Kinderen
alle pijlers
Psychische problemen en omgangsregeling
maandag 3 januari 2022 om 11:56
Ik zit vreselijk in de knoop met mijzelf maar mijn ex, team jeugd en gezin en de kinderen willen dat er weer omgang komt met de kinderen. Mijn hulpverleners zijn wisselend, de 1 dringt aan op contact en omgang terwijl anderen aangeven dat het momenteel niet gaat.
Beetje toelichting: In het afgelopen jaar is er regelmatig heftige kortsluiting geweest waardoor ik suïcidaal was en meerdere malen een ziekenhuisopname en crisisopname heb gehad. Het contact met de kinderen is daarom eerder ook verboden door veilig thuis. Ik ben nu niet echt suïcidaal maar heb vreselijk veel moeite mijzelf mentaal en fysiek te verzorgen en beheersen, het liefst zou ik opgenomen of in een beschermde woonvorm geplaatst worden maar daar krijg ik geen indicatie voor. Zorg voor de kinderen erbij overzie ik niet en kan het ook niet verdragen dat de kinderen mij in deze situatie zien. Ik ben man mocht dat uitmaken.
Wie kan mij advies geven?
Beetje toelichting: In het afgelopen jaar is er regelmatig heftige kortsluiting geweest waardoor ik suïcidaal was en meerdere malen een ziekenhuisopname en crisisopname heb gehad. Het contact met de kinderen is daarom eerder ook verboden door veilig thuis. Ik ben nu niet echt suïcidaal maar heb vreselijk veel moeite mijzelf mentaal en fysiek te verzorgen en beheersen, het liefst zou ik opgenomen of in een beschermde woonvorm geplaatst worden maar daar krijg ik geen indicatie voor. Zorg voor de kinderen erbij overzie ik niet en kan het ook niet verdragen dat de kinderen mij in deze situatie zien. Ik ben man mocht dat uitmaken.
Wie kan mij advies geven?
dinsdag 4 januari 2022 om 13:48
Onze lat - dus van moeders - voor het ouderschap, met name voor vaders, ligt veel te laag.
Ik heb privé zelf ook te maken met vaders die hun kind beschadigen (op een wijze die strafbaar is), maar die op één of andere manier zichzelf altijd als de meest zielige partij zien.
Zolang TO zich zo voelt staat er hem maar 1 ding te doen: aan zichzelf werken.
Zelfs instanties vragen hem wat hij dan van plan is om bij te dragen, die vraag wordt hem niet voor niets gesteld.
De instanties willen weten of hij met zijn kinderen om kan gaan op een gezonde manier, waarbij niet zijn needs de hele tijd op nummer 1 staan ongeacht de gevolgen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 4 januari 2022 om 14:03
Wat TO doet is niet strafbaar. Hij is ziek.viva-amber schreef: ↑04-01-2022 13:48Onze lat - dus van moeders - voor het ouderschap, met name voor vaders, ligt veel te laag.
Ik heb privé zelf ook te maken met vaders die hun kind beschadigen (op een wijze die strafbaar is), maar die op één of andere manier zichzelf altijd als de meest zielige partij zien.
Zolang TO zich zo voelt staat er hem maar 1 ding te doen: aan zichzelf werken.
Zelfs instanties vragen hem wat hij dan van plan is om bij te dragen, die vraag wordt hem niet voor niets gesteld.
De instanties willen weten of hij met zijn kinderen om kan gaan op een gezonde manier, waarbij niet zijn needs de hele tijd op nummer 1 staan ongeacht de gevolgen.
Misschien wat minder je eigen ongenoegen op anderen projecteren. Ik weet dat jij in staat bent tot degelijk advies, maar je veroordelende toon doet dat echt teniet. Jammer en onnodig onaardig.
dinsdag 4 januari 2022 om 14:29
Het is mij overkomen, maar dan als kind-van. In mijn geval ging het om mijn moeder. Die had ook zware psychische problemen en heeft uiteindelijk een einde aan haar leven gemaakt. Het heeft mij en mijn broers ernstig beschadigd, zowel de zelfmoord als een jeugd vol ellende en afwijzing die alleen om haar welzijn draaide. Dus zo werden wij ook psychiatrisch patienten. Het verschil: wij hebben keihard gewerkt om daar zo goed mogelijk van te herstellen. Ik heb een kind, maar daar ben ik pas aan begonnen toen ik zeker wist dat de geschiedenis zich zou herhalen.
Mijn punt: je kan altijd iets, ook TO. Natuurlijk is het zwaar, misschien ook oneerlijk, maar newsflash: het leven is oneerlijk. Je kan alleen maar aan jezelf blijven denken, ronddraaien in zelfmedelijden en je verschuilen achter je diagnoses om niet te hoeven onderkennen dat je je kinderen stuk maakt. Je kan ook op zn minst af en toe even met ze appen, ze niet belasten met dingen die ze helemaal niet hoeven te weten - zoals dat je liever had dat ze er niet waren geweest - en kijken wat je verder wél kan doen om ze te helpen ipv ze verder de grond in te trappen. Een diagnose is geen excuus voor alles, behalve als je volledig ontoerekeningsvatbaar bent, heb je altijd enige invloed op je gedrag.
dinsdag 4 januari 2022 om 14:29
Ik geloof niet zo in mensen een trap onder hun kont geven.S0LEIL schreef: ↑04-01-2022 14:08Ik heb zelf te maken met een dergelijke ex-partner. Wat de hulpverlening altijd zegt: het feit dat je ziek bent is geen reden om je als een hork te gedragen. Je weet echt nog wel wat je doet en wat de gevolgen zijn. Empathie is niet altijd behulpzaam. Soms is een trap onder hun gat ook nodig. En ze uit hun slachtofferrol trekken ook.
dinsdag 4 januari 2022 om 14:43
Dat weet je niet, een contact verbod krijg je als ouder niet zomaar. Ook ouders die vanuit hun ziekte geweld of een ander misdrijf plegen zijn nog steeds strafbaar.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 4 januari 2022 om 14:43
Ik ben blij voor jou dat jij er mee hebt kunnen dealen, zodat patronen zich niet herhalen. Dat is knap van je. Niet iedereen lukt dat.spuit_111 schreef: ↑04-01-2022 14:29Het is mij overkomen, maar dan als kind-van. In mijn geval ging het om mijn moeder. Die had ook zware psychische problemen en heeft uiteindelijk een einde aan haar leven gemaakt. Het heeft mij en mijn broers ernstig beschadigd, zowel de zelfmoord als een jeugd vol ellende en afwijzing die alleen om haar welzijn draaide. Dus zo werden wij ook psychiatrisch patienten. Het verschil: wij hebben keihard gewerkt om daar zo goed mogelijk van te herstellen. Ik heb een kind, maar daar ben ik pas aan begonnen toen ik zeker wist dat de geschiedenis zich zou herhalen.
Mijn punt: je kan altijd iets, ook TO. Natuurlijk is het zwaar, misschien ook oneerlijk, maar newsflash: het leven is oneerlijk. Je kan alleen maar aan jezelf blijven denken, ronddraaien in zelfmedelijden en je verschuilen achter je diagnoses om niet te hoeven onderkennen dat je je kinderen stuk maakt. Je kan ook op zn minst af en toe even met ze appen, ze niet belasten met dingen die ze helemaal niet hoeven te weten - zoals dat je liever had dat ze er niet waren geweest - en kijken wat je verder wél kan doen om ze te helpen ipv ze verder de grond in te trappen. Een diagnose is geen excuus voor alles, behalve als je volledig ontoerekeningsvatbaar bent, heb je altijd enige invloed op je gedrag.
Zelf ben ik ook kind van, en daar ook de consequenties van ondervonden.
dinsdag 4 januari 2022 om 14:48
En ik geloof niet in meepraten, maar om eerlijk de kaarten op tafel te leggen. Daarbij kun je dan andere visies horen dan die je zelf wilt horen. Vooral als je gewend bent om de verantwoordelijkheid bij een ander te leggen.
Ik ben erg empathisch. Maar dat maakt niet dat ik mensen geen spiegel voor durf te houden. En denk dat zowel TS als zijn kinderen nu het meest gebaat zijn bij mensen die niet met hem meepraten maar hem duidelijk maken wat de effecten op termijn kunnen zijn.
En ja, weet waarover ik praat. Met een moeder die in mijn kindertijd suïcidaal was en nu ik zelf een pleegdochter met trauma heb onder andere omdat haar ouder niet voor haar kan zorgen. Is dat eigen keuze? Nee. Maar zorg als ouder dat je wel doet wat je kunt. En dat is, al dan niet met begeleiding, altijd iets. Uit het oog, uit het hart, geldt echt niet voor kinderen. Ik zou willen dat TS eens kon ervaren hoe het is als je kind dagelijks urenlang wakker ligt, in de nachten huilend aan je bed staat, op de meest onverwachte momenten overvallen wordt door emoties, omdat de ouder nauwelijks een rol kan spelen in haar leven. We proberen er alles aan te doen om zoveel mogelijk contact tussen haar en haar moeder te laten plaatsvinden, maar wat is dat lastig als afspraken niet nagekomen worden. Weet je hoe pijnlijk het is als een kind dagenlang wacht totdat haar ouder komt en deze zonder afmelding wegblijft? We zijn weer minimaal een week bezig om haar weer rustig te krijgen. Hartverscheurend is het. En tegelijkertijd ben ik dankbaar dat ik een veilige haven mag zijn voor dit meisje en dat ze in ieder geval weet dat ze hier altijd zichzelf mag zijn en wenselijk. Want hoe verdrietig is het als je als kind door je vader niet gewenst bent en je moeder ook liever niet voor je zorgt, zoals bij TS. Ik heb veel empathie. Ook voor hem. Maar mijn gevoel gaat in deze inderdaad meer naar de kinderen dan naar TS.
dinsdag 4 januari 2022 om 15:19
Tussen “een schop onder de kont” en “meepraten” zitten nog genoeg andere opties.
Nog even inhakend op het onderste stuk tekst;
Ik denk dat TO zelf ook goed weet hoe het voelt om ongewenst te zijn. Op je zesde op een kostschool, met ouders die blij zijn dat de vakantie voorbij is.
anoniem_389095 wijzigde dit bericht op 04-01-2022 15:24
34.01% gewijzigd
dinsdag 4 januari 2022 om 15:24
En ik niet zo in wentelen in zelfmedelijden en de schuld alleen bij anderen leggen. Ja, zo ziek zijn is zwaar en keihard werken om er weer uit te komen. Maar dat gebeurt niet als iedereen ach en wee roept en in alles meegaat. En ook als je ziek bent heb je verantwoordelijkheden, zeker naar je kinderen toe.
dinsdag 4 januari 2022 om 15:28
Eens.S0LEIL schreef: ↑04-01-2022 15:24En ik niet zo in wentelen in zelfmedelijden en de schuld alleen bij anderen leggen. Ja, zo ziek zijn is zwaar en keihard werken om er weer uit te komen. Maar dat gebeurt niet als iedereen ach en wee roept en in alles meegaat. En ook als je ziek bent heb je verantwoordelijkheden, zeker naar je kinderen toe.
dinsdag 4 januari 2022 om 15:35
Juist daarom zou je hopen dat hij weet hoe het voelt en daardoor andere keuzes maakt voor zijn kinderen. Maar ik weet ook hoe het werkt, dat de geschiedenis zich vaak herhaalt. En dat is pijnlijk. Voor alle betrokkenen.Noia schreef: ↑04-01-2022 15:19Tussen “een schop onder de kont” en “meepraten” zitten nog genoeg andere opties.
Nog even inhakend op het onderste stuk tekst;
Ik denk dat TO zelf ook goed weet hoe het voelt om ongewenst te zijn. Op je zesde op een kostschool, met ouders die blij zijn dat de vakantie voorbij is.
Ik hoop mijn heel mijn hart dat er een rustigere basis kan bestaan in de toekomst. Zowel voor de kinderen als voor TS.
dinsdag 4 januari 2022 om 15:36
Eens!!S0LEIL schreef: ↑04-01-2022 15:24En ik niet zo in wentelen in zelfmedelijden en de schuld alleen bij anderen leggen. Ja, zo ziek zijn is zwaar en keihard werken om er weer uit te komen. Maar dat gebeurt niet als iedereen ach en wee roept en in alles meegaat. En ook als je ziek bent heb je verantwoordelijkheden, zeker naar je kinderen toe.
dinsdag 4 januari 2022 om 15:38
Waar staat dat in “alles” wordt meegegaan en “iedereen” ach en wee zegt? Is dat hier van toepassing?S0LEIL schreef: ↑04-01-2022 15:24En ik niet zo in wentelen in zelfmedelijden en de schuld alleen bij anderen leggen. Ja, zo ziek zijn is zwaar en keihard werken om er weer uit te komen. Maar dat gebeurt niet als iedereen ach en wee roept en in alles meegaat. En ook als je ziek bent heb je verantwoordelijkheden, zeker naar je kinderen toe.
dinsdag 4 januari 2022 om 15:41
Wellicht ligt het aan de oorsprong van hoe hij nu zelf met dingen omgaat/tegen aan loopt.apiejapie schreef: ↑04-01-2022 15:35Juist daarom zou je hopen dat hij weet hoe het voelt en daardoor andere keuzes maakt voor zijn kinderen. Maar ik weet ook hoe het werkt, dat de geschiedenis zich vaak herhaalt. En dat is pijnlijk. Voor alle betrokkenen.
Ik hoop mijn heel mijn hart dat er een rustigere basis kan bestaan in de toekomst. Zowel voor de kinderen als voor TS.
Ik hoop dat ook voor TO en zijn kinderen. Dit is voor alle betrokkenen triest. Niemand wil dit, ook TO niet.
dinsdag 4 januari 2022 om 16:32
Professionele begeleiding lijkt mij wel op zijn plaats.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 4 januari 2022 om 16:40
Wellicht is het verstandiger om hulp te zoeken en vanuit daar de frequentie te bepalen. Hier is 1,5 uur per maand de max. En zelfs dat is helaas niet altijd haalbaar. Liever wat minder maar betrouwbaar, dan vaker afspreken maar vaak verstek laten gaan.
dinsdag 4 januari 2022 om 18:16
Die gaan dat echt niet begeleiden. Tenzij VT daar grond toe ziet.
Maar TO heeft er helemaal geen zin in. Verbreek het contact dan definitief.
dinsdag 4 januari 2022 om 18:44
De lat ligt helemaal niet te laag. Ik zou zelf geen genoegen nemen met een man die zoveel zou werken. Op de 1e plaats omdat je kinderen samen neemt en ik vind dat je ze samen moet oovoeden en 2 omdat ik het ook fijn vind mijn man regelmatig te zien. Maar sommige vrouwen vinden het fijn, alles zelf regelen en er thuis voor de kinderen zijn ene leven van het geld dat hun partner binnen brengt. We weten niet hoe hun afspraken uit het verleden tot stand gekomen zijn.viva-amber schreef: ↑04-01-2022 13:48Onze lat - dus van moeders - voor het ouderschap, met name voor vaders, ligt veel te laag.
Ik heb privé zelf ook te maken met vaders die hun kind beschadigen (op een wijze die strafbaar is), maar die op één of andere manier zichzelf altijd als de meest zielige partij zien.
Zolang TO zich zo voelt staat er hem maar 1 ding te doen: aan zichzelf werken.
Zelfs instanties vragen hem wat hij dan van plan is om bij te dragen, die vraag wordt hem niet voor niets gesteld.
De instanties willen weten of hij met zijn kinderen om kan gaan op een gezonde manier, waarbij niet zijn needs de hele tijd op nummer 1 staan ongeacht de gevolgen.
To vecht al jaren om beter te worden. Heeft al jaren hulp. De dingen die gebeurd zijn gebeuren echt niet zomaar. Deze man is ziek hoe rot dat ook voor de kinderen en voor TO is hij heeft er veel aan gedaan en doet er veel aan om beter te worden en of dat lukt is nog maar de vraag.
Ik bem van mening dat wanneer je kinderen krijgt je daar ook zorg voor moet dragen. Maar wat als dat niet meer lukt? Hoe knap is het dan je grenzen aan te geveb, te zeggen dat je het echt niet meer kan. Ik denk nl dat TO diep van binnen echt veel liever beter had willen Ijn en voor zijn kinderen zou willen zorgen. Toch vind ik ook, zolas ik eerder al schreef dat hij wel zijn best zou moeten doen ze te bellen,eens een filmpje te kijken oid om het contact, wat heel waardevol is voor de kinderen toch actief te houden.
De hulpverlenjng vraagt wat hij kan bijdragen en hij geeft daar als antwoord op dar hij het niet kan. Hij zou er wel hulp bij willen maar daarvoor zijn gesprelken nodog en daar geeft ex geen toestemming voor. Hrote kans dat zijn niet beyrokken wil worden omdat zij ibmiddels ook overloopt en hulp kna gebruiken maar dit niet wil. TO doet dus wel degelijk zujn best, ook door de hypotheek van het huis door te betalen zodat ex en kinderen daar al al die tijd kunnen blijven wonen.
Er zijn hier alleen maar verliezers en ik denk dat het niet zo zwart wit is als dat jij zegt.
Je hebt hier vaak hele goede adviezen maar ik vind het echt te ver gaan deze man zo neer te halen.
dinsdag 4 januari 2022 om 18:50
Ik hoop dan dat je de stem van de kinderen vertegenwoordigt en deze ‘mannen’ of situaties meldt aan de juiste instanties?viva-amber schreef: ↑04-01-2022 13:48
Ik heb privé zelf ook te maken met vaders die hun kind beschadigen (op een wijze die strafbaar is), maar die op één of andere manier zichzelf altijd als de meest zielige partij zien.
woensdag 5 januari 2022 om 00:13
Ik begrijp het belang van de kinderen en gun ze echt wel het beste maar heb geen idee hoe ik de tips uit moet voeren.
Eerder heb ik geprobeerd app contact te onderhouden maar dat liep niet, zelf ben ik niet zo van het appen en ik heb moeite mij te verplaatsen in de gedachtegang van de kinderen wat met appen helemaal lastig is.
Naast dat ik het niet overzie durf ik geen fysiek contact te hebben omdat ik mijn gedachten en emoties nauwelijks kan beheersen en er een te groot risico is dat ik de kinderen weer opzadel met mijn problemen. Aanwezigheid van ex of een hulpverlener is een extra gevaar omdat die mij triggeren.
Eerder heb ik geprobeerd app contact te onderhouden maar dat liep niet, zelf ben ik niet zo van het appen en ik heb moeite mij te verplaatsen in de gedachtegang van de kinderen wat met appen helemaal lastig is.
Naast dat ik het niet overzie durf ik geen fysiek contact te hebben omdat ik mijn gedachten en emoties nauwelijks kan beheersen en er een te groot risico is dat ik de kinderen weer opzadel met mijn problemen. Aanwezigheid van ex of een hulpverlener is een extra gevaar omdat die mij triggeren.
woensdag 5 januari 2022 om 00:23
Jij hebt geen idee hoe het werkt of ik ben een uitzonderlijk geval.viva-amber schreef: ↑04-01-2022 13:48Onze lat - dus van moeders - voor het ouderschap, met name voor vaders, ligt veel te laag.
Ik heb privé zelf ook te maken met vaders die hun kind beschadigen (op een wijze die strafbaar is), maar die op één of andere manier zichzelf altijd als de meest zielige partij zien.
Zolang TO zich zo voelt staat er hem maar 1 ding te doen: aan zichzelf werken.
Zelfs instanties vragen hem wat hij dan van plan is om bij te dragen, die vraag wordt hem niet voor niets gesteld.
De instanties willen weten of hij met zijn kinderen om kan gaan op een gezonde manier, waarbij niet zijn needs de hele tijd op nummer 1 staan ongeacht de gevolgen.
Het contact verbod was vanwege mijn suïcidaliteit en ruzies met mijn ex. Na beëindiging ervan moesten er veiligheidsafspraken gemaakt worden voor het contact met de kinderen, het lukte mij niet eraan te voldoen waarop de afspraken naar beneden zijn bijgesteld zodat ik er makkelijker aan kon voldoen. Ik mocht de kinderen overdag een paar uur zien in aanwezigheid van ex, toen ex korte tijd later een paar dagen in het ziekenhuis terecht kwam mochten de kinderen ineens zonder begeleiding bij mij zijn. Ik zag dit niet zitten en dat werd mij kwalijk genomen.
Instanties vragen niet wat ik bij kan dragen, zij verlangen dat ik bijdraagt.
anoniem_409633 wijzigde dit bericht op 05-01-2022 00:27
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
2.85% gewijzigd
woensdag 5 januari 2022 om 00:28
Wat zou je wel lukken?Desperate schreef: ↑05-01-2022 00:13Ik begrijp het belang van de kinderen en gun ze echt wel het beste maar heb geen idee hoe ik de tips uit moet voeren.
Eerder heb ik geprobeerd app contact te onderhouden maar dat liep niet, zelf ben ik niet zo van het appen en ik heb moeite mij te verplaatsen in de gedachtegang van de kinderen wat met appen helemaal lastig is.
Naast dat ik het niet overzie durf ik geen fysiek contact te hebben omdat ik mijn gedachten en emoties nauwelijks kan beheersen en er een te groot risico is dat ik de kinderen weer opzadel met mijn problemen. Aanwezigheid van ex of een hulpverlener is een extra gevaar omdat die mij triggeren.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
