Kinderen
alle pijlers
Radeloos door puberdochter
donderdag 20 mei 2021 om 17:04
Hoi!
Ik zit er even doorheen. Ik ben een 43 jarige alleenstaande moeder met 3 kinderen. De oudste is een dochter van 15 jaar. Ze studeert goed (vwo) maar ze drijft me soms zo tot waanzin dat ik af en toe gewoon niet eens meer zin heb om met haar in een kamer te zitten.
Ze had als kind al best een 'bazig' karakter maar het laatste jaar is dit vertienvoudigd.
Ze heeft continu lelijk commentaar op mij:
- de manier waarop ik loop, sta, eet, mijn haar doe, hoe ik een praatje maak met de buren. Ik ben volgens haar een echte 'Karen'.
-alles wat uit mijn mond komt is onzin, mijn mening is niet relevant (zegt ze ook) en ze onderbreekt me voortdurend.
-als er eens wel een rustig moment is en we praten eens over een leuk onderwerp waar ik ook iets over wil zeggen, kapt ze me ineens af met: stop mama, ik wil niet eens horen wat jij over dat onderwerp te zeggen hebt, het interesseert me niet wat jij erover hebt gelezen/gehoord/gezien. En loopt zo weer weg. Alleen haar verhaal telt.
-werkelijk alles wat ik doe is fout en verkeerd.
Ik werk me te pletter om rond te komen, zodat we als gezin niet in geldnood komen. Maar als ik thuis kom hangt er al een donkere wolk in huis. Ik eindig door alle conflicten met haar steeds vaker met een huilbui in bed.
Ik heb:
-gestraft door gsm af te pakken, ze werd fysiek agressief en accepteerde haar straf niet (ging overal zoeken). Pas na een confrontatie met mijn vriend dimde ze (we hebben een lat-relatie)
-ik ben met haar 1 op 1 gaan wandelen, kreeg continu commentaar over mij heen. (ik probeer er niet op in te gaan)
-samen middagjes winkelen: de manier waarop ik de verkoopster aanspreek is fout, te Karen-achtig etc.
- ik geef in bovenstaande situaties aan dat ik naar huis vertrek als ze geen respect kan opbrengen. Ik vertrek dan ook echt.
-praten helpt niet: er is niks aan de hand, het ligt allemaal aan mij.
(Ook een gesprek met een professional voorgesteld).
-ik toon interesse in haar leven, school, hobby's. Vriend en ik staan klaar als luisterend oor als ze ergens mee zit. Maar zodra ze haar hart heeft opgelucht, geeft ze mij weer een rot-gevoel door mij niet uit te laten praten en gewoon rechttoe te zeggen dat mijn woorden niet belangrijk zijn en weg te lopen.
Het punt is dat ze dit gedrag vooral tov mij vertoont, niet tegen mijn vriend. Ze heeft daarnaast best wel last van sociale anxiety en durft niet zo snel met nieuwe mensen contact te leggen, gaat vooral om met vriendinnen die ze van haar sportclub kent of van school. Zelfs iets vragen in een winkel vind ze eng.
Op school zeggen de leraren dat ze een dwingend karakter heeft, moeite heeft met gezag en altijd het laatste woord wil hebben.
Het lukt me niet meer om met haar in een kamer te zitten. Ik ben op!
(Ze kent haar vader niet, maar ik wil haar gedrag daarmee niet goed praten)
Ik zit er even doorheen. Ik ben een 43 jarige alleenstaande moeder met 3 kinderen. De oudste is een dochter van 15 jaar. Ze studeert goed (vwo) maar ze drijft me soms zo tot waanzin dat ik af en toe gewoon niet eens meer zin heb om met haar in een kamer te zitten.
Ze had als kind al best een 'bazig' karakter maar het laatste jaar is dit vertienvoudigd.
Ze heeft continu lelijk commentaar op mij:
- de manier waarop ik loop, sta, eet, mijn haar doe, hoe ik een praatje maak met de buren. Ik ben volgens haar een echte 'Karen'.
-alles wat uit mijn mond komt is onzin, mijn mening is niet relevant (zegt ze ook) en ze onderbreekt me voortdurend.
-als er eens wel een rustig moment is en we praten eens over een leuk onderwerp waar ik ook iets over wil zeggen, kapt ze me ineens af met: stop mama, ik wil niet eens horen wat jij over dat onderwerp te zeggen hebt, het interesseert me niet wat jij erover hebt gelezen/gehoord/gezien. En loopt zo weer weg. Alleen haar verhaal telt.
-werkelijk alles wat ik doe is fout en verkeerd.
Ik werk me te pletter om rond te komen, zodat we als gezin niet in geldnood komen. Maar als ik thuis kom hangt er al een donkere wolk in huis. Ik eindig door alle conflicten met haar steeds vaker met een huilbui in bed.
Ik heb:
-gestraft door gsm af te pakken, ze werd fysiek agressief en accepteerde haar straf niet (ging overal zoeken). Pas na een confrontatie met mijn vriend dimde ze (we hebben een lat-relatie)
-ik ben met haar 1 op 1 gaan wandelen, kreeg continu commentaar over mij heen. (ik probeer er niet op in te gaan)
-samen middagjes winkelen: de manier waarop ik de verkoopster aanspreek is fout, te Karen-achtig etc.
- ik geef in bovenstaande situaties aan dat ik naar huis vertrek als ze geen respect kan opbrengen. Ik vertrek dan ook echt.
-praten helpt niet: er is niks aan de hand, het ligt allemaal aan mij.
(Ook een gesprek met een professional voorgesteld).
-ik toon interesse in haar leven, school, hobby's. Vriend en ik staan klaar als luisterend oor als ze ergens mee zit. Maar zodra ze haar hart heeft opgelucht, geeft ze mij weer een rot-gevoel door mij niet uit te laten praten en gewoon rechttoe te zeggen dat mijn woorden niet belangrijk zijn en weg te lopen.
Het punt is dat ze dit gedrag vooral tov mij vertoont, niet tegen mijn vriend. Ze heeft daarnaast best wel last van sociale anxiety en durft niet zo snel met nieuwe mensen contact te leggen, gaat vooral om met vriendinnen die ze van haar sportclub kent of van school. Zelfs iets vragen in een winkel vind ze eng.
Op school zeggen de leraren dat ze een dwingend karakter heeft, moeite heeft met gezag en altijd het laatste woord wil hebben.
Het lukt me niet meer om met haar in een kamer te zitten. Ik ben op!
(Ze kent haar vader niet, maar ik wil haar gedrag daarmee niet goed praten)
ilse_de_l wijzigde dit bericht op 20-05-2021 21:21
0.05% gewijzigd
dinsdag 18 juli 2023 om 14:04
Grobbekuiken_ schreef: ↑18-07-2023 13:50Ik denk eerlijk gezegd dat dochter er alleen nog maar nijdiger van wordt. We weten niet waar dit gedrag vandaan komt, en ik snap best dat mensen zeggen 'straffen' door niet mee te mogen, maar waarmee je dan imo ook eigenlijk zegt 'weet je wat? verzuip maar, voor jou is geen ruimte' als je dat zo doet (haar niet meenemen).
Ik zou het ook zeker niet doen om dochter te straffen hoor. Zo zou ik het ook niet brengen naar dochter. Het is niet veilig met haar in de buurt momenteel. Heel schadelijk voor haar broertjes
dinsdag 18 juli 2023 om 14:08
Je bent niet de eerste die een kind heeft met een verstoord dag/nacht ritme en agressie, en niet de enige.
Daarom hebben we hier ook instanties die je kunnen helpen. Maar dan moet je ze wel vragen. Zoals de huisarts, die met je mee kan denken over welke hulp er kan geboden worden. Ik weet van kinderen die bv naar de yes we can kliniek zijn gegaan om in tien weken zichzelf te leren begrijpen. Ook dat begint overigens met zelf willen.
Maar denk ook aan de politie/wijk agent. Aangifte gaat je misschien te ver, maar je wil wel dat daar bekend is dat deze jongedame erg vaak fysiek over de streep gaat.
En veilig thuis. Die zijn opgericht om bij huiselijk geweld mee te denken. Ook als dat van kind richting ouder is. Die kunnen oplossingen aandragen of uit huis plaatsen, psychische bemoeizorg, ambulante begeleiding of wat dan ook zinvol is. En wat je aan veiligheidsmaatregelen voor de vakantie zou kunnen nemen zodat je twee jongste kinderen veilig zijn.
Of de sterke wil samen hangt met een stoornis of verergert wordt door middelen (ja natuurlijk zegt ze anti te zijn. Ze zal ook anti geweld zijn vermoed ik, maar dat gebruikt ze ook) weet ik niet, maar daarom zijn er specialisten die daar wel verstand van hebben.
Zorg alsjeblieft goed voor de twee jongsten, want je wil niet dat die uit huis gehaald worden vanwege de onveiligheid van de oudste. Maar heb ook oog voor wat er dan ook onder dit gedrag zit.
Daarom hebben we hier ook instanties die je kunnen helpen. Maar dan moet je ze wel vragen. Zoals de huisarts, die met je mee kan denken over welke hulp er kan geboden worden. Ik weet van kinderen die bv naar de yes we can kliniek zijn gegaan om in tien weken zichzelf te leren begrijpen. Ook dat begint overigens met zelf willen.
Maar denk ook aan de politie/wijk agent. Aangifte gaat je misschien te ver, maar je wil wel dat daar bekend is dat deze jongedame erg vaak fysiek over de streep gaat.
En veilig thuis. Die zijn opgericht om bij huiselijk geweld mee te denken. Ook als dat van kind richting ouder is. Die kunnen oplossingen aandragen of uit huis plaatsen, psychische bemoeizorg, ambulante begeleiding of wat dan ook zinvol is. En wat je aan veiligheidsmaatregelen voor de vakantie zou kunnen nemen zodat je twee jongste kinderen veilig zijn.
Of de sterke wil samen hangt met een stoornis of verergert wordt door middelen (ja natuurlijk zegt ze anti te zijn. Ze zal ook anti geweld zijn vermoed ik, maar dat gebruikt ze ook) weet ik niet, maar daarom zijn er specialisten die daar wel verstand van hebben.
Zorg alsjeblieft goed voor de twee jongsten, want je wil niet dat die uit huis gehaald worden vanwege de onveiligheid van de oudste. Maar heb ook oog voor wat er dan ook onder dit gedrag zit.
dinsdag 18 juli 2023 om 14:08
Sodemieter op?? ik ben het behoorlijk eens met haar post. Zeker niet ongepast. Volgens mij word jij getriggerd of zo.dweedledee schreef: ↑18-07-2023 12:24Sodemieter op met je irritante gezuig. Is niet gepast in een topic als dit. Net als jouw ongepaste reactie richting TO. Bye
dinsdag 18 juli 2023 om 14:12
Dit dacht ik ook allemaal. To kan op meerdere fronten hulp gebruiken.Onkruit schreef: ↑18-07-2023 13:28Ik heb het hele topic even doorgelezen.
TO begint 2 jaar geleden over een onhandelbare dochter van 14.
Er komen tips en adviezen.
Vervolgens meldt zij zich een half jaar later ofzo dat het héél goed gaat, mede dankzij alle tips.
Het wordt niet duidelijk waardoor het allemaal een stuk beter gaat, en wat nou precies geholpen heeft. Ook is het niet duidelijk of er hulp is ingeschakeld ( denk dus van niet).
Vervolgens gaat het weer superslecht, wat is het toch een rotkind.
Iedereen vindt dat trouwens, school ook, familie heeft een hekel aan haar, die willen haar ook niet.
TO , als het allemaal zo slecht gaat. Op en af al ruim 2 jaar, wáárom heb je dan nog geen hulp ingeschakeld?!
Of wil je af en toe gewoon even lekker komen klagen over je dochter?
dinsdag 18 juli 2023 om 14:15
Ik durf je op een briefje te geven dat dochter het als straf ziet, hoe je het ook brengt, en dat het dan nog verder gaat escaleren.
dinsdag 18 juli 2023 om 14:20
Zoiets lijkt mij heel geschikt!BaBaLou schreef: ↑18-07-2023 14:04Sorry geen mogelijkheid uitgebreid of op alle facetten ingaand te reageren.
En dit advies geldt alleen voor NL, de Belgische hulpverlening ken ik niet.
Maar als je open staat voor hulp… in de meeste regio’s wordt wel een vorm van “ambulante spoedhulp” aangeboden. Die is voor kinderen, jongeren en gezinnen in crisis. En de situatie die jij beschrijft valt hier precies onder. Het is (meestal) maximaal 4 (soms) 6 weken intensieve begeleiding waarbij een eerste noodplan wordt gemaakt en vaak geïnventariseerd wat voor vervolghulp wel of niet nodig is. Vaak kan het heel snel starten en ze kunnen ook meedenken en adviseren in wat in jullie situatie verstandig is tas de vakantie en of het realistisch is om voor die tijd nog een goed veiligheidsplan met elkaar te maken.
Het handigste is om gewoon even te googelen op “ambulante spoedhulp” en je eigen woonplaats of regio. En dan te bellen met de organisatie (vaak hebben ze ook een crisis of noodnummer). En dan kun je daar bespreken hoe de aanvraag gaat (staat vaak ook op de site) want dit verschilt nogal per regio. Geef ook echt je urgentie aan en niet vanuit “schaamte of schuldgevoelens” het minder ernstig maken want het zou zonde zijn als jullie als gezin hulp mis zouden lopen.
Sterkte!
Het is zoals het is
dinsdag 18 juli 2023 om 14:42
Ik vind dit idd ook. Straffen is in de meeste gevallen totaal niet zinvol door de boodschap die je er mee geeft. Dat is ook waar de yes we can clinic vanuit gaat en ik denk dat dat een heel goed uitgangspunt is.Grobbekuiken_ schreef: ↑18-07-2023 13:50Ik denk eerlijk gezegd dat dochter er alleen nog maar nijdiger van wordt. We weten niet waar dit gedrag vandaan komt, en ik snap best dat mensen zeggen 'straffen' door niet mee te mogen, maar waarmee je dan imo ook eigenlijk zegt 'weet je wat? verzuip maar, voor jou is geen ruimte' als je dat zo doet (haar niet meenemen).
dinsdag 18 juli 2023 om 15:03
Had ik het tegen jou? Nee. Doei!BornSlippy schreef: ↑18-07-2023 14:08Sodemieter op?? ik ben het behoorlijk eens met haar post. Zeker niet ongepast. Volgens mij word jij getriggerd of zo.
dinsdag 18 juli 2023 om 15:09
Op vakantie is misschien juist de beste tijd om eens rustig met mekaar te kunnen praten ? Het was een ernstig incident maar dat sluit toch niet uit dat je weer communicatie kan opstarten ?
Het idee van iemand om juist de jongsten een rustige vakantie te gunnen met iemand anders is niet zo gek. Dan kunnen jij en dochter in die tussentijd misschien werken aan herstel ? In samenwerking met de huisarts en eventueel andere professionals ?
In veel reacties zit nog meer conflict (buiten gooien / alleen thuis laten zonder communicatie). Wat is als je een poging doet om haar nu te benaderen en te vragen hoe ze het incident zelf heeft beleefd en of het haar ook heeft doen schrikken ? Wat ze op dit moment nodig zou hebben ? En van daaruit verder te kijken.
Je kan in dat gesprek dan duidelijk aangeven dat het wat jou betreft nu te ver is gegaan dus dat je er wel op staat dat ze hulp krijgt van een professional. Maar dan niet als ruzie of in de vorm van drama maar erg nuchter en feitelijk. Het gaat zo niet - ik word hier ongelukkig van en jij duidelijk ook, dus we moeten samen een oplossing zoeken.
Het idee van iemand om juist de jongsten een rustige vakantie te gunnen met iemand anders is niet zo gek. Dan kunnen jij en dochter in die tussentijd misschien werken aan herstel ? In samenwerking met de huisarts en eventueel andere professionals ?
In veel reacties zit nog meer conflict (buiten gooien / alleen thuis laten zonder communicatie). Wat is als je een poging doet om haar nu te benaderen en te vragen hoe ze het incident zelf heeft beleefd en of het haar ook heeft doen schrikken ? Wat ze op dit moment nodig zou hebben ? En van daaruit verder te kijken.
Je kan in dat gesprek dan duidelijk aangeven dat het wat jou betreft nu te ver is gegaan dus dat je er wel op staat dat ze hulp krijgt van een professional. Maar dan niet als ruzie of in de vorm van drama maar erg nuchter en feitelijk. Het gaat zo niet - ik word hier ongelukkig van en jij duidelijk ook, dus we moeten samen een oplossing zoeken.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
dinsdag 18 juli 2023 om 16:53
Die los je niet op met een gezellig gesprekje tijdens een vakantie. Sterker nog, ik zou juist niet dat soort gesprekken voeren tijdens een vakantie. Gaat alleen maar escaleren en dan ben je letterlijk en figuurlijk ver van huis.belgali schreef: ↑18-07-2023 15:09Op vakantie is misschien juist de beste tijd om eens rustig met mekaar te kunnen praten ? Het was een ernstig incident maar dat sluit toch niet uit dat je weer communicatie kan opstarten ?
Het idee van iemand om juist de jongsten een rustige vakantie te gunnen met iemand anders is niet zo gek. Dan kunnen jij en dochter in die tussentijd misschien werken aan herstel ? In samenwerking met de huisarts en eventueel andere professionals ?
In veel reacties zit nog meer conflict (buiten gooien / alleen thuis laten zonder communicatie). Wat is als je een poging doet om haar nu te benaderen en te vragen hoe ze het incident zelf heeft beleefd en of het haar ook heeft doen schrikken ? Wat ze op dit moment nodig zou hebben ? En van daaruit verder te kijken.
Je kan in dat gesprek dan duidelijk aangeven dat het wat jou betreft nu te ver is gegaan dus dat je er wel op staat dat ze hulp krijgt van een professional. Maar dan niet als ruzie of in de vorm van drama maar erg nuchter en feitelijk. Het gaat zo niet - ik word hier ongelukkig van en jij duidelijk ook, dus we moeten samen een oplossing zoeken.
Dochter is 16 trouwens, dus mag zelf beslissen of ze hulp accepteert.
dinsdag 18 juli 2023 om 18:12
Vreselijke situatie Ilse. Hier is geen simpele oplossing voor. Er is natuurlijk 'iets' met je dochter maar als zij dat vermijdt en alleen met agressie op frustratie kan reageren, heb je een groot probleem. Als 16-jarige bepaalt ze formeel zelf of ze hulpverlening accepteert en ook toen ze jonger was, zou je geen hulp voor haar hebben kunnen inschakelen als ze zich daar tegen blijft verzetten. Geen hulpverlener begint daaraan.
Toch zal er zodanig druk op haar moeten komen te staan dat ze hulpverlening accepteert, of/(en?) ze moet uit huis. Maar dat is niet zo makkelijk geregeld. Het is in ieder geval mijn ervaring met een kind met onder meer forse agressieproblematiek (autisme/MCDD/angst) dat de gemeente het erg lang (jaren) probeerde te bagatelliseren (want het mag niks kosten) en dat de ggz totaal niet doorpakte op de agressie omwille van de behandelrelatie met het kind en dat de gemeente vervolgens de 'totaal ongeschikte plek' kaart speelde: "Wil je dan écht dat hij daar naartoe moet?". Nee, natuurlijk niet en dus buffelede ik maar weer door. Als ouder voelde ik me een gebruiksvoorwerp dat geacht werd als een robot te functioneren en de situatie en mezelf zodanig te controleren dat zoon niet agressief zou worden. Klinkt leuk maar bij forse psychiatrische problematiek is dat een onmogelijke opgave en de buitenwereld heb ik al helemaal niet onder controle. Het is voor mij zeer de vraag of dit überhaupt in de gezinssituatie opgelost kan worden. Jouw dochter ervaart waarschijnlijk een tekort aan controle over haar leven en probeert grip te krijgen door enorm dwingend met anderen om te gaan. Maar als je als ouder geen grenzen aan haar destructieve gedrag kunt stellen omdat zij dan overschakelt naar agressie tegen gezinsleden, gaat dat haar én jullie, alleen maar verder in de problemen brengen. Want kun je niet anders dan de-escaleren. achteruit gaan en dus de grenzen níet handhaven en dan blijft zij rondstuiteren in een grenzeloze wereld. En jij en de andere kinderen gaan er ook langzaam aan onderdoor.
Maar, je mentaal zwaar zieke kind pontificaal op straat zetten en dan maar hopen dat de professionals ervoor zorgen dat hij niet dakloos wordt, is ook niet echt een aantrekkelijke optie. Wat hier uiteindelijk is gebeurd, kan bij jou niet: mijn zoon is na dat jarenlang niet te hebben gewild zelf naar zijn vader vertrokken en later van daaruit alsnog in een instelling terechtgekomen omdat ook dáár de politie geregeld moest worden gebeld. Daar zul je overigens wél mee moeten beginnen, de politie bellen, want als je de politie niet gebeld hebt, staan niet de juiste vinkjes achter je naam: hoe erg kan het dan zijn? Hier kon hij alleen in een instelling terecht omdat er al jaren en jaren aan hulpverlening aan vooraf was gegaan, alles al geprobeerd was. en alle gezinsleden de wanhoop nabij waren. Ik hoop van harte dat het in jouw gemeente anders toegaat en ze sneller helder ingrijpen.
Hoe dan ook: kom in actie. Ga naar de huisarts, naar de gemeente, bel Veilig Thuis. En zorg dat er een ultimatum gesteld kan worden aan je dochter: je gaat een diagnosetraject en behandeling in óf je gaat uit huis want als je op deze manier met je angsten en frustraties blijft omgaan, kun je niet in een gezin wonen. Dat is voor niemand veilig. Voor haarzelf ook niet overigens! Stel je voor dat ze jou of een van de andere kinderen ernstig zou verwonden, dat kan toch ook voor háár niet!
En wat betreft die vakantie: als jouw dochter op mijn zoon lijkt, zou ik wél op vakantie gaan en dan daar véél afstand van haar houden. Mijn zoon was in de periode na hele heftige uitbarstingen vaak zo geschrokken van zichzelf dat hij in de weken daarna juist meer timide was en hij wat inschikkelijker werd. Tot de spanning om de een of andere reden weer zo hoog opliep dat hij vergat dat hij niet meer wilde schreeuwen, slaan, stompen etc. Maar goed, dat moet je wel durven als je naar het buitenland gaat. Ik ging altijd in NL met mijn kinderen op vakantie dus als het niet had gekund had ik altijd terug naar huis kunnen rijden.
Toch zal er zodanig druk op haar moeten komen te staan dat ze hulpverlening accepteert, of/(en?) ze moet uit huis. Maar dat is niet zo makkelijk geregeld. Het is in ieder geval mijn ervaring met een kind met onder meer forse agressieproblematiek (autisme/MCDD/angst) dat de gemeente het erg lang (jaren) probeerde te bagatelliseren (want het mag niks kosten) en dat de ggz totaal niet doorpakte op de agressie omwille van de behandelrelatie met het kind en dat de gemeente vervolgens de 'totaal ongeschikte plek' kaart speelde: "Wil je dan écht dat hij daar naartoe moet?". Nee, natuurlijk niet en dus buffelede ik maar weer door. Als ouder voelde ik me een gebruiksvoorwerp dat geacht werd als een robot te functioneren en de situatie en mezelf zodanig te controleren dat zoon niet agressief zou worden. Klinkt leuk maar bij forse psychiatrische problematiek is dat een onmogelijke opgave en de buitenwereld heb ik al helemaal niet onder controle. Het is voor mij zeer de vraag of dit überhaupt in de gezinssituatie opgelost kan worden. Jouw dochter ervaart waarschijnlijk een tekort aan controle over haar leven en probeert grip te krijgen door enorm dwingend met anderen om te gaan. Maar als je als ouder geen grenzen aan haar destructieve gedrag kunt stellen omdat zij dan overschakelt naar agressie tegen gezinsleden, gaat dat haar én jullie, alleen maar verder in de problemen brengen. Want kun je niet anders dan de-escaleren. achteruit gaan en dus de grenzen níet handhaven en dan blijft zij rondstuiteren in een grenzeloze wereld. En jij en de andere kinderen gaan er ook langzaam aan onderdoor.
Maar, je mentaal zwaar zieke kind pontificaal op straat zetten en dan maar hopen dat de professionals ervoor zorgen dat hij niet dakloos wordt, is ook niet echt een aantrekkelijke optie. Wat hier uiteindelijk is gebeurd, kan bij jou niet: mijn zoon is na dat jarenlang niet te hebben gewild zelf naar zijn vader vertrokken en later van daaruit alsnog in een instelling terechtgekomen omdat ook dáár de politie geregeld moest worden gebeld. Daar zul je overigens wél mee moeten beginnen, de politie bellen, want als je de politie niet gebeld hebt, staan niet de juiste vinkjes achter je naam: hoe erg kan het dan zijn? Hier kon hij alleen in een instelling terecht omdat er al jaren en jaren aan hulpverlening aan vooraf was gegaan, alles al geprobeerd was. en alle gezinsleden de wanhoop nabij waren. Ik hoop van harte dat het in jouw gemeente anders toegaat en ze sneller helder ingrijpen.
Hoe dan ook: kom in actie. Ga naar de huisarts, naar de gemeente, bel Veilig Thuis. En zorg dat er een ultimatum gesteld kan worden aan je dochter: je gaat een diagnosetraject en behandeling in óf je gaat uit huis want als je op deze manier met je angsten en frustraties blijft omgaan, kun je niet in een gezin wonen. Dat is voor niemand veilig. Voor haarzelf ook niet overigens! Stel je voor dat ze jou of een van de andere kinderen ernstig zou verwonden, dat kan toch ook voor háár niet!
En wat betreft die vakantie: als jouw dochter op mijn zoon lijkt, zou ik wél op vakantie gaan en dan daar véél afstand van haar houden. Mijn zoon was in de periode na hele heftige uitbarstingen vaak zo geschrokken van zichzelf dat hij in de weken daarna juist meer timide was en hij wat inschikkelijker werd. Tot de spanning om de een of andere reden weer zo hoog opliep dat hij vergat dat hij niet meer wilde schreeuwen, slaan, stompen etc. Maar goed, dat moet je wel durven als je naar het buitenland gaat. Ik ging altijd in NL met mijn kinderen op vakantie dus als het niet had gekund had ik altijd terug naar huis kunnen rijden.
dinsdag 18 juli 2023 om 18:23
Helemaal mee eens.zwembad84 schreef: ↑18-07-2023 12:24Ik vind het wel verdrietig dat zoveel mensen zeggen dat ze uit huis geplaatst moet worden. Ik heb pas vanaf de update gelezen dus weet niet wat er allemaal al gedaan is, maar je gaat toch niet een puber direct maar uithuisplaatsen zonder dat er hulpverlening is ingeschakeld?
Ik ben zelf ook een hele heftige puber geweest, inclusief fysieke aanvaringen met mijn moeder maar ook buitenproportioneel en soms bedreigend gedrag tegenover mn zusje. De oorzaak daarvan was intens verdriet die ik niet onder woorden kon brengen bij mn moeder. Dat vertaalde zich in boosheid. Als zij mij toen ook nog eens uit huis had geplaatst, dat was het nooit meer goed gekomen tussen ons. Iets dat nu wel is gebeurd.
Er moet een oorzaak zijn voor dergelijke excessief gedrag, dan kan een psychische afwijking zijn maar net zo goed onverwerkte dingen uit de jeugd/trauma's oid. Ik zou helemaal niet naar een huisarts gaan maar een vrijgevestigde psycholoog gespecialiseerd in jongeren inschakelen. Wachten op reguliere trajecten via de huisarts kosten denk ik veel te veel tijd.
Misschien ook eens bellen met de yes we can kliniek. Denk niet dat je daar zomaar heen kan, maar misschien kunnen ze adviseren over waar hulp in te schakelen. Veilig thuis en politie zou ik zeker niet bellen nog.
Dochter heeft hulp nodig.
Weet niet of je vakantie hebt TO maar zo niet dan zou ik me ziek melden en nu alles op alles zetten om tot je dochter door te dringen en er te zijn. Ga met haar in gesprek op neutraal terrein. Ga ergens wandelen, op een bankje zitten en probeer tot haar door te dringen. Dit gedrag mag en kan niet, dat jij je ernstig zorgen maakt, dat je van haar houdt en wilt dat het goed met haar gaat maar dat het overduidelijk niet goed met haar gaat. Dat je uit zorg en liefde voor haar dit niet meer zo kan laten voortduren, dat jullie samen op zoek gaan naar een oplossing en dat daarvoor hulp nodig is.
En dan gaat ze maar tekeer, ze heeft jouw standvastigheid en leiding nodig.
En als je dat gesprek meermaals moet voeren dan is dat maar zo.
En natuurlijk kan ze niet alleen blijven. Wat heeft zij nodig op vakantie aan bijv. rust en privacy, wat zijn jouw voorwaarden, wat zijn de gezinsafspraken. Kunnen jullie dit samen bedenken en dat afspreken.
Je hebt totaal geen zicht op wat er inwendig in haar leeft. Nu is het gedrag naar buiten gericht, je weet niet wat ze doet als ze alleen is. Neem dat risico niet.
Probeer niet in de afwijzing te gaan, hoe begrijpelijk ook. Deel jouw eigen gevoelens hierin met anderen zodat je het niet onbewust toch laat doorschemeren naar haar. Wees duidelijk, pak de leiding, laat haar zien dat jij die standvastige rots bent die blijft staan óók en juíst wanneer ze dit k*t gedrag laat zien.. Dat je haar als persoon niet afwijst, en ben daar ook oprecht in.
Ik weet niet of je samenwoont en wat de band is tussen je andere kinderen en jouw partner. Misschien is die dusdanig goed dat hij desnoods op vakantie kan gaan met hen mocht je een vakantie samen echt niet zien zitten. Maar ik zou inzetten op wel die vakantie, en dat met de vooraf gemaakte afspraken samen.
dinsdag 18 juli 2023 om 18:38
Tot nu toe heeft puberdochter niet haar excuus aangeboden voor de aanval op haar moeder waar ze haar tot bloedens toe heeft open gekrabd. Nu zit ze op haar kamer en het heeft totaal geen consequenties.
Wat is dochter haar volgende stap dat ze een keukenmes pakt, heeft ze wel spijt van haar acties? Ik vind het gevaarlijk en zou zeker Veilig Thuis inschakelen en niet je wonden likken, foto's daarvan maken etc maar echt actie ondernemen.
TO, ik vraag mij af ben jij bang voor jouw dochter en dat is niet iets om je voor te schamen want ze is behoorlijk onberekenbaar en heftig.
Wat is dochter haar volgende stap dat ze een keukenmes pakt, heeft ze wel spijt van haar acties? Ik vind het gevaarlijk en zou zeker Veilig Thuis inschakelen en niet je wonden likken, foto's daarvan maken etc maar echt actie ondernemen.
TO, ik vraag mij af ben jij bang voor jouw dochter en dat is niet iets om je voor te schamen want ze is behoorlijk onberekenbaar en heftig.
dinsdag 18 juli 2023 om 18:45
Sjaantje37 schreef: ↑18-07-2023 18:38Tot nu toe heeft puberdochter niet haar excuus aangeboden voor de aanval op haar moeder waar ze haar tot bloedens toe heeft open gekrabd. Nu zit ze op haar kamer en het heeft totaal geen consequenties.
Wat is dochter haar volgende stap dat ze een keukenmes pakt, heeft ze wel spijt van haar acties? Ik vind het gevaarlijk en zou zeker Veilig Thuis inschakelen en niet je wonden likken, foto's daarvan maken etc maar echt actie ondernemen.
TO, ik vraag mij af ben jij bang voor jouw dochter en dat is niet iets om je voor te schamen want ze is behoorlijk onberekenbaar en heftig.
Foto's maken lijkt me juist erg handig, voor later contact met hulpinstanties.
dinsdag 18 juli 2023 om 18:58
Foto’s lijken me juist essentieel in deze situatie ja.Lady*Voldemort schreef: ↑18-07-2023 18:45Foto's maken lijkt me juist erg handig, voor later contact met hulpinstanties.
Daarnaast weten we niet of TO Veilig Thuis wel of niet heeft gebeld. Ze gaf aan dit wel te gaan doen. Wellicht even wachten op een reactie vanuit TO.
dinsdag 18 juli 2023 om 18:59
Precies, fotos maken lijkt me erg nuttig voor dossieropbouw.Lady*Voldemort schreef: ↑18-07-2023 18:45Foto's maken lijkt me juist erg handig, voor later contact met hulpinstanties.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
