Kinderen
alle pijlers
Schaamteloze acties of uitspraken van bekenden in kraamtijd
zondag 27 december 2020 om 12:45
Plus; niet verwachten dat je de baby vast mag houden. Als het mag (en je wil het zelf ook) is het mooi meegenomen.Minik schreef: ↑27-12-2020 11:55Hormonen maken dingen ongetwijfeld wat erger maar kraambezoek is eigenlijk heel simpel: je geeft aan dat je graag zou willen komen kijken en wacht wanneer de ouders dat een goed idee vinden. Je komt binnen, reageert rustig, maar enthousiast op de baby en feliciteert de ouders uitgebreid en als je er tegen kunt vraag je de moeder hoe de bevalling is gegaan en het enige wat je hoeft te doen is luisteren. En aangeven dat ze het fantastisch gedaan heeft, hoe het verhaal ook is. Beschuitje opeten, vragen of je nog iets voor ze kunt doen (een gezonde warme maaltijd meenemen is sowieso +10 punten) en na 30-45 minuten wegwezen. Het draait op dat moment om moeder, kind en vader, niet om jou als bezoek dus je eigen akkefietjes hoef je ook helemaal niet te vertellen tenzij daarom gevraagd wordt. Klaar!
Zolang je je mening over alles voor je houdt tenzij die positief is en je moeder de ruimte geeft om haar verhaal te doen, kun je weinig verkeerd doen.
Over dat aanstellen: ik wilde ook niet schreeuwen bij weeën/persen etc (wat je je van tevoren allemaal wel niet voorneemt en bedenkt
), maar goed, dat kon ik niet echt tegenhouden. Waarschijnlijk was het ook minder erg dan ik in mijn hoofd had. Ik zo achteraf (nog half in een waas): sorry dat ik me zo aanstelde. De verpleegkundigen en klinisch verloskundigen moesten lachen en hebben een paar keer benadrukt: jij hebt je NIET aangesteld!
zondag 27 december 2020 om 12:57
Ja joh, echt heen gaan. Bij een vriendin van mij hebben ze zelfs nog een ingreep kunnen doen omdat bekkenbodemfysio niet voldoende hielp. Die lekte echt bij alles (stukje rennen, kind optillen, niezen en lachen ect) en dat is helemaal verholpen.Ttroeteltje schreef: ↑27-12-2020 11:52Nog niet, is dat een aanrader? Kon me niet voorstellen dat er nu nog iets aan te doen is.
zondag 27 december 2020 om 13:03
Ik ga het liefst niet meer op kraambezoek. Ik probeer van alle kanten mee te leven en ik kom graag een keer langs als het kind een paar maanden oud is. Ik vind het altijd een soort van ongemakkelijk, ben altijd bang dat ik ongelegen kom of verkeerde dingen zeg. Scheelt dat er in mijn directe omgeving al jaren geen kinderen meer geboren wordenAno11niem schreef: ↑27-12-2020 11:47Ik vind dit soort topics altijd erg leuk om te lezen, maar het zorgt er wel voor dat ik erg op eieren zou lopen rondom een pasbevallen moeder of op kraambezoek. Blijkbaar is er enorm veel dat je fout kunt doen.
Zou het niet soms ook aan de hormonen liggen dat alles enorm erg wordt opgevat? (Dan heb ik het natuurlijk niet over echt bizarre zaken).
.
zondag 27 december 2020 om 13:05
Alecta schreef: ↑27-12-2020 13:03Ik ga het liefst niet meer op kraambezoek. Ik probeer van alle kanten mee te leven en ik kom graag een keer langs als het kind een paar maanden oud is. Ik vind het altijd een soort van ongemakkelijk, ben altijd bang dat ik ongelegen kom of verkeerde dingen zeg. Scheelt dat er in mijn directe omgeving al jaren geen kinderen meer geboren worden
Je maakt toch vooraf een afspraak? En mocht er echt wat zijn (baby die niet stopt met huilen, moeder die té moe is) dan drink je je kopje koffie wat sneller leeg, breng je dat naar de keuken en ga je wat sneller weer naar huis.
zondag 27 december 2020 om 13:09
Ja, klopt. Ik ben dus altijd heel snel weg. Ik heb echt te veel op dit soort topics gelezen (waar de meeste moeders niet blij worden van kraambezoek).
zondag 27 december 2020 om 13:17
Pffff wat een verhalen zeg. Ik heb zelf geen kinderen maar als ik bij vriendinnen langs ga dan probeer ik mij juist te bedenken wat voor haar fijn is. Dus ik geef van te voren aan dat ik bijvoorbeeld maar 45 minuten blijf, kom precies op tijd, kom alleen, neem wat eten mee. Bovendien bied ik aan om zelf de water koker aan te zetten zodat zij niet hoeft op te staan etc. Kleine moeite.
zondag 27 december 2020 om 13:44
zondag 27 december 2020 om 13:47
Ik vond het vooral gezellig als mensen wat later in mijn kraamtijd nog eens langs kwamen. Ik had twee zware bevallingen, dus altijd wat tijd nodig om even bij te komen. Maar na een tijdje vond ik het ook wel saai worden, hele dagen thuis met baby, terwijl de rest van de mensheid aan het werk was. Nu is het met corona natuurlijk lastiger, maar een ommetje met moeder en kind is nog altijd mogelijk, lijkt me.Dopperfles schreef: ↑27-12-2020 13:17Pffff wat een verhalen zeg. Ik heb zelf geen kinderen maar als ik bij vriendinnen langs ga dan probeer ik mij juist te bedenken wat voor haar fijn is. Dus ik geef van te voren aan dat ik bijvoorbeeld maar 45 minuten blijf, kom precies op tijd, kom alleen, neem wat eten mee. Bovendien bied ik aan om zelf de water koker aan te zetten zodat zij niet hoeft op te staan etc. Kleine moeite.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
zondag 27 december 2020 om 13:58
Ja, echt wel! Soms zijn je banden te slap maar kan ook zijn dat ze juist te strak staan.Ttroeteltje schreef: ↑27-12-2020 11:52Nog niet, is dat een aanrader? Kon me niet voorstellen dat er nu nog iets aan te doen is.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 27 december 2020 om 14:00
Ik bedenk me er net nog één! Bevallen van dochter midden in eerste lockdown. Kregen we een kaart van opa en oma met daarop ‘beschuit met roze muisjes doen we later... en de blauwe nog later!’
Opa en oma hebben een hele rits achterkleinkinderen maar allemaal meisjes, en de rest heeft duidelijk te kennen gegeven niet nog meer kinderen te willen. Wij hebben er geen uitspraken over gedaan. Fijn, dat wij blijkbaar nog geacht worden een jongen te produceren....
Opa en oma hebben een hele rits achterkleinkinderen maar allemaal meisjes, en de rest heeft duidelijk te kennen gegeven niet nog meer kinderen te willen. Wij hebben er geen uitspraken over gedaan. Fijn, dat wij blijkbaar nog geacht worden een jongen te produceren....
zondag 27 december 2020 om 14:00
Waarschijnlijk hoe een ex vriendje van mij erover dacht: mij een miskraam hebben de moeder en het kind inderdaad niet voor elkaar gekozen.Woez schreef: ↑27-12-2020 12:16Van een vage kennis die zich spiritueel verlicht voelt:
Wat fijn voor jullie, kindje heeft jullie uitgekozen etc. Heel lief bedoeld natuurlijk.
Maar dan: haar dochter is zwanger geweest, zat in een slechte relatie. Kreeg miskraam. Dat kwam omdat het kind niet voldoende gewenst was...
Ik had ook eerder een miskraam gehad. Vlak voor huidige zwangerschap.
Maar ik was te verbluft om dit tegen haar te zeggen. Ben achteraf wel benieuwd wat ze daarop had geantwoord.
Ik ben daar toen al zó kwaad om geworden
zondag 27 december 2020 om 14:09
Als volgende week dinsdag opeens van de één op andere dag opeens allerlei tantes besluiten dat ze het recht hebben om al dan niet onaangekondigd op bezoek te komen in mijn huis, terwijl ik gewoon moe ben/werk te doen heb/wil netflixen, vervolgens gezellig op de bank komen zitten:Ano11niem schreef: ↑27-12-2020 11:47Ik vind dit soort topics altijd erg leuk om te lezen, maar het zorgt er wel voor dat ik erg op eieren zou lopen rondom een pasbevallen moeder of op kraambezoek. Blijkbaar is er enorm veel dat je fout kunt doen.
Zou het niet soms ook aan de hormonen liggen dat alles enorm erg wordt opgevat? (Dan heb ik het natuurlijk niet over echt bizarre zaken).
Goh Elein, het is niet helemaal gelukt om die kerstkilo's te vermijden hè? Wat zit je haar warrig. Heb je nou een blonde vriend? Goh. Jammer. Ik had altijd gedacht dat jij met een donkere jongen verder zou gaan. Vind ik ook veel beter bij je passen.
En dan overgaan tot een uitgebreid verslag van hoe hun laatste menstruatie een bloedbad was en waarom ik chocola in het linkerkeukenkastje heb liggen, jeweetwel de dochter van de buurvrouw eet nooit chocola als ze ongesteld is en die is dus wél het hele jaar bikinislank...
Dan wordt ik ook gewoon chagrijnig hoor. Alleen als er een baby in de vergelijking zit ben je dan opeens hormonaal
zondag 27 december 2020 om 14:15
Ik ga nooit op kraambezoek want ik ken (tot nu toe) vrijwel niemand met baby's, maar ik weet wel dat ik constant dit soort topics in mijn hoofd zou hebben en zo min mogelijk tot last zou zijn (zou ik sowieso al niet zijn, maar toch).Minik schreef: ↑27-12-2020 11:55Hormonen maken dingen ongetwijfeld wat erger maar kraambezoek is eigenlijk heel simpel: je geeft aan dat je graag zou willen komen kijken en wacht wanneer de ouders dat een goed idee vinden. Je komt binnen, reageert rustig, maar enthousiast op de baby en feliciteert de ouders uitgebreid en als je er tegen kunt vraag je de moeder hoe de bevalling is gegaan en het enige wat je hoeft te doen is luisteren. En aangeven dat ze het fantastisch gedaan heeft, hoe het verhaal ook is. Beschuitje opeten, vragen of je nog iets voor ze kunt doen (een gezonde warme maaltijd meenemen is sowieso +10 punten) en na 30-45 minuten wegwezen. Het draait op dat moment om moeder, kind en vader, niet om jou als bezoek dus je eigen akkefietjes hoef je ook helemaal niet te vertellen tenzij daarom gevraagd wordt. Klaar!
Zolang je je mening over alles voor je houdt tenzij die positief is en je moeder de ruimte geeft om haar verhaal te doen, kun je weinig verkeerd doen.
zondag 27 december 2020 om 14:17
Geniet ervan gaat toch om de baby? Niet om de bevalling en alle shit erom heen??ClaireSophie schreef: ↑27-12-2020 09:04Mijn vader die maar bleef zeggen en appen: lekker van genieten hoor, echt doen hoor ClaireSophie, lekker genieten. Heb 'm toegesnauwd en gevraagd of ie dat ook zegt tegen mensen die net een buikoperatie hebben gehad. (alles is weer goed hoor, het is een schat, wist hij veel)
Picture this:
Spoedkeizersnede, baarmoederontsteking, niets kunnen, niet omdraaien, niet de baby tillen, strompelend van wc naar bed en terug. Stuwing tot aan mijn bovenarmen, pijn aan de wond. Oudste was pas 13 maanden oud dus daar kon ik helemaal niets mee.
Zelden zoveel pijn gehad en mij lichamelijk zo gehandicapt gevoeld als die week. Vr-se-lijk. Morfine, diclofenac, paracetamol, antibiotica, hele aanrecht stond vol.
Sowieso. Wie schrijft er - nadat je zelf bent bevallen- geniet ervan op het geboortekaartje?
Waar moet je dan van genieten?
Klonten bloed uit je gehavende vagina en zo'n lekker matras tussen je benen? Van het niet kunnen zitten, liggen, lopen, bukken? Of van de stuwing die zo god alle jezus veel pijn doet, van de moeheid en dan een newborn krijgen zonder gebruiksaanwijzing.
Echt. Geniet ervan.
Rot.op.
zondag 27 december 2020 om 14:17
Geniet ervan gaat toch om de baby? Niet om de bevalling en alle shit erom heen??ClaireSophie schreef: ↑27-12-2020 09:04Mijn vader die maar bleef zeggen en appen: lekker van genieten hoor, echt doen hoor ClaireSophie, lekker genieten. Heb 'm toegesnauwd en gevraagd of ie dat ook zegt tegen mensen die net een buikoperatie hebben gehad. (alles is weer goed hoor, het is een schat, wist hij veel)
Picture this:
Spoedkeizersnede, baarmoederontsteking, niets kunnen, niet omdraaien, niet de baby tillen, strompelend van wc naar bed en terug. Stuwing tot aan mijn bovenarmen, pijn aan de wond. Oudste was pas 13 maanden oud dus daar kon ik helemaal niets mee.
Zelden zoveel pijn gehad en mij lichamelijk zo gehandicapt gevoeld als die week. Vr-se-lijk. Morfine, diclofenac, paracetamol, antibiotica, hele aanrecht stond vol.
Sowieso. Wie schrijft er - nadat je zelf bent bevallen- geniet ervan op het geboortekaartje?
Waar moet je dan van genieten?
Klonten bloed uit je gehavende vagina en zo'n lekker matras tussen je benen? Van het niet kunnen zitten, liggen, lopen, bukken? Of van de stuwing die zo god alle jezus veel pijn doet, van de moeheid en dan een newborn krijgen zonder gebruiksaanwijzing.
Echt. Geniet ervan.
Rot.op.
zondag 27 december 2020 om 14:18
En wat de één bijzonder kwetsend vindt, vindt de ander wel grappig. Ik las eerder in het topic dat iemand zich beledigd voelde omdat iemand zei dat haar kind wel erg groot was. Mijn baby was 4,5 kilo bij de geboorte en probeerde een dag naar de geboorte het hoofd al op te richten. Toen de verloskundige daarop zei dat het wel een baby van zes weken oud leek, kon ik dat alleen maar beamen. En ik vond het juist wel fijn om wat andere dan baby praat te horen tijdens een kraambezoek. Mijn wereld was toch al zo klein op dat moment.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
zondag 27 december 2020 om 14:33
Ik heb zonet een film liggen kijken op de bank, lekker lui derde kerstdag, maar ik kreeg er wel koude voeten van. Om ze weer op te warmen enthousiast 25x op en neer gesprongen en lees nu met warme voeten dit draadje. Tot echt een paar jaar na de geboorte van mijn jongste kon ik dat springen echt niet doen zonder inspanningsincontinentie, maar ruim 15 jaar later nergens last van. Ik moet wel voor mijn rug telkens naar de fysiotherapeut, dat komt wel telkens terug, maar die incontinentie is over.Ttroeteltje schreef: ↑27-12-2020 11:43Het ligt ook aan verstandhouding met iemand, je algehele mentale en fysieke toestand. En daarnaast mag je, vind ik, ook “gewoon” geen behoefte hebben aan veelvuldig of langdurig bezoek, zelfs als dat ouders of schoonouders betreft.
Ik heb zelfs na jaren nog zo nu en dan last van littekens hechtingen wanneer ik door benen ga. En als ik op een trampoline spring blijk ik ineens incontinent.
Denk dat dat blijvend is.
Dus de fysiotherapeut kan op een later moment echt nog helpen!
zondag 27 december 2020 om 14:41
Toen mijn kindje een week of twee oud was, was ik buiten aan de wandel. Mooi weer, dus kennissen zaten voor hun huis en we maakten een praatje. Vroeg zij of ik zo’n bewegingssensormatje had voor onder het matras, want bij kennissen van haar was het misgegaan en die hadden achteraf gewild dat ze zo’n matje hadden.
Nu had ik me goed ingelezen en allang gezien dat die matjes door artsen worden afgeraden, maar wat is dit voor gespreksonderwerp met een kersverse moeder?
Nu had ik me goed ingelezen en allang gezien dat die matjes door artsen worden afgeraden, maar wat is dit voor gespreksonderwerp met een kersverse moeder?
manamana...tutuutududu
zondag 27 december 2020 om 15:52
Nou, jij betrekt het nu enorm op jou.
Ik was hormonaal en herinner mij zaken die ik niet leuk vond. Ik herinner me echter ook een vriendin die op kraamvisite kwam vlak nadat zij slecht nieuws had gekregen nav enkele ziekenhuisonderzoeken. Emoties gierden door haar hoofd bij binnenkomst, zichtbaar waren die per direct. We hebben samen gepraat en gehuild, gevloekt en getierd.
En ja, ze keek tussen de bedrijven door ook even naar de baby en vroeg kort aan mij hoe het met mij ging. En toch heb ik haar nooit iets kwalijk genomen of verweten.
Ik wist namelijk dat dit bezoek onder andere omstandigheden heel anders zou zijn verlopen.
Dus: niet zo onzeker zijn Alecta. Wanneer men jou op visite wil merk je dat echt wel. Jij lijkt me iemand die voldoende capabel is om aan te voelen wanneer je gewenst bent of niet.
zondag 27 december 2020 om 15:57
5e dag, maar KS en direct de pil gaan slikken (2 uur naar de keizersnede) en extra oestrogeen gekregen 3 dagen dus klopt wel ongeveer
zondag 27 december 2020 om 16:00
Had ik persoonlijk afschuwelijk gevonden! Vond het heerlijk dat mensen kwamen. Meeste vrienden en familie zijn echt wel een paar uur geweest. Maar ik hoefde niet op te staan, mensen pakte drinken en eten voor mijMinik schreef: ↑27-12-2020 11:55Hormonen maken dingen ongetwijfeld wat erger maar kraambezoek is eigenlijk heel simpel: je geeft aan dat je graag zou willen komen kijken en wacht wanneer de ouders dat een goed idee vinden. Je komt binnen, reageert rustig, maar enthousiast op de baby en feliciteert de ouders uitgebreid en als je er tegen kunt vraag je de moeder hoe de bevalling is gegaan en het enige wat je hoeft te doen is luisteren. En aangeven dat ze het fantastisch gedaan heeft, hoe het verhaal ook is. Beschuitje opeten, vragen of je nog iets voor ze kunt doen (een gezonde warme maaltijd meenemen is sowieso +10 punten) en na 30-45 minuten wegwezen. Het draait op dat moment om moeder, kind en vader, niet om jou als bezoek dus je eigen akkefietjes hoef je ook helemaal niet te vertellen tenzij daarom gevraagd wordt. Klaar!
Zolang je je mening over alles voor je houdt tenzij die positief is en je moeder de ruimte geeft om haar verhaal te doen, kun je weinig verkeerd doen.
.
zondag 27 december 2020 om 16:22
petra123456 schreef: ↑26-12-2020 19:57Ik had 3 jaar na 2 gruwelijke ivftrajecten (hartfalen en nierfalen door de bijwerkingen van de medicatie) en 2 drama miskramen (dat het weken duurt en je een bloedtransfusie krijgt 5 weken na de start, ik heb 5 curretwges gehad in totaal bij 2 miskramen) , uitbehandeld ongewenst kinderloos, eindelijk de moed om weer eens een baby vast te houden. Komt schoenmoeder langs zegt, ja het staat je ook gewoon niet, zo'n kindje, daarom gaat het bij jullie niet (haar zoon heeft een genetische afwijking (xchromosomaal) die voor 20 gezonde zaadcellen per jaar verantwoordelijk is).
Grootste misser vind ik de kersverse papa die ons 12,5 jaar getrouwd feestje heeft beëindigd. Of eigenlijk hij besloot 20 minuten na de start binnen te komen rennen met dat nieuws en mijn man en ik hadden van het bitterzoet alleen nog bitter over en hebben de mensen bedankt voor hun komst en gezegd dat de faciliteiten tot de eindtijd beschikbare bleven voor wie dat wou maar daar wij weggingen.
Wat een rotschoonmoeder zeg. Is vast niet meer goed gekomen tussen jullie.
Je laatste alinea snap ik helemaal niets van. Kan jij of iemand mij dat uitleggen?
Wie was die vader dan?
