Kinderen
alle pijlers
Verschil in populariteit broer zus
vrijdag 18 december 2020 om 13:09
Mijn ene kind (groep 8) heeft energie voor 10, is meestal opgewekt en heel sociaal. Ze heeft net als ieder mens uiteraard haar issues maar haar grote kwaliteit is dat het een oprecht vriendelijk kind is.
Ze kan met alle leeftijden goed opschieten en gaat net zo gezellig met een buurkindje van anderhalf spelen, als met een kind van 7, en heeft veel vriendinnen van haar eigen leeftijd.
Mijn jongere kind is echt een goedzak, maar sociaal zijn kost hem heel veel energie en hij is nogal snel uit zijn hum.
Naar voorbeeld van oudste probeert hij ook met kinderen van alle leeftijden te spelen, wat op zich voor kolderieke situaties zorgt
(denk ongemakkelijk jongetje dat wordt gekoeioneerd door een dreumes meisje).
Nu is het vakantie.
Alles aan jongste ademt dat hij moe is.
Oudste fladdert ondertussen van vriendin naar vriendin, heeft online chats met hele meutes meiden, er staan peuters op de stoep met knutselwerkjes, etc.
Jongste heeft nu door dat hij dat niet heeft.
Ik wijs hem op zijn vriendjes (soortgelijke types) eentje heeft de hele dag lekker geslapen en op de bank gehangen, de ander geeft aan moe te zijn en te willen thuisblijven.
Die jongetjes willen graag met hem afspreken en dat is ook altijd leuk, maar willen nu eigenlijk een tijdje niks.
Zus doet ook vaak genoeg leuke dingen met hem, hij mag ook wel mee naar vriendinnen en iedereen doet zijn best. .
Wat ook niet meehelpt is dat het enige jongetje van een beetje zijn leeftijd in de familie ook erg naar oudste trekt, net als letterlijk ieder neefje en nichtje.
Dus feestdagen zijn ook wat akward.
Als we binnenkomen is net alsof er een popster binnenkomt, zelfs de babies krijsen het uit en gaan met de armpjes richting oudste.
Alle volwassenen ter compensatie extra leuk met jongste doen maar toch.
Hij wordt niet buitengesloten en doet mee, maar is snel boos.
Als liefhebbende moeder zie ik dat hij zijn best doet maar het ook niet zo makkelijk is om met hem te spelen.
Het is snel 'we doen nooit iets wat ik leuk vind', 'ik wil dat niet doen want dan doen we steeds wat nichtje x wil'.
Zelf wil hij niets voorstellen, wordt dan huilerig en dan gaat een oom maar weer met hem voetballen.
Wij proberen er een keuze van te maken, dus 'als je dit kiest, kies je er dus voor om niet mee te doen' en iedereen is bereid om er iets leuks voor hem van te maken. Maar je kunt niet van een groep kinderen verwachten dat ze een hele middag precies volgens zijn regels gaan voetballen bijvoorbeeld.
het is gewoon nog ingewikkeld voor hem.
Ik zie er steeds verbetering in en niet iedereen is een allemansvriend, en hij kan op school en de opvang heel goed meedraaien.
Het level van sociaal geliefd zijn van oudste is vind ik bijzonder, niet hoe hij zich gedraagt.
hij meet zich af aan oudste haar sociale leven, maar dat vind ik niet een goede maatstaf.
Zijn er andere gezinnen waarin zoiets speelt en hoe lossen jullie dat op?
Ik vind het zo sneu soms.
Met oude moeder op stap of een spelletje is ook niet meer altijd een goedmaker.
Ze kan met alle leeftijden goed opschieten en gaat net zo gezellig met een buurkindje van anderhalf spelen, als met een kind van 7, en heeft veel vriendinnen van haar eigen leeftijd.
Mijn jongere kind is echt een goedzak, maar sociaal zijn kost hem heel veel energie en hij is nogal snel uit zijn hum.
Naar voorbeeld van oudste probeert hij ook met kinderen van alle leeftijden te spelen, wat op zich voor kolderieke situaties zorgt
(denk ongemakkelijk jongetje dat wordt gekoeioneerd door een dreumes meisje).
Nu is het vakantie.
Alles aan jongste ademt dat hij moe is.
Oudste fladdert ondertussen van vriendin naar vriendin, heeft online chats met hele meutes meiden, er staan peuters op de stoep met knutselwerkjes, etc.
Jongste heeft nu door dat hij dat niet heeft.
Ik wijs hem op zijn vriendjes (soortgelijke types) eentje heeft de hele dag lekker geslapen en op de bank gehangen, de ander geeft aan moe te zijn en te willen thuisblijven.
Die jongetjes willen graag met hem afspreken en dat is ook altijd leuk, maar willen nu eigenlijk een tijdje niks.
Zus doet ook vaak genoeg leuke dingen met hem, hij mag ook wel mee naar vriendinnen en iedereen doet zijn best. .
Wat ook niet meehelpt is dat het enige jongetje van een beetje zijn leeftijd in de familie ook erg naar oudste trekt, net als letterlijk ieder neefje en nichtje.
Dus feestdagen zijn ook wat akward.
Als we binnenkomen is net alsof er een popster binnenkomt, zelfs de babies krijsen het uit en gaan met de armpjes richting oudste.
Alle volwassenen ter compensatie extra leuk met jongste doen maar toch.
Hij wordt niet buitengesloten en doet mee, maar is snel boos.
Als liefhebbende moeder zie ik dat hij zijn best doet maar het ook niet zo makkelijk is om met hem te spelen.
Het is snel 'we doen nooit iets wat ik leuk vind', 'ik wil dat niet doen want dan doen we steeds wat nichtje x wil'.
Zelf wil hij niets voorstellen, wordt dan huilerig en dan gaat een oom maar weer met hem voetballen.
Wij proberen er een keuze van te maken, dus 'als je dit kiest, kies je er dus voor om niet mee te doen' en iedereen is bereid om er iets leuks voor hem van te maken. Maar je kunt niet van een groep kinderen verwachten dat ze een hele middag precies volgens zijn regels gaan voetballen bijvoorbeeld.
het is gewoon nog ingewikkeld voor hem.
Ik zie er steeds verbetering in en niet iedereen is een allemansvriend, en hij kan op school en de opvang heel goed meedraaien.
Het level van sociaal geliefd zijn van oudste is vind ik bijzonder, niet hoe hij zich gedraagt.
hij meet zich af aan oudste haar sociale leven, maar dat vind ik niet een goede maatstaf.
Zijn er andere gezinnen waarin zoiets speelt en hoe lossen jullie dat op?
Ik vind het zo sneu soms.
Met oude moeder op stap of een spelletje is ook niet meer altijd een goedmaker.
vrijdag 18 december 2020 om 13:18
Wat moeilijk, als je zoon eigenlijk hetzelfde wil als zijn zus, maar dat niet kan.
Mijn kinderen zijn erg verschillend. Mijn oudste is heel sociaal en populair en makkelijk in de omgang, mijn middelste totaal niet. Maar zij is erg gefocussed op school en vermaakt zichzelf prima met haar hele andere persoonlijkheid.
Mijn jongste zit ergens tussenin. Hij is populair, maar daar zit hij niet altijd op te wachten en keert wat meer naar binnen. Die moet ik soms wat meer stimuleren toch anderen op te zoeken.
Als je zoon zich continue moet aanpassen is dat niet heel erg fijn voor hem. Of het gevoel heeft te moeten zijn als zijn zus (lees ik niet hoor).
Klopt het dat er naar verhouding minder gedaan wordt waar hij blij van wordt?
Mijn kinderen zijn erg verschillend. Mijn oudste is heel sociaal en populair en makkelijk in de omgang, mijn middelste totaal niet. Maar zij is erg gefocussed op school en vermaakt zichzelf prima met haar hele andere persoonlijkheid.
Mijn jongste zit ergens tussenin. Hij is populair, maar daar zit hij niet altijd op te wachten en keert wat meer naar binnen. Die moet ik soms wat meer stimuleren toch anderen op te zoeken.
Als je zoon zich continue moet aanpassen is dat niet heel erg fijn voor hem. Of het gevoel heeft te moeten zijn als zijn zus (lees ik niet hoor).
Klopt het dat er naar verhouding minder gedaan wordt waar hij blij van wordt?
vrijdag 18 december 2020 om 13:39
vrijdag 18 december 2020 om 13:43
Kun je met hem praten over waar híj goed in is, zijn kwaliteiten, om te laten zien dat iedereen anders is. Misschien kun je hek helpen zijn eigen leven te creëren, met eigen vrienden, eigen hobby’s en clubjes. Dan staat hij daar centraal en gaat het niet wéér om zijn zus.
En wil hij wil echt dat leven van zijn zus, of gewoon een stel fijne vrienden en niet telkens ‘het broertje van’ zijn? Ik moet namelijk gelijk aan introvertheid denken. Misscfien heb je er wat aan als je daar op googlt.
En wil hij wil echt dat leven van zijn zus, of gewoon een stel fijne vrienden en niet telkens ‘het broertje van’ zijn? Ik moet namelijk gelijk aan introvertheid denken. Misscfien heb je er wat aan als je daar op googlt.
vrijdag 18 december 2020 om 13:51
vrijdag 18 december 2020 om 13:53
Onze zoon zit in beetje tussen jouw twee kinderen in qua sociaal leven. Hij is behoorlijk populair, maar er zijn ook dagen dat er even niemand beschikbaar is. Dat vindt hij dan meestal ook prima. Hij kan op zich goed alleen spelen, soms met een beetje hulp van een van zijn ouders (even soldaatjes neerzetten en eventueel een kapla huisje bouwen, het gevecht doet hij dan zelf) In de straat is hij niet bijzonder populair, maar hij zit zelf ook niet te wachten op vriendschap met die kinderen. Ze zijn natuurlijk gewoon sociaal naar elkaar toe, maken weleens een praatje of ruilen pokemonkaartjes, maar echte vrienden zijn ze niet. Ik denk dat onze zoon een stuk of tien vrienden heeft, allemaal verschillend van karakter en interesses. Dit is inclusief twee neefjes. In de klas komt hij goed mee, kan hij met iedereen op zijn minst prima door een deur. Op familiebijeenkomsten is het geen feest als T niet is geweest 
Ik snap de opmerking 'maak van zijn probleem niet jouw probleem' eigenlijk wel. Door het telkens 'goed' te willen maken, denkt je zoon misschien dat alleen spelen niet cool is. Daarbij krijgt hij ook de kans niet om het te proberen, want er gaat dan wel weer een oom met hem voetballen. Oftewel, een volwassene rent meteen om het ongemak bij zoon weg te nemen. Hierdoor is het voor zoon moeilijker om zijn eigen oplossing wel te vinden, ook al lukt dat in eerste instantie niet.
Huilen en dan maar een oom die het rotgevoel wegneemt, leert hem niet om het zelf op te lossen, of over 'nooit iets doen wat hij leuk vindt' geen rotgevoel te hebben. Of om zichzelf te leren kennen zodat hij de volgende keer wel weet wat hij dan wil doen....
nou ja, ik denk dat hij (en de volwassenen) wat vaker door de zure appel moeten bijten...
Ik snap de opmerking 'maak van zijn probleem niet jouw probleem' eigenlijk wel. Door het telkens 'goed' te willen maken, denkt je zoon misschien dat alleen spelen niet cool is. Daarbij krijgt hij ook de kans niet om het te proberen, want er gaat dan wel weer een oom met hem voetballen. Oftewel, een volwassene rent meteen om het ongemak bij zoon weg te nemen. Hierdoor is het voor zoon moeilijker om zijn eigen oplossing wel te vinden, ook al lukt dat in eerste instantie niet.
Huilen en dan maar een oom die het rotgevoel wegneemt, leert hem niet om het zelf op te lossen, of over 'nooit iets doen wat hij leuk vindt' geen rotgevoel te hebben. Of om zichzelf te leren kennen zodat hij de volgende keer wel weet wat hij dan wil doen....
nou ja, ik denk dat hij (en de volwassenen) wat vaker door de zure appel moeten bijten...
vrijdag 18 december 2020 om 14:20
Belangrijkste is denk ik benadrukken aan je jongste dat hij niet “raar” is en ook niet hoeft te zijn zoals zijn zus. Ik ben qua karakter meer jouw zoon. Ik hecht heel veel waarde aan mijn goede vriendschappen, maar het zijn er weinig, want ik heb ook veel behoefte aan alleen zijn. Sociale dingen kosten me vaak energie als ik me niet compleet op mm gemak voel. Das denk ik als jong kind soms lastig omdat je denkt dat t anders hoort, zeker als je zo’n uitbundige zus hebt. Laat hem lekker omgaan met zijn vriendjes waarbij hij goed past. En probeer je kids niet (onbewust) te veel met elkaar te vergelijken.
vrijdag 18 december 2020 om 14:27
Hier ongeveer hetzelfde verhaal. Oudste is zo makkelijk in de omgang met andere kinderen, als je over straat loopt met hem wordt hij van alle kanten geroepen. Man en ik hebben het wel eens over de rockster.
Jongste heeft wel vrienden, maar het kost hem meer moeite om altijd harmonieus te spelen. Hij is zeker niet populair te noemen. Hij is ook wat dwingender in welk spel de kinderen moeten spelen. Er zijn ook heel veel kinderen afgevallen, omdat hij altijd het liefste met meisjes speelde, maar sinds groep 6 willen die niet meer met hem spelen (volgens mij natuurlijke gang van zaken, uitzonderingen daar gelaten).
Er stond een groepje aan de deur vandaag, maar omdat ze niet doen wat hij wil komt hij weer een beetje verontwaardigd binnen. Terwijl zij al hadden afgesproken om iets bepaalds te gaan doen. Dat hij met ze mee kan doen, maar dat niet in z’n eentje kan veranderen in wat híj wil, snapt hij niet helemaal. Hij heeft in tegenstelling tot oudste ook weleens ruzietjes met kinderen. Hij is dus niet een ‘goedzak’, maar laat zich de kaas niet van het brood eten zeg maar.
Ik vind het wel jammer voor hem, maar laat het maar zo. Echt zorgelijk is het denk ik niet, alleen het contrast met z’n broer is zo groot. Ik verwoord alleen af en toe even de kant van de andere kinderen.
Jongste heeft wel vrienden, maar het kost hem meer moeite om altijd harmonieus te spelen. Hij is zeker niet populair te noemen. Hij is ook wat dwingender in welk spel de kinderen moeten spelen. Er zijn ook heel veel kinderen afgevallen, omdat hij altijd het liefste met meisjes speelde, maar sinds groep 6 willen die niet meer met hem spelen (volgens mij natuurlijke gang van zaken, uitzonderingen daar gelaten).
Er stond een groepje aan de deur vandaag, maar omdat ze niet doen wat hij wil komt hij weer een beetje verontwaardigd binnen. Terwijl zij al hadden afgesproken om iets bepaalds te gaan doen. Dat hij met ze mee kan doen, maar dat niet in z’n eentje kan veranderen in wat híj wil, snapt hij niet helemaal. Hij heeft in tegenstelling tot oudste ook weleens ruzietjes met kinderen. Hij is dus niet een ‘goedzak’, maar laat zich de kaas niet van het brood eten zeg maar.
Ik vind het wel jammer voor hem, maar laat het maar zo. Echt zorgelijk is het denk ik niet, alleen het contrast met z’n broer is zo groot. Ik verwoord alleen af en toe even de kant van de andere kinderen.
vrijdag 18 december 2020 om 14:28
Ik denk dat er onbewust toch aandacht gegeven wordt aan hoe sociaal oudste is. En dat dat zo leuk en bijzonder is. En dat hij denkt dat hij dat ook moet zijn.
Het lijkt mij vooral belangrijk dat ook hij leert dat hij goed is zoals hij is. En dat het prima is om een paar vriendjes te hebben. Dat niet iedereen een allemansvriend kan en hoeft te zijn.
Het lijkt mij vooral belangrijk dat ook hij leert dat hij goed is zoals hij is. En dat het prima is om een paar vriendjes te hebben. Dat niet iedereen een allemansvriend kan en hoeft te zijn.
vrijdag 18 december 2020 om 14:31
Goed om dat steeds te doen. Dan gaat hij waarschijnlijk wel snappen hoe het werkt. Op een gegeven moment. Want met een “my way or the highway” houding kom je niet zo ver. Dat kunnen kinderen beter z.s.m. leren.mybestfriend schreef: ↑18-12-2020 14:27Ik verwoord alleen af en toe even de kant van de andere kinderen.
vrijdag 18 december 2020 om 14:34
Heeft hij helemaal geen vriendjes?
Hij heeft vast zijn eigen talenten, ik zou me daarop focussen zodat hij beter in zijn vel komt te zitten.
Misschien is het meer een kind voor een of twee vriendjes ipv in een hele groep, en dat is ook goed.
En hij is pas zeven zeg je, dat kun je toch niet vergelijken met een kind van twaalf.
Hij heeft vast zijn eigen talenten, ik zou me daarop focussen zodat hij beter in zijn vel komt te zitten.
Misschien is het meer een kind voor een of twee vriendjes ipv in een hele groep, en dat is ook goed.
En hij is pas zeven zeg je, dat kun je toch niet vergelijken met een kind van twaalf.
vrijdag 18 december 2020 om 14:37
Hij heeft wel vriendjes volgens de OP.aardbeienslof schreef: ↑18-12-2020 14:34Heeft hij helemaal geen vriendjes?
Hij heeft vast zijn eigen talenten, ik zou me daarop focussen zodat hij beter in zijn vel komt te zitten.
Misschien is het meer een kind voor een of twee vriendjes ipv in een hele groep, en dat is ook goed.
En hij is pas zeven zeg je, dat kun je toch niet vergelijken met een kind van twaalf.
vrijdag 18 december 2020 om 14:40
Herkenbaar, maar dan andersom. Mijn oudste heeft de gebruiksaanwijzing en is zelfs lang eenzaam geweest omdat hij gewoon überhaupt geen vriendjes had, hij werd ook gepest op school, terwijl mijn jongste juist overal het stralende middelpunt is. Bij haar speelt ook mee dat ze een bijzonder knap uiterlijk heeft en daarnaast ook een vrolijke kletskous is, dus op haar komen volwassenen en kinderen af als vliegen op stroop.
Het leeftijdsverschil tussen mijn kinderen is dusdanig groot dat ze niet echt in elkaars vaarwater zitten, maar ik merk wel dat mijn oudste, zeker als hij zelf niet lekker in zijn vel zit, het moeilijk kan hebben met het verschil in populariteit.
Ik doe er verder niks speciaals aan (dat kan ook niet, elk kind heeft nu eenmaal een eigen karakter), behalve benadrukken dat oudste goed is zoals hij is en jongste af en toe even met haar beide beentjes op de grond zetten als de roem haar naar het hoofd stijgt .
Het leeftijdsverschil tussen mijn kinderen is dusdanig groot dat ze niet echt in elkaars vaarwater zitten, maar ik merk wel dat mijn oudste, zeker als hij zelf niet lekker in zijn vel zit, het moeilijk kan hebben met het verschil in populariteit.
Ik doe er verder niks speciaals aan (dat kan ook niet, elk kind heeft nu eenmaal een eigen karakter), behalve benadrukken dat oudste goed is zoals hij is en jongste af en toe even met haar beide beentjes op de grond zetten als de roem haar naar het hoofd stijgt
.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 18 december 2020 om 14:42
Ouder tegen een kind van acht:
Heb je honger? A jo, niet mijn probleem?
In je bed geplast? Jammer jo, ik lig nog te slapen, niet mijn probleem.
Ben je moe en weet je niet goed hoe je met je vrije tijd om moet gaan? Zoek het lekker uit, niet mijn probleem.
Eh... spoor jij wel helemaal?
vrijdag 18 december 2020 om 14:43
Maduixa schreef: ↑18-12-2020 14:42Ouder tegen een kind van acht:
Heb je honger? A jo, niet mijn probleem?
In je bed geplast? Jammer jo, ik lig nog te slapen, niet mijn probleem.
Ben je moe en weet je niet goed hoe je met je vrije tijd om moet gaan? Zoek het lekker uit, niet mijn probleem.
Eh... spoor jij wel helemaal?
Nou..loepen.
vrijdag 18 december 2020 om 14:46
Mijn oudste ziet zijn jongere zus ook vaak overal naar toe gaan, maar heeft daar geen last van. Hij zegt dan 'lekker met zijn tweetjes thuis mam', of is gewoon blij dat hij in zijn eentje aan de playmobiel kan.
Heeft je zoon er echt last van, of denkt hij dat hij er last van moet hebben? (en dan bedoel ik nu specifiek even het thuiszitten terwijl zus overal naar toe gaat). Je kunt toch ook bewvestigen dat hij moe is, zijn vriendjes ook en dat er niks mis is met een middagje op de bank filmhangen?
En voor wat betreft familiebezoek en dergelijke, wat gebeurt er als je het meer laat gebeuren? Iets bijstuurt, maar hem laat ontdekken dat je niet altijd je zin kunt krijgen?
Toen mijn zoon vijf of 6 was, kon hij wel eens heel boos-verdrietig tijdens het spelen naar me toe komen 'Ik zeg toch stop hou op? En nee is nee!' Als ik het dan uit ging zoeken, bleek dat vriendje iets wou spelen en zoon niet, dan vond dat hij met stop hou op zijn zin moest krijgen
Ergens ook wel hilarisch (vind ik dan) maar ook een les die sommige kinderne blijkbaar heel anders leren dan andere.
Heeft je zoon er echt last van, of denkt hij dat hij er last van moet hebben? (en dan bedoel ik nu specifiek even het thuiszitten terwijl zus overal naar toe gaat). Je kunt toch ook bewvestigen dat hij moe is, zijn vriendjes ook en dat er niks mis is met een middagje op de bank filmhangen?
En voor wat betreft familiebezoek en dergelijke, wat gebeurt er als je het meer laat gebeuren? Iets bijstuurt, maar hem laat ontdekken dat je niet altijd je zin kunt krijgen?
Toen mijn zoon vijf of 6 was, kon hij wel eens heel boos-verdrietig tijdens het spelen naar me toe komen 'Ik zeg toch stop hou op? En nee is nee!' Als ik het dan uit ging zoeken, bleek dat vriendje iets wou spelen en zoon niet, dan vond dat hij met stop hou op zijn zin moest krijgen
Ergens ook wel hilarisch (vind ik dan) maar ook een les die sommige kinderne blijkbaar heel anders leren dan andere.
vrijdag 18 december 2020 om 14:53
Herken het ook wel een beetje maar hier is het dan zo dat de oudste ook veel minder behoefte heeft/lijkt te hebben aan sociale contacten dan de jongste en bij voorkeur ook gewoon thuis iets voor zichzelf doet, waar de jongste echt naar iedereen toe holt: "Mag ik komen spelen vandaag?!"
Maar hier dus geen probleem gelukkig dat de oudste lijdt onder populariteit van zijn broertje. Maar zodra oudste eens een keer een speelafspraakje heeft en jongste niet is juist de jongste in tranen: "Nou ben ik helemaal alleen!"
Maar hier dus geen probleem gelukkig dat de oudste lijdt onder populariteit van zijn broertje. Maar zodra oudste eens een keer een speelafspraakje heeft en jongste niet is juist de jongste in tranen: "Nou ben ik helemaal alleen!"
vrijdag 18 december 2020 om 15:22
Maduixa schreef: ↑18-12-2020 14:42Ouder tegen een kind van acht:
Heb je honger? A jo, niet mijn probleem?
In je bed geplast? Jammer jo, ik lig nog te slapen, niet mijn probleem.
Ben je moe en weet je niet goed hoe je met je vrije tijd om moet gaan? Zoek het lekker uit, niet mijn probleem.
Eh... spoor jij wel helemaal?
Als een kind in bed heeft geplast, verschoon je het bed en geef je het kind een wasbeurtje en een schone pyjama.
En troost.
Bij honger wat te eten.
Maar een ouder zusje wat heel populair is?
Leren accepteren zal het enige zijn wat erop zit.
