ex, jeugd en gezin en alle andere hulpverleners.
Het ouderschapsplan is zwaar achterhaald omdat ik toen nog 14/7 werkte en we de omgang per moment zouden bekijken.
Ik betwijfel of de kinderen mij zouden missen als ex er minder dramatisch over zou doen, vroeger was ik ook nauwelijks thuis en betrokken bij ze. Ik denk dat ze allang beschadigd zijn en door het getouwtrek meer beschadigd worden.
Ik wil geen valse verwachtingen wekken, in overleg met mijn huisarts ben ik opgegeven voor nog één intensieve therapie en als die ook niet werkt heeft zij mij beloofd mee te werken aan euthanasie. Dit zorgt ook voor botsingen met ex, jeugd en gezin en alle andere hulpverleners.
Het ouderschapsplan is zwaar achterhaald omdat ik toen nog 14/7 werkte en we de omgang per moment zouden bekijken.
dinsdag 4 januari 2022 om 08:13
Je legt steeds de verantwoordelijkheid bij artsen, je ex, hulpverlening en je verleden. Wanneer begin je om je verantwoordelijkheid voor je kinderen nu te nemen? Het is nooit te laat om alsnog in je kinderen te investeren. Wel is elke dag dat je ze negeert, niet voor ze vecht en ze doodzwijgt er eentje teveel. Eentje waarin hun problematiek groeit. Wanneer ga je, zoals ouders horen te doen, hun welzijn boven dat van jezelf zetten? Je hebt je ex niet nodig om je kinderen te zien, want het zijn namelijk ook jouw kinderen. Zij kan ze niet bij jou weghouden. Doet ze dat wel, dan zijn daar wegen voor. Misschien helpt het jouzelf misschien zelfs op termijn om je te kunnen focussen op hun belang. Ik weet hoe het voelt om een ouder te hebben die het leven niet meer wil. Weet je wel wat dat als kind met je doet? Mijn ouder kon me in ieder geval nog duidelijk maken dat het niet aan mij lag maar jij doet niet eens je best om je kinderen duidelijk te maken dat zij hierin geen aandeel in hebben. Je hebt als ouder voor deze kinderen gekozen, niet andersom. De kinderen hebben jou en je ex niet opgezadeld met het ouderschap.Desperate schreef: ↑04-01-2022 00:25Ik wil mijn ex niet als heks wegzetten maar dat is moeilijk met hoe ze nu handelt door geen hulp aan te willen nemen, al jarenlang in de opvoeding geen rekening met mij te houden, nu ineens mij wel te willen betrekken bij een omgangsregeling en niet mee te willen werken aan de verkoop van het huis.
Ik betwijfel of de kinderen mij zouden missen als ex er minder dramatisch over zou doen, vroeger was ik ook nauwelijks thuis en betrokken bij ze. Ik denk dat ze allang beschadigd zijn en door het getouwtrek meer beschadigd worden.
Ik wil geen valse verwachtingen wekken, in overleg met mijn huisarts ben ik opgegeven voor nog één intensieve therapie en als die ook niet werkt heeft zij mij beloofd mee te werken aan euthanasie. Dit zorgt ook voor botsingen met ex, jeugd en gezin en alle andere hulpverleners.
Het ouderschapsplan is zwaar achterhaald omdat ik toen nog 14/7 werkte en we de omgang per moment zouden bekijken.
Los van alles wat je voelt, wat er gebeurd is, hoe de toekomst zal gaan zijn (want dat weet niemand); wat kun jij wél doen voor je kinderen? Denk dat dat nu écht belangrijk is.
dinsdag 4 januari 2022 om 09:32
Nanouk schreef: ↑03-01-2022 22:59Ik zou het bizar vinden als TO een gezonde man zou Ijn, dat is hij duidelijk niet en dan is het heel knap je grenzen aan te geven.
We kennen helaas niet het hele verhaal en het verleden. Maar de ex van TO klinkt ook niet oke. Wil in het huis blijven wonen, wil dat zieke ex terug komt om samen voor de kinderen te zorgen en samen een gezin zijn. Maar wil absoluut niet meewerken aan de hulp die TO vraagt om met het wijkteam een oplossing te zoeken. de ex van TO zou hier juist beter uit kunnen komen. Hulp voor de kinderen, omgang met vader die met hulp wellicht uitgebouwd kan worden enz. Maar dat wil ex niet dus zit TO ook klem want zonder hulp kan hij het (nu nog) niet.
Dat is wat TO vertelt, we horen hier niet het verhaal van de ex. In mijn ervaring zijn de verhalen en visies van de persoon met psychische problemen over anderen zelden juist. Empathie en begrip zijn veelal ver te zoeken en er wordt veel verdraaid zodat de ander de boeman is. Dat is vaak ook onderdeel van de psychische stoornissen, dus niet per se bewust of kwaadwillend, maar ik zou niet zomaar de ex wegzetten als ongeschikte moeder, zonder haar kant te weten.
dinsdag 4 januari 2022 om 10:40
Ik heb mijn leven lang gedaan wat er verlangd en verwacht werd van mij, vooral na de geboorte van de kinderen, maar kan het niet meer. Iedere dag is een lijdensweg, daar kan ik de kinderen niet bij verdragen en ze niet mee belasten.apiejapie schreef: ↑04-01-2022 08:13Je legt steeds de verantwoordelijkheid bij artsen, je ex, hulpverlening en je verleden. Wanneer begin je om je verantwoordelijkheid voor je kinderen nu te nemen? Het is nooit te laat om alsnog in je kinderen te investeren. Wel is elke dag dat je ze negeert, niet voor ze vecht en ze doodzwijgt er eentje teveel. Eentje waarin hun problematiek groeit. Wanneer ga je, zoals ouders horen te doen, hun welzijn boven dat van jezelf zetten? Je hebt je ex niet nodig om je kinderen te zien, want het zijn namelijk ook jouw kinderen. Zij kan ze niet bij jou weghouden. Doet ze dat wel, dan zijn daar wegen voor. Misschien helpt het jouzelf misschien zelfs op termijn om je te kunnen focussen op hun belang. Ik weet hoe het voelt om een ouder te hebben die het leven niet meer wil. Weet je wel wat dat als kind met je doet? Mijn ouder kon me in ieder geval nog duidelijk maken dat het niet aan mij lag maar jij doet niet eens je best om je kinderen duidelijk te maken dat zij hierin geen aandeel in hebben. Je hebt als ouder voor deze kinderen gekozen, niet andersom. De kinderen hebben jou en je ex niet opgezadeld met het ouderschap.
Los van alles wat je voelt, wat er gebeurd is, hoe de toekomst zal gaan zijn (want dat weet niemand); wat kun jij wél doen voor je kinderen? Denk dat dat nu écht belangrijk is.
Helaas weten ze dat ik spijt heb kinderen gekregen te hebben, ik heb geprobeerd duidelijk te maken dat het niet aan hun ligt.
dinsdag 4 januari 2022 om 10:43
Bijna 2 jaar, we zouden het 2 jaar onverdeeld laten zodat zij de kans had wat anders te vinden. Ik betaal het nog volledig maar moet daarvoor spaargeld gebruiken.Caramelfudge schreef: ↑04-01-2022 08:41Mag ik vragen hoelang je al weg bent thuis en waarom jij vindt dat het huis verkocht moet worden? (Betaal je er nog aan mee of?)
dinsdag 4 januari 2022 om 10:43
Je eigen kinderen vertellen dat je spijt van ze hebt...: ik snap wel dat je vrouw de kinderen bij je weg houdt en ik snap ook dat instantie aan je vragen: wat ga je dan wel bijdragen. Tot op heden heb je je beschadigend gedragen richting je kinderen: het draait allemaal alleen om jezelf. Wanneer dat uit ziekte voort komt dan is dat rot voor jou, maar dat men dan ingrijpt om je kinderen tegen nog meer trauma's te beschermen is dan niet meer dan logisch.
Misschien is het wel het verstandigst om je op jezelf te focussen en op je behandeling.
Misschien is het wel het verstandigst om je op jezelf te focussen en op je behandeling.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 4 januari 2022 om 10:48
14/7 is wat overdreven maar doordeweeks werkte ik gemiddeld ca. 14 uur per dag en in de weekenden was ik ook nog altijd een paar uur bezig. Vakantie dagen raakte ik standaard kwijt omdat ik er te weinig opnam. Nu zit ik in de ziektewet en betaal netjes en ruimschoots alimentatie.Melisande2 schreef: ↑04-01-2022 10:04Wat betekent ik werkte 14/7?
Hoe is je situatie nu,to? Werk je nog, betaal je alimentatie?
dinsdag 4 januari 2022 om 10:52
Ik zou begrijpen dat ze de kinderen bij mij weg houden en dat is voor alle partijen ook beter maar ze dringen juist aan op het tegenovergestelde.viva-amber schreef: ↑04-01-2022 10:43Je eigen kinderen vertellen dat je spijt van ze hebt...: ik snap wel dat je vrouw de kinderen bij je weg houdt en ik snap ook dat instantie aan je vragen: wat ga je dan wel bijdragen. Tot op heden heb je je beschadigend gedragen richting je kinderen: het draait allemaal alleen om jezelf. Wanneer dat uit ziekte voort komt dan is dat rot voor jou, maar dat men dan ingrijpt om je kinderen tegen nog meer trauma's te beschermen is dan niet meer dan logisch.
Misschien is het wel het verstandigst om je op jezelf te focussen en op je behandeling.
dinsdag 4 januari 2022 om 11:30
Ik denk dat je uit het oog verliest dat wel contact, al is het minimaal heel waardevol is voor de kinderen. Dat je de zorg niet voor ze kan dragen snap ik heel goed. Ik heb dit van dichtbij meegemaakt. Maar probeer het belang va de kinderen niet uit het oog te verliezen. Ze eens bellen, appen af en toe wat bij of met ze gaan dringen. Samen een filmpje kijken....kleine dingen, van onschatbare waarde ook voor als je er straks niet meer bent mocht het zover komen.
dinsdag 4 januari 2022 om 11:49
Je schrijft dat je betaalt voor jullie huis van je spaargeld en dat je daarnaast alimentatie betaalt en in de ziektewet zit. Wordt het niet tijd voor een herberekening? Het lijkt me verstandig om de scheiding definitief af te wikkelen, zodat het ook duidelijk voor je ex is, waar ze in de toekomst mee te dealen heeft.
Dat het jou aanvliegt om afspraken te maken over een omgangsregeling met betrekking tot je kinderen is vervelend, maar lijkt me iets waar je dan met jouw hulpverlener naar moet kijken. Je schrijft dat centrum jeugd en gezin, je ex en de kinderen omgang willen, maar dat er ook een contactverbod is geweest. Ga dan eens met jouw hulpverlener en de hulpverlener van jouw kinderen (centrum jeugd en gezin) rond de tafel over hoe het contact verantwoord weer opgestart kan worden. Het lijkt me dat dat in eerste instantie toch begeleid gaat zijn. Ik zou het contact met je ex zoveel mogelijk beperken. Wat zij wil is niet zo relevant, maar laat jullie hulpverleners goed kijken naar wat kan en probeer daar dan ook aan mee te werken. Jouw hulpverlener is er voor jouw belang, maar je kinderen hebben ook belangen. Het klinkt alsof jij en je ex allebei de hakken in het zand hebben om de eigen belangen te verdedigen, jullie handelen allebei uit angst. Maar die angst hoeft helemaal niet terecht te zijn. Met hulp kan je vast veel meer dan je nu denkt en dan kan een uurtje begeleid contact met je kinderen een begin zijn of het maximaal haalbare. Dat zal je uit moeten vinden.
Succes!
Dat het jou aanvliegt om afspraken te maken over een omgangsregeling met betrekking tot je kinderen is vervelend, maar lijkt me iets waar je dan met jouw hulpverlener naar moet kijken. Je schrijft dat centrum jeugd en gezin, je ex en de kinderen omgang willen, maar dat er ook een contactverbod is geweest. Ga dan eens met jouw hulpverlener en de hulpverlener van jouw kinderen (centrum jeugd en gezin) rond de tafel over hoe het contact verantwoord weer opgestart kan worden. Het lijkt me dat dat in eerste instantie toch begeleid gaat zijn. Ik zou het contact met je ex zoveel mogelijk beperken. Wat zij wil is niet zo relevant, maar laat jullie hulpverleners goed kijken naar wat kan en probeer daar dan ook aan mee te werken. Jouw hulpverlener is er voor jouw belang, maar je kinderen hebben ook belangen. Het klinkt alsof jij en je ex allebei de hakken in het zand hebben om de eigen belangen te verdedigen, jullie handelen allebei uit angst. Maar die angst hoeft helemaal niet terecht te zijn. Met hulp kan je vast veel meer dan je nu denkt en dan kan een uurtje begeleid contact met je kinderen een begin zijn of het maximaal haalbare. Dat zal je uit moeten vinden.
Succes!
dinsdag 4 januari 2022 om 11:53
Precies dat!! Heb ik hierboven ook al meermaals proberen duidelijk te maken. Maar hij blijft hameren op schuld bij een ander en niet in staat tot contact. Ik kan niet begrijpen dat je denkt dat 0 contact én je kinderen zeggen dat je spijt van ze hebt, het beste is. Hij beseft niet hoeveel schade dat berokkent bij kinderen.Nanouk schreef: ↑04-01-2022 11:30Ik denk dat je uit het oog verliest dat wel contact, al is het minimaal heel waardevol is voor de kinderen. Dat je de zorg niet voor ze kan dragen snap ik heel goed. Ik heb dit van dichtbij meegemaakt. Maar probeer het belang va de kinderen niet uit het oog te verliezen. Ze eens bellen, appen af en toe wat bij of met ze gaan dringen. Samen een filmpje kijken....kleine dingen, van onschatbare waarde ook voor als je er straks niet meer bent mocht het zover komen.
dinsdag 4 januari 2022 om 11:58
Je kan ook zelf een besluit maken om je voor nu te focussen op beter worden en niet op je kinderen en daar duidelijk over communiceren.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 4 januari 2022 om 12:02
Hij zal zich vast beseffen dat dat niet goed is. Ik ve echt van me jng dat hij echt heel ziek is en er weinig aan kan doen. In dit verhaal zijn er alleen maar verliezers.apiejapie schreef: ↑04-01-2022 11:53Precies dat!! Heb ik hierboven ook al meermaals proberen duidelijk te maken. Maar hij blijft hameren op schuld bij een ander en niet in staat tot contact. Ik kan niet begrijpen dat je denkt dat 0 contact én je kinderen zeggen dat je spijt van ze hebt, het beste is. Hij beseft niet hoeveel schade dat berokkent bij kinderen.
dinsdag 4 januari 2022 om 12:05
Dus TO, als die laatste intensieve behandeling geen soelaas biedt dan ga je het traject voor euthanasie in? Weten ex en kinderen dit al?
Nogmaals: als jij chemo zou hebben, zou dat ook zijn weerslag hebben op je opvoedkundig vermogen. Dus wat dat betreft vind ik dat ex wel meer begrip kan tonen - als ze tenminste weet dat dit speelt.
Aan de andere kant: je bent aan je kinderen verplicht dat ze afscheid kunnen nemen. Dat is toch echt wel het minimum.
Verder vind ik dat het je eigen keuze is geweest om je leven in te richten zoals jij dat hebt gedaan. Jij had eerder weg kunnen gaan, een condoom kunnen dragen en zelf ervoor kunnen zorgen dat je betrokken werd bij de opvoeding. Het is jouw keuze geweest om jezelf opzij te laten zetten en het is jouw keuze geweest om zoveel te werken. Dat kun je niet allemaal bij je ex neerleggen, want daar was je zelf ook bij.
Nogmaals: als jij chemo zou hebben, zou dat ook zijn weerslag hebben op je opvoedkundig vermogen. Dus wat dat betreft vind ik dat ex wel meer begrip kan tonen - als ze tenminste weet dat dit speelt.
Aan de andere kant: je bent aan je kinderen verplicht dat ze afscheid kunnen nemen. Dat is toch echt wel het minimum.
Verder vind ik dat het je eigen keuze is geweest om je leven in te richten zoals jij dat hebt gedaan. Jij had eerder weg kunnen gaan, een condoom kunnen dragen en zelf ervoor kunnen zorgen dat je betrokken werd bij de opvoeding. Het is jouw keuze geweest om jezelf opzij te laten zetten en het is jouw keuze geweest om zoveel te werken. Dat kun je niet allemaal bij je ex neerleggen, want daar was je zelf ook bij.
dinsdag 4 januari 2022 om 12:22
Wanneer je 5 dagen per week 14 uur per dag werkt plus in het weekend, dan was TO sowieso al erg weinig met zijn kinderen bezig, ook al voor ziekte.
Om je kinderen vervolgens in gevaar te brengen met je eigen gedrag en ze ter vertellen dat je spijt van ze hebt is gewoon weg traumatiserend en geestelijk misbruik. In dat geval kun je beter een afwezige dan een aanwezige ouder zijn.
Niet elke ouder is een aanwinst voor zijn kinderen, dat was TO voor zijn geestelijke problemen ook al niet.
Moet daar nu het schepje van dan maak ik mezelf wel van kant ook nog bovenop?
Je zit wel heel erg in de slachtofferrol to, jij bent de volwassene die deze keuzes heeft gemaakt: je kinderen hebben niet voor hun geboorte, noch voor jou gekozen. Wie denk je zelf dat hier de echte slachtoffers zijn?
Om je kinderen vervolgens in gevaar te brengen met je eigen gedrag en ze ter vertellen dat je spijt van ze hebt is gewoon weg traumatiserend en geestelijk misbruik. In dat geval kun je beter een afwezige dan een aanwezige ouder zijn.
Niet elke ouder is een aanwinst voor zijn kinderen, dat was TO voor zijn geestelijke problemen ook al niet.
Moet daar nu het schepje van dan maak ik mezelf wel van kant ook nog bovenop?
Je zit wel heel erg in de slachtofferrol to, jij bent de volwassene die deze keuzes heeft gemaakt: je kinderen hebben niet voor hun geboorte, noch voor jou gekozen. Wie denk je zelf dat hier de echte slachtoffers zijn?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 4 januari 2022 om 12:30
viva-amber schreef: ↑04-01-2022 07:01Je klinkt zelfs ook als een lapzwans van een ouder zonder enige empathie. Had dan geen kinderen genomen, wanneer je toch nooit van plan was om er voor ze te zijn omdat je liever aan het werk bent.
dinsdag 4 januari 2022 om 12:34
Desperate schreef: ↑04-01-2022 10:40Ik heb mijn leven lang gedaan wat er verlangd en verwacht werd van mij, vooral na de geboorte van de kinderen, maar kan het niet meer. Iedere dag is een lijdensweg, daar kan ik de kinderen niet bij verdragen en ze niet mee belasten.
Helaas weten ze dat ik spijt heb kinderen gekregen te hebben, ik heb geprobeerd duidelijk te maken dat het niet aan hun ligt.
Jouw hele leven zie je jezelf denk ik als slachtoffer. Overkwam je situatie ?
Waarom kon je niet op tijd handelen ?
dinsdag 4 januari 2022 om 12:57
Wat een helpende en nuttige reacties hier! Ik hoop maar dat jullie nooit hetzelfde zal overkomen.
To, het klinkt alsof je het al moeilijk genoeg hebt met jezelf en ik kan me voorstellen dat het momenteel voor jou niet haalbaar is om ook voor de kinderen te zorgen.
Ik vind wel dat jij aan jezelf, maar ook aan je kinderen, “verplicht” bent om zorg te dragen voor je herstel.
Het gevoel wat jij nu bij je draagt, kan overgaan. Dit hoeft niet permanent te zijn, al snap ik wel dat het momenteel voor jou uitzichtloos voelt.
Ik heb geen advies voor je mbt de situatie met je kinderen en ex. Maar ik wil je vnl laten weten dat je gelezen wordt en begrepen, en dat er hoop is.
Veel sterkte.
To, het klinkt alsof je het al moeilijk genoeg hebt met jezelf en ik kan me voorstellen dat het momenteel voor jou niet haalbaar is om ook voor de kinderen te zorgen.
Ik vind wel dat jij aan jezelf, maar ook aan je kinderen, “verplicht” bent om zorg te dragen voor je herstel.
Het gevoel wat jij nu bij je draagt, kan overgaan. Dit hoeft niet permanent te zijn, al snap ik wel dat het momenteel voor jou uitzichtloos voelt.
Ik heb geen advies voor je mbt de situatie met je kinderen en ex. Maar ik wil je vnl laten weten dat je gelezen wordt en begrepen, en dat er hoop is.
Veel sterkte.
dinsdag 4 januari 2022 om 13:02
Dit is zo ongeveer wat TO zelf ook ervan denkt.viva-amber schreef: ↑04-01-2022 12:22Wanneer je 5 dagen per week 14 uur per dag werkt plus in het weekend, dan was TO sowieso al erg weinig met zijn kinderen bezig, ook al voor ziekte.
Om je kinderen vervolgens in gevaar te brengen met je eigen gedrag en ze ter vertellen dat je spijt van ze hebt is gewoon weg traumatiserend en geestelijk misbruik. In dat geval kun je beter een afwezige dan een aanwezige ouder zijn.
Niet elke ouder is een aanwinst voor zijn kinderen, dat was TO voor zijn geestelijke problemen ook al niet.
dinsdag 4 januari 2022 om 13:41
En jij hebt na deze reactie nog een goed gevoel over jezelf?viva-amber schreef: ↑04-01-2022 12:22Wanneer je 5 dagen per week 14 uur per dag werkt plus in het weekend, dan was TO sowieso al erg weinig met zijn kinderen bezig, ook al voor ziekte.
Om je kinderen vervolgens in gevaar te brengen met je eigen gedrag en ze ter vertellen dat je spijt van ze hebt is gewoon weg traumatiserend en geestelijk misbruik. In dat geval kun je beter een afwezige dan een aanwezige ouder zijn.
Niet elke ouder is een aanwinst voor zijn kinderen, dat was TO voor zijn geestelijke problemen ook al niet.
Moet daar nu het schepje van dan maak ik mezelf wel van kant ook nog bovenop?
Je zit wel heel erg in de slachtofferrol to, jij bent de volwassene die deze keuzes heeft gemaakt: je kinderen hebben niet voor hun geboorte, noch voor jou gekozen. Wie denk je zelf dat hier de echte slachtoffers zijn?
Super hoor om iemand die zich zo voelt zo een yrap na te geven.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
