Kinderen
alle pijlers
Ruzie met brugklasmentor van dochter
dinsdag 10 september 2024 om 09:39
Ik heb in de eerste drie weken al ruzie met de mentor van mijn dochter gekregen en nu ik weer wat rustiger in mijn hoofd ben, vraag ik mij af wat de volgende stap moet zijn. Het zit namelijk zo:
Mijn dochter zit in de brugklas en fietst met drie andere meisjes uit ons dorp naar school (de rit is maar 25 minuten). Nu is 1 van die meisjes constant te laat bij hun ontmoetingsplek. Echt een goed kwartier te laat op z’n minst. De meiden zijn daardoor al drie keer te laat op school gekomen. Het ergste was afgelopen woensdag toen ze een half uur op haar hebben staan wachten (ze zijn echt trouwe honden) en toen werd mevrouw door haar vader gebracht zonder dit aan het groepje te zeggen of te appen.
Ik heb dus ook tegen mijn dochter gezegd dat ze niet meer op haar hoeven te wachten. Nu is dat meisje naar de mentor gegaan en heeft gezegd dat ze buitengesloten wordt. De mentor heeft toen een hele preek tegen mijn dochter en vriendinnen gehouden dat pestgedrag niet getolereerd wordt. Mijn dochter was helemaal overstuur thuisgekomen en ik heb gelijk contact gezocht met de mentor om de situatie uit te leggen.
Het gesprek is niet goed verlopen. De mentor beschuldigt mij ervan dat ik het pestgedrag in de hand werk. De mentor is nog een erg jonge meid die denkt dat ze het weet. Het argument dat de meiden dan te laat op school kwamen, was volgens haar niet relevant. Ik ben hier best boos om geworden en de emoties werden mij ook te veel. Nu vraag ik mij af wat de volgende stap is. Afdelingshoofd neem ik aan. En zou ik een klacht over die mentor indienen? Zij weet duidelijk niet hoe je met zo’n situatie moet omgaan.
Mijn dochter zit in de brugklas en fietst met drie andere meisjes uit ons dorp naar school (de rit is maar 25 minuten). Nu is 1 van die meisjes constant te laat bij hun ontmoetingsplek. Echt een goed kwartier te laat op z’n minst. De meiden zijn daardoor al drie keer te laat op school gekomen. Het ergste was afgelopen woensdag toen ze een half uur op haar hebben staan wachten (ze zijn echt trouwe honden) en toen werd mevrouw door haar vader gebracht zonder dit aan het groepje te zeggen of te appen.
Ik heb dus ook tegen mijn dochter gezegd dat ze niet meer op haar hoeven te wachten. Nu is dat meisje naar de mentor gegaan en heeft gezegd dat ze buitengesloten wordt. De mentor heeft toen een hele preek tegen mijn dochter en vriendinnen gehouden dat pestgedrag niet getolereerd wordt. Mijn dochter was helemaal overstuur thuisgekomen en ik heb gelijk contact gezocht met de mentor om de situatie uit te leggen.
Het gesprek is niet goed verlopen. De mentor beschuldigt mij ervan dat ik het pestgedrag in de hand werk. De mentor is nog een erg jonge meid die denkt dat ze het weet. Het argument dat de meiden dan te laat op school kwamen, was volgens haar niet relevant. Ik ben hier best boos om geworden en de emoties werden mij ook te veel. Nu vraag ik mij af wat de volgende stap is. Afdelingshoofd neem ik aan. En zou ik een klacht over die mentor indienen? Zij weet duidelijk niet hoe je met zo’n situatie moet omgaan.
donderdag 19 september 2024 om 11:22
Wat ik geleerd heb is dat ik beter kan mailen. Dan heb ik het op zwart en wit en kan er geen verwarring ontstaan.
donderdag 19 september 2024 om 11:49
Nou, hehe, heb je toch nog je gelijk gehaald, fijn.
Na 13 pagina's nog steeds geen enkele zelfreflectie of inhoudelijk antwoord op de vragen die richting jou gingen.
Ik hoop voor je dochter dat er bij jou ook wat meer zelfinzicht komt en dat je haar hierin (en andere vragen en/of incidenten, want die komen er) beter kan sturen/begeleiden in de toekomst.
Na 13 pagina's nog steeds geen enkele zelfreflectie of inhoudelijk antwoord op de vragen die richting jou gingen.
Ik hoop voor je dochter dat er bij jou ook wat meer zelfinzicht komt en dat je haar hierin (en andere vragen en/of incidenten, want die komen er) beter kan sturen/begeleiden in de toekomst.
donderdag 19 september 2024 om 12:13
Of eerst luisteren en de ander begrijpen voordat je in het wilde weg begint te reageren.
Hoef je ook niets zwart op wit te zetten.
Na 3 weken school al conflict met mentor om iets kleins, hier een weekban te pakken, zou je ook een les uit kunnen halen voor jezelf.
donderdag 19 september 2024 om 12:16
Jouw les mag zijn:
Als mijn dochter thuis komt met een verhaal, dat ik dan eerst een kopje thee zet. Dan met haar ga zitten en stap voor stap luister naar haar verhaal.
Daarna bel ik de mentor en vraag open, zonder emotie en vooroordelen naar het verhaal van de mentor.
Daarna kijk ik wat ik in dit verhaal moet doen, meehelpen aan een oplossing of juist helemaal niets.
Wat je mag leren is je emoties thuis te laten als je naar school gaat voor een volwassen gesprek.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 19 september 2024 om 17:56
Interessante conclusie. Over het algemeen ontstaan misverstanden juist eerder per e-mail dan teams, zeker als je elkaar niet kent. Het medium is armer, je mist intonatie, gezichtsuitdrukking etc. En via teams kun je direct om verduidelijking vragen.
Jij weet vast prima wat haar mentor in jouw ogen anders had moeten doen. Wat denk jij dat die mentor vindt dat jij anders had kunnen doen?
logingedoe wijzigde dit bericht op 19-09-2024 20:54
4.00% gewijzigd
donderdag 19 september 2024 om 18:34
Misschien was je niet duidelijk, maar boos. Boze mensen staan 2-0 achter. De ander heeft dan namelijk het geval dat ‘ie zich moet verdedigen of de ander denkt dat jij niet goed snik bent.
Boosheid zorgt maar zelden voor begrip.
Ik ken iemand die ook vind dat ze duidelijk is, maar ze doet alleen aan zenden en ontvangt niks. Ze krijgt nooit reactie terug, volgens haar omdat ze geen argumenten hebben of bang voor haar zijn. In werkelijkheid is iedereen perplex en wordt er gedacht ‘niet mee te praten, niks aan te veranderen’.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
donderdag 19 september 2024 om 22:08
Dit is pas pestgedrag, om alles wat een TO zegt met zijn allen steeds in twijfel te trekken. Leest echt superirritant.
Am Yisrael Chai!
donderdag 19 september 2024 om 22:15
Hebben jullie allemaal zulke onbetrouwbare sujetten als kinderen ofzo? Het verbaast me elke keer weer hoeveel wantrouwen Vivaforummers naar kennelijk hun eigen kinderen hebben.Underhype schreef: ↑10-09-2024 21:46Nou TO, als je kind 12 is zou je moeten weten dat je nooit kan aannemen dat verhalen waar ze mee komt volledig en correct zijn. Het slaat al nergens op dat je de mentor hebt benaderd. Die heeft waargenomen dat er sprake is van pestgedrag. Dat is terecht of onterecht en in beide gevallen kan je dochter er iets van leren zonder dat jij je er mee bemoeit. Je had het ook kunnen laten bij een stevige boodschap aan je dochter dat het haar verantwoordelijkheid is om op tijd te zijn. Anderen die te laat bij het verzamelpunt komen zijn geen excuus en een half uur wachten slaat al helemaal nergens op. Ook niet als je 12 bent.
Als mijn kinderen mij iets vertellen, zeker als ze er verdrietig of emotioneel over zijn, ga ik er ALTIJD vanuit dat het waar is. Ik heb namelijk geen enkele reden om aan te nemen dat mijn kinderen tegen mij liegen. ik vind het echt bizar om te lezen hoeveel mensen hier in dit topic - of in elk ander topic dat over kinderen gaat die tegen hun ouder ergens over geklaagd hebben - er altijd vanuit gaan dat kinderen per definitie niet te vertrouwen zijn. Treurig, ook wel.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 20 september 2024 om 00:40
Niet treurig, realistisch. Je hoeft niet bij voorbaat kind niet te geloven en je hoeft niet bij voorbaat kind wel te geloven. Iedere situatie is anders.fashionvictim schreef: ↑19-09-2024 22:15Hebben jullie allemaal zulke onbetrouwbare sujetten als kinderen ofzo? Het verbaast me elke keer weer hoeveel wantrouwen Vivaforummers naar kennelijk hun eigen kinderen hebben.
Als mijn kinderen mij iets vertellen, zeker als ze er verdrietig of emotioneel over zijn, ga ik er ALTIJD vanuit dat het waar is. Ik heb namelijk geen enkele reden om aan te nemen dat mijn kinderen tegen mij liegen. ik vind het echt bizar om te lezen hoeveel mensen hier in dit topic - of in elk ander topic dat over kinderen gaat die tegen hun ouder ergens over geklaagd hebben - er altijd vanuit gaan dat kinderen per definitie niet te vertrouwen zijn. Treurig, ook wel.
vrijdag 20 september 2024 om 08:00
Je kan iemands ervaring valideren en tegelijkertijd weten dat er ook een andere kant aan dat verhaal zit.
Kinderen liegen en verdraaien gebeurtenissen nu eenmaal vaak vanwege schaamte of angst voor consequenties. Of het is gedramatiseerd vanwege hun emoties van het moment en de sfeer in het groepje meiden.
Betekent niet dat je alles afdoet als leugens maar als volwassene zou je dat toch moeten weten, anders word je zo'n "dat zou mijn kind nooit doen" ouder.
Kinderen liegen en verdraaien gebeurtenissen nu eenmaal vaak vanwege schaamte of angst voor consequenties. Of het is gedramatiseerd vanwege hun emoties van het moment en de sfeer in het groepje meiden.
Betekent niet dat je alles afdoet als leugens maar als volwassene zou je dat toch moeten weten, anders word je zo'n "dat zou mijn kind nooit doen" ouder.
vrijdag 20 september 2024 om 20:04
Als mijn kind zegt: "Mijn leraar heeft aan me gezeten." Dan geloof ik haar, onvoorwaardelijk. Maar als ze zegt: "De biologielerares vertelde dat ze Stephanie (dochters bestie) dom vindt." dan blijkt dat na wat navragen de lerares de beide meiden aangesproken heeft op kletsen tijdens de uitleg en toen tegen Stephanie gezegd heeft: "Joh, jij staat er niet goed voor op biologie, ik denk dat het niet handig voor jou is door mij heen te kletsen, want anders wordt het wel heel moeilijk voor jou je diploma te halen."
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
vrijdag 20 september 2024 om 21:42
Oh, zeker niet per definitie niet te vertrouwen, dat zou wel heel erg zijn, maar ik ben zelf ook kind geweest en ik herinner me sommige levenslessen nog als de dag van gisteren. Mijn ouders deden hun best hoor. Leerden me om eerlijk en aardig en fatsoenlijk te zijn. Maar mooi dat ik op 6-jarige leeftijd een handvol kralen in mijn zak stopte na de handenarbeid-les. Diefstal! Maar dat besefte ik helemaal niet. Of nou ja, ik was aan het experimenteren en leren en ik liep tegen een grens aan. Ik werd betrapt. Huilen, natuurlijk!fashionvictim schreef: ↑19-09-2024 22:15Hebben jullie allemaal zulke onbetrouwbare sujetten als kinderen ofzo? Het verbaast me elke keer weer hoeveel wantrouwen Vivaforummers naar kennelijk hun eigen kinderen hebben.
Als mijn kinderen mij iets vertellen, zeker als ze er verdrietig of emotioneel over zijn, ga ik er ALTIJD vanuit dat het waar is. Ik heb namelijk geen enkele reden om aan te nemen dat mijn kinderen tegen mij liegen. ik vind het echt bizar om te lezen hoeveel mensen hier in dit topic - of in elk ander topic dat over kinderen gaat die tegen hun ouder ergens over geklaagd hebben - er altijd vanuit gaan dat kinderen per definitie niet te vertrouwen zijn. Treurig, ook wel.
Als mijn moeder me toen gevraagd had of ik iets had gestolen, had ik nee gezegd. Omdat ik nog moest uittesten hoe ver ik in dat opzicht kon gaan. Ik was dus niet te vertrouwen, in jouw woorden, maar geloof me: ik heb na die vernedering nooit meer iets gestolen!
Kinderen moeten de ruimte krijgen om bepaalde dingen zelf te ervaren. Fouten maken, inzicht verkrijgen, leren. Dan heb je weinig aan een ouder die het altijd voor je opneemt: “Mijn kind doet zoiets niet!” Liefdevoller is een ouder die ook de missers en de beschamende momenten accepteert, en die het kind aanziet voor wat het is: onaf, op weg naar zelfstandigheid, lerend en in wezen goed, zoals (bijna) iedereen.
zaterdag 21 september 2024 om 00:58
Dit helemaal. Naast ‘vergeten’ (al dan niet bewust) om de context te vermelden en wel een heel creatieve interpretatie van hetgeen daadwerkelijk gezegd en gedaan is omdat hij dat ‘nu eenmaal zo voelt’. Dus vraag ik na want mijn kind is er niet mee geholpen als ik alles zonder wederhoor maar aanneem en hem ga bevestigen in zijn gevoel dat X ‘tegen’ hem is.Nana_Mouskouri schreef: ↑20-09-2024 20:04Als mijn kind zegt: "Mijn leraar heeft aan me gezeten." Dan geloof ik haar, onvoorwaardelijk. Maar als ze zegt: "De biologielerares vertelde dat ze Stephanie (dochters bestie) dom vindt." dan blijkt dat na wat navragen de lerares de beide meiden aangesproken heeft op kletsen tijdens de uitleg en toen tegen Stephanie gezegd heeft: "Joh, jij staat er niet goed voor op biologie, ik denk dat het niet handig voor jou is door mij heen te kletsen, want anders wordt het wel heel moeilijk voor jou je diploma te halen."
Nee heb je, ja kun je krijgen
zaterdag 21 september 2024 om 11:08
Als mijn kind mij iets verteld is het waar op dat moment. Maar ik weet ook dat elk verhaal 2 kanten heeft. Mijn kinderen waren op de leeftijd van 12 jaar echt nog niet in staat om afstand te nemen van hun eigen ik en even uit te zoomen. Heeft niks met vertrouwen te maken en mijn kind loog ook niet.fashionvictim schreef: ↑19-09-2024 22:15Hebben jullie allemaal zulke onbetrouwbare sujetten als kinderen ofzo? Het verbaast me elke keer weer hoeveel wantrouwen Vivaforummers naar kennelijk hun eigen kinderen hebben.
Als mijn kinderen mij iets vertellen, zeker als ze er verdrietig of emotioneel over zijn, ga ik er ALTIJD vanuit dat het waar is. Ik heb namelijk geen enkele reden om aan te nemen dat mijn kinderen tegen mij liegen. ik vind het echt bizar om te lezen hoeveel mensen hier in dit topic - of in elk ander topic dat over kinderen gaat die tegen hun ouder ergens over geklaagd hebben - er altijd vanuit gaan dat kinderen per definitie niet te vertrouwen zijn. Treurig, ook wel.
Bij volwassenen die mij een verhaal over een conflict vertellen denk ik ook vaak 'wat zou de andere partij te vertellen hebben'
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
zondag 22 september 2024 om 21:24
Inderdaad.fashionvictim schreef: ↑19-09-2024 22:15Hebben jullie allemaal zulke onbetrouwbare sujetten als kinderen ofzo? Het verbaast me elke keer weer hoeveel wantrouwen Vivaforummers naar kennelijk hun eigen kinderen hebben.
Als mijn kinderen mij iets vertellen, zeker als ze er verdrietig of emotioneel over zijn, ga ik er ALTIJD vanuit dat het waar is. Ik heb namelijk geen enkele reden om aan te nemen dat mijn kinderen tegen mij liegen. ik vind het echt bizar om te lezen hoeveel mensen hier in dit topic - of in elk ander topic dat over kinderen gaat die tegen hun ouder ergens over geklaagd hebben - er altijd vanuit gaan dat kinderen per definitie niet te vertrouwen zijn. Treurig, ook wel.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 22 september 2024 om 22:11
Precies, dit.bijtie schreef: ↑20-09-2024 08:00Je kan iemands ervaring valideren en tegelijkertijd weten dat er ook een andere kant aan dat verhaal zit.
Kinderen liegen en verdraaien gebeurtenissen nu eenmaal vaak vanwege schaamte of angst voor consequenties. Of het is gedramatiseerd vanwege hun emoties van het moment en de sfeer in het groepje meiden.
Betekent niet dat je alles afdoet als leugens maar als volwassene zou je dat toch moeten weten, anders word je zo'n "dat zou mijn kind nooit doen" ouder.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
