Kinderen
alle pijlers
Radeloos door puberdochter
donderdag 20 mei 2021 om 17:04
Hoi!
Ik zit er even doorheen. Ik ben een 43 jarige alleenstaande moeder met 3 kinderen. De oudste is een dochter van 15 jaar. Ze studeert goed (vwo) maar ze drijft me soms zo tot waanzin dat ik af en toe gewoon niet eens meer zin heb om met haar in een kamer te zitten.
Ze had als kind al best een 'bazig' karakter maar het laatste jaar is dit vertienvoudigd.
Ze heeft continu lelijk commentaar op mij:
- de manier waarop ik loop, sta, eet, mijn haar doe, hoe ik een praatje maak met de buren. Ik ben volgens haar een echte 'Karen'.
-alles wat uit mijn mond komt is onzin, mijn mening is niet relevant (zegt ze ook) en ze onderbreekt me voortdurend.
-als er eens wel een rustig moment is en we praten eens over een leuk onderwerp waar ik ook iets over wil zeggen, kapt ze me ineens af met: stop mama, ik wil niet eens horen wat jij over dat onderwerp te zeggen hebt, het interesseert me niet wat jij erover hebt gelezen/gehoord/gezien. En loopt zo weer weg. Alleen haar verhaal telt.
-werkelijk alles wat ik doe is fout en verkeerd.
Ik werk me te pletter om rond te komen, zodat we als gezin niet in geldnood komen. Maar als ik thuis kom hangt er al een donkere wolk in huis. Ik eindig door alle conflicten met haar steeds vaker met een huilbui in bed.
Ik heb:
-gestraft door gsm af te pakken, ze werd fysiek agressief en accepteerde haar straf niet (ging overal zoeken). Pas na een confrontatie met mijn vriend dimde ze (we hebben een lat-relatie)
-ik ben met haar 1 op 1 gaan wandelen, kreeg continu commentaar over mij heen. (ik probeer er niet op in te gaan)
-samen middagjes winkelen: de manier waarop ik de verkoopster aanspreek is fout, te Karen-achtig etc.
- ik geef in bovenstaande situaties aan dat ik naar huis vertrek als ze geen respect kan opbrengen. Ik vertrek dan ook echt.
-praten helpt niet: er is niks aan de hand, het ligt allemaal aan mij.
(Ook een gesprek met een professional voorgesteld).
-ik toon interesse in haar leven, school, hobby's. Vriend en ik staan klaar als luisterend oor als ze ergens mee zit. Maar zodra ze haar hart heeft opgelucht, geeft ze mij weer een rot-gevoel door mij niet uit te laten praten en gewoon rechttoe te zeggen dat mijn woorden niet belangrijk zijn en weg te lopen.
Het punt is dat ze dit gedrag vooral tov mij vertoont, niet tegen mijn vriend. Ze heeft daarnaast best wel last van sociale anxiety en durft niet zo snel met nieuwe mensen contact te leggen, gaat vooral om met vriendinnen die ze van haar sportclub kent of van school. Zelfs iets vragen in een winkel vind ze eng.
Op school zeggen de leraren dat ze een dwingend karakter heeft, moeite heeft met gezag en altijd het laatste woord wil hebben.
Het lukt me niet meer om met haar in een kamer te zitten. Ik ben op!
(Ze kent haar vader niet, maar ik wil haar gedrag daarmee niet goed praten)
Ik zit er even doorheen. Ik ben een 43 jarige alleenstaande moeder met 3 kinderen. De oudste is een dochter van 15 jaar. Ze studeert goed (vwo) maar ze drijft me soms zo tot waanzin dat ik af en toe gewoon niet eens meer zin heb om met haar in een kamer te zitten.
Ze had als kind al best een 'bazig' karakter maar het laatste jaar is dit vertienvoudigd.
Ze heeft continu lelijk commentaar op mij:
- de manier waarop ik loop, sta, eet, mijn haar doe, hoe ik een praatje maak met de buren. Ik ben volgens haar een echte 'Karen'.
-alles wat uit mijn mond komt is onzin, mijn mening is niet relevant (zegt ze ook) en ze onderbreekt me voortdurend.
-als er eens wel een rustig moment is en we praten eens over een leuk onderwerp waar ik ook iets over wil zeggen, kapt ze me ineens af met: stop mama, ik wil niet eens horen wat jij over dat onderwerp te zeggen hebt, het interesseert me niet wat jij erover hebt gelezen/gehoord/gezien. En loopt zo weer weg. Alleen haar verhaal telt.
-werkelijk alles wat ik doe is fout en verkeerd.
Ik werk me te pletter om rond te komen, zodat we als gezin niet in geldnood komen. Maar als ik thuis kom hangt er al een donkere wolk in huis. Ik eindig door alle conflicten met haar steeds vaker met een huilbui in bed.
Ik heb:
-gestraft door gsm af te pakken, ze werd fysiek agressief en accepteerde haar straf niet (ging overal zoeken). Pas na een confrontatie met mijn vriend dimde ze (we hebben een lat-relatie)
-ik ben met haar 1 op 1 gaan wandelen, kreeg continu commentaar over mij heen. (ik probeer er niet op in te gaan)
-samen middagjes winkelen: de manier waarop ik de verkoopster aanspreek is fout, te Karen-achtig etc.
- ik geef in bovenstaande situaties aan dat ik naar huis vertrek als ze geen respect kan opbrengen. Ik vertrek dan ook echt.
-praten helpt niet: er is niks aan de hand, het ligt allemaal aan mij.
(Ook een gesprek met een professional voorgesteld).
-ik toon interesse in haar leven, school, hobby's. Vriend en ik staan klaar als luisterend oor als ze ergens mee zit. Maar zodra ze haar hart heeft opgelucht, geeft ze mij weer een rot-gevoel door mij niet uit te laten praten en gewoon rechttoe te zeggen dat mijn woorden niet belangrijk zijn en weg te lopen.
Het punt is dat ze dit gedrag vooral tov mij vertoont, niet tegen mijn vriend. Ze heeft daarnaast best wel last van sociale anxiety en durft niet zo snel met nieuwe mensen contact te leggen, gaat vooral om met vriendinnen die ze van haar sportclub kent of van school. Zelfs iets vragen in een winkel vind ze eng.
Op school zeggen de leraren dat ze een dwingend karakter heeft, moeite heeft met gezag en altijd het laatste woord wil hebben.
Het lukt me niet meer om met haar in een kamer te zitten. Ik ben op!
(Ze kent haar vader niet, maar ik wil haar gedrag daarmee niet goed praten)
ilse_de_l wijzigde dit bericht op 20-05-2021 21:21
0.05% gewijzigd
dinsdag 18 juli 2023 om 19:53
Kneiterdepressief zijn is geen excuus om je moeder zo te mishandelen!
dinsdag 18 juli 2023 om 20:54
Nee duh.. Maar gaat het helpen om een depressief meisje van 16 jaar te straffen door haar alleen thuis te laten tijdens de vakantie of erger, uit huis te schoppen?
Ik begrijp de reacties hier echt niet. Zouden jullie echt zo hard zijn bij je eigen kind? Ik kan het me nauwelijks voorstellen.
dinsdag 18 juli 2023 om 21:01
dinsdag 18 juli 2023 om 21:02
Wat is jouw oplossing dan?Stientje schreef: ↑18-07-2023 20:54Nee duh.. Maar gaat het helpen om een depressief meisje van 16 jaar te straffen door haar alleen thuis te laten tijdens de vakantie of erger, uit huis te schoppen?
Ik begrijp de reacties hier echt niet. Zouden jullie echt zo hard zijn bij je eigen kind? Ik kan het me nauwelijks voorstellen.
dinsdag 18 juli 2023 om 21:09
Ik was het jongere zusje van de broer (16 tot 21) die losging. Hij mishandelde mijn ouders niet fysiek, maar ze gingen er wel aan onderdoor. Terugkijkend als volwassen vrouw denk ik dat het voor iedereen beter was geweest als hij een tijdje ergens anders had gewoond; instelling, op zichzelf, wat dan ook. Ook voor hemzelf want hij kijkt erop terug met een heel groot schuldgevoel.
dinsdag 18 juli 2023 om 21:12
https://www.iriszorg.nl/aanmelden
Zou jezelf aanmelden bij crisiszorg , zoals hier boven , langzamer gaan ?
https://ouderpeil.nl/wat-is-de-crisisopvang/Als je zelf denkt dat er crisisopvang nodig is, kan je dit aanvragen via je huisarts of de politie. Ook kan je terecht bij de gemeente. Die moet dan voor je kind toegang tot jeugdhulp
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 18 juli 2023 om 21:51
Juist wel aangifte doen. Laat het maar verkeerd vallen. Dochter mag (eigenlijk moet) best op een harde manier ervaren dat haar daden consequenties hebben. Sommigen hebben dat nodig voordat ze ueberhaupt (willen) leren. En ja, dit is ook lief zijn en zorgen voor jezelf.BornSlippy schreef: ↑18-07-2023 09:58Kan helemaal verkeerd vallen, aangifte doen. Zou het niet doen.
Door aangifte te doen kan er meer mogelijk zijn. Sterkte TO!
dinsdag 18 juli 2023 om 22:15
+1mittensz schreef: ↑18-07-2023 21:09Ik was het jongere zusje van de broer (16 tot 21) die losging. Hij mishandelde mijn ouders niet fysiek, maar ze gingen er wel aan onderdoor. Terugkijkend als volwassen vrouw denk ik dat het voor iedereen beter was geweest als hij een tijdje ergens anders had gewoond; instelling, op zichzelf, wat dan ook. Ook voor hemzelf want hij kijkt erop terug met een heel groot schuldgevoel.
dinsdag 18 juli 2023 om 22:58
Hoe ga ik dit nu zorgvuldig schrijven…blijfgewoonbianca schreef: ↑18-07-2023 21:12https://www.iriszorg.nl/aanmelden
Zou jezelf aanmelden bij crisiszorg , zoals hier boven , langzamer gaan ?
https://ouderpeil.nl/wat-is-de-crisisopvang/
Met wat ik weet vanuit mijn werk en gezien de leeftijd van dochter (16+) zou ik niets willen laten afhangen van een bepaalde basis van meewerkend gedrag vanuit de dochter (ingang eigen keuze of huisarts). Tegelijkertijd zou ik geen behoefte hebben aan een mogelijke OTS voor de overige twee kinderen als een ‘all in one’ pakketje onder het mom ‘veilige thuissituatie’. Ik zou zo snel mogelijk zaken in gang gezet willen hebben, voor de veiligheid van alle kinderen. Via politie is de prio ‘geweld stoppen’. In een traject waarin eerst nog dochter over een streep getrokken moet worden in het kader van ‘meebeslissen’ en ‘vrijwilligheid’ zou ik vrezen dat als ze eindelijk zover is, ze nog maar enkele maanden van haar 18e verjaardag af zit. Met alle stress van dien voor de overige twee kinderen in de tussenliggende tijd.
Als ze blijft dreigen en slaan en ze is 18+ dan heb je geen keuze meer als ze nog thuis woont dan de politie te bellen. En dan zijn de gevolgen voor iedereen een stuk zwaarder. Daarom schreef ik eerder al: doe een melding, het hoeft geen aangifte te zijn.
Het lijkt mij gruwelijk moeilijk, ik denk er zeker niet te licht over. Maar waar ik de keuze zou hebben om mij helemaal verrot te laten schoppen door mijn enige kind, zou ik dat niet hebben als er nog andere kinderen in huis waren.
Nee heb je, ja kun je krijgen
dinsdag 18 juli 2023 om 23:40
woensdag 19 juli 2023 om 16:21
Je moet iets Stientje. Het klinkt heel gemakkelijk: dat dóe je toch niet!?!?! Je moet begrip hebben, helpen, praten etcetera, maar als je kind zo ernstig ontregeld is dat ze je aanvalt en tot bloedens toe krabt, ben je het stadium van redelijkheid en veiligheid ver voorbij. Dan hebben je kind, én de ouder(s) én de brusjes, dringend hulp en bescherming nodig. Als het ontregelde, agressieve kind dat niet beseft, heb je hele moeilijke beslissingen te nemen. Wees dankbaar dat je het je niet kan voorstellen!Stientje schreef: ↑18-07-2023 20:54Nee duh.. Maar gaat het helpen om een depressief meisje van 16 jaar te straffen door haar alleen thuis te laten tijdens de vakantie of erger, uit huis te schoppen?
Ik begrijp de reacties hier echt niet. Zouden jullie echt zo hard zijn bij je eigen kind? Ik kan het me nauwelijks voorstellen.
Ilse, ik hoop dat je stappen hebt kunnen zetten om die bescherming en veiligheid te herstellen voor alle betrokkenen!
woensdag 19 juli 2023 om 17:35
Dat je besluiten moet nemen die heel lastig te begrijpen zijn als je er niet in staat klopt.
Maar ‘zet ze het huis uit’ en ‘mijn huis mijn regels anders is daar het gat van de deur’ zijn makkelijke teksten als je een kleuter hebt van vijf of een vriend die vreemd gaat, maar niet als het om een puber gaat. Al helemaal niet als ze minderjarig is. Plus; er zijn ook tijden dat ze dit niet laat zien, dus er is echt iets aan de hand. Ze heeft hulp nodig, al zal ze dat zelf ongetwijfeld overschreeuwen. Zoals ze alles overschreeuwt.
Het enige wat je echt moet, is je jongere kinderen beschermen. Want als jij dat niet doet, gaan anderen dat wellicht wel doen en dan krijg je waar Lemoos in haar goede uitleg je voor probeert te waarschuwen.
Vandaar; toch aangifte doen. Toch de huisarts betrekken, ook als zij niet wil, om in elk geval voor jezelf ook hulp te regelen en zodat hij/zij er vanaf weet. Toch veilig thuis inschakelen. Zodat er iets meer dan de standaard ‘ach gus je wil niets dus dan doen we niets’ ggZ-hulpverlening komt. Want aan het eind van de dag gaan die zorgverleners naar huis, maar zit jij wel met angst en beven te wachten op de volgende uitbarsting.
Dit is echt een crisissituatie, waar gelukkig organisaties voor zijn die jullie kunnen helpen en meedenken. (Zoals de al benoemde bemoeizorg, crisis interventie teams enz)
Ps; sluit middelen(mis-)bruik niet uit, want ze zal de eerst niet zijn die anti roept en pro doet.
Maar ‘zet ze het huis uit’ en ‘mijn huis mijn regels anders is daar het gat van de deur’ zijn makkelijke teksten als je een kleuter hebt van vijf of een vriend die vreemd gaat, maar niet als het om een puber gaat. Al helemaal niet als ze minderjarig is. Plus; er zijn ook tijden dat ze dit niet laat zien, dus er is echt iets aan de hand. Ze heeft hulp nodig, al zal ze dat zelf ongetwijfeld overschreeuwen. Zoals ze alles overschreeuwt.
Het enige wat je echt moet, is je jongere kinderen beschermen. Want als jij dat niet doet, gaan anderen dat wellicht wel doen en dan krijg je waar Lemoos in haar goede uitleg je voor probeert te waarschuwen.
Vandaar; toch aangifte doen. Toch de huisarts betrekken, ook als zij niet wil, om in elk geval voor jezelf ook hulp te regelen en zodat hij/zij er vanaf weet. Toch veilig thuis inschakelen. Zodat er iets meer dan de standaard ‘ach gus je wil niets dus dan doen we niets’ ggZ-hulpverlening komt. Want aan het eind van de dag gaan die zorgverleners naar huis, maar zit jij wel met angst en beven te wachten op de volgende uitbarsting.
Dit is echt een crisissituatie, waar gelukkig organisaties voor zijn die jullie kunnen helpen en meedenken. (Zoals de al benoemde bemoeizorg, crisis interventie teams enz)
Ps; sluit middelen(mis-)bruik niet uit, want ze zal de eerst niet zijn die anti roept en pro doet.
woensdag 19 juli 2023 om 19:03
Haha die hebben enorme wachtlijsten.PlayingTheAngel schreef: ↑19-07-2023 18:31Kamertraining of fasehuis kan in dit geval ook nog een mogelijkheid zijn, als het thuis niet meer gaat. Heb je met de huisarts kunnen bellen TO?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
