Spijt 2e kind /opgesloten gevoel

02-04-2023 07:58 454 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Vanwege het taboe op dit onderwerp ben ik bang voor herkenning en dus een nieuwe account.

Ik heb 2 geweldige kinderen (3,5 en 1,5), maar ik heb nog steeds zo'n spijt van mijn jongste. En dat ligt niet aan haar want het is echt een leuk en gemakkelijke meisje. Maar ik wist niet dat de overgang van 1 naar 2 kinderen mij zou zwaar zou vallen. Veel mensen zeiden die 2e doe je er gewoon bij.

Toen we alleen de oudste hadden ging ik fluitend door het leven: alles was zo makkelijk te combineren: fulltime baan, sporten, afspreken met vriendinnen en tijd met partner (toen hadden we nog een sexleven)

Maar sinds ik weer werk na 8 maanden verlof heb ik het gevoel dat ik contstant aan het rennen ben en niet aan mezelf toe kom. Wat eigenlijk onzin is want met een breed sociaal netwerk en hulp die we inkopen heb ik (veel) meer eigen tijd dan veel vriendinnen.

Tsja waar zit het dan in: met 1 kind ga ik overal aan en wisselen partner en ik af. Dan had je een dagdeel voor jezelf, maar nu met 2 kinderen: alleen op stap met 2 vind ik geen ontspanning maar overleven. Dat gevoel heb ik ook als ik mijn eentje een avond moet doen.

Zijn er mensen die dit herkennen en tips hebben?
Alle reacties Link kopieren Quote
Allereerst; knap dat je dit bespreekbaar durft te maken. Ookal is het anoniem op een forum.. het kost ballen om dit op te schrijven.

Je zit midden in de tropenjaren. Je oudste is 3,5, over een half jaartje gaat die naar school. Dan is onderweg gaan met die andere toch weer wat makkelijker.

Verder eens met de rest. Je partner zal ook zijn duit in het zakje moeten doen. Dat minder werken, ik snap dat dat niet iets is waar je om staat te springen. Juist daar ben je jij.. niet mama en niet vrouw van.
Ik denk eerlijk gezegd ook niet dat minder werken je meer ruimte biedt.

Ga je wel eens naar de sportschool?? Een uurtje s’avonds even de focus op jezelf kan soms wonderen doen. (Helemaal als je ook nog even de sauna in kan daarna).

Geef bij je man aan dat je iets meer ruimte nodig hebt voor jezelf, maar ook dat je meer hulp van hem nodig hebt bij het spitsuur bijvoorbeeld.

Wat mij heel erg hielp was op zondag alvast voor koken voor de eerste 3 dagen van de week. Dan hoefde ik als ik thuis kwam na een dag werken alleen maar op te warmen…

Het is zoeken naar de kleine dingetjes die jouw leven makkelijker maken.. zodat je niet de stress voelt.
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
Zwaluw1984 schreef:
02-04-2023 20:59
Omdat ik dat niet van hem wil vragen, het is mijn probleem. En iemands carrière vragen op te geven vind ik nogal een ding eerlijk gezegd. Dat is niet het eerste waar ik aan denk. En ik denk oprecht dat minder werken niet de oplossing is.

Het zit hem vooral in het niet op pad kunnen op vrije dagen of iets voor of na het werk kunnen doen zonder dat we de ander belasten.
Ik heb het idee dat ik nu, als ouder van kinderen, die bijna niet sliepen overdag, potentieel iets heel doms zeg, maar ik heb nooit echt rekening gehouden met slaapjes overdag.
Anders kom je inderdaad nooit ergens met meerdere kinderen (ik had er 3 in 3.5 jaar tijd). Ik mikte jongste gewoon standaard in draagzak, draagdoek, buggy, fietskar, autostoel en ik ging gewoon. Soms sliepen ze dan, soms ook niet en dan had je een oververmoeid kind, maar het ging ook heel vaak prima.
Nou moet zeggen dat mijn "geluk" was dat mijn kinderen al heel jong op 1 x slapen zaten en voor hun tweede al helemaal niet sliepen, maar ik heb het slapen wel behoorlijk gestuurd, juist ook omdat ik vaak alleen was met de kinderen.

En ik zou ook niet teveel in termen van de ander belasten denken. Dat hoeft niet zo te zijn hè. Ik voelde mij ook weleens schuldig, terwijl man het helemaal geen probleem vond om een avondshift alleen te doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tsja @gigue (briljant kledingmerk trouwens) dan heb je geluk met jouw kinderen. Die van mij worden duiveltjes als ze niet slapen. Lees de oudste gaat met speelgoed smijten, niet eten (dan kun je er dus s nachts uit, want honger) en veel driftbuien en de jongste blijft huilen tot ze ergens in een bed ligt (en dat kan dan overal zijn).

Oh en een draagzak/doek als ze die zien gaan ze al krijsen en oh weer al ze er in moeten.

Helaas ik heb hele lieve kinderen, maar slaap op hun tijdstippen heilig want anders zijn ze onhandelbaar en de oudste slaapt met 3,5 nog 2-3 uur s middags en de jongste haalt meestal ook 2x 1,5-2 uur. Maar ja ze slapen wel allebei sinds 3 maanden het klokje rond dat is voor ons ook goud waard.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zwaluw1984 schreef:
02-04-2023 20:59
Omdat ik dat niet van hem wil vragen, het is mijn probleem. En iemands carrière vragen op te geven vind ik nogal een ding eerlijk gezegd. Dat is niet het eerste waar ik aan denk. En ik denk oprecht dat minder werken niet de oplossing is.

Het zit hem vooral in het niet op pad kunnen op vrije dagen of iets voor of na het werk kunnen doen zonder dat we de ander belasten.
Dat is ook lastig en wennen. Maar ga elkaar belasten, echt waar. Belast hem voor jouw vrije tijd. Dat levert echt het meeste op.
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren Quote
Heb je al met je man overlegd of hij manieren ziet om jou meer vrij te geven. Misschien stelt hij dingen die jij niet wil vragen wel zelf voor. Ik bedoel niet minder werken hoor, maar kijk gewoon waar hij mee komt.
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren Quote
Zwaluw1984 schreef:
02-04-2023 20:59
Omdat ik dat niet van hem wil vragen, het is mijn probleem. En iemands carrière vragen op te geven vind ik nogal een ding eerlijk gezegd. Dat is niet het eerste waar ik aan denk. En ik denk oprecht dat minder werken niet de oplossing is.

Het zit hem vooral in het niet op pad kunnen op vrije dagen of iets voor of na het werk kunnen doen zonder dat we de ander belasten.
Wat ik een van de lastigste aspecten vond van een gezin zijn, is dat je alles moet overleggen en dat me-time (bijna) altijd betekent dat je de ander belast. Maar uiteindelijk hebben we onze weg daar in gevonden en is het een kwestie van elkaar vrije tijd gunnen en zelf ook je vrije tijd pakken (dat laatste vond ik lastiger dan het eerste). Op dit moment klinkt het alsof je man wat meer belastbaar is dan jij, dus plan wat fijne momenten voor jezelf in de komende weken met dingen waar je van oplaadt. Uiteindelijk plukt het hele gezin daar de vruchten van.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zwaluw1984 schreef:
02-04-2023 11:30
Mijn oudste slaapt nog 1x en de jongste 2x, zijn nogal slaapjes. Onze oudste slaapt met 3,5 soms nog 3 uur.
Nog niet verder gelezen dan dit.
Wij gingen op vakantie met dochter van 3,5 en zoon van (bijna) 1,5 die toen ongeveer ditzelfde schema hadden. Thuis vond ik het niet zo'n probleem, als ik het me goed herinner vond ik het ook wel lekker één kind tegelijk te hebben terwijl de ander sliep. Maar op vakantie kwamen we inderdaad het huisje haast niet uit. Toen zijn we jongste in de ochtend gaan wakker houden en legden we ze in de middag samen in bed. Daar was hij toch redelijk snel aan gewend.
Buitenshuis slapen lukte hier ook niet, dat hebben ze bij ons na een maand of zes eigenlijk nooit meer gedaan. Meestal werkten we toch om de slaapjes heen.
lariba wijzigde dit bericht op 02-04-2023 22:58
9.71% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Met een psycholoog praten is een goed idee.

Verder dit is een fase in het leven he! Een hele korte overigens. Dat besef je zodra het voorbij is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zwaluw1984 schreef:
02-04-2023 20:59

Het zit hem vooral in het niet op pad kunnen op vrije dagen of iets voor of na het werk kunnen doen zonder dat we de ander belasten.
Maar man heeft geen moeite om jou te belasten voor vrije tijd voor zichzelf. Want drie weekenden in de maand heeft hij ruimte voor zijn hobby/ajax.
Waarom niet bespreekbaar maken om voor jou ook die ruimte te creëeren?
Zwaluw1984 schreef:
02-04-2023 21:45
Tsja @gigue (briljant kledingmerk trouwens) dan heb je geluk met jouw kinderen. Die van mij worden duiveltjes als ze niet slapen. Lees de oudste gaat met speelgoed smijten, niet eten (dan kun je er dus s nachts uit, want honger) en veel driftbuien en de jongste blijft huilen tot ze ergens in een bed ligt (en dat kan dan overal zijn).

Oh en een draagzak/doek als ze die zien gaan ze al krijsen en oh weer al ze er in moeten.

Helaas ik heb hele lieve kinderen, maar slaap op hun tijdstippen heilig want anders zijn ze onhandelbaar en de oudste slaapt met 3,5 nog 2-3 uur s middags en de jongste haalt meestal ook 2x 1,5-2 uur. Maar ja ze slapen wel allebei sinds 3 maanden het klokje rond dat is voor ons ook goud waard.
Dat is lastig inderdaad. Geen ervaring met die kant van de medaille (ik was al dolblij als ze overdag een uurtje sliepen).
Ik zou wel proberen toe te werken naar tegelijk slapen, dus slapen van jongste steeds wat uitstellen. Geen idee, hoe makkelijk dat gaat. Hier ging dat redelijk makkelijk (wakker blijven was makkelijker dan laten slapen), maar ik besef mij ook wel dat dat niet voor ieder kind geldt.
Je bent niet op aarde om je man te ontzien, TO. Een 50/50 verdeling is dat hij het 26 weken in het jaar zwaarder heeft dan jij. En niet jij 52 weken per jaar zwaarder dan hij.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zwaluw1984 schreef:
02-04-2023 20:59
Omdat ik dat niet van hem wil vragen, het is mijn probleem. En iemands carrière vragen op te geven vind ik nogal een ding eerlijk gezegd. Dat is niet het eerste waar ik aan denk. En ik denk oprecht dat minder werken niet de oplossing is.

Het zit hem vooral in het niet op pad kunnen op vrije dagen of iets voor of na het werk kunnen doen zonder dat we de ander belasten.
Oei, dat vind ik pijnlijk om te lezen. Voor jouzelf, welteverstaan.

Als jij zo vastloopt, is het toch jullie gezamenlijke probleem? Je bent toch samen een team.
En als de verdeling op bepaalde vlakken 90/10 is, kan daar toch ook deels het probleem en de oplossing ervan liggen?
En zelfs al zou het wel eerlijk verdeeld zijn; dan nog is het een feit dat jij nu vastloopt en dat jullie daar mijns inziens samen een oplossing voor moeten vinden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn partner en ik hebben de afspraak dat we allebei twee avonden per week vrij zijn. Dan is de ander thuis en past op de kinderen. Op die vrije avonden kan ik van alles plannen en afspreken met mensen.
Ik herken het een gedeelte, ik vond van 1 naar 2 vooral zoveel drukker. Ik moet zeggen dat het nu een stuk beter is sinds de jongste 2 en de oudste 4 is. Lijkt allemaal wat rustiger te worden. Toen de jongste 1.5 was vond ik het aardig zwaar. Ze klom overal op en je moest altijd kijken of ze niet gevaarlijke dingen deed. Ze rende buiten ook altijd zomaar weg. Nu is dat veel minder ook al scheelt het maar een half jaar.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zie hier mensen zeggen dat het beter wordt. Dat zie ik niet zo hoor. Als ze naar school gaan krijg je het schoolritme met alle verplichtingen die daarbij horen. Tenzij je een ouder wil zijn die nooit ergens aan mee doet. En dan heb je nog de speelafspraakjes, de zwemles, clubjes. Meestal op onhandige tijden.

Ik denk dat je alles wil, maar je kunt het niet allemaal krijgen.

Is een nanny niks voor jullie?
Het is echt de leeftijd van je kinderen. Wat op dit moment beperkend werkt. Eentje van 3 en eentje van 1,5 is in mijn ogen pittig. Zodra ze wat groter zijn, krijg je je gevoel van vrijheid -nou ja, op een ontspannen manier op pad gaan met beide- wel weer terug. Voor nu toch met je man zoeken naar meer momenten dat ook jij tijd hebt voor jezelf.
En zo te horen doe je al wat je kan doen: strikt met bedtijden omgaan. Zodat je in de avond kan bijkomen. Zo deed ik dat ook jarenlang op mijn werk, met 4-5 kinderen. Ik ging erg graag met het hele clubje dagjes weg in mijn eentje. Maar ja, de kinderen waren dan ook in de leeftijd van 5 tot en met 11 jaar.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat het hem ook zit in de leeftijden, maar nog meer in het feit dat je geen ruimte voor jezelf durft op te eisen. Zodra je kinderen hebt (de hoeveelheid kinderen doet er dan niet eens toe eigenlijk) kun je alleen tijd voor jezelf hebben als de ander voor de kinderen zorgt. Dat is niet je partner belasten, het is ook zijn gezin en derhalve zijn verantwoordelijkheid natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Subnautica schreef:
03-04-2023 05:11
Ik zie hier mensen zeggen dat het beter wordt. Dat zie ik niet zo hoor. Als ze naar school gaan krijg je het schoolritme met alle verplichtingen die daarbij horen. Tenzij je een ouder wil zijn die nooit ergens aan mee doet. En dan heb je nog de speelafspraakjes, de zwemles, clubjes. Meestal op onhandige tijden.

Ik denk dat je alles wil, maar je kunt het niet allemaal krijgen.

Is een nanny niks voor jullie?
Dit inderdaad. Spreekbeurten waarbij geholpen moet worden, toetsen, groepjes, sportwedstrijden. Ik moet ze eerder van de bso halen dan vroeger van het kdv. Want er moet dus nog vaak iets aan sport of huiswerk gedaan worden. En bso willen ze in de vakanties ook echt niet meer heen. Wat ik snap. Maar alleen thuis blijven kan ook nog niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Marcella22 schreef:
03-04-2023 09:07
Dit inderdaad. Spreekbeurten waarbij geholpen moet worden, toetsen, groepjes, sportwedstrijden. Ik moet ze eerder van de bso halen dan vroeger van het kdv. Want er moet dus nog vaak iets aan sport of huiswerk gedaan worden. En bso willen ze in de vakanties ook echt niet meer heen. Wat ik snap. Maar alleen thuis blijven kan ook nog niet.
qua drukte is dat zeker waar.
Maar ik vond het na dat de jongste baby-af was, wel gemakkelijker.
En je slaapt zelf beter, dat scheelt ook
Alle reacties Link kopieren Quote
je slaapt beter, hoeft niet constant aan te staan en je hoeft niet constant te bedienen/luier verschonen/helpen met wc. Elk jaar dat ze ouder worden gaat het makkelijker, vooral als zwemles ook klaar is. S' morgens zichzelf aankleden en brood smeren + brood mee naar school gaan ze ook zelf doen. Je krijgt steeds meer een beetje tijd voor jezelf terug. En als ze op school zitten kan je ook van alles ondernemen.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb alleen de opening gelezen en mijn 1e gedachte: dit gaat over.
Ik had mijn 2e ook onderschat, die is nu 6 en nog steeds vind ik het soms te druk en zeg ik weleens tegen mijn man 'wat was het toch makkelijk met 1 kind'. Ik heb 2 kinderen die ook heel aanwezig zijn en druk. Maar goed, ik heb mijn jongste echt naar school gekeken, ik vond dat zo'n verademing toen ze beide op school zaten. De woensdag was en ben ik vrij, ipv dat ik nu met een kind thuis zat had ik ineens niemand thuis, en zo langzamerhand kwam er ruimte voor mezelf. Nu ze op school zitten komen er weer andere dingen bij, zoals sportclubs maar dat vind ik heel leuk. Ze worden zelfstandiger en vooral dat 'alleen maar zorgen' gaat eraf, daar was ik heel erg klaar mee.
Ze gaan nu zelf naar beneden 's ochtends, wij hebben jarenlang voor 6.00 beneden gezeten. Dus ik slaap nu minimaal tot 7.00 uur, heerlijk.
newspaper wijzigde dit bericht op 03-04-2023 09:50
8.55% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het volkomen logisch dat je dit allemaal niet trekt. En allebei fulltime werken en een heel gezin erbij. Dat is toch geen leuk leven meer en dat is toch ook niet te doen? Altijd rennen en vliegen. Ik denk dat je te veel wil. Je kan niet alles hebben. Je zal toch (in ieder geval tijdelijk) een stap terug moeten doen, tenzij je wil dat jouw kinderen een overbelaste en gestresste moeder krijgen. Je kan ook beiden 4 dagen werken. Dat is nog veelmaar geeft jullie wat meer lucht. Kinderen doe je er niet even bij en het is toch ook fijn om wat tijd met jouw kinderen door te kunnen brengen. Ze zijn ook maar 1 keer klein. Of vind je dat een straf?
Veel sterkte!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik sluit me hierbij aan. Ik word al moe van het lezen van wat je allemaal zou willen. Als je kiest voor een uitdagende baan en 2 kinderen, betekent dit dat je offers moet maken op een ander vlak. Je kunt niet en, en, en, en. Je wordt ook onrustig van al die verwachtingen. Ik lees dat je moeite hebt met de slaapjes. Wat maakt het uit dat je niet weg kan? Pak een boek, ga borduren, kijk Netflix. Geef je eraan over en stop met nadenken wat je allemaal nu niet kunt. Dit veroorzaakt alleen maar frustratie. Focus je op werk en kinderen en pak daaromheen rust in huis met je gezin. En spreek met elkaar af op welke momenten per maand je even iets voor jezelf kunt doen.

Een leven met kinderen is anders dan een leven zonder. Het is heel logisch dat je aan deze nieuwe invulling moet wennen. En dat is niet altijd leuk. Dat gevoel mag er gewoon zijn. Maar probeer ook te kijken naar wat je wel hebt. Twee gezonde kinderen die slapen, goede baan, fijne relatie? Je mag je ook beseffen hoeveel geluk je hebt hiermee ipv blijven stilstaan bij wat je nu allemaal mist door de komst van de 2de. Als dit niet lukt, zou ik professionele hulp zoeken. Misschien heb je wel tekenen van een burn-out of postnatale depressie?
Spinkeltje schreef:
03-04-2023 09:49
Ik vind het volkomen logisch dat je dit allemaal niet trekt. En allebei fulltime werken en een heel gezin erbij. Dat is toch geen leuk leven meer en dat is toch ook niet te doen? Altijd rennen en vliegen. Ik denk dat je te veel wil. Je kan niet alles hebben. Je zal toch (in ieder geval tijdelijk) een stap terug moeten doen, tenzij je wil dat jouw kinderen een overbelaste en gestresste moeder krijgen. Je kan ook beiden 4 dagen werken. Dat is nog veelmaar geeft jullie wat meer lucht. Kinderen doe je er niet even bij en het is toch ook fijn om wat tijd met jouw kinderen door te kunnen brengen. Ze zijn ook maar 1 keer klein. Of vind je dat een straf?
Veel sterkte!
ze werken ook allebei 4 dagen. Ze hebben allebei een parttime dag, Maar wel op dezelfde dag, want ze vindt 2 kinderen in haar eentje teveel.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven