Kinderen
alle pijlers
Van alles wat moet gaat NIETS vanzelf
maandag 1 juni 2020 om 14:45
Twee kinderen van tien en vijftien. Van alle dingen die gedaan moeten worden (huiswerk, huishoudelijke klusjes, tanden poetsen (de jongste)) moet ik in de gaten houden of ze het doen, ze aansporen, helpen herinneren, controleren... Zelfs al er een vriendje is dan moet ik vijf keer zeggen doe je schoenen aan, want ze laten zo’n jongen gewoon wachten omdat ze dan weer afgeleid zijn. Niks gaat eigenlijk vanzelf.
Wie heeft er ook zulke kinderen, en wat doe je eraan?
Verder lieve kinderen hoor. Ze doen boodschappen, koken eens per week, maar ik merk dat er best wel veel van mijn energie en tijd gaat zitten in die aanspoordingen.
Wie heeft er ook zulke kinderen, en wat doe je eraan?
Verder lieve kinderen hoor. Ze doen boodschappen, koken eens per week, maar ik merk dat er best wel veel van mijn energie en tijd gaat zitten in die aanspoordingen.
dinsdag 2 juni 2020 om 07:00
moet ik in de gaten houden of ze het doen, ze aansporen, helpen herinneren, controleren.
Waarom moet dat?
Wat al gezegd is. Pick your battles. En laat ze een keer op hun bek gaan
Vreselijk van die ouders die de hele dag achter hun kinderen aan zitten. Ze worden er alleen maar erger van, of ze kunnen straks niks zelf.
Het komt de sfeer ook niet ten goede.
Waarom moet dat?
Wat al gezegd is. Pick your battles. En laat ze een keer op hun bek gaan
Vreselijk van die ouders die de hele dag achter hun kinderen aan zitten. Ze worden er alleen maar erger van, of ze kunnen straks niks zelf.
Het komt de sfeer ook niet ten goede.
dinsdag 2 juni 2020 om 07:05
Gewoon blijven herhalen (stom vervelend, ik weet het). Je denkt dat 10 en 15 het wel kunnen, maar blijkbaar niet. Opvoeden is eindeloos herhalen en zelf het goede voorbeeld geven. Ruim jij altijd zelf gelijk je troep op? Stel je zelf van alles uit? Eerlijk? Veel moeders zie ik mopperen tegen kinderen dat ze troep niet opruimen en dan kijk ik naar de rest van de zwijnenstal en vraag ik mij af hoe ze weet welke troep van wie is...
dinsdag 2 juni 2020 om 07:40
Ik snap heel goed dat op je handen gaan zitten in situaties als benoemd echt intens lastig is omdat je er inderdaad zelf mee zit maar nú zit je er twee keer meer. Je speelt politieagent voor alle verplichtingen én het maakt geen verschil uiteindelijk. Jij blijft de pineut.Verrassingswolkje schreef: ↑01-06-2020 16:02Dat is een goeie vraag. Natuurlijk ken ik het idee van ‘ze zelf de consequenties laten voelen’. Maar ik heb zelf zo veel last van die consequenties. En zij kunnen ze vaak ook niet overzien. Ik moet op zoek naar een andere school als ze geen huiswerk doen (en ze doen het ook echt niet, het maakt ze allebei niks uit als er deadlines verstrijken en ze enen halen, al uitgeprobeerd en van school gewisseld), ik zit met een verveeld kind thuis als er niemand meer wil spelen, ik zit met een vieze keuken als ze niks opruimen, of ik moet het zelf gaan doen...
In de praktijk vind ik het dus helemaal niet zo makkelijk ‘ze zelf de consequenties laten ondervinden’. Het kan hun niks schelen als er geen schone borden meer zijn of als er niet gekookt wordt (dan nemen ze wel een boterham), maar mij wel!
In bepaalde situaties kan het ook niet. Zoals met school. Althans, je wil ze inderdaad wel begeleiden waar mogelijk en zult af en toe aan zeer hardleerse pubers moeten trekken. Tandenpoetsen idem. Je wil je jongste beschermen voor schade. Maar kies dan die dingen om je energie in te steken.
Als ze zich thuis stierlijk lopen te vervelen, trek jij je gewoon terug of er op uit (zodra dat kan). Vieze vaat/bergen was of rommel van hen? Zet maar op hun kamer/voor de deur zodat ze hun nek breken of in hun bed. Echt. Ze leven er misschien een week om heen maar de meesten zullen dat toch echt wel vervelend gaan vinden.
En je mag ook best eigen consequenties verbinden aan niet gedane taken natuurlijk. Of is een telefoon tegenwoordig geen onderhandelingsmateriaal meer?
dinsdag 2 juni 2020 om 07:53
Ik weet dat perfect.LoveLucy schreef: ↑02-06-2020 07:05Gewoon blijven herhalen (stom vervelend, ik weet het). Je denkt dat 10 en 15 het wel kunnen, maar blijkbaar niet. Opvoeden is eindeloos herhalen en zelf het goede voorbeeld geven. Ruim jij altijd zelf gelijk je troep op? Stel je zelf van alles uit? Eerlijk? Veel moeders zie ik mopperen tegen kinderen dat ze troep niet opruimen en dan kijk ik naar de rest van de zwijnenstal en vraag ik mij af hoe ze weet welke troep van wie is...
dinsdag 2 juni 2020 om 09:08
Ik ben wat dat betreft wel een stuk makkelijker. Als ik me ergerde aan troep die er lag, dan pakte ik het zelf even op. Scheelt zo veel gedoe. En het maakt uiteindelijk niets uit hoor; mijn kinderen hebben beide een keurig huishouden. Het is meer de leeftijd dan dat ze het niet zouden kunnen. En zelfs al zouden ze er in hun eigen huis een troep van maken, dan is het nog steeds hun leven.Verrassingswolkje schreef: ↑01-06-2020 16:02Dat is een goeie vraag. Natuurlijk ken ik het idee van ‘ze zelf de consequenties laten voelen’. Maar ik heb zelf zo veel last van die consequenties. En zij kunnen ze vaak ook niet overzien. Ik moet op zoek naar een andere school als ze geen huiswerk doen (en ze doen het ook echt niet, het maakt ze allebei niks uit als er deadlines verstrijken en ze enen halen, al uitgeprobeerd en van school gewisseld), ik zit met een verveeld kind thuis als er niemand meer wil spelen, ik zit met een vieze keuken als ze niks opruimen, of ik moet het zelf gaan doen...
In de praktijk vind ik het dus helemaal niet zo makkelijk ‘ze zelf de consequenties laten ondervinden’. Het kan hun niks schelen als er geen schone borden meer zijn of als er niet gekookt wordt (dan nemen ze wel een boterham), maar mij wel!
School is lastiger. De school van mijn zoon had huiswerkbegeleiding maar ook daar zat hij vooral voor de gezelligheid en de thee met koekjes. Hij is dan ook onder zijn niveau afgestudeerd, maar leefde helemaal op toen hij eenmaal werkte en heeft die achterstand helemaal ingehaald.
Als je van te voren zou weten dat alles goed komt, dat zou mooi zijn. Maar probeer tot die tijd wat vertrouwen te hebben in je kinderen. Laat de gedachte los over hoe dingen zouden moeten zijn, dat scheelt een hoop.
dinsdag 2 juni 2020 om 09:21
Ok ik vind dat knap. Waarom moeten kinderen wel in jou troep leven en de eigen troep opruimen vraag ik mij daarna af. Ze wonen dan nog steeds in een varkensstal maar 1 bord en een paar schoenen naast de bank minder. Ook geen pretje toch? Ik zeg niet dat het bij jou zo gaat. Meer in het algemeen. Veel mensen zijn zelf rommelig en best laks. Waarom verwachten ze dan dat hun kinderen heel netjes zijn en alles opruimen?
dinsdag 2 juni 2020 om 09:29
Waar het goede voorbeeld niet gegeven wordt is het wel lastiger volgen ja.LoveLucy schreef: ↑02-06-2020 09:21Ok ik vind dat knap. Waarom moeten kinderen wel in jou troep leven en de eigen troep opruimen vraag ik mij daarna af. Ze wonen dan nog steeds in een varkensstal maar 1 bord en een paar schoenen naast de bank minder. Ook geen pretje toch? Ik zeg niet dat het bij jou zo gaat. Meer in het algemeen. Veel mensen zijn zelf rommelig en best laks. Waarom verwachten ze dan dat hun kinderen heel netjes zijn en alles opruimen?
Al vind ik wel dat dát dan keuzes zijn van de mensen die het huis betalen, elke dag naar hun werk gaan bij wijze van en geconfronteerd worden met hun eigen tekortkomingen als het uit de klauwen loopt. Maar absoluut een wisselwerking. Mijn man hoeft mij nooit op een rondslingerende sok te wijzen zolang ik de zijne nog elke dag overal en nergens vandaan trek.
dinsdag 2 juni 2020 om 09:46
Hier moet ik van huilen met een 16 jarige die helemaal in de knoop zit met zichzelf en geen enkele hulp accepteert.Astromeria schreef: ↑02-06-2020 09:08
Als je van te voren zou weten dat alles goed komt, dat zou mooi zijn. Maar probeer tot die tijd wat vertrouwen te hebben in je kinderen. Laat de gedachte los over hoe dingen zouden moeten zijn, dat scheelt een hoop.
Ik word elke nacht wakker vol met stress omdat ik me zo’n zorgen om haar maak.
En hier gaat ook niks vanzelf. Zelfs als ik iets vraag komt er een ‘ja, theoretisch zou ik dat kunnen’ of een dergelijk antwoord.
girasole3 wijzigde dit bericht op 02-06-2020 09:48
12.19% gewijzigd
dinsdag 2 juni 2020 om 09:46
Ik heb dat nooit meer, eigenlijk. Mijn kinderen hebben mij leren loslaten. Het zijn dermate dwarse types dat ze dingen alleen maar doen als ze dat zelf willen. Mijn geluk is dat ze van nature behulpzaam zijn, zodat ze eens een vaatwasser uitruimen of een wasje aanzetten. Schoolwerk is helemaal hun pakkie-an. Ik ben een paar jaar geleden bijna overspannen geworden van het sleuren aan mijn jongste kind, en nu laat ik het helemaal bij haar. Hulp op verzoek, maar bij onvoldoendes zeg ik hooguit ‘oh wat vervelend’. Het werpt zijn vruchten af, want ze blijkt het heel goed zelf te kunnen managen. Opruimen is dan wel weer een lastig puntje. Ik kan dat niet, en af en toe vraag ik mijn oudste dochter om te helpen orde in de chaos te scheppen.
dinsdag 2 juni 2020 om 09:48
dinsdag 2 juni 2020 om 09:53
Dank je.
Ik zou de klok inderdaad graag eens een aantal jaar vooruit draaien zo nu en dan.
dinsdag 2 juni 2020 om 10:03
Punt is dat ik het enige opruimerige type ben hier in huis en mijn grenzen echt keihard getard worden. Ik leef dus tot de absolute grens bereikt is in hun chaos en niet andersom. Jij gaat er dus vanuit, omdat ik perfect weet wat van wie is dat ik dus ook niet opruim.LoveLucy schreef: ↑02-06-2020 09:21Ok ik vind dat knap. Waarom moeten kinderen wel in jou troep leven en de eigen troep opruimen vraag ik mij daarna af. Ze wonen dan nog steeds in een varkensstal maar 1 bord en een paar schoenen naast de bank minder. Ook geen pretje toch? Ik zeg niet dat het bij jou zo gaat. Meer in het algemeen. Veel mensen zijn zelf rommelig en best laks. Waarom verwachten ze dan dat hun kinderen heel netjes zijn en alles opruimen?
Rommelige mensen accepteren vaak ook een hoop rommel van een ander.
dinsdag 2 juni 2020 om 22:13
Ik vind dit ook moeilijk omdat ik er zelf ook de dupe van word. ‘Pick your battles’ heb ik hier geleerd, dus ik laat regelmatig dingen los. Maar ja soms moet er iets gebeuren vóórdat ik zelf verder kan of er moeten dingen gebeuren die ik echt belangrijk vind (tandenpoetsen bijv)
Lijstjes en schema’s geprobeerd maar dan zeg ik steeds: kijk op je schema.
In pyjama naar school (=was cool) , troep op zijn kamer want ik ruim daar niet op (=m’n vrienden kijken er wel doorheen)
Moeilijk dat opvoeden
Lijstjes en schema’s geprobeerd maar dan zeg ik steeds: kijk op je schema.
In pyjama naar school (=was cool) , troep op zijn kamer want ik ruim daar niet op (=m’n vrienden kijken er wel doorheen)
Moeilijk dat opvoeden
dinsdag 2 juni 2020 om 22:21
Ik had dat ook niet zelf bedacht. Heb een radicale Antilliaanse collega die dit een keer over haar kind zei. En toen gingen er belletjes rinkelen over gebeurtenissen uit mijn eigen jeugd etc etc.Sharing* schreef: ↑01-06-2020 20:30Natuurlijk doe je dat bij een 11 jarige, die neem je bij de hand. Huiswerk maken, naar de sportclub, bij oma op bezoek, zin of geen zin.
In de hoop dat ze met 15 jaar wel weten wat de zin daarvan is. Of het kind nu donkerbruine krullen heeft of blond haar mag echt geen verschil maken. Extra pushen om zichzelf waar te maken om haar tintje is niet bij mij op gekomen, Doet echt zeer om dat te lezen.
Maargoed, die trekt dus ook en haar kinderen zijn inderdaad pubers.
dinsdag 2 juni 2020 om 22:32
Lastig. Hoe moeilijk ook, ik denk dat loslaten en het goede voorbeeld geven de oplossing is. Laat ze zelf fouten maken en leren van de consequenties.
Hier geen puber, maar wel een kind met een erg sterke wil (die zich als een puber gedraagt). Hoe meer druk ik opvoer en hoe meer dingen “moeten”, hoe meer hij met zijn hakken in het zand gaat staan. Ik kan dan op mijn kop staan, maar dan krijg ik hem echt niet in beweging. Of het nu gaat om huiswerk maken, even je gezicht laten zien als opa en oma op visite zijn, opruimen, mee naar het strand, etc. Meer autonomie geven blijkt de sleutel. Zonder vragen krijg ik dan ook meer medewerking terug.
Overigens dacht ik altijd dat ik mijn zoon veel autonomie gaf. Helemaal als ik het vergeleek met mijn jeugd. Tot ik me eens probeerde te verplaatsen in hem. En toen zag ik pas hoeveel zijn dag wordt geregeerd door dingen die moeten of voor hem bepaald worden. Veelal door dingen buiten mijn invloed. Maar toch, ik snap dat hij daar dwars van wordt. Zou ik ook worden
Hier geen puber, maar wel een kind met een erg sterke wil (die zich als een puber gedraagt). Hoe meer druk ik opvoer en hoe meer dingen “moeten”, hoe meer hij met zijn hakken in het zand gaat staan. Ik kan dan op mijn kop staan, maar dan krijg ik hem echt niet in beweging. Of het nu gaat om huiswerk maken, even je gezicht laten zien als opa en oma op visite zijn, opruimen, mee naar het strand, etc. Meer autonomie geven blijkt de sleutel. Zonder vragen krijg ik dan ook meer medewerking terug.
Overigens dacht ik altijd dat ik mijn zoon veel autonomie gaf. Helemaal als ik het vergeleek met mijn jeugd. Tot ik me eens probeerde te verplaatsen in hem. En toen zag ik pas hoeveel zijn dag wordt geregeerd door dingen die moeten of voor hem bepaald worden. Veelal door dingen buiten mijn invloed. Maar toch, ik snap dat hij daar dwars van wordt. Zou ik ook worden
woensdag 3 juni 2020 om 05:10
Is dat opruimerige niet ook deels karakter? Ik ben heel rommelig, altijd al geweest en rommel stoort me niet. Ik realiseerde me pas toen ik uit huis was wat een rust het me gaf dingen niet voortdurend op te moeten ruimen. Ben ik weer bij mijn ouders, dan erger ik me meteen weer aan mijn moeder die mijn lege mok of tijdschrift al weer heeft opgeruimd als ik terug kom van de wc. Vreselijk, dat gevoel alsof ik op een openbare plek ben en niets even kan laten liggen.
Het is haar huis, dus haar regels, maar ik wil er mee aangeven dat het ook gewoon een verschil kan zijn in wat iemand van nature prettig vindt. Het is bij mij thuis inderdaad altijd een bende.
Het is haar huis, dus haar regels, maar ik wil er mee aangeven dat het ook gewoon een verschil kan zijn in wat iemand van nature prettig vindt. Het is bij mij thuis inderdaad altijd een bende.
woensdag 3 juni 2020 om 17:09
Nee ik had het over rommelige types. Dat ben jij blijkbaar niet. Dus niet over jou.Mevrouw75 schreef: ↑02-06-2020 10:03Punt is dat ik het enige opruimerige type ben hier in huis en mijn grenzen echt keihard getard worden. Ik leef dus tot de absolute grens bereikt is in hun chaos en niet andersom. Jij gaat er dus vanuit, omdat ik perfect weet wat van wie is dat ik dus ook niet opruim.
Rommelige mensen accepteren vaak ook een hoop rommel van een ander.
woensdag 3 juni 2020 om 17:16
Een 10 jarige die geen keuken kan opruimen? Really? Mijn 4 jarige ruimt op de messen na al de vaatwasser in en als ik haar een doekje geef poetst ze de hele keuken. Ze weet ook beter dan ik waar alles ligt. Ps die dingen doet ze uit zichzelf heb het haar niet geleerd of opgedragen. Maar mij lijkt dat een 10 jarige toch wel een tafel kan afruimen en een doekje door de keuken kan halen.Belle73 schreef: ↑01-06-2020 16:15Misschien zijn je taken wat groot voor een 10 jarige. Mijn 10 jarige kan niet zelfstandig de keuken opruimen. Hij kan wel zijn eigen bord in de vaatwasser zetten. Maar ik weet dus niet wat voor soort taken jij geeft. Misschien is daar nog wat winst te behalen; in stukjes opknippen.
woensdag 3 juni 2020 om 17:21
Alles wat je ze met 4 geleerd hebt zijn ze met tien opeens volledig mysterieus vergeten. Totale hulpeloze wezens zijn het danEggo schreef: ↑03-06-2020 17:16Een 10 jarige die geen keuken kan opruimen? Really? Mijn 4 jarige ruimt op de messen na al de vaatwasser in en als ik haar een doekje geef poetst ze de hele keuken. Ze weet ook beter dan ik waar alles ligt. Ps die dingen doet ze uit zichzelf heb het haar niet geleerd of opgedragen. Maar mij lijkt dat een 10 jarige toch wel een tafel kan afruimen en een doekje door de keuken kan halen.
Afwasmachine?? Hé wat, nooit van gehoord
donderdag 4 juni 2020 om 10:58
Ja de jongste maakte op de leeftijd van vier uit zichzelf de badkamer en de wc schoon. En echt boenen hè, met de juiste schoonmaakspullen. Was ophangen, ramen lappen. Ik dacht wat een droom (de oudste was namelijk helemaal niet zo).Eggo schreef: ↑03-06-2020 17:16Een 10 jarige die geen keuken kan opruimen? Really? Mijn 4 jarige ruimt op de messen na al de vaatwasser in en als ik haar een doekje geef poetst ze de hele keuken. Ze weet ook beter dan ik waar alles ligt. Ps die dingen doet ze uit zichzelf heb het haar niet geleerd of opgedragen. Maar mij lijkt dat een 10 jarige toch wel een tafel kan afruimen en een doekje door de keuken kan halen.
Met zo’n jaar of zeven was de lol daar toch wel vanaf.
donderdag 4 juni 2020 om 11:36
Och ja. Er zijn volwassenen die gaan stofzuigen. Vervolgens op hun kamer de was aantreffen en toch eerst even de was ophangen. Dan gaat de telefoon, moet er een boodschap gehaald worden, en als ze ‘s avonds naar bed gaan vinden ze de stofzuiger naast hun bed en een stapel natte was in de badkamer. Van die mensen waar het opruimen van de woonkamer resulteert in twintig stapeltjes waarvan ze geen idee hebben waar ze die nu weer moeten laten, en dus maar laten staan tot ze opgaan in de omgeving en het ze niet meer opvalt.Eggo schreef: ↑03-06-2020 17:16Een 10 jarige die geen keuken kan opruimen? Really? Mijn 4 jarige ruimt op de messen na al de vaatwasser in en als ik haar een doekje geef poetst ze de hele keuken. Ze weet ook beter dan ik waar alles ligt. Ps die dingen doet ze uit zichzelf heb het haar niet geleerd of opgedragen. Maar mij lijkt dat een 10 jarige toch wel een tafel kan afruimen en een doekje door de keuken kan halen.
zaterdag 6 juni 2020 om 11:31
Hoe doen andere ouders dit; je moet ergens op tijd zijn, kind heeft er niet veel zin in. Kind treuzelt en treuzelt waardoor de tijd begint de dringen. En dan maakt het niet uit of ik een uur van te voren al begin met klaarmaken of 15 min of 3 min van te voren. Kind heeft geen zin en treuzelt... en ik ben te laat. Wie weet tips?
