Kinderen
alle pijlers
Schaamteloze acties of uitspraken van bekenden in kraamtijd
zondag 27 december 2020 om 19:18
Ondoordacht, niet empathisch.....dat kan forummer zo ervaren ja. Maar om vervolgens zelf het feest te verlaten vind ik persoonlijk te ver gaan.Ilovemyjob schreef: ↑27-12-2020 17:49Hier ben ik het niet mee eens. Ja, het is waar dat je als kinderloze steeds geconfronteerd wordt met het feit dat vrouwen zwanger worden en kinderen krijgen. Je hoeft je verdriet niet boven de blijdschap van een ander te zetten, hoe moeilijk dat ook kan zijn. Maar in dit geval gaat het over het 12,5 jarig huwelijksfeest van betreffende forummer. Ik neem aan dat de nieuwe vader bekend was met het feit dat zij heel graag moeder had willen worden en dan is zo'n actie heel erg ondoordacht en bepaald niet empathisch. Ik kan me levendig indenken hoe dit gevoeld moet hebben in elk geval.
Van de andere kant, wie ben ik. Meningen kunnen en mogen verschillen. Het gaat niet om wat ik vind. Voor betreffende forummer was dit op dat moment de enige oplossing. Het zal voor haar en haar partner een doel hebben gehad.
zondag 27 december 2020 om 19:23
Huh, ik dacht begrepen te hebben dat die man de zaal binnenkwam en mededeelde dat hij vader was geworden. Vind ik van heel andere orde dan het feest “kapen en rondbazuinen” dat zijn vrouw of vriendin pril zwanger is.
Ik stelde me een man voor die sinds heeeeeeel kort vader is, waarvan vrouw en baby nog thuis gebleven zijn en hij in zijn eentje naar feest kwam om zijn gelukkige en trotse gezicht te laten zien zodat niet iedereen van zijn gezin verstek liet gaan.
anoniem_63b6a03408332 wijzigde dit bericht op 27-12-2020 19:25
0.99% gewijzigd
zondag 27 december 2020 om 19:24
Ik zwaai in het voorbijgaan op verjaardagen van schoonfamilie die we wel zien.. normaalgesproken. We hebben 2 keer geprobeerd een gesprek te hebben en nu kunnen ze de boom in.. ik heb ze al dik een jaar niet gesproken en mijn man ook niet.Blijenvrij schreef: ↑27-12-2020 16:22Wat een rotschoonmoeder zeg. Is vast niet meer goed gekomen tussen jullie.
Je laatste alinea snap ik helemaal niets van. Kan jij of iemand mij dat uitleggen?
Wie was die vader dan?
Die kersverse vader was een vriend van ons, en in overleg met hen beide zouden ze niet komen (vlak voor de uitgerekende datum, ze had het erg pittig en zag dat feestje niet zitten, prima, helemaal goed in overleg). Hij was onderweg naar huis om de Maxi-Cosi op te halen, vergeten in de consternatie, en bedacht het nieuws even aan de vriendengroep te brengen.. terwijl iedereen die was uitgenodigd heel goed op de hoogte was van hoe ontzettend dubbel het hele feestje was.
zondag 27 december 2020 om 19:28
Waar ik echt niet lekker van werd was de mevrouw die omstandig ging uitleggen hoe makkelijk het was om kleine babies te ontvoeren.lady_dana schreef: ↑27-12-2020 14:41Toen mijn kindje een week of twee oud was, was ik buiten aan de wandel. Mooi weer, dus kennissen zaten voor hun huis en we maakten een praatje. Vroeg zij of ik zo’n bewegingssensormatje had voor onder het matras, want bij kennissen van haar was het misgegaan en die hadden achteraf gewild dat ze zo’n matje hadden.
Nu had ik me goed ingelezen en allang gezien dat die matjes door artsen worden afgeraden, maar wat is dit voor gespreksonderwerp met een kersverse moeder?
Ene enge scenario na het andere, als ik zo losbollig buiten zou blijven lopen kon ik, als ik geluk had, kind over 15 jaar invalide terug kopen op de zwarte markt op internet.
Ik moest minimaal een tracker op kind installeren en nooit het gezichtje schoonmaken, zo'n vieze snotneus was niet aantrekkelijk.
zondag 27 december 2020 om 19:37
Bij onze dochter waren er net wat familieleden over van de andere kant van de wereld. Ze hadden geluk, want zouden 3 dagen later alweer naar huis vliegen. Effectief was er maar 1 dag waarop ze langs konden komen.
Ik was echt blij dat ze nog langs konden komen voor kraambezoek. Was voor mij heel waardevol.
Schoonzus was echter pissig dat zij nu moesten wachten om langs te komen. Ze belde een paar uur nadat de afspraak met die familieleden was gemaakt. Die dag kwam hun namelijk het beste uit (moesten een stukje rijden) en zij stonden toch dichterbij als familie. Deze mensen zouden ons kind waarschijnlijk nooit meer zien na dat bezoekje.
Technisch niet mn kraamtijd, maar het had wel rond mn kraamtijd moeten zijn:
Een aantal jaar geleden zijn we een kindje verloren halverwege de zwangerschap. Een paar maanden later waren we op bezoek bij mijn broer en schoonzus die ook een stel hadden uitgenodigd met hun zoontje die was geboren op "onze" uitgerekende datum.
Dat ze er niet bij stil hadden gestaan, was wel begrijpelijk. De reactie was echter wel pijnlijk. Er was meer oog voor de gevoelens van de vrienden dan voor ons. Hoe moesten die vrienden zich wel niet voelen dat ik helemaal vol schoot en snel de kamer verliet? En dat we nu snel vertrokken?
Ik heb de hele reis terug naar huis gehuild.
Ik was echt blij dat ze nog langs konden komen voor kraambezoek. Was voor mij heel waardevol.
Schoonzus was echter pissig dat zij nu moesten wachten om langs te komen. Ze belde een paar uur nadat de afspraak met die familieleden was gemaakt. Die dag kwam hun namelijk het beste uit (moesten een stukje rijden) en zij stonden toch dichterbij als familie. Deze mensen zouden ons kind waarschijnlijk nooit meer zien na dat bezoekje.
Technisch niet mn kraamtijd, maar het had wel rond mn kraamtijd moeten zijn:
Een aantal jaar geleden zijn we een kindje verloren halverwege de zwangerschap. Een paar maanden later waren we op bezoek bij mijn broer en schoonzus die ook een stel hadden uitgenodigd met hun zoontje die was geboren op "onze" uitgerekende datum.
Dat ze er niet bij stil hadden gestaan, was wel begrijpelijk. De reactie was echter wel pijnlijk. Er was meer oog voor de gevoelens van de vrienden dan voor ons. Hoe moesten die vrienden zich wel niet voelen dat ik helemaal vol schoot en snel de kamer verliet? En dat we nu snel vertrokken?
Ik heb de hele reis terug naar huis gehuild.
zondag 27 december 2020 om 19:42
Knuffel.. ik raak stiekem ook nog van de kaart als ik onverwacht over een kind struikel dat vlak op mijn uitgerekende data is geboren. Stiekem want het is niet geaccepteerd het er moeilijk mee te hebben.Stormysea schreef: ↑27-12-2020 19:37Bij onze dochter waren er net wat familieleden over van de andere kant van de wereld. Ze hadden geluk, want zouden 3 dagen later alweer naar huis vliegen. Effectief was er maar 1 dag waarop ze langs konden komen.
Ik was echt blij dat ze nog langs konden komen voor kraambezoek. Was voor mij heel waardevol.
Schoonzus was echter pissig dat zij nu moesten wachten om langs te komen. Ze belde een paar uur nadat de afspraak met die familieleden was gemaakt. Die dag kwam hun namelijk het beste uit (moesten een stukje rijden) en zij stonden toch dichterbij als familie. Deze mensen zouden ons kind waarschijnlijk nooit meer zien na dat bezoekje.
Technisch niet mn kraamtijd, maar het had wel rond mn kraamtijd moeten zijn:
Een aantal jaar geleden zijn we een kindje verloren halverwege de zwangerschap. Een paar maanden later waren we op bezoek bij mijn broer en schoonzus die ook een stel hadden uitgenodigd met hun zoontje die was geboren op "onze" uitgerekende datum.
Dat ze er niet bij stil hadden gestaan, was wel begrijpelijk. De reactie was echter wel pijnlijk. Er was meer oog voor de gevoelens van de vrienden dan voor ons. Hoe moesten die vrienden zich wel niet voelen dat ik helemaal vol schoot en snel de kamer verliet? En dat we nu snel vertrokken?
Ik heb de hele reis terug naar huis gehuild.
zondag 27 december 2020 om 19:44
Jemig. 'nou die gaan naar huis met hun gezonde kindje en kunnen nog eens extra hun zegeningen tellen'.Stormysea schreef: ↑27-12-2020 19:37Bij onze dochter waren er net wat familieleden over van de andere kant van de wereld. Ze hadden geluk, want zouden 3 dagen later alweer naar huis vliegen. Effectief was er maar 1 dag waarop ze langs konden komen.
Ik was echt blij dat ze nog langs konden komen voor kraambezoek. Was voor mij heel waardevol.
Schoonzus was echter pissig dat zij nu moesten wachten om langs te komen. Ze belde een paar uur nadat de afspraak met die familieleden was gemaakt. Die dag kwam hun namelijk het beste uit (moesten een stukje rijden) en zij stonden toch dichterbij als familie. Deze mensen zouden ons kind waarschijnlijk nooit meer zien na dat bezoekje.
Technisch niet mn kraamtijd, maar het had wel rond mn kraamtijd moeten zijn:
Een aantal jaar geleden zijn we een kindje verloren halverwege de zwangerschap. Een paar maanden later waren we op bezoek bij mijn broer en schoonzus die ook een stel hadden uitgenodigd met hun zoontje die was geboren op "onze" uitgerekende datum.
Dat ze er niet bij stil hadden gestaan, was wel begrijpelijk. De reactie was echter wel pijnlijk. Er was meer oog voor de gevoelens van de vrienden dan voor ons. Hoe moesten die vrienden zich wel niet voelen dat ik helemaal vol schoot en snel de kamer verliet? En dat we nu snel vertrokken?
Ik heb de hele reis terug naar huis gehuild.
Als kersverse moeder was ikzelf waarschijnlijk huilend naar huis gegaan als ik je verhaal hoorde, en had gehoopt dat je van je familie wat steun zou krijgen inplaats van deze bullshit.
zondag 27 december 2020 om 19:47
Ja dat denk ik ook. Zou mij pas zwaar lullig voelen als ik de gastheer dan ook nog zijn zus een schuldcomplex zou horen aanpraten.Surebaby schreef: ↑27-12-2020 19:44Jemig. 'nou die gaan naar huis met hun gezonde kindje en kunnen nog eens extra hun zegeningen tellen'.
Als kersverse moeder was ikzelf waarschijnlijk huilend naar huis gegaan als ik je verhaal hoorde, en had gehoopt dat je van je familie wat steun zou krijgen inplaats van deze bullshit.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 27 december 2020 om 19:48
Bij de geboorte ons tweede kindje, moest er haast gemaakt worden, waardoor hij een grote blauwe plek in zijn gezicht had. Er was mij duidelijk uitgelegd dat het in de loop van de dagen zou wegtrekken.
Komt er een buurvrouw de tweede dag, wat is hij blauw zeg, weet je zeker dat hij geen zuurstofgebrek heeft gehad? Ze kunnen je wel zoveel vertellen.
Even stond ik met een mond vol tanden, zoiets zeg je toch niet tegen een kraamvrouw, het is dat ik stevig genoeg in mijn schoenen stond, je moet er toch niet aan denken als je een onzeker type was geweest. Achteraf was allemaal afgunst, hoezo moedwillig je kraamtijd om zeep proberen te helpen.
Komt er een buurvrouw de tweede dag, wat is hij blauw zeg, weet je zeker dat hij geen zuurstofgebrek heeft gehad? Ze kunnen je wel zoveel vertellen.
Even stond ik met een mond vol tanden, zoiets zeg je toch niet tegen een kraamvrouw, het is dat ik stevig genoeg in mijn schoenen stond, je moet er toch niet aan denken als je een onzeker type was geweest. Achteraf was allemaal afgunst, hoezo moedwillig je kraamtijd om zeep proberen te helpen.
zondag 27 december 2020 om 20:08
Gebeurde tijdens de kraamweek en ze kenden elkaar niet. Geen idee of ze later ontslagen is door het bureau, want het onderwerp was daarna taboe. Het was allemaal al pijnlijk genoeg en zo bizar.
zondag 27 december 2020 om 21:10
De situatie was als volgt: ik ben alleenstaande moeder van een kind van toen 4, en ben toen met een spuitje en een donor aan de knutsel gegaan voor nog zo’n prachtexemplaar. Directe familie en vriendinnen wisten ervan en waren heel supportive. Babyshowers, oom heeft een ledikantje geklust, spullen gekregen, mega meegeleefd, alles.
Drie weken voor de uitgerekende datum ben ik ingeleid omdat ik compleet op was, en er toch al ontsluiting was. Bij het breken van de vliezen ontstond er een navelstreng prolaps en moest ik met spoed naar de operatiekamer en onder narcose.
Uiteindelijk achter baby aan naar het Sophia kinderziekenhuis waar ze gekoeld zou worden omdat ze waarschijnlijk zuurstofgebrek zou hebben.
De andere dag kwam mijn moeder langs, gereden door mijn oom. Terwijl ik snikkend lag te vertellen hoe verschrikkelijk en onzeker en hoe kind op het randje van de dood balanceert zegt hij: “Ja... ik heb het nooit een goed idee gevonden, die tweede. Nou zit je ermee. Het is te hopen dat ze niet gehandicapt is, want je kan er niet meer vanaf.”
Ik was met stomheid geslagen.
Drie weken voor de uitgerekende datum ben ik ingeleid omdat ik compleet op was, en er toch al ontsluiting was. Bij het breken van de vliezen ontstond er een navelstreng prolaps en moest ik met spoed naar de operatiekamer en onder narcose.
Uiteindelijk achter baby aan naar het Sophia kinderziekenhuis waar ze gekoeld zou worden omdat ze waarschijnlijk zuurstofgebrek zou hebben.
De andere dag kwam mijn moeder langs, gereden door mijn oom. Terwijl ik snikkend lag te vertellen hoe verschrikkelijk en onzeker en hoe kind op het randje van de dood balanceert zegt hij: “Ja... ik heb het nooit een goed idee gevonden, die tweede. Nou zit je ermee. Het is te hopen dat ze niet gehandicapt is, want je kan er niet meer vanaf.”
Ik was met stomheid geslagen.
zondag 27 december 2020 om 22:42
Ik heb helemaal geen rare of vervelende opmerkingen gehoord in mijn kraamtijd. Ik zat op een gigantische roze wolk en dat mijn broertje mijn buik nog steeds dik vond, kon ik alleen maar beamen.
Ik en vriend hebben ZELF wel een heleboel gênante en ongepaste opmerkingen gemaakt. Daar moeten we nu nog steeds gigantisch om lachen. Onze vrienden die het hebben meegemaakt omschreven ons als “high”.
Ik en vriend hebben ZELF wel een heleboel gênante en ongepaste opmerkingen gemaakt. Daar moeten we nu nog steeds gigantisch om lachen. Onze vrienden die het hebben meegemaakt omschreven ons als “high”.
zondag 27 december 2020 om 22:47
Familielid raakt zeer gewenst zwanger in langdurige relatie. Partner verlaat haar terwijl ze drie maanden zwanger is. Vader van familielid mompelt dat het 'zijn idee niet zou zijn'. Is nooit meer helemaal goed gekomen tussen vader en dochter.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
zondag 27 december 2020 om 23:48
Ik was na de bevalling van mijn dochter flink incontinent (gelukkig alleen voor urine). Zodra ik mijn broek omlaag deed om op de wc te kunnen gaan zitten liep het er al uit... Wat heb ik tranen met tuiten gehuild. Het werd wel iets beter. Ik kon de wc al snel wel halen. Maar verder bleef het een ramp. De bekkenfysio heeft enorm veel verbeterd. Mijn zoon heeft 2 jaar later ondanks zijn formaat (ruim 4.6 kg) geen extra schade daar aangericht. Toen ik ongeveer 24 uur na de bevalling met twee man personeel naar de wc toe mocht, is het me gelukt om alles in de wc te krijgenTtroeteltje schreef: ↑27-12-2020 15:59Dank voor die tip van een bekkenbodemspecialist. Ik lees hier veel positieve reacties, zelfs lange tijd na bevalling.
daarna ben ik flauwgevallen (wederom ongeveer 2 liter bloedverlies). Toen ik bijkwam heb ik gejuicht. Dit leverde wat vreemde reacties op. Maar man o man wat was ik blij.Ik draag al een paar jaar geen incontinentiemateriaal meer. Ik kan in een heel rustig tempo joggen, trampolinespringen gaat als een houten klaas en bij (buikspier)oefeningen moet er minimaal 1 voet aan de grond blijven. Maar dan heb ik geen lekkage
Dus nee 100% is het bijna 4.5 jaar na de geboorte van mijn dochter nog steeds niet. Maar ik zit al een paar jaar op een punt waarmee te leven is.
Herinner je gisteren, droom van morgen, maar leef vandaag
maandag 28 december 2020 om 00:11
Bevallen van onze tweede, wat een stuk sneller ging als verwacht ( 2 uur in totaal ).
Lig ik in het ziekenhuis net een uur geleden bevallen.
Mijn ouders en schoonouders gebeld.
Komen eerst mijn ouders met onze eerste.
Vervolgens schoonmoeder moeder met blijkbaar de hele opgetrommelde aanhang ( lees : broer met vriendin, zusje met een voor mij onbekende vriendin, en broertje met een vriendje die ik nog nooit gezien had
).
En ik lag daar net een uur ervoor een kind eruit geperst en nog in shock omdat het zo snel ging.
Had zijn broer ook nog het lef te vragen waarom mijn ex hem niet even had laten weten dat ik aan het bevallen was.
Nou misschien omdat ik om 10 uur in de avond in het ziekenhuis kwam en om half 11 bevallen ben ?
Lig ik in het ziekenhuis net een uur geleden bevallen.
Mijn ouders en schoonouders gebeld.
Komen eerst mijn ouders met onze eerste.
Vervolgens schoonmoeder moeder met blijkbaar de hele opgetrommelde aanhang ( lees : broer met vriendin, zusje met een voor mij onbekende vriendin, en broertje met een vriendje die ik nog nooit gezien had
).En ik lag daar net een uur ervoor een kind eruit geperst en nog in shock omdat het zo snel ging.
Had zijn broer ook nog het lef te vragen waarom mijn ex hem niet even had laten weten dat ik aan het bevallen was.
Nou misschien omdat ik om 10 uur in de avond in het ziekenhuis kwam en om half 11 bevallen ben ?
maandag 28 december 2020 om 00:25
In extreme gevallen kun je er aan geopereerd worden dacht ikChiao schreef: ↑27-12-2020 23:48Ik was na de bevalling van mijn dochter flink incontinent (gelukkig alleen voor urine). Zodra ik mijn broek omlaag deed om op de wc te kunnen gaan zitten liep het er al uit... Wat heb ik tranen met tuiten gehuild. Het werd wel iets beter. Ik kon de wc al snel wel halen. Maar verder bleef het een ramp. De bekkenfysio heeft enorm veel verbeterd. Mijn zoon heeft 2 jaar later ondanks zijn formaat (ruim 4.6 kg) geen extra schade daar aangericht. Toen ik ongeveer 24 uur na de bevalling met twee man personeel naar de wc toe mocht, is het me gelukt om alles in de wc te krijgen
Ik draag al een paar jaar geen incontinentiemateriaal meer. Ik kan in een heel rustig tempo joggen, trampolinespringen gaat als een houten klaas en bij (buikspier)oefeningen moet er minimaal 1 voet aan de grond blijven. Maar dan heb ik geen lekkage
maandag 28 december 2020 om 02:20
Ook minder extreem. Ik was die achterlijke fysiotherapie met 0,0 effect zo zat dat ik de huisarts eens diep in de ogen heb gekeken. En uitgelegd dat ik als 32-jarige (destijds, al een jaar bezig na bevalling) geen zin had om de rest van mijn leven met Tena lady op zak te moeten lopen, mijn uitstapjes en bewegingen buitenshuis moest baseren op de beschikbaarheid van een toilet op heen- en terugweg, altijd met gekruiste benen lachen, kuchen of niezen en steeds met een handtas formaat shopper te moeten sjouwen vol noodzakelijke verschoning (set onderkleding), Tena’s en andere ongein.
Kon de week erop al naar de uroloog. Kan weer zonder stress gaan rennen, een sprongetje maken of op een trampoline staan.
Nee heb je, ja kun je krijgen
maandag 28 december 2020 om 08:01
In dat geval vind ik het helemaal veel gevraagd dat iemand zijn blijdschap niet zou mogen tonen. Lekkere vriend ben je dan, als de ander een groot deel van zijn leven onder de radar moet houden om jou maar niet van streek te maken.Ttroeteltje schreef: ↑27-12-2020 19:23Huh, ik dacht begrepen te hebben dat die man de zaal binnenkwam en mededeelde dat hij vader was geworden. Vind ik van heel andere orde dan het feest “kapen en rondbazuinen” dat zijn vrouw of vriendin pril zwanger is.
Ik stelde me een man voor die sinds heeeeeeel kort vader is, waarvan vrouw en baby nog thuis gebleven zijn en hij in zijn eentje naar feest kwam om zijn gelukkige en trotse gezicht te laten zien zodat niet iedereen van zijn gezin verstek liet gaan.
maandag 28 december 2020 om 08:23
Ik lag al 4dagen in het ziekenhuis wegens pre eclampsie. Dag 4 werd 's morgens beslist om' s middags een keizersnede uit te voeren.
Mijn man gebeld, dochtertje laten wegbrengen.
Kreeg ik om 10u al berichten van de thuisverpleging (komen zowel bij mijn ouders als bij mij) om me veel succes te wensen. Een uur na de bevalling was de helft van de familie al op de hoogte (man had grootouders gebeld terwijl ik op recovery lag)
Mijn papa was iets te trots geloof ik, maar ik baalde wel dat ik het grote nieuws niet als eerste kon vertellen
Mijn man gebeld, dochtertje laten wegbrengen.
Kreeg ik om 10u al berichten van de thuisverpleging (komen zowel bij mijn ouders als bij mij) om me veel succes te wensen. Een uur na de bevalling was de helft van de familie al op de hoogte (man had grootouders gebeld terwijl ik op recovery lag)
Mijn papa was iets te trots geloof ik, maar ik baalde wel dat ik het grote nieuws niet als eerste kon vertellen
maandag 28 december 2020 om 08:25
Nou, dat is dus precies mijn idee ook.
Als je dat al niet stralend van geluk van de daken mag schreeuwen.....
maandag 28 december 2020 om 08:51
Nou als je die update leest kwam meneer alleen maar langs omdat hij onderweg was om de maxi cosi op te halen. Dus hij kwam niet op het feest en vertelde daar mensen dat hij net vader geworden was, nee, hij kwam binnen, riep ‘hij/ze is er!’ en vertrok weer. Zo lees ik het.Ttroeteltje schreef: ↑28-12-2020 08:25Nou, dat is dus precies mijn idee ook.
Als je dat al niet stralend van geluk van de daken mag schreeuwen.....
Dat vind ik toch aardig bot. Zo ken ik iemand die haar beste vriendin + partner die niet zwanger kon worden in een restaurant uitnodigde, de champagne liet aanrukken en stralend vertelde dat ze al na 3 maanden een positieve test in handen had. Dat is niet meer goed gekomen.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 28 december 2020 om 09:31
lux- schreef: ↑28-12-2020 08:51Nou als je die update leest kwam meneer alleen maar langs omdat hij onderweg was om de maxi cosi op te halen. Dus hij kwam niet op het feest en vertelde daar mensen dat hij net vader geworden was, nee, hij kwam binnen, riep ‘hij/ze is er!’ en vertrok weer. Zo lees ik het.
Dat vind ik toch aardig bot. Zo ken ik iemand die haar beste vriendin + partner die niet zwanger kon worden in een restaurant uitnodigde, de champagne liet aanrukken en stralend vertelde dat ze al na 3 maanden een positieve test in handen had. Dat is niet meer goed gekomen.
+1.
Wij hebben wat langer moeten wachten op een zwangerschap (3 jaar) en het maakt echt een wereld van verschil hoe het nieuws tot je komt. Als er in de aankondiging, op welke manier dan ook, ruimte is voor het verdriet dat er bij het kinderloze stel leeft dan maakt dat alles zo veel makkelijker. Want zwangerschapsaankondigingen kunnen gewoon echt heel klote zijn als jij voor de zoveelste keer een uitgangecho (dat is een inwendige echo op dag 3 van je menstruatie - dus met je benen wijd in de stoel en dan met een 'probe' naar binnen) hebt gehad, bijvoorbeeld. Of als de zoveelste terugplaatsing niet is gelukt.
In de update lees je dat betreffende vriend op de hoogte was van hun verdriet en dat het feest voor hen al wat 'beladen' was. Hij kwam enkel binnen om zijn eigen vrienden te zien en direct weer te vertrekken. Hij had hen ook even kunnen bellen, of ze een paar uurtjes laten kunnen ontvangen. Je gunt mensen echt de hele wereld, maar je gunt jezelf soms ook wat ruimte om met je verdriet te kunnen omgaan.
Dat voorbeeld met je champagne is écht pijnlijk. Ik begrijp dat dat niet meer helemaal is goedgekomen.
