Kinderen
alle pijlers
Tussen de pil en onbeschermde sex, voorbereiding en je lijf leren kennen
woensdag 16 mei 2007 om 12:47
Dit weekend dacht ik even dat ik zwanger was. Dat was ik niet, maar het had wel leuk geweest. Ik wil er al helemaal voor gaan, Lief is nog aan het wennen aan het idee, en wil het nog even uitstellen. Wel ben ik gestopt met de pil, ik gebruik nu FemCap. Ik wil de tijd tussen nu en "zometeen voor het echie"gebruiken om mijn lijf te leren kennen, mijn eisprong te herkennen, vruchtbare dagen in kaart te brengen enzovoort.
Ook zou ik graag af en toe even praten met meiden die ook graag zouden beginnen, maar die het in samenspraak met hun vriend nog even hebben uitgesteld. Ik merk namelijk dat ik er best emotioneel van worden kan... En daarmee kan ik niet altijd bij mijn vriend terecht, omdat hij er op een heel andere manier mee worstelt. Niet dat hij niet naar me luisteren wil, maar meer dat ik bij hem de boel dan weer oprakel, terwijl ik merk dat hij behoefte heeft aan even nadenktijd, rust...
Ik ben zelf van plan om bij te houden in een boekje hoe mijn lijf voelt, wat mijn baarmoederslijm doet op die dag, enzovoort... dan weet ik straks iig hoe mijn cyclus in elkaar zit.
Ook zou ik graag af en toe even praten met meiden die ook graag zouden beginnen, maar die het in samenspraak met hun vriend nog even hebben uitgesteld. Ik merk namelijk dat ik er best emotioneel van worden kan... En daarmee kan ik niet altijd bij mijn vriend terecht, omdat hij er op een heel andere manier mee worstelt. Niet dat hij niet naar me luisteren wil, maar meer dat ik bij hem de boel dan weer oprakel, terwijl ik merk dat hij behoefte heeft aan even nadenktijd, rust...
Ik ben zelf van plan om bij te houden in een boekje hoe mijn lijf voelt, wat mijn baarmoederslijm doet op die dag, enzovoort... dan weet ik straks iig hoe mijn cyclus in elkaar zit.
woensdag 16 mei 2007 om 15:00
Zou je niet gewoon de eerste maanden gewoon spontaan kunnen genieten van je lief en kijken of het zo lukt ipv je vruchtbare dagen in kaart te brengen etc? Mocht het niet lukken dan komt dat verplichte in kaart brengen, sexen op verplichte tijden etc vanzelf wel.
Ik merk sinds ik hier zit dat vrouwen gelijk als ze er voor gaan met ovutesten in de weer zijn, vruchtbare dagen gaan rekenen, slijmdraden trekken etc. Waarom moet het in 1x raak zijn en waar is de spontaniteit gebleven? Het is eerder een wedstrijd geworden dan gewoon proberen of een wondertje jullie gegund is.
Nu ik aan de andere kant sta van juist verplicht sexen, spuiten etc, heb ik spijt dat ik ook zo snel moest en de sex in het teken stond van zwanger worden. Niet eerlijk tegenover mijn lief die zich fokstier voelde. Nu het voor ons gedaan wordt staat de sex niet meer in het teken van zwanger worden maar van het genieten van elkaar. Ik ben niet meer oneerlijk tegenover mijn lief.
Waar bemoei ik me eigenlijk mee? :$Als je gelijk bezig wilt zijn met de vrouwlijke voortplantingsorganen dan hou ik je niet tegen.
Nou weinig nut deze post
woensdag 16 mei 2007 om 15:03
Ik kan me je kanttekening best voorstellen hoor, ik fluit mezelf ook af en toe terug. Gelukkig kan ik ook nog aan andere dingen denken, en gaat mijn leven nog aardig door. Behalve dan dit weekend, toen mijn beste vriendin zwanger bleek. Maar dat overkomt me vast niet elk weekend.
Het is meer dat ik een soort uitlaatklep zoek om er toch mee bezig te zijn op een constructieve manier, zonder dat ik Lief er elke keer mee "lastig val". Zo denk ik de tijd tussen nu en het moment dat we echt van start gaan een beetje te overbruggen. Dan heb ik toch het gevoel dat ik er al iets aan doe...
Ik was niet van plan om gepland sex te hebben, ik dnek dat het in principe ook wel zo moet lukken, ik heb geen reden om daar aan te twijfelen, en ook geen haast, anders dan mijn rammelende eierstokken.
Het is meer dat ik een soort uitlaatklep zoek om er toch mee bezig te zijn op een constructieve manier, zonder dat ik Lief er elke keer mee "lastig val". Zo denk ik de tijd tussen nu en het moment dat we echt van start gaan een beetje te overbruggen. Dan heb ik toch het gevoel dat ik er al iets aan doe...
Ik was niet van plan om gepland sex te hebben, ik dnek dat het in principe ook wel zo moet lukken, ik heb geen reden om daar aan te twijfelen, en ook geen haast, anders dan mijn rammelende eierstokken.
woensdag 16 mei 2007 om 15:05
woensdag 16 mei 2007 om 15:07
woensdag 16 mei 2007 om 15:46
Toch wel goed om het eens van de andere kant te zien, dat zet me wel een beetje aan het denken... Wanhoop is het trouwens niet hoor, wel een sterke wens. Soms ben ik er iets meer mee bezig dan anders, maar ik kan gelukkig zonder jaloerse gevoelens naar zwangere vrouwen kijken, en oprecht blij zijn voor mijn vriendin.
Het is gewoon een beetje lastig dat mijn vriend niet zo'n prater is wat betreft dit soort dingen, en ik hem de tijd wil gunnen er ook aan te wennen/naar toe te groeien enzovoort. Ik denk echt niet dat het heel lang duurt, eigenlijk, dus ik lig niet elke avond huilend in mijn bedje.
Maar inderdaad, ik denk dat ik eerst nog maar gewoon lekker even dingen ga doen die zo niet meer kunnen, een leuk avondje drinken met vriendinnetjes oid. En rauwmelkse kaas eten. En de kattenbak verschonen...
Het is gewoon een beetje lastig dat mijn vriend niet zo'n prater is wat betreft dit soort dingen, en ik hem de tijd wil gunnen er ook aan te wennen/naar toe te groeien enzovoort. Ik denk echt niet dat het heel lang duurt, eigenlijk, dus ik lig niet elke avond huilend in mijn bedje.
Maar inderdaad, ik denk dat ik eerst nog maar gewoon lekker even dingen ga doen die zo niet meer kunnen, een leuk avondje drinken met vriendinnetjes oid. En rauwmelkse kaas eten. En de kattenbak verschonen...
woensdag 16 mei 2007 om 15:48
Weet je wat ik me afvraag: WAAROM?
Waarom zou je in vredesnaam willen weten wat je lijf allemaal precies uitspookt? Kijk, als je nou al een jaar bezig bent... Maar je moet nog beginnen!
Ik heb me nog nooit bezig gehouden met alle grafieken, temperaturen, baarmoederslijmvliesveranderingen (drie keer woordwaarde) etc. Man en ik dachten: we willen graag een kind, en als het zo mag wezen komt het wanneer het komt. En als het niet komt, komt het niet en worden we ook heel gelukkig samen.
Ik ben nu moeder van twee zoons. Was de eerste keer binnen 2 wkeen, de tweede keer binnen 2 maanden zwanger.
Dus ja, ik heb makkelijk praten. En ik ben een zeer gezegend mens. Maar weet je? Misschien gaat het bij jou precies zo. En dan is al die stress voor niets.
Sterkte.
Waarom zou je in vredesnaam willen weten wat je lijf allemaal precies uitspookt? Kijk, als je nou al een jaar bezig bent... Maar je moet nog beginnen!
Ik heb me nog nooit bezig gehouden met alle grafieken, temperaturen, baarmoederslijmvliesveranderingen (drie keer woordwaarde) etc. Man en ik dachten: we willen graag een kind, en als het zo mag wezen komt het wanneer het komt. En als het niet komt, komt het niet en worden we ook heel gelukkig samen.
Ik ben nu moeder van twee zoons. Was de eerste keer binnen 2 wkeen, de tweede keer binnen 2 maanden zwanger.
Dus ja, ik heb makkelijk praten. En ik ben een zeer gezegend mens. Maar weet je? Misschien gaat het bij jou precies zo. En dan is al die stress voor niets.
Sterkte.
woensdag 16 mei 2007 om 15:50
Ik ben zelf ook voor ik zwanger was, al langere tijd daarvoor gestopt met de pil. Ik was die hormonen helemaal zat en toen de dokter mij een nog zwaardere pil wou voorschijven had ik het helemaal gehad. We hebben het een jaar lang gewoon veilig met condoom gedaan. Ik moet zeggen, zonder pil ging er een wereld voor me open, wat een verschil in seksbeleving was er!! Wat is die pil stom eigenlijk!
Op een gegeven moment besloten we voor een kindje te gaan, ons belsuit was dat we er niks meer aan deden om het tegen te houden, geen condoom maar ook niet op gezette tijden. (we deden het gewoon vaak, hahaha :$)
Wat wil ik hier nou eigenlijk mee zeggen: Ga je niet druk maken met lijstjes enzo maar geniet val alles zonder die hormonen die de pil geven! Mocht je niet meteen zwanger zijn, niet getreurd in het begin. Heel veel succes!
Overigens ben ik geen piltegenstander hoor, maar ik vond het echt frapant wat zo'n klein ding nou eigenlijk met je lichaam doet.
Op een gegeven moment besloten we voor een kindje te gaan, ons belsuit was dat we er niks meer aan deden om het tegen te houden, geen condoom maar ook niet op gezette tijden. (we deden het gewoon vaak, hahaha :$)
Wat wil ik hier nou eigenlijk mee zeggen: Ga je niet druk maken met lijstjes enzo maar geniet val alles zonder die hormonen die de pil geven! Mocht je niet meteen zwanger zijn, niet getreurd in het begin. Heel veel succes!
Overigens ben ik geen piltegenstander hoor, maar ik vond het echt frapant wat zo'n klein ding nou eigenlijk met je lichaam doet.
woensdag 16 mei 2007 om 15:59
dat was ook mijn reden om met de pil te stoppen, die kuttige hormonen. Ik vond echt niks meer leuk, leek wel zo'n sneu aapje in de dierentuin, gewoon steeds hetzelfde rondje lopen. Ik heb die troep de deur uitgedaan en voel me stukken beter.
Voor de duidelijkheid, ik heb geen stress er van. Iig niet van al dan niet vruchtbaar zijn. Ik heb geen enkele reden om daar aan te twijfelen, en dat doe ik dan ook niet. Ik ben bioloog en de boel interesseert me gewoon. Ik had nog niet nagedacht over hoe het je sexleven kan beïnvloeden en nu jullie me die kant laten zien denk ik dat ik er inderdaad gewoon nog even van af zie.
Waar ik moeite mee heb, is dat ik niet weet wanneer we beginnen. Lief wil er echt nog even over nadenken, en tot die tijd doen we het nog met FemCap. Ik vind dat moeilijk, omdat ik wel graag zwanger wil worden. Als de natuur het me nog even niet gunt, dan is dat wat anders, maar nu kan ik het niet eens proberen, en dat stoort me. Toch ga ik er nog even niet een discussie over beginnen, ik vind dat we er beiden aan toe moeten zijn, en dat hij net zo veel recht heeft om daarover in zijn eigen tijd na te denken als ik.
Voor de duidelijkheid, ik heb geen stress er van. Iig niet van al dan niet vruchtbaar zijn. Ik heb geen enkele reden om daar aan te twijfelen, en dat doe ik dan ook niet. Ik ben bioloog en de boel interesseert me gewoon. Ik had nog niet nagedacht over hoe het je sexleven kan beïnvloeden en nu jullie me die kant laten zien denk ik dat ik er inderdaad gewoon nog even van af zie.
Waar ik moeite mee heb, is dat ik niet weet wanneer we beginnen. Lief wil er echt nog even over nadenken, en tot die tijd doen we het nog met FemCap. Ik vind dat moeilijk, omdat ik wel graag zwanger wil worden. Als de natuur het me nog even niet gunt, dan is dat wat anders, maar nu kan ik het niet eens proberen, en dat stoort me. Toch ga ik er nog even niet een discussie over beginnen, ik vind dat we er beiden aan toe moeten zijn, en dat hij net zo veel recht heeft om daarover in zijn eigen tijd na te denken als ik.
woensdag 16 mei 2007 om 16:10
Tip (waarmee je man ongetwijfeld blij zal zijn :D)
1 keer goed duidelijk maken wat jou wens is, en dan verder je mond houden.
Bij mannen werkt dat zooooooo veel sneller dan er steeds over proberen te beginnen of bij elk kindje verliefd naar je man kijken oid.
Zie in mijn omgeving nog wel dat het laatste gebeurt en dat de mannen bij voorbaat dan al nee antwoorden uit angst dat ze snel moeten, terwijl als ze het zelf mogen uitzoeken ze er eerder klaar voor zijn dan je denkt.
Had je misschien zelf ook wel bedacht maar goed..
Verder niet teveel je zelf druk maken van te voren hoor
1 keer goed duidelijk maken wat jou wens is, en dan verder je mond houden.
Bij mannen werkt dat zooooooo veel sneller dan er steeds over proberen te beginnen of bij elk kindje verliefd naar je man kijken oid.
Zie in mijn omgeving nog wel dat het laatste gebeurt en dat de mannen bij voorbaat dan al nee antwoorden uit angst dat ze snel moeten, terwijl als ze het zelf mogen uitzoeken ze er eerder klaar voor zijn dan je denkt.
Had je misschien zelf ook wel bedacht maar goed..
Verder niet teveel je zelf druk maken van te voren hoor
woensdag 16 mei 2007 om 16:29
Het lukt me op zich aardig om er niet over te beginnen. Alleen, onze omgeving werkt niet echt mee. Werkelijk iedereen vraagt of we al begonnen zijn, wanneer het er eens van komt, enzovoort. Ik word verdrietig omdat ik weer met mijn neus op de feiten wordt gedrukt, hij heeft het gevoel zich te moeten verdedigen, en dat maakt het er allemaal niet echt makkelijker op. Ik heb nu aan mijn naaste familie gevraagd om op te houden met de geintjes, en ga het gesprek er over zo veel mogelijk uit de weg. Ook probeer ik een neutraal antwoord te geven, zoiets als "daar denken we over na" Ofzo, dan val ik hem niet af, zijn we samen een blok. Ik kan me namelijk heel goed voorstellen dat hij het moeilijk vindt. Als die vragen er over, en dan dat sippe gezichtje van zijn vriendinnetje... Ook al wil ik het niet, zoiets geeft toch druk.
Vandaar ook die femcap, ik wilde laten zien dat ondanks dat ik de hormonen niet wilde slikken, ik toch mee wilde blijven werken aan de anticonceptie. En aan condooms hebben we allebei een gruwelijke hekel... Zo heb ik het gevoel toch al een stap genomen te hebben, en hij heeft het gevoel dat hij nog niet hoeft.
Vandaar ook die femcap, ik wilde laten zien dat ondanks dat ik de hormonen niet wilde slikken, ik toch mee wilde blijven werken aan de anticonceptie. En aan condooms hebben we allebei een gruwelijke hekel... Zo heb ik het gevoel toch al een stap genomen te hebben, en hij heeft het gevoel dat hij nog niet hoeft.
woensdag 16 mei 2007 om 16:55
Van relatief collega's etc kan ik het wel hebben, dan maak ik meestal een grapje oid en dan is het klaar. Mijn naaste familie wist tot voor kort niet dat we er echt serieus mee bezig waren. Ik heb mijn zusje nu gewoon vriendelijk gevraagd of ze er voorlopig over op wilde houden omdat het te dicht bij kwam om er nog leuk over te doen. Dat snapte ze prima, en ik verwacht ook niet dat ze er nu nog op die manier op terug komt.
