Kinderen
alle pijlers
Vergrote, witte niertjes en weinig vruchtwater (2)
zaterdag 21 april 2007 om 13:21
Lieve zonnenbloem en man.
Ik dacht even lezen hoe het met Thijs gaat, hoe hij vooruit gaat en nu lees ik dit bericht. Wat vreselijk voor jullie dat jullie zo snel weer afscheid hebben moeten nemen. Tranen rollen over mijn wangen en mijn hart huilt mee. In gedachten blijf ik aan jullie en jullie Thijs denken.
Ik vond je zo sterk en ik hoop dat je nu ook de kracht kunt vinden om dit verlies te dragen.
Heel veel sterkte gewenst. Niet gedacht dat het zo zou gaan.
Hopelijk hebben jullie wel kunnen genieten van de tijd dat jullie Thijs bij jullie hadden.
Dikke knuffel en liefs Miriam
Ik dacht even lezen hoe het met Thijs gaat, hoe hij vooruit gaat en nu lees ik dit bericht. Wat vreselijk voor jullie dat jullie zo snel weer afscheid hebben moeten nemen. Tranen rollen over mijn wangen en mijn hart huilt mee. In gedachten blijf ik aan jullie en jullie Thijs denken.
Ik vond je zo sterk en ik hoop dat je nu ook de kracht kunt vinden om dit verlies te dragen.
Heel veel sterkte gewenst. Niet gedacht dat het zo zou gaan.
Hopelijk hebben jullie wel kunnen genieten van de tijd dat jullie Thijs bij jullie hadden.
Dikke knuffel en liefs Miriam
zaterdag 21 april 2007 om 15:43
zaterdag 21 april 2007 om 18:28
Lieve Zonnebloem,
Nu ook nog in het ziekenhuis moeten blijven...ik hoop dat je morgen inderdaad naar huis mag. In het weekend gebeurd toch al geen moer in een ziekenhuis.Alle artsen en bobo's zijn dan thuis.
Je lichaam heeft zoveel te verduren gehad, zwanger zijn is topsport, een keizersnee is een echte operatieve ingreep, alle emoties rondom Thijs eisen hoge tol, en zeker je verdriet omtrent zijn overlijden. Niet zo gek dus dat je hoofdpijn, hoge bloeddruk hebt en duf bent.
Ìs je man nu allen thuis? En Thijs dan? Ik hoop dat ze beiden dichtbij je zijn, zodat jullie de kostbare tijd tot woensdag nog samen kunnen delen.
Ik weet wel dat je dit bericht pas (veel) later leest, wanneer je eraan toe bent en het aankan. Ik hoop dat al deze berichten je dan tot steun zijn, ook al rollen de tranen eindeloos tijdens het lezen. Het raken van die pijn kan helend zijn. Ik hoop het voor je.
Nog steeds denk ik heel veel aan jullie, jullie zijn weinig uit mijn gedachten. Dat blijft nog wel even zo.
Ik hoop dat je woensdag niet meer duf bent, zodat je die dag bewust (voor zover mogelijk) kan meemaken.
Alle liefs, voor nu en later, Kinke.
Nu ook nog in het ziekenhuis moeten blijven...ik hoop dat je morgen inderdaad naar huis mag. In het weekend gebeurd toch al geen moer in een ziekenhuis.Alle artsen en bobo's zijn dan thuis.
Je lichaam heeft zoveel te verduren gehad, zwanger zijn is topsport, een keizersnee is een echte operatieve ingreep, alle emoties rondom Thijs eisen hoge tol, en zeker je verdriet omtrent zijn overlijden. Niet zo gek dus dat je hoofdpijn, hoge bloeddruk hebt en duf bent.
Ìs je man nu allen thuis? En Thijs dan? Ik hoop dat ze beiden dichtbij je zijn, zodat jullie de kostbare tijd tot woensdag nog samen kunnen delen.
Ik weet wel dat je dit bericht pas (veel) later leest, wanneer je eraan toe bent en het aankan. Ik hoop dat al deze berichten je dan tot steun zijn, ook al rollen de tranen eindeloos tijdens het lezen. Het raken van die pijn kan helend zijn. Ik hoop het voor je.
Nog steeds denk ik heel veel aan jullie, jullie zijn weinig uit mijn gedachten. Dat blijft nog wel even zo.
Ik hoop dat je woensdag niet meer duf bent, zodat je die dag bewust (voor zover mogelijk) kan meemaken.
Alle liefs, voor nu en later, Kinke.
zaterdag 21 april 2007 om 19:05
Gedragen
Ik heb je met
trots gedragen
fier
de toekomst in
Ik heb je
verborgen
gedragen
fier
om zichtbaar te worden
Ik heb je
zichtbaar
gedragen
fier en vol verwachting
Ik draag
je nog
fier
nu je opnieuw
onzichtbaar werd
maar nog zo
aanwezig
Gebogen ga
ik verder
maar niet gebroken
geslagen
ben ik maar
niet verslagen
Nog altijd fier
op jou
onlosmakelijk
verbonden met jou
nog altijd trots
op jou
draag ik je met
me mee
de toekomst in
Onzichtbaar
en
zichtbaar voor
wie kan kijken
met ander ogen
zaterdag 21 april 2007 om 20:15
Zonnebloem en man
gefeliciteerd met jullie zoon Thijs
Maar wat had ik voor jullie graag gewenst dat Thijs niet zo ziek was geweest. Dat hij nu 'gewoon' bij jullie was. Dat ik er niet achteraan had hoeven zeggen, gecondoleerd met het overlijden van Thijs.
Heel veel sterkte, vandaag, morgen, woensdag en alle komende dagen.
:R
gefeliciteerd met jullie zoon Thijs
Maar wat had ik voor jullie graag gewenst dat Thijs niet zo ziek was geweest. Dat hij nu 'gewoon' bij jullie was. Dat ik er niet achteraan had hoeven zeggen, gecondoleerd met het overlijden van Thijs.
Heel veel sterkte, vandaag, morgen, woensdag en alle komende dagen.
:R
zaterdag 21 april 2007 om 23:16
Lieve Zonnebloem en man,
Ik wou net gaan lezen hoe het met jullie Thijs is, en nu lees ik dit... Vreselijk.
Ondanks dat ik je/jullie niet "ken" (alleen van je verhalen hier). Doet het me veel pijn om dit te lezen, met kippenvel en tranen in mijn ogen probeer ik de juiste woorden te vinden...
Ondanks dat ik zelf mijn eerste kindje ben verloren, vind ik het moeilijk de juiste woorden te vinden...
Toch wil ik jullie wel feliciteren met de geboorte van Thijs, Thijs heeft jullie papa en mama gemaakt, en dat is heel bijzonder! Jullie zullen hoe dan ook altijd papa en mama blijven, ook al is Thijs niet bij jullie zoals het had moeten zijn. Toch zal hij altijd heel dicht bij jullie zijn.
Ik hoop dat jullie veel lieve vrienden en familie om jullie heen hebben die jullie nu en in de moeilijke tijd die nog komen gaat zal steunen.
Ik zal ook een kaarsje aansteken voor jullie en jullie dappere mannetje Thijs.
Ik vond op internet nog een gedichtje, ik zelf heb hier veel steun aan gehad, ik hoop dat het jullie ook een beetje kan steunen...
Daantje
CAN YOU BE A MOTHER WHEN YOUR BABY IS NOT WITH YOU?
I thought of you and closed mij eyes
and prayed to God today
I asked what makes a mother
and I know I heard him say:
A mother has a baby
This we know is true.
But God, how can you be a mother
When your baby is not with you?
Yes you can, he replied
with confidence in his voice.
I give many women babies,
When they leave is not their choice.
Some I send for a lifetime,
and others for a day
and some I send to feel the womb
but there is no need to stay
I just don't understand this, God,
I want my baby here.
He took a breath and cleared his throat,
and then I saw a tear.
"I wish I could show you,
what your child is doing today.
If you could see him smile
with other children and say"
"We go to earth to learn our lesson
of love, life, and fear.
My mommy loved me o so much,
but i got to come straight here.
I feel so lucky to have a mom
who had so much love for me,
I learned my lesson very quickly
my mommy set me free.
I miss my mommy o so much
but I visit her each day
when she goes to sleep
on her pillow is where I lay.
I stroke her hair en kiss her cheek
and whisper in her ear.
"mommy don't be sad today,
I'm your baby and i'm here".
So you see my dear sweet one,
your child is ok.
Your baby is here in my home
he'll be at the gates for you.
So now you see what makes a mother,
It's the feeling in your heart
it's the love you had so much of
right from the start.
Though some on earth
may not realise you are a mother.
Untill their time is done
they'll be up here with me one day,
and they will know
that your are the best one!
Ik wou net gaan lezen hoe het met jullie Thijs is, en nu lees ik dit... Vreselijk.
Ondanks dat ik je/jullie niet "ken" (alleen van je verhalen hier). Doet het me veel pijn om dit te lezen, met kippenvel en tranen in mijn ogen probeer ik de juiste woorden te vinden...
Ondanks dat ik zelf mijn eerste kindje ben verloren, vind ik het moeilijk de juiste woorden te vinden...
Toch wil ik jullie wel feliciteren met de geboorte van Thijs, Thijs heeft jullie papa en mama gemaakt, en dat is heel bijzonder! Jullie zullen hoe dan ook altijd papa en mama blijven, ook al is Thijs niet bij jullie zoals het had moeten zijn. Toch zal hij altijd heel dicht bij jullie zijn.
Ik hoop dat jullie veel lieve vrienden en familie om jullie heen hebben die jullie nu en in de moeilijke tijd die nog komen gaat zal steunen.
Ik zal ook een kaarsje aansteken voor jullie en jullie dappere mannetje Thijs.
Ik vond op internet nog een gedichtje, ik zelf heb hier veel steun aan gehad, ik hoop dat het jullie ook een beetje kan steunen...
Daantje
CAN YOU BE A MOTHER WHEN YOUR BABY IS NOT WITH YOU?
I thought of you and closed mij eyes
and prayed to God today
I asked what makes a mother
and I know I heard him say:
A mother has a baby
This we know is true.
But God, how can you be a mother
When your baby is not with you?
Yes you can, he replied
with confidence in his voice.
I give many women babies,
When they leave is not their choice.
Some I send for a lifetime,
and others for a day
and some I send to feel the womb
but there is no need to stay
I just don't understand this, God,
I want my baby here.
He took a breath and cleared his throat,
and then I saw a tear.
"I wish I could show you,
what your child is doing today.
If you could see him smile
with other children and say"
"We go to earth to learn our lesson
of love, life, and fear.
My mommy loved me o so much,
but i got to come straight here.
I feel so lucky to have a mom
who had so much love for me,
I learned my lesson very quickly
my mommy set me free.
I miss my mommy o so much
but I visit her each day
when she goes to sleep
on her pillow is where I lay.
I stroke her hair en kiss her cheek
and whisper in her ear.
"mommy don't be sad today,
I'm your baby and i'm here".
So you see my dear sweet one,
your child is ok.
Your baby is here in my home
he'll be at the gates for you.
So now you see what makes a mother,
It's the feeling in your heart
it's the love you had so much of
right from the start.
Though some on earth
may not realise you are a mother.
Untill their time is done
they'll be up here with me one day,
and they will know
that your are the best one!
zondag 22 april 2007 om 09:16
Zonnebloem en Zonneman: Ik heb ook niet de juiste woorden want die bestaan niet op dit moment.
Echter wil ik jullie meegeven dat Thijsje is gedragen door een liefdevolle moeder en een lieve papa heeft. Vergeet niet dat jullie hem liefde en warmte hebben gegeven (ook al tijdens de zwangerschap)
Meer weet ik niet te zeggen behalve heel erg veel sterkte en kracht om dit een plaatsje te geven.
In gedachten bij jullie.........:R
Echter wil ik jullie meegeven dat Thijsje is gedragen door een liefdevolle moeder en een lieve papa heeft. Vergeet niet dat jullie hem liefde en warmte hebben gegeven (ook al tijdens de zwangerschap)
Meer weet ik niet te zeggen behalve heel erg veel sterkte en kracht om dit een plaatsje te geven.
In gedachten bij jullie.........:R
zondag 22 april 2007 om 12:30
Lieve Zonnebloem en Zonnebloem-man.
Gefeliciteerd met jullie Thijs en gecondoleerd met dit ongekend zware en oneerlijke verlies. Hoe moeilijk moet het geweest zijn om te besluiten Thijs te laten gaan. Maar wat een ongelooflijk grote liefde van een ouderpaar voor hun kleine dappere mannetje spreekt uit het maken van die keuze. Jullie zijn en blijven Mama en Papa, ook al is Thijs nu ergens waar hem alle ellende bespaard blijft. Hij is zo ver weg, maar hij is ook dichtbij. Altijd zal hij in jullie hart blijven.
Wat wij ook zeggen of doen, het blijven zulke loze woorden en handelen. Maar weet, lieve Mama en Papa van Thijs dat er op deze pijler altijd een speciaal plekje zal blijven voor Thijs. Zo'n kanjer verdient het om levend in al onze herinneringen gehouden te worden.
Lieve papa en mama, enorm veel sterkte met het verdriet en immense pijn die jullie moeten hebben. *;
Gefeliciteerd met jullie Thijs en gecondoleerd met dit ongekend zware en oneerlijke verlies. Hoe moeilijk moet het geweest zijn om te besluiten Thijs te laten gaan. Maar wat een ongelooflijk grote liefde van een ouderpaar voor hun kleine dappere mannetje spreekt uit het maken van die keuze. Jullie zijn en blijven Mama en Papa, ook al is Thijs nu ergens waar hem alle ellende bespaard blijft. Hij is zo ver weg, maar hij is ook dichtbij. Altijd zal hij in jullie hart blijven.
Wat wij ook zeggen of doen, het blijven zulke loze woorden en handelen. Maar weet, lieve Mama en Papa van Thijs dat er op deze pijler altijd een speciaal plekje zal blijven voor Thijs. Zo'n kanjer verdient het om levend in al onze herinneringen gehouden te worden.
Lieve papa en mama, enorm veel sterkte met het verdriet en immense pijn die jullie moeten hebben. *;
vandaag ga ik van alles kunnen
zondag 22 april 2007 om 13:10
Lieve Zonnebloem en man,
Ik zit al een tijdje te zoeken naar woorden, maar kan ze niet vinden. Wat ontzettend oneerlijk dat Thijs nu toch niet bij jullie mag blijven. Mijn hart huilt met jullie mee.
De afgelopen maanden hebben jullie keihard gevochten voor Thijs. Nu is het vechten voorbij. Voor Thijs is het nu rustig, zal het altijd rustig zijn. Voor jullie is het verre van rustig. Het verlies, het verdriet, dat verlaat je nooit meer.
Heel veel sterkte lieve Zonnebloem, ook voor je man. Jullie zijn prachtouders!
liefs, Meave
Ik zit al een tijdje te zoeken naar woorden, maar kan ze niet vinden. Wat ontzettend oneerlijk dat Thijs nu toch niet bij jullie mag blijven. Mijn hart huilt met jullie mee.
De afgelopen maanden hebben jullie keihard gevochten voor Thijs. Nu is het vechten voorbij. Voor Thijs is het nu rustig, zal het altijd rustig zijn. Voor jullie is het verre van rustig. Het verlies, het verdriet, dat verlaat je nooit meer.
Heel veel sterkte lieve Zonnebloem, ook voor je man. Jullie zijn prachtouders!
liefs, Meave
zondag 22 april 2007 om 20:49
Lieve Zonnebloem en Zonneman, wat een verdrietig bericht. Ik had het jullie en kleine Thijs zo gegund.
Ook ik heb mijn eerste kind verloren, 10 jaar geleden, maar toch weet ik niet wat jullie nu doormaken. Iedereen is anders, en iedereen ervaart verdriet ook anders.
Aan dit gedichtje heb ik zelf veel steun gehad:
In de diepste lagen van mijn ziel
waar niemand komen kan
heb ik je zachtjes neergelegd
getroost, gestreeld, lieve woordjes gezegd
je gezichtje gekust
mezelf verloren in jouw eeuwige rust
Heel veel sterkte.
Ook ik heb mijn eerste kind verloren, 10 jaar geleden, maar toch weet ik niet wat jullie nu doormaken. Iedereen is anders, en iedereen ervaart verdriet ook anders.
Aan dit gedichtje heb ik zelf veel steun gehad:
In de diepste lagen van mijn ziel
waar niemand komen kan
heb ik je zachtjes neergelegd
getroost, gestreeld, lieve woordjes gezegd
je gezichtje gekust
mezelf verloren in jouw eeuwige rust
Heel veel sterkte.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zondag 22 april 2007 om 21:02
Lieve zonnebloem en man
loop al dagen te bedenken wat ik zal schrijven. Maar er zijn niet echt woorden voor. Het voelt gewoon zo oneerlijk dat jullie tijdens deze zwangerschap zo tussen hoop en wanhoop heen en weer zijn geslingerd en dat het dan zo eindigt. Dat jullie je kleine wonder hebben moeten laten gaan dat lijkt me zo vreselijk moeilijk.
Wens jullie daarom heel veel kracht om de komende tijd samen door te komen. Sterkte!
liefs
Marion
loop al dagen te bedenken wat ik zal schrijven. Maar er zijn niet echt woorden voor. Het voelt gewoon zo oneerlijk dat jullie tijdens deze zwangerschap zo tussen hoop en wanhoop heen en weer zijn geslingerd en dat het dan zo eindigt. Dat jullie je kleine wonder hebben moeten laten gaan dat lijkt me zo vreselijk moeilijk.
Wens jullie daarom heel veel kracht om de komende tijd samen door te komen. Sterkte!
liefs
Marion
maandag 23 april 2007 om 09:20
Tjee...........
Lieve Thijs, je hebt het niet gehaald! Maar toch heb je laten zien dat je een vechtertje bent en dat je graag bij je papa en mama wilde blijven! Je zult ongetwijfeld een bestemming hebben gehad op deze wereld en je boodschap hebben achtergelaten. Ik hoop dat je papa en mama toch van jouw korte aanwezigheid hebben kunnen genieten ondanks alle bezorgdheid om je. Je bent de moeite waard lieve Thijs, of het nu hier is of daar waar je nu bent!
*;Sjamash
Lieve Thijs, je hebt het niet gehaald! Maar toch heb je laten zien dat je een vechtertje bent en dat je graag bij je papa en mama wilde blijven! Je zult ongetwijfeld een bestemming hebben gehad op deze wereld en je boodschap hebben achtergelaten. Ik hoop dat je papa en mama toch van jouw korte aanwezigheid hebben kunnen genieten ondanks alle bezorgdheid om je. Je bent de moeite waard lieve Thijs, of het nu hier is of daar waar je nu bent!
*;Sjamash
dinsdag 24 april 2007 om 13:23
Bedankt voor alle lieve berichtjes en medeleven.
Wij zijn zondagavond uit het ziekenhuis thuis gekomen.
Woensdagochtend was het zover, we waren zo klaar voor Thijs en zo zenuwachtig voor de keizersnede. In het ziekenhuis ging alles vrij snel woensdagochtend, cathether erin en nog geen half uur later naar de OK. Daar werd de ruggenprik gezet en hier voelde ik niks van. Wel kwam de verdoving bij mij te hoog (waar ik ook bang voor was) maar daar hebben ze goed op gereageerd en ik kon mezelf rustig houden met ademen om te denken dat ik dit allemaal voor Thijs doe.
Om 08:52 kwam onze Thijs ter wereld en hoorden we hem huilen, wat ons ontzettend blij maakten omdat we wisten dat dit een goed teken was. Maar helaas bleek al snel dat Thijs het niet alleen kon en hij kreeg hulp bij het ademen. Papa ws op dit moment de hele tijd bij Thijs en ik lag op de verkoever kamer, waar ik wat langer moest blijven omdat de verdoving toch nog erg hoog zat. Al met al vond ik de keizersnede meevallen, ik kon alleen niet ophouden met bibberen na de operatie en dat duurde zo 2 uur. Dus benen niet kunnen bewegen en de rest van het lichaam bibberen. Toen werd ik terug naar de afdeling verloskunde gebracht en daar moesten we wachten, we konden toen niet bij Thijs omdat ze met hem bezig waren.Dit duurde wel tot 14:00 uur 's middags toen mochten we eindelijk naar ons ventje toe en dat was ech hartverscheurend om hem aan al die apparatuur te zien liggen. Ik werd met bed en al naar de intensive care gebracht waar Thijs lag. Ik kon hem alleen van zij aanzicht zien wat ik erg moeilijk vond. Ook had ik hem nog niet eens helemaal goed kunnen zien omdat ik alleen zijn zijkant zag en we konden/mochten hem ook niet oppakken. Hij lag aan de beademing en andere toeters en bellen zoals bloeddruk meter, infuusjes met medicatie. Daar zijn we hele dag bijgebleven en ook hebben we toen de naaste familie uitgenodigt op het bezoekuur 's avonds op woensdagavond. Mijn broer was 's middags al bij ons geweest en die heeft echt al die dagen zo lief voor ons gezorgd met eten halen en langskomen. 'S nachts is mijn man blijven slapen, we hadden een 1-persoonskamer gekregen en de volgende ochtend toen ik wakker werd belde ik gelijk naar de intensive care en daar werd toen al verteld dat het weer iets slechter ging met Thijs dat die hele nacht bijna stabiel was gebleven, maar nu sinds een paar uur weer slechter ging ondanks de maximale beademing die die kreeg. De niertjes van Thijs waren 11cm en normaal zijn ze 4 a 5 cm dus die zaten ook helemaal in zijn lies en daardoor hebben zijn longetjes niet goed kunnen rijpen er was gewoon geen plek voor de longetjes om verder te groeien. Dus qua vruchtwater hadden die longetjes genoeg moeten kunnen rijpen maar door geen plek toch niet genoeg gerijpt en gegroeid. De hele ochtend zijn we bij Thijs geweest weer met bed en al. 'S middags hadden we om 14:00 uur een gesprek met de hoofdarts van de intensive care en zei vertelde ons dat de vooruitzichten voor Thijs kansloos zijn en dat die nog wel 24 uur zou kunnen blijven leven maar dan zouden we geen afscheid kunnen nemen zonder slangetjes en dat die nog in leven is. Daarom hebben we toen met de artsen besloten om die middag afscheid te gaan nemen van Thijs en de beademing eraf te halen. Ik ben toen uit bed gekomen en op een stoel gaan zitten (hierdoor had ik geen morfine meer, maar goed je cijfert jezelf weg). We zijn toen naar de intensive care gegaan en daar werd de automatische beademing eraf gehaald en toen werd die handmatig beademend. Toen kreeg ik Thijs voor het eerst in mijn armen en dit was een heerlijk gevoel alhoewel ik wist dat dit ook het einde zou betekenen.We zijn toen naar een familie kamer gereden en daar hebben ze de beademing stopgezet. Toen heb ik Thijs aan papa gegeven en hij is in papa zijn armen rustig en vredig overleden. Hij was zo mooi. We hebben heel veel foto's gemaakt. Papa is toen de kleine Thijs gaan wassen nadat alle infuusjes waren weggehaald en papa heeft toen zijn eerste luier omgedaan en Thijs aangekleed in een heel mooi berenpakje (was ook van de eerste pakjes die we gekocht hadden). Thijs was 3050 gram en 51 cm. Ook hebben we voet en handafdrukjes van Thijs gemaakt en een paar plukjes haar. Thijs had mooi haar al op zijn hoofdje met een beetje krulletjes echt zo schattig. Ook hebben we een stukje van de navelstreng. De intensive care had ook een dagboekje bijgehouden (doen ze van alle kindjes daar) en die krijgen we nu over een paar weken zodat iedere verpleegkundige die voor Thijs heeft gezorgd er wat heeft ingeschreven en ook in dit schriftje staan zijn voetjes en handjes afgedrukt met verf. De verpleegsters en artsen van het Sophia hebben echt alles voor Thijs gedaan wat ze konden en ze waren ook supermeelevend en zorgzaam voor ons. We hebben daarna nog een tijd met Thijs gezeten en de volgende middag hebben we hem er ook weer bijgehaald. Toen zijn er ook nog wat familieleden langsgeweest die Thijs ook nog levend hadden gezien. Zaterdag hebben we er bewust voor gekozen om Thijs niet meer te zien zodat we hem op die mooie manier kunnen herinneren. Morgen wordt Thijs gecremeerd. We houden het klein (ongeveer 20 naaste familieleden), dit zijn de mensen die Thijs ook nog leven hebben gezien. We hebben een kleine locatie waar we de mensen ontvangen en daar krijgt iedereen 2 kaartjes, 1 die meegaat met Thijs en 1 voor ons. Iedereen krijgt een kaarsje om die bij Thijs neer te zetten en dan sluiten we het af dat iedereen een witte ballon omhoog laat gaan. We hebben een mandje voor Thijs en geen kistje. Ook hebben we aan de familie gevraagd verder geen bloemen of andere dingen mee te nemen en casual gekleed te komen dus geen zwarte pakken. Van alle mooie foto's laten we een mooi boek maken en we gaan zelf nog een collage maken. We hadden eigenlijk al vrijdag weggemogen uit het ziekenhuis maar toen kreeg ik een hoge bloeddruk. Dus zaterdag zijn ze met de medicatie begonnen maar kreeg ik hartkloppingen en snelle polsslag van. Dus zondag veranderd naar andere medicatie. Ik heb nu nog steeds die hartkloppingen en snelle pols. Vanochtend bij de huisarts geweest en de dosis die ik nu krijg 20mg word in tweeen verdeeld waardoor mijn lichaam minder heftig zou moeten reageren dus 's ochtends 10mg en 's avonds 10 mg. Het zou ook nog steeds van andere medicijnen kunnen komen en dat dat nog niet uit mijn bloed is. Mijn bloeddruk is gelukkig wel gedaald en nu stabiel, vanochtend bij huisarts 120/90 (na een potje janken dus hij zal nog iets lager zijn). Ik hoop gewoon snel van de medicatie af te kunnen. Vrijdag weer naar de huisarts voor bloeddruk controle. Die hartkloppingen kunnen verder geen kwaad. Ze dachten misschien ook dat het nog zou kunnen komen van de situatie, maar ik heb er echt pas last van gekregen sinds ik de medicatie slik. Over 1,5 week moet ik naar het ziekenhuis voor bloeddruk controle en over 6 weken afspraak bij gynaecoloog voor vervolg gesprek en controle. Ik heb geen kraamhulp, maar de verloskundige is wel langs geweest gisteren. Ze heeft mijn baarmoeder nagekeken en die was al goed gezakt. Een bijkomend confronterend probleem is stuwing in mijn borsten. Ze zijn echt de laatste 2 dagen 3 maten gegroeid, het is erg pijnlijk, maar vooral confronterend, ik had het zo graag aan Thijs willen voeden. Je kunt er medicijnen voor krijgen maar dat wil ik niet, ik denk dat het ook goed is voor het rouwproces (schijnt een aantal dagen te duren) en daarbij wil ik niet nog meer troep in mijn lichaam.Ook hebben we obductie laten doen bij Thijs om te kijken wat het inhoud voor de toekomst. We hebben al een voorlopige uitslag en dat is dat het gaat om cystenieren, die recessief overerfelijk zijn. Dus zowel papa als mama moeten aanleg hebben voor nierproblemen in het DNA (zelf geen last van de ziekte) en dan is er een kans van 25%. Het vervolgrisico is ook 25%. Wat natuurlijk heel veel is, maar het zal ons niet weerhouden om toch te proberen een broertje of zusje voor Thijs te krijgen. We hebben een hele stressvolle 9 maanden zwangerschap gehad, maar als ik dit allemaal van te voren had geweten had ik er toch voor gekozen voor dit traject, want we zijn gewoon super blij dat we Thijs 2 dagen hebben mogen leren kennen en in die 2 dagen heeft die ons zoveel gegeven dat het die 9 maanden stress zeker waard was. Ze gaan nu wel proberen (klinisch genetica) om te kijken of ze kunnen zien waar het precies fout zit op het dna en dat zou dan bij een eventuele vervolg zwangerschap kunnen worden nagekeken met een vruchtwaterpunctie. We hebben ook mooie kaartjes besteld en die worden morgen pas verstuurd, omdat we geen zin hebben (hoe goed bedoeld het ook is) dat meerdere mensen gaan langskomen. Dat willen we niet. De mensen die nu komen komen voor Thijs want die hebben hem nog gekend. We willen niet dat de mensen voor ons komen (al hadden we het met zijn tweetjes moeten doen), maar echt om afscheid te nemen voor Thijs. We zijn papa en mama maar zonder kind, maar Thijs zit heel diep bij ons vanbinnen en in onze dromen zijn we bij hem.
Liefs
Wij zijn zondagavond uit het ziekenhuis thuis gekomen.
Woensdagochtend was het zover, we waren zo klaar voor Thijs en zo zenuwachtig voor de keizersnede. In het ziekenhuis ging alles vrij snel woensdagochtend, cathether erin en nog geen half uur later naar de OK. Daar werd de ruggenprik gezet en hier voelde ik niks van. Wel kwam de verdoving bij mij te hoog (waar ik ook bang voor was) maar daar hebben ze goed op gereageerd en ik kon mezelf rustig houden met ademen om te denken dat ik dit allemaal voor Thijs doe.
Om 08:52 kwam onze Thijs ter wereld en hoorden we hem huilen, wat ons ontzettend blij maakten omdat we wisten dat dit een goed teken was. Maar helaas bleek al snel dat Thijs het niet alleen kon en hij kreeg hulp bij het ademen. Papa ws op dit moment de hele tijd bij Thijs en ik lag op de verkoever kamer, waar ik wat langer moest blijven omdat de verdoving toch nog erg hoog zat. Al met al vond ik de keizersnede meevallen, ik kon alleen niet ophouden met bibberen na de operatie en dat duurde zo 2 uur. Dus benen niet kunnen bewegen en de rest van het lichaam bibberen. Toen werd ik terug naar de afdeling verloskunde gebracht en daar moesten we wachten, we konden toen niet bij Thijs omdat ze met hem bezig waren.Dit duurde wel tot 14:00 uur 's middags toen mochten we eindelijk naar ons ventje toe en dat was ech hartverscheurend om hem aan al die apparatuur te zien liggen. Ik werd met bed en al naar de intensive care gebracht waar Thijs lag. Ik kon hem alleen van zij aanzicht zien wat ik erg moeilijk vond. Ook had ik hem nog niet eens helemaal goed kunnen zien omdat ik alleen zijn zijkant zag en we konden/mochten hem ook niet oppakken. Hij lag aan de beademing en andere toeters en bellen zoals bloeddruk meter, infuusjes met medicatie. Daar zijn we hele dag bijgebleven en ook hebben we toen de naaste familie uitgenodigt op het bezoekuur 's avonds op woensdagavond. Mijn broer was 's middags al bij ons geweest en die heeft echt al die dagen zo lief voor ons gezorgd met eten halen en langskomen. 'S nachts is mijn man blijven slapen, we hadden een 1-persoonskamer gekregen en de volgende ochtend toen ik wakker werd belde ik gelijk naar de intensive care en daar werd toen al verteld dat het weer iets slechter ging met Thijs dat die hele nacht bijna stabiel was gebleven, maar nu sinds een paar uur weer slechter ging ondanks de maximale beademing die die kreeg. De niertjes van Thijs waren 11cm en normaal zijn ze 4 a 5 cm dus die zaten ook helemaal in zijn lies en daardoor hebben zijn longetjes niet goed kunnen rijpen er was gewoon geen plek voor de longetjes om verder te groeien. Dus qua vruchtwater hadden die longetjes genoeg moeten kunnen rijpen maar door geen plek toch niet genoeg gerijpt en gegroeid. De hele ochtend zijn we bij Thijs geweest weer met bed en al. 'S middags hadden we om 14:00 uur een gesprek met de hoofdarts van de intensive care en zei vertelde ons dat de vooruitzichten voor Thijs kansloos zijn en dat die nog wel 24 uur zou kunnen blijven leven maar dan zouden we geen afscheid kunnen nemen zonder slangetjes en dat die nog in leven is. Daarom hebben we toen met de artsen besloten om die middag afscheid te gaan nemen van Thijs en de beademing eraf te halen. Ik ben toen uit bed gekomen en op een stoel gaan zitten (hierdoor had ik geen morfine meer, maar goed je cijfert jezelf weg). We zijn toen naar de intensive care gegaan en daar werd de automatische beademing eraf gehaald en toen werd die handmatig beademend. Toen kreeg ik Thijs voor het eerst in mijn armen en dit was een heerlijk gevoel alhoewel ik wist dat dit ook het einde zou betekenen.We zijn toen naar een familie kamer gereden en daar hebben ze de beademing stopgezet. Toen heb ik Thijs aan papa gegeven en hij is in papa zijn armen rustig en vredig overleden. Hij was zo mooi. We hebben heel veel foto's gemaakt. Papa is toen de kleine Thijs gaan wassen nadat alle infuusjes waren weggehaald en papa heeft toen zijn eerste luier omgedaan en Thijs aangekleed in een heel mooi berenpakje (was ook van de eerste pakjes die we gekocht hadden). Thijs was 3050 gram en 51 cm. Ook hebben we voet en handafdrukjes van Thijs gemaakt en een paar plukjes haar. Thijs had mooi haar al op zijn hoofdje met een beetje krulletjes echt zo schattig. Ook hebben we een stukje van de navelstreng. De intensive care had ook een dagboekje bijgehouden (doen ze van alle kindjes daar) en die krijgen we nu over een paar weken zodat iedere verpleegkundige die voor Thijs heeft gezorgd er wat heeft ingeschreven en ook in dit schriftje staan zijn voetjes en handjes afgedrukt met verf. De verpleegsters en artsen van het Sophia hebben echt alles voor Thijs gedaan wat ze konden en ze waren ook supermeelevend en zorgzaam voor ons. We hebben daarna nog een tijd met Thijs gezeten en de volgende middag hebben we hem er ook weer bijgehaald. Toen zijn er ook nog wat familieleden langsgeweest die Thijs ook nog levend hadden gezien. Zaterdag hebben we er bewust voor gekozen om Thijs niet meer te zien zodat we hem op die mooie manier kunnen herinneren. Morgen wordt Thijs gecremeerd. We houden het klein (ongeveer 20 naaste familieleden), dit zijn de mensen die Thijs ook nog leven hebben gezien. We hebben een kleine locatie waar we de mensen ontvangen en daar krijgt iedereen 2 kaartjes, 1 die meegaat met Thijs en 1 voor ons. Iedereen krijgt een kaarsje om die bij Thijs neer te zetten en dan sluiten we het af dat iedereen een witte ballon omhoog laat gaan. We hebben een mandje voor Thijs en geen kistje. Ook hebben we aan de familie gevraagd verder geen bloemen of andere dingen mee te nemen en casual gekleed te komen dus geen zwarte pakken. Van alle mooie foto's laten we een mooi boek maken en we gaan zelf nog een collage maken. We hadden eigenlijk al vrijdag weggemogen uit het ziekenhuis maar toen kreeg ik een hoge bloeddruk. Dus zaterdag zijn ze met de medicatie begonnen maar kreeg ik hartkloppingen en snelle polsslag van. Dus zondag veranderd naar andere medicatie. Ik heb nu nog steeds die hartkloppingen en snelle pols. Vanochtend bij de huisarts geweest en de dosis die ik nu krijg 20mg word in tweeen verdeeld waardoor mijn lichaam minder heftig zou moeten reageren dus 's ochtends 10mg en 's avonds 10 mg. Het zou ook nog steeds van andere medicijnen kunnen komen en dat dat nog niet uit mijn bloed is. Mijn bloeddruk is gelukkig wel gedaald en nu stabiel, vanochtend bij huisarts 120/90 (na een potje janken dus hij zal nog iets lager zijn). Ik hoop gewoon snel van de medicatie af te kunnen. Vrijdag weer naar de huisarts voor bloeddruk controle. Die hartkloppingen kunnen verder geen kwaad. Ze dachten misschien ook dat het nog zou kunnen komen van de situatie, maar ik heb er echt pas last van gekregen sinds ik de medicatie slik. Over 1,5 week moet ik naar het ziekenhuis voor bloeddruk controle en over 6 weken afspraak bij gynaecoloog voor vervolg gesprek en controle. Ik heb geen kraamhulp, maar de verloskundige is wel langs geweest gisteren. Ze heeft mijn baarmoeder nagekeken en die was al goed gezakt. Een bijkomend confronterend probleem is stuwing in mijn borsten. Ze zijn echt de laatste 2 dagen 3 maten gegroeid, het is erg pijnlijk, maar vooral confronterend, ik had het zo graag aan Thijs willen voeden. Je kunt er medicijnen voor krijgen maar dat wil ik niet, ik denk dat het ook goed is voor het rouwproces (schijnt een aantal dagen te duren) en daarbij wil ik niet nog meer troep in mijn lichaam.Ook hebben we obductie laten doen bij Thijs om te kijken wat het inhoud voor de toekomst. We hebben al een voorlopige uitslag en dat is dat het gaat om cystenieren, die recessief overerfelijk zijn. Dus zowel papa als mama moeten aanleg hebben voor nierproblemen in het DNA (zelf geen last van de ziekte) en dan is er een kans van 25%. Het vervolgrisico is ook 25%. Wat natuurlijk heel veel is, maar het zal ons niet weerhouden om toch te proberen een broertje of zusje voor Thijs te krijgen. We hebben een hele stressvolle 9 maanden zwangerschap gehad, maar als ik dit allemaal van te voren had geweten had ik er toch voor gekozen voor dit traject, want we zijn gewoon super blij dat we Thijs 2 dagen hebben mogen leren kennen en in die 2 dagen heeft die ons zoveel gegeven dat het die 9 maanden stress zeker waard was. Ze gaan nu wel proberen (klinisch genetica) om te kijken of ze kunnen zien waar het precies fout zit op het dna en dat zou dan bij een eventuele vervolg zwangerschap kunnen worden nagekeken met een vruchtwaterpunctie. We hebben ook mooie kaartjes besteld en die worden morgen pas verstuurd, omdat we geen zin hebben (hoe goed bedoeld het ook is) dat meerdere mensen gaan langskomen. Dat willen we niet. De mensen die nu komen komen voor Thijs want die hebben hem nog gekend. We willen niet dat de mensen voor ons komen (al hadden we het met zijn tweetjes moeten doen), maar echt om afscheid te nemen voor Thijs. We zijn papa en mama maar zonder kind, maar Thijs zit heel diep bij ons vanbinnen en in onze dromen zijn we bij hem.
Liefs
dinsdag 24 april 2007 om 13:47
Mijn god, wat moet je hier nou op zeggen? De tranen stromen en ik denk niet alleen bij mij.
Ik ken jullie niet, maar toch zal ik morgen aan jullie denken. Heel erg veel sterkte en succes, voor morgen en alle dagen, weken, maanden en jaren die nog gaan komen.
Een dikke knuffel voor jullie moedige zoon!
Ik ken jullie niet, maar toch zal ik morgen aan jullie denken. Heel erg veel sterkte en succes, voor morgen en alle dagen, weken, maanden en jaren die nog gaan komen.
Een dikke knuffel voor jullie moedige zoon!
