Kinderen
alle pijlers
Pubers en "alleenstaand"
maandag 13 november 2023 om 14:15
Ik vraag me af of jullie herkennen hoe ik me voel de laatste tijd.
Ik heb twee pubers: 14 en 16 jaar. Ik ben gescheiden maar opnieuw getrouwd. Alleenstaand staat tussen " " want ik voel me eigenlijk vaker wel zo. Dit omdat mijn man in de avond en weekenden werkt. Hij is vrij op de dagen dat zijn kind bij ons is. Dat is drie dagen in de week. Deze dagen werk ik. Op de dagen dat ik thuis ben voel ik me vaak zo alleen en ik voel me letterlijk soms ontploffen van dat er niemand is om mee te praten.
Mijn kinderen zijn ontzettend lief maar wel pubers en zijn vaak boos op mij want ik doe alles fout
: ik vraag te veel, ik vraag te weinig, ik kom niet snel genoeg als ik ze moet brengen of halen, de was is niet klaar enz enz. Ik weet wel dat dit typische puberdingen zijn. Maar de laatste tijd komen er ook andere dingen bij: op stap gaan, alcohol drinken. Grote mond als ik iets vraag. Mijn man bemoeit zich er niet echt mee want het zijn ook niet zijn kinderen maar hij is er ook vaak niet. Hij is pas laat thuis en overdag is hij ook aan het werk. Zorgen om de kinderen kan ik wel delen met hem maar zo laat heb ik er de puf niet meer voor. Ik loop er soms dagen mee en het vreet me dan op. En als ik dan eenmaal kan praten komt alles eruit. Omdat ik alles opkrop.
Ik merk dat ik moe ben en eigenlijk nog te moe om dit hele verhaal te typen. Ik ben gewoon moe van alles alleen te doen en alles voor iedereen te doen. Ik werk als secretaresse en ik merk dat het doortrekt in mijn werk: ik erger me ook op mijn werk dat ik alles 'moet' doen voor andere en nooit eens een dankje wel krijg of een vraag hoe het nu met mij gaat.
Ik heb twee pubers: 14 en 16 jaar. Ik ben gescheiden maar opnieuw getrouwd. Alleenstaand staat tussen " " want ik voel me eigenlijk vaker wel zo. Dit omdat mijn man in de avond en weekenden werkt. Hij is vrij op de dagen dat zijn kind bij ons is. Dat is drie dagen in de week. Deze dagen werk ik. Op de dagen dat ik thuis ben voel ik me vaak zo alleen en ik voel me letterlijk soms ontploffen van dat er niemand is om mee te praten.
Mijn kinderen zijn ontzettend lief maar wel pubers en zijn vaak boos op mij want ik doe alles fout
: ik vraag te veel, ik vraag te weinig, ik kom niet snel genoeg als ik ze moet brengen of halen, de was is niet klaar enz enz. Ik weet wel dat dit typische puberdingen zijn. Maar de laatste tijd komen er ook andere dingen bij: op stap gaan, alcohol drinken. Grote mond als ik iets vraag. Mijn man bemoeit zich er niet echt mee want het zijn ook niet zijn kinderen maar hij is er ook vaak niet. Hij is pas laat thuis en overdag is hij ook aan het werk. Zorgen om de kinderen kan ik wel delen met hem maar zo laat heb ik er de puf niet meer voor. Ik loop er soms dagen mee en het vreet me dan op. En als ik dan eenmaal kan praten komt alles eruit. Omdat ik alles opkrop. Ik merk dat ik moe ben en eigenlijk nog te moe om dit hele verhaal te typen. Ik ben gewoon moe van alles alleen te doen en alles voor iedereen te doen. Ik werk als secretaresse en ik merk dat het doortrekt in mijn werk: ik erger me ook op mijn werk dat ik alles 'moet' doen voor andere en nooit eens een dankje wel krijg of een vraag hoe het nu met mij gaat.
maandag 13 november 2023 om 14:23
Toevallig heb ik dit onlangs wel laten vallen bij hem. Als zijn kind er is dan is hij er voor haar, ook voor ons maar het voelt dan niet samen ofzo. Ik doe mijn ding met mijn kinderen (bv huiswerk of brengen naar sport) en hij met zijn kind. Dat is misschien wel normaal bij samengestelde gezinnen.
Als zijn kind dan bij zijn ex is werkt hij veel. Hij moet vrij nemen om iets te kunnen plannen met mij of zijn vrienden. We doen dit wel en gaan dan uiteten of een weekend weg maar als we terug zijn zit ik weer in hetzelfde cirkeltje.
Samen met de kinderen vind ik lastig. Het aanspreken komt volgens mij toch meestal bij de 'echte' ouder terecht.
Hij heeft zijn vaste dingen met zijn dochter; ik zie haar amper maar als ze er is loop ik op mijn tenen. Dan voelt het totaal niet mijn huis.
Ik merk dat ik moe ben. Mijn kinderen zijn om het weekend bij hun vader en dan probeert mijn man wel op tijd thuis te zijn maar dan voelt het alsof het leuk moet zijn en komt er van praten ook weinig.
Ik voel me alleen maar verlang wel naar rust en alleen zijn. Dat is toch ook gewoon raar?
maandag 13 november 2023 om 14:24
ik denk dat je iets te snel bent gaan trouwen en samenwonenSensitive81 schreef: ↑13-11-2023 14:23Toevallig heb ik dit onlangs wel laten vallen bij hem. Als zijn kind er is dan is hij er voor haar, ook voor ons maar het voelt dan niet samen ofzo. Ik doe mijn ding met mijn kinderen (bv huiswerk of brengen naar sport) en hij met zijn kind. Dat is misschien wel normaal bij samengestelde gezinnen.
Als zijn kind dan bij zijn ex is werkt hij veel. Hij moet vrij nemen om iets te kunnen plannen met mij of zijn vrienden. We doen dit wel en gaan dan uiteten of een weekend weg maar als we terug zijn zit ik weer in hetzelfde cirkeltje.
Samen met de kinderen vind ik lastig. Het aanspreken komt volgens mij toch meestal bij de 'echte' ouder terecht.
Hij heeft zijn vaste dingen met zijn dochter; ik zie haar amper maar als ze er is loop ik op mijn tenen. Dan voelt het totaal niet mijn huis.
Ik merk dat ik moe ben. Mijn kinderen zijn om het weekend bij hun vader en dan probeert mijn man wel op tijd thuis te zijn maar dan voelt het alsof het leuk moet zijn en komt er van praten ook weinig.
Ik voel me alleen maar verlang wel naar rust en alleen zijn. Dat is toch ook gewoon raar?
natuurlijk ben jij kapot, dit is echt totaal niet oke
maandag 13 november 2023 om 14:28
Ja, ze zijn daar om het weekend van vrijdagavond t/m zondagavond. Op zich heb ik een goeie band met hem maar zijn vriendin kan niet goed overweg met mijn kinderen, met geen enkele kinderen eigenlijk. Ze heeft ze zelf niet en wil ze ook niet en vind alles te druk. Dus dat ze meer naar hem gaan is geen optie. Is al vaker besproken maar mijn kinderen worden daar niet gelukkig van.
Ik doe alles voor ze en met liefde. En ik doe ook veel met ze. Maar ik mis iemand om mee te overleggen of te praten of mijn zorgen kwijt te kunnen. Ik kan dit wel bij mijn man; maar het is wel vaak van: het komt zeker goed!
Daar kan ik zo weinig mee.
maandag 13 november 2023 om 14:29
kies voor jezelf en je kinderen en laat deze twee losers van mannen oprotten uit je levenSensitive81 schreef: ↑13-11-2023 14:28
Ik doe alles voor ze en met liefde. En ik doe ook veel met ze. Maar ik mis iemand om mee te overleggen of te praten of mijn zorgen kwijt te kunnen. Ik kan dit wel bij mijn man; maar het is wel vaak van: het komt zeker goed!
maandag 13 november 2023 om 14:31
Ik ga niet weg bij mijn man want hij kan heel goed opschieten met mijn kinderen. Dat is het probleem niet. Ik voel me gewoon op dit moment op en moe. Dan wil ik niet meteen weg bij iemand.Lila-Linda schreef: ↑13-11-2023 14:29kies voor jezelf en je kinderen en laat deze twee losers van mannen oprotten uit je leven
maandag 13 november 2023 om 14:35
Eigenlijk zijn jullie levens (van jou en je man) gewoon heel moeilijk te matchen. Dat heb je nou eenmaal als je allebei al kinderen hebt, met allebei een eigen regeling, daar weer je werk op afgestemd, etc. Er blijft letterlijk niks voor/van jullie samen over. Hier is toch niks leuks aan? Dit voegt toch niks toe? Was je destijds bang om alleen te zijn/blijven TO?
maandag 13 november 2023 om 14:39
Dit is wel een beetje hoe het gaat in een samengesteld gezin. Je hebt nog geluk dat de kinderen en je man elkaar over en weer accepteren en respecteren. Best haalbare, als ik zo eens in mijn omgeving kijk. Met een enkele uitzondering ook wel, bedenk ik nu, maar daar heeft de man geen kinderen en is gewoon erg kindvriendelijk.
maandag 13 november 2023 om 14:40
Is dat dan uit financiële overwegingen ofzo, dat je toch een koopwoning hebt voor de beide eenoudergezinnen?KamilleT schreef: ↑13-11-2023 14:39Dit is wel een beetje hoe het gaat in een samengesteld gezin. Je hebt nog geluk dat de kinderen en je man elkaar over en weer accepteren en respecteren. Best haalbare, als ik zo eens in mijn omgeving kijk. Met een enkele uitzondering ook wel, bedenk ik nu, maar daar heeft de man geen kinderen en is gewoon erg kindvriendelijk.
Anders zie ik de meerwaarde niet en het afbreukrisico lijkt me heel hoog van een constructie zoals deze. Nu ligt het volledige afbreukrisico bij TO, die stort hierdoor in.
maandag 13 november 2023 om 14:55
bijtie schreef: ↑13-11-2023 14:40Is dat dan uit financiële overwegingen ofzo, dat je toch een koopwoning hebt voor de beide eenoudergezinnen?
Anders zie ik de meerwaarde niet en het afbreukrisico lijkt me heel hoog van een constructie zoals deze. Nu ligt het volledige afbreukrisico bij TO, die stort hierdoor in.
Ja, ik vrees van wel. Ik heb zelf al 6 jaar een LAT relatie met mijn partner, wij hebben ook allebei pubers die we niet op 1 hoop willen gooien. Het leven is uiteraard vele malen duurder als je allebei een huis nodig hebt dus ik snap wel dat er mensen zijn die toch met een nieuwe partner gaan samenwonen. En misschien ook wel met een romantische ideaal erachter, uiteraard. Een soort ideaalbeeld van een fijn samengesteld gezin... en ook het idee dat je in een relatie graag 'verder gaat' en dat samenwonen daarbij hoort. Ik snap dat gevoel wel hoor.
But anyway, daar heeft TO helemaal niets aan. TO, je zult echt moeten kijken hoe je weer verbinding met je man kan krijgen, als je geen tweede scheiding wil. Want ook zonder al die pubers erbij zou een relatie het niet overleven als je elkaar zo weinig ziet. Veel sterkte, het is ook hartstikke complex allemaal!
maandag 13 november 2023 om 15:09
maandag 13 november 2023 om 15:24
Inderdaad, Als mijn kind me zo zou benaderen zou ik al snel geen poot meer voor hem uitsteken.Waitingforthenight schreef: ↑13-11-2023 15:09Ik denk dat je ook duidelijk mag aangeven aan je kinderen waar je grenzen liggen. Zo te zien doe je veel voor hen, maar ze mogen best zelfstandiger worden. Ook mag je best consequenties verbinden aan al dat geklaag. Doe jij het niet goed? Dan kunnen ze het vast zelf beter.
Maar inderdaad, deze mannen klinken ook niet heel tof...Ik zou lekker een weekendje of weekje of twee met vriendinnen of alleen weggaan. Pubers zijn van nature heel goed in fietsen, dus brengen is niet nodig.
maandag 13 november 2023 om 15:25
Nee het heeft niets met geld te maken. Ik ben geen wegloper. Ik wil ook dat het slaagt en werkt. Dat wil mijn man ook. Maar ik ben nu gewoon moe van alles.
Misschien ook de combinatie dat ik geen directe collega's op mijn werk heb, geen interesse naar mij (als persoon zeg maar), ik heb niet super veel vriendinnen.
Het voelt soms nogal eenzaam. En als we dan samen zijn wil ik liever alleen zijn, ook zo dubbel dan.
Misschien ook de combinatie dat ik geen directe collega's op mijn werk heb, geen interesse naar mij (als persoon zeg maar), ik heb niet super veel vriendinnen.
Het voelt soms nogal eenzaam. En als we dan samen zijn wil ik liever alleen zijn, ook zo dubbel dan.
maandag 13 november 2023 om 15:45
Kan. Ik heb ook even samengewoond. Dat ging minder ‘harmonieus’ dan bij TO dus de enorme financiële offers die gebracht moesten worden (huis met verlies verkopen) hebben we noodgedwongen getrotseerd. Als we samen waren ging alles van een leien dakje, maar de combi met kinderen was echt geen succes (understatement).bijtie schreef: ↑13-11-2023 14:40Is dat dan uit financiële overwegingen ofzo, dat je toch een koopwoning hebt voor de beide eenoudergezinnen?
Anders zie ik de meerwaarde niet en het afbreukrisico lijkt me heel hoog van een constructie zoals deze. Nu ligt het volledige afbreukrisico bij TO, die stort hierdoor in.
maandag 13 november 2023 om 15:49
maandag 13 november 2023 om 15:55
Ik herken het wel. Ik heb 3 pubers, ben gescheiden, geen partner. De kinderen zijn voornamelijk bij mij, gaan soms naar hun vader die verder niks regelt in hun leven. Dus alles komt op mij aan.
Ik vind het fijn om af te spreken met vriendinnen. Meestal 1 op 1, en dan gaan we wandelen of ergens koffie drinken. Het helpt om te praten over dit soort dingen, maar niet alleen klagen, ook leuke dingen bespreken en lachen.
Ik heb niet zo veel vriendinnen hier in de buurt, maar na mijn scheiding ben ik vrij bewust contact gaan leggen met andere gescheiden vrouwen.
Probeer wat voor jezelf te doen met andere volwassenen. Misschien lunchen met een collega op werk.
Ik vind het fijn om af te spreken met vriendinnen. Meestal 1 op 1, en dan gaan we wandelen of ergens koffie drinken. Het helpt om te praten over dit soort dingen, maar niet alleen klagen, ook leuke dingen bespreken en lachen.
Ik heb niet zo veel vriendinnen hier in de buurt, maar na mijn scheiding ben ik vrij bewust contact gaan leggen met andere gescheiden vrouwen.
Probeer wat voor jezelf te doen met andere volwassenen. Misschien lunchen met een collega op werk.
maandag 13 november 2023 om 15:58
Wow, wat een huwelijk. Jij werkt als hij vrij is, en andersom. Wat de kinderen betreft is het ieder voor zich. Zo zijn jullie toch geen team? Een samengesteld gezin hoort nog steeds een gezin te zijn, ik lees geen gezin hier, geen team. Logisch dat je je alleenstaande voelt, dat ben je in feite ook.
Heb je hier wel eens echt met je man over gepraat? Als in, dit wil ik zo niet, hoe lossen we dit op?
Heb je hier wel eens echt met je man over gepraat? Als in, dit wil ik zo niet, hoe lossen we dit op?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
