Kinderen
alle pijlers
Single, risico baarmoederhalsk* en kinderwens
dinsdag 18 maart 2008 om 20:27
Ik ben op zoek naar herkenning in mijn verhaal. Ik ben een vrouw van 28 jaar oud. Vorige week heb ik een LETZ behandeling ondergaan in het ziekenhuis. Dat betekent dat er een schijf van je baarmoedermond wordt verwijderd. Dit hebben ze gedaan nadat na diverse onderzoeken een te hoge PAP uitslag kwam en na vervolgonderzoeken een CIN2 uitslag. Nu is het nog maar even afwachten of er genoeg is verwijderd om mij weer in de safetyzone te plaatsen. Ik bedoel hiermee dat ik geen verhoogde risico meer zal lopen op baarmoederhalskanker. Niet waarschijnlijk in ieder geval. In een erger geval is het nog niet voldoende en moet er weer een schijf worden verwijderd, en nog een.. net zo lang tot er geen slechte cellen meer aanwezig zijn. Geen idee hoe lang een baarmoedermond is maar dit kan natuurlijk niet eeuwig doorgaan. Door dit hele gebeuren is mijn mening over kinderen drastisch verandert. Ik wilde voorheen absoluut geen kinderen. Dat is een keuze. Op de een of andere manier is er een knop omgegaan in mijn hoofd. Wanneer de keuze je wordt ontnomen is het ineens een heel ander verhaal. Feit is alleen wel dat ik single ben. Nu ben ik toch wel heel erg benieuwd of er vrouwen zijn die zichzelf in mijn verhaal herkennen. En ik ben benieuwd naar verhalen/ervaringen van vrouwen die bewust voor een kind hebben gekozen ondanks dat ze single zijn?
dinsdag 18 maart 2008 om 21:21
Heel herkenbaar! ander verhaal wel, maar ik vind dat wat je schrijft over keuzes die je ontnomen worden héél herkenbaar. Zelf kan ik geen kinderen krijgen en op dit moment heb ik ook helemaal geen relatie, maar toch blijf ik er over nadenken. Mocht ik nog dingen willen als behandelingen of adoptie, dan zal ik moeten opschieten. Maar doe je dat als single moeder? Of ga je je dan toch maar op een carriere richten (wat mijn plannetje nu even is)?
Ben ook benieuwd naar verhalen van singles!
Ben ook benieuwd naar verhalen van singles!
vrijdag 21 maart 2008 om 09:34
Hallo degezegende,
Het is nog niet druk op dit topic. Ik heb 2 x een lisexcisie moeten ondergaan waarbij 1 x met PAP 4 cin2 en 1x met PAP 3 en cin1. Ik heb altijd jong kinderen gewild maar had geen partner. Op mijn 28e dus de eerste lisexcisie gehad. Maar ik had nog tijd genoeg dus heb ik het verder neit over kinderen krijgen gehad, dat was op dat moment van later zorg. Toen ik eindelijk de man van mijn dromen tegenkwam (en inmiddels de leeftijd van jonge moeder gepasserd had) had ik weer een afwijking en dus is er een biopt genomen en toen kreeg ik in de vakantie 2006 te horen dat alles was weggenomen en ik na een half jaar weer op controle moest komen. Mijn man en ik hadden het inmiddels wel over kinderen en mijn man twijfelde nog een beetje omdat hij al een zoontje had en daarbij destijds zijn vrouw bijna verloren had tijdens de bevalling. Toen de uitslag goed was besloten we het toch te gaan proberen. Echter 3 dagen daarna bleek de rugpijn van mijn man te worden veroorzaakt door een uitzaaiing van kanker en daaraan is ie maart vorig jaar overleden. In de tussentijd bleek bij hercontrole ik toch weer PAP 3 te hebben en is er weer een lisexcisie uitgevoerd in feb. 2007. En nu ben ik al weer even zwaar overvallen door mijn kinderwens. Voordat ik mijn man leerde kennen had ik dat ook en toen ben ik gaan kijken wat de mogelijkheden waren (BAM-mam, adoptie, pleegkinderen....) Toen ik mijn man tegenkwam had ik de hoop op een normaal gezinnetje en ben ik niet meer verder gegaan met mijn zoektocht. Maar nu ben ik er dus weer wel mee bezig. Ik ben al bij de huisarts geweest en die staat volledig achter me en is overtuigd dat ik het aankan. Daar was ik natuurlijk erg blij om. Ik ben inmiddels gestopt met de pil. Heb me aangemeld op een aantal web-sites voor meer informatie, kortom bezig met het alleen krijgen van een kindje en dat ook nog op latere leeftijd (41). Gelukkig ben ik gezegend met familie die laat in de overgang komen zodat de vruchtbaarheid geen probleem is. Maar ook ik vraag me af wat de lisexcisies voor risico kunnen opleveren. Vandaar dat ik binnenkort naar mijn gyn ga om dat na te vragen. Ik hoop dat de deur opengaat en dat ik verder kan gaan op mijn weg. Ik merk dat ik continue bezig ben met afwegen, maar ik heb voor mezelf zoiets dat als het inderdaad voor me is weggelegd om nog kinderen te krijgen de deuren daarvoor open gaan. Zo niet dan hoop ik op goede begeleiding in het verwerken van dat bericht. Dus ja ik herken me heel erg in je verhaal en was ook eigenlijk op zoek naar iemand die een beetje in hetzelfde schuitje zit. Als je wilt kunnen we misschien e-mails uitwisselen zodat we ook kunnen mailen. Sommige dingen in het proces gooi ik nou eenmaal niet zomaar op een topic
.
Het is nog niet druk op dit topic. Ik heb 2 x een lisexcisie moeten ondergaan waarbij 1 x met PAP 4 cin2 en 1x met PAP 3 en cin1. Ik heb altijd jong kinderen gewild maar had geen partner. Op mijn 28e dus de eerste lisexcisie gehad. Maar ik had nog tijd genoeg dus heb ik het verder neit over kinderen krijgen gehad, dat was op dat moment van later zorg. Toen ik eindelijk de man van mijn dromen tegenkwam (en inmiddels de leeftijd van jonge moeder gepasserd had) had ik weer een afwijking en dus is er een biopt genomen en toen kreeg ik in de vakantie 2006 te horen dat alles was weggenomen en ik na een half jaar weer op controle moest komen. Mijn man en ik hadden het inmiddels wel over kinderen en mijn man twijfelde nog een beetje omdat hij al een zoontje had en daarbij destijds zijn vrouw bijna verloren had tijdens de bevalling. Toen de uitslag goed was besloten we het toch te gaan proberen. Echter 3 dagen daarna bleek de rugpijn van mijn man te worden veroorzaakt door een uitzaaiing van kanker en daaraan is ie maart vorig jaar overleden. In de tussentijd bleek bij hercontrole ik toch weer PAP 3 te hebben en is er weer een lisexcisie uitgevoerd in feb. 2007. En nu ben ik al weer even zwaar overvallen door mijn kinderwens. Voordat ik mijn man leerde kennen had ik dat ook en toen ben ik gaan kijken wat de mogelijkheden waren (BAM-mam, adoptie, pleegkinderen....) Toen ik mijn man tegenkwam had ik de hoop op een normaal gezinnetje en ben ik niet meer verder gegaan met mijn zoektocht. Maar nu ben ik er dus weer wel mee bezig. Ik ben al bij de huisarts geweest en die staat volledig achter me en is overtuigd dat ik het aankan. Daar was ik natuurlijk erg blij om. Ik ben inmiddels gestopt met de pil. Heb me aangemeld op een aantal web-sites voor meer informatie, kortom bezig met het alleen krijgen van een kindje en dat ook nog op latere leeftijd (41). Gelukkig ben ik gezegend met familie die laat in de overgang komen zodat de vruchtbaarheid geen probleem is. Maar ook ik vraag me af wat de lisexcisies voor risico kunnen opleveren. Vandaar dat ik binnenkort naar mijn gyn ga om dat na te vragen. Ik hoop dat de deur opengaat en dat ik verder kan gaan op mijn weg. Ik merk dat ik continue bezig ben met afwegen, maar ik heb voor mezelf zoiets dat als het inderdaad voor me is weggelegd om nog kinderen te krijgen de deuren daarvoor open gaan. Zo niet dan hoop ik op goede begeleiding in het verwerken van dat bericht. Dus ja ik herken me heel erg in je verhaal en was ook eigenlijk op zoek naar iemand die een beetje in hetzelfde schuitje zit. Als je wilt kunnen we misschien e-mails uitwisselen zodat we ook kunnen mailen. Sommige dingen in het proces gooi ik nou eenmaal niet zomaar op een topic
.
maandag 31 maart 2008 om 17:33
Hallo..
ik herken mezelf helemaal in dit verhaal...
Het is bij mij nu een jaartje bekend dat ik afwijkende PAP uitslagen heb, en ik heb inmiddels dezelfde behandelingen ondergaan...
Ikzelf ben pas 18 en ik heb steeds gezegd dat ik geen kinderen wilde, maar carriere wilde maken.
Sinds ik deze behandelingen heb ondergaan denk ik daar heel anders over.
Ik wil nog altijd wel carriere maken, maar wil dus nu zeker wel kinderen.
ik kwam hier ook terecht door het zoeken op internet naar de gevolgen voor zwangerschap na een letz behandeling. Ik had namelijk gehoord dat je daardoor de kans op gezonde kinderen niet zo groot is.
Volgende week moet ikzelf weer trg voor een volgend uitstrijkje. en dan ga ik alles eens goed navragen.
Het enige verschil is, ik heb wel een relatie, maarja met mn leeftijd van 18 weet ik niet of het wel verstandig is om al aan kinderen te beginnen.
veel succes...
ik herken mezelf helemaal in dit verhaal...
Het is bij mij nu een jaartje bekend dat ik afwijkende PAP uitslagen heb, en ik heb inmiddels dezelfde behandelingen ondergaan...
Ikzelf ben pas 18 en ik heb steeds gezegd dat ik geen kinderen wilde, maar carriere wilde maken.
Sinds ik deze behandelingen heb ondergaan denk ik daar heel anders over.
Ik wil nog altijd wel carriere maken, maar wil dus nu zeker wel kinderen.
ik kwam hier ook terecht door het zoeken op internet naar de gevolgen voor zwangerschap na een letz behandeling. Ik had namelijk gehoord dat je daardoor de kans op gezonde kinderen niet zo groot is.
Volgende week moet ikzelf weer trg voor een volgend uitstrijkje. en dan ga ik alles eens goed navragen.
Het enige verschil is, ik heb wel een relatie, maarja met mn leeftijd van 18 weet ik niet of het wel verstandig is om al aan kinderen te beginnen.
veel succes...
maandag 31 maart 2008 om 20:44
Ik weet niet precies wat een Letz behandeling is eigenlijk, is dat net zoiets als een lisexcisie of conisatie? Ik heb beide ondergaan nu 7 jaar geleden. Bij mij bleek het pap 5 en dus baarmoederhalskanker te zijn. Mijn geluk: het was bij een uitstrijkje bij toeval ontdekt en het was zo'n kleine tumor dat de arts het alleen bij die conisatie heeft gehouden. 4 jaar later kreeg ik mijn dochter. Omdat ik een stukje baarmoederhals miste ben ik de hele zwangerschap onder controle gebleven bij de gyn. En bij week 28 was mijn baarmoederhals zo ver verkort dat ze bang waren voor een vroeggeboorte. Ik ben opgenomen en heb de rest van mijn zwangerschap plat moeten liggen. Gelukkig is mijn dochter gezond met 38 weken geboren. 2 Jaar later heb ik een zoon gekregen. Ik was bang weer de halve zwangerschap plat te moeten liggen en deze keer was de controle nog scherper, heb de hele zwangerschap door om de week een echo moeten laten maken van de baarmoederhals. En wonderlijk genoeg is het deze keer de hele zwangerschap goed gegaan. De baarmeoderhals hield het goed en ik heb niet plat hoeven liggen.
Dit is eigenlijk meer een reactie op Romilda geloof ik. Jeetje zeg, ik was je verhaal al een keer tegen gekomen over je man, maar wat heb jij veel meegemaakt. Ik hoop dat je wens voor een kindje in vervulling mag gaan.
Voor TO, hoe het met het risico zit dat het terugkomt en dat je niet genoeg baarmoederhals overhoudt weet ik niet, maar ik denk dat je als je meerdere behandelingen moet ondergaan dat risico wel reeel is ja. Ik ben echter geen expert dus ik zou dit zeker ook met een gyn overleggen als je een kinderwens hebt ook al is dit nu nog niet.
Ik heb juist zelf wat langer gewacht met zwanger worden omdat de gyn vond dat ik sowieso eerst een aantal jaar kankervrij moest zijn voor ik uberhaupt aan zwanger worden kon gaan denken. (en in die periode stond mijn hoofd er ook niet naar om er uberhaupt over na te denken)
Dit is eigenlijk meer een reactie op Romilda geloof ik. Jeetje zeg, ik was je verhaal al een keer tegen gekomen over je man, maar wat heb jij veel meegemaakt. Ik hoop dat je wens voor een kindje in vervulling mag gaan.
Voor TO, hoe het met het risico zit dat het terugkomt en dat je niet genoeg baarmoederhals overhoudt weet ik niet, maar ik denk dat je als je meerdere behandelingen moet ondergaan dat risico wel reeel is ja. Ik ben echter geen expert dus ik zou dit zeker ook met een gyn overleggen als je een kinderwens hebt ook al is dit nu nog niet.
Ik heb juist zelf wat langer gewacht met zwanger worden omdat de gyn vond dat ik sowieso eerst een aantal jaar kankervrij moest zijn voor ik uberhaupt aan zwanger worden kon gaan denken. (en in die periode stond mijn hoofd er ook niet naar om er uberhaupt over na te denken)
