Pubers: waar zit je achteraan en wat laat je gaan?

Ik heb nog kleine kinderen, dus nog geen idee hoe ik het ga doen.

Bij mijzelf zaten mijn ouders overal bovenop, dus ik zette me sowieso heel erg af.
Ze hielden me erg kort en in mijn herinnering moest ik veel en mocht ik niks (leuks). Altijd straf, mocht nooit naar de bios / schoolfeest / avondje weg oid. Het was echt niet leuk.
Ik hoop echt dat ik mijn kinderen tegen die tijd wat meer vrijheid kan geven.
Als ik hier lees hoeveel vrijheid jullie je kids geven, daar ben ik wel met terugwerkende kracht jaloers op

Felidaes schreef: ↑

21-09-2020 21:16

Precies, hulp hoeft niet rotzooi van de grond te halen.

Deze hier ook

smulrol schreef: ↑

21-09-2020 22:19

Zou je daar dan ajb ajb ajb nu mee op willen houden? Voor hun toekomstige collega’s en partners is het echt nuttig om pubers te leren dat er consequenties aan gedrag zitten.
Allemaal ‘Dave Roelvinkjes’ in de dop in dit topic

Slaat echt helemaal nergens op.
Alsof ze door even zo lief te zijn om hun sporttas uit te pakken, opeens niet leren dat er consequenties aan hun gedrag zitten. Dat leren ze ook op school, met vrienden en bij een bijbaantje. Vreselijk om op zo’n manier naar je kinderen te kijken en zo met die mindset met elkaar om te gaan in huis zeg.

De dingen waar mijn moeder me vroeger mee ‘verwende’ zijn dingen waar ik met een warm gevoel (en soms met een gevoel van heimwee) aan terugdenk.

Ik ben blij dat wij hier een warm thuis hebben zonder strijd. Geen straf, geen regels. We hebben afspraken met elkaar hoe we met elkaar omgaan. We laten even weten of we mee eten etc.

girasole3 schreef: ↑

21-09-2020 23:11

@lilalinda; depressiviteit speelt hier ook. Ik vind dat echt wel serieus lastig, zeker omdat puber niet wil praten. Huisarts, praktijkondersteuner, kinderarts, mentor ..... ze stuiten allemaal op een muur van zwijgzaamheid.
Ze zet continu een masker op. Gistermiddag ook weer; ze houdt haar werelden strikt gescheiden, liegt glashard over dingen (...waarom??) en ik kan haar niet afvallen tegenover anderen en haar te kijk zetten als leugenaar.
Ik heb hier voor mezelf gesprekken over gehad met iemand en ik moet er vertrouwen in hebben dat het goedkomt. Maar dat vind ik echt heel moeilijk omdat ik haar zo zie worstelen met zichzelf.
En dat benoemt ze ook, dat ze zichzelf in de weg zit, levensmoe is etc.
Pfff, dit vind ik echt lastig

Je mag me gerust een pb sturen, wij zijn er doorheen gekomen

lilalinda schreef: ↑

21-09-2020 21:47

en een keertje doubleren is ook niet erg hoor

Ik heb het al vaker gezegd, maar ik lees je erg graag!

girasole3 schreef: ↑

21-09-2020 23:11

@lilalinda; depressiviteit speelt hier ook. Ik vind dat echt wel serieus lastig, zeker omdat puber niet wil praten. Huisarts, praktijkondersteuner, kinderarts, mentor ..... ze stuiten allemaal op een muur van zwijgzaamheid.
Ze zet continu een masker op. Gistermiddag ook weer; ze houdt haar werelden strikt gescheiden, liegt glashard over dingen (...waarom??) en ik kan haar niet afvallen tegenover anderen en haar te kijk zetten als leugenaar.
Ik heb hier voor mezelf gesprekken over gehad met iemand en ik moet er vertrouwen in hebben dat het goedkomt. Maar dat vind ik echt heel moeilijk omdat ik haar zo zie worstelen met zichzelf.
En dat benoemt ze ook, dat ze zichzelf in de weg zit, levensmoe is etc.
Pfff, dit vind ik echt lastig

Oeh! Interessant topic. Hier een 13-jarige in de 3e van het VO.
Huiswerk gaat altijd goed en leren met horten en stoten. Kind is erg geraakt bij het halen van een slecht cijfer, dus hij geeft er zeker om. Maar een andere aanpak om de volgende keer een beter cijfer te halen zit er dan nog niet echt in. Hij vraagt wel zelf of ik wil overhoren, maar dan ben ik nog weleens bozig omdat hij er geen klap van kent. Volgens mij wil hij dan gewoon dat ik de stof er bij hem in ram, dus dat doe ik dan ook.

Maar het allergrootste probleem is hier persoonlijke hygiëne. Wat hem betreft doucht hij eens in de twee weken max en schone kleren hoeven van hem helemaal niet. Ook tandenpoetsen hoeft wat hem betreft niet. Ik vind het verschrikkelijk. Ik schaam me dood echt dood en ik trek die vreselijke lucht echt niet. Dat betekent dat als hij bij zijn vader vandaan komt hij linea recta de douche in wordt gebonjourd door mij. Als hij bij mij is weet hij dat douchen verplicht is en dat doet hij onder enig protest, maar zodra hij bij zijn vader is dan doucht hij meestal helemaal niet (hele week niet douchen en dagelijks fanatiek sporten). Vader vindt dat prima, want hij vindt douchen slecht voor het milieu en slecht voor de huid.
Ik hoop echt zo dat hij hier ooit wat meer om gaat geven.

3 pubers in huis en er zijn weinig afspraken. Wel wil ik dat ze even appen/bellen als ze niet thuiskomen. Ze hebben alledrie een wasmand op de kamer, als die vol is gaat die de gang op om gewassen te worden. De ramen staan dag en nacht open en helaas houden ze van frisruikend beddengoed.

Te laatkomen gebeurd eigenlijk nooit alhoewel de oudste balanceert op het randje.

Al met al ben ik blij met de pubers is huis met hun bijbehorende emoties en humor.

lilalinda schreef: ↑

22-09-2020 06:16

Je mag me gerust een pb sturen, wij zijn er doorheen gekomen

Hmm, dat wilde ik misschien ook wel doen.

Maar straks wordt overweldigd.

Misschien ook wel interessant om op Netflix: 'The social dilemma' te kijken.

En misschien ook wel dit: https://www.youtube.com/watch?v=CtftWcgXjdg&t=1555s
(al gaat dit over transgenders, maar ik vond het eigenlijk wel verhelderend en zeker ook iets wat te maken met wat er nu ook gaande is in de (puber)wereld).

Heb ik gisteren gedaan en daarna ook echt een uur met puber over deze twee onderwerpen gesproken.

kylie_ schreef: ↑

22-09-2020 06:19

Ik heb het al vaker gezegd, maar ik lees je erg graag!

nou ja, wat lief!

Felidaes schreef: ↑

22-09-2020 06:52

Hmm, dat wilde ik misschien ook wel doen.

Gerust doen hoor, ik heb geen oplossing voor je. Maar kan je wel behoeden voor de valkuilen die wij tegenkwamen
En ik snap je.

Ik kies er zelf voor, dit moeilijke onderwerp niet Op het forum te bespreken. Veel mensen hebben er een mening over, maar geen idee wat er echt speelt. En dat wordt me te pijnlijk

lilalinda schreef: ↑

22-09-2020 07:04

Gerust doen hoor, ik heb geen oplossing voor je. Maar kan je wel behoeden voor de valkuilen die wij tegenkwamen
En ik snap je.

Ik kies er zelf voor, dit moeilijke onderwerp niet Op het forum te bespreken. Veel mensen hebben er een mening over, maar geen idee wat er echt speelt. En dat wordt me te pijnlijk

Ik kan me je keuze goed voorstellen LilaLinda, er wordt hard geoordeeld vanachter het beeldscherm. Toch vind ik het mooi dat je zonder jouw persoonlijke dingen uitgebreid uit de doeken te doen, hele waardevolle bijdragen levert.

Zonnestraal89 schreef: ↑

21-09-2020 20:35

Maar wat doe je als het én slechte cijfers, én huiswerk niet maken/niet leren, én boeken vergeten etc. tegelijk zijn? En als je kind qua niveau al op “de laagste trede” zit? En het kind ook gewoon niet lijkt te interesseren?

Wat bedoel je met "de laagste trede"?

Bij slechte cijfers weet ik de oorzaak wel, want kind kan het prima, maar gaat liever spelletjes spelen. Dus dan worden er tijdstippen afgesproken voor met name leerwerk en dan doen we het samen. Met een lach en zonder chagrijn. Maar wel grondig. Op zich is de interesse er wel, maar meestal niet de prioriteit.

Ik heb zelf thuis niet zo een heel leuke puberteit gehad. Heb hartstikke lieve ouders hoor maar rond de pubertijd, ze zaten overal bovenop, ik werd er echt ongelukkig van waardoor ik me ging afzetten en liever niet al te vaak thuis was.
Heb mezelf altijd voorgenomen om dat anders te doen. En tuurlijk ik bijt 100 x mijn tong af. En hoe zonde ook ze doen mavo terwijl ze een havo VWO advies kregen. Maar na het 1e jaar brugklas waren we hier allemaal doodongelukkig thuis. Het gezeur om huiswerk ging de boventoon voeren en toen we in de kerstvakantie geloof wel 300 Frans Nederland flitskaartjes aan het schrijven waren en ze dat huilend aan het leren waren heb ik besluit genomen. Ze mochten op het nippertje havo 2 doen maar ik heb ze op mavo gedaan. Het zijn ook heel vroege leerlingen en ze waren erg jong voor hun leeftijd. Op 2 mavo werd het helemaal weer fijn thuis geen huiswerk gezeur, wat een rust voor ons en voor hun. Ik heb het trouwens over een jongens tweeling van net 15.

Nu op de mavo vinden ze zesjes prima nou ja voor wiskunde scheikunde natuurkunde wel hoge cijfers.
En eerlijk is eerlijk ze doen het nu met 2 vingers in hun neus. Ze hebben nu wel de tijd om iedere avond te sporten hun grote hobby en dat doen ze ook vol passie. Iedere avond een halfuur fietsen en dan nog 2 uur sporten en een halfuur terug. dus ze hangen niet op straat en laten flink wat doorzettingsvermogen zien.
Hierna gaan ze alsnog havo doen en dan zijn ze pas 16 met een als het goed is havo diploma.
Verder wat regels betreft, ze appen of bellen altijd waar ze zijn. Ze komen in het weekend mooi op tijd thuis zonder gezeur. Ze zijn attent, lief en sociaal maar vooral vrolijk.
Ik doe mijn best om hun zo een leuk mogelijke tijd te geven ze zijn maar zo kort puber en het is zo bepalend.
Er mogen hier in het weekend altijd kinderen slapen en eten, dus ik geniet in het weekend vaak van een huis vol pubers. ik haal lekkers we pompen de luchtbedden op en ze slapen allemaal hier in de woonkamer. Serieus ik vind het heerlijk, ik lig in een deuk om ze en als ik ze zat ben gaan man en ik naar bed een filmpje kijken.
Voor hun leeftijd hebben ze echt heel veel vrijheden denk ik. Toen ze 12 waren gingen ze met ov al heel Rotterdam door, alleen naar de film of gewoon erop uit.
Ik werk vaak weekenden en dan vinden ze het leuk om boodschappen te doen voor het avondeten wat ze dan ook zelf maken.

Met zo weinig mogelijk ruzies in huis en gezelligheid krijg ik veel meer voor elkaar dan met overal bovenop zitten.
Mijn en hun leven is er een stuk aangenamer door.

En nu ik erover nadenk wij geven ook nooit straf niet eens bewust maar ik krijg er altijd zo een naar gevoel van als ik ouders hoor praten over straffen..vind het zo denigrerend, krijg de griebels wat ik hier boven lees van die ouders die de hele tijd de telefoon afpakken...bah..
2 weken geleden kwam er 1 stoned thuis. Hij kwam binnen en zei..mam ik zeg het maar gelijk ik ben stoned. We hebben er goed over gesproken en hij vond zelf gewoon dat hij het recht had om het een keer te.proberen en vond het niet zo spannend verder. We hebben er niet veel woorden aan vuil gemaakt, maar dit soort dingen is altijd wel even slikken natuurlijk.
Als ik dit teruglees klinkt het wel heel zoet allemaal..is het niet hoor we knallen hier ook wel eens met deuren en flink ook!!

girasole3 schreef: ↑

21-09-2020 23:11

@lilalinda; depressiviteit speelt hier ook. Ik vind dat echt wel serieus lastig, zeker omdat puber niet wil praten. Huisarts, praktijkondersteuner, kinderarts, mentor ..... ze stuiten allemaal op een muur van zwijgzaamheid.
Ze zet continu een masker op. Gistermiddag ook weer; ze houdt haar werelden strikt gescheiden, liegt glashard over dingen (...waarom??) en ik kan haar niet afvallen tegenover anderen en haar te kijk zetten als leugenaar.
Ik heb hier voor mezelf gesprekken over gehad met iemand en ik moet er vertrouwen in hebben dat het goedkomt. Maar dat vind ik echt heel moeilijk omdat ik haar zo zie worstelen met zichzelf.
En dat benoemt ze ook, dat ze zichzelf in de weg zit, levensmoe is etc.
Pfff, dit vind ik echt lastig

Wat moeilijk, dat zijn grote zorgen.

kylie_ schreef: ↑

22-09-2020 06:13

Slaat echt helemaal nergens op.
Alsof ze door even zo lief te zijn om hun sporttas uit te pakken, opeens niet leren dat er consequenties aan hun gedrag zitten. Dat leren ze ook op school, met vrienden en bij een bijbaantje. Vreselijk om op zo’n manier naar je kinderen te kijken en zo met die mindset met elkaar om te gaan in huis zeg.

De dingen waar mijn moeder me vroeger mee ‘verwende’ zijn dingen waar ik met een warm gevoel (en soms met een gevoel van heimwee) aan terugdenk.

Ik ben blij dat wij hier een warm thuis hebben zonder strijd. Geen straf, geen regels. We hebben afspraken met elkaar hoe we met elkaar omgaan. We laten even weten of we mee eten etc.

. Je kan prima een warm thuis hebben zonder elke dag de ander jouw gore zooi te laten opruimen.

girasole3 schreef: ↑

21-09-2020 23:11

@lilalinda; depressiviteit speelt hier ook. Ik vind dat echt wel serieus lastig, zeker omdat puber niet wil praten. Huisarts, praktijkondersteuner, kinderarts, mentor ..... ze stuiten allemaal op een muur van zwijgzaamheid.
Ze zet continu een masker op. Gistermiddag ook weer; ze houdt haar werelden strikt gescheiden, liegt glashard over dingen (...waarom??) en ik kan haar niet afvallen tegenover anderen en haar te kijk zetten als leugenaar.
Ik heb hier voor mezelf gesprekken over gehad met iemand en ik moet er vertrouwen in hebben dat het goedkomt. Maar dat vind ik echt heel moeilijk omdat ik haar zo zie worstelen met zichzelf.
En dat benoemt ze ook, dat ze zichzelf in de weg zit, levensmoe is etc.
Pfff, dit vind ik echt lastig

Hebben jullie al eens aan een vorm van vaktherapie gedacht? Dat kan bijvoorbeeld creatieve therapie, muziektherapie, dans/bewegingstherapie of pmt zijn. Doet wat minder beroep op het verbale gedeelte en werkt voor veel kinderen/jongeren (en ook voor volwassenen trouwens) die op dat verbale stuk vastlopen. Mocht je daar eens naar willen kijken, dan kan je me altijd een berichtje sturen met je woonplaats. Dan kan ik met je meekijken naar een goede therapeut. (werk zelf in de jeugdzorg)

Gatinmijnsok schreef: ↑

21-09-2020 22:09

Oudste is bijna 15 en de lastigste tijd was toen ze 12 was en nog niet ongesteld. Toen dat eenmaal wel zo was en ook wat regelmatiger kwam, was het een erg makkelijke puber. Een half jaar geleden moest ik nog wel zeggen dat ze haar kamer regelmatig moest luchten, maar dat doet ze nu ook. Haar kamer is wel een zooi en als ik de wasmand net leeg heb, besluit ze dat ze alle vuile was van haar kamer verzameld en is de wasmand weer vol. Maar, ze gooit het er zelf in, dus geen klagen.
Vorig jaar een tijdje slechte cijfers, toen heb ik me er wel even mee bemoeid en daarna ging het veel beter.
Middelste is 12 en net begonnen op het vo. Luistert eerder naar haar zus, dan naar ons. Ze heeft morgen haar eerste so en zegt dat ze goed geleerd heeft. We zullen zien. Verder bij haar hetzelfde in het half jaar voor ze ongesteld was, pfff, gelukkig is dat ook weer voorbij. Zij houdt haar kamer heerlijk opgeruimd, altijd al gedaan.
Verder is het veel lachen! Ik hou van de puberhumor, heerlijk.

Hoe bedoel je dat? Ik zit nu met een kind van 12 die behoorlijke buikkramp heeft, geen koorts of ander buikgriepklachten. Het is vanochtend een stuk beter. Ik vermoed dat menstruatie er aan zit te komen. Wat werd er anders toen de menstruatie door kwam? Sorry off topic

miszlady schreef: ↑

22-09-2020 08:03

Hebben jullie al eens aan een vorm van vaktherapie gedacht? Dat kan bijvoorbeeld creatieve therapie, muziektherapie, dans/bewegingstherapie of pmt zijn. Doet wat minder beroep op het verbale gedeelte en werkt voor veel kinderen/jongeren (en ook voor volwassenen trouwens) die op dat verbale stuk vastlopen. Mocht je daar eens naar willen kijken, dan kan je me altijd een berichtje sturen met je woonplaats. Dan kan ik met je meekijken naar een goede therapeut. (werk zelf in de jeugdzorg)

en (ik bedoel dit niet lullig) is precies het soort reacties (en dan ben jij nog lief) waarom ik het verhaal niet op het forum zet.
Als dit probleem eenvoudig oplosbaar was (geweest), hadden we deze oplossing wel gevonden.

lilalinda schreef: ↑

22-09-2020 08:46

en (ik bedoel dit niet lullig) is precies het soort reacties (en dan ben jij nog lief) waarom ik het verhaal niet op het forum zet.
Als dit probleem eenvoudig oplosbaar was (geweest), hadden we deze oplossing wel gevonden.

ha lilalinda,

Mijn excuses als ik je verhaal heb gebagataliseerd met mijn reactie, dat is echt mijn bedoeling niet. Ik werk zelf met complexe gezinnen, dus dat oplossingen niet vanzelf komen is me heel helder. Ook dat therapie zelf niet de oplossing is, maar wel een middel kan zijn. Het is ook echt niet mijn bedoeling geweest om je te beledigen met mijn reactie.

Mijn dochter van 16 doet het meeste uit zichzelf, al duurt het wel vaak even. Bijvoorbeeld schone kleding leg ik op haar bureau en dan duurt het wel wat dagen voor het in de kast ligt, daar maak ik me niet druk om. Kleding die ze aan heeft gehad ligt vaak in een hoek van haar kamer en moet ze zelf uitzoeken en in de was doen, anders wordt het niet gewassen. Meestal doet ze dat dan in het weekend wel.
En verder scheelt het dat ze allergisch is voor huisstofmijt en ze daarom haar bed elke week wel verschoont en zorgt dat de vloer leeg is voor de stofzuiger.
Ze werkt hard voor school, houdt zich aan afspraken en dus heb ik weinig te klagen.

Jongste dochter zit nog niet op de middelbare school, maar ik zie nu al dat zij moeilijker is, zeker met schoolwerk. Ik ga dat zeker niet loslaten, slechte cijfers zullen consequenties hebben voor wat ze na school en in het weekend mag doen. Mijn ouders letten er bij mij nooit op en er is qua school nooit wat van mij terechtgekomen, dus daar ga ik echt bovenop zitten als het nodig is.

miszlady schreef: ↑

22-09-2020 08:55

ha lilalinda,

Mijn excuses als ik je verhaal heb gebagataliseerd met mijn reactie, dat is echt mijn bedoeling niet. Ik werk zelf met complexe gezinnen, dus dat oplossingen niet vanzelf komen is me heel helder. Ook dat therapie zelf niet de oplossing is, maar wel een middel kan zijn. Het is ook echt niet mijn bedoeling geweest om je te beledigen met mijn reactie.

dat weet ik hoor, je hebt gewoon even de pech, dat jij als eerste met een oplossing komt

Whateffa schreef: ↑

22-09-2020 08:43

Hoe bedoel je dat? Ik zit nu met een kind van 12 die behoorlijke buikkramp heeft, geen koorts of ander buikgriepklachten. Het is vanochtend een stuk beter. Ik vermoed dat menstruatie er aan zit te komen. Wat werd er anders toen de menstruatie door kwam? Sorry off topic

Als je maar naar haar keek beet ze je hoofd eraf. Vooral haar zussen moesten het ontgelden, wat een gebitch (er is geen beter woord voor). Heel veel last van hormonen. Dat was over toen ze eenmaal ongesteld werd

@lilalinda, ik moet nu weg. Stuur je later vandaag een pb. Dankjewel alvast

Zonnestraal89 schreef: ↑

21-09-2020 20:35

Ik zie ook geen reden om me met schoolwerk te bemoeien als de cijfers prima zijn. En een keer een onvoldoende is geen ramp natuurlijk. Maar wat doe je als het én slechte cijfers, én huiswerk niet maken/niet leren, én boeken vergeten etc. tegelijk zijn? En als je kind qua niveau al op “de laagste trede” zit? En het kind ook gewoon niet lijkt te interesseren?

Ik heb me bij mijn drie jongeheren altijd meer gericht op de input, dan op de resultaten. Ik vind het vooral belangrijk dat ze hun best doen en als ze dan een onvoldoende haalden tilde ik daar niet heel zwaar aan. De oudste die nu econometrie studeert heeft een enorme wiskundeknobbel, maar met taal kan hij gewoon echt heel weinig. Vooral Frans en Duits waren voor hem een hel. Maar daar kan hij verder niet zo veel aan doen, dus zolang hij zijn best deed en zijn overige cijfers goed waren bemoeide ik me daar niet te veel mee. Natuurlijk waren het jongens en werden op een gegeven moment andere dingen dan school belangrijk, maar daarin heb ik ze ook de ruimte gegeven. Als ik het de verkeerde kant op vond gaan, probeerde ik vooral de positieve dingen te stimuleren. Dat werkte een stuk beter en hield de discussies beperkt. Overigens was ik verder wel rechtlijning en soms ook best streng. Vond het in die periode vooral belangrijk dat er voldoende duidelijkheid was.

En inderdaad, als je zelf je kleren niet in de wasmand doet: jammer voor jou, joh:)