Kinderen
alle pijlers
Uit elkaar gaan. Wat merkt een baby hiervan?
zondag 6 mei 2007 om 11:24
Hallo,
ik ben op zoek naar "ervaringsdeskundigen"...
Helaas loopt mijn relatie sinds de zwangerschap al niet goed. Manlief is tijdens de zwangerschap verliefd geworden op iemand anders. Ook na de geboorte heeft hij het contact met haar niet verbroken, zoals hij wel had beloofd. Sindsdien, enkele weken geleden, hebben we een "break" in onze relatie. (nu heeft hij wel het contact met haar verbroken om zijn relatie te redden.)
In het weekend woont hij met zoon in ons huis, en ik doordeweeks.
Ik vind het vre-se-lijk om mijn zoon het hele weekend te moeten missen.
Ik begin mij ook steeds schuldiger te voelen tegenover mijn zoon. Hij is nu ongeveer een half jaar en begint zich steeds bewuster te zijn van de wereld om zijn heen.
Daarom vroeg ik mij af of deze situatie schadelijk kan zijn voor hem. Ik kan me nl voorstellen dat dit niet goed is voor de hechting/ ouder-kind band. Gevoelsmatig zeg ik dat een baby altijd zijn moeder in buurt moet hebben. (Of is dat alleen maar omdat ik zelf niet zonder hem kan..)
Zijn er hier ouders die uit elkaar zijn gegaan toen hun kind nog baby was, of ouders die hun kind van baby-af-aan alleen hebben opgevoed? Ik zou graag wat ervaringen horen. Ook verwijzingen naar onderzoeken oid over dit onderwerp zijn van harte welkom.
ik ben op zoek naar "ervaringsdeskundigen"...
Helaas loopt mijn relatie sinds de zwangerschap al niet goed. Manlief is tijdens de zwangerschap verliefd geworden op iemand anders. Ook na de geboorte heeft hij het contact met haar niet verbroken, zoals hij wel had beloofd. Sindsdien, enkele weken geleden, hebben we een "break" in onze relatie. (nu heeft hij wel het contact met haar verbroken om zijn relatie te redden.)
In het weekend woont hij met zoon in ons huis, en ik doordeweeks.
Ik vind het vre-se-lijk om mijn zoon het hele weekend te moeten missen.
Ik begin mij ook steeds schuldiger te voelen tegenover mijn zoon. Hij is nu ongeveer een half jaar en begint zich steeds bewuster te zijn van de wereld om zijn heen.
Daarom vroeg ik mij af of deze situatie schadelijk kan zijn voor hem. Ik kan me nl voorstellen dat dit niet goed is voor de hechting/ ouder-kind band. Gevoelsmatig zeg ik dat een baby altijd zijn moeder in buurt moet hebben. (Of is dat alleen maar omdat ik zelf niet zonder hem kan..)
Zijn er hier ouders die uit elkaar zijn gegaan toen hun kind nog baby was, of ouders die hun kind van baby-af-aan alleen hebben opgevoed? Ik zou graag wat ervaringen horen. Ook verwijzingen naar onderzoeken oid over dit onderwerp zijn van harte welkom.
zondag 6 mei 2007 om 11:59
Hoi Lenie,wat een klote situatie voor je meid.Ik ben een halve ervaringsdeskundige die iets kan zeggen over afstand ouder/kind. Ik denk dat een gespannen thuissfeer so wie so al schadelijker is voor je kind,dan een part time ouderschap (wat het geval is bij jullie). Dus hoe jullie het nu aanpakken lijkt me heel gezond.Verder geloof ik niet dat het slecht is voor zo'n klein kind om wisselende ouderdiensten te hebben. Een kind weet niet beter dat wat hij gewend is,hetzelfde als sommige ouders moeite hebben met creche of kind uit logeren doen. Stel dat jij en partner wel bij elkaar zouden zijn, maar jullie kind elk weekend (naar opa/oma te) logeren gaat?Omdat jullie bijvoorbeeld een horeca baan hebben en dan de zorg niet kunnen combineren. Dan gaat het ook om een normale situatie in dat specifieke geval. Kind zal waarschijnlijk niks te kort komen,omdat jij er die 2 dagen niet bent. OK, het is weer eventjes aan elkaar wennen/snuffelen als je elkaar weer ziet,maar een kind is echt erg flexibel!Ik denk dat de enige reden waarom zoiets niet zou werken, is omdat een van beide partijen last heeft van schuldgevoel en vervolgens niet lekker in zijn vel zit en/of wil compenseren door teveel een claim te leggen op je kind als je het weer wel ziet. Kortom, welk gevoel dan ook,ligt mijn inziens meer met hoe je ermee omgaat dan dat je kind er niet tegen kan.Heeeeeel veel sterkte met deze moeilijke,verdreitige,zware situatie.Blijf vooral geloven dat jij/jullie goede ouders zijn die het beste doen wat jullie in de gegeven situatie kunnen doen!
zondag 6 mei 2007 om 12:38
Ik denk dat een kind er wel degelijk last van heeft als het 5 dagen in de week 1 van zijn ouders niet ziet en de andere 2 dagen de andere ouder niet. Wisseldiensten tussen ouders hebben sowieso geen positief effect op een kind volgens mij. Misschien ook niet per definitie negatief, maar dat ligt vooral aan hoe de ouders het inkleden.
Maar er is geen andere oplossing toch? Dus of het nu goed voor je kind is of niet, het is nou eenmaal zo, en je kunt er weinig aan veranderen. Probeer het gewoon zo soepel mogelijk te laten verlopen en zo rustig mogelijk voor je kind te houden, dan zal het allemaal best meevallen.
Maar er is geen andere oplossing toch? Dus of het nu goed voor je kind is of niet, het is nou eenmaal zo, en je kunt er weinig aan veranderen. Probeer het gewoon zo soepel mogelijk te laten verlopen en zo rustig mogelijk voor je kind te houden, dan zal het allemaal best meevallen.
zondag 6 mei 2007 om 12:54
He Lenie, wat vervelend voor jullie.
Wij hebben de eerste tijd niet de weekenden gedaan, maar de woensdag en zaterdag. Iets kortere tijd tussen de dagen. Later toen er regelmaat in zat en kind het wel een beetje begrijpen kon, de ene keer bij mama, de andere keer bij papa, hebben we er weekenden van gemaatk, dus langere tijd ertussen.
Kan allemaal heus. Kind loopt er geen enorme deuk van op. Van meerdere opvoeders.
Misschien is het wel handiger om een scheiding ook echt gescheiden te maken voor kind. Dus 2 huizen. De ene keer papa in bed en de andere keer mama, is misschien wat ingewikkeld.
Wat wél van invloed is op je baby zijn spanningen. Al dan niet uitgesproken. Jammergenoeg is dat bij een scheiding evident.
En later op creche of kleuterschool zal je kind de eerste en vaak de enige zijn die gescheiden ouders heeft. Dat is voor jullie een hoop uitleggen.
Later trekt dat wel weer 'bij', dan is ineens de helft van de kindjes in de klas van gescheiden ouders.
Wij hebben de eerste tijd niet de weekenden gedaan, maar de woensdag en zaterdag. Iets kortere tijd tussen de dagen. Later toen er regelmaat in zat en kind het wel een beetje begrijpen kon, de ene keer bij mama, de andere keer bij papa, hebben we er weekenden van gemaatk, dus langere tijd ertussen.
Kan allemaal heus. Kind loopt er geen enorme deuk van op. Van meerdere opvoeders.
Misschien is het wel handiger om een scheiding ook echt gescheiden te maken voor kind. Dus 2 huizen. De ene keer papa in bed en de andere keer mama, is misschien wat ingewikkeld.
Wat wél van invloed is op je baby zijn spanningen. Al dan niet uitgesproken. Jammergenoeg is dat bij een scheiding evident.
En later op creche of kleuterschool zal je kind de eerste en vaak de enige zijn die gescheiden ouders heeft. Dat is voor jullie een hoop uitleggen.
Later trekt dat wel weer 'bij', dan is ineens de helft van de kindjes in de klas van gescheiden ouders.
zondag 6 mei 2007 om 13:43
Mijn man ging bij me weg toen ik 7 mnd zwanger was van ons 2de kind, we hadden al een kleintje van 2 jaar
Hij werd verliefd op een ander en wilde ook niet bij de bevalling zijn. De baby werd ook niet meegenomen in de week-end regeling omdat hij hem te klein vond.
We zijn nu 12 jaar verder maar de band tussen vader en zoon is helaas nog steeds niet hecht te noemen
Hij werd verliefd op een ander en wilde ook niet bij de bevalling zijn. De baby werd ook niet meegenomen in de week-end regeling omdat hij hem te klein vond.
We zijn nu 12 jaar verder maar de band tussen vader en zoon is helaas nog steeds niet hecht te noemen
zondag 6 mei 2007 om 14:04
Wat erg voor je dat je dit mee moet maken!
Ik vind dat jullie het goed aanpakken. Jullie kind weet niet beter dan dat het zo is. En in mijn ogen geeft het juist rust voor hem, doordat hij wel steeds op dezelfde plek blijft, en hij jullie allebei ziet en vertrouwd. Hij slaapt steeds in zijn eigen bed, en heeft zn eiogen spullen.
Voor jezelf zal het natuurlijk moeilijker zijn, maar neem in de weekenden de tijd voor jezelf, voor zover dat lukt, en rust uit, zodat je er door e weeks weer goed tegen kan, en sterk kunt blijven in deze tijd.
Ik heb gelukkig geen ervaring op dit gebied. Maar ik wens je/ jullie veel succes!!!
Ik vind dat jullie het goed aanpakken. Jullie kind weet niet beter dan dat het zo is. En in mijn ogen geeft het juist rust voor hem, doordat hij wel steeds op dezelfde plek blijft, en hij jullie allebei ziet en vertrouwd. Hij slaapt steeds in zijn eigen bed, en heeft zn eiogen spullen.
Voor jezelf zal het natuurlijk moeilijker zijn, maar neem in de weekenden de tijd voor jezelf, voor zover dat lukt, en rust uit, zodat je er door e weeks weer goed tegen kan, en sterk kunt blijven in deze tijd.
Ik heb gelukkig geen ervaring op dit gebied. Maar ik wens je/ jullie veel succes!!!
zondag 6 mei 2007 om 17:10
Hoi Lenie,ik vertelde aan het begin dat ik een beetje ervaring heb. Het is niet zo dat mijn relatie voorbij is,want die heb ik gewoon. Maar mijn vriend en ik hebben wel van begin af aan vastgehouden aan het feit dat we niet samenwonen. We hebben allebei de behoefte niet en dus in de praktijk wel 2 huizen.We wonen allebei in dezelfde stad,dus ver reizen hoeven we niet. Maar het betekend voor dochter dus wel dat ze twee verschillende huizen heeft,met 2 verschillende kamertjes en 2 x verschillend speelgoed en zelfs de regels verschillen per huis een beetje.Van begin af aan weet ze niet beter en is dit gewoon haar waarheid, haar realiteit. Dochter is er erg relaxed onder,maar dat heeft deels ook te maken hoe wij ermee omgaan. We zijn goed georganiseerd, het is zelden stress. Ook ziet dochter ons soms een nachtje niet,omdat we dan besluiten dat 1 van ons in eigen huis slaapt en de ander (alleen zorgt). Ook weekendjes logeren gebeurt wel eens. Dochter is dus gewend aan meerdere liefdevolle zorgers die allemaal haar ritme en regelmaat respecteren.Ik heb wel eens gelezen dat dat voor een kind in het begin belangrijker is dan een vaste verzorger. Als het patroon maar herkenbaar en veilig blijft.Later als jullie kind groter is,krijg je met andere moeilijkheden te maken (zoals gescheiden ouders en andere kinderen met allebei de ouders). Maar dan zit je meer op het niveau van eerlijke uitleg en er zelf geen probleem van maken.Mijn ervaring is dat als ouders (er) geen probleem (mee) hebben, het kind het dan ook niet heeft....
zondag 6 mei 2007 om 20:57
Hoi Lenie06
Nu kom ik op jouw topic terecht ;).
Allebei met baby en een slechte relatie.
Ik heb wel besloten dat ik niet meer met hem verder wil... maar we hebben nog wel een huis. Mijn ex slaapt meestal bij een vriend.. en is op een werkdag en een middag in het weekend thuis en dan zorgt hij voor onze dochter. De rest van de tijd ben ik met haar, soms is hij er wat vaker.. om mij even te ontlasten. Wat lijkt me dat zwaar om je kindje een heel weekend niet te zien!
Mijn dochter zat een paar maanden geleden helemaal onder de exzeem.. daar had ze eerst helemaal geen last van. Ik heb zo'n idee dat dat door de spanningen komt die zij natuurlijk wel voelt. Zo af en toe komt dat terug.
Het geeft me wel rust dat de beslissing is genomen, maar ik heb nog geen energie om de hele zakelijke kant te gaan regelen. Ben inderdaad ook benieuwd naar effecten hiervan. Merk je iets aan je baby? Sterkte!! *;
Nu kom ik op jouw topic terecht ;).
Allebei met baby en een slechte relatie.
Ik heb wel besloten dat ik niet meer met hem verder wil... maar we hebben nog wel een huis. Mijn ex slaapt meestal bij een vriend.. en is op een werkdag en een middag in het weekend thuis en dan zorgt hij voor onze dochter. De rest van de tijd ben ik met haar, soms is hij er wat vaker.. om mij even te ontlasten. Wat lijkt me dat zwaar om je kindje een heel weekend niet te zien!
Mijn dochter zat een paar maanden geleden helemaal onder de exzeem.. daar had ze eerst helemaal geen last van. Ik heb zo'n idee dat dat door de spanningen komt die zij natuurlijk wel voelt. Zo af en toe komt dat terug.
Het geeft me wel rust dat de beslissing is genomen, maar ik heb nog geen energie om de hele zakelijke kant te gaan regelen. Ben inderdaad ook benieuwd naar effecten hiervan. Merk je iets aan je baby? Sterkte!! *;
zondag 6 mei 2007 om 21:24
Wat een rotsituatie!
Ik denk niet dat je kindje er nu al wat van merkt. Zoals iemand anders het al zei, het is nu niet anders. Ik denk dat het slim is dat je kindje steeds in zijn eigen omgeving blijft, niet steeds van huis wisselt. Hij blijft in zijn vertrouwde omgeving.
Maar ik denk dat dit op de langere termijn erg moeilijk voor jullie zelf gaat worden! Dan moet je wel een hele goede "vriendschappelijke" relatie met elkaar opbouwen wil je zo door blijven gaan.
Ik denk niet dat je kindje er nu al wat van merkt. Zoals iemand anders het al zei, het is nu niet anders. Ik denk dat het slim is dat je kindje steeds in zijn eigen omgeving blijft, niet steeds van huis wisselt. Hij blijft in zijn vertrouwde omgeving.
Maar ik denk dat dit op de langere termijn erg moeilijk voor jullie zelf gaat worden! Dan moet je wel een hele goede "vriendschappelijke" relatie met elkaar opbouwen wil je zo door blijven gaan.
maandag 7 mei 2007 om 20:12
Bedankt allemaal voor jullie reactie!
Nou, dat weekend zonder kind lukt nog niet echt hoor. Ik kom steevast een dag eerder naar huis. Ik red het echt niet langer...
Maar ik heb nu al een aantal keer aan moeten horen hoe 'vervelend' zoon was toen zijn mama niet thuis was. Hij was alleen maar aan het jengelen. En echt waar... "dat doet ie anders nooit!!".
Het lijkt ook wel alsof ie echt boos is als ik thuis kom. Hij kijkt me de eerste 5 minuten ook echt niet aan. Alsof ie even moet laten blijken dat ie het niet leuk vond dat mama weg is gegaan.
Maar goed, de situatie is even niet anders. En als ik besluit om met deze relatie te stoppen dan zal ik er toch echt aan moeten geloven.
Ik ben nu een aantal keer naar de therapeut geweest. Ik hoop dat manlief een aantal sessies mee wil straks. En dan moeten we maar zien of dit nog goed kan komen. Dan hebben we er voor zoon in ieder geval alles aan gedaan!
Nou, dat weekend zonder kind lukt nog niet echt hoor. Ik kom steevast een dag eerder naar huis. Ik red het echt niet langer...
Maar ik heb nu al een aantal keer aan moeten horen hoe 'vervelend' zoon was toen zijn mama niet thuis was. Hij was alleen maar aan het jengelen. En echt waar... "dat doet ie anders nooit!!".
Het lijkt ook wel alsof ie echt boos is als ik thuis kom. Hij kijkt me de eerste 5 minuten ook echt niet aan. Alsof ie even moet laten blijken dat ie het niet leuk vond dat mama weg is gegaan.
Maar goed, de situatie is even niet anders. En als ik besluit om met deze relatie te stoppen dan zal ik er toch echt aan moeten geloven.
Ik ben nu een aantal keer naar de therapeut geweest. Ik hoop dat manlief een aantal sessies mee wil straks. En dan moeten we maar zien of dit nog goed kan komen. Dan hebben we er voor zoon in ieder geval alles aan gedaan!
maandag 7 mei 2007 om 20:25
Hoi Lenie,
ik denk dat het an sich normaal is dat je zoon eventjes omschakeltijd nodig heeft. Want een weekend is voor een baby een lange tijd. Je zoon zal zich echt niet gaan onthechten en ik geloof er ook niks van dat het kwaad kan voor je zoon op wat voor manier dan ook. Maar ik geloof wel dat hij moet wennen aan jou. Misschien is het als moeder zijnde ook raar, maar hebben jullie het nooit dat je ook even moest wennen aan kind als je die een paar nachten niet had gezien? Ik wel ten minste en ik hou geen grammetje minder van dochter.
Dus die ruimte moet je wel even geven aan je kind om de omschakeling te kunnen maken.
ik denk dat het an sich normaal is dat je zoon eventjes omschakeltijd nodig heeft. Want een weekend is voor een baby een lange tijd. Je zoon zal zich echt niet gaan onthechten en ik geloof er ook niks van dat het kwaad kan voor je zoon op wat voor manier dan ook. Maar ik geloof wel dat hij moet wennen aan jou. Misschien is het als moeder zijnde ook raar, maar hebben jullie het nooit dat je ook even moest wennen aan kind als je die een paar nachten niet had gezien? Ik wel ten minste en ik hou geen grammetje minder van dochter.
Dus die ruimte moet je wel even geven aan je kind om de omschakeling te kunnen maken.
maandag 7 mei 2007 om 22:26
Hoi Lenie.
Ex en ik zijn uit elkaar gegaan toen ons zoontje 5 maanden was.Toen hij nog zo klein was moest ik hem ook elke week drie dagen missen omdat hij bij zijn vader was. Ik had er inderdaad ook meer last van dan hij! Later was hij om het weekend bij hem. Hij is het gewend om in verschillende bedjes te slapen en dat ging altijd goed. Nu nog steeds, hij is nu 3,5 en gaat met plezier naar zijn vader. Hij weet niet beter dan dat hij geen twee ouders om zich heen heeft. Er is even een periode geweest dat hij wat moeite had met afscheid nemen elke keer, ook als ik hem naar de crèche bracht (maar andere kinderen hebben daar ook wel eens last van) maar op een gegeven moment ging dat over. In die tijd zat ik zelf ook heel erg in een stressvolle rotsituatie dus dat heeft vast ook zijn uitwerking op een kind.
Ik denk dat het belangrijkste is dat kinderen een onvoorwaardelijke liefde ontvangen van de mensen om zich heen. Ondanks dat ex en ik elkaar uitkotsen is de liefde naar ons kind 100%. Mijn zoontje weet precies waar oma, papa, omi woont en bij wie hij ook slaapt, overal voelt hij zich veilig. In mijn situatie kan ik met zekerheid zeggen dat een kind geen schade hoeft te ondervinden als ouders uit elkaar gaan als ze zo jong zijn, ze weten gewoon niet beter. Ik vind het grappig als mijn zoontje voorstelt dat papa ook wel eens op die lege stoel kan zitten om mee te eten, of dat ik wel eens mee kan naar papa. (No way) Voor hem is dat hetzelfde als wanneer mijn beste vriendin, of moeder, komt eten. Alles draait om liefde, dat geeft een kind vertrouwen. Als jezelf geluk en rust uitstraalt geef je dat door. Ongelukkig in een slechte relatie zitten heeft naar mijn mening meer impact op een kind.
Heel veel strekte!
Ex en ik zijn uit elkaar gegaan toen ons zoontje 5 maanden was.Toen hij nog zo klein was moest ik hem ook elke week drie dagen missen omdat hij bij zijn vader was. Ik had er inderdaad ook meer last van dan hij! Later was hij om het weekend bij hem. Hij is het gewend om in verschillende bedjes te slapen en dat ging altijd goed. Nu nog steeds, hij is nu 3,5 en gaat met plezier naar zijn vader. Hij weet niet beter dan dat hij geen twee ouders om zich heen heeft. Er is even een periode geweest dat hij wat moeite had met afscheid nemen elke keer, ook als ik hem naar de crèche bracht (maar andere kinderen hebben daar ook wel eens last van) maar op een gegeven moment ging dat over. In die tijd zat ik zelf ook heel erg in een stressvolle rotsituatie dus dat heeft vast ook zijn uitwerking op een kind.
Ik denk dat het belangrijkste is dat kinderen een onvoorwaardelijke liefde ontvangen van de mensen om zich heen. Ondanks dat ex en ik elkaar uitkotsen is de liefde naar ons kind 100%. Mijn zoontje weet precies waar oma, papa, omi woont en bij wie hij ook slaapt, overal voelt hij zich veilig. In mijn situatie kan ik met zekerheid zeggen dat een kind geen schade hoeft te ondervinden als ouders uit elkaar gaan als ze zo jong zijn, ze weten gewoon niet beter. Ik vind het grappig als mijn zoontje voorstelt dat papa ook wel eens op die lege stoel kan zitten om mee te eten, of dat ik wel eens mee kan naar papa. (No way) Voor hem is dat hetzelfde als wanneer mijn beste vriendin, of moeder, komt eten. Alles draait om liefde, dat geeft een kind vertrouwen. Als jezelf geluk en rust uitstraalt geef je dat door. Ongelukkig in een slechte relatie zitten heeft naar mijn mening meer impact op een kind.
Heel veel strekte!
dinsdag 8 mei 2007 om 12:17
Hoi Ienie,
je vroeg bij het openen van dit topic ook naar ervaringen van ouders die hun kind vanaf het begin alleen hebben opgevoed, vandaar mijn reactie.
Mijn gezin zit nogal ingewikkeld in elkaar. Mijn oudste zoon is geboren uit mijn eerste huwelijk, mijn eerste man is 2 maand na zijn geboorte overleden. Daarna ben ik gedurende 7 jaar alleen geweest. In die periode heb ik er via KID een zoontje bij gekregen. Sinds 2 jaar ben ik getrouwd en heb er met mijn huidige man nog een dochter bij gekregen, zij is inmiddels 1½. Mijn man heeft overigens uit een eerder huwelijk ook nog een zoon, die niet bij ons woont. Hoezo ingewikkeld?! ;)
Voor mijn kinderen is de situatie normaal zoals die is. Mijn oudste zoon heeft geen herinneringen aan zijn biologische vader en mist hem dus ook niet. Mijn huidige man is militair en voor zijn werk regelmatig langere tijd weg. Toch zijn alledrie de kinderen erg aan hem gehecht.
Zelf denk ik dat een kind lang niet zo veel hinder ondervindt van het scheiden (of in de situatie van mijn oudste kind overlijden) van zijn ouders wanneer het een baby is dan waneer het groter is. Wel denk ik dat het kind het kan merken wanneer je zelf stress ondervindt van de situatie, maar ja, dat is natuurlijk niet zo makkelijk 'even' te veranderen. Vanzelfsprekend heeft mijn oudste ook aan de nodige stress blootgestaan toen zijn vader overleed, daar reageerde hij ook wel onrustig op toen hij nog een baby was. Maar op de langere termijn heeft het geen effect gehad, hij is uiteindelijk gewoon een gezonde en gelukkige jongen geworden (van inmiddels bijna 11 jaar).
Succes en sterkte met alles, houd moed, er komen betere tijden!
Groeten van Lemmy.
je vroeg bij het openen van dit topic ook naar ervaringen van ouders die hun kind vanaf het begin alleen hebben opgevoed, vandaar mijn reactie.
Mijn gezin zit nogal ingewikkeld in elkaar. Mijn oudste zoon is geboren uit mijn eerste huwelijk, mijn eerste man is 2 maand na zijn geboorte overleden. Daarna ben ik gedurende 7 jaar alleen geweest. In die periode heb ik er via KID een zoontje bij gekregen. Sinds 2 jaar ben ik getrouwd en heb er met mijn huidige man nog een dochter bij gekregen, zij is inmiddels 1½. Mijn man heeft overigens uit een eerder huwelijk ook nog een zoon, die niet bij ons woont. Hoezo ingewikkeld?! ;)
Voor mijn kinderen is de situatie normaal zoals die is. Mijn oudste zoon heeft geen herinneringen aan zijn biologische vader en mist hem dus ook niet. Mijn huidige man is militair en voor zijn werk regelmatig langere tijd weg. Toch zijn alledrie de kinderen erg aan hem gehecht.
Zelf denk ik dat een kind lang niet zo veel hinder ondervindt van het scheiden (of in de situatie van mijn oudste kind overlijden) van zijn ouders wanneer het een baby is dan waneer het groter is. Wel denk ik dat het kind het kan merken wanneer je zelf stress ondervindt van de situatie, maar ja, dat is natuurlijk niet zo makkelijk 'even' te veranderen. Vanzelfsprekend heeft mijn oudste ook aan de nodige stress blootgestaan toen zijn vader overleed, daar reageerde hij ook wel onrustig op toen hij nog een baby was. Maar op de langere termijn heeft het geen effect gehad, hij is uiteindelijk gewoon een gezonde en gelukkige jongen geworden (van inmiddels bijna 11 jaar).
Succes en sterkte met alles, houd moed, er komen betere tijden!
Groeten van Lemmy.
