Vinden jullie dit ook raar van schoonma of stel ik me aan?

29-02-2008 13:42 37 berichten
Hallo allemaal,



Graag wil ik jullie iets voorleggen waar ik mee zit, alhoewel ik niet precies weet of het nou aan mij ligt. Het punt is het volgende. Wij zijn sinds bijna een jaar de trotse ouders geworden van een jongen. Voor mijn ouders was dit het vierde kleinkind, voor mijn schoonouders het tweede. Mijn schoonzus heeft een dochter van 5 en mijn 2 zussen hebben bij elkaar 3 kinderen. Mijn ouders waren, net zoals bij de andere kleinkinderen, dolblij met hem en hadden vanaf dag 1 foto;s van de kleine in huis staan. Bij mijn schoonouders was dit niet het geval. Wel staan er 4 hele grote foto's van ons nichtje (hun andere kleinkind dus) op het dressoir.

Na een paar maanden zij mijn man gekscherend van, fijn dat er voor m (ons kind) ook een plekje op het dressoir is ingeruimd (hint hint) Hier werd echter niet op gereageerd. na 6 maanden pas hebben ze een heel klein fotootje van hem op het zijmuurtje gehangen, totaal niet in het zicht. Laatst hadden wij mooie foto's laten maken bij een fotograaf, en voor beide ouders een exemplaar bijbesteld. Ook deze mooie foto werd echter niet neergezet, maar opgehangen in het computerkamertje boven. Wel was er inmiddels nog een nieuwe grote schoolfoto van het nichtje op het dressoir bijgekomen. Ook tijdens de zwangerschap vond ik ze raar gedragen. Toen mijn schoonzus zwanger was, kreeg ze een kinderkamer en een kinderwagen van mijn schoonouders. Toen ik zwanger was, vroeg ze wel iedere keer wat we wilden hebben, maar vervolgens kocht ze nooit wat. En iedere keer bleef ze maar vragen, en iedere keer werd ons lijstje korter, omdat we inmiddels van mijn ouders en zussen en oma al aardig wat grote dingen hadden gekregen. Uiteindelijk heeft ze 1 pakje gekocht tijdens de zwangerschap, en toen hij eenmaal geboren was zei ze van : ja ik had dit of dat ook wel willen geven, maar iedereen was me voor"maar dat sloeg nergens op, want in het begin hadden we nog helemaal niets en had ze alle gelegenheid om wat te kopen. Ik merkte aan mijn vriendinnen en zussen ook dat ze het raar vonden, de meeste mensen vroegen toch tijdens de kraamtijd van "en wat heb je van je schoonouders gehad? Als ik dan zei nou eigenlijk niks keken ze me raar aan. Nou vind ik het persoonlijk niet zo heel erg allemaal, maar ik vind het sneu voor mijn man! Ik merk dat hij de laatste tijd niet meer zo graag naar zijn ouders toegaat als normaal, en vaak maakt hij dan opmerkingen zoals"ach, we gaan deze keer maar niet want wij zijn toch niet belangrijk voor ze. " Het is toch ook raar om je ene kind een complete kinderkamer en kinderwagen te geven, en je andere kind niets? Volgens mijn man trok ze altijd al veel meer naar zijn zus toe, maar dat is toch raar om dat dan ook door te trekken naar je kleinkinderen? Als ik dan mijn ouders zie, die zullen echt nooit onderscheid maken tussen de kleinkinderen, en van ieder kleinkind staan evenveel foto's. Het gekke is dat het verder hele lieve mensen zijn, waar ik nog nooit problemen mee heb gehad. Ze komen regelmatig langs en dan is het altijd gezellig. \Ook hebben ze meerdere keren tegen mij gezegd dat ze zo blij zijn met mij als schoondochter, dus daar kan het ook niet aan liggen.

Maar juist omdat het verder lieve mensen zijn, vraag ik me echt af, doen ze dit nou express of zouden ze er gewoon geen idee van hebben dat dit mijn man kwetst? Wat vinden jullie, wat moet ik hier nou mee? Ik ben echt bang dat het een verwijdering tussen mijn man en hun kan veroorzaken, terwijl zij het misschien helemaal niet bewust doen. Aan de andere kant vind ik het ook stom om het bij hen ter sprake te brengen, alsof ik heel gierig zit te wachten op hun kado's.



sorry tis een heel verhaal geworden, maar ik ben benieuwd wat jullie hiervan vinden?



Groetjes Freeke
Alle reacties Link kopieren
voelt je schoonmoeder zich misschien gepasseerd? ( al dan niet terecht)?
Alle reacties Link kopieren
Ik vind niet dat je je aanstelt hoor. Vind het ook vreemd. Zowel het niks krijgen als het feit dat er voor jullie spruit geen ruimte is op het dressoir. Ik weet nog dat mijn opa en oma de kleinkinderen allemaal vertegenwoordigd waren. En zij hadden er meer dan 30!



Misschien is een eerste kleinkind altijd nét iets specialer. Of het feit dat het het kind is van hun dochter, dat dat anders is dan het kind van je zoon (en dus schoondochter). Geen idee hoor, als dat al zo is, zal dat natuurlijk nooit worden toegegeven. Maar dat neemt natuurlijk niet weg dat hier wel een heel duidelijk onderscheid wordt gemaakt.



Ik zou, als je toch een goede band hebt met ze, dit gewoon aankaarten. Het zit je dwars dus maak van je hart geen moordkuil. Misschien kun je het brengen onder het mom van: `Schoonma, even vertrouwelijk tussen jou en mij, maar dit en dit signaleren wij. Misschien zien we het verkeerd maar dit zijn onze gevoelens erbij en ik wil dat je je realiseert dat dit je zoon kwetst.´ ofzo iets. Ik zou er zeker wat van zeggen.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
Alle reacties Link kopieren
Jeetje, wat een verhaal, zeg! En natuurlijk voelt je man en jij ook zich genomen. Het is niet leuk om te ervaren. Het doet verrotte pijn. Ik zou toch een keer met ze serieus praten. Leg uit hoe jullie je voelen. Maak het niet groter dan het is. Leg de feiten neer. Kijk hoe ze daar op reageren.

Je kan het nu uitspreken of het zo laten verwijderen dat er geen brug meer te slaan is zonder de fundering af te breken. Bespreek het met je man en ga een gesprek aan. Vooral omdat het zulke lieve goede mensen zijn!
Volg je hart. Dat klopt.
Ik ben echt bang dat het een verwijdering tussen mijn man en hun kan veroorzaken, terwijl zij het misschien helemaal niet bewust doen.




Dat zou inderdaad heel erg jammer zijn. Het beste lijkt me als je man eens met zijn ouders gaat praten en uitlegt dat als zijn zus wel een kinderkamer krijgt en foto's op het dressoir hem dat het gevoel geeft dat hij niet belangrijk is voor zijn ouders.

Waarschijnlijk willen ze dat helemaal niet en is het inderdaad niet bewust. Maar als je het opkropt en langer laat duren worden dit soort dingen zo groot.
Alle reacties Link kopieren
En als je het nou gewoon eens een keertje bij ze aankaart? Als jullie verder goed met ze kunnen opschieten, ze jouw waarderen als schoondochter en jij hen lieve mensen vindt, dan lijkt me dat een stuk constructiever dan je allerlei dingen afvragen aan de hand van cadeaus en hoeveelheid foto's. Wie weet ervaren zij dingen precies anders dan jij en kun je door gewoon eens een gesprekje erover aan te knopen al een heleboel kou voor jezelf uit de lucht halen. En kan het een verwijdering voorkomen.
Alle reacties Link kopieren
Wat Claire zegt kan ook. Ik heb eens op dit forum gelezen dat kleinkinderen van dochters toch anders zijn omdat de oma´s dichter betrokken worden bij de zwangerschap en geboorte. Voor TO is ze de schoonmoeder en wellicht heeft TO meer naar haar eigen moeder getrokken tijdens haar zwangerschap etc. Wat ik niet zo vreemd vind. Ik zou mijn schoonmoeder ook niet zo nauw betrekken als mijn eigen moeder en zus. (Al is het alleen maar vanwege de afstand ;-)



Maar dan nog ben je toch op allebei je kleinkinderen hartstikke verliefd en trots? Wil je die toch allebei op je dressoir hebben staan?
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
Volgens mij niet Claire, ik heb haar juist altijd bij de zwangerschap betrokken, ze is ook een paar keer meegeweest naar de verloskundige, net zo vaak als mijn moeder eigenlijk, dus ik denk niet dat ze zich gepasseerd voelt. Juist omdat ik een goede band met mijn moeder heb, heb ik haar bewust niet buiten willen sluiten.
Alle reacties Link kopieren
Maar dan nog. In the end zul je weinig opschieten met eigen inschattingen over haar/hun gevoelens. Daar zul je alleen maar duidelijkheid over krijgen als je gewoon met ze gaat praten.
Eens met Athena.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat het beter is dat je man (hun zoon) dit aankaart bij hen, stel dat ze het verkeerd opvatten of ontkennen, dan ben jij misschien de gebeten hond omdat je niet hun eigen kind bent.
[

Ja, dat begrijp ik dan ook niet! Ik snap misschien nog best dat een dochter anders is dan een schoondochter, maar voor je kleinkind geldt dat dan toch niet?
Alle reacties Link kopieren
praat anders eens met zijn zus? Hoe zij daarover denkt, of het haar opgevallen is? Dat zou mij wat minder bedreigend lijken.
Later is nu
Alle reacties Link kopieren
blue eye schreef op 29 februari 2008 @ 14:13:

[

Ja, dat begrijp ik dan ook niet! Ik snap misschien nog best dat een dochter anders is dan een schoondochter, maar voor je kleinkind geldt dat dan toch niet?
Pffff. Begrijpen ga je het dus alleen doen als je met ze in gesprek gaat. Wie weet zijn er heel simpele verklaringen voor hun handelswijze en lopen jullie je al maanden druk te maken/conclusies te trekken om niks.
Sorry, vorig berichtje klopte niet helemaal.



Na jullie reacties gelezen te hebben, denk ik inderdaad dat ik het het beste kan aankaarten.

Wat Athena zegt, zet me toch wel aan het denken, ik kan inderdaad niet precies haar gevoelens weten. Ook wat Winterdip zegt, dat moeders misschien toch meer naar dochters dan schoondochters trekken, kan best zo zijn. Toch blijf ik het wel gek vinden hoor!

en Layla, op zich heel goed wat je zegt, ware het niet dat mijn man absoluut niet van plan is zijn ouders hierop aan te spreken. Hij zegt "ik ga het niet afdwingen bij ze, als het niet vanzelf komt dan maar niet". Wat een gedoe he, maar zoals Einstein ook zegt, ik zou het echt heel jammer vinden voor iedereen als hier gezeur uit voorkomt, dat wil ik echt voorkomen! Ik denk dat nik toch een keertje ga praten, en probeer uit te leggen hoe mijn man zich hieronder voelt. En trouwens, ook voor mijn zoontje. Stel dat ie groter wordt en zich gaat afvragen waarojm er geen foto's van hem zijn?



Nogmaals bedankt voor jullie meedenken! Soms is het inderdaad zo dat je eigen gedachten maar op hetzelfde blijven uitkomen, en is het verfrissend andere ideeen te horen.
Alle reacties Link kopieren
Goed plan. Succes!
Met ze gaanm praten en uitleggen wat je man voelt, lijkt me geen goed idee.

Als je met ze gaat praten moet je het alleen hebben over wat JIJ ervaart. Voor een ander praten werkt zelden. Ten eerste is de kans dan groot dat ze denken dat jouw man er wel niet mee zal zitten want anders zei ie zelf wel wat en ten tweede zullen ze eerder geneigd zijn om e.e.a in jouw schoenen te schuiven. Ik denk echt dat dit iets is wat je man met zijn ouders moet bespreken, en als ie dat niet wil, dan denk ik dat jij je daar bij neer moet leggen, tenzij jij er zelf zoveel last van hebt. Bedenk wel dat jij dan afgeschilderd ziou kunnen worden als materialistische bitch.
Tja kreng, vooral dat laatste wat je zegt, dat van "materialistische bitch" is precies de reden dat ik nooit wat gezegd heb. Ik vond het ook raar om daarover te beginnen. Maar ik blijf het ook heel vreemd vinden van haar naar haar 2 kinderen toe, om zo onderscheid te maken. Het vervelende van het hele verhaal is, dat het mijn man toch al zo gekwetst heeft. Hij had niet anders verwacht dan dat ze net zo trots als hij zouden zijn, en als dat dan niet zo (lijkt!) te zijn, doet dat toch pijn. Ook al zou er nu een gesprek komen door wie dan ook en komen er ineens wel foto's, dan nog blijft het bij mijn man hangen dat zijn kind kennelijk niet zo belangrijk is als het kind van zijn zus. En das heel erg jammer!
Ik heb hetzelfde meegemaakt....



Toien ik acht jaar geleden zwnager was, was mijn toenmalige schoonzusje nét bevallen. Schoonmoeder (haar moeder) had geholpen met alles: lakentjes naaien, kadootjes, noem het maar! Na de bevalling was ze daar vaak om te helpen, allemaal leuk dus!



Bij ons zou ze het zelfde doen zei ze, want beide kinderen waren toch even dierbaar en gelijk....



Tijdens de zwangerschap: vrijwel niets tot niets....



Na de bevalling belden we haar op of ze wilde komen kijken: kon niet, ze had hoofdpijn....



De dag daarna kwam ze wel, had geen kadootje mee, vroeg haar zoon of hij wel zeker wist of het zijn kind was!!!!!! (was maar een grapje achteraf werd gezegd, maar zoiets vráág je toch niet!?!?!)



Ze zou ook een kraam-kado-mand maken had ze beloofd. Maar omdat haar dochter had gehoord dat mijn vriendin dat ook zou doen heeft ze dat maar niet gedaan, want twee van die manden is niet leuk (?).



Uiteindelijk heb ik geld gehad om een mobile te kopen, maar de lol was er voor mij wel af hoor....



Het is ook nooit meer goed gekomen, uiteindelijk hadden we helemaal geen contact meer. Haar zoon, mijn toenmalige partner, was er namelijk ook helemaal klaar mee.



Er is, naast dit verhaal gebeurd hoor, niet alleen dit.... Als de band verder goed was geweest had ik er nog wel overhene kunnen stappen en het misschien zelfs wel ter sprake gebracht.



Jij zegt dat jouw band verder goed is. Ik zou zeker toch eens zeggen dat je het niet leuk vindt dat jullie foto's geen plekje hebben op het dressoir. Gewoon zeggen wat je voelt, zonder hen aan te vallen. Misschien hebben ze het wel helemaal niet in de gaten namelijk!



Groetjes,



Carrrie.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou geloof ik niet zo snel over de kadootjes beginnen, omdat je dan inderdaad als materialistisch gezien zou kunnen worden, terwijl het je daar natuurlijk helemaal niet om gaat. Maar vragen waarom er geen foto's op het dressoir staan van jullie zoon en dat je het gevoel hebt dat dat je man kwetst lijkt me best een goed idee.

Ik zou nog wel als tip willen geven dat je, omdat je niet hun eigen kind bent, het voorzichtig brengt. Ik weet niet hoe ze met kritiek omgaan, maar ik denk dat van een schoonkind minder geaccepteerd wordt dan van een eigen kind.



Succes ermee!



Groetjes Rosi
Het is niet zo dat ik je een materialistische bitch vind.

Ik denk alleen dan mensen vaak van "de koude kant" eerder iets degelijks denken en dat als jij naar je schoonouders gaat om te vertellen wat hun zoon van hun gedrag vind, dat je dan alleen mar een dikke vette familieruzie krijgt, want dan voelt zoon zich tussen twee vuren geplaatst en dat geelft vooal ellende.



Als de band met je schoonma verdr goed is, zou ik zeggen dat je graag ook een foto van jouw kleine spruit op het dressoir zou zien.



Overiegbns is bij mijn ouders de foto van hun erste kleinkind ook veel groter en prominenter aanwezig dan die van de overige kleinkinderen, maar die zijn allemaal uit hetzelfde gezin, dus minder gezeur.
Het kind van een dochter voelt vaak anders dan het kind van een zoon. Raar, maar dat heb ik vaak gehoord. Dat gedoe over de foto's? Raar, maar ik zou me er niet druk om maken.
Krengiserweer schreef op 29 februari 2008 @ 14:54:





Overiegbns is bij mijn ouders de foto van hun erste kleinkind ook veel groter en prominenter aanwezig dan die van de overige kleinkinderen, maar die zijn allemaal uit hetzelfde gezin, dus minder gezeur.
Hier ook. Zoonlief staat overal, groot en klein, bij oma. Dochterlief staat alleen heel klein aan de muur, heel onzichtbaar. Nooit erover nagedacht.
Jeetje Carrie, wat een naar verhaal. Bedankt dat je het vertelde. Dit is nou precies wat ik wil voorkomen!



En Rosi, nee het gaat me natuurlijk helemaal niet om de kadootjes, ik vind het alleen zo rot voor mijn man en zoontje. En ik twijfel dus toch nog wel tussen "laat maar zitten" en het voorzichtig brengen, ook al denk dat dat laatste het beste is, juist om eventuele escalatie te voorkomen.



Groetjes Freeke
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het eerlijk gezegd ook een beetje zwak van je man dat hij wel opmerkingen naar jou toe maakt dat hij zich gekwetst voelt door hun gedrag, maar ze hier vervolgens niet op aanspreekt. Ik denk dat hij dat beter wél kan doen, voordat irritaties zich gaan opstapelen en het een mega familieruzie wordt.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven