
Studeren en op kamers, nog niet klaar er voor
vrijdag 25 april 2025 om 13:30
Lastige titel, die ik graag verduidelijk. Mijn 17-jarige doet dit jaar eindexamen en wil gaan studeren in een andere stad. Met het OV reizen is qua tijd bijna niet te doen, dus kind zal op kamers gaan (mits die er zijn). Hartstikke leuk, kind is derde kind dat gaat studeren en kind vindt het spannend, maar ook heel leuk.
Ik maak mij wel zorgen, kind is kwetsbaar en naar mijn gevoel er nog niet aan toe. Aan studeren niet, aan op kamers gaan niet. Kind wil ook geen tussenjaar nemen, wat mijn voorkeur zou hebben en ik volg daarin de wens van mijn kind.
Maar kind is niet zo zelfstandig, maakt niet makkelijk contact en slaat soms dicht. Hier thuis gaat het nu heel goed: kind heeft een paar goede vrienden, een soort van sociaal leven en wordt gezien door de omgeving. Kind gaat wel een studie met een hoog nerd-karakter doen, maar toch maak ik mij zorgen, ben bang dat kind een beetje overweldigd raakt door alles en een beetje verpietert.
Iemand die dit herkent? Het is anders dan mijn oudere kinderen, alhoewel mijn oudste ook pas sinds een jaar echt aan het op kamers zijn toe is (de eerste 2 jaar waren ook te vroeg).
Ik herken het zo goed van mijzelf, ik ging met 18 jaar uit huis en dat was eigenlijk te vroeg. Mijn kinderen lijken ook relatief laat volwassen te worden (puberteit was bij alle kinderen ook laat, dochters waren laat ongesteld).
Ik maak mij wel zorgen, kind is kwetsbaar en naar mijn gevoel er nog niet aan toe. Aan studeren niet, aan op kamers gaan niet. Kind wil ook geen tussenjaar nemen, wat mijn voorkeur zou hebben en ik volg daarin de wens van mijn kind.
Maar kind is niet zo zelfstandig, maakt niet makkelijk contact en slaat soms dicht. Hier thuis gaat het nu heel goed: kind heeft een paar goede vrienden, een soort van sociaal leven en wordt gezien door de omgeving. Kind gaat wel een studie met een hoog nerd-karakter doen, maar toch maak ik mij zorgen, ben bang dat kind een beetje overweldigd raakt door alles en een beetje verpietert.
Iemand die dit herkent? Het is anders dan mijn oudere kinderen, alhoewel mijn oudste ook pas sinds een jaar echt aan het op kamers zijn toe is (de eerste 2 jaar waren ook te vroeg).
Ik herken het zo goed van mijzelf, ik ging met 18 jaar uit huis en dat was eigenlijk te vroeg. Mijn kinderen lijken ook relatief laat volwassen te worden (puberteit was bij alle kinderen ook laat, dochters waren laat ongesteld).
vrijdag 25 april 2025 om 15:24
Mee eens. Mijn kind dat het meest actief, zelfstandig en volwassen is woont nog thuis (als hij niet in het buitenland zit). Is een bewuste keuze van hem overigens. Over hem had ik mij, ook twee jaar geleden, geen seconde zorgen gemaakt als hij op kamers was gegaan.Susan schreef: ↑25-04-2025 15:19Eens, ik vind dat altijd zo'n onzin, alsof je nu meteen op jezelf moet en anders "leer je niks". Je leert sowieso altijd wel wat, ook van de nieuwe situatie waar je in komt als je gaat studeren, en niet alles hoeft meteen.
In dit geval is er blijkbaar geen andere optie dan op kamers gaan, maar als thuis blijven wonen mogelijk is dan lijkt me daar evengoed niks mis mee, zo vroeg mogelijk op kamers gaan is niet zaligmakend of zo.
vrijdag 25 april 2025 om 16:18
Dit. Ook kind moet kunnen leren en struikelen. En erachter komen dat het soms zwaar is, niet leuk is, eenzaam is of wat dan ook. En mocht de conclusie zijn dat het écht nog niet kan, kan kind ook terugkomen op een keuze toch? Ja, daar betaal je (letterlijk en figuurlijk) een prijs voor. Maar je leert veel van proberen (en falen) en opnieuw proberen.
vrijdag 25 april 2025 om 16:25
Tsja, kan ook allemaal als je op kamers woont.WaterGirl schreef: ↑25-04-2025 14:47De buren gaven hun dochter een keuze, of voor een studie kiezen waarbij ze thuis kon blijven wonen (wilde het kind niet) of een tussenjaar nemen. Het tussenjaar wel "nuttig" invullen, niet de hele dag netflixen en uitgaan. Kind koos voor optie 2, werd heel actief bij de sportclub (trainingen geven, team coachen, etc) en een bijbaan.
In dat jaar is kind heel erg gegroeid.
Tijdens het tussenjaar kunnen ze op deze leeftijd groeien als mens, meer volwassen worden, Niet veel werkgevers zitten te wachten op iemand die heel jong na het afstuderen en weinig levenservaring heeft. Vervolg studies, specialisaties, etc verwachten ze vaak meer dan hoge cijfers en alles in 1 x halen.
Je zal maar in een lastige vechtscheiding zitten en een advocaat van 21/22 voor je hebben die nog nat is achter de oren. Dan moet je als advocaat echt je moeite doen om je client te overtuigen dat je echt wel weet wat je kan
Aanvulling: Want anders?
moiren wijzigde dit bericht op 25-04-2025 17:05
1.57% gewijzigd
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
vrijdag 25 april 2025 om 16:50
Geen ervaring met kinderen die op kamers gaan/ studeren. Wel ervaring met zelf op jonge leeftijd uitvliegen. Ik was 17. Grote bek, zogenaamd hartstikke zelfstandig. Mijn ouders wilden niet bijdragen, dus huur, studiekosten en alles moest ik zelf ophoesten.
Op mijn 18de kwam mijn spaarrekening voor mijzelf beschikbaar, ik deed niks anders dan in rap tempo geld uitgeven, maximaal bijlenen, baantjes, feesten, shoppen en….allesbehalve studeren dus. Kwam uiteindelijk wel goed, maar ik heb echt wel diep in de shit gezeten. Ongezond geleefd. Onveilig geweest. Eenzaam gevoeld.
Achteraf had ik gewild dat mijn ouders wat meer nabij waren gebleven. Zicht hadden gehouden op mijn ontwikkeling.
Moraal van mijn verhaal: laat kind gaan. Maar houd een vinger aan de pols. Blijf betrokken. Kijk mee naar de studieresultaten. Naar de zelfzorg. Naar de financiën. Naar de emotionele ontwikkeling. En dan komt het vast goed…
Op mijn 18de kwam mijn spaarrekening voor mijzelf beschikbaar, ik deed niks anders dan in rap tempo geld uitgeven, maximaal bijlenen, baantjes, feesten, shoppen en….allesbehalve studeren dus. Kwam uiteindelijk wel goed, maar ik heb echt wel diep in de shit gezeten. Ongezond geleefd. Onveilig geweest. Eenzaam gevoeld.
Achteraf had ik gewild dat mijn ouders wat meer nabij waren gebleven. Zicht hadden gehouden op mijn ontwikkeling.
Moraal van mijn verhaal: laat kind gaan. Maar houd een vinger aan de pols. Blijf betrokken. Kijk mee naar de studieresultaten. Naar de zelfzorg. Naar de financiën. Naar de emotionele ontwikkeling. En dan komt het vast goed…
vrijdag 25 april 2025 om 17:03
Ik heb ook zo'n nerd, van twintig. Qua puberteit absoluut geen laatbloeier, integendeel zou ik haast zeggen, maar ik zou het absoluut niet zien zitten als ie nu op kamers ging en zo. Verschil met de jouwe is dat ie dat zelf ook niet ziet zitten, dus hij kiest een hbo-studie op bereisbare afstand en blijft voorlopig lekker thuis wonen.
De jouwe is daar blijkbaar heel anders in, en misschien moet je hem gewoon het vertrouwen gunnen. Mocht het helemaal mis gaan kun je altijd nog ingrijpen, maar misschien gaat het wel niet mis.
De jouwe is daar blijkbaar heel anders in, en misschien moet je hem gewoon het vertrouwen gunnen. Mocht het helemaal mis gaan kun je altijd nog ingrijpen, maar misschien gaat het wel niet mis.
'Denk nou niet: "Ik ben te min, mijn leven heeft geen zin."
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
vrijdag 25 april 2025 om 17:16
Susan schreef: ↑25-04-2025 15:19Eens, ik vind dat altijd zo'n onzin, alsof je nu meteen op jezelf moet en anders "leer je niks". Je leert sowieso altijd wel wat, ook van de nieuwe situatie waar je in komt als je gaat studeren, en niet alles hoeft meteen.
In dit geval is er blijkbaar geen andere optie dan op kamers gaan, maar als thuis blijven wonen mogelijk is dan lijkt me daar evengoed niks mis mee, zo vroeg mogelijk op kamers gaan is niet zaligmakend of zo.
Zeker niet. Maar als kind zelf graag wil telt dat natuurlijk wel mee.
En de studiestad ligt dus 3 uur verder.
Moet het persé die stad zijn TO?
vrijdag 25 april 2025 om 17:42
Misschien gaat je 17-jarige je nog wel verbazen, je weet het niet. Ik zou hem echt het voordeel van de twijfel gunnen hoor, juist omdat ie zo graag wil. Ik hoop trouwens wel dat ie weet dat de kamers niet voor het opscheppen liggen.
'Denk nou niet: "Ik ben te min, mijn leven heeft geen zin."
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
vrijdag 25 april 2025 om 17:51
Zelf gestudeerd en het eerste jaar op kamers was ik diep ongelukkig. Idem dochter die ik heel wat keren huilend aan de telefoon heb gehad. Maar toch goede herinneringen aan mn studententijd. En dochter die nu nog studeert heeft ook helemaal haar draai gevonden. Fijne vriendenkring, leuke activiteiten naast haar studie.
Het komt goed, maar kan met vallen en opstaan gepaard gaan.
Het komt goed, maar kan met vallen en opstaan gepaard gaan.
vrijdag 25 april 2025 om 17:58
Ik heb het idee dat het vooral je eigen projectie en angsten zijn, en dat je alles op hem projecteert. Het zijn jouw angsten. Hij wil graag, laat hem dan lekker gaan. Hij zou je best eens kunnen verbazen. Heb vertrouwen in hem.
En laat los hoe het voor jezelf was. Hij is hij, en niet jou.
En laat los hoe het voor jezelf was. Hij is hij, en niet jou.
Creativiteit is de adem van de ziel – dus adem elke dag!
vrijdag 25 april 2025 om 18:36
Wat een vreemde veronderstelling dat werkgevers niet zitten te wachten op jong afgestudeerden. Ik heb er echt bijna nooit een opmerking over gekregen, anders dan "dat heb je netjes gedaan."
TO, ik snap wel dat je je zorgen maakt over de zelfredzaamheid van je kind. Ik zou de communicatie open houden, zodat kind het ook eerlijk durft te zeggen als het toch niet lukt. En voor de rest kun je denk ik iemand van deze leeftijd niet echt verbieden op kamers te gaan, tenzij het financieel niet lukt natuurlijk.
TO, ik snap wel dat je je zorgen maakt over de zelfredzaamheid van je kind. Ik zou de communicatie open houden, zodat kind het ook eerlijk durft te zeggen als het toch niet lukt. En voor de rest kun je denk ik iemand van deze leeftijd niet echt verbieden op kamers te gaan, tenzij het financieel niet lukt natuurlijk.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
vrijdag 25 april 2025 om 18:57
het is inderdaad zo dat studenten minder vaak op kamers wonen dan vroeger, en als ik naar mijn eigen studenten kijk zie ik dat beeld ook, maar dan nog, er zijn er best wel veel die wel op kamers wonen en dat zijn ook studenten die geen feestbeesten zijn. Die trekken voornamelijk op met gelijkgestemden. Nou doceer ik denk ik wel aan de meest nerdy studie die bestaat, dus ik trek heel veel studenten die precies zo zijn als jouw kind. Het aantal studenten dat binnen mijn studie betrokken is bij een studenten vereniging is heel laag, het aantal studenten op de schaakclub en D&D groepp dan weer uitzonderlijk hoog. Ik zou me echt niet te druk maken.Presto schreef: ↑25-04-2025 15:10Klopt. Ik ben alleen een beetje bang (dat is mijn ervaring met mijn andere kind dat ook een nerdige studie doet) dat er relatief veel eerstejaars nog thuiswonen. Dat was bij andere kind wel zo, en dat kan best eenzaam zijn, ook omdat je een heel nieuw sociaal leven moet opbouwen dan. Kind wil per se niet bij een studentenvereniging (past ook echt niet) en heeft ook een hekel aan alcohol. Mijn andere kind is heel actief bij een studievereniging, maar ook daar is de alcoholinname zeer hoog, dat was ook mijn eigen ervaring lang geleden bij mijn studievereniging.
vrijdag 25 april 2025 om 18:59
vrijdag 25 april 2025 om 19:01
inderdaad, al mijn studenten ook de echt vroege studenten vinden echt meteen een baan. De samenleving staat echt te springen om betas. Ik moet de helft van de tijd mijn best doen om ze niet aan de arbeidsmarkt kwijt te raken voordat de scriptie af is.Nana_Mouskouri schreef: ↑25-04-2025 18:36Wat een vreemde veronderstelling dat werkgevers niet zitten te wachten op jong afgestudeerden. Ik heb er echt bijna nooit een opmerking over gekregen, anders dan "dat heb je netjes gedaan."
TO, ik snap wel dat je je zorgen maakt over de zelfredzaamheid van je kind. Ik zou de communicatie open houden, zodat kind het ook eerlijk durft te zeggen als het toch niet lukt. En voor de rest kun je denk ik iemand van deze leeftijd niet echt verbieden op kamers te gaan, tenzij het financieel niet lukt natuurlijk.
vrijdag 25 april 2025 om 19:21
Dan heeft het dus geen zin om hierover te dubben, hij zal op kamers moeten. Wat gebeurt, gebeurt!
vrijdag 25 april 2025 om 19:22
vrijdag 25 april 2025 om 19:30
En als vrouw word je nog weleens voor de secretaresse aangezien.
TO: misschien is het juist wel goed als ie daar zit, onder moeders vleugels vandaan. Je klinkt erg beschermend en misschien doet het hem juist heel goed om op zichzelf aangewezen te zijn.
vrijdag 25 april 2025 om 19:32
Misschien probeert bewust onder moeders vleugels vandaan te kruipen en zichzelf in het diepe te gooien.Lady*Voldemort schreef: ↑25-04-2025 17:42Misschien gaat je 17-jarige je nog wel verbazen, je weet het niet. Ik zou hem echt het voordeel van de twijfel gunnen hoor, juist omdat ie zo graag wil. Ik hoop trouwens wel dat ie weet dat de kamers niet voor het opscheppen liggen.
Voor mij geldt, dit soort dingen, voor het eerst naar school, naar de middelbare school, op kamers en studeren, het is in het moment heel spannend, ik zal er vast stress van gehad hebben, maar ik weet daar nu echt niets meer van!
En dit kind zal voor al die voorgaande gebeurtenissen ook “jonger” geweest zijn dan de rest, hij weet misschien niet beter dan dat je zo aan een nieuwe fase begint.
vrijdag 25 april 2025 om 19:50
Als kind wel heel graag op kamers wil zou ik hem wel laten gaan. Ikzelf was ook met 17 op kamers en dat heeft me enorm doen groeien. Geen nerd studie gedaan maar mijn ervaring is echt wel dat "nerds" wel naar elkaar om kijken. Zelf zat ik in het groepje "leftovers" op de middelbare school. Met emo's, nerds, slimmeriken, mensen met een streepje achter in de wereld waarin alles extravert en sociaal wordt geacht te zijn. Het zijn nog steeds mijn beste vrienden.
En als het niet bevalt kan hij weer terugkomen toch? Ook daar leert kind van.
En als het niet bevalt kan hij weer terugkomen toch? Ook daar leert kind van.
vrijdag 25 april 2025 om 21:20
Uit mijn eigen ervaring.
Het beste wat je kunt doen is hem niet belasten met jouw zorgen want die belemmeren zijn groei.
Hij heeft zijn keuze gemaakt: steun hem, wees er voor hem als het moeilijk blijkt, maar zorg ook voor een basishouding van vertrouwen in hem dat hij dit kan, en niet van zenuwen over of hij het wel gaat redden allemaal en tig ongevraagde adviezen van wat hij wel en niet moet doen en hoe hij alles moet aanpakken.
Wellicht ten overvloede hoor maar dat laatste is wel een valkuil voor zo’n jonkie. Maar dat houdt hem juist klein.
En dan mag je het thuis waar hij er niet bij is hartstikke spannend vinden allemaal!
Het beste wat je kunt doen is hem niet belasten met jouw zorgen want die belemmeren zijn groei.
Hij heeft zijn keuze gemaakt: steun hem, wees er voor hem als het moeilijk blijkt, maar zorg ook voor een basishouding van vertrouwen in hem dat hij dit kan, en niet van zenuwen over of hij het wel gaat redden allemaal en tig ongevraagde adviezen van wat hij wel en niet moet doen en hoe hij alles moet aanpakken.
Wellicht ten overvloede hoor maar dat laatste is wel een valkuil voor zo’n jonkie. Maar dat houdt hem juist klein.
En dan mag je het thuis waar hij er niet bij is hartstikke spannend vinden allemaal!
vrijdag 25 april 2025 om 21:45
Niet als het aansluitend verzuipt. Ik denk dat ouders dat over het algemeen best goed kunnen inschatten.
To, mijn kind is in zekere zin ook kwetsbaar (autisme). En kind kiest nu bewust voor niet op kamers gaan. Het starten met een studie is een grote verandering en je leert een hoop nieuwe mensen kennen met wie je "sociaal moet doen". Dat kost bakken met energie.
vrijdag 25 april 2025 om 21:56
vrijdag 25 april 2025 om 21:58
Die nog thuis wonen ja. En deze wil uitvliegen. Iets zegt me dat moeders daar zelf ook nog een beetje aan moet wennen. Wat helemaal niet gek is natuurlijk, maar het zou ook niet gek zijn als moeders het kind in ieder geval de kans zou geven haar ongelijk te bewijzen.
'Denk nou niet: "Ik ben te min, mijn leven heeft geen zin."
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in