Kinderen
alle pijlers
" Qua opvoeding weet ik het beter!!!" types
donderdag 23 augustus 2007 om 11:27
Ik heb een schoonzus die het qua opvoeden altijd beter weet dan een ander. Ze legt het er zooo dik bovenop dat zij het allemaal beter weet dan een ander. Echt zooo irritant is dat. De opmerkingen die ze maakt zijn ook niet misselijk.
Bv. Op de 1e verjaardag van mijn zoontje heb ik vrienden over de vloer waarvan zij het goed vinden dat hun dochtertje in de keuken komt. Haar kind mag dat niet. Als haar kind dan ook het andere kind naar de keuken volgt reageerde ze met deze opmerking
" Dat de ouders van dit kindje het goed vinden dat ze in de keuken komt moeten ze zelf weten, maar jij mag niet in de keuken komen" Dit terwijl de vader van het meisje er gewoon naast stond. Die moest dus ook zijn best doen om niet boos te worden na zo'n opmerking Bijna ruzie in de tent dus.
Prima dat haar zoontje niet in de keuken mag komen, maar waarom zegt ze niet gewoon " kom even uit de keuken, je weet dat je daar niet mag komen" ofzo iets.
Ander voorbeeld,
Mijn zoontje zit met een plastic zaagje te spelen. Hij speelt ermee bij de tafel dus ik zeg ga er maar lekker mee op de grond spelen. Haar zoontje zit 5 min later op de grond met dat zaagje te spelen en zij zegt " Nee niet op de grond spelen met dat zaagje, alleen op de werkbank"
Kortom werd ik weer even om de oren geslagen met mijn "in haar ogen" foute opvoeding.
Dit zijn 2 voorbeelden van de honderde opmerkingen die ik of andere ondertussen naar ons hoofd hebben gesmeten.
Ik wordt dit soort opmerkingen zooo zat. Ze geven me echt het gevoel dat ik een mindere opvoeding neerleg bij mijn kind dan zij.
Ik moet me er natuurlijk niks van aantrekken maar het steekt me toch.
Ik wil echt geen ruzie maken over iets onbenulligs maar toch zit het me gewoon niet lekker
Hebben jullie dit ook wel eens ervaren met iemand en hoe zijn jullie daar mee omgegaan ?
.
Bv. Op de 1e verjaardag van mijn zoontje heb ik vrienden over de vloer waarvan zij het goed vinden dat hun dochtertje in de keuken komt. Haar kind mag dat niet. Als haar kind dan ook het andere kind naar de keuken volgt reageerde ze met deze opmerking
" Dat de ouders van dit kindje het goed vinden dat ze in de keuken komt moeten ze zelf weten, maar jij mag niet in de keuken komen" Dit terwijl de vader van het meisje er gewoon naast stond. Die moest dus ook zijn best doen om niet boos te worden na zo'n opmerking Bijna ruzie in de tent dus.
Prima dat haar zoontje niet in de keuken mag komen, maar waarom zegt ze niet gewoon " kom even uit de keuken, je weet dat je daar niet mag komen" ofzo iets.
Ander voorbeeld,
Mijn zoontje zit met een plastic zaagje te spelen. Hij speelt ermee bij de tafel dus ik zeg ga er maar lekker mee op de grond spelen. Haar zoontje zit 5 min later op de grond met dat zaagje te spelen en zij zegt " Nee niet op de grond spelen met dat zaagje, alleen op de werkbank"
Kortom werd ik weer even om de oren geslagen met mijn "in haar ogen" foute opvoeding.
Dit zijn 2 voorbeelden van de honderde opmerkingen die ik of andere ondertussen naar ons hoofd hebben gesmeten.
Ik wordt dit soort opmerkingen zooo zat. Ze geven me echt het gevoel dat ik een mindere opvoeding neerleg bij mijn kind dan zij.
Ik moet me er natuurlijk niks van aantrekken maar het steekt me toch.
Ik wil echt geen ruzie maken over iets onbenulligs maar toch zit het me gewoon niet lekker
Hebben jullie dit ook wel eens ervaren met iemand en hoe zijn jullie daar mee omgegaan ?
.
donderdag 23 augustus 2007 om 11:42
Ik trek me er nooit iets van aan. maar goed, ik snap dat je kriegel wordt van die opmerkingen van haar. Iedereen doet het op zijn manier, en ik heb ooit een opmerking gekregen van iemnad op een verjaardag: jouw kind pakt zomaar chips van tafel hoor! Waarop ik zei ja ik had gezegd dat hij dat mocht. Ik vind het altijd zo raar dat kinderen maar alles mogen eten omdat er iemand jarig is, was het weerwoord. Ik flapte er direct uit dat ik het altijd zo sneu vond voor die kindjes die iedereen lekkere dingen zien eten omdat er iemand jarig is, en zelf niks mogen. Klaar, einde verhaal. Ze heeft nooit meer een opmerking gemaakt, ik zie haar ogen nog steeds priemen en ze houdt mijn kind en opvoeden haarscherp in de gaten op een verjaardag. Het interesseert me niet.maar goed, ze is mijn schoonzusje natuurlijk niet. Misschien dat ik me er ook wel aan zou ergeren als ik er zo vaak mee geconfronteerd werd.
Het komt op mij over alsof ze zich verdedigt tegenover haar kind, door met die opmerking in de keuken te zeggen:wat andere ouders van kinderen ervan vinden...bla bla..dat komt op mij nogal verdedigend over, alsof ze onzeker is.
Als ze steevast achter haar opvattingen zou staan zou ze haar kind geen tekst en uitleg geven. MIsschien als je het op die manier bekijkt dat je ej in eider geval minder irriteert aan die opmerkingen.
Of is zij uberhaupt niet jouw favoriet en irriteer je je misschien sneller?
Het komt op mij over alsof ze zich verdedigt tegenover haar kind, door met die opmerking in de keuken te zeggen:wat andere ouders van kinderen ervan vinden...bla bla..dat komt op mij nogal verdedigend over, alsof ze onzeker is.
Als ze steevast achter haar opvattingen zou staan zou ze haar kind geen tekst en uitleg geven. MIsschien als je het op die manier bekijkt dat je ej in eider geval minder irriteert aan die opmerkingen.
Of is zij uberhaupt niet jouw favoriet en irriteer je je misschien sneller?
donderdag 23 augustus 2007 om 11:53
Ik herken het wel. Mijn schoonzus heeft 3 kinderen en wij zijn nog geen 3 mnd ouders. Ook zij geeft veel ongevraagde meningen en adviezen. Dat begon al tijdens mijn zwangerschap. Goedbedoeld, maar heel irritant.
Onze dochter bijv. slaapt niet gemakkelijk in een andere omgeving. Ze is veel te nieuwsgierig en wordt dan overprikkeld. Nu vond mijn schoonzus laatst dat we onze baby niet steeds boven moesten leggen, maar gezellig in de kinderwagen buiten, bij ons, tussen het lawaai en graaiende handen van 5 andere kinderen. Want daar moest ze maar aan wennen. Had ze met haar kinderen ook gedaan. Ik heb me helaas 2 minuten laten verleiden door onze dochter naar beneden te halen, maar besefte toen dat ik voorbij ging aan onze eigen visie en de behoefte van onze dochter en heb haar toch weer weggebracht.
Mijn vriend heeft haar (en de andere visite) toen heel duidelijk gemaakt dat wij onze eigen methodes hebben en dat we wel om advies vragen als we dat nodig vinden. Daarna geen 'adviezen' meer gehad.
Je moet je schoonzus wel duidelijk maken dat dit je dwars zit. Je hoeft geen ruzie te maken, maar wel in een gesprek zeggen wat je vervelend vind. Anders groeit jouw ergernis en wordt het probleem niet opgelost.
Onze dochter bijv. slaapt niet gemakkelijk in een andere omgeving. Ze is veel te nieuwsgierig en wordt dan overprikkeld. Nu vond mijn schoonzus laatst dat we onze baby niet steeds boven moesten leggen, maar gezellig in de kinderwagen buiten, bij ons, tussen het lawaai en graaiende handen van 5 andere kinderen. Want daar moest ze maar aan wennen. Had ze met haar kinderen ook gedaan. Ik heb me helaas 2 minuten laten verleiden door onze dochter naar beneden te halen, maar besefte toen dat ik voorbij ging aan onze eigen visie en de behoefte van onze dochter en heb haar toch weer weggebracht.
Mijn vriend heeft haar (en de andere visite) toen heel duidelijk gemaakt dat wij onze eigen methodes hebben en dat we wel om advies vragen als we dat nodig vinden. Daarna geen 'adviezen' meer gehad.
Je moet je schoonzus wel duidelijk maken dat dit je dwars zit. Je hoeft geen ruzie te maken, maar wel in een gesprek zeggen wat je vervelend vind. Anders groeit jouw ergernis en wordt het probleem niet opgelost.
What matters most is how you see yourself
donderdag 23 augustus 2007 om 12:27
Nee je hebt goed uit mijn verhaal op gemaakt dat ze niet mijn favoriet is hahaha. Misschien ligt het daar aan. Maar ik hoor ook van mijn vrienden en kennissen dat ze zich mateloos hebben geiriteerd aan opmerkingen van haar terwijl ik die dus op dat moment niet gehoord hebt.
Ze voelt zich zooo verheven boven de rest. Haar kinderen komen duidelijk op nr1 en de rest is minderwaardig. Ze ziet alle "foute" dingen van een andersmans kind maar als haar kind wat uitvreet wordt dat nooit gezien. Als ik tegen haar kind bv zegt dat hij geen blokjes naar mijn kind zijn hoofd mag gooien dan krijg je als weerwoord terug dat mijn kind er vast mee begonnen moet zijn want haar kinderen doen dat niet!
Zo hebben we wel eens woorden gehad over wie er in de enigste kinderstoel mocht zitten bij Opa en Oma. Mijn kind of die van haar. Mijn knul is 7 maanden jonger dan die van haar en kon opdat moment nog niet rustig met een klein stoeltje aan tafel eten zonder er om de haverklap vanaf te springen.
Ik ben gezegend met een enorm ondernemende knul. Haar zoontje is dus ouder en vele malen rustiger dan mijn zoontje en kon wel rustig op een eigen stoeltje aan tafel eten. Ik had aan opa gevraagd of hij de kinderstoel voor mijn zoontje wilde klaar zetten en toen zij dat hoorde eiste ze dat haar zoontje daar in ging. Ik ben op dat moment zo boos geworden en heb gezegd als mijn zoon nergens vast aan tafel kon zitten ik naar huis ging. Zij had ondertussen haar kind al snel in de kinderstoel gezet. Het is dat opa met een andere goede oplossing voor het probleem kwam anders had ik dus echt naar huis gegaan. Zooo gaat het dus altijd met haar.
Bij ieder ander heb ik mijn mondje wel bij hoor, maar bij haar ligt het gevoeliger omdat hun heel snel van de ruzie zijn en elk contact direct verbreken. Wij vinden dat niet zo heel erg maar opa en oma zouden dat wel vreselijk vinden. Dus dat willen we ze niet aan doen. Echter zit ik me dus nu elke x weer vreselijk in te houden voor de lieve vrede.
Ze voelt zich zooo verheven boven de rest. Haar kinderen komen duidelijk op nr1 en de rest is minderwaardig. Ze ziet alle "foute" dingen van een andersmans kind maar als haar kind wat uitvreet wordt dat nooit gezien. Als ik tegen haar kind bv zegt dat hij geen blokjes naar mijn kind zijn hoofd mag gooien dan krijg je als weerwoord terug dat mijn kind er vast mee begonnen moet zijn want haar kinderen doen dat niet!
Zo hebben we wel eens woorden gehad over wie er in de enigste kinderstoel mocht zitten bij Opa en Oma. Mijn kind of die van haar. Mijn knul is 7 maanden jonger dan die van haar en kon opdat moment nog niet rustig met een klein stoeltje aan tafel eten zonder er om de haverklap vanaf te springen.
Ik ben gezegend met een enorm ondernemende knul. Haar zoontje is dus ouder en vele malen rustiger dan mijn zoontje en kon wel rustig op een eigen stoeltje aan tafel eten. Ik had aan opa gevraagd of hij de kinderstoel voor mijn zoontje wilde klaar zetten en toen zij dat hoorde eiste ze dat haar zoontje daar in ging. Ik ben op dat moment zo boos geworden en heb gezegd als mijn zoon nergens vast aan tafel kon zitten ik naar huis ging. Zij had ondertussen haar kind al snel in de kinderstoel gezet. Het is dat opa met een andere goede oplossing voor het probleem kwam anders had ik dus echt naar huis gegaan. Zooo gaat het dus altijd met haar.
Bij ieder ander heb ik mijn mondje wel bij hoor, maar bij haar ligt het gevoeliger omdat hun heel snel van de ruzie zijn en elk contact direct verbreken. Wij vinden dat niet zo heel erg maar opa en oma zouden dat wel vreselijk vinden. Dus dat willen we ze niet aan doen. Echter zit ik me dus nu elke x weer vreselijk in te houden voor de lieve vrede.
donderdag 23 augustus 2007 om 12:30
Ooo kindlief mag niet in de keuken omdat zij dat gewoon niet wil hebben.
Ze vind dat geen plaats voor een kind.
Tja die van mij mag niet in de keuken als ik aan het koken ben maar voor de rest zie ik er ook geen probleem in hoor. Hij helpt mij ook vaak gewoon met brood smeren enzo. Dat is toch leuk, lijkt me.
Ze vind dat geen plaats voor een kind.
Tja die van mij mag niet in de keuken als ik aan het koken ben maar voor de rest zie ik er ook geen probleem in hoor. Hij helpt mij ook vaak gewoon met brood smeren enzo. Dat is toch leuk, lijkt me.
donderdag 23 augustus 2007 om 12:33
Dat is dan misschien weer een voordeel van 'jong' moeder worden. Wij zijn nog steeds zo ongeveer de enigen in onze omgeving met kind(eren) dus erg weinig bemoeizucht of opmerkingen over onze opvoeding (schoonmoeder niet meegeteld, maar dat leggen we makkelijk naast ons neer).
Even over dat niet in de keuken mogen komen. Dat is hier ook de regel onze dochter mocht toen ze kleiner was ook nooit in de keuken komen. Wij hebben een open keuken, met een grote oven die hier met regelmaat aanstaat en die ook echt niet meteen nadat ie uit is weer is afgekoeld, veel te gevaarlijk vonden wij en dus mocht ze er gewoon niet komen. Inmiddels is ze 2,5 en mag ze best zelf wat weggooien in de keuken of helpen met een boterham smeren enz. Maar ze weet ook heel goed dat zodra ik zeg dat de oven aangaat of als ik pannen op het vuur heb staan ze absoluut niet meer in de keuken mag komen en nu is ze dus ook oud genoeg om dat te snappen en gelukkig luistert ze ook nog eens erg goed.
Daarbij vind ik kinderen in de keuken in de fase dat ze graag in alle kastjes zitten enz ook niet zo succesvol, dat heeft ze dus ook nooit gemogen.
Even over dat niet in de keuken mogen komen. Dat is hier ook de regel onze dochter mocht toen ze kleiner was ook nooit in de keuken komen. Wij hebben een open keuken, met een grote oven die hier met regelmaat aanstaat en die ook echt niet meteen nadat ie uit is weer is afgekoeld, veel te gevaarlijk vonden wij en dus mocht ze er gewoon niet komen. Inmiddels is ze 2,5 en mag ze best zelf wat weggooien in de keuken of helpen met een boterham smeren enz. Maar ze weet ook heel goed dat zodra ik zeg dat de oven aangaat of als ik pannen op het vuur heb staan ze absoluut niet meer in de keuken mag komen en nu is ze dus ook oud genoeg om dat te snappen en gelukkig luistert ze ook nog eens erg goed.
Daarbij vind ik kinderen in de keuken in de fase dat ze graag in alle kastjes zitten enz ook niet zo succesvol, dat heeft ze dus ook nooit gemogen.
donderdag 23 augustus 2007 om 12:36
Ik vraag me echt af of zij uberhaupt enig zelfvertrouwen heeft als ik dit voorbeeld dan weer lees. Ze is volgens mij als de dood dat haar kind of zij achtergesteld wordt en wil graag de belangrijkste stem hebben. Ik vraag me af of je haar toen hebt gezegd wat je ons nu verteld. Dat jouw kindje niet zelf kan zitten en die van haar wel. dat zijn toch feiten waar ze niet om heen kan, en ik ben benieuwd naar hoe haar reactie daar dan op is.
Het is niet aan jou om de lieve vrede te bewaren.Als zij ruzie wil dan escaleert het toch wel, immers zij zal steeds een stapje verder gaan om haar zin te krijgen en de aandacht op te eisen. Misschien is ze wel bang dat haar kind minder aandacht krijgt nu jullie ook een kindje hebben. Allemaal geen excuusw vcoor hoe zij doet natuurlijk, maar als ik weet dat iemand stikonzeker is en dus eigenlijk die sneue dingen doet uit onzekerheid dan kan ik er vaak wel beter tegen. Verder zou ik de eerstvolgende keer als ze zoiets doet of zegt haar om de oren slaan met de feiten. Of juist de heel andere weg kiezen en zeggen: joh, waarom zeg je dat nou op die manier? zo lijkt het net of je mijn manier afkraakt en jij lijkt me nou totaal niet de persoon die een ander zou willen krenken.Dat doe je op deze manier wel.
Of zoiets.
Het is niet aan jou om de lieve vrede te bewaren.Als zij ruzie wil dan escaleert het toch wel, immers zij zal steeds een stapje verder gaan om haar zin te krijgen en de aandacht op te eisen. Misschien is ze wel bang dat haar kind minder aandacht krijgt nu jullie ook een kindje hebben. Allemaal geen excuusw vcoor hoe zij doet natuurlijk, maar als ik weet dat iemand stikonzeker is en dus eigenlijk die sneue dingen doet uit onzekerheid dan kan ik er vaak wel beter tegen. Verder zou ik de eerstvolgende keer als ze zoiets doet of zegt haar om de oren slaan met de feiten. Of juist de heel andere weg kiezen en zeggen: joh, waarom zeg je dat nou op die manier? zo lijkt het net of je mijn manier afkraakt en jij lijkt me nou totaal niet de persoon die een ander zou willen krenken.Dat doe je op deze manier wel.
Of zoiets.
donderdag 23 augustus 2007 om 12:52
Tja, mijn dochter mag ook niet in de keuken komen, gewoon omdat ze anders op alle knoppen van de wasmachine, afwasmachine en oven gaat drukken, deuren die niet af te sluiten zijn openrukt (heeft daar, vroegah, toen ze nog wel in de keuken mocht komen, een vaatwasserdeur mee om zeep geholpen, bleek niet kindbestendig ;), en gewoon ronduit klierig is in de keuken omdat daar knoppen in overdaad zijn en ze in de periode van 'alle knopjes tegelijk indrukken geeft leuke effecten heb ik gemerkt' is. Bij anderen mag zij van mij dus ook de keuken niet in, gewoon omdat ik bang ben dat zij daar dingen kapot maakt. Bij mijn moeder heeft ze bijvoorbeeld, toen ze van mijn moeder wel de keuken in mocht (Oke, mam, op eigen risico!!) een knop van het fornuis dol weten te draaien....
Maar wat betreft die meningen en adviezen... ik doe er over het algemeen weinig mee, tenzij ik denk dat ik er wat mee kan. Onze dochter huilde in het begin erg veel, en daar hebben we veel van geleerd, want dochterlief raakte helemaal overstuur van alle verschillende methodes die we uitprobeerden omdat we gehoord hadden dat het 'bij dat en dat kindje wonderen had gedaan'. Was een goede leerperiode. Op een gegeven moment hebben we alle methodes overboord gegooid, gedaan wat WIJ dachten dat goed was voor onze dochter, en sindsdien doen we alles op die manier. WIJ zijn haar ouders, en niet iedereen zal juichend langs de zijlijn staan als ze zien hoe wij onze dochter opvoeden (we worden door sommigen nogal streng gevonden, maar dochter gedijt goed op de duidelijke grenzen), maar voor ons voelt het goed, dochter lijkt er niet onder te lijden (tenzij al dat lachen grimassen van ongelukkigheid zijn, kan ook nog...) en wij zijn er ook blij mee.
Maar wat betreft die meningen en adviezen... ik doe er over het algemeen weinig mee, tenzij ik denk dat ik er wat mee kan. Onze dochter huilde in het begin erg veel, en daar hebben we veel van geleerd, want dochterlief raakte helemaal overstuur van alle verschillende methodes die we uitprobeerden omdat we gehoord hadden dat het 'bij dat en dat kindje wonderen had gedaan'. Was een goede leerperiode. Op een gegeven moment hebben we alle methodes overboord gegooid, gedaan wat WIJ dachten dat goed was voor onze dochter, en sindsdien doen we alles op die manier. WIJ zijn haar ouders, en niet iedereen zal juichend langs de zijlijn staan als ze zien hoe wij onze dochter opvoeden (we worden door sommigen nogal streng gevonden, maar dochter gedijt goed op de duidelijke grenzen), maar voor ons voelt het goed, dochter lijkt er niet onder te lijden (tenzij al dat lachen grimassen van ongelukkigheid zijn, kan ook nog...) en wij zijn er ook blij mee.
anoniem_28967 wijzigde dit bericht op 23-08-2007 13:03
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
donderdag 23 augustus 2007 om 15:09
Bedankt voor jullie reactie's. Ik heb er echt wat aan.
Wat sunlight schrijft heeft me wel even aan het denken gezet.
Gebrek aan zelfvertrouwen.... tja misschien wel. Nu ik er over na denk. Ze heeft bv idd gezegd dat haar gezinnetje met 2 kindje helemaal compleet was. Ze wilde echt geen 3e erbij. Toen wist ze echter nog niet dat ik ook zwanger was. Toen ze dat hoorde veranderde ze ineens heel snel van mening en haar 3e kindje en eerst meisje is ondertussen geboren. Zo raar vond ik dat, maar nu ik er beter over nadenk zou dat idd aan haar zelfvertrouwen kunnen liggen. Qua aandacht van Opa en Oma kan het niet liggen want die hebben toch al veel meer oog voor haar kids gehad dan die van mij. Dat is helaas altijd al zo geweest en nog steeds een heeel gevoelig punt bij mij in huis.
Om nog even terug te komen op dat kinderstoel verhaal, die argumenten heb ik toen der tijd ook direct tegen haar gezegt. Zo ben ik ook wel weer, maar die heeft ze op dat moment gewoon genegeerd en prontificaal haar eigen kind in die kinderstoel gezet.
Na het eten zei ze dan wel ineens "Zie je nou wel dat alles goed is gegaan. Als bleek dat het tijdens het eten het echt niet had gegaan met Mike, dan had hij wel in de kinder stoel gemogen hoor" Ik heb daarop gereageerd "Tja dat is achteraf makkelijk praten he" Daarop heeft ze niet gereageerd.
Ik ben het ook helemaal met Darsjan eens. Echt ieder kind is anders en geen een kind heeft dezelfde gebruiksaanwijzing.
Zij ziet dat helaas niet zo. Tot op heden zijn haar kids erg rustig,makkelijk en zijn snel onder de indruk. Die van mij echter is een schat maar erg ondernemend en totaal niet erg snel onder de indruk. Dit betekent in de praktijk dat haar kinderen aan 1 waarschuwing genoeg heeft en mijn kind met 10 waarschuwingen nog niet. Het is echt geen etterbakkie hoor maar ik moet gewoon erg conceqent met hem zijn. Niks dreigen maar doen. Dan pas maakt het indruk. Ik krijg dan ook veel goed bedoelde adviezen van haar. Dat begint dan zo "Ooo dat moeten ze bij mij niet flikken hoor, ik lost dat gewoon zo op ....." Als ik dan zegt dat dat niet werkt bij mijn kind dan geloofd ze dat gewoon niet. Mijn schoonmoeder zei dat dus ook heel vaak, maar na een paar x oppassen is ze daar toch van terug gekomen. Tja leer mij mijn kind kennen.
Wat sunlight schrijft heeft me wel even aan het denken gezet.
Gebrek aan zelfvertrouwen.... tja misschien wel. Nu ik er over na denk. Ze heeft bv idd gezegd dat haar gezinnetje met 2 kindje helemaal compleet was. Ze wilde echt geen 3e erbij. Toen wist ze echter nog niet dat ik ook zwanger was. Toen ze dat hoorde veranderde ze ineens heel snel van mening en haar 3e kindje en eerst meisje is ondertussen geboren. Zo raar vond ik dat, maar nu ik er beter over nadenk zou dat idd aan haar zelfvertrouwen kunnen liggen. Qua aandacht van Opa en Oma kan het niet liggen want die hebben toch al veel meer oog voor haar kids gehad dan die van mij. Dat is helaas altijd al zo geweest en nog steeds een heeel gevoelig punt bij mij in huis.
Om nog even terug te komen op dat kinderstoel verhaal, die argumenten heb ik toen der tijd ook direct tegen haar gezegt. Zo ben ik ook wel weer, maar die heeft ze op dat moment gewoon genegeerd en prontificaal haar eigen kind in die kinderstoel gezet.
Na het eten zei ze dan wel ineens "Zie je nou wel dat alles goed is gegaan. Als bleek dat het tijdens het eten het echt niet had gegaan met Mike, dan had hij wel in de kinder stoel gemogen hoor" Ik heb daarop gereageerd "Tja dat is achteraf makkelijk praten he" Daarop heeft ze niet gereageerd.
Ik ben het ook helemaal met Darsjan eens. Echt ieder kind is anders en geen een kind heeft dezelfde gebruiksaanwijzing.
Zij ziet dat helaas niet zo. Tot op heden zijn haar kids erg rustig,makkelijk en zijn snel onder de indruk. Die van mij echter is een schat maar erg ondernemend en totaal niet erg snel onder de indruk. Dit betekent in de praktijk dat haar kinderen aan 1 waarschuwing genoeg heeft en mijn kind met 10 waarschuwingen nog niet. Het is echt geen etterbakkie hoor maar ik moet gewoon erg conceqent met hem zijn. Niks dreigen maar doen. Dan pas maakt het indruk. Ik krijg dan ook veel goed bedoelde adviezen van haar. Dat begint dan zo "Ooo dat moeten ze bij mij niet flikken hoor, ik lost dat gewoon zo op ....." Als ik dan zegt dat dat niet werkt bij mijn kind dan geloofd ze dat gewoon niet. Mijn schoonmoeder zei dat dus ook heel vaak, maar na een paar x oppassen is ze daar toch van terug gekomen. Tja leer mij mijn kind kennen.
vrijdag 24 augustus 2007 om 17:17
Bij ons is er een complete familieruzie ontstaan door die zogenaamde opvoed-adviezen. Wij kregen 8 jaar na de rest van de familie een kind en iedereen wist natuurlijk beter hoe wij hiermee om moesten gaan. Op een familiefeestje waarbij onze dochter pas twee maanden oud was, moest ze zonodig de hele kamer rond en ik was te bleu om er iets van te zeggen. Dochterlief werd compleet hysterisch van al die vreemde gezichten en toen ik haar boven op de slaapkamer borstvoeding gaf, kotste ze van ellende alles onder. Wij vertrokken dus na een uurtje weer richting huis met een krijsende baby. De hele familie viel over ons heen. We hielden haar weg van haar familie en zo werd ze een watje, noem maar op. We kregen alle mogelijke verwijten over ons heen. Uiteindelijk is alles wel uitgepraat, maar toen nummertje twee bij ons geboren werd, was iedereen opvallend terughoudend en hebben we ook geen adviezen meer gehad.
zaterdag 25 augustus 2007 om 09:54
Dit soort mensen hebben zelf gelukkig de meeste last van hun gedrag. Ze kunnen nooit van zichzelf weglopen.
Maar om nou altijd maar te slikken, als iemand zulke dingen zegt...Als ze nu weer zoiets zou zeggen, dan zou ik haar direct even apart nemen en haar zeggen dat je vind dat ze ook gewoon kan zeggen: kind dat mag je niet, ipv dat die en die dat nou wel mag betekent nog niet dat jij dat wel mag. Zeg maar gewoon dat je dat nogal belerend over vind komen.
Zelf wordt ik altijd gek als mensen bij alles kijken of mijn kind zich niet per ongeluk bezeert omdat ik in hun ogen te hardhandig doe. Dan zeg ik zoiets als: die blauwe plek van drie dagen geleden is ook al weg hoor. Valt best mee (gemeen he, hahaha).
Maar om nou altijd maar te slikken, als iemand zulke dingen zegt...Als ze nu weer zoiets zou zeggen, dan zou ik haar direct even apart nemen en haar zeggen dat je vind dat ze ook gewoon kan zeggen: kind dat mag je niet, ipv dat die en die dat nou wel mag betekent nog niet dat jij dat wel mag. Zeg maar gewoon dat je dat nogal belerend over vind komen.
Zelf wordt ik altijd gek als mensen bij alles kijken of mijn kind zich niet per ongeluk bezeert omdat ik in hun ogen te hardhandig doe. Dan zeg ik zoiets als: die blauwe plek van drie dagen geleden is ook al weg hoor. Valt best mee (gemeen he, hahaha).
