Kinderen
alle pijlers
Uitzending "Ik mis je" van de EO
woensdag 15 augustus 2007 om 19:58
Hebben jullie "Ik mis je" gisteravond ook gezien? Het ging over een baby met een aangeboren afwijking aan het hoofdje die na tien weken liefdevolle verzorging door de ouders is overleden. Ik ben er verschrikkelijk van onder de indruk. Misschien had ik niet moeten kijken omdat het me erg emotioneel maakt, maar ik had het ook weer niet willen missen. Wat een bijzonder kindje...
woensdag 15 augustus 2007 om 20:03
Ja ik heb het ook gezien. Ben er ook helemaal van onder de indruk. Ik kijk wel vaker maar gister heb ik echt zitten huilen voor de tv. Niet gewoon een traantje maar echt met snikken enzo.
vond het heel mooi hoe de moeder over haar kindje sprak. Dat het zo´n mooi kindje was. En dan op het laatst dat liedje van you´re beautiful.
Het gekke is dat ik het kindje al tijdens de voorstukjes gezien had en bij mezelf dacht ieuw. Terwijl ik naarmate de uitzending bezig was en die ouders er over hoorde praten ik dacht: ja het is inderdaad een mooi kindje!
Echt heel bijzonder
vond het heel mooi hoe de moeder over haar kindje sprak. Dat het zo´n mooi kindje was. En dan op het laatst dat liedje van you´re beautiful.
Het gekke is dat ik het kindje al tijdens de voorstukjes gezien had en bij mezelf dacht ieuw. Terwijl ik naarmate de uitzending bezig was en die ouders er over hoorde praten ik dacht: ja het is inderdaad een mooi kindje!
Echt heel bijzonder
woensdag 15 augustus 2007 om 20:10
woensdag 15 augustus 2007 om 20:26
Ik vond het ook een indrukwekkende aflevering. Heb vanmorgen de herhaling gezien. Ik heb Ik mis je vaker gezien en altijd zijn het indrukwekkende afleveringen en bij de ene moet ik meer tranen laten dan bij de andere, maar bij elke aflevering zit zo´n mooi verhaal achter. Ik heb idd. ook echt respect voor die ouders.
woensdag 15 augustus 2007 om 20:38
Ja erg heftige uitzending. Dat jochie werd inderdaad steeds mooier en liever naarmate je hem vaker zag in de uitzending. In het begin schrok ik er echt van, maar kon me heel goed voorstellen dat hij de harten van zijn ouders diep geraakt heeft. Nu ik het zo schrijf krijg ik alweer een brok in mijn keel zo onder de indruk was ik van dat kindje. Ook erg dat het een erfelijke afwijking is en ze niet meer zwanger wil worden op de natuurlijke manier omdat de kans groot is dat ze het dan weer mee gaan maken en dat niet meer aan zouden kunnen , wat wel heel begrijpelijk is.
Risotje
Risotje
woensdag 15 augustus 2007 om 21:22
Ik heb het ook gezien, was aan het zappen, en schrok toen ik de baby zag.
Ik vond het juist wel grappig het plaatje van dat stripfiguur, hij leek er echt op! En waarom dan niet in het plakboek plakken.. Die ouders zien ook heus wel dat z'n gezichtje niet de normale vorm heeft en zien van de opmerking van neefje wel de grap in.
Ik heb een dochter met een lichamelijke handicap (door de bevalling) en heb ook weleens gegrapt dat ze de opvolger van Lucille Werner zal worden, of zelfs de mis
verkiezing van 2022 zal winnen. Of we kregen een gefeliciteerd-met-de-geboorte-kaartje van de gehandicapten groep op mijn kdv en grapte tegen mijn man, dat ze er ook vroeg bij waren met zieltjes winnen..
Dat doet niets af aan je verdriet of zorgen, maar je vind toch een manier om er mee om te gaan, en zo maak je het ook soms dragelijk voor jezelf.
Ik denk dat de ouders van Guiseppe dit ook zo zagen toen ze die kaart inplakten.
Ik vond het juist wel grappig het plaatje van dat stripfiguur, hij leek er echt op! En waarom dan niet in het plakboek plakken.. Die ouders zien ook heus wel dat z'n gezichtje niet de normale vorm heeft en zien van de opmerking van neefje wel de grap in.
Ik heb een dochter met een lichamelijke handicap (door de bevalling) en heb ook weleens gegrapt dat ze de opvolger van Lucille Werner zal worden, of zelfs de mis
verkiezing van 2022 zal winnen. Of we kregen een gefeliciteerd-met-de-geboorte-kaartje van de gehandicapten groep op mijn kdv en grapte tegen mijn man, dat ze er ook vroeg bij waren met zieltjes winnen.. Dat doet niets af aan je verdriet of zorgen, maar je vind toch een manier om er mee om te gaan, en zo maak je het ook soms dragelijk voor jezelf.
Ik denk dat de ouders van Guiseppe dit ook zo zagen toen ze die kaart inplakten.
woensdag 15 augustus 2007 om 21:28
Ik heb het ook gezien en was, net als jullie, diep onder de indruk.
Net wat risotje zegt; dat jongetje werd idd steeds mooier. Ik zei nog tegen mezelf (zat alleen te kijken); kijk nou, wat een heerlijke bolle wangetjes en een lief koppie.
Wat vooral mij opviel is, dat de heren/dames medici er weer eens flink naast zaten!
Tegen alle verwachtingen van hen in werd het jongetje levend geboren en bleek een waar strijdertje. En zijn ouders vochten dapper met hem mee.
Diep respect voor die ouders hoe ze met hun zoontje (en de situatie, ook al tijdens de zwangerschap) omgingen!
Net wat risotje zegt; dat jongetje werd idd steeds mooier. Ik zei nog tegen mezelf (zat alleen te kijken); kijk nou, wat een heerlijke bolle wangetjes en een lief koppie.
Wat vooral mij opviel is, dat de heren/dames medici er weer eens flink naast zaten!
Tegen alle verwachtingen van hen in werd het jongetje levend geboren en bleek een waar strijdertje. En zijn ouders vochten dapper met hem mee.
Diep respect voor die ouders hoe ze met hun zoontje (en de situatie, ook al tijdens de zwangerschap) omgingen!
woensdag 15 augustus 2007 om 21:32
ik heb het net bekeken via uitzending gemist (woon in amerika). het viel me niet eens op dat hij geen neusje had zat alleen naar zijn mooie ogen met lange wimpers te kijken. En hoe liefde vol de ouders en zijn zusje over hem spraken en verzorgde... ik denk dat kleine guiseppe een heleboel harten heeft geraakt in zijn korte leventje en veel mensen laten realizeren dat "perfect" niet eens perfect hoeft te zijn...
woensdag 15 augustus 2007 om 21:39
toetie helemaal met je eens en ik denk dat dat juist ook zo moeilijk ..de afgelopen tijd is de medische wereld heel ver gekomen met een diagnose kunnen geven voor de geboorte...maar af en toe zitten ze er ook naast en zit er een wondertje tussen..waar elke ouder op hoopt..... en dat mag de medische wereld gewoon niet weg nemen..ook al duurt een wonder voor een paar dagen ove weken misschien wel secondens.... het is de meest warde volle tijd van een ouder....
woensdag 15 augustus 2007 om 22:57
ik heb ook een paar tranen moeten weg pinken toen ik de aflevering net zag. hij werd steeds mooier. ik vond het zo lief dat dat neusje zo heen weer kon. wat de moeder ook beschreef vande schrik die je hebt als de echocopist ziet dat er iets mis is. kan ik me een klein beetje in vinden omdat bij ons kleintje van nu 7 wkn met 20 wkn echo iets niet goed was met de niertjes daardoor hebben wij 10 wkn in spanning gezeten. gelukkig vals alarm.
dinsdag 21 augustus 2007 om 21:32
ik heb het ook gezien.... en was echt diep onder de indruk op verschillende manieren.
Mijn meest overheersende gevoel was eigenlijk vooral soort van boosheid op de ouders, erg genoeg!
Ze wísten dat het een zwaar leventje zou worden, als hij uberhaupt al zou kunnen leven...en toch lieten ze hem vechten.
Ik heb me echt hardop zitten afvragen waarom ze hun kindje dit aandeden.
Aan de andere kant zag ik niets anders dan liefde voor hem...wat opzich weer heel mooi en aangrijpend was.
Vreemd, hele tegenstrijdige gevoelens dus.
edit: misschien beter te omschrijven als vreselijk medelijden met het kindje.
Ik heb sinds 9weken een gelukkig gezond meisje, maar ik vind het al zó naar om te zien hoe een simpel krampje haar dwars kan zitten ... dat ik tijdens de uitzending echt heel hard heb zitten huilen van meedelijden met hem!
Mijn meest overheersende gevoel was eigenlijk vooral soort van boosheid op de ouders, erg genoeg!
Ze wísten dat het een zwaar leventje zou worden, als hij uberhaupt al zou kunnen leven...en toch lieten ze hem vechten.
Ik heb me echt hardop zitten afvragen waarom ze hun kindje dit aandeden.
Aan de andere kant zag ik niets anders dan liefde voor hem...wat opzich weer heel mooi en aangrijpend was.
Vreemd, hele tegenstrijdige gevoelens dus.
edit: misschien beter te omschrijven als vreselijk medelijden met het kindje.
Ik heb sinds 9weken een gelukkig gezond meisje, maar ik vind het al zó naar om te zien hoe een simpel krampje haar dwars kan zitten ... dat ik tijdens de uitzending echt heel hard heb zitten huilen van meedelijden met hem!
woensdag 22 augustus 2007 om 04:10
Ik snap jou gevoel wel een klein beetje maar stel je voor dat jou dochtertje nu eens heel ziek wordt met misschien geen kans op beter worden dan laat je het toch ook niet zomaar gaan?
Voor sommigen begint het leven pas bij de geboorte voor anderen al tijdens de zwangerschap.
En of hij heel erg geleden heeft met pijn dat was toch niet echt duidelijk? Je zag hem wel een paar keer lachen.
woensdag 22 augustus 2007 om 09:43
ik denk dat je daarmee precies het goede benoemt!
ik zou inderdaad ook het leven van mijn kindje niet zomaar opgeven... alleen in dit geval zou ik het leven ook niet laten beginnen denk ik.
Voor die ouders was het misschien al wel begonnen!
Ik vond het wel zéér knap hoe ze er mee om gingen hoor,
bewonderenswaardig.
woensdag 22 augustus 2007 om 21:23
En dat vond ik nou ook net het indrukwekkende aan dit programma: dat je door de liefde de handicaps van je kind niet ziet en gewoon onvoorwaardelijk van je kind houdt. Ik zag die echofoto en kon me toen ineens zo goed voorstellen dat je het op zo'n moment niet over je hart verkrijgen kunt om te kiezen voor een abortus....je hebt altijd een sprankje hoop ergens denk ik, dat de artsen het toch te somber inzien...of dat je kindje best geopereerd kan worden na de geboorte en dan nog lang en gelukkig kan leven....
En wat me erg verdrietig maakte was een intens medelijden met dit kereltje. Waarom krijgt zo'n vechtertje dan niet de kans om langer bij ons te blijven dan slechts tien weken? Ik hoop echt dat hij, hoe jong zo'n kindje dan ook is, toch iets positiefs heeft meegekregen van zijn bestaan op aarde. Betere ouders had hij zich in ieder geval niet kunnen wensen. Wat een mensen.
En wat me erg verdrietig maakte was een intens medelijden met dit kereltje. Waarom krijgt zo'n vechtertje dan niet de kans om langer bij ons te blijven dan slechts tien weken? Ik hoop echt dat hij, hoe jong zo'n kindje dan ook is, toch iets positiefs heeft meegekregen van zijn bestaan op aarde. Betere ouders had hij zich in ieder geval niet kunnen wensen. Wat een mensen.
dinsdag 28 augustus 2007 om 21:41
Nou net weer een nieuwe uitzending gekeken en weer tranen met tuiten gehuild! Echt weer zo indrukwekkend zo´n mooi meisje van twee..... Ik weet natuurlijk dat dit soort dingen gebeuren maar als ik het dan zo zie maakt het mij zo intens verdrietig. Ben meteen even naar boven gegaan om mijn twee jarige zoontje een aai over zijn bolletje te geven.
Och en die vader ook...
En dat zusje hoe ze samen aan tafel zaten
Och en die vader ook...
En dat zusje hoe ze samen aan tafel zaten
