Kinderen
alle pijlers
Verdrietig: sterke kinderwens
woensdag 5 januari 2022 om 20:09
Hi,
Al maanden loop ik hiermee rond maar het verdriet erom wordt alleen maar erger, zo ook vandaag.
Vorig jaar januari ben ik gescheiden, heb een zoon van 3 jaar. Ik heb zolang ik me kan herinneren altijd de wens gehad voor 2 kids, het liefst met 2 jaar ertussen. Helaas is niets maakbaar in het leven en weet ik ook dat dit mijn ideaalbeeld is waar niet altijd aan tegemoet gekomen kan worden.
Inmiddels nu een jaar gescheiden, van juli tot september een korte relatie gehad. Maar momenteel merk ik écht dat ik nog niet toe ben aan een relatie. Hoewel een relatie zoveel moois geeft, vind ik het ook wel fijn om even 'alleen' te kunnen zijn. Genieten van mijn vrijheid. Ook sta ik mentaal nog niet sterk genoeg in mijn schoenen om een relatie aan te gaan, ik wil eerst aan mezelf werken.
Maar terug naar de kinderwens. De wens voor een tweede wordt elke dag sterker. Veel vriendinnen, collega's en bekenden zijn nu zwanger en hoewel ik het ieder gun, doet het ergens ook wel 'zeer'.
Mijn zoontje is inmiddels 3 en zou hem heel graag een broertje/zusje willen geven, buiten mijn wens zelf dan nog.
Ik merk dat ik echt druk voel. Helaas moet je, meestal, voor een kindje met z'n 2e zijn. Ik ben nu, en voorlopig, nog niet toe aan een relatie, dus een kindje zit er al helemaal niet in voor de komende jaren. Maar de kinderwens blijft groeien...
Ik denk aan doemscenario's; nu ben ik niet klaar voor een relatie en dit duurt misschien nog wel lange tijd, wat als het allemaal té lang duurt... Ik weet dat dit misschien gek klinkt. Maar druk voel ik wel, en dit hoor ik (gelukkig) wel vaker van meerdere singles met een kinderwens.
Ik heb ook al gedacht aan BAM moederschap, maar helaas is mijn woning hier niet geschikt voor + dat ik denk dat ik dit mentaal ook niet aan zal kunnen (voorgeschiedenis met depressies).
Ik ben 27, nog jong, dat weet ik. Ik moet niet te ver vooruit willen kijken, maar toch voelt het voor mij momenteel zo.
Ik heb er al met een vriendin over gehad maar zij blijft zeggen dat ik gezegend moet zijn met 1 kindje, velen hebben dit 'geluk' niet. Maar dit doet niets af aan mijn gevoel helaas.
Al maanden loop ik hiermee rond maar het verdriet erom wordt alleen maar erger, zo ook vandaag.
Vorig jaar januari ben ik gescheiden, heb een zoon van 3 jaar. Ik heb zolang ik me kan herinneren altijd de wens gehad voor 2 kids, het liefst met 2 jaar ertussen. Helaas is niets maakbaar in het leven en weet ik ook dat dit mijn ideaalbeeld is waar niet altijd aan tegemoet gekomen kan worden.
Inmiddels nu een jaar gescheiden, van juli tot september een korte relatie gehad. Maar momenteel merk ik écht dat ik nog niet toe ben aan een relatie. Hoewel een relatie zoveel moois geeft, vind ik het ook wel fijn om even 'alleen' te kunnen zijn. Genieten van mijn vrijheid. Ook sta ik mentaal nog niet sterk genoeg in mijn schoenen om een relatie aan te gaan, ik wil eerst aan mezelf werken.
Maar terug naar de kinderwens. De wens voor een tweede wordt elke dag sterker. Veel vriendinnen, collega's en bekenden zijn nu zwanger en hoewel ik het ieder gun, doet het ergens ook wel 'zeer'.
Mijn zoontje is inmiddels 3 en zou hem heel graag een broertje/zusje willen geven, buiten mijn wens zelf dan nog.
Ik merk dat ik echt druk voel. Helaas moet je, meestal, voor een kindje met z'n 2e zijn. Ik ben nu, en voorlopig, nog niet toe aan een relatie, dus een kindje zit er al helemaal niet in voor de komende jaren. Maar de kinderwens blijft groeien...
Ik denk aan doemscenario's; nu ben ik niet klaar voor een relatie en dit duurt misschien nog wel lange tijd, wat als het allemaal té lang duurt... Ik weet dat dit misschien gek klinkt. Maar druk voel ik wel, en dit hoor ik (gelukkig) wel vaker van meerdere singles met een kinderwens.
Ik heb ook al gedacht aan BAM moederschap, maar helaas is mijn woning hier niet geschikt voor + dat ik denk dat ik dit mentaal ook niet aan zal kunnen (voorgeschiedenis met depressies).
Ik ben 27, nog jong, dat weet ik. Ik moet niet te ver vooruit willen kijken, maar toch voelt het voor mij momenteel zo.
Ik heb er al met een vriendin over gehad maar zij blijft zeggen dat ik gezegend moet zijn met 1 kindje, velen hebben dit 'geluk' niet. Maar dit doet niets af aan mijn gevoel helaas.
woensdag 5 januari 2022 om 21:43
Je neemt een kind niet voor een kind maar voor jezelf (en dan ook niet als troost) dus dat deel echt loslaten plus die lariekoek van stiefvader over geen band dat is niet leeftijd maar persoonlijkheid gebonden.hem heel graag een broertje/zusje willen geven, buiten mijn wens zelf dan nog.
Zelfs tweelingen kunnen niks met elkaar hebben, een tweede zorgenkind krijgen en dat de eerste de daardoor op de achtergrond raakt. Er is geen perfect plaatje te plannen met een agenda in de hand. Zolang je kind maar genoeg sociale contacten heeft, is een stabiele moeder veel meer waard (maanden ermee rondlopen is dus een groot deel van je kind zijn leven dat je verdrietig bent om een kind wat niet bestaat terwijl je een echte hebt).
lillian_ wijzigde dit bericht op 05-01-2022 21:44
11.13% gewijzigd
woensdag 5 januari 2022 om 21:44
Nou zie je. Ben je zelf al een voorbeeld dat samen opgroeien enorm verheerlijkt wordt en echt niet altijd opgaat.ElisabethHubertina schreef: ↑05-01-2022 21:01Lief. Ja het is toch voor iedereen anders, mijn zusje en ik schelen 2 jaar en hadden vroeger altijd ruzie en nu een hele hechte band.
. Ja het is toch voor iedereen anders, mijn zusje en ik schelen 2 jaar en hadden vroeger altijd ruzie en nu een hele hechte band.
Weet je, opgroeiend zag ik mezelf altijd later met 2 dochters, ik had tenslotte zelf een zusje waarmee ik opgroeide en zij was mijn allerbeste maatje. Dus ik wilde dat ook voor mijn kinderen en dús 2 dochters.
Toen werd mijn oudste een zoon, prima, dacht ik, 2 zoons is ook goed. En toen mijn jongste dus ook een zoon bleek was ik wat dat betreft blij, daar kwam die innige band die ik had ervaren met mijn zusje.
Maar mijn punt is, als ik nu naar mijn zoons kijk, dan denk ik: ik legde ze nogal wat op aan verwachtingen. Ze kunnen nu goed met elkaar overweg en natuurlijk is dat hartstikke leuk om te zien, maar is het eerlijk dat ik die verwachting had bij het krijgen van een 2de? En dat ik die dan ook nog eens ophing aan zoiets sufs als van hetzelfde geslacht zijn?
Nee. Zij moeten zichzelf zijn. Ze moeten kunnen kiezen of ze hun sibling leuk vinden of niet, of ze ermee willen spelen of niet. Mijn dromen over hoe het zou kunnen zijn, zijn uiteindelijk dat. Dromen. Het is hun band, hun leven, hun jeugd.
Onze verwachtingen daarover, en vooral als we die dan ook nog eens ophangen aan arbitraire zaken zoals geslacht of leeftijd, doen ze meer kwaad dan goed.
Kijk eens naar je zoon. Is hij gelukkig? Heeft hij het goed? Dan is het goed. 2, 3 of 10 jaar, het zegt hem niets. Voor hem is dit zijn leven, zijn normaal. Hij vindt er zijn weg wel in.
Jouw droom is aan duigen. Maar die droom heeft niks te maken met je zoon, of met de kinderen die er nog niet zijn. Het is een plaatje in jouw hoofd, meer niet.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
woensdag 5 januari 2022 om 22:13
Hier nog een dosis geruststelling. Wij hebben 6 jaar leeftijdsverschil, zoons van twee verschillende moeders. We zijn een gelukkig gezin met twee hechte broers die heel veel aan elkaar hebben op hun eigen manier.
En naast zijn broertje heeft onze oudste het meest aan stabiel co-ouderschap en gelukkige ouders die stevig staan. Ga daarvoor en vanuit die situatie verder.
En naast zijn broertje heeft onze oudste het meest aan stabiel co-ouderschap en gelukkige ouders die stevig staan. Ga daarvoor en vanuit die situatie verder.
woensdag 5 januari 2022 om 22:14
Lastig, bij een kinderwens wil je het liefst morgen, dat snap ik.
Zelf heb ik evengoed contact met sibling die 2 jaar ouder is, als met de sibling die bijna 6 jaar jonger is. Het gaat er om dat je dingen deelt met je familie en uiteindelijk wellicht wat gelijke interesses hebt.
Als ik naar mijn vader kijk, heeft hij niets met de broer die 1 jaar ouder is en veel met de broer die 12 jaar jonger is.
Ik hoop dat je in de toekomst een 2e kindje mag krijgen.
Zelf heb ik evengoed contact met sibling die 2 jaar ouder is, als met de sibling die bijna 6 jaar jonger is. Het gaat er om dat je dingen deelt met je familie en uiteindelijk wellicht wat gelijke interesses hebt.
Als ik naar mijn vader kijk, heeft hij niets met de broer die 1 jaar ouder is en veel met de broer die 12 jaar jonger is.
Ik hoop dat je in de toekomst een 2e kindje mag krijgen.
woensdag 5 januari 2022 om 22:14
woensdag 5 januari 2022 om 22:33
Wat hierboven ook al wordt gezet. Alles waar je aandacht geeft groeit. En zodra jij je steeds blijft voeden, door te kijken naar anderen, door erover na te denken, er überhaupt mee bezig te zijn voed jij je wens alleen nog maar meer. Je kan het ook even parkeren, ja ik heb die wens maar ik focus me nu even op wat ik heb. Wat ik nu wil, voor mezelf en voor mijn kind. En neem daar de tijd voor. Je hebt echt tijd genoeg, laat je door niks of niemand daarin tegenhouden.
woensdag 5 januari 2022 om 22:43
Vriendin van me zat in jouw situatie. Ze wilde net voor een tweede kindje gaan toen dr relatie (erg vervelend) op de klippen liep. Zij heeft de keuze gemaakt om eerst kei hard aan zichzelf te gaan werken. Samen met een therapeut heeft ze een hoop verwerkt, waardoor ze hopelijk niet meer in dezelfde ‘fouten’ vervalt. Ze heeft per toeval een super lieve man leren kennen, die ook heel goed is voor haar eerste kindje. Na een paar jaar vol ups en downs heeft ze haar leven en dat van haar kindje weer in rustig vaarwater weten te krijgen. Ze is inmiddels zwanger van haar 2e kindje. Iets ouder dan gepland, maar ook veel wijzer en rustiger.
Het kan dus gewoon op je pad komen. Het leven is niet altijd te plannen. Hou vertrouwen
.
Het kan dus gewoon op je pad komen. Het leven is niet altijd te plannen. Hou vertrouwen
.
bumbly wijzigde dit bericht op 05-01-2022 22:45
Reden: Foute emoticon
Reden: Foute emoticon
0.61% gewijzigd
Lach hard, duik diep, kom terug..
woensdag 5 januari 2022 om 22:49
Zielig juist voor een kind om opgezadeld te worden met zo'n baby. Ken ook geen mensen die blij waren met hun (jongere) sibling tijdens hun kindertijd.Sjulia schreef: ↑05-01-2022 20:30Een groter leeftijdsverschil tussen de kinderen lijkt me persoonlijk veel leuker. Als je kleintje straks opgroeit en dat voelt een beetje moeilijk, heb je altijd die ene in luiers nog.
En veel kinderen vinden het toch best wel leuk, een baby in huis.
En 2 kinderen van dezelfde leeftijd lijkt me super druk. Meer ruzie ook.
Gun je kind het enig kind zijn ipv dat je ooit weer gezinnetje gaat spelen en je huidige kind ondertussen tussen 2 adressen moet pendelen.
donderdag 6 januari 2022 om 01:01
Soms zijn je eigen (hoge) verwachtingen niet realistisch..
Chill out.. ga even jezelf en je leven op orde krijgen.. ga een beetje plezier maken en geniet van je kleine. Je hoeft niet perse NU iets met dat sterke gevoel. Het is lastig.. maar hou beide benen op de grond. Gun jezelf en je leven de tijd..
Chill out.. ga even jezelf en je leven op orde krijgen.. ga een beetje plezier maken en geniet van je kleine. Je hoeft niet perse NU iets met dat sterke gevoel. Het is lastig.. maar hou beide benen op de grond. Gun jezelf en je leven de tijd..
