Puber en burn-out/depressie

Mijn puber heeft zijn 3e officiele burnout te pakken. Hij heeft therapie en zorg etc. Hij kan niet met stress en druk omgaan en school is een martelgang. Hij kan niet dealen met toetsen, druk voelen, dingen moeten en heeft een enorm schooltrauma. Echter is hij leerplichtig en moet hij gewoon nog even dit jaar door. Hij is dit jaar al geswitched van school. Van het vwo naar de havo. Niet omdat hij het niet kon maar omdat de druk hem teveel werd en we hem vooral de weg van de minste weerstand wilde gunnen. Hij heeft meerdere keren voor langere tijd thuis gezeten. Het lijkt nu weer die kant op te gaan. Hij trekt het niet meer. Moet overgeven van de spanning. Huilen. Diarree. Slaapproblemen. Paniekaanvallen. School denkt mee maar hij zit in het examenjaar en veel meer dan een aangepast rooster kunnen ze hem niet bieden. Hij is enorm aan het vermijden maar het is allemaal uitstel van executie en uiteindelijk heeft hem dat alle voorgaande jaren nog meer ellende opgeleverd. Dus nu tijdelijk de stekker eruit heeft geen zin maar hem doorlaten gaan zo betekent dat hij erbij neervalt (eigenlijk zijn we dat punt al voorbij)
Hij kan zijn hulpvraag niet goed formuleren. Ik heb soms het idee dat hij misbruik ervan maakt maar dan zie ik hem huilen en overgeven en met wallen tot op de grond ineengedoken en weet ik: dit veinst hij niet.
Hij heeft geen vrienden op school en wordt gepest maar wil daar niks aan doen want hij is toch bijna van de school af. Hij heeft een heftig schoolverleden (adhd en hb) en we zouden god op onze knieeen danken als hij eindelijk klaar is met die kutschool (zijn woorden en we zijn het inmiddels met hem eens)
Hoe helpen we een puber die volledig onbereikbaar is en in paniek en zich als hij naar school moet elke dag weer afmeldt en of zelfs al voor hij de straat uit is terugkeert met een paniekaanval. Hoe zorgen we dat hij dit jaar doorkomt? En hij zich weer een beetje oke gaat voelen?

Side-info: zoon is queer en heeft een nogal opvallend uiterlijk met gek haar en piercings etc en weigert zichzelf aan te passen voor de grote meute wat ik alleen maar toejuich. Maar op deze nieuwe school wordt hij kapot gepest en wordt hem zelfmoord aangepraat. Nogmaals van school wisselen zit er niet in. Dat kan niet in een examenjaar en bovendien doet hij havo 4 en 5 ineen. Hij moet er dus doorheen dit jaar.

Ik zoek lotgenoten en hoop eigenlijk en een luisterend oor en een hart onder de riem. Niet per se tips als: heb je hulp etc, we hebben al vanaf zijn 6e hulp en hebben alles en iedereen op dit gebied in de hele regio al gezien en gesproken of zorg voor gehad ook als gezin samen. We weten dat veel komt door adhd en zijn iq (>145) maar door zijn burn-outs en gebrek aan executieve functies ( wordt ook aan gewerkt al jaren) heeft hij geen plaats meer voor extra curriculaire uitdagingen (die waren er wel en dat trok hem er destijds nog wel doorheen maar nu in zijn examens en lange dagen is die rek voor hem er wel uit)
Hij doet wel een vooropleiding voor de school voor de kunsten die nu ook tijdelijk stil is gelegd. Verder is er geen tijd en puf meer voor niks. Hij heeft een relatie maar die kost hem momenteel ook meer dan het hem oplevert.
Hij ligt eigenlijk alleen maar te slapen of hangt van ellende en frustratie letterlijk in de lampen.

Ik moet zeggen dat ik zelf ook echt kapot ben. Ik heb hulp voor mezelf. Maar ben desondanks moe en moe gestreden. En ik ben bang. Bang dat hij zichzelf wat aandoet. Dat hij kapot gemaakt is. En wij hem niet hebben kunnen bieden wat hij nodig had. Omdat school teveel een item is geweest al die jaren. Ik voel me schuldig.

Surebaby schreef: ↑

19-12-2022 20:21

Even praktisch: als je naar een creatieve mbo wil is het slim om in januari/februari jaar de open dag te gaan en voor de zekerheid nu al in te schrijven.
Je moet daar vaak een portfolio laten zien om in augustus te kunnen beginnen en ze nemen beperkt studenten aan.

Ja dit heb ik vandaag gelezen en een portfolio kan hij denk ik wel laten zien. Als je al zijn werk bij elkaar verzamelt. Ik wil het ook gaan opperen maar zoek nog een goed moment. Ik vind het zo ingewikkeld.
Vandaag was een goede dag. Hij zit thuis en heeft een vriend gezien en is in mijn pauze langs gekomen en we hebben samen geluncht. Meteen een ander kind ongelooflijk.
Hij zit nu boven muziek te maken. Heb ik ook al in geen maanden gehoord.
Ik kan wel janken.