Kinderen
alle pijlers
Vinden jullie dit ook raar van schoonma of stel ik me aan?
vrijdag 29 februari 2008 om 13:42
Hallo allemaal,
Graag wil ik jullie iets voorleggen waar ik mee zit, alhoewel ik niet precies weet of het nou aan mij ligt. Het punt is het volgende. Wij zijn sinds bijna een jaar de trotse ouders geworden van een jongen. Voor mijn ouders was dit het vierde kleinkind, voor mijn schoonouders het tweede. Mijn schoonzus heeft een dochter van 5 en mijn 2 zussen hebben bij elkaar 3 kinderen. Mijn ouders waren, net zoals bij de andere kleinkinderen, dolblij met hem en hadden vanaf dag 1 foto;s van de kleine in huis staan. Bij mijn schoonouders was dit niet het geval. Wel staan er 4 hele grote foto's van ons nichtje (hun andere kleinkind dus) op het dressoir.
Na een paar maanden zij mijn man gekscherend van, fijn dat er voor m (ons kind) ook een plekje op het dressoir is ingeruimd (hint hint) Hier werd echter niet op gereageerd. na 6 maanden pas hebben ze een heel klein fotootje van hem op het zijmuurtje gehangen, totaal niet in het zicht. Laatst hadden wij mooie foto's laten maken bij een fotograaf, en voor beide ouders een exemplaar bijbesteld. Ook deze mooie foto werd echter niet neergezet, maar opgehangen in het computerkamertje boven. Wel was er inmiddels nog een nieuwe grote schoolfoto van het nichtje op het dressoir bijgekomen. Ook tijdens de zwangerschap vond ik ze raar gedragen. Toen mijn schoonzus zwanger was, kreeg ze een kinderkamer en een kinderwagen van mijn schoonouders. Toen ik zwanger was, vroeg ze wel iedere keer wat we wilden hebben, maar vervolgens kocht ze nooit wat. En iedere keer bleef ze maar vragen, en iedere keer werd ons lijstje korter, omdat we inmiddels van mijn ouders en zussen en oma al aardig wat grote dingen hadden gekregen. Uiteindelijk heeft ze 1 pakje gekocht tijdens de zwangerschap, en toen hij eenmaal geboren was zei ze van : ja ik had dit of dat ook wel willen geven, maar iedereen was me voor"maar dat sloeg nergens op, want in het begin hadden we nog helemaal niets en had ze alle gelegenheid om wat te kopen. Ik merkte aan mijn vriendinnen en zussen ook dat ze het raar vonden, de meeste mensen vroegen toch tijdens de kraamtijd van "en wat heb je van je schoonouders gehad? Als ik dan zei nou eigenlijk niks keken ze me raar aan. Nou vind ik het persoonlijk niet zo heel erg allemaal, maar ik vind het sneu voor mijn man! Ik merk dat hij de laatste tijd niet meer zo graag naar zijn ouders toegaat als normaal, en vaak maakt hij dan opmerkingen zoals"ach, we gaan deze keer maar niet want wij zijn toch niet belangrijk voor ze. " Het is toch ook raar om je ene kind een complete kinderkamer en kinderwagen te geven, en je andere kind niets? Volgens mijn man trok ze altijd al veel meer naar zijn zus toe, maar dat is toch raar om dat dan ook door te trekken naar je kleinkinderen? Als ik dan mijn ouders zie, die zullen echt nooit onderscheid maken tussen de kleinkinderen, en van ieder kleinkind staan evenveel foto's. Het gekke is dat het verder hele lieve mensen zijn, waar ik nog nooit problemen mee heb gehad. Ze komen regelmatig langs en dan is het altijd gezellig. \Ook hebben ze meerdere keren tegen mij gezegd dat ze zo blij zijn met mij als schoondochter, dus daar kan het ook niet aan liggen.
Maar juist omdat het verder lieve mensen zijn, vraag ik me echt af, doen ze dit nou express of zouden ze er gewoon geen idee van hebben dat dit mijn man kwetst? Wat vinden jullie, wat moet ik hier nou mee? Ik ben echt bang dat het een verwijdering tussen mijn man en hun kan veroorzaken, terwijl zij het misschien helemaal niet bewust doen. Aan de andere kant vind ik het ook stom om het bij hen ter sprake te brengen, alsof ik heel gierig zit te wachten op hun kado's.
sorry tis een heel verhaal geworden, maar ik ben benieuwd wat jullie hiervan vinden?
Groetjes Freeke
Graag wil ik jullie iets voorleggen waar ik mee zit, alhoewel ik niet precies weet of het nou aan mij ligt. Het punt is het volgende. Wij zijn sinds bijna een jaar de trotse ouders geworden van een jongen. Voor mijn ouders was dit het vierde kleinkind, voor mijn schoonouders het tweede. Mijn schoonzus heeft een dochter van 5 en mijn 2 zussen hebben bij elkaar 3 kinderen. Mijn ouders waren, net zoals bij de andere kleinkinderen, dolblij met hem en hadden vanaf dag 1 foto;s van de kleine in huis staan. Bij mijn schoonouders was dit niet het geval. Wel staan er 4 hele grote foto's van ons nichtje (hun andere kleinkind dus) op het dressoir.
Na een paar maanden zij mijn man gekscherend van, fijn dat er voor m (ons kind) ook een plekje op het dressoir is ingeruimd (hint hint) Hier werd echter niet op gereageerd. na 6 maanden pas hebben ze een heel klein fotootje van hem op het zijmuurtje gehangen, totaal niet in het zicht. Laatst hadden wij mooie foto's laten maken bij een fotograaf, en voor beide ouders een exemplaar bijbesteld. Ook deze mooie foto werd echter niet neergezet, maar opgehangen in het computerkamertje boven. Wel was er inmiddels nog een nieuwe grote schoolfoto van het nichtje op het dressoir bijgekomen. Ook tijdens de zwangerschap vond ik ze raar gedragen. Toen mijn schoonzus zwanger was, kreeg ze een kinderkamer en een kinderwagen van mijn schoonouders. Toen ik zwanger was, vroeg ze wel iedere keer wat we wilden hebben, maar vervolgens kocht ze nooit wat. En iedere keer bleef ze maar vragen, en iedere keer werd ons lijstje korter, omdat we inmiddels van mijn ouders en zussen en oma al aardig wat grote dingen hadden gekregen. Uiteindelijk heeft ze 1 pakje gekocht tijdens de zwangerschap, en toen hij eenmaal geboren was zei ze van : ja ik had dit of dat ook wel willen geven, maar iedereen was me voor"maar dat sloeg nergens op, want in het begin hadden we nog helemaal niets en had ze alle gelegenheid om wat te kopen. Ik merkte aan mijn vriendinnen en zussen ook dat ze het raar vonden, de meeste mensen vroegen toch tijdens de kraamtijd van "en wat heb je van je schoonouders gehad? Als ik dan zei nou eigenlijk niks keken ze me raar aan. Nou vind ik het persoonlijk niet zo heel erg allemaal, maar ik vind het sneu voor mijn man! Ik merk dat hij de laatste tijd niet meer zo graag naar zijn ouders toegaat als normaal, en vaak maakt hij dan opmerkingen zoals"ach, we gaan deze keer maar niet want wij zijn toch niet belangrijk voor ze. " Het is toch ook raar om je ene kind een complete kinderkamer en kinderwagen te geven, en je andere kind niets? Volgens mijn man trok ze altijd al veel meer naar zijn zus toe, maar dat is toch raar om dat dan ook door te trekken naar je kleinkinderen? Als ik dan mijn ouders zie, die zullen echt nooit onderscheid maken tussen de kleinkinderen, en van ieder kleinkind staan evenveel foto's. Het gekke is dat het verder hele lieve mensen zijn, waar ik nog nooit problemen mee heb gehad. Ze komen regelmatig langs en dan is het altijd gezellig. \Ook hebben ze meerdere keren tegen mij gezegd dat ze zo blij zijn met mij als schoondochter, dus daar kan het ook niet aan liggen.
Maar juist omdat het verder lieve mensen zijn, vraag ik me echt af, doen ze dit nou express of zouden ze er gewoon geen idee van hebben dat dit mijn man kwetst? Wat vinden jullie, wat moet ik hier nou mee? Ik ben echt bang dat het een verwijdering tussen mijn man en hun kan veroorzaken, terwijl zij het misschien helemaal niet bewust doen. Aan de andere kant vind ik het ook stom om het bij hen ter sprake te brengen, alsof ik heel gierig zit te wachten op hun kado's.
sorry tis een heel verhaal geworden, maar ik ben benieuwd wat jullie hiervan vinden?
Groetjes Freeke
vrijdag 29 februari 2008 om 15:28
Hier ook ongeveer hetzelfde meegemaakt. Op zich hebben (of beter: hadden) we altijd een redelijk goede band met de ouders van mijn man. Maar vanaf het moment dat ik zwanger was is dat toch geleidelijk aan veranderd. Wij kunnen maar moeilijk begrijpen dat zij zo'n verschil maken tussen hun kleindochter en onze zoon. Hoewel het voor het overige wel nog goed klikt, blijkt toch dat dit ons (en dan zeker ook manlief) dermate stoort dat we minder vaak bij ze op bezoek gaan dan eerder het geval was.
Het begon eigenlijk al ana het ptille begin van de zwangerschap. Toen we vertelden dat we een kindje zouden krijgen toen was hun reactie behoorlijk lauwtjes. Na drie zinnen ging het gesprek alweer ergens anders over. Vervolgens hebben ze op drie rompertjes en wat sokjes na helemaal geen cadeautje gekocht tijdens mijn zwangerschap terwijl mijn schoonzusje (hun dochter dus) een jaar eerder overladen werd met cadeaus toen ze zwanger was.
Op een gegeven moment hebben we gevraagd of ze het leuk zouden vinden om mee te gaan winkelen naar een grote meubelboulevard waar ook een paar grote babyzaken lagen. Normaal gesproken zijn ze gek op winkelen, al helemaal naar meubelboulevards en zo, maar nu was hun enthousiasme ver te zoeken. Uiteindelijk zijn ze wel meegegaan en hebben vervolgens de hele dag over hun kleindochter (dochtertje van hun dochter dus, die toen ongeveer 8 maanden was) gepraat. Zelfs in de babywinkel waar manlief en ik alle spulletjes aan het bewonderen waren heeft ze alleen maar gezegd dat dit en dat toch zo leuk was voor kleindochter. Ze heeft toen ook nog cadeautjes voor kleindochter gekocht en helemaal niks voor ons. (En echt, het gaat me helemaal niet om de cadeaus maar om het signaal dat hier van uit gaat richting ons en ons kind!).
Toen ik ongeveer 20 weken zwanger was hadden we een feest van een zus van mijn schoonmoeder waar zij heel goed contact mee hebben. Wij zien die mensen niet zo vaak, maar gingen nu wel naar het feest. Toen bleek dat helemaal niemand van de famillie wist dat wij een kindje kregen. Hoewel mijn schoonouders hun in de tijd tussen dat wij verteld hadden dat ik zwanger was en het feest hen nog regelmatig gesproken hebben, hebben ze dit nieuws dus helemaal niet vermeld. Ik was er echt behoorlijk verslagen van die avond en we zijn toen vroeg naar huis gegaan. Later hebben we mijn schoonouders hier op aangesproken en ze reageerden erg lakoniek ... ze was het gewoon vergeten te vertellen.
Nou ... zo zijn er nog wel een aantal dingen gebeurd. Ook na de geboorte van onze zoon. En dat alles heeft er toe geleid dat het contact nu niet zo heel erg goed meer is. Ik vind dit ook erg rot voor mijn man. Mijn man heeft het hier wel eens over gehad met zijn ouders maar ze wuiven alles weg en zeggen telkens dat wij het niet goed zien. Zo praten ze ons nog bijna een schuldgevoel aan!
Als ik jou was zou ik samen met je man het onderwerp aansnijden bij je schoonouders en afhankelijk van hun reactie kun je dan bekijken hoe je er verder mee om wilt gaan ... Veel succes!
Het begon eigenlijk al ana het ptille begin van de zwangerschap. Toen we vertelden dat we een kindje zouden krijgen toen was hun reactie behoorlijk lauwtjes. Na drie zinnen ging het gesprek alweer ergens anders over. Vervolgens hebben ze op drie rompertjes en wat sokjes na helemaal geen cadeautje gekocht tijdens mijn zwangerschap terwijl mijn schoonzusje (hun dochter dus) een jaar eerder overladen werd met cadeaus toen ze zwanger was.
Op een gegeven moment hebben we gevraagd of ze het leuk zouden vinden om mee te gaan winkelen naar een grote meubelboulevard waar ook een paar grote babyzaken lagen. Normaal gesproken zijn ze gek op winkelen, al helemaal naar meubelboulevards en zo, maar nu was hun enthousiasme ver te zoeken. Uiteindelijk zijn ze wel meegegaan en hebben vervolgens de hele dag over hun kleindochter (dochtertje van hun dochter dus, die toen ongeveer 8 maanden was) gepraat. Zelfs in de babywinkel waar manlief en ik alle spulletjes aan het bewonderen waren heeft ze alleen maar gezegd dat dit en dat toch zo leuk was voor kleindochter. Ze heeft toen ook nog cadeautjes voor kleindochter gekocht en helemaal niks voor ons. (En echt, het gaat me helemaal niet om de cadeaus maar om het signaal dat hier van uit gaat richting ons en ons kind!).
Toen ik ongeveer 20 weken zwanger was hadden we een feest van een zus van mijn schoonmoeder waar zij heel goed contact mee hebben. Wij zien die mensen niet zo vaak, maar gingen nu wel naar het feest. Toen bleek dat helemaal niemand van de famillie wist dat wij een kindje kregen. Hoewel mijn schoonouders hun in de tijd tussen dat wij verteld hadden dat ik zwanger was en het feest hen nog regelmatig gesproken hebben, hebben ze dit nieuws dus helemaal niet vermeld. Ik was er echt behoorlijk verslagen van die avond en we zijn toen vroeg naar huis gegaan. Later hebben we mijn schoonouders hier op aangesproken en ze reageerden erg lakoniek ... ze was het gewoon vergeten te vertellen.
Nou ... zo zijn er nog wel een aantal dingen gebeurd. Ook na de geboorte van onze zoon. En dat alles heeft er toe geleid dat het contact nu niet zo heel erg goed meer is. Ik vind dit ook erg rot voor mijn man. Mijn man heeft het hier wel eens over gehad met zijn ouders maar ze wuiven alles weg en zeggen telkens dat wij het niet goed zien. Zo praten ze ons nog bijna een schuldgevoel aan!
Als ik jou was zou ik samen met je man het onderwerp aansnijden bij je schoonouders en afhankelijk van hun reactie kun je dan bekijken hoe je er verder mee om wilt gaan ... Veel succes!
vrijdag 29 februari 2008 om 16:31
Hier is het al jaren zo (wil niet de indruk geven dat het bij jou niet kan veranderen)
Toen mijn zoontje geboren werd bijna 9 jaar geleden liepen ze met hem weg,Maar toen bijna 3 jaar later mijn neefje geboren werd was dat snel over.Mijn dochter en mijn oudste neefje schelen een week.Tijdens de zwangerschap was het al duidelijk dat er een enorm verschil was in de behandeling van mijn schoonzusje (niet hun eigen kind) en mij.Zij hoefde maar te bellen met een pijntje en ze kwamen gelijk een paar dagen helpen in huis (terwijl ze op 3 kwartier rijden wonen en nog geen kinderen hadden).
Ik heb dagen ziek op bed gelegen met een zoontje van 3 in huis maar ze hadden echt geen tijd om te komen helpen, dat moest mijn moeder maar doen.
En helaas is het nog steeds precies zo.
Ze hoeft maar een kik te geven en ze staan er op de stoep terwijl wij alleen maar te horen krijgen dat ze geen tijd hebben.
Ondertussen wel zeuren dat ze de kleinkinderen zo weinig zien.
Net of ik steeds zin heb om te merken dat mijn kinderen blijkbaar minder zijn als mijn neefjes.
Ik denk dat het hier terug te voeren is op het verleden.
Mijn man is ook altijd minder behandeld als mijn zwager en dat voert blijkbaar door in de toekomst en in de kleinkinderen.
Ik heb me er in middels bij neergelegd.Ik heb het vaak genoeg aangekaart maar er werd steeds gezegd dat dat onzin was en ik me niet zo aan moest stellen.
Vindt het zielig voor de kinderen maar gelukkig hebben ze het nog niet door.
En ik ga ook niet zitten wachten op de dag dat ze vragen " mamma waarom vinden opa en oma onze neefjes liever als ons" Dan heb ik liever de vraag " mamma waarom gaan we niet zo vaak naar opa en oma"
Ik wens je heel veel succes en sterkte.
En denk eraan dat je eigen gezin ten alle tijden het belangrijkste is.
Toen mijn zoontje geboren werd bijna 9 jaar geleden liepen ze met hem weg,Maar toen bijna 3 jaar later mijn neefje geboren werd was dat snel over.Mijn dochter en mijn oudste neefje schelen een week.Tijdens de zwangerschap was het al duidelijk dat er een enorm verschil was in de behandeling van mijn schoonzusje (niet hun eigen kind) en mij.Zij hoefde maar te bellen met een pijntje en ze kwamen gelijk een paar dagen helpen in huis (terwijl ze op 3 kwartier rijden wonen en nog geen kinderen hadden).
Ik heb dagen ziek op bed gelegen met een zoontje van 3 in huis maar ze hadden echt geen tijd om te komen helpen, dat moest mijn moeder maar doen.
En helaas is het nog steeds precies zo.
Ze hoeft maar een kik te geven en ze staan er op de stoep terwijl wij alleen maar te horen krijgen dat ze geen tijd hebben.
Ondertussen wel zeuren dat ze de kleinkinderen zo weinig zien.
Net of ik steeds zin heb om te merken dat mijn kinderen blijkbaar minder zijn als mijn neefjes.
Ik denk dat het hier terug te voeren is op het verleden.
Mijn man is ook altijd minder behandeld als mijn zwager en dat voert blijkbaar door in de toekomst en in de kleinkinderen.
Ik heb me er in middels bij neergelegd.Ik heb het vaak genoeg aangekaart maar er werd steeds gezegd dat dat onzin was en ik me niet zo aan moest stellen.
Vindt het zielig voor de kinderen maar gelukkig hebben ze het nog niet door.
En ik ga ook niet zitten wachten op de dag dat ze vragen " mamma waarom vinden opa en oma onze neefjes liever als ons" Dan heb ik liever de vraag " mamma waarom gaan we niet zo vaak naar opa en oma"
Ik wens je heel veel succes en sterkte.
En denk eraan dat je eigen gezin ten alle tijden het belangrijkste is.
vrijdag 29 februari 2008 om 17:13
vrijdag 29 februari 2008 om 17:47
Ik herken het verhaal, maar dan omdat ik aan de andere kant zit. Mijn oudste is het eerste kleinkind van mijn ouders. Mijn vader is dol op hem. Het nichtje dat daarna kwam en mijn tweede kind zijn duidelijk minder belangrijk voor hem. Ik vind dit erg vervelend, vooral omdat het weer eens bewijst dat de geschiedenis zich blijft herhalen...
Mijn oma, de moeder van mijn vader, had een hele trits kleinkinderen en ze had duidelijk haar lievelingetjes. Het favorietje kreeg bij haar eindexamen een ring uit de erfenis, een ander nichtje dat tegelijk examen deed kreeg een tientje in een envelop. Dit gaf scheve ogen en gezeur, ook mijn vader ergerde zich eraan en nu doet hij hetzelfde. De kadootjes zijn overigens gelijk voor alledrie, maar het is overduidelijk waar zijn interesse ligt, hij vraagt altijd alleen naar de oudste. Ik heb me er bij neergelegd, ik erger me maar weet dat het toch niet uit te praten valt.
Familie, je moet het er maar mee doen.......
Mijn oma, de moeder van mijn vader, had een hele trits kleinkinderen en ze had duidelijk haar lievelingetjes. Het favorietje kreeg bij haar eindexamen een ring uit de erfenis, een ander nichtje dat tegelijk examen deed kreeg een tientje in een envelop. Dit gaf scheve ogen en gezeur, ook mijn vader ergerde zich eraan en nu doet hij hetzelfde. De kadootjes zijn overigens gelijk voor alledrie, maar het is overduidelijk waar zijn interesse ligt, hij vraagt altijd alleen naar de oudste. Ik heb me er bij neergelegd, ik erger me maar weet dat het toch niet uit te praten valt.
Familie, je moet het er maar mee doen.......
vrijdag 29 februari 2008 om 20:34
Als ik al jullie reakties zo doorlees kan ik me niet voorstellen dat deze dingen 'onbewust' gebeuren.
Hier ook veel kleinkinderen, van dochters en schoondochters. Met de een hebben mijn ouders een beter kontakt dan met de ander, maar met kadootjes en zulk soort dingen was iedereen gelijk. Ik (dochter) een kinderwagen bij de oudste, de rest ook.
Vind het gewoon ontzettend onaardig. Dat doe je toch niet als opa en oma????
Hier ook veel kleinkinderen, van dochters en schoondochters. Met de een hebben mijn ouders een beter kontakt dan met de ander, maar met kadootjes en zulk soort dingen was iedereen gelijk. Ik (dochter) een kinderwagen bij de oudste, de rest ook.
Vind het gewoon ontzettend onaardig. Dat doe je toch niet als opa en oma????
vrijdag 29 februari 2008 om 20:43
Ook hier dezelfde situatie. Mijn schoonouders zijn gescheiden en mijn schoonmoeder heeft niet veel te besteden. Zij is heel eerlijk naar al haar kleinkinderen toe, bijv. een bepaald bedrag voor een verjaardagscadeautje.
Maar mijn schoonvader is heel anders. Hij heeft altijd beter kunnen opschieten met zijn oudste zoon, wat mijn zwager is. Mijn man is de jongste zoon en heeft altijd meer met zijn moeder gehad.
De kinderen van mijn zwager krijgen ook veel meer cadeautjes van mijn schoonvader dan mijn dochter krijgt. Ik ben nu 38 weken zwanger en heb deze zwangerschap nog helemaal niets gekregen. Hij heeft nu 1 keer gevraagd hoe het gaat.
De eerste van mijn zwager kreeg alle kleding, schoenen en speelgoed van mijn schoonvader. Mijn zwager en schoonzus hebben voor de 1e niets gekocht. Wij kregen dat niet. Hij had er geen geld meer voor zei hij. Hij vertelde er nog bij dat hij dat zo vervelend vond.
Drie weken later belde hij om te vragen of mijn man hem naar de babywinkel kon rijden, want zwager en schoonzus kregen een box cadeau van hem. Toen barste bij mijn man de bom en heeft hij zijn vader verteld dat het nu toch heel erg oneerlijk werd. Mijn schoonvader reageerde dat hij zich daar helemaal niet bewust van was en was nogal boos hierom. Mijn schoonvader nam ook contact op hierover met mijn schoonmoeder, maar die was het eens met ons.
Mijn schoonvader heeft toen na een tijdje gezegd dat hij er op zou letten. Dat is even goed gegaan, maar inmiddels is het er toch weer ingeslopen. Hij zegt er nu altijd wel bij, dat krijgen jullie ook, maar dat gebeurt dus nooit.
Ik heb me er bij neergelegd. Wij hebben het financieel niet nodig, mijn zwager trouwens ook niet, maar goed.
Ik (probeer) een positieve houding naar mijn schoonvader toe te hebben voor mijn dochter die trouwens gek is op haar opa. Maar ik denk dat het in de toekomst wel duidelijk voor haar zal zijn.
Deze hele houding van mijn schoonvader is ook te zien in het aantal foto's dat er hangt en bijv. het afzeggen van afspraken om langs te komen.
Ik vind het belangrijk dat mijn dochter de kans krijgt om haar opa te leren kennen, maar verder weet ik dat het nooit zal veranderen.
Maar mijn schoonvader is heel anders. Hij heeft altijd beter kunnen opschieten met zijn oudste zoon, wat mijn zwager is. Mijn man is de jongste zoon en heeft altijd meer met zijn moeder gehad.
De kinderen van mijn zwager krijgen ook veel meer cadeautjes van mijn schoonvader dan mijn dochter krijgt. Ik ben nu 38 weken zwanger en heb deze zwangerschap nog helemaal niets gekregen. Hij heeft nu 1 keer gevraagd hoe het gaat.
De eerste van mijn zwager kreeg alle kleding, schoenen en speelgoed van mijn schoonvader. Mijn zwager en schoonzus hebben voor de 1e niets gekocht. Wij kregen dat niet. Hij had er geen geld meer voor zei hij. Hij vertelde er nog bij dat hij dat zo vervelend vond.
Drie weken later belde hij om te vragen of mijn man hem naar de babywinkel kon rijden, want zwager en schoonzus kregen een box cadeau van hem. Toen barste bij mijn man de bom en heeft hij zijn vader verteld dat het nu toch heel erg oneerlijk werd. Mijn schoonvader reageerde dat hij zich daar helemaal niet bewust van was en was nogal boos hierom. Mijn schoonvader nam ook contact op hierover met mijn schoonmoeder, maar die was het eens met ons.
Mijn schoonvader heeft toen na een tijdje gezegd dat hij er op zou letten. Dat is even goed gegaan, maar inmiddels is het er toch weer ingeslopen. Hij zegt er nu altijd wel bij, dat krijgen jullie ook, maar dat gebeurt dus nooit.
Ik heb me er bij neergelegd. Wij hebben het financieel niet nodig, mijn zwager trouwens ook niet, maar goed.
Ik (probeer) een positieve houding naar mijn schoonvader toe te hebben voor mijn dochter die trouwens gek is op haar opa. Maar ik denk dat het in de toekomst wel duidelijk voor haar zal zijn.
Deze hele houding van mijn schoonvader is ook te zien in het aantal foto's dat er hangt en bijv. het afzeggen van afspraken om langs te komen.
Ik vind het belangrijk dat mijn dochter de kans krijgt om haar opa te leren kennen, maar verder weet ik dat het nooit zal veranderen.
vrijdag 29 februari 2008 om 22:40
Ik merk ook zulke dingen bij mijn schoonfamilie. Naar mijn idee wordt mijn schoonzusje ontzettend voorgetrokken, is alles geweldig aan haar. Terwijl mijn vriend nogal eens wordt afgezeken, door zowel zijn moeder als mijn schoonzusje. Ik vind dat er op die manier dus flink onderscheid gemaakt wordt. Dit jaar bevalt mijn schoonzusje van haar eerste kind. Wij hebben geen kinderen. Ik kan natuurlijk niet in de toekomst kijken, maar mijn vermoeden is wel dat als wij in de toekomst ook kinderen zouden krijgen, dat die dan ook lang niet zo belangrijk en goed zijn als de kinderen van mijn schoonzusje.Maar misschien zeg ik dit wel iets te voorbarig.
zondag 2 maart 2008 om 11:41
Nee hoor, ik moet helemaal niks. De bom is hier gebarsten toen mijn ouders naar de andere kant van het land verhuisden en geen belangstelling meer toonden. Toen vervolgens ook nog een keer de opmerking viel dat de kinderen vaak aan dingen zaten waar ze niet aan mochten komen en dat mijn vader ze net zo lief zag gaan als komen was de knoop snel doorgehakt. Ik hoef helemaal NIETS met mensen die hun (klein)kinderen zo behandelen.
zondag 2 maart 2008 om 11:54
Freeke, heb de reacties hier niet gelezen. maar het gaat je toch ook niet om de kadootjes, ook het feit dat er geen foto's staan of zo zit je dwars. Logisch. Als je een goede verhouding hebt met je schoonouders zou ik het ter sprake brengen. Wat heb je nog te verliezen? En misschien is je man wel teveel gekwetst of is dat juist te vaak gebeurd dat hij het niet wil doen (kan me er wel iets bij voorstellen..)
Succes hoor.
Succes hoor.
zondag 2 maart 2008 om 13:48
Hoogstwaarschijnlijk gebeurd er dalijk hetzelfde als bij de meesten: altijd als iedereen er is kijken opa en oma alleen nog maar naar hun kleinkind en alle anderen kunnen wel gaan.
Mijn schoonouders konden er ook wat van. Mijn man is enig kind, maar neven, nichten, broers, zussen en hun ouders waren belangrijker dan hun eigen zoon. Papalelie is jarig op 1 januari (hoe slecht kun je het treffen) en overal moest gelukkig nieuwjaar gewenst worden en aan zijn verjaardag gingen ze voorbij.
Dochterlelie was het eerste jaar totaal onbelangrijk, totdat ze opa en oma kon zeggen. Hehe. Maar toen ging het alleen nog maar om haar en wij zaten er voor spek en bonen bij. Uiteindelijk is papalelie ontploft en we zijn er al 2 jaar niet meer geweest.
Dochterlelie wilde er nog wel naartoe. Dus is mijn moeder met mijn dochter naar mijn schoonmoeder geweest. Bij het weggaan zei schoonma: met kerst moet je oma maar bellen, dan brengt de kerstman je een kadootje....
Dat klinkt op zich nog helemaal niet zo onaardig. Wat wel onaardig is, is dat ze dat meent. Dochterlelie is 7, die denkt daar nog niet zo over na. Maar schoonma heeft dus ook niet gebeld. Die zit nu te wachten tot dochterlelie belt, en als ze dat niet doet is er geen contact. En ook dochterlelie is enig kind.....
