Kinderen
alle pijlers
Volwassen kind wil geen contact met mij
maandag 12 juni 2023 om 08:35
Mijn oudste kind (midden 20) wil sinds enkele jaren geen contact met mij. Ik weet niet waarom. Er is geen ruzie geweest.
Hij zit op het autismespectrum, in zijn puberteit botsten we behoorlijk. Later is dat weer goed gekomen. Hij is zoekende naar zijn plek in de wereld, ik heb hem daarbij ondersteund en hem zelf zijn keuzes laten maken.
En ineens reageerde hij niet meer op appjes. Via zijn vader hoorde ik dat hij zijn telefoon heeft weggedaan. Met hem heeft hij wel contact, gelukkig. Ex verwijt mij van alles waarom zoon geen contact meer zou willen, maar zolang ik het van zoon zelf niet hoor, geloof ik daar weinig van.
Ik probeer om de paar maanden contact te leggen zonder iets van hem te verlangen (hij leest nog wel zijn mail), en in drie jaar heeft hij één keer kort gereageerd. Ik kan het vrij goed laten, maar soms vind ik het onwijs lastig en pijnlijk. Hij is volwassen, mag zijn eigen keuzes maken, daar ben ik in mijn hoofd helemaal oké mee. Maar mijn hart doet er soms erg pijn van.
Hoe gaan anderen daarmee om?
Hij zit op het autismespectrum, in zijn puberteit botsten we behoorlijk. Later is dat weer goed gekomen. Hij is zoekende naar zijn plek in de wereld, ik heb hem daarbij ondersteund en hem zelf zijn keuzes laten maken.
En ineens reageerde hij niet meer op appjes. Via zijn vader hoorde ik dat hij zijn telefoon heeft weggedaan. Met hem heeft hij wel contact, gelukkig. Ex verwijt mij van alles waarom zoon geen contact meer zou willen, maar zolang ik het van zoon zelf niet hoor, geloof ik daar weinig van.
Ik probeer om de paar maanden contact te leggen zonder iets van hem te verlangen (hij leest nog wel zijn mail), en in drie jaar heeft hij één keer kort gereageerd. Ik kan het vrij goed laten, maar soms vind ik het onwijs lastig en pijnlijk. Hij is volwassen, mag zijn eigen keuzes maken, daar ben ik in mijn hoofd helemaal oké mee. Maar mijn hart doet er soms erg pijn van.
Hoe gaan anderen daarmee om?
maandag 12 juni 2023 om 08:55
Ik weet niet hoe ik er mee om zou gaan, ik heb wel het contact met mijn zus tot een minimum beperkt. Als ik haar zie dan is ze niet meer dan een kennis die ook op het feestje is en zo behandel ik haar ook, er is geen openlijke ruzie. We verschillen veel van karakter en interesses en ze zal best een deel gelijk hebben in haar visie op de situatie. Maar ik heb geen behoefte dit verder uit te zoeken en mijn eigen aandeel onder de loep te nemen. Hoe kinderachtig ook, zij vindt het blijkbaar ook prima zo en doet geen pogingen tot meer contact. Dus waarom zou ik....
Wil je het echt verbeteren dan zul je de punten die je via je ex door hebt gekregen, serieus moeten nemen en daarop open reageren. Hoe jij de dingen ervaart, is niet hoe hij het ervaart. Zijn ASS hoort bij hem, dat is geen excuus voor jou om je gelijk te halen of zijn punten te bagatelliseren. Wachten tot je het van hem zelf hoort, gaat je niet helpen. Je kent zijn punten, je zou kunnen vragen of hij er met je over wil praten, eventueel met een mediator. En anders accepteren dat het nu zo is gelopen en blij zijn met het contact wat er via de mail nog is
Wil je het echt verbeteren dan zul je de punten die je via je ex door hebt gekregen, serieus moeten nemen en daarop open reageren. Hoe jij de dingen ervaart, is niet hoe hij het ervaart. Zijn ASS hoort bij hem, dat is geen excuus voor jou om je gelijk te halen of zijn punten te bagatelliseren. Wachten tot je het van hem zelf hoort, gaat je niet helpen. Je kent zijn punten, je zou kunnen vragen of hij er met je over wil praten, eventueel met een mediator. En anders accepteren dat het nu zo is gelopen en blij zijn met het contact wat er via de mail nog is
maandag 12 juni 2023 om 08:59
Nou dat is het dus, ik ken zijn punten niet. Ex verwijt mij dingen vanuit hemzelf, die niet over mijn zoon gaan. Ik hoef mijn gelijk ook niet te hebben, het is geen welles-nietes. Ik heb totaal geen behoefte om met mijn ex en een mediator te gaan praten, dat station ben ik al heel lang gepasseerd. Ik bagatelliseer niets van wat mijn zoon tegen me zegt, integendeel, juist. Je neemt hier wat dingen aan die er niet zijn.MrsDuck schreef: ↑12-06-2023 08:55Wil je het echt verbeteren dan zul je de punten die je via je ex door hebt gekregen, serieus moeten nemen en daarop open reageren. Hoe jij de dingen ervaart, is niet hoe hij het ervaart. Zijn ASS hoort bij hem, dat is geen excuus voor jou om je gelijk te halen of zijn punten te bagatelliseren. Wachten tot je het van hem zelf hoort, gaat je niet helpen. Je kent zijn punten, je zou kunnen vragen of hij er met je over wil praten, eventueel met een mediator. En anders accepteren dat het nu zo is gelopen en blij zijn met het contact wat er via de mail nog is
maandag 12 juni 2023 om 09:02
We botsten behoorlijk, maar daarna hebben we een paar jaar een goed contact gehad. Hij belde mij als eerste als er iets was dat hem verdriet deed of als hij het niet zag zitten. Tot het ineens ophield. Zoon heeft nooit iets laten weten of en wat hem dwars zat, dus ik tast in het duister. Het kan goed zijn dat hij iets niet prettig vindt, maar zonder dat ik dat weet, heb ik geen idee wat. In mijn berichten aan hem verwijt ik hem ook niets, ik laat hem juist weten dat ik trots op hem ben hoe hij zijn weg zoekt en vindt. Geen verwachtingen of verwijten.
maandag 12 juni 2023 om 09:05
Hoe lastig ook, zoon zal toch een reden hebben. Contact verbreken met een ouder doe je niet zomaar. Zeker als hij met zijn vader wel gewoon contact heeft.
Als je echt bij jezelf te rade gaat, is er dan niks waarvan je denkt dat het wel eens een reden kan zijn? Dat botsen, hoe zag dat eruit? Op wat voor manier is dat weer goedgekomen, hebben jullie dat ooit echt uitgesproken?
Als je echt bij jezelf te rade gaat, is er dan niks waarvan je denkt dat het wel eens een reden kan zijn? Dat botsen, hoe zag dat eruit? Op wat voor manier is dat weer goedgekomen, hebben jullie dat ooit echt uitgesproken?
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
maandag 12 juni 2023 om 09:06
Hem opzoeken voor een gesprek is geen optie?
Je kan wel zeggen dat je weinig gelooft van wat je ex zegt, maar feit is dat je zoon wel contact met zijn vader heeft maar niet mer jou.
Dat lijkt me erg pijnlijk en ik zou in ieder geval willen weten of er iets is wat ik zou kunnen doen om het contact te verbeteren. Of in ieder geval te weten wat precies de reden is.
Je kan wel zeggen dat je weinig gelooft van wat je ex zegt, maar feit is dat je zoon wel contact met zijn vader heeft maar niet mer jou.
Dat lijkt me erg pijnlijk en ik zou in ieder geval willen weten of er iets is wat ik zou kunnen doen om het contact te verbeteren. Of in ieder geval te weten wat precies de reden is.
maandag 12 juni 2023 om 09:11
Mediation met je zoon... en de verwijten van je ex, hoe weet je dat je zoon er niet hetzelfde over denkt, al dan niet beïnvloed?Theemok schreef: ↑12-06-2023 08:59Nou dat is het dus, ik ken zijn punten niet. Ex verwijt mij dingen vanuit hemzelf, die niet over mijn zoon gaan. Ik hoef mijn gelijk ook niet te hebben, het is geen welles-nietes. Ik heb totaal geen behoefte om met mijn ex en een mediator te gaan praten, dat station ben ik al heel lang gepasseerd. Ik bagatelliseer niets van wat mijn zoon tegen me zegt, integendeel, juist. Je neemt hier wat dingen aan die er niet zijn.
maandag 12 juni 2023 om 09:12
Ik heb een vergelijkbare situatie gehad met mijn ouder. Lastige periode doorgemaakt tijdens puberteit, daarna een paar jaar "goed" contact gehad, tot ik tot de realisatie kwam dat er vrij weinig veranderd was t.o.v. de puberteit. Ik heb dit wel expliciet gedeeld met ouder, maar die is niet in staat/tot beperkte hoogte bereid er iets aan te doen.
Je bent in dezen afhankelijk van je kind. Als hij ervoor kiest om geen contact te hebben, dan is dat wat het is. Ik weet niet of elke zoveel maanden contact opnemen en laten weten hoe trots je op hem bent helpt. Het zou mij ontzettend geïrriteerd hebben, omdat het (voor mij) uitvergroot dat ouder een plaat voor z'n kop heeft.
Als je goed naar jezelf en je eigen gedragingen kijkt, heb je dan écht geen idee waarom zoon klaar met je is?
Je bent in dezen afhankelijk van je kind. Als hij ervoor kiest om geen contact te hebben, dan is dat wat het is. Ik weet niet of elke zoveel maanden contact opnemen en laten weten hoe trots je op hem bent helpt. Het zou mij ontzettend geïrriteerd hebben, omdat het (voor mij) uitvergroot dat ouder een plaat voor z'n kop heeft.
Als je goed naar jezelf en je eigen gedragingen kijkt, heb je dan écht geen idee waarom zoon klaar met je is?
maandag 12 juni 2023 om 09:14
Hij woont inmiddels aan de andere kant van de wereld. Door ziekte heb ik hem niet eerder op kunnen zoeken, toen ik weer hersteld was, was hij geëmigreerd.Rosalind* schreef: ↑12-06-2023 09:06Hem opzoeken voor een gesprek is geen optie?
Je kan wel zeggen dat je weinig gelooft van wat je ex zegt, maar feit is dat je zoon wel contact met zijn vader heeft maar niet mer jou.
Dat lijkt me erg pijnlijk en ik zou in ieder geval willen weten of er iets is wat ik zou kunnen doen om het contact te verbeteren. Of in ieder geval te weten wat precies de reden is.
Ex vindt dat ik excuses moet maken voor een voorval, wat ik allang met zoon had uitgesproken. We hebben erover gepraat, ik heb het uitgelegd, zoon begreep het.
Een jaar later ben ik hertrouwd, toen stond zoon ineens voor mijn neus, om ons te feliciteren. Dat was een ontzettend fijne verrassing. We hebben even gebabbeld, wat fijn je weer te zien etc, en toen vertrok hij weer. En daarna dus stilte.
Er zit weinig anders op dan het accepteren. Bij vlagen komt het verdriet weer op. Ik laat het maar gebeuren als het opkomt, en na een paar dagen zakt het weer. Ik ga er maar vanuit dat geen nieuws goed nieuws betekent, en dat als er echt iets is, ik het via ex of een ander kind hoor. Die horen ook niets van zoon, maar wel via hun vader soms en houden mij dan op de hoogte. Dat is fijn, maar ook weer confronterend.
Nou ja, het blijft lastig.
maandag 12 juni 2023 om 09:17
Iets in het contact met jou deed hem pijn. Misschien voelde het voor jou alsof hij die laatste jaren bij jou terecht kon, maar hij kan dat best anders beleefd hebben.
Ook kan er nog veel pijn zitten van de ruzies die er geweest zijn. Jij was de volwassene in zijn puberteit. Jij was degene die daar iets anders in had kunnen doen, waardoor zijn puberteit fijner was verlopen.
Je schuift de woorden van je ex geïrriteerd van je af, maar ze zijn nu je enige aanwijzing.
Ook kan er nog veel pijn zitten van de ruzies die er geweest zijn. Jij was de volwassene in zijn puberteit. Jij was degene die daar iets anders in had kunnen doen, waardoor zijn puberteit fijner was verlopen.
Je schuift de woorden van je ex geïrriteerd van je af, maar ze zijn nu je enige aanwijzing.
maandag 12 juni 2023 om 09:17
Oeh, dat maakt helemaal ingewikkeld natuurlijk. Het lijkt me heel erg dat je geen duidelijkheid krijgt en het niet kan uitpraten.Theemok schreef: ↑12-06-2023 09:14Hij woont inmiddels aan de andere kant van de wereld. Door ziekte heb ik hem niet eerder op kunnen zoeken, toen ik weer hersteld was, was hij geëmigreerd.
Ex vindt dat ik excuses moet maken voor een voorval, wat ik allang met zoon had uitgesproken. We hebben erover gepraat, ik heb het uitgelegd, zoon begreep het.
Een jaar later ben ik hertrouwd, toen stond zoon ineens voor mijn neus, om ons te feliciteren. Dat was een ontzettend fijne verrassing. We hebben even gebabbeld, wat fijn je weer te zien etc, en toen vertrok hij weer. En daarna dus stilte.
Er zit weinig anders op dan het accepteren. Bij vlagen komt het verdriet weer op. Ik laat het maar gebeuren als het opkomt, en na een paar dagen zakt het weer. Ik ga er maar vanuit dat geen nieuws goed nieuws betekent, en dat als er echt iets is, ik het via ex of een ander kind hoor. Die horen ook niets van zoon, maar wel via hun vader soms en houden mij dan op de hoogte. Dat is fijn, maar ook weer confronterend.
Nou ja, het blijft lastig.
Ik denk dat ik hem regelmatig zou mailen. Om hem een beetje op de hoogte te houden van je leven en hem te laten weten dat je deur altijd openstaat. Meer kun je niet doen vrees ik.
maandag 12 juni 2023 om 09:26
Weet je zeker dat dit goed zit?
Iets uitleggen is wat anders dan je excuus maken. En zeggen dat je iets begrijpt is iets anders dan de ander vergeven.
maandag 12 juni 2023 om 09:31
Snap wat je zegt, excuses zijn inderdaad gemaakt. Ik weet niet in hoeverre dit nog bij zoon speelt, het zou kunnen dat hij het anders ziet dan ik. Dat weet ik niet. Hij is er nooit op teruggekomen. Daarna hebben we nog wel contact gehad.
Het blijft onduidelijk.
maandag 12 juni 2023 om 09:42
Het is lastig en het blijft lastig. De band tussen kinderen en ouders is er voor het leven, zelfs wanneer een van de partijen besluit het contact niet meer te willen voortzetten.Theemok schreef: ↑12-06-2023 09:14Hij woont inmiddels aan de andere kant van de wereld. Door ziekte heb ik hem niet eerder op kunnen zoeken, toen ik weer hersteld was, was hij geëmigreerd.
Ex vindt dat ik excuses moet maken voor een voorval, wat ik allang met zoon had uitgesproken. We hebben erover gepraat, ik heb het uitgelegd, zoon begreep het.
Een jaar later ben ik hertrouwd, toen stond zoon ineens voor mijn neus, om ons te feliciteren. Dat was een ontzettend fijne verrassing. We hebben even gebabbeld, wat fijn je weer te zien etc, en toen vertrok hij weer. En daarna dus stilte.
Er zit weinig anders op dan het accepteren. Bij vlagen komt het verdriet weer op. Ik laat het maar gebeuren als het opkomt, en na een paar dagen zakt het weer. Ik ga er maar vanuit dat geen nieuws goed nieuws betekent, en dat als er echt iets is, ik het via ex of een ander kind hoor. Die horen ook niets van zoon, maar wel via hun vader soms en houden mij dan op de hoogte. Dat is fijn, maar ook weer confronterend.
Nou ja, het blijft lastig.
Ik heb mijn ouders nog eenmaal gesproken. Iets wat eigenlijk een poging was om de band te heroverwegen bleek achteraf het laatste contact voordat de breuk definitief werd.
Ook mijn moeder neemt periodiek contact op. Dat doet ze door een app te sturen om bijvoorbeeld prettige feestdagen te wensen, te feliciteren met verjaardag kinderen, een profielafbeelding te bewonderen. In het begin deed me dat elke keer pijn en reageerde ik niet. Ik wilde immers geen contact. Inmiddels, enkele jaren later, heb ik er vrede mee en bepaal ik per keer of ik kort reageer met bijvoorbeeld de woorden: dank je wel.
Een kind dat kiest voor geen geen contact met een of beide ouders heeft daar een reden voor.
Wanneer contact meer energie kost dan het oplevert is geen contact de gezondste keuze.
anoniem_65e9b0826cfac wijzigde dit bericht op 12-06-2023 10:11
0.49% gewijzigd
maandag 12 juni 2023 om 09:44
Die ene keer dat hij wel heeft gereageerd, stond er toen iets in waarmee je wat kon ? Hij is natuurlijk niet verplicht om tekst en uitleg te geven - hoe verdrietig ook voor jou. Misschien is het ook gewoon een kwestie van bladzijde omslaan ? Jeugd in Nederland lijkt misschien voor hem ver weg, nu hij geëmigreerd is en met zijn eigen volwassen leven bezig is.
Zonder mobiel en ver weg wonend is het lastig om weer contact te krijgen. Misschien kan je hem vragen om een keer te facetimen o.i.d. ?
Zonder mobiel en ver weg wonend is het lastig om weer contact te krijgen. Misschien kan je hem vragen om een keer te facetimen o.i.d. ?
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
maandag 12 juni 2023 om 09:58
Ik lees niet dat hij geen contact meer met je wil.
Ik lees dat hij geen contact met jou heeft.
Het kan zijn dat hij jullie contact niet echt mist en niet beseft dat jij er wel behoefte aan hebt. Je kunt hem heel vrijblijvend mailen; hoe gaat het met je, ik mis je, zullen we een keer bijpraten? Klinkt afstandelijk, maar zo laat je de bal bij hem en 'verwijt' je hem niks.
Ik lees dat hij geen contact met jou heeft.
Het kan zijn dat hij jullie contact niet echt mist en niet beseft dat jij er wel behoefte aan hebt. Je kunt hem heel vrijblijvend mailen; hoe gaat het met je, ik mis je, zullen we een keer bijpraten? Klinkt afstandelijk, maar zo laat je de bal bij hem en 'verwijt' je hem niks.
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
