Kinderen
alle pijlers
tips gevraagd:hoe leer ik mijn dochtertje zelfstandig lopen?
vrijdag 9 mei 2008 om 20:37
Hallo,
Mijn dochter van ruim 2 jaar kan wel lopen maar doet het niet. Ze kruipt en ook dat doet ze alleen als het echt niet anders kan. Aan de hand lopen doet ze wel graag maar dus niet zelfstandig.
De fysio denkt dat ze angstig is geworden ergens door. Er zijn waarschijnlijk geen lichamelijke afwijkingen meer (die zijn er wel geweest).
Sinds het mooie weer doe ik haar buiten geen broek meer aan (of ze draagt een korte broek) zodat ze met blote benen over de stoep moet kruipen. Maar helaas, dit motiveert ook niet, ze zet erg echt geen stap om en gaat rustig 70 minuten lopen zeuren dat ze zo niet wil (gister geklokt). Tja, dan til ik haar dus maar een stukje verder het gras weer op, of stap er met haar heen.
Ik wil graag dat dochterlief wat zelfstandiger wordt omdat ze nu in het sociale verkeer steeds het onderspit delft en daardoor veel en vaak huilt of zich terug trekt.
Heeft iemand hetzelfde mee gemaakt (een vermoedelijk "lui kind "en zo ja hoe kreeg je dit kind zelfstandig aan de wandel?
Pips
Mijn dochter van ruim 2 jaar kan wel lopen maar doet het niet. Ze kruipt en ook dat doet ze alleen als het echt niet anders kan. Aan de hand lopen doet ze wel graag maar dus niet zelfstandig.
De fysio denkt dat ze angstig is geworden ergens door. Er zijn waarschijnlijk geen lichamelijke afwijkingen meer (die zijn er wel geweest).
Sinds het mooie weer doe ik haar buiten geen broek meer aan (of ze draagt een korte broek) zodat ze met blote benen over de stoep moet kruipen. Maar helaas, dit motiveert ook niet, ze zet erg echt geen stap om en gaat rustig 70 minuten lopen zeuren dat ze zo niet wil (gister geklokt). Tja, dan til ik haar dus maar een stukje verder het gras weer op, of stap er met haar heen.
Ik wil graag dat dochterlief wat zelfstandiger wordt omdat ze nu in het sociale verkeer steeds het onderspit delft en daardoor veel en vaak huilt of zich terug trekt.
Heeft iemand hetzelfde mee gemaakt (een vermoedelijk "lui kind "en zo ja hoe kreeg je dit kind zelfstandig aan de wandel?
Pips
vrijdag 9 mei 2008 om 21:09
Je zou ook dit kunnen proberen: jij houdt de uiteinden van een sjaal vast en laat haar de sjaal in het midden vasthouden. Als ze daarmee wel wil lopen, kan je de sjaal telkens meer laten zakken totdat haar armen voor/langs haar lichaam hangen. Als ze dat accepteert en ze dan nog steeds loopt, laat je op een gegeven moment één voor één de uiteinden los. Toen ik nog op een crèche werkte hebben wij zo een jongetje zelfstandig aan de wandel gekregen. En hij werd daarna een heel vrolijk ventje, terwijl hij daarvoor leek te balen dat hij dat vertrouwen in eigen kunnen maar niet kreeg. Alsof hij daarvoor dacht: ik weet dat ik het kan, maar ik krijg het maar niet voor elkaar.
Succes!
Succes!
vrijdag 9 mei 2008 om 21:22
vrijdag 9 mei 2008 om 21:24
Hoi,
Mijn dochter is nu 17 maanden en was/is ook ¨lui¨. Mama deed het allemaal wel voor haar! We gaan nu sinds 2 maanden ook naar de fysiotherapeut en dat gaat goed. Tot 2 maanden geleden ging ze als ze lag niet zitten, als ze zat niet staan en als ze stond niet zitten. Ze kroop ook niet. Met 13 maanden kon ze wel lopen maar bijvoorbeeld niet vallen. Als ze viel, viel ze recht achterover dus lopen deed ze ook het liefst aan het handje.
Bij de fysiotherapie hebben we geleerd hoe ze in de kruiphouding moest komen en toen ze dat doorhad kon ze al vrij snel kruipen en zich optrekken. Hier kwamen wel huilbuien bij te pas, het was veel handiger als mama je rechtop zet!
En wat ik inderdaad ook deed was weggaan als ze iets wilde, dan moest ze het wel zelf doen. Kreeg (en krijg) weleens blikken van andere moeders als we buiten zijn en ze wil bijvoorbeeld opstaan en ik wilde haar niet helpen.
En het is vaak zo dat als ze het 1 keer gedaan heeft, ze het daarna makkelijker doet.
Ze kan nu gaan zitten als ze staat (duurt wel even, zet 2 handjes op de grond, dan een knie en dan gaat ze zitten), kan weer gaan staan, liggen, kruipen, etc. En ze valt nu netjes op haar billen!Lopen gaat ook steeds beter, loopt nog steeds een beetje wankel maar ze durft steeds meer.
Wat ook erg geholpen heeft is dat ze sinds 2 weken ´s ochtends naar de creche gaat. Daar moet ze het veel meer zelf doen. De leidsters weten ervan en houden er rekening mee, maar proberen haar zoveel mogelijk te stimuleren. Ze is een stuk zelfstandiger geworden, hangt niet meer de hele tijd aan me, het valt andere mensen ook op.
En ik weet het, het is moeilijk als ze om een handje vraagt, dat dan niet te geven!
Mijn dochter is nu 17 maanden en was/is ook ¨lui¨. Mama deed het allemaal wel voor haar! We gaan nu sinds 2 maanden ook naar de fysiotherapeut en dat gaat goed. Tot 2 maanden geleden ging ze als ze lag niet zitten, als ze zat niet staan en als ze stond niet zitten. Ze kroop ook niet. Met 13 maanden kon ze wel lopen maar bijvoorbeeld niet vallen. Als ze viel, viel ze recht achterover dus lopen deed ze ook het liefst aan het handje.
Bij de fysiotherapie hebben we geleerd hoe ze in de kruiphouding moest komen en toen ze dat doorhad kon ze al vrij snel kruipen en zich optrekken. Hier kwamen wel huilbuien bij te pas, het was veel handiger als mama je rechtop zet!
En wat ik inderdaad ook deed was weggaan als ze iets wilde, dan moest ze het wel zelf doen. Kreeg (en krijg) weleens blikken van andere moeders als we buiten zijn en ze wil bijvoorbeeld opstaan en ik wilde haar niet helpen.
En het is vaak zo dat als ze het 1 keer gedaan heeft, ze het daarna makkelijker doet.
Ze kan nu gaan zitten als ze staat (duurt wel even, zet 2 handjes op de grond, dan een knie en dan gaat ze zitten), kan weer gaan staan, liggen, kruipen, etc. En ze valt nu netjes op haar billen!Lopen gaat ook steeds beter, loopt nog steeds een beetje wankel maar ze durft steeds meer.
Wat ook erg geholpen heeft is dat ze sinds 2 weken ´s ochtends naar de creche gaat. Daar moet ze het veel meer zelf doen. De leidsters weten ervan en houden er rekening mee, maar proberen haar zoveel mogelijk te stimuleren. Ze is een stuk zelfstandiger geworden, hangt niet meer de hele tijd aan me, het valt andere mensen ook op.
En ik weet het, het is moeilijk als ze om een handje vraagt, dat dan niet te geven!
vrijdag 9 mei 2008 om 21:40
Zijn er dingen waar je dochter echt heel enthousiast van wordt? Bepaald eten, bepaald speelgoed? Kun je haar misschien met haar eigen enthousiasme over haar angst heen helpen door haar eerst 'lekker' te maken en haar dan te stimuleren een paar stappen naar het eten/speelgoed toe te zetten? Je zult dat soort dingen vast allang geprobeerd hebben, maar het is de kunst het lekkers echt niet te geven als ze er niet voor 'werkt'. Vaak weten kinderen dat ze het alsnog wel krijgen omdat mama en papa het anders zielig vinden.
Mijn zoon weigerde tot 1.5 jaar ook te lopen, dat vond hij te gevaarlijk (zit in zijn karakter, ziet overal de risico's van in, doet ook nooit iets gevaarlijks! Heeft ook zijn handige kanten). Wij hebben het via praten gedaan. Heel erg benadrukt dat we begrepen dat hij het eng vond ("Jij wilt niet vallen he? Vallen is niet leuk he? Vallen doet pijn he?") alleen al dat gaf bij hem een soort opluchting, dat we er niet meer 'overheen praatten'. Daarna hebben we hem verteld dat het als je valt pijn doet, maar dat het weer over gaat, dat hij als hij viel een pleister kreeg (mooie pleisters gekocht, klaargezet), en verteld dat hij hele sterke benen had en heel goed kon lopen, kortom: NLP voor dreumesen!
Maar hij luisterde heel aandachtig en durfde al vrij snel meer, omdat zijn angsten benoemd waren en hij ons vertrouwde nu er een plan van aanpak (pleisters) lag.
Misschien liggen bij je dochter de angsten op een ander terrein, maar je ken haar vast genoeg om ze te kunnen opsporen. Benoem ze uitgebreid, stop ze niet weg, zoek tastbare oplossingen, misschien helpt het ook bij haar!
Mijn zoon weigerde tot 1.5 jaar ook te lopen, dat vond hij te gevaarlijk (zit in zijn karakter, ziet overal de risico's van in, doet ook nooit iets gevaarlijks! Heeft ook zijn handige kanten). Wij hebben het via praten gedaan. Heel erg benadrukt dat we begrepen dat hij het eng vond ("Jij wilt niet vallen he? Vallen is niet leuk he? Vallen doet pijn he?") alleen al dat gaf bij hem een soort opluchting, dat we er niet meer 'overheen praatten'. Daarna hebben we hem verteld dat het als je valt pijn doet, maar dat het weer over gaat, dat hij als hij viel een pleister kreeg (mooie pleisters gekocht, klaargezet), en verteld dat hij hele sterke benen had en heel goed kon lopen, kortom: NLP voor dreumesen!
Maar hij luisterde heel aandachtig en durfde al vrij snel meer, omdat zijn angsten benoemd waren en hij ons vertrouwde nu er een plan van aanpak (pleisters) lag.Misschien liggen bij je dochter de angsten op een ander terrein, maar je ken haar vast genoeg om ze te kunnen opsporen. Benoem ze uitgebreid, stop ze niet weg, zoek tastbare oplossingen, misschien helpt het ook bij haar!
vrijdag 9 mei 2008 om 22:12
Hallo Nuska,
Jij schreef dat de fysio jullie tips heeft gegeven om te leren kruipen. Zou je kunnen beschrijven welke dat zijn?
Zoon is nu nog (veel) jonger (ruim 9 maanden) , maar die snapt ook helemaal niet wat kruipen is. Ik weet dat hij nog wel even de tijd heeft, maar jullie verhalen zijn nu al zo herkenbaar!
Alvast bedankt!
Jij schreef dat de fysio jullie tips heeft gegeven om te leren kruipen. Zou je kunnen beschrijven welke dat zijn?
Zoon is nu nog (veel) jonger (ruim 9 maanden) , maar die snapt ook helemaal niet wat kruipen is. Ik weet dat hij nog wel even de tijd heeft, maar jullie verhalen zijn nu al zo herkenbaar!
Alvast bedankt!
vrijdag 9 mei 2008 om 22:29
Mardejo, het is heel normaal hoor, om met negen maanden nog niet te snappen wat kruipen is. Die van mij deden behalve omrollen echt nog helemaal niks op die leeftijd en hoewel het wellicht iets trager is dan gemiddeld, is er niks aan de hand met ze en zijn ze alledrie rond 18 maanden gaan lopen. En dat schijnt wel ongeveer een gemiddelde leeftijd te zijn. (Snap dus ook niet zo MissMara, waarom jij er zo'n punt van hebt gemaakt, dat je omschrijft dat je zoontje weigerde te lopen. Op die leeftijd is dat toch allemaal heel normaal? Mijn kinderen zetten ook geen stap hoor, voor ze met 18 maanden begonnen los te lopen...)
vrijdag 9 mei 2008 om 22:41
Hij zat er zelf nogal mee, dan stond hij een tijd los, wilde ergens naartoe, deed bijna een stap (voet de lucht in ofzo) en ging dan huilen en angstig om zich heen kijken. Dus het was geen desinteresse ofzo. Daarbij genoot hij enorm van rennen achter karretjes, en keek heel veel naar kinderen die wel liepen. Hij was er zeg maar wel echt mee 'bezig'. Anders had ik het ook echt geen punt gevonden hoor. Maar wij wisten toen al dat hij een heel gevoelig kind is, dat zich ook heel snel schaamt, en dat meer dan andere kinderen aansporing kan gebruiken (nu ook weer: bijna 5, wil graag tekenen of zijn naam schrijven, maar huilt bij het eerste beste 'foutje', dan schaamt hij zich en moet het papier vernietigd worden. dan moeten we hem echt moed inpraten om het nog eens te proberen, of vertellen dat fouten maken erbij hoort, dat mama dat ook deed/doet etc. Als het lukt is hij apetrots! Dus we zitten hem niet tegen zijn zin te pushen hoor)
vrijdag 9 mei 2008 om 22:41
Ik denk niet dat dit helpt, maar ik vond het zo grappig: als tiener had ik een oppaskindje dat ook weigerde te lopen, bij hoge uitzondering over haar kont schoof om ergens bij te komen maar zich verder vooral liet bedienen (ook door andere kinderen bijv op de creche). Toen ze twee was kwam er een zusje. Twee weken later liep ze!
vrijdag 9 mei 2008 om 22:41
vrijdag 9 mei 2008 om 22:44
MissMara, zo bedoelde ik het ook niet hoor (pushen). Meer dat ik uit je eerste berichtje niet had begrepen waarom je op die leeftijd zou spreken van weigeren. Het is heel normaal om nog niet los te willen/durven/kunnen lopen dan. Maar nu ik je tweede berichtje heb gelezen, begrijp ik wat je bedoelt.
Succes met het ondersteunen van je zoontje, ik hoop dat hij zich beetje bij beetje steeds zekerder gaat voelen.
Succes met het ondersteunen van je zoontje, ik hoop dat hij zich beetje bij beetje steeds zekerder gaat voelen.
vrijdag 9 mei 2008 om 23:01
Hoi Mardejo,
Wat wij moesten doen is met je benen wijd op de grond gaan zitten en baby tussen je benen in. En dan legden we een speelgoedje naast ons, zeg maar buiten je benen. En als ze dat dan wilde pakken hielpen we haar in de kruiphouding. Als we het bijvoorbeeld aan de linkerkant legden dan probeerde ze het met haar linkerhand te pakken en da pakten we haar rechterhand en leidden die ook naar het speelgoed toe. En toen ze dat eenmaal deed kreeg ze een duwtje onder haar kont zeg maar en dan was ze er. Je benen helpen als een soort houvast.
Toen ze dat doorhad deden we het zonder onze benen, dus een speelgoedje wat verder weg leggen en als ze dat dan probeerde te pakken weer helpen met de hand etc. Toen ze eenmaal in de kruiphouding en weer terug kon legden we het speelgoed een beetje verder tot ze kroop.
Beweegt je zoon zich helemaal niet voort? Want baby´s hoeven trouwens niet te kruipen, als ze zich maar op de een of andere manier voortbewegen. Schuivend op de billen ofzo.
Wat wij moesten doen is met je benen wijd op de grond gaan zitten en baby tussen je benen in. En dan legden we een speelgoedje naast ons, zeg maar buiten je benen. En als ze dat dan wilde pakken hielpen we haar in de kruiphouding. Als we het bijvoorbeeld aan de linkerkant legden dan probeerde ze het met haar linkerhand te pakken en da pakten we haar rechterhand en leidden die ook naar het speelgoed toe. En toen ze dat eenmaal deed kreeg ze een duwtje onder haar kont zeg maar en dan was ze er. Je benen helpen als een soort houvast.
Toen ze dat doorhad deden we het zonder onze benen, dus een speelgoedje wat verder weg leggen en als ze dat dan probeerde te pakken weer helpen met de hand etc. Toen ze eenmaal in de kruiphouding en weer terug kon legden we het speelgoed een beetje verder tot ze kroop.
Beweegt je zoon zich helemaal niet voort? Want baby´s hoeven trouwens niet te kruipen, als ze zich maar op de een of andere manier voortbewegen. Schuivend op de billen ofzo.
zaterdag 10 mei 2008 om 07:06
Hoi Nuska,
Bedankt voor je duidelijke uitleg.
Ons zoontje beweegt zich eigenlijk nog niet voort, op geen enkele manier. Een heel klein beetje schuivend op zijn buik naar achteren. Hij kan goed zitten, staan (aan de box/tafel e.d.) en lopen (met ondersteuning) wanneer wij hem in die houding zetten. Dat lijkt me verder allemaal redelijk normaal voor zijn leeftijd. Maar het niet willen/kunnen bewegen, begin ik me wel iets zorgen over te maken. Nu heeft hij in een spreidbroek gelegen van 3-6 maanden, maar dat schijnt niet uit te maken voor de ontwikkeling. Hij lijkt zich nog weinig bewust van dat hij zijn benen kan buigen en dan kracht kan zetten.
22 mei moet ik weer naar het CB en zal het daar ook aankaarten.
Bedankt voor je duidelijke uitleg.
Ons zoontje beweegt zich eigenlijk nog niet voort, op geen enkele manier. Een heel klein beetje schuivend op zijn buik naar achteren. Hij kan goed zitten, staan (aan de box/tafel e.d.) en lopen (met ondersteuning) wanneer wij hem in die houding zetten. Dat lijkt me verder allemaal redelijk normaal voor zijn leeftijd. Maar het niet willen/kunnen bewegen, begin ik me wel iets zorgen over te maken. Nu heeft hij in een spreidbroek gelegen van 3-6 maanden, maar dat schijnt niet uit te maken voor de ontwikkeling. Hij lijkt zich nog weinig bewust van dat hij zijn benen kan buigen en dan kracht kan zetten.
22 mei moet ik weer naar het CB en zal het daar ook aankaarten.
zaterdag 10 mei 2008 om 07:35
Mardejo, mijn dochter kroop ook niet met 9 maanden, rond een maand of 10 had ze het buikschuiven eindelijk ontdekt en nu pas (ze is 1 jaar) begint ze steeds meer op handen en knieën te kruipen. Dat ging echt van de 1 op andere dag dus ik zou me er niet te druk om maken. Ze ging net als jouw dochter wel staan in de box en aan tafel, maar kruipen ho maar. En nu doet ze dat dus wel.
zaterdag 10 mei 2008 om 09:58
Mamzelle, geen aandacht geven werkt niet. Ik laat haar regelmatig 1.5 a 2 uur alleen ze blijft dan zitten waar ze zit of kruipt wat rond (ze vermaakt zich wel hoor). OF en dat is erg naar, ze gaat zitten "huuuhuuuhuuu-en". Dus niet huilen maar een klaaglijk geluid maken, nonstop en dat ook rustig een uur.
Tori2, ik heb zoiets wel geprobeerd met een stokje (werkte niet) maar ik ga het nu dus proberen met de sjaal. Goed idee en bedankt voor de tip.
Nuske, ze gaat ook naar de kdv en binnenkort naar de psz. Alles om haar maar te overtuigen dat lopen leuk is en niet eng. Volgende week beginnen we met de psz. ben benieuwd. Hier idd ook een heel traject fysio gehad. Momenteel dus even niet (nog eens per maand om te zien of niet stimuleren misschien meer uithaalt dan wel stimuleren).
Miss Mara, hmmm... Dat NLP voor een dreumes heb ik nog niet geprobeerd. Tenminste... wel geprobeerd maar nu ik er over nadenk misschien niet duidelijk genoeg. Ik zal dat ook nog eens proberen. We moeten er maar eens een serieus "moeder/dochter gesprek" van maken
Ambrosia, hier al twee karren aangeschaft voor dit doel. En sinds een week of twee gebruikt ze er een van (zo nu en dan hoor, grin en vooral als wij het niet zien...).
Elev, grijnz, ik had dus goede hoop dat die truc (van een baby zusje) idd zou helpen. Helaas, baby zusjes is er nu, maar dochter loopt er nog niet van.
Zwieber, we nemen haar zo nu en dan mee naar het zwembad en naar zo'n speeltuin. Ze vind het geweldig! (om vanaf de zijlijn te kijken naar andere kinderen...). Ook daar komt ze niet echt over haar angst (?) heen.
Mamzelle, aan een vinger loopt ze dus graag en als een tierelier. Zodra ze die vinger niet meer voelt laat ze zich zakken.
Tori2, ik heb zoiets wel geprobeerd met een stokje (werkte niet) maar ik ga het nu dus proberen met de sjaal. Goed idee en bedankt voor de tip.
Nuske, ze gaat ook naar de kdv en binnenkort naar de psz. Alles om haar maar te overtuigen dat lopen leuk is en niet eng. Volgende week beginnen we met de psz. ben benieuwd. Hier idd ook een heel traject fysio gehad. Momenteel dus even niet (nog eens per maand om te zien of niet stimuleren misschien meer uithaalt dan wel stimuleren).
Miss Mara, hmmm... Dat NLP voor een dreumes heb ik nog niet geprobeerd. Tenminste... wel geprobeerd maar nu ik er over nadenk misschien niet duidelijk genoeg. Ik zal dat ook nog eens proberen. We moeten er maar eens een serieus "moeder/dochter gesprek" van maken
Ambrosia, hier al twee karren aangeschaft voor dit doel. En sinds een week of twee gebruikt ze er een van (zo nu en dan hoor, grin en vooral als wij het niet zien...).
Elev, grijnz, ik had dus goede hoop dat die truc (van een baby zusje) idd zou helpen. Helaas, baby zusjes is er nu, maar dochter loopt er nog niet van.
Zwieber, we nemen haar zo nu en dan mee naar het zwembad en naar zo'n speeltuin. Ze vind het geweldig! (om vanaf de zijlijn te kijken naar andere kinderen...). Ook daar komt ze niet echt over haar angst (?) heen.
Mamzelle, aan een vinger loopt ze dus graag en als een tierelier. Zodra ze die vinger niet meer voelt laat ze zich zakken.
zaterdag 10 mei 2008 om 10:01
Allemaal heel erg bedankt voor jullie reacties! De NLDtip en de sjaal tip zal ik binnenkort in praktijk brengen en jullie op de hoogte houden.
Ik probeer er nog geen groot drama van te maken hoor, maar ik wordt zo moe van het gesleep/ gehuuhuuu/gehuil dat ik mijn irritaties bijna niet meer kan verbergen en dat is natuurlijk ook niet goed. Vandaar dat het me beter leek voor ons beiden dat Pipsie leert lopen.
Als er meer tips/opmerkingen zijn, dan hoor ik ze graag hoor.
Ik probeer er nog geen groot drama van te maken hoor, maar ik wordt zo moe van het gesleep/ gehuuhuuu/gehuil dat ik mijn irritaties bijna niet meer kan verbergen en dat is natuurlijk ook niet goed. Vandaar dat het me beter leek voor ons beiden dat Pipsie leert lopen.
Als er meer tips/opmerkingen zijn, dan hoor ik ze graag hoor.
