Kinderen
alle pijlers
Scheldend kind en straf
vrijdag 21 augustus 2020 om 08:36
Hoi allemaal,
Mijn jongste kind van 10 is altijd een kind geweest van heftige emoties. Zo kan hij echt letterlijk jubelen van blijdschap, schreeuwen van verdriet, en de laatste weken helaas ook schelden en vloeken van boosheid en dwars koppig gedrag vertonen.
Het is een lief en aanhankelijk kind, 10 jaar en knuffelt nog steeds graag. Mijn probleem: als hij boos is, gooit hij er gerust een paar stevige vloeken uit, scheldt kinderen uit waarop hij boos is.
We hebben een gesprek gehad samen waarin ik duidelijk heb aangegeven schelden en vloeken niet te accepteren. Samen een straf bedacht als het wel gebeurt.
2 dagen ging dit goed, super zelfs. Heb dit ook tegen hem gezegd. En toen ging het weer mis, hij schold zelfs een volwassene uit
heb hem dus de afgesproken straf gegeven waar hij het uiteraard niet mee eens is.
De woorden die hij gebruikt zijn regelmatig te horen op het schoolplein, youtube en tiktok. Het is dus niet zo dat hij dit ons regelmatig hoort zeggen.
Zojuist de weekendplannen doorgenomen, zaterdagavond uit eten, zegt hij doodleuk: "ohja alweer zoiets stoms".. ik ben dan in staat hem thuis te laten.
Eigenlijk bepaalt hij behoorlijk de sfeer de laatste paar weken.
Iemand tips om dit aan te pakken? Mijn oudste is juist heel stabiel in zijn emoties en heb er dus geen ervaring mee.
Mijn jongste kind van 10 is altijd een kind geweest van heftige emoties. Zo kan hij echt letterlijk jubelen van blijdschap, schreeuwen van verdriet, en de laatste weken helaas ook schelden en vloeken van boosheid en dwars koppig gedrag vertonen.
Het is een lief en aanhankelijk kind, 10 jaar en knuffelt nog steeds graag. Mijn probleem: als hij boos is, gooit hij er gerust een paar stevige vloeken uit, scheldt kinderen uit waarop hij boos is.
We hebben een gesprek gehad samen waarin ik duidelijk heb aangegeven schelden en vloeken niet te accepteren. Samen een straf bedacht als het wel gebeurt.
2 dagen ging dit goed, super zelfs. Heb dit ook tegen hem gezegd. En toen ging het weer mis, hij schold zelfs een volwassene uit
heb hem dus de afgesproken straf gegeven waar hij het uiteraard niet mee eens is.De woorden die hij gebruikt zijn regelmatig te horen op het schoolplein, youtube en tiktok. Het is dus niet zo dat hij dit ons regelmatig hoort zeggen.
Zojuist de weekendplannen doorgenomen, zaterdagavond uit eten, zegt hij doodleuk: "ohja alweer zoiets stoms".. ik ben dan in staat hem thuis te laten.
Eigenlijk bepaalt hij behoorlijk de sfeer de laatste paar weken.
Iemand tips om dit aan te pakken? Mijn oudste is juist heel stabiel in zijn emoties en heb er dus geen ervaring mee.
vrijdag 21 augustus 2020 om 11:13
sunshineandblueskies schreef: ↑21-08-2020 09:39Dat zijn een hoop dure woorden voor een kind van 10, hoor.
'Piet, je scheldt, dat mag niet en dat weet je. Hup, telefoon inleveren en je krijgt hem pas terug als je weer normaal kunt doen'. Krijgen ze niks van hoor.
Ze leren er ook niks van. Of juist het verkeerde.
Niet schelden omdat je je telefoon moet inleveren als je het wel doet kweekt geen besef dat schelden mensen kwetst maar dat je iets niet meer mag.
Duurt heel lang om met zulke straffen besef te kweken.
vrijdag 21 augustus 2020 om 11:15
Precies. Het enige wat een kind dan -denk ik- denkt is: "Ik moet geen scheldwoorden gebruiken, want dan ben ik mijn telefoon kwijt". Als het al zo zou werken.
vrijdag 21 augustus 2020 om 11:16
Voor mij heeft het anders prima gewerkt hoor.
Nee heb je, ja kun je krijgen.
vrijdag 21 augustus 2020 om 11:21
Ik ben het hier wel mee eens. Kind weet prima fat schelden niet mag want het kwetst. Dat is hem meerdere keren verteld. Blijkbaar maakt dat geen indruk dus nu is de consequentie straf. Omdat uitleg niet genoeg is blijkbaar..
vrijdag 21 augustus 2020 om 11:25
Dat is een beetje onzin, want dat weet je natuurlijk niet. Zonder straffen had het misschien ook prima gewerkt (dat was bij mij het geval).
vrijdag 21 augustus 2020 om 11:28
Hoezo is dat onzin? Ik weet dat het straffen mij vroeger prima heeft geleerd dat ik niet mocht schelden. Zo kun je alles wel beredeneren, 'als het anders was gegaan had het misschien ook wel gewerkt'. Ja, maar misschien ook niet.
Nee heb je, ja kun je krijgen.
vrijdag 21 augustus 2020 om 11:29
Precies! Zo ben ik dus ook opgevoed en ik heb er echt geen trauma's aan overgehouden hoor.
Nee heb je, ja kun je krijgen.
vrijdag 21 augustus 2020 om 11:33
Ik zou hem zaterdagavond niet thuis laten. Je wéét dat hij wel zin heeft om uit eten te gaan en dat hij dat alleen maar zegt omdat hij baalt van zijn straf, ik vind dat wel een beetje de ene straf op de andere straf stapelen. Ik denk niet dat hij daardoor het gedrag gaat vertonen dat jij wil.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 21 augustus 2020 om 11:35
Ja prima, maar die straf heeft hij dus nu gehad. Om hem daar nou nog eens straf bovenop te geven omdat hij in een baalmoment even niet zo positief reageerde, dat gaat wel wat ver.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 21 augustus 2020 om 11:36
Daar heeft hij geen straf voor gehad. Dat heeft TO al gezegd. De straf was alleen voor het schelden.
Nee heb je, ja kun je krijgen.
vrijdag 21 augustus 2020 om 11:39
Er staat dat ze in staat is hem zaterdag thuis te laten, dat is toch ook straf?sunshineandblueskies schreef: ↑21-08-2020 11:36Daar heeft hij geen straf voor gehad. Dat heeft TO al gezegd. De straf was alleen voor het schelden.
Als ze dat niet daadwerkelijk doet: prima.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 21 augustus 2020 om 11:44
Dat tijdelijk doorslaan is wel normaal bij het leerproces. Assertiviteit is niet zo zwart-wit, het is een schaal van nul naar honderd bij wijze van spreken. Eerst was hij niet zo assertief lees ik nu. Dat is hij nog steeds aan het leren. Het zou wel heel bijzonder zijn als hij in één keer precies op de juiste plek, ongeveer in het midden van de schaal uitkomt. Het is een kwestie van uitproberen. Dan schiet je soms ook een tijdje voorbij het juiste punt en ga je wat dichter richting agressief. Op een gegeven moment zal hij leren dat dat dus wat te ver naar rechts op de schaal is.Naast dat hij heftige emoties liet zien, was hij erg onzeker, was een meeloper en had een laag zelfbeeld. Dat is nu eigenlijk doorgeslagen in bazig en dominant haantjes gedrag waarbij hij een leider is en moeite heeft met autoriteit (het klinkt misschien hard maar weet niet hoe ik het anders kan uitleggen, uiteraard hou ik heel veel van hem en heeft hij zeker ook een leuk karakter).
vrijdag 21 augustus 2020 om 11:46
Emotieregulatie is lastig. Je schrijft dat je zoon ooit gezien is door een therapeut. En ook al kwam daar wel of geen echte diagnose uit, je kind is toch niet helemaal het gemiddelde ideaalbeeld. Je kwam er niet zomaar op om een therapeut te raadplegen. Dus daar weer naar terug voor nieuwe handvatten en specifiek advies kan nooit geen kwaad, zeker met het oog op de puberteit.
Hier merk ik bij mijn dochter (ook 10) dat wanneer ze gefrustreerd, moe overprikkeld etc is, ze haar emoties niet onder controle heeft. De uitbarsting staat niet in relatie tot wat er is gebeurd. Vaak is het een optelsom van van alles en kan net datgene de druppel zijn. Ze wordt dan onbenaderbaar, scheldt ook etc. Het is niet uit brutaliteit maar meer onmacht en vaak een optelsom van kleine dingen die niets met elkaar te maken hebben tot de emmer overloopt.
Hier werkt het het beste om haar dan even te laten afkoelen en naderhand te bespreken wat er mis ging. Ze moet immers gaan leren om eerder aan te geven dat ze vol loopt en leren hoe ze beter met tegenslag, frustratie etc. om kan gaan. Dat gaat met vallen en opstaan, ook bij ons als ouders, op school etc. Soms denk je dat ze het wel kan en kan het toch niet. Of heb je niet in de gaten dat ze al zo vol zit.
Straf heeft alleen zin als het bewust de regels overtreden is, maar uit onmacht vind ik het een verkeerd signaal. Je leert dan wel dat het fout is, maar niet hoe het dan wel moet.
Ze moet wel excuses maken aan degene tegen wie ze uitviel. Zo heeft ze van de week sorry moeten zeggen tegen de hond die in de weg lag en dat dat de druppel was. De hond werd er verder niet warm of koud van, maar het gaat om het principe. Dat is een "straf" die duidelijk is qua oorzaak en gevolg. Of ik nog verder straf geef, dat hangt er van af. Gaat de ontploffing over gamen waarbij ze regels overtrad dan mag ze die dag verder niet meer. Gaat het over de kamer opruimen dan moet ze dat alsnog gaan doen.
Hier merk ik bij mijn dochter (ook 10) dat wanneer ze gefrustreerd, moe overprikkeld etc is, ze haar emoties niet onder controle heeft. De uitbarsting staat niet in relatie tot wat er is gebeurd. Vaak is het een optelsom van van alles en kan net datgene de druppel zijn. Ze wordt dan onbenaderbaar, scheldt ook etc. Het is niet uit brutaliteit maar meer onmacht en vaak een optelsom van kleine dingen die niets met elkaar te maken hebben tot de emmer overloopt.
Hier werkt het het beste om haar dan even te laten afkoelen en naderhand te bespreken wat er mis ging. Ze moet immers gaan leren om eerder aan te geven dat ze vol loopt en leren hoe ze beter met tegenslag, frustratie etc. om kan gaan. Dat gaat met vallen en opstaan, ook bij ons als ouders, op school etc. Soms denk je dat ze het wel kan en kan het toch niet. Of heb je niet in de gaten dat ze al zo vol zit.
Straf heeft alleen zin als het bewust de regels overtreden is, maar uit onmacht vind ik het een verkeerd signaal. Je leert dan wel dat het fout is, maar niet hoe het dan wel moet.
Ze moet wel excuses maken aan degene tegen wie ze uitviel. Zo heeft ze van de week sorry moeten zeggen tegen de hond die in de weg lag en dat dat de druppel was. De hond werd er verder niet warm of koud van, maar het gaat om het principe. Dat is een "straf" die duidelijk is qua oorzaak en gevolg. Of ik nog verder straf geef, dat hangt er van af. Gaat de ontploffing over gamen waarbij ze regels overtrad dan mag ze die dag verder niet meer. Gaat het over de kamer opruimen dan moet ze dat alsnog gaan doen.
vrijdag 21 augustus 2020 om 11:47
Ja precies, dat bedoel ik.sunshineandblueskies schreef: ↑21-08-2020 11:28Zo kun je alles wel beredeneren, 'als het anders was gegaan had het misschien ook wel gewerkt'. Ja, maar misschien ook niet.
vrijdag 21 augustus 2020 om 12:02
Ik snap wel waar je vandaan komt, zo stond ik er ook altijd in. Ben erg van Gordon, Kohn enzovoorts. Bij mijn oudste werkte dat prima, bij de middelste liep dat gierend uit de hand.
Sommige kinderen zitten zo in de emotie dat ze enorm grensoverschrijdend worden, veel grensoverschrijdender dan mensen met gematigdere kinderen zich kunnen voorstellen. Ik kon me dat ook niet voorstellen totdat deze kleuter werd en vrij onhandelbaar. We hebben toen hulp gevraagd en zijn toch wel even op de feiten gedrukt dat we hem te lang, te vrij hebben gelaten. We grepen wel in op onze manier maar hij ervaarde niet genoeg consequenties op zijn gedrag. Praten maakte op dit kind geen enkele indruk in het moment als hij boos was en als er spullen stuk gaan of mensen pijn gedaan worden dan moet je iets. Dan is negeren of praten dat niet helpt op dat moment, geen optie meer.
We praten nog steeds en emoties mogen er zijn en worden benoemd, maar nádat hij straf heeft gehad voor zijn gedrag. Straf die wel, wanneer mogelijk, een logische consequentie is. Door de duidelijke grenzen en het zero tolerance beleid voelt hij zich duidelijk beter en kan hij juist makkelijker zijn emoties matigen.
Ik ben er nu van overtuigd dat beiden er moeten zijn, autoriteit op het moment dat er echt grensoverschrijdend gedrag wordt vertoond, en later op de dag een goed gesprek van wat speelde er nou eigenlijk, hoe voel je je, hoe kun je daar fijner mee omgaan voor jezelf en anderen enzovoorts.
vrijdag 21 augustus 2020 om 12:10
Waar het omgaat is dat niet straffen niet hetzelfde is als niet begrenzen. Ik tolereer bepaald gedrag van mijn kinderen echt niet en vooral mijn jongste is een kind dat baat heeft bij zeer, zeer duidelijke grenzen. Maar ik heb nooit zakgeld ingehouden, schermtijd beperkt, time outs gegeven, een speelverbod gegeven en dat soort dingen.Bellyflop schreef: ↑21-08-2020 12:02Ik snap wel waar je vandaan komt, zo stond ik er ook altijd in. Ben erg van Gordon, Kohn enzovoorts. Bij mijn oudste werkte dat prima, bij de middelste liep dat gierend uit de hand.
Sommige kinderen zitten zo in de emotie dat ze enorm grensoverschrijdend worden, veel grensoverschrijdender dan mensen met gematigdere kinderen zich kunnen voorstellen. Ik kon me dat ook niet voorstellen totdat deze kleuter werd en vrij onhandelbaar. We hebben toen hulp gevraagd en zijn toch wel even op de feiten gedrukt dat we hem te lang, te vrij hebben gelaten. We grepen wel in op onze manier maar hij ervaarde niet genoeg consequenties op zijn gedrag. Praten maakte op dit kind geen enkele indruk in het moment als hij boos was.
We praten nog steeds en emoties mogen er zijn en worden benoemd, maar nádat hij straf heeft gehad voor zijn gedrag. Straf die wel, wanneer mogelijk, een logische consequentie is. Door de duidelijke grenzen en het zero tolerance beleid voelt hij zich duidelijk beter en kan hij juist makkelijker zijn emoties matigen.
Ik ben er nu van overtuigd dat beiden er moeten zijn, autoriteit op het moment dat er echt grensoverschrijdend gedrag wordt vertoond, en later op de dag een goed gesprek van wat speelde er nou eigenlijk, hoe voel je je, hoe kun je daar fijner mee omgaan voor jezelf en anderen enzovoorts.
Misschien heb ik makkelijke kinderen, maar tot nu toe is het zonder prima gelukt.
vrijdag 21 augustus 2020 om 12:17
Ik heb ook zo'n kind. Een ontzettend lieve,gevoelige jongen. Maar als iets hem triggert dan komt er een woeste taal uit,waarmee hij iemand opzettelijk tot op het bot probeert te krenken. Tegelijkertijd vindt hij het zelfs ook vreselijk. Halverwege zn betoog zie je hem al angstig kijken,en moet er soms van huilen. Hij kan het gewoon niet tegen houden.
Hij heeft een tijdje therapie gehad.praten over zn gevoelens, spelletjes om emotieregulatie te oefenen. Hij is nog te jong om dat laatste in de praktijk te brengen, maar het praten en mee bezig zijn hielp hem al veel. Hij werd minder explosief. Helaas kan de therapie na 40 sessies niet meer verlengd worden dus nu is het gestopt.
Thuis hebben we de afspraak dat ik hem gelijk naar zn kamer stuur zodra het begint.om af te koelen en de ander te "beschermen", niet als straf.
Hij moet daarna wel sorry zeggen. Dat vindt hij wel vreselijk, wat in eerste instantie juist een boze bui triggerde. maar na verloop van tijd hielp het hem om zich in te houden. Als hem dat lukt hoef ik alleen maar te knipogen en dan is hij al trots. Het was een lange weg,met ups en downs, maar heb vertrouwen in je zoon!
Veel complimenten als het goedgaat, en negatief commentaar negeren. En veel rust ,bv na schooltijd. Dat doet ook wonderen. Waarschijnlijk is hij ook snel overprikkeld.
Bij onze zoon is er trouwens wel een verklarende "diagnose" naar voren gekomen ,hij heeft nl een enorme verbaal-perfomaalkloof. Verbaal heel sterk waardoor hij heel wijs overkomt,maar begrijpen doet hij dingen juist ondermaats (langzamekwartjessyndroom noemen wij het
).
Daardoor wordt hij makkelijk overschat en zelf ook onzeker.
Hij heeft een tijdje therapie gehad.praten over zn gevoelens, spelletjes om emotieregulatie te oefenen. Hij is nog te jong om dat laatste in de praktijk te brengen, maar het praten en mee bezig zijn hielp hem al veel. Hij werd minder explosief. Helaas kan de therapie na 40 sessies niet meer verlengd worden dus nu is het gestopt.
Thuis hebben we de afspraak dat ik hem gelijk naar zn kamer stuur zodra het begint.om af te koelen en de ander te "beschermen", niet als straf.
Hij moet daarna wel sorry zeggen. Dat vindt hij wel vreselijk, wat in eerste instantie juist een boze bui triggerde. maar na verloop van tijd hielp het hem om zich in te houden. Als hem dat lukt hoef ik alleen maar te knipogen en dan is hij al trots. Het was een lange weg,met ups en downs, maar heb vertrouwen in je zoon!
Veel complimenten als het goedgaat, en negatief commentaar negeren. En veel rust ,bv na schooltijd. Dat doet ook wonderen. Waarschijnlijk is hij ook snel overprikkeld.
Bij onze zoon is er trouwens wel een verklarende "diagnose" naar voren gekomen ,hij heeft nl een enorme verbaal-perfomaalkloof. Verbaal heel sterk waardoor hij heel wijs overkomt,maar begrijpen doet hij dingen juist ondermaats (langzamekwartjessyndroom noemen wij het
).Daardoor wordt hij makkelijk overschat en zelf ook onzeker.
clueless17 wijzigde dit bericht op 21-08-2020 12:47
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
11.30% gewijzigd
vrijdag 21 augustus 2020 om 12:25
Ik heb ook een kind dat bekend is met enorme en frequente woedeaanvallen (zonder schelden, maar wel dingen uiten, die ze niet meent). Er is en wordt gewerkt aan de oorzaak. Daarnaast heeft ze een aantal handvaten gekregen: als ze voelt dat er woede opkomt gaat ze zelf uit de situatie en gaat iets doen, wat haar kalmeert (lezen, in haar geval). De mensen om haar heen weten dit nu ook en laten haar even met rust.
Dat gaat eigenlijk heel aardig.
Dat gaat eigenlijk heel aardig.
vrijdag 21 augustus 2020 om 12:31
Hier ook zo’n opgewonden standje, een meisje nog wel. Vaak hield het ook niet op met schelden maar dan ging ze me fysiek te lijf. Uit de onderzoeken bleek dat het vooral een erg temperamentvol kind was, dat zich vaak niet gehoord voelde. Een en ander werd versterkt door mijn zeer rustige aard. Ik heb nooit gestraft, ze deed het niet expres en schaamde zich er achteraf ook voor. Mijn insteek was het voorkomen van escalaties, ergernissen bespreken voordat haar metertje van 0 naar 100 ging (in een seconde). Inmiddels is ze er aardig overheen gegroeid. Enkele keren per jaar wordt ze nog wel eens heel boos, maar dat uit zich nu in het naar haar kamer stampen en roepen dat ik haar met rust moet laten. Uurtje later is dat voorbij. Hebben we het er nog even over, en dat is het dan.
De orthopedagoog vond destijds ook dat ik moest straffen om haar te ‘raken’, maar daar geloof ik echt niet in. Veiligheid en je gehoord voelen is veel belangrijker. Bovendien, als ik er vol in ging (heus wel eens geprobeerd) werd het een urenlang drama met een steeds meer overstuur kind en een overspannen moeder. Kind heeft een lange adem
De orthopedagoog vond destijds ook dat ik moest straffen om haar te ‘raken’, maar daar geloof ik echt niet in. Veiligheid en je gehoord voelen is veel belangrijker. Bovendien, als ik er vol in ging (heus wel eens geprobeerd) werd het een urenlang drama met een steeds meer overstuur kind en een overspannen moeder. Kind heeft een lange adem
vrijdag 21 augustus 2020 om 13:43
Alecta schreef: ↑21-08-2020 12:10Waar het omgaat is dat niet straffen niet hetzelfde is als niet begrenzen. Ik tolereer bepaald gedrag van mijn kinderen echt niet en vooral mijn jongste is een kind dat baat heeft bij zeer, zeer duidelijke grenzen. Maar ik heb nooit zakgeld ingehouden, schermtijd beperkt, time outs gegeven, een speelverbod gegeven en dat soort dingen.
Misschien heb ik makkelijke kinderen, maar tot nu toe is het zonder prima gelukt.
Begrenzen deden we uiteraard maar maakte nul indruk.
Hoe begrens jij als ik vragen mag?
vrijdag 21 augustus 2020 om 13:57
Hij hoort aan mijn stem dat het menens is en ik haalde hem (na waarschuwen) zoveel mogelijk uit de situatie. Ik word niet heel boos en ga niet schreeuwen (dat zou averechts werken denk ik, de meeste jonge kinderen vinden dat alleen maar grappig), maar ik laat wel merken dat de grens bereikt is.
vrijdag 21 augustus 2020 om 14:37
Maar kies dan een "straf" die bij de "overtreding" past. Als hij schelt, is dat rot voor zijn omgeving. Dus, als hij scheldt, stuur je hem weg uit je buurt.
Straffen met dingen-afpakken of geen uitjes meer, of een tik even, hebben niks met de fout te maken, dus leert een kind er niet van.
