
"Wil je geen kinderen?"
donderdag 10 april 2025 om 20:17
Hi! Ik ben eigenlijk eens benieuwd of hier forummers zijn die geen kinderwens hebben. Zelf ben ik (27, vrouw) al vanaf jongs af aan vrij zeker dat ik geen kinderen wil. In een maatschappij waar moederschap de norm is, is het soms best pittig om dat uit te spreken omdat je veel weerstand ervaart. Mijn ervaring is dat ik dan heel stellig moet zijn dat ik geen moeder wil worden, omdat anders wordt gezegd dat het nog wel komt als ik ouder word, ik de juiste partner nog moet tegenkomen, etc. etc.
Zijn hier meer niet-moeders? Mensen die heel bewust een kinderloos leven leiden en daar juist wel of niet gelukkig mee zijn. Wisten jullie al je hele leven dat je geen kinderen wilt, of twijfel je ook wel eens? Hoe ga je om met de reactie van de maatschappij en je omgeving als je uitspreekt dat je geen kinderen wilt?
Soms voel ik me een uitzondering in de maatschappij, omdat kinderen krijgen 'erbij hoort'. Het is fijn om wat gelijkgestemden te horen.
Zijn hier meer niet-moeders? Mensen die heel bewust een kinderloos leven leiden en daar juist wel of niet gelukkig mee zijn. Wisten jullie al je hele leven dat je geen kinderen wilt, of twijfel je ook wel eens? Hoe ga je om met de reactie van de maatschappij en je omgeving als je uitspreekt dat je geen kinderen wilt?
Soms voel ik me een uitzondering in de maatschappij, omdat kinderen krijgen 'erbij hoort'. Het is fijn om wat gelijkgestemden te horen.
Every step forward begins with the decision to not stand still
donderdag 10 april 2025 om 23:12
Ik ben heel blij met mijn kindvrije bestaan. Ik heb het nooit gewild, maar wel lang gedacht van ‘het zal wel komen’, omdat het inderdaad zo’n maatschappelijke verwachting is. Maar inmiddels ben ik eind 30 en ik heb er nog steeds helemaal geen behoefte aan en partner (gelukkig) idem. Ik ben alle tijd en middelen aan mezelf, en zo enorm veel vrijheid en rust.
De maatschappelijke druk heb ik nooit zo’n probleem mee gehad, wel van de stomme vragen en nog stommere reacties. Ik krijg denk ik doorgaans het beste respons als ik zeg dat je alleen aan kinderen moet beginnen als je zelf daar 100% achter staat. Dat vind ik overigens niet, maar dat lijkt voor de meeste wel een redelijk, doch niet te negatief, argument.
Wat ik wel echt jammer vind is dat kinderen simpelweg toch nog echt de norm is, en veel mensen in m’n omgeving hebben dus ook kinderen. Ik zie mensen daar over het algemeen in vrij sterke mate mee geabsorbeerd zijn, maar ik voel daarin totaal geen aansluiting. Dat voelt wel eens eenzaam en afwijkend.
De maatschappelijke druk heb ik nooit zo’n probleem mee gehad, wel van de stomme vragen en nog stommere reacties. Ik krijg denk ik doorgaans het beste respons als ik zeg dat je alleen aan kinderen moet beginnen als je zelf daar 100% achter staat. Dat vind ik overigens niet, maar dat lijkt voor de meeste wel een redelijk, doch niet te negatief, argument.
Wat ik wel echt jammer vind is dat kinderen simpelweg toch nog echt de norm is, en veel mensen in m’n omgeving hebben dus ook kinderen. Ik zie mensen daar over het algemeen in vrij sterke mate mee geabsorbeerd zijn, maar ik voel daarin totaal geen aansluiting. Dat voelt wel eens eenzaam en afwijkend.
donderdag 10 april 2025 om 23:12
donderdag 10 april 2025 om 23:49
Ik wilde kinderen maar bleek dat ik dat niet kan zowel fysiek als psychisch niet.
Was wel even pittig maar ik zie veel voordelen van een eigen kindloos bestaan.
Inmiddels ben ik in de 40 en krijg nog wel de vraag of ik nog aan kinderen begin (inderdaad “het kan nu nog”) ik reageer dan vrij kortaf. Of met: “nee want ik kan ze niet krijgen” of “nee mijn man is stokoud” (hij is 54) en dan is het onderwerp weer gevaren.
Ik heb er wel van geleerd om dit soort vragen nooit zelf te stellen want het is vrij irritant wat dat betreft zou ik blijf zijn als ik nog een paar jaar ouder ben want dan is het antwoord sowieso wel duidelijk.
TO dat kan ook nog een optie zijn hè. Onbeleefde vragen hoeven geen beleefd kloppend antwoord. Ronduit nee zeggen of inderdaad aangeven dat je dit een vervelende ongepaste vraag vindt.
In theorie zou je zelfs kunnen zeggen dat je ze niet kan krijgen maar dan kan je weer goed bedoelde reacties krijgen (ook gehad trouwens. De tante van de buurvrouw kon ook geen kinderen krijgen dacht ze maar toen ze vitamine x ging gebruiken enz) of mensen kijken je heel verdrietig aan met medelijden.
Was wel even pittig maar ik zie veel voordelen van een eigen kindloos bestaan.
Inmiddels ben ik in de 40 en krijg nog wel de vraag of ik nog aan kinderen begin (inderdaad “het kan nu nog”) ik reageer dan vrij kortaf. Of met: “nee want ik kan ze niet krijgen” of “nee mijn man is stokoud” (hij is 54) en dan is het onderwerp weer gevaren.
Ik heb er wel van geleerd om dit soort vragen nooit zelf te stellen want het is vrij irritant wat dat betreft zou ik blijf zijn als ik nog een paar jaar ouder ben want dan is het antwoord sowieso wel duidelijk.
TO dat kan ook nog een optie zijn hè. Onbeleefde vragen hoeven geen beleefd kloppend antwoord. Ronduit nee zeggen of inderdaad aangeven dat je dit een vervelende ongepaste vraag vindt.
In theorie zou je zelfs kunnen zeggen dat je ze niet kan krijgen maar dan kan je weer goed bedoelde reacties krijgen (ook gehad trouwens. De tante van de buurvrouw kon ook geen kinderen krijgen dacht ze maar toen ze vitamine x ging gebruiken enz) of mensen kijken je heel verdrietig aan met medelijden.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
donderdag 10 april 2025 om 23:55
Eens. Het is juist tegenwoordig veel makkelijker je eigen pad te volgen. Vroeger had je als vrouw nauwelijks keuze, er zijn echt mensen het klooster in gegaan, niet omdat ze door God geroepen waren, maar gewoon omdat ze geen man en/of gezin wilden.
En anticonceptie is ook relatief recent.
Insta en algoritmen passen zich aan je aan. Ik zit blijkbaar in een andere social media bubbel.
vrijdag 11 april 2025 om 02:35
vrijdag 11 april 2025 om 06:38
Inmiddels ben ik (bijna) 54 en ik krijg al jaren de vraag niet meer of ik kinderen wil. Maar als mensen horen dat ik geen kinderen heb wordt er 9 van de 10 keer gezegd dat dat zonde of jammer is want " je bent zo'n moederlijk type".
Geen idee waar dat vandaan komt en wat ze daar precies mee bedoelen. Ik vind het een stomme opmerking en kan er ook echt niks mee
Geen idee waar dat vandaan komt en wat ze daar precies mee bedoelen. Ik vind het een stomme opmerking en kan er ook echt niks mee
vrijdag 11 april 2025 om 07:10
Op onbeschofe vragen hoef je geen antwoord te geven.
Ik heb wel de vraag gehad, maar niet heel vaak. Ik snap ook nooit zo dat mensen zich daar zo mee bezig houden. Ik heb vriendinnen die ook kindvrij zijn, en we praten werkelijk nooit over kinderen. Het is een onderwerp wat niet langskomt.
En daarnaast vind ik het een onbeschofte vraag. Het gaat ze niet aan en het zijn hun zaken niet.
Wel merk ik dat mensen vragen of je kinderen hebt, en je antwoord ontkennend, het gelijk stil valt. Dan weten ze niet meer wat ze moeten zeggen. Het kan zijn dat ze op meer uitleg wachten, maar die krijgen ze niet.
Ik heb wel de vraag gehad, maar niet heel vaak. Ik snap ook nooit zo dat mensen zich daar zo mee bezig houden. Ik heb vriendinnen die ook kindvrij zijn, en we praten werkelijk nooit over kinderen. Het is een onderwerp wat niet langskomt.
En daarnaast vind ik het een onbeschofte vraag. Het gaat ze niet aan en het zijn hun zaken niet.
Wel merk ik dat mensen vragen of je kinderen hebt, en je antwoord ontkennend, het gelijk stil valt. Dan weten ze niet meer wat ze moeten zeggen. Het kan zijn dat ze op meer uitleg wachten, maar die krijgen ze niet.
vrijdag 11 april 2025 om 07:26
Het is inderdaad niet gewoon. Maar dat zou het wel moeten zijn. Ik vind dat we af moeten van het standaard plaatje van een gezin met 2 kinderen (of in de hogere sociale klasse: 3 kinderen). Ik heb ook wel meegemaakt dat mensen stilvallen toen ik zei dat ik geen kinderen heb. Dat plaatje van een gezin zit zo ingebakken in sommige mensen dat ze niet eens meer een normaal gesprek kunnen voeren.
vrijdag 11 april 2025 om 07:28
Ik herken best veel uit dit topic alleen krijg juist heel regelmatig de vraag: "heb je kinderen?" "Nee" "waarom niet?". Nu heb ik ook geen partner dus dan is het al een lastige opgave, maar zelfs als je dat zegt beginnen mensen over dat je ook alleen moeder kan worden. Als ik zeg dat ik dat AL HELEMAAL niet wil, dan vragen ze daar dus weer op "waarom niet?". Terwijl dat in mijn ogen niet zo gek is dat je op zijn minst dan twee ouders wil bieden om op te groeien en het alleen nog ongelofelijk veel zwaarder is dan met z'n tweeën.
Ook als ze vragen "wil je kinderen?" En ik nee zeg, of dat ik daar niet mee bezig ben vragen ze toch door of ik daar een verklaring voor wil geven (dus weer "waarom?"). En dan gaan zij denk ik daarmee uitmaken of die reden goed genoeg is ofzoiets?
Ik heb overigens zelf helemaal geen leuke jeugd gehad, veel te vroeg "volwassen" beslissingen moeten nemen en verantwoordelijkheden moeten dragen. Dat is ook echt zo opgeschreven in rapporten van jeugdzorg. Bijna uit huis geplaatst en achteraf was dat zelfs misschien nog beter geweest dan hoe de situatie daarna 'thuis' was. Echt veiligheid in mijn eigen huis begin ik de laatste jaren pas te ervaren, het is helaas iets wat wel een lange geschiedenis in de familie heeft en ik zit er niet op te wachten dat door te geven of zelf ook een kind te hebben met die gedragsproblemen. Mijn moeder heeft ongelofelijk spijt van een van de kinderen dus vanwege de gedragsproblemen en daar ook geen contact meer mee, hele leven wel veel stress en zorgen om gehad. Het is mij echt het 'risico' niet waard, maar dat hoeft niet iedereen te weten.
Ook als ze vragen "wil je kinderen?" En ik nee zeg, of dat ik daar niet mee bezig ben vragen ze toch door of ik daar een verklaring voor wil geven (dus weer "waarom?"). En dan gaan zij denk ik daarmee uitmaken of die reden goed genoeg is ofzoiets?
Ik heb overigens zelf helemaal geen leuke jeugd gehad, veel te vroeg "volwassen" beslissingen moeten nemen en verantwoordelijkheden moeten dragen. Dat is ook echt zo opgeschreven in rapporten van jeugdzorg. Bijna uit huis geplaatst en achteraf was dat zelfs misschien nog beter geweest dan hoe de situatie daarna 'thuis' was. Echt veiligheid in mijn eigen huis begin ik de laatste jaren pas te ervaren, het is helaas iets wat wel een lange geschiedenis in de familie heeft en ik zit er niet op te wachten dat door te geven of zelf ook een kind te hebben met die gedragsproblemen. Mijn moeder heeft ongelofelijk spijt van een van de kinderen dus vanwege de gedragsproblemen en daar ook geen contact meer mee, hele leven wel veel stress en zorgen om gehad. Het is mij echt het 'risico' niet waard, maar dat hoeft niet iedereen te weten.
vrijdag 11 april 2025 om 07:32
Nogmaals: iedereen die op wat voor manier dan ook afwijkt van de norm krijgt vragen.nerdopviva schreef: ↑11-04-2025 07:26Het is inderdaad niet gewoon. Maar dat zou het wel moeten zijn. Ik vind dat we af moeten van het standaard plaatje van een gezin met 2 kinderen (of in de hogere sociale klasse: 3 kinderen). Ik heb ook wel meegemaakt dat mensen stilvallen toen ik zei dat ik geen kinderen heb. Dat plaatje van een gezin zit zo ingebakken in sommige mensen dat ze niet eens meer een normaal gesprek kunnen voeren.
Waarschijnlijk doe je dat zelf ook over andere onderwerpen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 11 april 2025 om 07:33
Waarmee je het vooroordeel bevestigt dat vrouwen die geen kinderen willen vast een traumatische ervaring achter de rug hebben.RP7 schreef: ↑11-04-2025 07:28Ik herken best veel uit dit topic alleen krijg juist heel regelmatig de vraag: "heb je kinderen?" "Nee" "waarom niet?". Nu heb ik ook geen partner dus dan is het al een lastige opgave, maar zelfs als je dat zegt beginnen mensen over dat je ook alleen moeder kan worden. Als ik zeg dat ik dat AL HELEMAAL niet wil, dan vragen ze daar dus weer op "waarom niet?". Terwijl dat in mijn ogen niet zo gek is dat je op zijn minst dan twee ouders wil bieden om op te groeien en het alleen nog ongelofelijk veel zwaarder is dan met z'n tweeën.
Ook als ze vragen "wil je kinderen?" En ik nee zeg, of dat ik daar niet mee bezig ben vragen ze toch door of ik daar een verklaring voor wil geven (dus weer "waarom?"). En dan gaan zij denk ik daarmee uitmaken of die reden goed genoeg is ofzoiets?
Ik heb overigens zelf helemaal geen leuke jeugd gehad, veel te vroeg "volwassen" beslissingen moeten nemen en verantwoordelijkheden moeten dragen. Dat is ook echt zo opgeschreven in rapporten van jeugdzorg. Bijna uit huis geplaatst en achteraf was dat zelfs misschien nog beter geweest dan hoe de situatie daarna 'thuis' was. Echt veiligheid in mijn eigen huis begin ik de laatste jaren pas te ervaren, het is helaas iets wat wel een lange geschiedenis in de familie heeft en ik zit er niet op te wachten dat door te geven of zelf ook een kind te hebben met die gedragsproblemen. Mijn moeder heeft ongelofelijk spijt van een van de kinderen dus vanwege de gedragsproblemen en daar ook geen contact meer mee, hele leven wel veel stress en zorgen om gehad. Het is mij echt het 'risico' niet waard, maar dat hoeft niet iedereen te weten.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 11 april 2025 om 07:37
Dat het stilvalt nadat je met nee hebt geantwoord, vind ik niet per se gek. “Nee” nodigt ook niet uit voor een verder gesprek. Je sluit daarmee zelf een gesprek af. Wat natuurlijk prima is want je hoeft er niet op door te gaan en uitleg is al helemaal niet nodig. Maar dat een gesprek daarna stilvalt is dan niet heel raar denk ik.
vrijdag 11 april 2025 om 07:38
Ik vind vragen helemaal niet erg. Ik stoor me aan stilvallen en vooroordelen. Ik vind het een gebrek als je niet eens een gesprek gaande kan houden als je gesprekpartner niet voldoet aan het plaatje van een gezin met een koophuis en jaarlijkse vakantie naar Frankrijk.
vrijdag 11 april 2025 om 07:39
Ik ben (bewust) kinderloos, rond mijn 30ste wel even getwijfeld of ik niet misschien toch....? Maar op dat moment geen partner en dat was voor mij wel een voorwaarde. Ik wilde zeker geen 1-oudergezin zijn. Nu ben ik begin 50 en ben ik blij dat ik geen kinderen heb. Alle zorgen die het met zich meebrengt, daar ben ik allerminst geschikt voor.
Maar de vragen/opmerkingen die ik heb gehad en nog steeds krijg af en toe
Nu het duidelijk is dat ik nooit kinderen zal krijgen krijg ik regelmatig de vraag of ik geen spijt heb dat ik geen kinderen heb.
Tegenwoordig stel ik de vraag terug. 'En jij, spijt dat je ze wel hebt?'
Maar de vragen/opmerkingen die ik heb gehad en nog steeds krijg af en toe

Nu het duidelijk is dat ik nooit kinderen zal krijgen krijg ik regelmatig de vraag of ik geen spijt heb dat ik geen kinderen heb.
Tegenwoordig stel ik de vraag terug. 'En jij, spijt dat je ze wel hebt?'
...
vrijdag 11 april 2025 om 07:55
vrijdag 11 april 2025 om 07:59
Ik heb geen kinderen. Nooit behoefte aan gehad ook. Ben nu midden vijftig. De vraag ‘heb/wil je kinderen’ is mij maar zelden gesteld. Vrouwen onderling doen dat meer dan mannen. Om mij heen zie ik vrouwen die hun hele waarde ophangen aan hun kinderen. In mijn ogen dien zij zichzelf tekort. En ik zie kinderen (ook volwassene) die al dan niet bewust erg aan moeder blijven plakken. Het lijkt mij dus echt vreselijk, zo’n benauwende band met allerlei voorwaarden, eisen en verwachtingen. En ja, je krijgt er vast heel erg veel voor terug.
vrijdag 11 april 2025 om 07:59
vrijdag 11 april 2025 om 07:59
Eens. Zo heb ik wel eens gezegd ik hoef toch ook niet uit te leggen dat ik geen hond/caravan/motor wil waarom over een kind wel?
Ik ben bijna 51 en man 56. Toen de eerste kinderen in onze vriendenring geboren werden, ik was 23 toen 2 van mijn vriendinnen zwanger werden ,zeiden we tegen elkaar " wat wil jij?" En af en toe hadden we het erover maar elke keer wilden we het niet. Na mijn 40 ongeveer is de vraag gestopt.
En ik vind kinderen best leuk het is niet zo dat ik er een hekel aan heb maar ik wil de zorg en verantwoording over een ander leven niet.
vrijdag 11 april 2025 om 08:02
Vind ik ook niet raar, het kan dan zo zijn dat iemand verder even geen vragen heeft, of een vraag terug verwacht ofzo (en jij?). Ik kan prima leven met een 'nee' en verwacht ook geen verdere toelichting. Bij iemand die ik verder niet goed ken vind ik doorvragen al gauw te intrusief, het gaat mij geen moer aan waarom iemand geen kinderen heeft.Aneso schreef: ↑11-04-2025 07:37Dat het stilvalt nadat je met nee hebt geantwoord, vind ik niet per se gek. “Nee” nodigt ook niet uit voor een verder gesprek. Je sluit daarmee zelf een gesprek af. Wat natuurlijk prima is want je hoeft er niet op door te gaan en uitleg is al helemaal niet nodig. Maar dat een gesprek daarna stilvalt is dan niet heel raar denk ik.

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in