Kinderen
alle pijlers
Verdrietig: sterke kinderwens
woensdag 5 januari 2022 om 20:09
Hi,
Al maanden loop ik hiermee rond maar het verdriet erom wordt alleen maar erger, zo ook vandaag.
Vorig jaar januari ben ik gescheiden, heb een zoon van 3 jaar. Ik heb zolang ik me kan herinneren altijd de wens gehad voor 2 kids, het liefst met 2 jaar ertussen. Helaas is niets maakbaar in het leven en weet ik ook dat dit mijn ideaalbeeld is waar niet altijd aan tegemoet gekomen kan worden.
Inmiddels nu een jaar gescheiden, van juli tot september een korte relatie gehad. Maar momenteel merk ik écht dat ik nog niet toe ben aan een relatie. Hoewel een relatie zoveel moois geeft, vind ik het ook wel fijn om even 'alleen' te kunnen zijn. Genieten van mijn vrijheid. Ook sta ik mentaal nog niet sterk genoeg in mijn schoenen om een relatie aan te gaan, ik wil eerst aan mezelf werken.
Maar terug naar de kinderwens. De wens voor een tweede wordt elke dag sterker. Veel vriendinnen, collega's en bekenden zijn nu zwanger en hoewel ik het ieder gun, doet het ergens ook wel 'zeer'.
Mijn zoontje is inmiddels 3 en zou hem heel graag een broertje/zusje willen geven, buiten mijn wens zelf dan nog.
Ik merk dat ik echt druk voel. Helaas moet je, meestal, voor een kindje met z'n 2e zijn. Ik ben nu, en voorlopig, nog niet toe aan een relatie, dus een kindje zit er al helemaal niet in voor de komende jaren. Maar de kinderwens blijft groeien...
Ik denk aan doemscenario's; nu ben ik niet klaar voor een relatie en dit duurt misschien nog wel lange tijd, wat als het allemaal té lang duurt... Ik weet dat dit misschien gek klinkt. Maar druk voel ik wel, en dit hoor ik (gelukkig) wel vaker van meerdere singles met een kinderwens.
Ik heb ook al gedacht aan BAM moederschap, maar helaas is mijn woning hier niet geschikt voor + dat ik denk dat ik dit mentaal ook niet aan zal kunnen (voorgeschiedenis met depressies).
Ik ben 27, nog jong, dat weet ik. Ik moet niet te ver vooruit willen kijken, maar toch voelt het voor mij momenteel zo.
Ik heb er al met een vriendin over gehad maar zij blijft zeggen dat ik gezegend moet zijn met 1 kindje, velen hebben dit 'geluk' niet. Maar dit doet niets af aan mijn gevoel helaas.
Al maanden loop ik hiermee rond maar het verdriet erom wordt alleen maar erger, zo ook vandaag.
Vorig jaar januari ben ik gescheiden, heb een zoon van 3 jaar. Ik heb zolang ik me kan herinneren altijd de wens gehad voor 2 kids, het liefst met 2 jaar ertussen. Helaas is niets maakbaar in het leven en weet ik ook dat dit mijn ideaalbeeld is waar niet altijd aan tegemoet gekomen kan worden.
Inmiddels nu een jaar gescheiden, van juli tot september een korte relatie gehad. Maar momenteel merk ik écht dat ik nog niet toe ben aan een relatie. Hoewel een relatie zoveel moois geeft, vind ik het ook wel fijn om even 'alleen' te kunnen zijn. Genieten van mijn vrijheid. Ook sta ik mentaal nog niet sterk genoeg in mijn schoenen om een relatie aan te gaan, ik wil eerst aan mezelf werken.
Maar terug naar de kinderwens. De wens voor een tweede wordt elke dag sterker. Veel vriendinnen, collega's en bekenden zijn nu zwanger en hoewel ik het ieder gun, doet het ergens ook wel 'zeer'.
Mijn zoontje is inmiddels 3 en zou hem heel graag een broertje/zusje willen geven, buiten mijn wens zelf dan nog.
Ik merk dat ik echt druk voel. Helaas moet je, meestal, voor een kindje met z'n 2e zijn. Ik ben nu, en voorlopig, nog niet toe aan een relatie, dus een kindje zit er al helemaal niet in voor de komende jaren. Maar de kinderwens blijft groeien...
Ik denk aan doemscenario's; nu ben ik niet klaar voor een relatie en dit duurt misschien nog wel lange tijd, wat als het allemaal té lang duurt... Ik weet dat dit misschien gek klinkt. Maar druk voel ik wel, en dit hoor ik (gelukkig) wel vaker van meerdere singles met een kinderwens.
Ik heb ook al gedacht aan BAM moederschap, maar helaas is mijn woning hier niet geschikt voor + dat ik denk dat ik dit mentaal ook niet aan zal kunnen (voorgeschiedenis met depressies).
Ik ben 27, nog jong, dat weet ik. Ik moet niet te ver vooruit willen kijken, maar toch voelt het voor mij momenteel zo.
Ik heb er al met een vriendin over gehad maar zij blijft zeggen dat ik gezegend moet zijn met 1 kindje, velen hebben dit 'geluk' niet. Maar dit doet niets af aan mijn gevoel helaas.
woensdag 5 januari 2022 om 20:14
Je hebt nog zeker 10 jaar om voor een broertje, zusje of een tweeling, drieling te zorgen. Mits je gezondheid, vruchtbaarheid, relatiestatus het toe laat. Probeer te accepteren dat het niet binnen 2 jaar is gelukt, maar dat het binnen nu en 10 jaar waarschijnlijk nog een keer lukt. Sterkte met de verwerking.
woensdag 5 januari 2022 om 20:23
woensdag 5 januari 2022 om 20:24
Hi, je droevigheid is bijna voelbaar via het scherm. Het klinkt ook een beetje als een hele kluwen van oorzaken en niet alleen je kinderwens. Een scheiding is niet niks. Daar gaan altijd hele verdrietige dingen aan vooraf. Zeker als je kindje nog zo jong is. Als het pas een jaar geleden is dat je gescheiden bent is het goed mogelijk dat daar nu nog stukjes verdriet van aan het loskomen/opspelen zijn. Bijvoorbeeld dat je in die situatie niet bent geslaagd het gezin van je dromen te vormen. Zou het kunnen dat je dat verdriet nog een plekje moet geven en zich dat nu voordoet als een gevoel van haast om alsnog een tweede kindje te krijgen?
Als je nog zo jong bent als jij heb je de luxe om eerst mentaal op een fijne plek terecht te komen voor je je weer gaat bekommeren over een tweede kindje. Dat is voor jou fijn, voor je zoon fijn en ook voor je toekomstige partner en eventuele baby een veel fijnere start.
Heb je een beeld bij dingen die je leven van nu, als verse alleenstaande moeder van een kleine peuter en single vrouw makkelijker, bevredigender en meer ontspannen kunnen maken? Wat zou er gebeuren als je die dingen ruim baan zou geven de komende zes maanden?
Als je nog zo jong bent als jij heb je de luxe om eerst mentaal op een fijne plek terecht te komen voor je je weer gaat bekommeren over een tweede kindje. Dat is voor jou fijn, voor je zoon fijn en ook voor je toekomstige partner en eventuele baby een veel fijnere start.
Heb je een beeld bij dingen die je leven van nu, als verse alleenstaande moeder van een kleine peuter en single vrouw makkelijker, bevredigender en meer ontspannen kunnen maken? Wat zou er gebeuren als je die dingen ruim baan zou geven de komende zes maanden?
woensdag 5 januari 2022 om 20:24
Ik snap dat de wens sterk kan zijn, maar een klein beetje relativeren kan ook geen kwaad. Je hoeft geen afscheid te nemen van je wens. Je hebt nog alle kansen van de wereld om weer een fijne relatie te vinden en je kinderwens proberen te realiseren. Je hebt er nog járen de tijd voor. Er is helemaal geen sprake van accepteren dat het er niet meer in zit, dat is absoluut niet aan de orde. Oké, je beoogde leeftijdsverschil gaat niet meer gebeuren. Maar er kunnen nog zo veel andere mooie dingen voor je in het vat zitten.
Wat zonde om je jonge jaren voorbij te laten gaan met treuren.
Wat zonde om je jonge jaren voorbij te laten gaan met treuren.
woensdag 5 januari 2022 om 20:25
Je bent 27. Je hebt nog tijd voor een 2e kindje.
Wat je niet wil in de toekomst is 2 kinderen van 2 vaders, met dus 2 roosters omgangsregeling en dan een eigen relatie.
Beter investeer je nu in jezelf, om stevig en stabiel te leven en volgt daar vanzelf een stabiele man uit waarmee je een relatie met een kind uit zou kunnen hebben. Dat zou de beste volgorde zijn.
Sterkte.
Wat je niet wil in de toekomst is 2 kinderen van 2 vaders, met dus 2 roosters omgangsregeling en dan een eigen relatie.
Beter investeer je nu in jezelf, om stevig en stabiel te leven en volgt daar vanzelf een stabiele man uit waarmee je een relatie met een kind uit zou kunnen hebben. Dat zou de beste volgorde zijn.
Sterkte.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 5 januari 2022 om 20:30
Een groter leeftijdsverschil tussen de kinderen lijkt me persoonlijk veel leuker. Als je kleintje straks opgroeit en dat voelt een beetje moeilijk, heb je altijd die ene in luiers nog.
En veel kinderen vinden het toch best wel leuk, een baby in huis.
En 2 kinderen van dezelfde leeftijd lijkt me super druk. Meer ruzie ook.
En veel kinderen vinden het toch best wel leuk, een baby in huis.
En 2 kinderen van dezelfde leeftijd lijkt me super druk. Meer ruzie ook.
woensdag 5 januari 2022 om 20:32
Nee dat wil ik absoluut niet, dat maakt dat ik niet eens weet of ik het nog wel met iemand durf.Doreia* schreef: ↑05-01-2022 20:25Je bent 27. Je hebt nog tijd voor een 2e kindje.
Wat je niet wil in de toekomst is 2 kinderen van 2 vaders, met dus 2 roosters omgangsregeling en dan een eigen relatie.
Beter investeer je nu in jezelf, om stevig en stabiel te leven en volgt daar vanzelf een stabiele man uit waarmee je een relatie met een kind uit zou kunnen hebben. Dat zou de beste volgorde zijn.
Sterkte.
Ik begrijp wat je zegt. Dankjewel!
woensdag 5 januari 2022 om 20:33
Er komt inderdaad veel los lijkt het. Ik woon momenteel gehuurd maar wil graag iets kopen, helaas door het alleen zijn en een hypotheekverleden en de huidige markt is dit allemaal onmogelijk. Dit heb ik vorige week gehoord. Merk dat ik het lastig heb met de gevolgen van het uitelkaar gaan en daarmee een ideaalbeeld intstort.sprankelend schreef: ↑05-01-2022 20:24Hi, je droevigheid is bijna voelbaar via het scherm. Het klinkt ook een beetje als een hele kluwen van oorzaken en niet alleen je kinderwens. Een scheiding is niet niks. Daar gaan altijd hele verdrietige dingen aan vooraf. Zeker als je kindje nog zo jong is. Als het pas een jaar geleden is dat je gescheiden bent is het goed mogelijk dat daar nu nog stukjes verdriet van aan het loskomen/opspelen zijn. Bijvoorbeeld dat je in die situatie niet bent geslaagd het gezin van je dromen te vormen. Zou het kunnen dat je dat verdriet nog een plekje moet geven en zich dat nu voordoet als een gevoel van haast om alsnog een tweede kindje te krijgen?
Als je nog zo jong bent als jij heb je de luxe om eerst mentaal op een fijne plek terecht te komen voor je je weer gaat bekommeren over een tweede kindje. Dat is voor jou fijn, voor je zoon fijn en ook voor je toekomstige partner en eventuele baby een veel fijnere start.
Heb je een beeld bij dingen die je leven van nu, als verse alleenstaande moeder van een kleine peuter en single vrouw makkelijker, bevredigender en meer ontspannen kunnen maken? Wat zou er gebeuren als je die dingen ruim baan zou geven de komende zes maanden?
Maar de kinderwens is er altijd zeer sterk geweest.
Wat bedoel je met het laatste? Dat ik moet kijken wat ik nu nog graag zou willen wat wél reeel is, en dit dan voor ogen moet houden?
elisabethhubertina wijzigde dit bericht op 05-01-2022 20:35
3.97% gewijzigd
woensdag 5 januari 2022 om 20:34
Eerst stabiel en sterk worden, lijkt me. Daarna kun je er nog eens over nadenken. Ik zou niet heel hard op zoek gaan naar die relatie. Die komt of komt niet en een kind kun je ook alleen krijgen (als je dat aankunt). Bij mij zit er bijna 6 jaar tussen. Dat had ik vooraf ook niet bedacht, maar soms loopt het zo.
woensdag 5 januari 2022 om 20:34
Ja? Mijn stiefvader maakte vandaag de opmerking dat ik het dan niet meer voor mijn zoontje hoef te doen omdat er dan geen band meer is ...
woensdag 5 januari 2022 om 20:37
Wat een flauwekul. Mijn oudste dochter heeft in twee gezinnen zusjes, met resp 6, 11 en 13 jaar leeftijdsverschil. Met de jongste heeft ze de beste band. Daar zijn geen garanties over te geven. Sommige kinderen liggen elkaar minder, of ze nu 2 of 8 jaar schelen.ElisabethHubertina schreef: ↑05-01-2022 20:34Ja? Mijn stiefvader maakte vandaag de opmerking dat ik het dan niet meer voor mijn zoontje hoef te doen omdat er dan geen band meer is ...
woensdag 5 januari 2022 om 20:38
Ja ik heb voor BAM moederschap gekeken. Voor mogelijk in toekomst. Maar mijn huurwoning is hier niet geschikt voor en helaas heb ik niet de sterkste 'fundering'.KamilleT schreef: ↑05-01-2022 20:34Eerst stabiel en sterk worden, lijkt me. Daarna kun je er nog eens over nadenken. Ik zou niet heel hard op zoek gaan naar die relatie. Die komt of komt niet en een kind kun je ook alleen krijgen (als je dat aankunt). Bij mij zit er bijna 6 jaar tussen. Dat had ik vooraf ook niet bedacht, maar soms loopt het zo.
Wanneer ik over een paar jaar over een betere woning beschik (hopelijk), dan wil ik hier nog eens serieus over nadenken. Maar voor nu is dit even geen optie.
woensdag 5 januari 2022 om 20:38
Misschien zit ie sowieso al niet op een kind erbij te wachten. Een baby neem je voor jezelf natuurlijk.ElisabethHubertina schreef: ↑05-01-2022 20:34Ja? Mijn stiefvader maakte vandaag de opmerking dat ik het dan niet meer voor mijn zoontje hoef te doen omdat er dan geen band meer is ...
woensdag 5 januari 2022 om 20:39
Ik had een hekel aan beiden broers, met hun irritante drukke gedrag. En ze moesten altijd alles opeisen. Tv tijd. Computer tijd. En wij schelen een paar jaar.ElisabethHubertina schreef: ↑05-01-2022 20:34Ja? Mijn stiefvader maakte vandaag de opmerking dat ik het dan niet meer voor mijn zoontje hoef te doen omdat er dan geen band meer is ...
Toen vond ik mijn half broertje die ik als 14 jarige kreeg toch een stuk leuker. Je hecht je dan wel vanuit een andere positie, je voelt je dan wat beschermend tegenover die kleine, dat had ik uiteraard niet met broers. En ik voelde me trots als hij zijn armpjes uit stak naar mij.
Je stiefvader heeft het mis hoor. Ik weet niet of je zelf siblings hebt, maar broer-zus haat bestaat
woensdag 5 januari 2022 om 20:43
Achja de ideale Nederlandse 2 jaar ertussen. Die van mij schelen niet zoveel, ‘maar’ 3.5 jaar, maar ik ben helemaal gek gemaakt door iedereen die zei dat ze dan niks elkaar hadden. Nou, die van mij zijn nu 1 en 4 en echt de allerbeste maatjes.
En het is ook stom dat ik me daardoor onzeker heb laten maken want ik scheel zelf een dikke 3 jaar met mijn zusje en ruim 12 jaar met mijn broertje en met beiden kan ik prima overweg. Vond een babybroertje alleen maar super leuk op die leeftijd. En nu nog hebben we een leuke band en ondernemen we regelmatig wat samen.
Mijn oudste zoon heeft 2 hele leuke vriendjes die enig kind zijn. 1 is nu 8 en de ander is bijna 6. Die hebben een rijk sociaal leven met veel vriendjes op school. De moeder van die van bijna 6 zei me eens dat ze het in eerste instantie zo rot vond voor haar zoon dat hij nu geen sibling had, maar dat dat gevoel helemaal verdween toen hij op de basisschool zat en met andere kinderen ging spelen. Sindsdien heeft ze helemaal dat gevoel niet meer, omdat ze ziet dat hij zijn eigen sociale leven opbouwt.
Misschien geruststellend voor jou om te horen. Snap je gevoelens wel, maar denk dat je over 10 jaar denkt ‘het is allemaal helemaal goed gekomen.’
En het is ook stom dat ik me daardoor onzeker heb laten maken want ik scheel zelf een dikke 3 jaar met mijn zusje en ruim 12 jaar met mijn broertje en met beiden kan ik prima overweg. Vond een babybroertje alleen maar super leuk op die leeftijd. En nu nog hebben we een leuke band en ondernemen we regelmatig wat samen.
Mijn oudste zoon heeft 2 hele leuke vriendjes die enig kind zijn. 1 is nu 8 en de ander is bijna 6. Die hebben een rijk sociaal leven met veel vriendjes op school. De moeder van die van bijna 6 zei me eens dat ze het in eerste instantie zo rot vond voor haar zoon dat hij nu geen sibling had, maar dat dat gevoel helemaal verdween toen hij op de basisschool zat en met andere kinderen ging spelen. Sindsdien heeft ze helemaal dat gevoel niet meer, omdat ze ziet dat hij zijn eigen sociale leven opbouwt.
Misschien geruststellend voor jou om te horen. Snap je gevoelens wel, maar denk dat je over 10 jaar denkt ‘het is allemaal helemaal goed gekomen.’
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
woensdag 5 januari 2022 om 20:47
Voor die band hoeft de leeftijd niet uit te maken hoor! Bij mijn man zit er veel leeftijdsverschil tussen de broers en zussen, maar ze hebben echt een goede band met elkaar.
Probeer te accepteren dat het leeftijdsverschil dat je wilde, dus niet meer gaat lukken. Snap dat het wel moeilijk is, zo'n sterke kinderwens nu opzij moeten zetten. Maar dat broertje of zusje kan er echt nog wel komen, je hebt er echt nog genoeg tijd voor!
Probeer te accepteren dat het leeftijdsverschil dat je wilde, dus niet meer gaat lukken. Snap dat het wel moeilijk is, zo'n sterke kinderwens nu opzij moeten zetten. Maar dat broertje of zusje kan er echt nog wel komen, je hebt er echt nog genoeg tijd voor!
woensdag 5 januari 2022 om 20:48
Er zit 9 jaar leeftijdsverschil tussen mijn kinderen en de band is enorm hecht. Mijn oudste heeft de komst van de jongste heel bewust meegemaakt. Is zelf inmiddels net meerderjarig en neemt jongste regelmatig mee naar een trampoline hal, even shoppen, naar de paarden of ze sneaken er tussenuit om kipnuggets te gaan eten bij de Mac. Als jongste er niet goed uitkomt met mij of vader, dan kan een gesprek met oudste wonderen doen.ElisabethHubertina schreef: ↑05-01-2022 20:34Ja? Mijn stiefvader maakte vandaag de opmerking dat ik het dan niet meer voor mijn zoontje hoef te doen omdat er dan geen band meer is ...
Kinderen met weinig leeftijdsverschil kunnen leuk samen opgroeien, maar dat is net zo vaak helemaal niet zo leuk omdat ze elkaar niet goed liggen. Alles heeft voors en tegens.
Laat het even los, je bent er nu niet aan toe en je situatie is er niet naar. Er zijn heel veel dingen die je nu wel kan doen voor jezelf en je zoontje, gericht op verwerken en helen, en samen met je zoontje weer wat maken van jullie minigezin. Trek je niks aan van de ongevraagde meningen van anderen. Het is jouw leven, en jij vult dat in zoals het jou en je zoon goed past.
Wees mild voor jezelf, je mag verlangen naar een tweede kind en verdriet hebben dat dat er nu niet in zit. Wees ook realistisch: je hebt tijd genoeg en je weet niet wat er op je pad gaat komen.
Lees vooral de post van Sprankelend nog een keer goed, print hem uit en hang hem boven je bed desnoods.
woensdag 5 januari 2022 om 20:50
Precies. De insteek zou al niet moeten zijn dat je het voor je zoontje doet. Je weet niet hoe het leven loopt; misschien zit er straks vijf jaar tussen en haten ze elkaar. Of zit er tien jaar tussen en zijn ze levenslang dol op elkaar. Dat weet je gewoon nooit.
Een tweede kind zou er niet moeten komen met het idee dat het een speelkameraadje is voor je eerste.
woensdag 5 januari 2022 om 20:57
Je schrijft over een aantal dingen die een beetje wankel lijken te zijn. Ik weet niet of ze dat daadwerkelijk zijn, maar als jij het zo ervaart is het al voldoende om je slagkracht om dingen aan te pakken en je incasseringsvermogen om met verdriet om te gaan te verkleinen. Stel, je bent te zwaar dan maken je kilo's je onzeker. Dan zou je een half jaar toe kunnen werken naar vijf kilo afvallen door super veel te gaan wandelen met je zoon. Of je voelt je onzeker door je financiële positie, en je zou veel minder kopzorgen hebben als je een spaarpotje van 1500 euro had, dan zou je een half jaar kunnen proberen te besparen op de uitgaven die je nu hebt, of kunnen zoeken naar een andere baan die meer verdient. Allemaal random voorbeelden hoor, maar je snapt vast het idee erachter.ElisabethHubertina schreef: ↑05-01-2022 20:33Wat bedoel je met het laatste? Dat ik moet kijken wat ik nu nog graag zou willen wat wél reeel is, en dit dan voor ogen moet houden?
Het is in het komende half jaar niet aan de orde dat je gaat proberen zwanger te worden. En als je daar (teveel) over nadenkt maakt het je heel erg verdrietig. Aangezien je niet toe bent aan een nieuwe relatie is daten ook geen aanrader. Want wat voor man trek je aan als je eigenlijk niet toe bent aan een relatie (spoiler: niet de hoofdprijs). Dus is het verstandig om je gedachten weg te sturen van een tweede kindje. Maar ja, als dat je zo na aan het hart ligt is gewoon zeggen "Je hebt nog tijd genoeg, maak je geen zorgen" natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan.
Ergens mee stoppen is makkelijker wanneer je iets hebt om het door te vervangen. En wat is er nou beter als vervanging dan denken over en werken aan een gelukkigere versie van jezelf die minder puntjes heeft waarop ze wankelt?
Jouw versie van "Kijk wat nog reëel is en richt je daar op" is veel te streng en veroordelend. Laat het een half jaar los terwijl je extra liefdevol zorgt voor jezelf en kijk dan opnieuw is wat ik bedoel.
woensdag 5 januari 2022 om 21:01
Lieflux- schreef: ↑05-01-2022 20:43Achja de ideale Nederlandse 2 jaar ertussen. Die van mij schelen niet zoveel, ‘maar’ 3.5 jaar, maar ik ben helemaal gek gemaakt door iedereen die zei dat ze dan niks elkaar hadden. Nou, die van mij zijn nu 1 en 4 en echt de allerbeste maatjes.
En het is ook stom dat ik me daardoor onzeker heb laten maken want ik scheel zelf een dikke 3 jaar met mijn zusje en ruim 12 jaar met mijn broertje en met beiden kan ik prima overweg. Vond een babybroertje alleen maar super leuk op die leeftijd. En nu nog hebben we een leuke band en ondernemen we regelmatig wat samen.
Mijn oudste zoon heeft 2 hele leuke vriendjes die enig kind zijn. 1 is nu 8 en de ander is bijna 6. Die hebben een rijk sociaal leven met veel vriendjes op school. De moeder van die van bijna 6 zei me eens dat ze het in eerste instantie zo rot vond voor haar zoon dat hij nu geen sibling had, maar dat dat gevoel helemaal verdween toen hij op de basisschool zat en met andere kinderen ging spelen. Sindsdien heeft ze helemaal dat gevoel niet meer, omdat ze ziet dat hij zijn eigen sociale leven opbouwt.
Misschien geruststellend voor jou om te horen. Snap je gevoelens wel, maar denk dat je over 10 jaar denkt ‘het is allemaal helemaal goed gekomen.’
. Ja het is toch voor iedereen anders, mijn zusje en ik schelen 2 jaar en hadden vroeger altijd ruzie en nu een hele hechte band.
woensdag 5 januari 2022 om 21:05
woensdag 5 januari 2022 om 21:20
Je ziet het allemaal heel somber in, maar eigenlijk vind ik dat je best in een luxe positie zit. Je bent nog hartstikke jong. Je hebt de tijd om nu lekker vrijgezel te zijn en van je zoontje te genieten. En ook nog tijd genoeg om een leuke relatie op te bouwen, zonder haast, en daarmee nog een kind te krijgen.
Echt laat dat leeftijdsverschil los!
Het is ook hartstikke fijn om je aandacht alleen op 1 kind te hoeven richten en hem daarmee te verwennen.
Echt laat dat leeftijdsverschil los!
Het is ook hartstikke fijn om je aandacht alleen op 1 kind te hoeven richten en hem daarmee te verwennen.
