Puber en burn-out/depressie

Mijn puber heeft zijn 3e officiele burnout te pakken. Hij heeft therapie en zorg etc. Hij kan niet met stress en druk omgaan en school is een martelgang. Hij kan niet dealen met toetsen, druk voelen, dingen moeten en heeft een enorm schooltrauma. Echter is hij leerplichtig en moet hij gewoon nog even dit jaar door. Hij is dit jaar al geswitched van school. Van het vwo naar de havo. Niet omdat hij het niet kon maar omdat de druk hem teveel werd en we hem vooral de weg van de minste weerstand wilde gunnen. Hij heeft meerdere keren voor langere tijd thuis gezeten. Het lijkt nu weer die kant op te gaan. Hij trekt het niet meer. Moet overgeven van de spanning. Huilen. Diarree. Slaapproblemen. Paniekaanvallen. School denkt mee maar hij zit in het examenjaar en veel meer dan een aangepast rooster kunnen ze hem niet bieden. Hij is enorm aan het vermijden maar het is allemaal uitstel van executie en uiteindelijk heeft hem dat alle voorgaande jaren nog meer ellende opgeleverd. Dus nu tijdelijk de stekker eruit heeft geen zin maar hem doorlaten gaan zo betekent dat hij erbij neervalt (eigenlijk zijn we dat punt al voorbij)
Hij kan zijn hulpvraag niet goed formuleren. Ik heb soms het idee dat hij misbruik ervan maakt maar dan zie ik hem huilen en overgeven en met wallen tot op de grond ineengedoken en weet ik: dit veinst hij niet.
Hij heeft geen vrienden op school en wordt gepest maar wil daar niks aan doen want hij is toch bijna van de school af. Hij heeft een heftig schoolverleden (adhd en hb) en we zouden god op onze knieeen danken als hij eindelijk klaar is met die kutschool (zijn woorden en we zijn het inmiddels met hem eens)
Hoe helpen we een puber die volledig onbereikbaar is en in paniek en zich als hij naar school moet elke dag weer afmeldt en of zelfs al voor hij de straat uit is terugkeert met een paniekaanval. Hoe zorgen we dat hij dit jaar doorkomt? En hij zich weer een beetje oke gaat voelen?

Side-info: zoon is queer en heeft een nogal opvallend uiterlijk met gek haar en piercings etc en weigert zichzelf aan te passen voor de grote meute wat ik alleen maar toejuich. Maar op deze nieuwe school wordt hij kapot gepest en wordt hem zelfmoord aangepraat. Nogmaals van school wisselen zit er niet in. Dat kan niet in een examenjaar en bovendien doet hij havo 4 en 5 ineen. Hij moet er dus doorheen dit jaar.

Ik zoek lotgenoten en hoop eigenlijk en een luisterend oor en een hart onder de riem. Niet per se tips als: heb je hulp etc, we hebben al vanaf zijn 6e hulp en hebben alles en iedereen op dit gebied in de hele regio al gezien en gesproken of zorg voor gehad ook als gezin samen. We weten dat veel komt door adhd en zijn iq (>145) maar door zijn burn-outs en gebrek aan executieve functies ( wordt ook aan gewerkt al jaren) heeft hij geen plaats meer voor extra curriculaire uitdagingen (die waren er wel en dat trok hem er destijds nog wel doorheen maar nu in zijn examens en lange dagen is die rek voor hem er wel uit)
Hij doet wel een vooropleiding voor de school voor de kunsten die nu ook tijdelijk stil is gelegd. Verder is er geen tijd en puf meer voor niks. Hij heeft een relatie maar die kost hem momenteel ook meer dan het hem oplevert.
Hij ligt eigenlijk alleen maar te slapen of hangt van ellende en frustratie letterlijk in de lampen.

Ik moet zeggen dat ik zelf ook echt kapot ben. Ik heb hulp voor mezelf. Maar ben desondanks moe en moe gestreden. En ik ben bang. Bang dat hij zichzelf wat aandoet. Dat hij kapot gemaakt is. En wij hem niet hebben kunnen bieden wat hij nodig had. Omdat school teveel een item is geweest al die jaren. Ik voel me schuldig.

cuculuscanorus schreef: ↑

18-12-2022 20:58

Zijn klasgenoten praten hem zelfmoord aan? Wat zegt de school daarvan? Zij moeten de veiligheid van je kind garanderen. Als hij het qua niveau aankan, is het dan een optie dat hij alleen voor toetsen naar school komt en de rest in zelfstudie doet? Het is een particuliere school, denk ik, dus zij moeten wel bieden wat ze beloven.
En sterkte, want dit is natuurlijk hartverscheurend.

School kan er alleen wat mee als hij er zelf melding van doet. School weet er wel van want toen ik het hoorde zat ik meteen in de hoogste boom zoals je begrijpt. Maar wat er tussen de lessen door gebeurt en buiten op het plein daar is geen zich op. En als zoon geen namen wil noemen of het niet groter wil maken dan het is kan school weinig.

Iedereen trouwens bedankt. Ik vind het enorm moeilijk dit te delen en voel me heel kwetsbaar op het moment (en heel herkenbaar)
We hebben met zoon gekeken naar creatieve mbo opleidingen maar hij wilde zelf per se zijn havo halen. MBO zag hij zichzelf niet zitten. Hij is nog jong en de creatieve mbo die vorig jaar op ons lijstje stond zit in een andere stad dik een uur met de bus en trein. Mijn puber loopt nogal in 7 sloten tegelijk dus zag alleen maar beren. Wij vinden elke andere route prima maar hij is uiteindelijk degene die beslist. Wij hebben onze verwachtingen zeer laag staan.

Nee ik ben niet zo'n moeder als uit dat programma van de npo die vlucht naar Belgie. Hier ook niks met ots etc wij hebben zelfs een hele goede samenwerking met de hulpverlening. Ik woon hier prima. En thuisonderwijs is niet helpend. Mijn zoon heeft wel begeleiding nodig. Liefste 1 op 1.

dannas schreef: ↑

18-12-2022 21:04

Hier doet mijn depressieve kind trouwens examen over 2 jaar verspreid. Dus nu 4 vakken en volgend jaar weer vier vakken. Is zoiets een optie?

En waarom 4 en 5 ineen als hij al zo'n last heeft van prestatiedruk? Is dat om het zo snel mogelijk klaar te laten zijn? Is juist het veel langzamer doen niet beter?

Hij wilde er zelf zo snel mogelijk van af. Helemaal klaar er mee!! Hij zou helemaal gek worden als het allemaal nog langer zou duren. Dus dit is zijn eigen keuze.

intothewild schreef: ↑

18-12-2022 21:08

Volwassenenonderwijs en staatsexamen?

Hij is daar veel te jong voor. En hij kan zichzelf niet aan het werk krijgen. Dus hij heeft wel iets van begeleiding nodig. En niet van ons.

dannas schreef: ↑

18-12-2022 21:06

Het is ook gewoon gedoe hoor. En ik heb school ook losgelaten en vind op dit moment het diploma ook echt even niet belangrijk, maar dat is makkelijker gezegd dan daadwerkelijk gedaan, merk ik. Zowel in mijn eigen gedachtengang als in de school die ondanks heel goed meedenken toch ook wel echt in het stramien van diploma halen zit.

Het is afschuwelijk. Vooral ook voor hem. Altijd die druk want van jongs af aan al kapot getest etc. En is erin gewreven dat ie het allemaal wel moet kunnen want hb etc. Dus het zou liggen aan zijn motivatie en inzet. Hij heeft enorme faalangst ontwikkeld en van onderprikkeling is hij naar overprikkeling gegaan en daarna gewoon helemaal afgehaakt. In de vakanties zie ik hem langzaam ontspannen en gaat hij weer heerlijk muziekmaken en teksten schrijven en kleding ontwerpen. Tijdens schoolweken is het een letterlijk wrak. Hij huilt en is continu ziek (buikpijn, overgeven, diarree, migraine aanvallen, hartkloppingen)

Hij mediteert en heeft allerlei foefjes via allerlei therapieen maar dit is teveel. Hier valt alleen maar de stekker uit te halen qua school (al dan niet tijdelijk)
Ik weet gewoon niet meer waar ik goed aan doe. Mijn kind is zo veranderd en elk jaar wordt het erger. Terwijl het zo'n bijzonder en intelligent en grappig en creatief joch is. Maar er is niks van over.
Ik maak me echt doorlopend zorgen. Het houdt gewoon niet op. Ik doe geen oog meer dicht en sleep me door de dagen en mijn werk heen.

cuculuscanorus schreef: ↑

18-12-2022 21:13

Dan toch weer terug naar een goede, reguliere school met een sterke zorgcomponent. Die bestaan. Deze school past niet bij hem, hij is ongelukkig. De vavoroute past niet volgens jullie. Iets anders kan ik niet bedenken.

Precies zo zitten wij dus ook. Alle andere scholen willen hem weer in de vierde. Dat zou dan de vierde keer in de vierde worden. Zie ik niet gebeuren. Er zijn gewoon geen opties meer. Het is hier doorheen en dan nooit meer naar school (iig niet op deze manier) of afhaken met niks (en de lpa op je dak krijgen)

dannas schreef: ↑

18-12-2022 21:15

Dat wil natuurlijk nog niet zeggen dat het de juiste keuze is.

Hier was het idee om het in 2 jaar te doen, zodat er juist daarnaast tijd is voor andere dingen die wel leuk zijn en energie geven. School is hier een mega energieslurper, dus hoe minder school, hoe beter. En ze kan goed op zelfstudie leren dus ze gaat momenteel max 2 of 3 schooluren per dag, met soms een hele week niet, en doet alles op zelfstudie. Of niet. Want soms lukt dat ook gewoon niet.

Als zoon een stok nodig heeft om te leren, is dan huiswerkbegeleiding 1 op 1 een optie? Kost wel wat natuurlijk.

Hij heeft huiswerkbegeleiding op school zelf, elke dag.

Sorry alvast als ik niet meteen reageer. Ik ben ondertussen ook hier met mijn zoon bezig. Ik reageer als ik kan. Iedereen bedankt. Ik lees het sowieso.