Kinderen
alle pijlers
"vervelend" vriendinnetje, leuke moeder..
zondag 13 april 2008 om 22:34
M'n dochter had vandaag 1 van haar beste vriendinnetjes over de vloer. Het is geen "gedwongen" vriendinnetje in de zin van dat ik de moeder al kende en ze samen speelden, maar gewoon een vriendinnetje van school die ze zelf heeft uitgekozen. De moeder is een erg leuk mens, dus ik vind het ook erg gezellig als ze samen spelen zodat ik ook wat sociaal contact heb.
Nou wil het dat mijn dochter en haar vriendinnetje beiden vrij pittig zijn, maar haar vriendinnetje kan er echt wat van. Het ois constant raak, het vriendinnetje besluit dat ze iets wil hebben wat mijn dochter heeft en pakt het dan af . Desnoods trekt ze mijn dochter ervoor aan de haren. Mijn dochter pikt dat meestal niet maar bijt niet heel heftig van zich af.
Het is eigenlijk altijd hetzelfde, het vriendinnetje verlaat het huis altijd bood en krijsend. Vandaag omdat ze een haarclipje wilde lenen van mijn dochter en een pop, terwijl mijn dochter haar al een andere pop had gegeven.
Opzich is het niet zo'n probleem, de moeder is er tot nu toe nog altijd bij geweest en corrigeert haar wel. Echter luistert het kind voor geen meter en geeft regelmatig een grote mond terug naar de moeder.
Zolang de moeder er bij is vind ik het spelen niet zo'n punt, maar eerlijk gezegd zie ik het niet zitten als het kind een keer komt spelen zonder ouders. Ik zit me nu al af te vragen hoe dat moet als de moeder er een keer niet bij zou zijn. Hoe kom ik daar dan op een nette manier onderuit? Ik vind de moeder dus heel leuk en leer haar graag beter kennen, maar alleen met het kind opgescheept zitten heb ik dus liever niet. (totdat ze wellicht uit die fase komt waar ze nu in zit).
Trouwens, mijn dochter is bijna 4 en haar vriendinnetje 3 1/2.
Misschien komt mijn verhaal wat warrig over, maar ik ben benieuwd hoe jullie met dit soort zaken omgaan.
Nou wil het dat mijn dochter en haar vriendinnetje beiden vrij pittig zijn, maar haar vriendinnetje kan er echt wat van. Het ois constant raak, het vriendinnetje besluit dat ze iets wil hebben wat mijn dochter heeft en pakt het dan af . Desnoods trekt ze mijn dochter ervoor aan de haren. Mijn dochter pikt dat meestal niet maar bijt niet heel heftig van zich af.
Het is eigenlijk altijd hetzelfde, het vriendinnetje verlaat het huis altijd bood en krijsend. Vandaag omdat ze een haarclipje wilde lenen van mijn dochter en een pop, terwijl mijn dochter haar al een andere pop had gegeven.
Opzich is het niet zo'n probleem, de moeder is er tot nu toe nog altijd bij geweest en corrigeert haar wel. Echter luistert het kind voor geen meter en geeft regelmatig een grote mond terug naar de moeder.
Zolang de moeder er bij is vind ik het spelen niet zo'n punt, maar eerlijk gezegd zie ik het niet zitten als het kind een keer komt spelen zonder ouders. Ik zit me nu al af te vragen hoe dat moet als de moeder er een keer niet bij zou zijn. Hoe kom ik daar dan op een nette manier onderuit? Ik vind de moeder dus heel leuk en leer haar graag beter kennen, maar alleen met het kind opgescheept zitten heb ik dus liever niet. (totdat ze wellicht uit die fase komt waar ze nu in zit).
Trouwens, mijn dochter is bijna 4 en haar vriendinnetje 3 1/2.
Misschien komt mijn verhaal wat warrig over, maar ik ben benieuwd hoe jullie met dit soort zaken omgaan.
zondag 13 april 2008 om 22:43
moet je haar dochter maar op de koop toe nemen.
zondag 13 april 2008 om 22:44
Hoi Sylke. Het is heel goed mogelijk dat het meisje anders reageert als haar moeder er niet bij is. Vaak voelen kinderen zich sterker en zijn ze brutaler als (één van) de ouders erbij zijn. Maar misschien is dat bij dit meisje niet het geval, dat weet ik natuurlijk niet. Kinderen zijn erg vaak bezitterig en willen altijd nét datgene waar het andere kind mee speelt, dat zie ik erg veel om me heen en ook bij m'n eigen kind. Heb je de indruk dat je dochter het leuk vindt om met haar te spelen? Dat lijkt mij het allerbelangrijkste! En als jouw dochter het niet leuk vindt, en je hebt er zelf ook geen goed gevoel over, dan zou ik dit "gewoon" met de moeder bespreken. Dat je het gevoel hebt dat het niet zo klikt tussen hen twee. Succes ermee!
zondag 13 april 2008 om 22:49
Mijn dochter van 4 heeft ook zo'n vriendinnetje (ook 4). Ze zitten samen in de klas en zijn stapelgek op elkaar. Echter het zijn allebei hele pittige tantes. Het vriendinnetje is thuis de oudste en is gewend de hele wereld naar haar hand te zetten. Mijn dochter is de jongste en heeft een oudere zus die de hele wereld naar haar hand wil zetten, dus ze is wel wat gewend..... Mijn dochter bijt dus ook behoorlijk van zich af. Het vriendinnetje weet inmiddels dat ik hun tijdens het spelen nogal in de gaten houd en doet nu alles stiekem: knijpen, duwen, opmerkingen maken. Mijn dochter reageert hier direct met een hoop kabaal op. Ik ben er heel direct in, ik corrigeer het vriendinnetje zoals ik mijn eigen dochter ook zou corrigeren. Daar ben ik heel duidelijk in en soms wil het vriendinnetje dan ineens naar huis, want ja, dan is het hier dus niet meer zo leuk. Maar zulk gedrag pik ik van mijn eigen kind niet en dus ook niet van een ander kind.
Met de moeder van dit vriendinnetje heb ik een heel leuk contact en dat wil ik ook zo houden. We zeggen over en weer wel vaker iets over het vervelende gedrag van onze meiden, maar hopen allebei dat het ooit over gaat. Gek genoeg, vliegen beide meisjes elkaar iedere ochtend in de armen op school ondanks dat ze de middag ervoor elkaar nog in de haren vlogen. Blijkbaar hebben ze er zelf niet zo veel last van.
Met de moeder van dit vriendinnetje heb ik een heel leuk contact en dat wil ik ook zo houden. We zeggen over en weer wel vaker iets over het vervelende gedrag van onze meiden, maar hopen allebei dat het ooit over gaat. Gek genoeg, vliegen beide meisjes elkaar iedere ochtend in de armen op school ondanks dat ze de middag ervoor elkaar nog in de haren vlogen. Blijkbaar hebben ze er zelf niet zo veel last van.
zondag 13 april 2008 om 22:55
Hoi,
het geruzie opzich is ook niet zo'n probleem hoor. Dat krijg je nou eenmaal, vooral met meiden, dus dat ze samen spelen vind ik verder ook geen punt. M'n dochter heeft haar zelf uitgekozen als vriendinnetje dus ze zal wel wat in haar zien.
Maar misschien was ik niet zo duidelijk, het is niet het standaard geruzie dat peuters hebben, maar het soort kind dat je in Supernanny ofzo tegenkomt. Ze luistert niet, is ontzettend brutaal, slaat en dat soort dingen. Zolang de oeder er is en in de gaten houd dat het niet te erg word vcind ik het niet zo'n probl;eem. Zo leert m'n dochter ook wat beter van zich afbijten, alleen vraag ik me af wat ik ga verzinnen als de situatie zich een keer voordoet dat de moeder er niet bij is. Eigenlijk heb ik daar niet zo'n zin in, maar ik zie het ook niet zitten om te zeggen "goh, ik heb jouw kind liever niet over de vloer alleen". Het gedrag van je kind is toch vaak gevoelog voor andere ouders. De moeder weet zelf ook best dat haar dochter geen makkelijke is en heeft me ook wel verteld dat anderen haar dochter vaak als een vervelend kind bestempelen. Dat vind ik dan ook weer lullig en ze leert natuurlijk nooit sociaal met anderen spelen als er nooit andere kinderen met haar spelen.
Maarja, hoe ver kun je gaan met het corrigeren van andere kinderen? (en dan bedoel ik niet de kinderen van je beste vriendin of je zus, maar mensen die iets minder dicht bij je staan?)
Er is verder niet echt een probleem maar ik zat er zo over te denken en vroeg me af hoe anderen met dit soort situaties omgaan.
het geruzie opzich is ook niet zo'n probleem hoor. Dat krijg je nou eenmaal, vooral met meiden, dus dat ze samen spelen vind ik verder ook geen punt. M'n dochter heeft haar zelf uitgekozen als vriendinnetje dus ze zal wel wat in haar zien.
Maar misschien was ik niet zo duidelijk, het is niet het standaard geruzie dat peuters hebben, maar het soort kind dat je in Supernanny ofzo tegenkomt. Ze luistert niet, is ontzettend brutaal, slaat en dat soort dingen. Zolang de oeder er is en in de gaten houd dat het niet te erg word vcind ik het niet zo'n probl;eem. Zo leert m'n dochter ook wat beter van zich afbijten, alleen vraag ik me af wat ik ga verzinnen als de situatie zich een keer voordoet dat de moeder er niet bij is. Eigenlijk heb ik daar niet zo'n zin in, maar ik zie het ook niet zitten om te zeggen "goh, ik heb jouw kind liever niet over de vloer alleen". Het gedrag van je kind is toch vaak gevoelog voor andere ouders. De moeder weet zelf ook best dat haar dochter geen makkelijke is en heeft me ook wel verteld dat anderen haar dochter vaak als een vervelend kind bestempelen. Dat vind ik dan ook weer lullig en ze leert natuurlijk nooit sociaal met anderen spelen als er nooit andere kinderen met haar spelen.
Maarja, hoe ver kun je gaan met het corrigeren van andere kinderen? (en dan bedoel ik niet de kinderen van je beste vriendin of je zus, maar mensen die iets minder dicht bij je staan?)
Er is verder niet echt een probleem maar ik zat er zo over te denken en vroeg me af hoe anderen met dit soort situaties omgaan.
zondag 13 april 2008 om 23:02
Sushi, inderdaad, ik zeg niet dat ik het kind niet over de vloer wil, ze komt hier juist vaker de laaste tijd en vik vind dat ook erg leuk (ook voor mijn dochter) maar ik zit meer met het idee hoe ik dat aan ga pakken als de moeder er niet bij is om het kind te corrigeren. Natuurlijk is wat duet zegt het meest logische, alleen ben ik in dit soort situaties soms wat verlegen. Deels omdat ik in een ander land woon en hier nog niet veel vrienden heb, en im het moelijk vind om andermans kinderen te corrigeren als die persoon niet al een goede vriendin/zus ofzo van je is. Ik ken deze moeder nog niet zo erg lang en ze is nog niet echt een vriendin ofzo.
Maar duet, zoals jij je dochter en haar vriendinnetje beschrijft, zo zijn deze 2 inderdaad ook precies. Catfight en 2 minuten later lopen ze weer te knuffelen. Vind het wel grappig. I heb meerdere kids maar mijn oudste is een jongen en die gaan weer heel anders met vriendjes om. Tot nu toe zijn de vriendjes en vriendinnetjes allemaal vrij braaf geweeest en hielden ze zich aan de regels, dus dit is weer even nieuw voor me. :-)
Maar duet, zoals jij je dochter en haar vriendinnetje beschrijft, zo zijn deze 2 inderdaad ook precies. Catfight en 2 minuten later lopen ze weer te knuffelen. Vind het wel grappig. I heb meerdere kids maar mijn oudste is een jongen en die gaan weer heel anders met vriendjes om. Tot nu toe zijn de vriendjes en vriendinnetjes allemaal vrij braaf geweeest en hielden ze zich aan de regels, dus dit is weer even nieuw voor me. :-)
zondag 13 april 2008 om 23:11
Sylke,
Ik heb dat corrigeren ook moeten leren hoor! Ook ik ben niet zo assertief, maar voor je het weet, lopen ze over je heen in je eigen huis. Als je een paar keer een wat brutaler vriendinnetje in huis hebt gehad dat alsmaar voor de koekjeskast staat of alle speelgoed uit de kast trekt, of die ruzie maakt, leer je het vanzelf. Maar ik snap je wel, in het begin durfde ik ook niet zo snel iets te zeggen. Inmiddels heb ik behoorlijk wat grut over de vloer gehad en ben ik heel duidelijk over de regels die hier in huis gelden.
Succes ermee!
Ik heb dat corrigeren ook moeten leren hoor! Ook ik ben niet zo assertief, maar voor je het weet, lopen ze over je heen in je eigen huis. Als je een paar keer een wat brutaler vriendinnetje in huis hebt gehad dat alsmaar voor de koekjeskast staat of alle speelgoed uit de kast trekt, of die ruzie maakt, leer je het vanzelf. Maar ik snap je wel, in het begin durfde ik ook niet zo snel iets te zeggen. Inmiddels heb ik behoorlijk wat grut over de vloer gehad en ben ik heel duidelijk over de regels die hier in huis gelden.
Succes ermee!
zondag 13 april 2008 om 23:22
Hoi Duet,
Thanks, het zal ook wel loslopen, ik leer het vanzelf wel inderdaad. Ik denk dat als de moeder er niet bij is ik ook wel wat strenger tegen het kind durf te zijn. Opzich ben ik wel assertief maar dan wel met m'n eigen kinderen, en ben ik meestal ietsje losser als ze vriendjes over de vloer hebben. Ik wil ook niet constant de zeikerige moeder uithangen. Het blijft altijd wel bijzonder om te zien hoe kinderen met elkaar omgaan, en dan met name meiden...
Thanks, het zal ook wel loslopen, ik leer het vanzelf wel inderdaad. Ik denk dat als de moeder er niet bij is ik ook wel wat strenger tegen het kind durf te zijn. Opzich ben ik wel assertief maar dan wel met m'n eigen kinderen, en ben ik meestal ietsje losser als ze vriendjes over de vloer hebben. Ik wil ook niet constant de zeikerige moeder uithangen. Het blijft altijd wel bijzonder om te zien hoe kinderen met elkaar omgaan, en dan met name meiden...
zondag 13 april 2008 om 23:24
zoals gezegd, laten merken wat de regels in jouw huis zijn.
Kinderen hebben vrij gauw door dat wat bij mama wel kan, kan bij oma niet en anderson. En zo werkt dat ook bij vriendinnetjes.
Anders eens onder de koffie een gesprekje: mijn kinderen moeten /doen altijd zo, hoe los jij dat op?
enne vreemde ogen dwingen, dus t kan best zijn dat ze "vanzelf" zich al meer inhoud als ze alleen op vreemd terrein is.
Kinderen hebben vrij gauw door dat wat bij mama wel kan, kan bij oma niet en anderson. En zo werkt dat ook bij vriendinnetjes.
Anders eens onder de koffie een gesprekje: mijn kinderen moeten /doen altijd zo, hoe los jij dat op?
enne vreemde ogen dwingen, dus t kan best zijn dat ze "vanzelf" zich al meer inhoud als ze alleen op vreemd terrein is.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
maandag 14 april 2008 om 09:17
Net wat Maria70 zegt, de kans is aanwezig dat het meisje zich anders gedraagt als haar moeder er niet bij is. Mijn broer had vroeger ook zo'n vriendje, als zijn ouders erbij waren was het huis te klein, maar zodra zij weg waren had je geen kind aan hem. Probeer het gewoon eens en wees niet bang om grenzen te stellen, ookal is het niet jouw kind. Je hoeft niet alles te pikken en jij blijft de baas. Kinderen kunnen zelf vaak best goed onderhandelen over wat ze wel en niet van elkaar willen pikken, dat is ook goed voor ze om daar in te 'oefenen'. Mss moet je het idd een beetje loslaten, gewoon eens zien wat er gebeurt. Als het echt hell blijkt, kun je altijd nog weer verder zien.
