Stoppen met werken?!

KamilleT schreef: ↑

12-12-2020 11:58

Ik kan me niet voorstellen dat je je in diezelfde mate ontwikkelt als je thuis bent als wanneer je werkt, of je moet daadwerkelijk een opleiding volgen en/of structureel vrijwilligerswerk doen. De huisvrouwen die ik ken hebben dat allemaal niet gedaan hoor. Het zijn op zich intelligente vrouwen, ze kunnen ook echt wel wat, van sommigen verbaas ik me erover dat zij dan thuis zijn en hun minder intelligente man niet.

Dit dus. Het is een zoethoudertje dat huisvrouwen zichzelf voorvoorhouden. Feit is: ze zijn financieel afhankelijker, ontwikkelen zich minder dan iemand die werkt, maken zichzelf later minder interessant op de arbeidsmarkt en wat mij opvalt is dat ze vaak minder interessant gezelschap zijn. Het wordt een beetje eenheidsworst omdat hun wereld nu eenmaal kleiner wordt. Ik zou het nooit aanraden.

Star3 schreef: ↑

12-12-2020 13:32

Nou ja ergens 2 dagen in de week ergens op een financiele afdeling facturen binnen zitten boeken veertig jaar lang is ook niet echt ontwikkelen natuurlijk.

Inderdaad. Net als veel laag of ongeschoold werk. Het houd je wel een beetje bij de tijd, maar om te ontwikkelen doe je cursussen en werk je wel wat meer. Toch is het beter dan niets. Zeker als je 4 kinderen hebt die straks vervolgopleidingen gaan doen is het belangrijk op de markt te blijven.

Ja, je kan jezelf natuurlijk prima ontwikkelen zonder werk. Niet elke betaalde baan is even spannend qua ontwikkeling natuurlijk. Ik heb een baan waar je heel veel zelf kan bepalen en daardoor dus heel veel ontwikkelingsmogelijkheden. Ik ken ook genoeg mensen die dat helemaal niet hebben en waarvan het werk vooral routinematig is.

Als je thuisblijft kan je uiteraard via vrijwilligerswerk en cursussen van alles blijven doen. Ook zonder dat kan je best een boeiend persoon zijn. Mijn beste vriendin is huisvrouw en doet helemaal niks naast de kinderen. Toch vind ik haar nog steeds enorm interessant en boeiend en hebben we hele goede gesprekken. Ik ben het niet eens met haar beslissing maar vanuit haar perspectief begrijp ik die keuze wel. Dat heeft deels ook te maken met het feit dat ze geen echte carrière heeft en dat het dus sowieso heel lastig voor haar zal zijn om aan het werk te komen, zeker in een beetje leuke baan. Maar om in een beetje leuke baan te komen zal ze toch eerst een opleiding moeten volgen of een aantal jaar in een minder leuke en goed verdienende baan doorbrengen... dus een beetje catch-22

Een groot voordeel van blijven werken is dat als je ooit van plan bent om weer aan de slag te gaan dat het heel moeilijk kan zijn om weer een baan te vinden, zeker een baan waarin je redelijk verdiend en je kan ontwikkelen. In mijn werk kom je niet meer terug als je er meer dan een paar jaar uit bent, of althans heel moeilijk. Een andere functie zou kunnen maar ik zou dan zeker niet meer de meest aantrekkelijke kandidaat zijn. Dus dan zou ik ander werk moeten zoeken, in een andere sector en waarschijnlijk veel minder leuk en een minder goed salaris.
Een jaar of 2/3 er tussen uit kan wel zonder problemen in veel sectoren maar langer is vaak erg schadelijk.

Persoonlijke groei en ontwikkeling kun je prima zonder betaalde baan. Zolang je maar interesse houdt in de buitenwereld en de medemens.

Ik heb me al die jaren prima persoonlijk kunnen ontwikkelen, het wonen in verschillende landen heeft daar ook een flinke rol in gespeeld. Ik denk dat je ontwikkeling op verschillende manieren stil kan staan net zoals dat je jezelf op verschillende manieren kunt blijven ontwikkelen. Dat heeft niks met het wel of niet hebben van een baan te maken.

Maar dan hebben we het hier over persoonlijke ontwikkeling. Kijk werk gerelateerde ontwikkeling (daar waar de meeste het hier over hebben toch?) ligt dan natuurlijk heel anders

Ik zou ook kiezen voor een dag meer werken en dat extra geld investeren in een huishoudelijke hulp.

Sowieso blijven werken, als je er de tijd voor neemt geeft dat meer rust dan altijd thuiszitten is mijn ervaring. Ik heb een tijd veel thuis gewerkt en tegelijkertijd zwanger + zorgen voor een dreumes en ik had toen ook altijd stress, altijd het gevoel dat ik tekort schoot en ik werkte te weinig om echt mee te doen op kantoor. Ben blij dat ik mezelf uit die situatie heb gehaald. Ik werk nu meer, man zorgt meer en voel me nooit gestresst eigenlijk.

Tijdens mijn zwangerschap verloor ik mijn baan, midden in de vorige crisis. Pas toen mijn kind 9 maanden was vond ik weer werk.
Nu is onvrijwillig werkloos zijn wasrschijnlijk anders dan bewust kiezen voor niet werken, maar ik vond het verschrikkelijk om behalve mijn man nauwelijks meer diepgaande gesprekken te voeren, en de hele dag alleen maar bezig te zijn met zorgen huishouden en middagTV . ( Netflix bestond nog niet, dus mijn keuze was telsell of herhalingen van dr Phil.
Ik heb dankzij 24-kitchens Rudolf wel leren koken, wat je vast ook kunt beschouwen als persoonlijke ontwikkeling.

Als je een schoonmaakbaantje hebt of in een fabriek steeds hetzelfde werk moet doen, dan ontwikkel je je op je werk ook niet zo, maar de meeste mensen die hebben geleerd voor hun werk, ontwikkelen zich wel degelijk via hun werk.

Als je thuis bent voor je kinderen, ben je vooral daarmee bezig. Niks mis mee, maar om dat nu gelijk te stellen met een baan op niveau?