Radeloos door puberdochter

20-05-2021 17:04 473 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi!

Ik zit er even doorheen. Ik ben een 43 jarige alleenstaande moeder met 3 kinderen. De oudste is een dochter van 15 jaar. Ze studeert goed (vwo) maar ze drijft me soms zo tot waanzin dat ik af en toe gewoon niet eens meer zin heb om met haar in een kamer te zitten.

Ze had als kind al best een 'bazig' karakter maar het laatste jaar is dit vertienvoudigd.

Ze heeft continu lelijk commentaar op mij:
- de manier waarop ik loop, sta, eet, mijn haar doe, hoe ik een praatje maak met de buren. Ik ben volgens haar een echte 'Karen'.
-alles wat uit mijn mond komt is onzin, mijn mening is niet relevant (zegt ze ook) en ze onderbreekt me voortdurend.
-als er eens wel een rustig moment is en we praten eens over een leuk onderwerp waar ik ook iets over wil zeggen, kapt ze me ineens af met: stop mama, ik wil niet eens horen wat jij over dat onderwerp te zeggen hebt, het interesseert me niet wat jij erover hebt gelezen/gehoord/gezien. En loopt zo weer weg. Alleen haar verhaal telt.
-werkelijk alles wat ik doe is fout en verkeerd.
Ik werk me te pletter om rond te komen, zodat we als gezin niet in geldnood komen. Maar als ik thuis kom hangt er al een donkere wolk in huis. Ik eindig door alle conflicten met haar steeds vaker met een huilbui in bed.

Ik heb:
-gestraft door gsm af te pakken, ze werd fysiek agressief en accepteerde haar straf niet (ging overal zoeken). Pas na een confrontatie met mijn vriend dimde ze (we hebben een lat-relatie)
-ik ben met haar 1 op 1 gaan wandelen, kreeg continu commentaar over mij heen. (ik probeer er niet op in te gaan)
-samen middagjes winkelen: de manier waarop ik de verkoopster aanspreek is fout, te Karen-achtig etc.
- ik geef in bovenstaande situaties aan dat ik naar huis vertrek als ze geen respect kan opbrengen. Ik vertrek dan ook echt.
-praten helpt niet: er is niks aan de hand, het ligt allemaal aan mij.
(Ook een gesprek met een professional voorgesteld).
-ik toon interesse in haar leven, school, hobby's. Vriend en ik staan klaar als luisterend oor als ze ergens mee zit. Maar zodra ze haar hart heeft opgelucht, geeft ze mij weer een rot-gevoel door mij niet uit te laten praten en gewoon rechttoe te zeggen dat mijn woorden niet belangrijk zijn en weg te lopen.

Het punt is dat ze dit gedrag vooral tov mij vertoont, niet tegen mijn vriend. Ze heeft daarnaast best wel last van sociale anxiety en durft niet zo snel met nieuwe mensen contact te leggen, gaat vooral om met vriendinnen die ze van haar sportclub kent of van school. Zelfs iets vragen in een winkel vind ze eng.
Op school zeggen de leraren dat ze een dwingend karakter heeft, moeite heeft met gezag en altijd het laatste woord wil hebben.

Het lukt me niet meer om met haar in een kamer te zitten. Ik ben op!

(Ze kent haar vader niet, maar ik wil haar gedrag daarmee niet goed praten)
ilse_de_l wijzigde dit bericht op 20-05-2021 21:21
0.05% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
MrsMorrison schreef:
18-07-2023 12:07
Ik weet het niet hoor... mss kunnen ze beiden wat afkoeling gebruiken en wie weet knapt puber dochter er juist van op. Wat tijd echt helemaal voor zichzelf. Ligt er ook wel aan waar TO heengaat natuurlijk. Binnen Nederland of een vliegvakantie.

Maar idd eerst Veilig Thuis bellen en zeggen dat er echt heel dringend hulp nodig is ivm lichamelijke en ook wel geestelijke mishandeling. Wie weet kun je ze wel snel ergens uit huis laten plaatsen onder begeleiding. Op dit moment is alles wat je zegt of doet een aanleiding tot nog verdere escalatie. Hier heb je echt hulp voor nodig van buitenaf.

Ik denk ook dat even een pauze van elkaar helemaal geen kwaad kan. Ik vind meenemen geen optie, en annuleren ook niet. Dan lijden haar broertjes weer onder haar gedrag. Lijkt me ook geen goed voorbeeld richting hen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik begrijp wel dat er geen familie/vrienden op haar willen/durven te letten als zij thuis zou blijven en jullie op vakantie gaan, maar misschien is er wel iemand die in jouw plaats met de jongere kinderen op vakantie wil? Dan kunnen zij er toch even uit, en heb jij de tijd en handen vrij om je te beraden op hoe nu verder.
Heel veel sterkte, echt en hele nare en moeilijke situatie.
MrsMorrison schreef:
18-07-2023 11:41
Gewoon lekker thuis. Ze is 16 jaar en ik kan nergens opmaken uit de tekst dat ze geestelijk beperkt is. Af en toe iemand langs sturen om te kijken of alles nog heel is. Buren inlichten. Boodschappen en geld achterlaten. Meenemen zou voor mij geen optie meer zijn.
Alleen achterlaten voor mij ook niet.
MrsMorrison schreef:
18-07-2023 10:51
Uit huis zetten is de allerlaatste optie natuurlijk. Maar ze mag echt wel gaan beseffen dat dit gedrag ernstige consequenties heeft. Aangifte doen is wel degelijk een optie. Het blijft je kind natuurlijk maar er zijn grenzen.

Vroeger had een kennis van ons ook echt een compleet onhandelbare puberzoon. Die is toen 1 jaar naar een internaat gegaan. Ouderwetse oplossing ja waarschijnlijk wel maar het heeft wel geholpen. Hij heeft daar weer structuur gekregen en handvaten om zijn woede te beheersen. Compleet andere jongen daarna. Ik weet niet of begeleid wonen een optie zou kunnen zijn? Maar de veiligheid van je andere kinderen en jezelf staat nu wel echt voorop. Dit zijn geen kleinigheden meer natuurlijk.
Overal zijn wachtlijsten en in de crisis wil je je kind echt pas als het echt niet anders meer kan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Poeszie schreef:
18-07-2023 13:05
Ik denk ook dat even een pauze van elkaar helemaal geen kwaad kan. Ik vind meenemen geen optie, en annuleren ook niet. Dan lijden haar broertjes weer onder haar gedrag. Lijkt me ook geen goed voorbeeld richting hen.
Dus, wat dan als beide geen optie is?
Ook to's omgeving zit er niet op te wachten, dus blijft over dochter alleen thuis en dat zou ik in deze situatie nooit doen.

Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
18-07-2023 13:09
Overal zijn wachtlijsten en in de crisis wil je je kind echt pas als het echt niet anders meer kan.
Dit.

Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
18-07-2023 13:09
Overal zijn wachtlijsten en in de crisis wil je je kind echt pas als het echt niet anders meer kan.
Ben ik met je eens, maar als de andere kinderen (indirect of direct) in gevaar zijn heb je niet altijd keus. TO moet haar andere kinderen beschermen en als blijkt dat alleen crisisopvang daarvoor kan zorgen dan is het niet anders.

Deze situatie is verschrikkeliijk voor iedereen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ooit ook, niet zo heftige maar soortgelijke toestanden gehad in huis.
Toen zei een juf tegen mij:
Zie het als een compliment.
Dat het kind zich zo tegen je uit, betekent dat hij / zij jou het meeste vertrouwt.
Dat jij zijn / haar veilige plek bent.

Ze doen het niet op school (in jouw geval tegen je vriend) omdat dat niet eigen is.

Verder is er toen niets gebeurd maar ik dacht steeds hieraan bij elk voorval en daardoor kon ik zelf wat afstand houden en objectiever naar de situatie kijken.

Sterkte.
'Soul mate' isn't a pre-existing condition. It's earned over time.
(Pamela Druckerman)
Wachtlijsten zijn sterk afhankelijk van de gemeente. Hier zijn er geen of nauwelijks wachtlijsten bij de Ouder en Kind centra voor pubers met psychische problemen. Maar de enige die daar over kan adviseren is de huisarts en daar heb ik TO nog niet over gehoord.

Ik vind dat mensen hier op het topic wel erg snel roepen over uithuisplaatsingen, crisishulp, en begeleid wonen. Voor zover ik hoor ging het maanden goed, en nu sinds een maand weer niet. Er is überhaupt nog geen hulpverlening betrokken dus deze dingen krijg je allemaal toch niet voor elkaar, als het al nodig is. Wat nu nodig is is gewoon om te beginnen een goed gesprek met de huisarts en van daaruit verder.
anoniem_65fffc027e485 wijzigde dit bericht op 18-07-2023 13:19
44.23% gewijzigd
Kind is 16 en zit of doet VWO. Die is volgens mij prima in staat om zichzelf twee weken in leven te houden op pizza en Mac Donalds. Gaat zo nog beginnen met een bijbaantje dus lekker doorwerken in de vakantie en geld verdienen. Ik zou best nog wel een jongerenkamp o.i.d. willen betalen en regelen, maar als ik het zo lees zal daar vast niet enthousiast op gereageerd worden door dochter.

En nu gelijk werk maken van de hulpverlening. Ik had vandaag nog een afspraak gemaakt bij de de huisarts. De wachtlijsten zijn vreselijk lang dus je kan maar beter vandaag gelijk er werk van maken.

Hoe zijn haar vrienden/vriendinnen? Heeft ze die eigenlijk wel?
anoniem_6500601441f07 wijzigde dit bericht op 18-07-2023 13:22
25.46% gewijzigd
Mariejan schreef:
18-07-2023 10:07
Niet op vakantie gaan kan je echt niet maken tegen over je andere kinderen. Ben jij gek?

Je dochter kan niet alleen thuis blijven en je wilt haar niet mee op vakantie. Je deelt haar nu mee dat ze iets anders moet zoeken voor die twee weken.
Hoezo ben je TO aan het commanderen op deze manier?

TO: heeft ze misschien vriendinnen waar ze op vakantie bij aan kan sluiten? Heeft ze een vriendenkring en wat voor types zijn dat?
CatherineTheGreat schreef:
18-07-2023 13:15
Ooit ook, niet zo heftige maar soortgelijke toestanden gehad in huis.
Toen zei een juf tegen mij:
Zie het als een compliment.
Dat het kind zich zo tegen je uit, betekent dat hij / zij jou het meeste vertrouwt.
Dat jij zijn / haar veilige plek bent.

Ze doen het niet op school (in jouw geval tegen je vriend) omdat dat niet eigen is.

Verder is er toen niets gebeurd maar ik dacht steeds hieraan bij elk voorval en daardoor kon ik zelf wat afstand houden en objectiever naar de situatie kijken.

Sterkte.
Daar kan ik tot op zekere hoogte inkomen, maar niet in situaties met geweld. Als je puber zich tegen je afzet en rebelleert kan je dat nog wel als compliment zien. Dan ben je veilig en vertrouwd genoeg om daar het doelwit van te worden. Maar bij gewelddadig gedrag en mishandeling zou ik niet meer objectief op afstand naar de situatie kunnen kijken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb het hele topic even doorgelezen.
TO begint 2 jaar geleden over een onhandelbare dochter van 14.
Er komen tips en adviezen.
Vervolgens meldt zij zich een half jaar later ofzo dat het héél goed gaat, mede dankzij alle tips.
Het wordt niet duidelijk waardoor het allemaal een stuk beter gaat, en wat nou precies geholpen heeft. Ook is het niet duidelijk of er hulp is ingeschakeld ( denk dus van niet).
Vervolgens gaat het weer superslecht, wat is het toch een rotkind.
Iedereen vindt dat trouwens, school ook, familie heeft een hekel aan haar, die willen haar ook niet.

TO , als het allemaal zo slecht gaat. Op en af al ruim 2 jaar, wáárom heb je dan nog geen hulp ingeschakeld?!

Of wil je af en toe gewoon even lekker komen klagen over je dochter?
onkruit wijzigde dit bericht op 18-07-2023 13:56
Reden: Typo
0.13% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
zwembad84 schreef:
18-07-2023 12:24
Ik vind het wel verdrietig dat zoveel mensen zeggen dat ze uit huis geplaatst moet worden. Ik heb pas vanaf de update gelezen dus weet niet wat er allemaal al gedaan is, maar je gaat toch niet een puber direct maar uithuisplaatsen zonder dat er hulpverlening is ingeschakeld?
Ik ben zelf ook een hele heftige puber geweest, inclusief fysieke aanvaringen met mijn moeder maar ook buitenproportioneel en soms bedreigend gedrag tegenover mn zusje. De oorzaak daarvan was intens verdriet die ik niet onder woorden kon brengen bij mn moeder. Dat vertaalde zich in boosheid. Als zij mij toen ook nog eens uit huis had geplaatst, dat was het nooit meer goed gekomen tussen ons. Iets dat nu wel is gebeurd.
Er moet een oorzaak zijn voor dergelijke excessief gedrag, dan kan een psychische afwijking zijn maar net zo goed onverwerkte dingen uit de jeugd/trauma's oid. Ik zou helemaal niet naar een huisarts gaan maar een vrijgevestigde psycholoog gespecialiseerd in jongeren inschakelen. Wachten op reguliere trajecten via de huisarts kosten denk ik veel te veel tijd.
Misschien ook eens bellen met de yes we can kliniek. Denk niet dat je daar zomaar heen kan, maar misschien kunnen ze adviseren over waar hulp in te schakelen. Veilig thuis en politie zou ik zeker niet bellen nog.
Misschien ga je nu iets teveel uit van je eigen situatie? Niet kwaad bedoeld hoor… uiteindelijk heeft het voor jou en je moeder op jullie manier heel goed uitgepakt, maar niet elk gezin kun je op elkaar plakken alsof ze hetzelfde zijn.
Eens met Denneboom. Je kan een hoop voor jezelf goedpraten qua gedrag van pubers. Het hoort bij hun ontwikkeling. Al die hormonen en de hersenontwikkeling. Emoties niet in de hand en hun eigen ik ontdekken en opstandig doen om jezelf los te rukken van je ouder is allemaal prima.

Maar dit fysieke geweld is een grens die ze niet had moeten overschrijden. Daar stopt al mijn geduld en begrip.
Alle reacties Link kopieren Quote
schakel de huisarts in voor hulp voor het hele gezin. Dit is niet alleen het probleem van en met dochter, ook al is het het makkelijkste om je op haar te richten.

Vakantie is een lastige, met z'n allen gaan, zeker als het vliegen is, is misschien niet het meest verstandige, maar haar alleen thuislaten ook niet. Vrees dat de kans bestaat dat het huis er een heel stuk minder gezellig uit ziet als je terugkomt.

Maak van haar niet de boeman, het slechte kind, maar zorg voor hulp voor haar en jullie.
Is dat in de afgelopen jaren gebeurd?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
Alle reacties Link kopieren Quote
Grobbekuiken_ schreef:
18-07-2023 13:10
Dus, wat dan als beide geen optie is?
Ook to's omgeving zit er niet op te wachten, dus blijft over dochter alleen thuis en dat zou ik in deze situatie nooit doen.

Ja, maar dat lijkt mij persoonlijk, in deze situatie de minst erge. Aan de ene kant stel je (fysiek) een grens, aan de andere kan, zou even pauze van elkaar wellicht goed zijn. Daarnaast moet er in mijn ogen wel hulpverlening in gang gezet worden, maar daar is iedereen het wel over eens
Alle reacties Link kopieren Quote
Jillian76 schreef:
18-07-2023 13:31
Misschien ga je nu iets teveel uit van je eigen situatie? Niet kwaad bedoeld hoor… uiteindelijk heeft het voor jou en je moeder op jullie manier heel goed uitgepakt, maar niet elk gezin kun je op elkaar plakken alsof ze hetzelfde zijn.
Dat klopt idd en ik deel ook alleen mijn eigen ervaring. Waarbij ik ook wel wil opmerken dat uithuisplaatsen in die periode ook door het hoofd van mijn ouders is geschoten. Uiteindelijk koos ik er zelf voor om met 18 jaar uit huis te gaan. Mijn vriendin die het ook moeilijk had thuis is in die tijd is wel uithuisgeplaatst geweest voor een jaar en dat heeft alles alleen maar verergerd door inadequate hulp van jeugdzorg.
De kern van mijn reactie is vooral dar dergelijk gedrag een oorzaak moet hebben, of dat nu een stoornis is of een trauma, maar die oorzaak bepaald wel wat de beste manier van hulpverlening moet zijn. Ik zou zelf zsm hulp willen en me dus tot vrijgevestigde psychologen richten ipv de huisarts. Wat overige ook prima naast elkaar kan lopen.
Maar wat iemand anders hier al schrijft; wat heeft TO de afgelopen 2 jaar ondernomen?
sneeuwwitje80 schreef:
18-07-2023 13:33
Eens met Denneboom. Je kan een hoop voor jezelf goedpraten qua gedrag van pubers. Het hoort bij hun ontwikkeling. Al die hormonen en de hersenontwikkeling. Emoties niet in de hand en hun eigen ik ontdekken en opstandig doen om jezelf los te rukken van je ouder is allemaal prima.

Maar dit fysieke geweld is een grens die ze niet had moeten overschrijden. Daar stopt al mijn geduld en begrip.
Bij peuter/kleuter vind ik het alleen maar fijn dat ze dat ze hun driftbuien op mij botvieren. Laat ze maar lekker thuis in een veilige omgeving "oefenen" zodat ze enigszins veilig de grote boze wereld in gaan. En dan van de juf/leidster van het KDV horen dat kind zich daar zo voorbeeldig gedraagt. Maar enfin, dat is offtopic.

Voor pubers ligt dit al een stuk gecompliceerder en speelt er een hele andere dynamiek met hormonen, sociaal leven, school, zelfstandigheid et cetera. Ik hoop dat je snel professionele hulp kan krijgen TO, voor jou, je dochter en de rest van je gezin.
Alle reacties Link kopieren Quote
Poeszie schreef:
18-07-2023 13:35
Ja, maar dat lijkt mij persoonlijk, in deze situatie de minst erge. Aan de ene kant stel je (fysiek) een grens, aan de andere kan, zou even pauze van elkaar wellicht goed zijn. Daarnaast moet er in mijn ogen wel hulpverlening in gang gezet worden, maar daar is iedereen het wel over eens
Ik denk eerlijk gezegd dat dochter er alleen nog maar nijdiger van wordt. We weten niet waar dit gedrag vandaan komt, en ik snap best dat mensen zeggen 'straffen' door niet mee te mogen, maar waarmee je dan imo ook eigenlijk zegt 'weet je wat? verzuip maar, voor jou is geen ruimte' als je dat zo doet (haar niet meenemen).

Alle reacties Link kopieren Quote
Poeszie schreef:
18-07-2023 13:35
Ja, maar dat lijkt mij persoonlijk, in deze situatie de minst erge. Aan de ene kant stel je (fysiek) een grens, aan de andere kan, zou even pauze van elkaar wellicht goed zijn. Daarnaast moet er in mijn ogen wel hulpverlening in gang gezet worden, maar daar is iedereen het wel over eens
Maar als het nu op een of andere manier misgaat met dochter, terwijl jij weg bent, dan kun je toch niet met droge ogen beweren dat je dat niet aan had zien komen? En je hebt nog geen idee wat er met dochter aan de hand is, dus het kan vanalles zijn. Schade aan haarzelf, drugdealers in je huis, vanalles. Dan zit je toch niet rustig, op vakantie?

Om de broers te beschermen had TO eerder hulp moeten zoeken. Ze kan dochter naar mijn mening nog beter meenemen dan alleen thuis laten.
Het is zoals het is
Dahlia74 schreef:
18-07-2023 13:15
Ben ik met je eens, maar als de andere kinderen (indirect of direct) in gevaar zijn heb je niet altijd keus. TO moet haar andere kinderen beschermen en als blijkt dat alleen crisisopvang daarvoor kan zorgen dan is het niet anders.

Deze situatie is verschrikkeliijk voor iedereen.
Daarom zou ik per direct veilig thuis bellen, de huisarts contacten etc.
Van crisisopname wordt een kind zelfden goed.
Alle reacties Link kopieren Quote
Youk79 schreef:
18-07-2023 13:50
Maar als het nu op een of andere manier misgaat met dochter, terwijl jij weg bent, dan kun je toch niet met droge ogen beweren dat je dat niet aan had zien komen? En je hebt nog geen idee wat er met dochter aan de hand is, dus het kan vanalles zijn. Schade aan haarzelf, drugdealers in je huis, vanalles. Dan zit je toch niet rustig, op vakantie?

Om de broers te beschermen had TO eerder hulp moeten zoeken. Ze kan dochter naar mijn mening nog beter meenemen dan alleen thuis laten.
Dat lijkt mij ook ja.

Grobbekuiken_ schreef:
18-07-2023 13:50
Ik denk eerlijk gezegd dat dochter er alleen nog maar nijdiger van wordt. We weten niet waar dit gedrag vandaan komt, en ik snap best dat mensen zeggen 'straffen' door niet mee te mogen, maar waarmee je dan imo ook eigenlijk zegt 'weet je wat? verzuip maar, voor jou is geen ruimte' als je dat zo doet (haar niet meenemen).

Nou inderdaad. Misschien is dochter wel kneiterdepressief en dan wordt ze zo gestraft door haar eigen moeder. Natuurlijk is ze een grens over gegaan maar ik geloof werkelijk niet dat een 16 jarige zo straffen en buiten sluiten zin heeft.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sorry geen mogelijkheid uitgebreid of op alle facetten ingaand te reageren.
En dit advies geldt alleen voor NL, de Belgische hulpverlening ken ik niet.

Maar als je open staat voor hulp… in de meeste regio’s wordt wel een vorm van “ambulante spoedhulp” aangeboden. Die is voor kinderen, jongeren en gezinnen in crisis. En de situatie die jij beschrijft valt hier precies onder. Het is (meestal) maximaal 4 (soms) 6 weken intensieve begeleiding waarbij een eerste noodplan wordt gemaakt en vaak geïnventariseerd wat voor vervolghulp wel of niet nodig is. Vaak kan het heel snel starten en ze kunnen ook meedenken en adviseren in wat in jullie situatie verstandig is tas de vakantie en of het realistisch is om voor die tijd nog een goed veiligheidsplan met elkaar te maken.

Het handigste is om gewoon even te googelen op “ambulante spoedhulp” en je eigen woonplaats of regio. En dan te bellen met de organisatie (vaak hebben ze ook een crisis of noodnummer). En dan kun je daar bespreken hoe de aanvraag gaat (staat vaak ook op de site) want dit verschilt nogal per regio. Geef ook echt je urgentie aan en niet vanuit “schaamte of schuldgevoelens” het minder ernstig maken want het zou zonde zijn als jullie als gezin hulp mis zouden lopen.

Sterkte!

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven