Slaapcoach voor baby?

Allereerst wil ik jullie veel sterkte wensen! Sommige baby's hebben hier inderdaad behoefte aan, maar dat kan behoorlijk pittig zijn. Overigens denk ik dat er weinig ouders zijn met een peuter(?) en een baby die wel toekomen aan een sexleven en me-time, maar continu een kind op je arm is gewoon zwaar.
Ik vraag me nog wel af of jullie de taken voldoende verdelen. Als er een met de baby bezig is kan de ander iets met oudste doen of iets in het huishouden of bij gods gratie iets voor zichzelf. Ruil ook af en toe! Ook de nachten kun je verdelen (om en om de hele nacht of de één gaat al om 20-21u naar bed en doet dan de vroege ochtend).
En hoe gaat het in- en doorslapen op de opvang? Mijn plakker had het een dag of wat heel moeilijk, maar vond toen zijn duim en dat scheelde ook voor thuis.

Ik heb zelf geen ervaring met een slaapcoach, maar wat ik er van de ouders op mijn werk van terughoor komt het toch vooral neer op gecontroleerd laten huilen. De coach steunt dan vooral de ouders om een stappenplan te maken en dit vol te houden. Dat kan nuttig zijn, maar je moet er wel klaar voor zijn en erachter kunnen staan.

Ik ken iemand die gebruik gemaakt heeft van de slaapcoach van Snuggles and Dreams en zij is heel positief. Haar zoon was wat ouder, dus zij deden gecontroleerd huilen. Op deze leeftijd doen ze dat nog niet en je hebt er zelf ook wat op te zeggen of je dat wilt of niet. Ze hebben ook wel andere methodes. Ik zou zeggen: hoe eerder hoe beter/makkelijker.

Wij hebben zoon vanaf 8-10 weken aangeleerd om zelf in slaap te vallen in zijn eigen bedje, zonder huilen. Ik gebruikte de slaapgidsen van Snuggles and Dreams daarvoor. Die vond ik zelf heel praktisch. Het boek baby in een droom ritme vond ik niet erg praktisch. In die slaapgidsen staat stap-voor-stap wat je kan doen.

Hoe gaat het op de opvang, slaapt ze daar ook alleen op de leidsters?

Allereerst een want het is heel zwaar!
Wij hadden ook precies zo'n 'draagzak' baby. Met 4 maanden hebben wij een slaapcoach ingeschakeld maar we moesten inderdaad wachten tot 6 maanden.
Grootste geldverspilling van het afgelopen jaar.
De tips staan allemaal ook in van die boeken. Het gaat inderdaad over ritme en langzaam je kindje in bed leren slapen (eerst in slaap laten vallen terwijl de baby je kan voelen, dan de stoel steeds iets verder weg zetten). Uren hebben we naast dat bedje gezeten.
We hebben extra lange begeleiding gehad maar het lukte gewoon niet. Toen zijn we toch weer teruggegaan naar de draagzak, voor maximale slaap.
Op een gegeven moment werd ze onrustiger in de draagzak. Vanaf toen kon ze opeens in haar bedje slapen. Hier was dat net als bij 05-2019 rond de 10 maanden. Vanaf een jaar ging het pas echt goed. Nu, met ruim 15 maanden, slaapt ze 90% van de nachten door en kan ik haar neerleggen en weglopen.

Ik denk dat een slaapcoach handig kan zijn voor kindjes die uit ritme zijn. Maar sommige kindjes willen gewoon echt niet in bed slapen.

Wat wel positief was aan de slaapcoach: daarna konden we het een soort van accepteren. Zo van: oké we hebben alles geprobeerd, het ligt niet aan ons, zo is ze gewoon. Dat maakte de kilometers door de woonkamer slenteren wat draagzamer. Maar die rugpijn herken ik

En neem een werkster als dat financieel lukt!! Scheelt ook veel stress.

Probeer eens overdag op de buik, op een luchtdoorlatend matras desnoods. Dan ben je erbij en kun je zien hoe het gaat. Als je kind het hoofd al goed kan optillen en goed kan huilen is de kans nul dat ze stikt.

Hier ook buikslapers. Het contact wat je lichaam maakt met het matras voelt zooo anders op de buik dan op de rug.

Hier was de tweede ook een buikslaper. Nu tiener . Ik heb indertijd geredeneerd: buikslapen heeft risico's maar niet slapen heeft ook risico's voor zowel kind als ik. Dus ik heb een aerosleep matras topper gekocht en het ledikantje pal naast mijn bed gezet. Het was meteen klaar. Hij hoefde niet eens een speentje meer en huilde alleen als hij per ongeluk op zijn rug was gerold. Omdraaien en slapen maar.

Misschien heb ik er overheen gelezen, maar slaapt ze in een co-sleeper? In je eigen bed erbij zou ik zelf niet zo snel doen, vond dat toch altijd gevaarlijk met de dekens. En ik sliep dan zelf ook heel slecht, juist omdat ik het zo eng vond.
Ik zou het toch voor mezelf gewoon zo makkelijk mogelijk maken met de behoefte van baby. Ik heb dat hier niet gedaan destijds en heb dochter in haar eigen kamer laten slapen. Met als resultaat dat ik er elke nacht tussen de 2-6 keer uit kon, soms wel 10 keer. En dat heeft tot zo’n 1,5 jaar geduurd. Ik liep erbij als een zombie. Geen idee hoe ik het heb overleefd. Maar ik had gewoon een co-sleeper moeten nemen, dat had al zoveel gescheeld. Buikslapen hielp hier ook wel iets.
Het huishouden, kan dat in de avond of in het weekend? De 1 is met baby bezig en de ander haalt even de stofzuiger door het huis, was draaien (vouwen kan met baby in de draagzak) en eens per 2 weken de badkamer soppen op zondag bijvoorbeeld. Ik doe hier het huishouden helemaal alleen en als ik daar per week 2 uur mee bezig ben is het veel. De week dat de badkamer ook moet is het hooguit 3 uur. Afstoffen doe ik niet (als er eens stof ligt dan haal ik de stofzuiger er overheen), keukenkastjes leeg halen en soppen doe ik nooit, ramen zemen 2 keer per jaar ofzo, bedden afhalen om de week. Was vouwen doe ik voor de tv, terwijl ik mijn favo serie kijk. Doe het minimale qua huishouden, het hoeft niet 100% spik en span. En accepteer de situatie zoals die nu is, ook met baby. Want wat ik lees is vrij normaal voor een baby.

Ik moet wel zeggen dat ik er de eerste paar dutjes naast gezeten heb om te kijken of hij nog ademde en s nachts legde ik hem nog op zijn rug. Maar toen ik zag hoe lekker hij sliep, als een konijntje, met zijn voetjes onder zijn lijfje getrokken, billen hoog in de lucht en gezichtje opzij, waren we snel om.

Saivash schreef: ↑

24-12-2021 23:49

Serieus? Dat wordt dus echt duidelijk ontraden, op deze leeftijd. En met een goede reden.

Als je de onderzoeken leest, valt dat best mee. Het grootste risico zit in de eerste nacht. Die kan je desnoods wakker blijven. De onderzoeken dat het gevaarlijk is zijn nog uit de tijd dat er ook in huis gerookt werd. Kind op een eigen kamer heeft ook zijn nadelen maar dat hoort schijnbaar wel.

Onze tweede baby sliep vanaf kraamweek op zijn buik in de cosleeper. Als je het eng vindt to, zou je kunnen beginnen met dat overdag in de box onder toezicht kunnen proberen. Aerosleep en dergelijke zijn schijnveiligheid dus die hoef je er niet voor aan te schaffen.

@to: wiegend of aan de borst in slaap vallen is echt nog heel normaal met 4 maanden oud.

Oh zo herkenbaar! Wij hebben uiteindelijk gebruik gemaakt van de slaapgidsen van snuggles and dreams, en dat werkte voor ons heel fijn! En ook nog een stuk betaalbaarder dan individuele begeleiding. Een tip, volg haar online, ze geeft daar al heel veel goede tips en gratis podcasts. (En nee, ik heb geen aandelen )

blondelady88 schreef: ↑

24-12-2021 22:19

We gaan er al maanden in mee maar trekken dit niet langer. We slapen zo slecht en kunnen onze oudste zo ook niet genoeg aandacht geven.

Lieverd, je baby is 4 maanden en je gaat er al maanden in mee. Probeer in alle redelijkheid je te bedenken dat een baby tot een jaar ofzo gewoon nog geen ritme heeft of in ieder geval nog amper wat aan of af kan leren (elk kindje is anders maar echte slaaptraining bij zo'n ukje doet meer kwaad dan goed, echt)
Kinderen zo jong zijn niet geprogrammeerd om alleen te slapen. Of lang te slapen. Of door te slapen.
Als je het niet meer trekt schakel dan hulptroepen in. Draai om en om diensten met je man. Pak ieder een halve nacht. Laat de kleine af en toe logeren als je echt een keer bij wil tanken en probeer echt, echt om te accepteren en je te realiseren: dit. gaat. over.

Overdag bij slapen. En niet te veel tijd kwijt zijn met proberen de kleine in slaap te krijgen. Dat kost je uiteindelijk meer tijd en frustratie aan alle kanten dan om voor nu even te accepteren en maar te kijken of de kleine in een draagzak of in je bed wel een uurtje of 2 trekt. Elk uurtje dat jullie slapen heb je maar weer in the pocket.

Ik ben geen fan van laten huilen. Zulke kleintjes huilen niet voor niets. Die vertellen je wat met hun huilen.
Is er al iets medisch uitgesloten?

Sterkte. I know the feeling <3

Ik weet dat het niet mag ( heb ook een shitload aan commentaar gekregen) maar oudste sliep op haar buik. Ze sliep op haar rug Max 30 min. Ook s nachts. Ik legde haar keer op haar buik in de box om hoofdje op tillen te oefenen ze viel in slaap en sliep zo vier uur weg. Vanaf dat moment sliep ze altijd op haar buik.

Hier moest ze ook wel tien minuutjes huilen s avonds. Niet krijsen maar huilen. Ik zag het als prikkel verwerking en keek echt op de klok want na 1 minuut leek t al zo lang. Ze sliep dan binnen die tien min

Saivash schreef: ↑

24-12-2021 23:49

Serieus? Dat wordt dus echt duidelijk ontraden, op deze leeftijd. En met een goede reden.

Ja hoor, serieus. Onze oudste sliep vanaf 10 weken dag en nacht op z’n buikje.

Skawa schreef: ↑

25-12-2021 07:51

Ik weet dat het niet mag ( heb ook een shitload aan commentaar gekregen) maar oudste sliep op haar buik. Ze sliep op haar rug Max 30 min. Ook s nachts. Ik legde haar keer op haar buik in de box om hoofdje op tillen te oefenen ze viel in slaap en sliep zo vier uur weg. Vanaf dat moment sliep ze altijd op haar buik.

Hier moest ze ook wel tien minuutjes huilen s avonds. Niet krijsen maar huilen. Ik zag het als prikkel verwerking en keek echt op de klok want na 1 minuut leek t al zo lang. Ze sliep dan binnen die tien min

Precies. Echt heel veel kindjes die gewoon op hun buik willen slapen. Ouders worstelen maandenlang met dat slapen en vanaf dat baby dan zelf kan draaien hop, slaapprobleem opgelost! Zo zonde van al die maanden gedoe. Als ze hun hoofdje goed kunnen optillen..

blondelady88 schreef: ↑

25-12-2021 00:13

@koffiepot: Verborgen reflux denk ik niet, ze heeft daar helemaal geen symptomen van. Inbakeren ook geprobeerd een maand of zo maar dat vond ze vreselijk en ze sliep er ook niet beter door. Wat voor slaaptrainimg hebben jullie gedaan?

Wij hebben de slaapgidsen van snuggles and dreams gebruikt, kan ik je aanraden. Overigens volgen we niet alles (geen witte ruis bijv en een iets ander dagschema), maar vanaf een maand of 6 heeft ze vaste bedtijd, vast slaapritueel, leggen we haar altijd wakker in bed en valt ze zelf in slaap. Tuurlijk soms met een mindere nacht als er bijvoorbeeld een tand aan komt, maar meestal slaapt ze gewoon goed. We leggen haar in bed, ze pakt zelf haar speen en konijnen, en gaat slapen (en soms nog even rommelen/mopperen).

Maar dat gezegd hebbende, wij hebben GEEN ‘plakbaby’. Ze sliep vanaf dag 1 thuis het liefst in eigen bed, met een slaapje van in de avond op ons. Dat maakt ‘slaaptrainen’ zoveel makkelijk. Rond 4 maanden was het hier ook lastig, dan probeerde ik het een halfuur in bed overdag, en anders ging ik wandelen. Ze leek opeens door te hebben dat we weg konden gaan.

Ik heb twee vriendinnen, allebei een baby van 3 maanden. De ene baby wil het liefst ‘los liggen’ en slaapt s nachts altijd in zijn eigen bed. De andere baby heeft veel behoefte aan nabijheid en zij hebben hetzelfde als jullie. S ochtends oefenen ze met een slaapje in bed en s middags zit hij altijd in de draag doek.

Ik lees in dit topic wel goede tips om iig het eerste slaapje in de ochtend te oefenen in bed.

Hier ook team buikslapen.

Ik ben zelf van rust, reinheid en regelmaat en mijn kinderen gaan naar bed als ze moe zijn. Soms huilden ze even, kwam ik nog even terug na 10 minuten en dan was dat. Op de buik slapen of bij je zelf in bed nemen was strikt verboden, daar gingen de baby's dood van werd gezegd.
Nu schijn je je kind de hele dag rond te moeten dragen want ze kunnen niet alleen liggen te slapen. Men heeft daardoor zelf slaap gebrek en het kindje waarschijnlijk ook waardoor zelf slapen nog lastiger wordt. Als je een slaapcoach neemt zoals ik zou zijn, slaap je na 3 dagen weer maar dat is op de zielige manier. Dus wordt het misschien een slaap coach van de zachte manier, maar die doet hetzelfde als jij. Als je het echt anders wil moet je naar mijn mening ook zelf iets anders doen. Of vanaf dag 1 keer bedenken hoe wil ik het doen? En wat absoluut niet? Bedenk dit is mijn kind en die kan ik veel leren. Voor mij was dat: In bed slaap je en als je wakker bent krijg je voeding en warmte/ gezelligheid.
Maar deze nieuwe trend waarvan gezegd wordt dat het natuurlijk is, is helemaal niet handig en praktisch. Daarnaast was er vroeger ook geen tijd om je kind heel de dag te dragen, je had nog een heel koppel kinderen en het huishouden was een dagtaak aan sich.
Voor ons was dichtbij de natuur: poepen en plassen op het potje vanaf de geboorte. Waarom zou je een kind eerst leren dat de luier een wc is en daarna het weer afleren? En de vrouwen in Afrika hebben ook geen luiers ter beschikking maar plassen niet op hun moeder.
Volgens mij doet de mens de verzorging van kinderen juist op een unieke manier, juist omdat we het willen en kunnen combineren met een werkend bestaan.
Kies 1 manier die vol te houden is en houd dat consequent vol. Dan wordt dat jullie manier en nee, zolang dat liefdevol gebeurt houd de baby daar niets aan over.

Wij hadden een huilbaby en droegen haar de hele dag. Vanuit het ziekenhuis tips om haar in haar bed ‘te leren’ slapen. Een keer geprobeerd, maar dat voelde niet goed. We gaven haar wat ze nodig had, en dat was één van ons. Retezwaar, wij hadden, net als jullie, ook nog een peuter. Zo nu en dan probeerden we of ze wilde slapen in haar bed en na een maand of 5 lukte het opeens. Gewoon zelf, zonder ‘trainen’ of oefenen. Zonder huilen en stress en gedoe. Wat hielp om haar langer in bed te laten slapen, was het nunki laken van Fedde en Kees.

Ik denk dat je nu vanalles kunt gaan doen met een slaapcoach, dat geeft je dan misschien een gevoel van hoop en houvast. Dat je iets doet wat misschien de oplossing is. Maar ik denk echt dat een baby pas in een bedje slaapt als die baby daar aan toe is. Of als ze zo moegehuild is dat ze het opgeeft omdat er toch niemand komt.

Floortje_7 schreef: ↑

25-12-2021 08:27

Ik ben zelf van rust, reinheid en regelmaat en mijn kinderen gaan naar bed als ze moe zijn. Soms huilden ze even, kwam ik nog even terug na 10 minuten en dan was dat. Op de buik slapen of bij je zelf in bed nemen was strikt verboden, daar gingen de baby's dood van werd gezegd.
Nu schijn je je kind de hele dag rond te moeten dragen want ze kunnen niet alleen liggen te slapen. Men heeft daardoor zelf slaap gebrek en het kindje waarschijnlijk ook waardoor zelf slapen nog lastiger wordt. Als je een slaapcoach neemt zoals ik zou zijn, slaap je na 3 dagen weer maar dat is op de zielige manier. Dus wordt het misschien een slaap coach van de zachte manier, maar die doet hetzelfde als jij. Als je het echt anders wil moet je naar mijn mening ook zelf iets anders doen. Of vanaf dag 1 keer bedenken hoe wil ik het doen? En wat absoluut niet? Bedenk dit is mijn kind en die kan ik veel leren. Voor mij was dat: In bed slaap je en als je wakker bent krijg je voeding en warmte/ gezelligheid.
Maar deze nieuwe trend waarvan gezegd wordt dat het natuurlijk is, is helemaal niet handig en praktisch. Daarnaast was er vroeger ook geen tijd om je kind heel de dag te dragen, je had nog een heel koppel kinderen en het huishouden was een dagtaak aan sich.
Voor ons was dichtbij de natuur: poepen en plassen op het potje vanaf de geboorte. Waarom zou je een kind eerst leren dat de luier een wc is en daarna het weer afleren? En de vrouwen in Afrika hebben ook geen luiers ter beschikking maar plassen niet op hun moeder.
Volgens mij doet de mens de verzorging van kinderen juist op een unieke manier, juist omdat we het willen en kunnen combineren met een werkend bestaan.
Kies 1 manier die vol te houden is en houd dat consequent vol. Dan wordt dat jullie manier en nee, zolang dat liefdevol gebeurt houd de baby daar niets aan over.

Liefdevol laten huilen?

To, wat verwacht je van een slaapcoach? Je lijkt heel wat te verwachten van je dochter naar ze is nog steeds heel erg mini, probeer te accepteren hoe het nu gaat en ontspan. Met 2 kleine kinderen gaat alles anders dan dat het ging en je hebt je handen hoe dan ook vol.

Mijn jongste heb ik ook al snel op zijn buik gelegd, eerst overdag en daarna ook 's nachts (in co-sleeper). Zelfs in de wandelwagen lag hij op zijn buik. Mijn oudste 2 sliepen ook vreselijk en ik heb van alles geprobeerd met heel veel frustratie en niks hielp maar het was ook goed gekomen als ik het ook bij hen gewoon geaccepteerd had.

Floortje_7 schreef: ↑

25-12-2021 08:27

Ik ben zelf van rust, reinheid en regelmaat en mijn kinderen gaan naar bed als ze moe zijn. Soms huilden ze even, kwam ik nog even terug na 10 minuten en dan was dat. Op de buik slapen of bij je zelf in bed nemen was strikt verboden, daar gingen de baby's dood van werd gezegd.
Nu schijn je je kind de hele dag rond te moeten dragen want ze kunnen niet alleen liggen te slapen. Men heeft daardoor zelf slaap gebrek en het kindje waarschijnlijk ook waardoor zelf slapen nog lastiger wordt. Als je een slaapcoach neemt zoals ik zou zijn, slaap je na 3 dagen weer maar dat is op de zielige manier. Dus wordt het misschien een slaap coach van de zachte manier, maar die doet hetzelfde als jij. Als je het echt anders wil moet je naar mijn mening ook zelf iets anders doen. Of vanaf dag 1 keer bedenken hoe wil ik het doen? En wat absoluut niet? Bedenk dit is mijn kind en die kan ik veel leren. Voor mij was dat: In bed slaap je en als je wakker bent krijg je voeding en warmte/ gezelligheid.
Maar deze nieuwe trend waarvan gezegd wordt dat het natuurlijk is, is helemaal niet handig en praktisch. Daarnaast was er vroeger ook geen tijd om je kind heel de dag te dragen, je had nog een heel koppel kinderen en het huishouden was een dagtaak aan sich.
Voor ons was dichtbij de natuur: poepen en plassen op het potje vanaf de geboorte. Waarom zou je een kind eerst leren dat de luier een wc is en daarna het weer afleren? En de vrouwen in Afrika hebben ook geen luiers ter beschikking maar plassen niet op hun moeder.
Volgens mij doet de mens de verzorging van kinderen juist op een unieke manier, juist omdat we het willen en kunnen combineren met een werkend bestaan.
Kies 1 manier die vol te houden is en houd dat consequent vol. Dan wordt dat jullie manier en nee, zolang dat liefdevol gebeurt houd de baby daar niets aan over.

Mijn oudste is alweer in de 20, maar ik wist echt al wel dat ze bij je houden de meest natuurlijke en liefdevolle.manier is

blondelady88 schreef: ↑

25-12-2021 00:15

Dat is allemaal leuk en aardig maar ondertussen hebben wij zelf geen leven meer. Nooit even een baby-loos moment. Behalve tijdens werk als ze op de opvang is.

Tja. Mijn jongste ‘baby’ is 14 maanden en mijn man slaapt al 14 maanden op zolder en kind bij mij. Kan me er wel tegen verzetten, maar het is fijn dat man uitgerust is voor de dagelijkse dingen en wat meer energie heeft voor onze kleuter, en het is fijn dat ik zoveel slaap als maar mogelijk.

Mijn oudste heb ik dat samen slapen met 10 maanden kunnen afwennen, de jongste is aan een stuk door ziek en groeit slecht, dus dat is helaas nu geen optie, hij heeft gewoon nog nachtvoeding (en troost) nodig. Hij heeft net buisjes gekregen en daar lijkt hij nu fors van op te knappen. We hebben hem in geen maanden zo vrolijk gezien en hij slaapt veel beter. Maw: hij was me niet aan het pesten, hij had gewoon pijn.

Hij slaapt zijn dutjes en in de avond sinds een maand of 6 wel in z’n eigen bed, maar dan wiegen wij hem nog in slaap en leggen hem er dan in, of we leggen hem buiten in de wagen. Wij hebben dan even tijd voor onszelf, de oudste en/of het huishouden. Op de opvang slaapt hij alleen buiten in zo’n lutje potje.

Ik heb er niet zo’n moeite mee om mijn leven aan te passen aan de baby. Onze oudste was ook een verschrikkelijke plakker, maar dat is nu een open, sociaal en gemakkelijk kind dat overal kan slapen, nooit nachtmerries of gedonder heeft en slaapt als een os. Het is zo tijdelijk..

Je hebt een baby. Waarom verwacht je dat die haar behoeften wel voor jou aan de kant kan schuiven, als het jou niet lukt om dat voor haar te doen?

Ja, baby’s vragen onredelijk veel aandacht. De een is daar moeilijker in dan de ander, maar het is gewoon intens. Ik ben geen babymoeder. Ik hou er niet van, ik floreer een niet van, ik moet mezelf er actief aan herinneren om ervan te genieten.

En toch. Als ik dan kijk naar mijn oudste en hoe uitzichtloos ik het toen vond en hoe groot en zelfstandig hij nu is, dan mis ik dat ukje. En kan ik met weemoed denken aan de tijd dat hij op mijn arm lag te slapen met zo’n engelachtig tevreden glimlachje op zijn snoet.

Er wordt vaak gezegd ‘the days are long but the years are short’. En zo is het. Nu voelt dit eindeloos maar het is maar zo’n klein stukje van het leven van je kind.

De oplossing is niet dat je baby het ‘beter’ moet doen. Ze hoeft niet getraind te worden want ze is al goed zoals ze is. Degene die getraind ‘moet’ worden ben jij. Verstand op 0, blik op oneindig. This too shall pass. En dat eindeloos herhalen.

PS Ik heb trouwens ook bij beiden wel eens geprobeerd mijn kinderen het eruit te laten huilen. Beiden krijsten rustig 3 kwartier tot een uur hysterisch en de een kotste zichzelf ervan onder en de ander viel dan 5 minuten in slaap om genoeg energie op te doen om het weer een uur op een krijsen te kunnen zetten. Dat ik elke zoveel minuten terug kwam voor een geruststellend ‘aanwezig zijn’ hadden beiden geen enkele boodschap aan. We zijn nooit 1 stap verder gekomen in de fading out methode en na een week was ik in staat om van een flat te springen dus nam ik ze maar weer in bed en sliep iedereen tenminste weer. Bij mijn oudste ging het met 10 maanden ineens wel. Zomaar.
Mensen die zeggen dat laten huilen ‘altijd werkt’ weten niet wat het is om een plak/huilbaby te hebben. Je neemt ze niet in bed om er slechte slapers van te maken. Je neemt ze in bed omdat ze anders gewoon niet slapen. Sommige mensen draaien oorzaak en gevolg om.

blondelady88 schreef: ↑

25-12-2021 13:51

@Sarai: Dankje voor je reactie. Ik snap helemaal wat je zegt maar ik zie gewoom zoveel om me heen dat het ook anders kan. Kindjes die prima in eigen bed slapen. En online al die slaapcoaches die zeggen dat je je kindje kan leren zekf in slaap te vallen in eigen bed.
Ik ben ook geen fan van laten huilen, zou ik ook niet zo snel meer doen. Bij de eerste met pijn in mijn hart wel gedaan uit pure wanhoop, maar heb daar echt spijt van. Een paar minuten jengelen vind ik niet zo erg.
Medisch is er niks aan de hand gelukkig.

En dat klopt ook, het kán ook anders. Maar baby's zijn nou eenmaal niet allemaal hetzelfde en de jouwe geeft nu aan dit nodig te hebben. En je weet zelf ook wel dat het de andere kant op ook anders kan, namelijk nog veel moeilijker met slapen.

Gefeliciteerd, je hebt een peuter en een baby en hoe het nu gaat kan erbij horen. Dat is zwaar maar het heten dan ook geen tropenjaren omdat het bij iedereen zo makkelijk gaat. Het is ook gewoon héél wat en het is niet handig om je daartegen te gaan verzetten en verwachtingen te hebben waar die baby niets aan kan doen.

Accepteer het en kijk waar je ruimte kunt creeëren, een keer baby naar oppas of een extra dag naar opvang bijvoorbeeld.

Ik lees dat je het niet aandurft, maar hier was op de buik laten slapen écht de oplossing. Daar had geen slaapcoach iets aan kunnen doen. Alle problemen waren voorbij. Heb voor de zekerheid een aerosleep gekocht. Het is belangrijk dat je kindje z'n/haar hoofd kan draaien.

blondelady88 schreef: ↑

25-12-2021 05:26

05-2019: Zo ver wil ik het niet laten komen. Maar goed elk kind is anders natuurlijk. Mijn oudste van 2 was in het begin ook niet de makkelijkste en heeft zich ontpopt tot een heel goed slapertje.
Osteopaat ben ik al geweest en heeft geen verschil gemaakt.

Tja ik had het ook niet zo ver willen laten komen. Maar ik ben een alleenstaande moeder vanaf de geboorte en iedere dag en nacht frustrerend rond te blijven lopen met een baby kon ik niet opbrengen.
Ik was gewoon te moe en wilde het gevecht niet aangaan ook niet toen ze een dreumes was en dan nu een peuter. Ik heb het geprobeerd en dagen tot weken achter elkaar om haar in haar eigen bed te laten slapen. De tijd dat ze in haar ledikant lag ging op een gegeven moment redelijk goed maar dan wel bij mij op de kamer. Toen ze daar uit gegroeid was werd het naast mij in bed. Je houd het een aantal weken vol maar als je steeds uren en uren bezig bent om aan het slapen te krijgen en je ziet dat de makkelijkste oplossing bij jou slapen is dan is de keuze op een gegeven moment makkelijk.

Heel eerlijk ik wil gewoon kunnen slapen. En als ze goed slaapt naast mij en ik slaap ook goed zie ik het probleem niet.
Maar zoals ik al zei ben ik alleen.

@Lux ik ben het volledig eens met de post die je hierboven hebt geschreven.