Verhuizen met kinderen naar afgelegen plek

07-06-2020 10:56 278 berichten
Alle reacties Link kopieren
Wij wonen op zich prima maar hebben wel altijd de droom gehad om een vrijstaand huis te kopen mochten we ooit een vrijstaande droomhuis tegenkomen..en nu zijn we er 1 tegengekomen! Er moet veel gebeuren in het huis maar het stuk grond eromheen maakt het allemaal goed.

Nu is het zo dat wij aan de rand van een grote stad wonen, in een woonwijk met veel voorzieningen parken enz.
Het huis dat wij op het oog hebben is op 10/15 minuten rijden hiervandaan. Kinderen kunnen op zich naar dezelfde scholen blijven gaan alleen dat buitenspelen....mijn kinderen spelen vaak buiten met vrienden. Het nieuwe huis is best afgelegen...om de paar meter een huis en er wonen voornamelijk oudere mensen zonder jonge kinderen..buitenspelen zal niet meer gaan. Mijn kinderen willen niet verhuizen om deze reden.

Openbaar vervoer is er wel maar natuurlijk niet zoals we gewend zijn hier in de grote stad dus veel zal op de fiets moeten later als ze wat groter zijn.

Voordeel van verhuizen is een mooi huis met groot stuk grond waar ze van alles voor in de tuin terugkrijgen (trampoline,zwembad alles is mogelijk)

Wat zouden jullie doen? Wie woont er ook in een dorp of wat meer afgelegen en hoe gaat dat met het buitenspelen of afspreken met kinderen? Is verhuizen ban een drukke plek naar een wat meer afgelegen plek een slecht idee (voor de kinderen) ??

Mijn kinderen zitten trouwen in de bovenbouw van de basisschool. Oudste op de middelbare.
Alle reacties Link kopieren
Ik was 11 toen mijn ouders besloten om van de randstad naar een dorp ver buiten de randstad te verhuizen. Naar zo'n mooi vrijstaand huis met een flinke tuin. Dat is wat extremer dan jouw situatie, maar wat nadelen die ik ondervond en waar je rekening mee moet houden:
- het was behoorlijk verlaten dus ik moest als het donker was altijd gebracht of gehaald worden.
- het was een uur met de bus naar winkels en bioscoop. Ook daar kon ik dus alleen overdag zelfstandig heen (en dat beperkt nogal als je als puber met vriendinnen naar de film wil)
- door de afstand en dus moeten afspreken ipv spontaan elkaar tegenkomen, was het lastig om nieuwe vriendjes te maken.
- vriendschappen op afstand verwateren nou eenmaal als je zo jong bent.
Ik vind het dus totaal niks daar, vooral toen ik wat zelfstandiger werd/had moeten worden.
calathea wijzigde dit bericht op 07-06-2020 12:02
0.12% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik bent zelf opgegroeid op het platteland, ver buiten het dorp. Juist de feestjes en het uitgaan vond ik geweldig want ik mocht altijd ergens blijven slapen en had dus nooit gezeik omdat ik te laat thuis was/gedronken had. Ik hoefde nooit gebracht en gehaald te worden, dat regelde ik heel zelfstandig, zelf.
En ook, leuk dat je zelf makkelijk de auto pakt voor van alles, kijk even of je vriendenkring en familie dat ook kan. Want anders moet je je er wel bij neerleggen dat jij voortaan hun kant op gaat en niet andersom.
Wij zijn juist naar de stad gegaan, toen onze oudste kinderen op de middelbare school kwamen. Ik denk dat afgelegen wonen voor de meeste pubers (uitzonderingen daargelaten) niet heel erg leuk is. Fietsen klinkt leuk en is in de zomer ook prima te doen, maar een heel ander verhaal in de winter, wanneer het snel donker is.
Ik vond ons dorp fantastisch toen onze kinderen jong waren, maar ik ben echt blij dat we nu in de stad wonen met alle voorzieningen dichtbij. Met kinderen in de bovenbouw van de basisschool zou ik het zelf niet doen.
anoniem_380947 wijzigde dit bericht op 07-06-2020 12:06
0.65% gewijzigd
Wij zijn verhuisd toen ze nog jong waren.
Nu hebben wij hier de afspraak niet te verhuizen tot de jongste klaar is met school. De enige reden om de afspraak te breken is als een van ons geen werk heeft en in de omgeving niet aan het werk komen. Dat zie ik regio technisch eigenlijk niet gebeuren.

Ik zou dus blijven wonen waar je nu woont.
Wat ik hier in meeneem: ik woonde zelf afgelegen toen ik puber was en ik heb dat nooit leuk gevonden. Veel dingen (sporten) konden niet omdat vervoer een probleem was en op een gegeven moment ben je ook wel een keer uitgefietst (bij mij was echt alles op 10 km afstand). Wij woonden op een fantastische plek, maar als puber ervaarde ik vooral de beperkingen. Als puber ben je er ook wel een keer klaar mee om je ouders regelmatig te moeten vragen om je te brengen, daar had ik echt geen zin in (en dan had ik nog het geluk dat ik op 3 km van een treinstation woonde).
anoniem_380947 wijzigde dit bericht op 07-06-2020 12:12
23.26% gewijzigd
Het ligt er denk ik ook wel aan hoe ruim je huis is. Ik ben onlangs bij mijn zusje haar nieuwe huis gaan bewonderen. Net buiten de bebouwde kom dus niet echt heel erg achteraf, maar dus wel met enorm veel ruimte. Qua tuin, qua kamers etc. Voor nu (basisschoolleeftijd drie kinderen) ideaal met mega zwembad in de tuin, trampoline, speelschuur, speelkamer, tuinkamer, noem het maar op allemaal. Maar wat ik ook tegen hen zei: "Wat heerlijk dat je kinderen later (puberleeftijd) hier alle mogelijkheden hebben om te relaxen met hun vrienden, zonder dat je op elkaars lip zit."

Veel argumenten die ik (hier) tegen het achteraf gaan wonen lees, is: bioscoop is ver weg, gelegenheden om te feesten zijn ver weg, of om spontaan buiten op straat met vrienden te hangen. Terwijl dat misschien voor kinderen die "centraler" wonen misschien ook juist wel weer een soort uitvlucht is om niet in hun eigen huis af te spreken, omdat daar (behalve wellicht hun slaapkamer) de ruimte niet voor is.
Alle reacties Link kopieren
Ga eens heen fietsen met je kinderen, kijk of het echt zo ver is :) Ik heb altijd 13 km gefietst naar de middelbare school / vrienden en dat was altijd prima te doen. Op mijn 16de nam ik wel een scooter :) Mijn ouders reden voor avondjes uit of ik bleef logeren
Wat middelbare school betreft: het scheelt misschien ook of de school in een stad staat waar het merendeel van de kinderen woont, of dat de school in een middelgroot (of misschien zelfs wel piepklein) dorp staat, waar voor vrijwel alle leerlingen geldt dat ze landelijk wonen of waar meer dan de helft sowieso al 15 kilometer moet fietsen. En waar ook niet de voorzieningen zoals een bioscoop zijn, dus dat ook alle medeleerlingen gewend zijn dat ze daarvoor met de auto door hun ouders worden gebracht.
anoniem_117397 wijzigde dit bericht op 07-06-2020 12:15
0.80% gewijzigd
hallohoihey567 schreef:
07-06-2020 12:12
Ga eens heen fietsen met je kinderen, kijk of het echt zo ver is :) Ik heb altijd 13 km gefietst naar de middelbare school / vrienden en dat was altijd prima te doen. Op mijn 16de nam ik wel een scooter :) Mijn ouders reden voor avondjes uit of ik bleef logeren
Fietsen naar school vond ik hier totaal geen probleem (12 km). Datzelfde stuk later op de dag weer fietsen omdat je een sporttraining had, vond ik veel minder leuk.
Alle reacties Link kopieren
Banba schreef:
07-06-2020 11:34
Valt af als je iets wilt drinken. Afspraken van NIX hadden we nog niet toen ik 16 was :biggrin:
Niemand uit mijn dorp hield zich eraan, en die afspraak was er al wel :-$
Alle reacties Link kopieren
Wij hebben heel lang dit dilemma gehad. Zeker omdat iedereen uit onze straat die kinderen kreeg, uiteindelijk verhuisde. We wonen in het centrum op een bovenhuis. Wel alle voorzieningen op loopafstand en uitgaansgelegenheden om de hoek. Ik heb me daar dus vaak aan vastgehouden... Wij gingen niet weg omdat je altijd te maken hebt met levensfases en je moeilijk elke keer kunt verhuizen. Straks zouden mijn kinderen me dankbaar zijn: na het uitgaan 3x struikelen en ze waren thuis. Betekende dus wel dat ik met 2 kinderen alle fases heb doorlopen... (kinderen en boodschappen sjouwen op de trap, geen tuin, geen berging, geen parkeerplek voor de deur...). Buitenspelen was dus: meegaan naar het buurtspeeltuintje en daar gaan zitten met een boek. Zelfstandig naar buiten gaan ging vanaf een bepaalde leeftijd wel, maar niet dat ze speelvriendjes op straat tegen konden komen. Als ik het zo lees, TO, zit jij een beetje tussen mijn situatie en het ultieme buitenwonen. Dat lijkt mij juist het perfecte compromis.

Nu zijn ze ouder en maakt het voor de kinderen eigenlijk niet uit waar we wonen. 1 is al het huis uit. Jongste zit veel thuis achter de computer en is erg op zichzelf (heeft ass). Die uitgaansgelegenheden, daar komt hij nooit. Wel is het handig dat het OV hier goed geregeld is, zeker voor z'n opleiding. Ik zou dus goed naar je kinderen kijken. Als ze heel out-going zijn, dan zullen ze niet blij zijn om naar buiten te verhuizen. Voor mijn jongste had het best gekund, achteraf gezien. Overigens zit ik nu zelf op een punt dat ik de stad niet meer zo aantrekkelijk vind. Zeker nu met die corona was het wel even confronterend te merken dat ik in de stad niks meer te zoeken heb.
Alle reacties Link kopieren
eva-luna schreef:
07-06-2020 11:19
Gezien de leeftijd van de kinderen vind ik dit best een ongelukkige timing. Waren ze een stuk jonger geweest, dan was het wat anders. Maar ze zijn nu juist zelfstandig genoeg om overal zelf heen te gaan en echt bewust vriendschappen op te en dan ineens zo’n stuk verderop wonen.
Hoeveel kilometer is het fietsen?
Dit, op deze leeftijd is een trampoline of grote tuin echt niet ziet zo belangrijk meer, als ze een stuk jonger waren geweest is het een ander verhaal. Vriendjes en zelfstandigheid vinden ze veel belangrijker op deze leeftijd.
Op deze leeftijd niet meer doen.
Ze gaan juist vanaf de middelbare school meer dingen in de stad doen.
Banba schreef:
07-06-2020 11:34
Valt af als je iets wilt drinken. Afspraken van NIX hadden we nog niet toen ik 16 was :biggrin:


Klopt, maar tegenwoordig mag je voor je 18e ook niet drinken ;)
(en op mijn 18e ging ik studeren en dus op kamers, want op en neer reizen naar de universiteit was niet te doen)
pipootje schreef:
07-06-2020 12:35
Op deze leeftijd niet meer doen.
Ze gaan juist vanaf de middelbare school meer dingen in de stad doen.
Ligt er dus maar aan of de middelbare school in een stad staat.
rumforviva schreef:
07-06-2020 11:38
Ja, maar je kinderen zijn dan dus wel vooral bij anderen. Je zult de vrienden van je kinderen niet snel spontaan bij jou thuis zien. En niet iedereen laat z’n kind graag ‘s avonds op de scooter door bos of polder rijden na sport, uitgaan of bijbaan.


De dochters van mijn broer sliepen vaak bij vriendinnen, maar namen ook wel regelmatig vriendinnen mee naar hun huis. Dan fietsten ze samen. Was ongeveer 8km.

's Avonds op de scooter (en altijd een opgeladen telefoon mee, zodat je bij pech kunt bellen) heb ik zelf nooit een probleem gevonden. Op de fiets wel. Als je dat als ouders niet wilt, dan zul je zelf altijd moeten rijden inderdaad.
rumforviva schreef:
07-06-2020 12:02
En ook, leuk dat je zelf makkelijk de auto pakt voor van alles, kijk even of je vriendenkring en familie dat ook kan. Want anders moet je je er wel bij neerleggen dat jij voortaan hun kant op gaat en niet andersom.
Ik ken echt niemand zonder auto. Volgens mij is dat alleen in de randstad in bepaalde kringen zo dat auto’s niet standaard zijn.
Th∅rdis schreef:
07-06-2020 12:44
Ik ken echt niemand zonder auto. Volgens mij is dat alleen in de randstad in bepaalde kringen zo dat auto’s niet standaard zijn.
Wij hebben 1 auto (wat natuurlijk redelijk normaal is) en man en ik hebben best weleens een moment waarop we eigenlijk beiden een auto zouden kunnen gebruiken. Dat zal wel voor meer mensen gelden.
Alle reacties Link kopieren
Dan worden het idd geplande speeldate.
Maar een goede OV verbinding zou voor mij wel een pré zijn. En hoe ga je het doen qua brengen en halen van en naar de basisschool? Op die leeftijd kunnen ze nog niet alleen zo’n stuk fietsen. Dat zou hier dus al niet kunnen aangezien man en ik beide vroeg de deur uit moeten. Dat soort dingen zouden voor mij zwaarder wegen.
Dochter heeft in de brugklas ook een vriendje dat verder woont en met de bus naar school komt. Afspreken (ze spelen beiden eenzelfde muziekinstrument) is dan best lastig, want dochter fietst 5 km naar school. Een enorm verschil met een andere vriend, die 2 km bij ons vandaan woont. Dat is kwestie van op de fiets stappen en er heen gaan en binnen 10 min sta je bij de ander voor de deur.
Alle reacties Link kopieren
Mijn moeder woonde buitenaf in een groot huis met zwembad en grote tuin. Ze vond het niks dat vriendinnen nooit meekwamen want te ver etc. Toen ze een scooter kreeg werd het beter.

Ik zou het zelf nooit doen.
Je zou bijna denken dat het platteland gevuld is met dood ongelukkige kinderen. Dat valt dus enorm mee. Wat mij opvalt is dat de vriendschappen hier veel hechter zijn en dat uitgaan altijd in groepjes gebeurd. De lagere scholen zijn kleiner dus er is meer aandacht voor de kinderen en in ieder gat is er OV en anders de fiets en die is hier bijna altijd elektrisch dus zo zwaar is het allemaal niet. Dekinderen leven hier veel meer buiten en vriendjes en vriendinnetjes worden gehaald en gebracht, vaak niet veel anders dan in drukke steden en dat je de auto in moet voor van alles en nog wat is ook niet anders dan wat al veel ouders doen in steden. Ik vind het sowieso dat kinderen bepalen waar je gaat wonen, kinderen zijn flexibeler dan we denken, over een paar jaar zijn ze het huis uit en kunnen ze doen wat ze willen.
Alle reacties Link kopieren
Ik woonde op 15 km van mijn middelbare school en mijn vrienden woonden ook in die plaats. Nooit een probleem ervaren. Ik vond het juist heerlijk dat mijn uitgaansleven in een plaats afspeelde waar ik niet woonde en omdat het toch te ver was om snachts terug te fietsen. Door het vele fietsen was ik daarnaast superfit, ging elke dag drie kwartier heen en terug naar school. Mijn werk was ook een half uur fietsen toen. In de middelbare schoolleeftijd is het normaal dat mensen soms wat verder weg wonen. De basisschool tijd vond ik wel prettig om echt in het dorp zelf door te brengen. Dus een verhuizen klinkt logisch op het moment dat de kinderen naar het voortgezet onderwijs gaan.
- Fight for your right to party -
Ik ben opgegroeid in het buitengebied van een dorp en heb dat als heel eenzaam ervaren. Nu denk ik; ach kwartier/20m fietsen, maar als kind vond ik dat veel. Als je van school uit thuiskwam, dan ging je echt niet meer op en neer, want dan was je zo weer drie kwartier verder, en na het eten mocht ik dat sowieso niet. Alles moest gepland worden, niks kon spontaan. Vriendinnetjes kwamen ook nooit mijn kant op. Waarom zou je vier km fietsen terwijl je 10 vriendjes op loopafstand hebt, en een speeltuin?

Over de puberteit wil ik het niet eens hebben. Want in mijn dorp was NIKS.

Ik woon nu midden in een klein stadje in een supergehorig rijtjeshuis en het hele concept vrijstaand wonen kan me gestolen worden.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven